kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πρόγραμμα κατάληψης ΣΦ Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων Μηχανικών

Κάποια από τα πράγματα που φέρνει το νέο νομοσχέδιο…

Το νέο νομοσχέδιο στοχεύει στην παράκαμψη του Άρθρου 16 του συντάγματος, μέσω του οποίου προστατεύεται η δημόσια και δωρεάν παιδεία. Οι αλλαγές που φέρνει στην παιδεία, κρυμμένες πίσω από διπλωματικό λόγο και υποσχέσεις "αναβάθμισης" είναι ξεκάθαρες. Η ίδρυση νέων ιδιωτικών πανεπιστημίων από τμήματα του εξωτερικού και η εξίσωση των υπαρχόντων κολλεγίων με πανεπιστήμια μέσω της συνθήκης της Λισαβόνας (33 κολλέγια μετατρέπονται σε πανεπιστήμια). Η συγχωνεύσεις και κλείσιμο τμημάτων για την περαιτέρω εξυπηρέτηση της αγοράς, συγκεκριμένα και πιο άμεσα στο ΔΠΘ οπου 5 τμήματα συγχωνεύονται σε 1. Η εφαρμογή διδάκτρων στα προπτυχιακα για αλλοδαπούς φοιτητές (που ήδη έχει ξεκινήσει με το επι πληρωμή αγγλόφωνο προπτυχιακό της Ιατρικής) ενω ανοίγει τον δρόμο για δίδακτρα στα δημόσια και για εγχώριους φοιτητές, στρέφοντας τα τμήματα μας προς την κατευθυνση της "Οικονομικής Ανεξαρτησίας". Η περαιτέρω υποχρηματοδότηση των τμημάτων μας για τις ανάγκες των φοιτητών ενω μεγαλυτερο μερος της χρηματοδότησης θα δοθει σε ΣΔΙΤ, spin-off (100 και 800 εκατομμύρια αντίστοιχα από την "ενίσχυση" του δημοσίου ύψους 1 δις) και συμπράξεις αριστείας, στρέφοντας τα πανεπιστήμια μας σε περισσότερο επιχειρηματική κατεύθυνση και διευκολύνοντας την παραγωγή έρευνας για εταιρίες. Η αλλαγή της ΕΒΕ σε μια σειρά από τμήματα αποσκοπεί στην δυσκολότερη εισαγωγή στην δημόσια 3ο βάθμια πανεπιστημιακή εκπαίδευση, ενω ταυτόχρονα δημιουργείται ανισότητα στην εισαγωγή ανάμεσα σε δημόσιο και ιδιωτικό, μετατρέποντας το δεύτερο στην "εύκολη λύση", φυσικά για όσους έχουν τα λεφτά για να σπουδάσουν.

Τι φέρνουν τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια;

Ο σκοπός βέβαια της δημιουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων δεν είναι ούτε η αναβάθμιση της πανεπιστημιακής παιδείας ούτε η ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά η διάλυση του δικαιώματος στη δημόσια και δωρεάν παιδεία και η περαιτέρω όρθωση ταξικών φραγμών. Και αυτό γιατί μέσω του ανταγωνισμού με τα ιδιωτικά, τα δημόσια πανεπιστήμια θα αναγκαστούν να ευθυγραμμιστούν και να υιοθετήσουν τον τρόπο λειτουργίας των ιδιωτικών (δίδακτρα, κατάργηση εξεταστικής Σεπτεμβρίου, υποχρεωτικά όλα τα αμφιθέατρα, διαγραφές στα ν χρόνια φοίτησης), πετάγοντας με αυτό τον τρόπο εκτός τριτοβάθμιας τα παιδιά από τα πιο φτωχά στρώματα. Πέρα από αυτό σκοπός είναι η μεγιστοποίηση και η παραγωγή κέρδους. Το οποίο κέρδος για άλλη μία φορά θα παραχθεί στις πλάτες μας, στις πλάτες μαθητών και οικογενειών που το ίδιο το κράτος φρόντισε να μείνουν εκτός του δημόσιου πανεπιστημίου μέσω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής. Θα εντείνει παραπάνω τους ταξικούς φραγμούς στην παιδεία και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δεν θα μπορούν να μπουν τα παιδιά των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, αφού δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στα υψηλά κόστη για τα φροντιστήρια ή πολύ περισσότερο για τα πανάκριβα δίδακτρα των ιδιωτικών δομών. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα της ακρίβειας έρχονται ως "λύση" σε μια κατάσταση από τους ίδιους τους δημιουργούς αυτής της κατάστασης, αυτούς που υποχρηματοδότησαν και υποβάθμισαν το σημερινό πανεπιστήμιο, κάτι που κάνει ξεκάθαρη την υποκρισία του εγχειρήματος.

Πως θα επηρεαστούν τα δημόσια;

Η κυβέρνηση μας λέει ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού πανεπιστημίου θα αναβαθμίσει στην πράξη το πρώτο. Το είδαμε ξανά με όλες τις υπόλοιπες αγορές που έχουν «απελευθερωθεί» από τα δεσμά του δημοσίου. Σε αυτή την απελευθερωμένη «αγορά», τα δημόσια θα πρέπει να υιοθετήσουν όλα εκείνα τα ιδιωτικοοικονομικά χαρακτηριστικά για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στον ανταγωνισμό με τα ιδιωτικά, ωθώντας τα πολλές φορές στο να βρουν τα ίδια από μόνα τους όλους τους αναγκαίους πόρους. Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό, υποχρηματοδότηση, επί πληρωμή μεταπτυχιακά, στενότερη σύνδεση με εταιρίες-χορηγούς, ΣΔΙΤ στην φοιτητική μέριμνα, έρευνα για τους ιδιώτες, απλήρωτη εργασία διδακτορικών και μεταπτυχιακών και άλλα πολλά που δεν θα μας φτάσει το χαρτί για να τα αναφέρουμε όλα.

Στρέφει, έτσι, περισσότερο το δημόσιο πανεπιστήμιο στην επιχειρηματική λογική. Ήδη ο Πιερακκάκης σε αυτή την λογική μιλάει για τερατώδη ποσά που θα δοθούν αποκλειστικά σε εκείνες τις λειτουργίες που θα αποσκοπούν στην περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση των ΑΕΙ. Δημιουργία μηχανισμού χρηματοδότησης νεοφυών επιχειρήσεων στα ΑΕΙ, «Πανεπιστήμια Αριστείας», βιομηχανικά διδακτορικά, Κέντρα Ικανοτήτων, ΣΔΙΤ για φοιτητικές εστίες. Λειτουργίες που καμία σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές μας ανάγκες για μόρφωση και αξιοπρέπεια στην εργασία.

Μην ξεχνάμε κιόλας την νομοθεσία της ΕΕ, που λέει ότι εφόσον σε κάποια αγορά συνυπάρχει το δημόσιο με το ιδιωτικό (εν προκειμένω της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης), τότε το κράτος απαγορεύεται να ενισχύει το πρώτο λόγω αθέμιτου ανταγωνισμού.

Έχει πολύ αξία να αναφερθούμε στο πως η επιχειρηματική αυτή λογική που θα έχει το δημόσιο πανεπιστήμιο θα επηρεάσει την έρευνα που θα παράγεται. Εφόσων το πανεπιστήμιο αναγκάζεται να εισάγει ιδιωτικοοικονομικα κριτήρια στην έρευνα, αφού ας μην ξεχνάμε ότι η χρηματοδότηση του τμήματος είναι άμεσα συνυφασμένη με την κερδοφόρα έρευνα που αυτό παράγει, αυτή θα παράγεται πάντα με γνώμονα το κέρδος και τις βλέψεις της αστικής τάξης και καμία σχέση δεν θα έχει με τις πραγματικές κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες. Αντίθετα το πανεπιστήμιο από τη μία ανοίγει το δρόμο για την εισχώρηση της πλήρης κερδοσκοπίας των εταιρειών και από την άλλη αναγκάζεται το ίδιο να λειτουργεί με όρους κόστους-κέρδους. Αυτό φαίνεται περίτρανα από το ποσοστό της έρευνας που γίνεται στις ανθρωπιστικές επιστήμες σε σχέση με τις θετικές και πιο συγκεκριμένα στην έρευνα που γίνεται στις πολυτεχνικές σχολές. Από την μία βλέπουμε ή μάλλον δεν βλέπουμε να χρηματοδοτείται η έρευνα στις κοινωνικές επιστήμες αλλά από την άλλη βλέπουμε στον πολυτεχνείο να γίνεται έρευνα με συνεργαζόμενες εταιρείες-κολοσσούς για τον στρατό και την αστυνομία. Και αυτό γιατί συμβαίνει; Γιατί με τις ανταγωνιστικές βλέψεις του ελληνικού κεφαλαίου στην περιοχή των βαλκανίων και της ανατολικής μεσογείου, η στρατιωτική οχύρωση και αναβάθμιση του ελληνικού κράτους και η απόλυτη προσκόλληση του στα συμφέροντα του ευρωατλαντικού άξονα είναι μονόδρομος. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο το ελληνικό κράτος συμβάλει έμπρακτα μέσα από το ΝΑΤΟ στην γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού και του λαού της Υεμένης. Για αυτό και βλέπουμε λοιπόν να πριμοδοτείται η πολεμική έρευνα. Το είδαμε και στο δικό μας τμήμα των μηχανολόγων με το πρόγραμμα κατασκευής μη επανδρωμένου αεροσκάφους, το οποίο ενώ παρουσιάστηκε εξαρχής ως ένα μέσο επιτήρησης σε περίπτωση μεγάλων φυσικών καταστροφών, πολύ γρήγορα σε ένα πάνελ με υψηλόβαθμους του ελληνικού στρατού ο ίδιος ο Υακινθος, πρώην κοσμήτορας της πολυτεχνικής, παραδέχτηκε ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για πολεμική χρήση.

Πως επηρεάζονται τα επαγγελματικά μας δικαιώματα;

Το νέο νομοσχέδιο έρχεται να τσακίσει την εργασιακή μας προοπτική, με βάση τις απαιτήσεις των εταιρειών για ένα φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της αγοράς και των εταιρειών. Η ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων σε συνδυασμό με ιδιωτικά κολλέγια-ΙΕΚ-ΑΤΕΙ κτλ έρχεται στην πράξη να κατατεμαχίσει περισσότερο τα πτυχία μας, δημιουργώντας πτυχία πολλαπλών ταχυτήτων τα οποία θα πωλούνται και θα αγοράζονται στο πτυχιοπάζαρο που μας έχουν ετοιμάσει. Μας ωθούν πρακτικά στον ατομικό δρόμο και σε ένα αέναο κυνήγι πιστωτικών μονάδων και πιστοποιήσεων για να ανταπεξέλθουμε στον ανταγωνισμό εντός του ίδιου μας του επιστημονικού αντικειμένου. Όλος αυτός ο ανταγωνισμός μεταξύ μας καταλήγει να συμπιέζει τα εργασιακά, επαγγελματικά και μισθολογικά μας δικαιώματα προς τα κάτω. Το έχουμε δει και στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ) που έχουν δημιουργηθεί «μηχανικοί» πολλαπλών ταχυτήτων και ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τις άδειες ασκήσεως επαγγέλματος. Εμείς διεκδικούμε ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο στο οποίο θα είναι ενσωματωμένα όλα τα επαγγελματικά μας δικαιώματα και θα αποτελεί μοναδική προϋπόθεση για εργασία, κόντρα στον ατομικό δρόμο και τον ανταγωνισμό που μας ωθούν.

Είναι πραγματικά δημόσιο και δωρεάν το πανεπιστήμιο σήμερα;

Αρκεί μια γρήγορη ματιά στην παιδεία στην χώρα μας σήμερα, για να καταλάβει κανείς την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Είναι η πραγματικότητα ότι ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της παιδείας αμφισβητείται όλο και περισσότερο, και ότι η εκπαίδευση στρέφεται όλο και περισσότερο προς την εμπορευματοποίηση. Γιατί μάλλον τα πανεπιστήμια δεν είναι και τόσο δημόσια όταν ο ιδιωτικός τομέας και η κερδοφορία έχουν πλέον πλήρη συνεργασία με τα τμήματα μας. Όταν δηλαδή τα προγράμματα σπουδών μας διαμορφώνονται σε συνεργασία με επιχειρήσεις, όταν η γνώση διαμορφώνεται ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς, όταν η έρευνα διεξάγεται για εταιρείες και για τον στρατό και όταν οι δημόσιες και δωρεάν παροχές των φοιτητών όπως η στέγαση και η σίτιση πωλούνται σε εργολάβους που βγάζουν κέρδος πατώντας στις πλάτες μας. Βλέπουμε ήδη το πανεπιστήμιο μας να υπογράφει μνημόνια συνεργασίας με εταιρείες όπως η Huawei, ανοίγοντάς τους το δρόμο να διαμορφώνουν τα προγράμματα σπουδών μας μέσω των συμβουλίων διοίκησης και δημιουργώντας εργαζόμενους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους. Και μάλλον η εκπαίδευση δεν είναι και τόσο δωρεάν όταν για να μπεις στο πανεπιστημιο πρέπει να κάνεις 10 χρόνια φροντιστήρια και ιδιαίτερα. Όταν εισάγονται στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση οι αξιολογήσεις που ως μόνο στόχο έχουν να χωρίσουν τα σχολεία σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας και να ανοίξουν το δρόμο σε εταιρείες και χορηγούς. Όταν εισάγεται το εθνικό απολυτήριο λυκείου που θα εντατικοποίησει ακόμη παραπάνω το θεσμό των πανελληνίων και θα εντείνει τους ταξικούς φραγμούς ωθώντας τους μαθητές σε υποχρεωτικά φροντιστηριακά μαθήματα και ιδιαίτερα και στα 3 χρόνια του λυκείου. Και αν καταφέρεις να περάσεις από τους κόφτες πανελλήνιες & ΕΒΕ, πρέπει για 5 χρόνια να πληρώνεις νοίκι, ρεύμα, ίντερνετ, φαγητό χωρίς καμία παροχή. Και όταν εν τέλει για να βρεις δουλειά να κυνηγάς συνεχώς ημερίδες, πιστοποιήσεις και σεμινάρια. Και μέσα στην υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση και τη διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας έρχεται ο ιδιωτικός τομέας σαν "από μηχανής θεός" να καλύψει το κενό που μεθοδικά δημιούργησαν.

Οι ιδιωτικοποιήσεις ως στρατηγική του κράτους και του κεφαλαίου

Είναι απολύτως σαφές προς όλη την κοινωνία, αλλά και αναγκαίο να το αναγνωρίσουμε στα πλαίσια του αγώνα, πως οι ιδιωτικοποιήσεις είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της κοινωνίας που ζούμε, όπως φαίνεται από το τι προτάσσει και αλλάζει ο κρατικός μηχανισμός, σύμφωνα πάντα με τις επιταγές του διεθνούς κεφαλαίου και της ΕΕ. Για να το πούμε πιο απλά, βλέπουμε όλοι και όλες στην καθημερινότητά μας πως τα κοινωνικά αγαθά: οι μεταφορές, το ρεύμα, το νερό, η υγεία και η παιδεία σταματάνε να νοούνται ως δημόσια και περνάνε στα χέρια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Εφόσον γίνεται αυτή η μετάβαση είναι άμεσα κατανοητό ότι το κέρδος μπαίνει ως βασικό κριτήριο αυτών που τα διαχειρίζονται. Μεταβάλλεται δηλαδή ο ίδιος ο στόχος, από την κάλυψη των βασικών αναγκών της κοινωνίας, στην άντληση οικονομικού κέρδους για τους λίγους. Είδαμε πολύ ξεκάθαρα τι σημαίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις στην κρατική δολοφονία στα Τέμπη. Είδαμε όλοι και όλες πως δεν νοιάζονται καθόλου για την μέριμνα, την υγεία, την παρεχόμενη παιδεία και εν τέλει δεν νοιάζονται για τις ζωές της κοινωνικής βάσης, των φοιτητ(ρι)ών, των εργαζομένων, των μεταναστ(ρι)ών κ.ο.κ.

Γίνεται δηλαδή αντιληπτό ότι είναι κομβικό στο σήμερα να υπερασπιστούμε την δημόσια και δωρεάν παιδεία. Αυτό βέβαια, ας είναι ξεκάθαρο, δεν προκύπτει από κάποια προσκόλλησή μας στην κρατική διαχείριση ειδικά στα πλαίσια του καπιταλισμού, ούτε όμως πιστεύουμε ότι το πανεπιστήμιο στο σήμερα είναι δημόσιο και δωρεάν) Εξάλλου σε κάθε αφορμή φαίνεται η αδιαφορία τους να "μεριμνήσουν" για την ζωή μας. Παρόλα αυτά το ζήτημα στο σήμερα είναι ένα: είτε θα επιλέξουμε και θα διεκδικήσουμε την παιδεία να είναι δημόσια και δωρεάν, προσβάσιμη σε όλους και σε όλες, είτε θα επικρατήσει η παιδεία των ταξικών φραγμών, των αστυνομικών δυνάμεων, της κατάργησης του ασύλου κ.ο.κ.

Η υποτίμηση μας έχει πολλά ονόματα

Είτε λέγεται ακρίβεια, είτε ενεργειακή κρίση, ή στεγαστική κρίση, ένα πράγμα είναι κοινό. Όσο περνάει ο χρόνος, τα ίδια λεφτά μας φτάνουν για πιο λίγα. Πρόκειται δηλαδή για μία επίθεση στον μισθό μας, είτε αυτός είναι άμεσος (εργασία), είτε είναι έμμεσος και προκύπτει από τις κοινωνικές μας παροχές (σίτιση, στέγαση, νοσοκομειακή περίθαλψη). Η αγοραστική μας δύναμη πέφτει, και τα κέρδη των αφεντικών ανεβαίνουν, τα σπίτια μας γίνονται μικρότερα, και τα ενοίκια μεγαλύτερα, το καλάθι του σούπερ μάρκετ γίνεται ελαφρύτερο και ο λογαριασμός μεγαλύτερος. Έτσι, σε κάθε πτυχή της ζωής μας ανοίγει και ένα πεδίο κερδοφορίας: από τους ιδιοκτήτες των σούπερ μάρκετ μέχρι τις μεσιτικές εταιρείες που κερδοφορούν από τη στέγαση μας. Δεν γίνεται λοιπόν να μην εξοργιζόμαστε όταν στις ειδήσεις αυτή η κατάσταση περιγράφεται ως οικονομική ανάπτυξη, ενώ για μας είναι μία σταδιακή χειροτέρευση της ζωής μας. Δεν θα δεχτούμε λοιπόν, την περαιτέρω υποτίμηση μας, πρέπει να αντεπιτεθούμε!

Για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών

Η κυβέρνηση µε τη νομοθετική της πρωτοβουλία για αναγνώριση του γάµου των οµόφυλων ζευγαριών φέρνει στη δηµόσια συζήτηση το ζήτηµα του δικαιώµατος των οµόφυλων ζευγαριών στον πολιτικό γάµο και την τεκνοθεσία. Πρόκειται για µια πρωτοβουλία κυρίως ενταγµένη στην ευρύτερη αστική πολιτική και την πολιτική της Ε.Ε. και προνοµιακά σε αυτό τον δημόσιο διάλογο συµµετέχουν τα αστικά κόµµατα, τηλεπερσόνες, η εκκλησία, ακροδεξιοί, συντηρητικοί και σκοταδιστικοί κύκλοι. Η φωνή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας καταπνίγεται και δεν της δίνεται βήμα να τοποθετηθεί για τα θέματα που την αφορούν, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και τα αιτήματα που θέτει.

Ακόµα και σήμερα η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα βιώνει διακρίσεις με βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Βιώνουν την υποτίμηση, χλευασμό, παρενοχλούνται και βιώνουν τις αδιόρατες προεκτάσεις του σεξισμού σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλά άτομα να μην εκφράζονται ή να κρύβονται υπό τον φόβο της βίας και της στοχοποίησης. Ο Φοιτητικός μας Σύλλογος σε αυτή την συγκυρία στέκεται στο πλάι της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στους αγώνες της για ίσα δικαιώματα. Εναντιωνόμαστε σε διακρίσεις λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας και έκφρασης φύλου, στις σχολές, στην εργασία, στο δρόμο, παντού! Παλεύουμε για ένα ταξικό φεμινιστικό κίνημα που θα αγωνίζεται μαζί με το εργατικό κίνημα για την κατάργηση κάθε μορφής διάκρισης (φύλου, καταγωγής, σεξουαλικότητας), κόντρα σε λογικές δικαιωματισμού όπως προωθούνται από επίδοξους διαχειριστές!

Γιατί κατάληψη; Πώς απαντάμε;

Έτσι λοιπόν τίθεται το βασικό ερώτημα πώς θέλουμε να αγωνιστούμε ενάντια σε αυτό τον νόμο. Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και όχι μόνο. Όπως έχει γίνει σαφές παραπάνω βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο για το μέλλον μας, για το πώς σπουδάζουμε, ποια θα είναι τα επαγγελματικά μας δικαιώματα και πώς θα εργαζόμαστε στο μέλλον. Για να το πούμε ξεκάθαρα: Κατάληψη δεν κάνουμε ούτε για τις κυκλικές τυρόπιτες ούτε για να χάσουμε την εξεταστική. Κάνουμε κατάληψη τόσο για να δημιουργήσουμε τον χρόνο και την κοινότητα αγώνα που είναι απαραίτητη για να αμφισβητηθεί ο νόμος αλλά και για να μπορέσουμε πραγματικά να δομήσουμε αντιστάσεις απέναντι στην κρατική πολιτική. Έχει γίνει σαφές με κάθε τρόπο πως οι καταλήψεις αποτελούν κέντρα αγώνα, μέσα στις οποίες ζυμώνονται οι φοιτητές και οι φοιτήτριες και όχι μόνο. Αποτελούν μία ακόμη υλική έκφραση τόσο του αγώνα ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και των μέσων που φέρνουν νικηφόρα αποτελέσματα για το φοιτητικό κίνημα διαχρονικά, όσο και του ασύλου να είναι χώρος ζύμωσης, πολιτικοποίησης κ.ο.κ. ως κεκτημένο του φοιτητικού κινήματος. Εξάλλου είναι ζήτημα της κυβέρνησης και πρόκληση προς το φοιτητικό κίνημα η προσπάθεια για μία τόσο μεγάλη αλλαγή σε περίοδο πίεσης των φοιτητών λόγω εξεταστικής και όχι δικό μας. Στην πραγματικότητα καλούμαστε να επιλέξουμε για το αν θα υπερασπιστούμε τα κεκτημένα αγώνα και την ίδια μας την ζωή απέναντι σε αυτό το νομοσχέδιο.

Σε μια προσπάθεια να σωπάσει την φωνή των φοιτητών η κυβέρνηση δοκίμασε διάφορους τροπους τις τελευταίες εβδομάδες δείχνοντας πως η αντίδραση μας την ενοχλεί. Έτσι αφού η παράταξή της απέτυχε να πείσει τον φοιτητικό κόσμο σε επίπεδο ιδεών, η κυβέρνηση επιλέγει σε μία κίνηση απελπισίας να επιτεθεί κατα πρόσωπο στον φοιτητικό αγώνα, όχι υπερασπιζόμενη την ίδια της την πολιτική, αλλά με ύπουλες προσπάθειες υπονόμευσης και καταστολής αυτής καθ'αυτής της αντίστασης. Γι αυτό και βλέπουμε απειλές για πειθαρχικά, εισαγγελικές παρεμβάσεις, στοχοποίηση μέσω των ΜΜΕ. Αυτά έρχεται να πλαισιώσει και η επιβολή ηλεκτρονικών εξετάσεων, οι απειλές για είσοδο της αστυνομίας και κόψιμο της χρηματοδότησης στις σχολές που "δεν συμμορφώνονται". Ταυτόχρονα το προηγούμενο διάστημα είδαμε να αυξάνεται ακόμη περισσότερο η καταστολή σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης του φοιτητικού κινήματος. Είδαμε πως έφεραν στην Νομική Κομοτηνής τις δυνάμεις των ΜΑΤ για την εκκένωση της κατάληψης του φοιτητικού Συλλόγου αλλά η απάντηση ήταν άμεση με την ανακατάληψη της σχολής. Επιπλέον προκλητική ήταν η στάση της αστυνομίας απέναντι στα μπλόκα τόσο του δικού μας συλλόγου όσο και σε όλη την πανελλαδική διαδήλωση που έλαβε χώρα στην Αθήνα την προηγούμενη Πέμπτη.

Τρομοκρατήθηκαν απο τα 30.000 φοιτητών που βρέθηκαν στον δρόμο απέναντι στις βλέψεις τους για ιδιωτικά πανεπιστήμια! Ακόμα και η τροποποίηση του ποινικού κώδικα -η οποία είναι υπό διαβούλευση και προβλέπει την ισχυροποίηση των ποινών μικρών πλημμελημάτων (π.χ. νόμος διαδηλώσεων) και μια σειρά από άλλα μέτρα- στην πραγματικότητα αποτελεί ένα ακόμα κατασταλτικό μέτρο για τα κινήματα, όπως και το φοιτητικό. Απογυμνώνεται λοιπόν ξεδιάντροπα το αφήγημα περί ενδιαφέροντος της κυβέρνησης για τις σχολές μας, αφού ακόμα και στην ύστατη στιγμή επιλέγει την άμεση υποβάθμιση και φθορά τους, απλά και μόνο για να εναντιωθεί στο φοιτητικό κίνημα. Στεκόμαστε ανυποχώρητες μπροστά στις απειλές τους, μπλοκάρουμε κάθε προσπάθεια καταστολής στο κίνημα και υπονόμευσης του αγώνα, κλιμακώνουμε τις δράσεις μας με μαχητικότητα και αλληλεγγύη.

Όπως το 06-07 έτσι και σήμερα το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ανατρέψει την κυβερνητική πολιτική και να διεκδικήσει παιδεία στο ύψος των αναγκών του. Τώρα είναι η στιγμή να βάλουμε φραγμό στα σχέδια τους! Μαζί με τους αγρότες, τους εργαζόμενους και τους μαθητές να φτιάξουμε μέτωπο αγώνα για μια ζωή στο μπόι μας.

Παλεύουμε για:

• ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16 ΚΑΙ ΙΔΡΥΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ. ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ»
• ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ.
• ΕΝΑ ΕΝΙΑΙΟ ΠΤΥΧΙΟ ΑΝΑ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΣΕ ΑΥΤΟ. ΜΟΝΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΑΣ.
• ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΣΤΙΩΝ, ΤΑ ΣΔΙΤ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΥΣ.
• ΑΥΞΗΣΗ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ
• ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΔΙΔΑΚΤΡΑ ΣΤΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ, ΤΑ ΠΡΟΠΤΥΧΙΑΚΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Προχωράμε σε:

• ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
  ΠΕΜΠΤΗ 15/2, 12.00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ
• ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ
  ΤΕΤΑΡΤΗ 14/2 ΕΩΣ ΤΡΙΤΗ 20/2
• ΠΟΛΥΜΟΡΦΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΖΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ (ΠΟΡΕΙΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ, ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΔΡΟΜΩΝ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΤΙΡΙΑ)
• ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
  ΣΑΒΒΑΤΟ 24/2, ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ
• ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
• ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΣΤΙΣ 28.02
• ΔΡΑΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΤΗΛΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ
• ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥΣ ΤΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
• ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
• ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
• ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
  ΤΡΙΤΗ 20/2, 15.00 ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ
• ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ
  ΤΕΤΑΡΤΗ 14/2, 12.00 ΣΤΗΝ Α1

πηγή : email που λάβαμε στις 17 Φεβρουαρίου 12h