Name: Απεργιακή συγκέντρωση
Start: 2024-02-28T11:00
End: 2024-02-28
Location: Χαυτεία, Αθήνα

27 καλέσματα : 1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Απεργιακή συγκέντρωση

Τετάρτη 28 Φλεβάρη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

Τετάρτη 28 Φλεβάρη

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

. ενάντια στην ακρίβεια

. για συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας

. για αυξήσεις στους μισθούς

σύμφωνα με τις ανάγκες μας

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

για όλους τους λόγους του κόσμου

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

των πρωτοβάθμιων σωματείων

11.00 π.μ. στα Χαυτεία

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να περιγράψουμε την κατάσταση που βιώνουμε ως εργαζόμενοι καθημερινά. Πυρήνας των δυσκολιών για κάθε εργαζόμενη/ο είναι οι πολύ χαμηλοί μισθοί σε συνδυασμό με την ακρίβεια και τη μεγάλη φορολογία, τον πληθωρισμό και τη γενική αντιλαϊκή πολιτική περικοπής των κοινωνικών παροχών και των ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων αγαθών.

Οι μεγάλες κινητοποιήσεις των φοιτητών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης (η εκπαίδευση δεν είναι εμπόρευμα!), τα μπλόκα των αγροτών, για να μπορέσουν να ζήσουν στα χωριά τους και να καλλιεργούν, αλλά και μιας σειράς κλάδων εργαζoμένων (τηλεφωνικά κέντρα, υγεία κ.ά.), δείχνουν τον δρόμο και τις διαθέσεις. Όμως, χρειάζεται όλοι αυτοί οι αγώνες να κλιμακωθούν, ξεπερνώντας τα όρια που βάζουν οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και άλλων κυρίαρχων συνδικαλιστικών οργανώσεων κατακερματίζοντας και περιορίζοντας τις κινητοποιήσεις «κάθε κλάδος μόνος του» ή καθένας για τα δικά του μόνο μερικά αιτήματα… Να συναντηθούν οι κινητοποιήσεις, να συντονιστούν όλοι οι αγωνιζόμενοι με κοινά συλλαλητήρια, με καταλήψεις, με απεργίες, για να κλονιστεί και να πιεστεί η κυβέρνηση και η εργοδοσία. Η μαζική συμμετοχή στην πανεργατική απεργία στις 28/2 μπορεί να στείλει μήνυμα αντίστασης, μήνυμα κοινωνικής δυσαρέσκειας και κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων ενάντια στη βαρβαρότητα που ζούμε.

Πρώτο καθολικό αίτημα για όλους/ες τους εργαζομένους/ες είναι:

Τώρα ριζική αύξηση των μισθών! Για να ζούμε με αξιοπρέπεια από μία δουλειά, σταθερή μόνιμη εργασία για όλους με δικαιώματα. Μείωση του χρόνου εργασίας. Η πρόσφατη κατάφωρη κοροϊδία με τη δήθεν επαναφορά των τριετιών, που τελικά αποδείχθηκε ότι αφορά ένα πολύ μικρό ποσοστό εργαζομένων, σε συνδυασμό με την επιμονή του καθορισμού του μισθού με κυβερνητικές αποφάσεις και όχι από συλλογικές διαπραγματεύσεις είναι απόδειξη ότι ο δρόμος για να πάρουμε αυξήσεις δεν είναι η αναμονή κάποιων μέτρων, επιδομάτων, voucher, κ.λπ. ούτε η «φιλανθρωπία» κυβέρνησης και αφεντικών, που δίνουν ψίχουλα, ενώ σαρώνουν ό,τι έχει απομείνει από δικαιώματα και κατακτήσεις.

Για να πάρουμε αυξήσεις χρειάζεται και απαιτούμε: Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας παντού, και στον κλάδο μας. Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, κατοχύρωση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και άμεση βελτίωση των εργασιακών σχέσεων, πάταξη της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Εργατικός συνδικαλισμός μάχης και όχι θεσμική κρατική καρικατούρα, όπως θέλουν οι νόμοι Χατζηδάκη-Γεωργιάδη.

Όχι στην ακρίβεια και τη φοροληστεία! Για να γίνει αυτό πρέπει να μειωθούν τα κέρδη στους μεσάζοντες και τους μεγαλέμπορους, να μειωθούν τα κέρδη των σουπερμάρκετ-πολυεθνικών και αλυσίδων. Τα δήθεν μέτρα που ανακοινώνει κάθε 10 μέρες κάποιος υπουργός για την ακρίβεια είναι σαν να δίνεις ασπιρίνες για τον καρκίνο. Χωρίς μείωση των κερδών των επιχειρήσεων δεν μειώνονται οι τιμές! Επίσης, απαιτούνται δημόσια κοινωνικά αγαθά, φτηνά και ποιοτικά με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες. Αυτό σημαίνει ότι ρεύμα/ενέργεια, υγεία, παιδεία, νερό, συγκοινωνίες κ.λπ. δεν μπορούν να είναι εμπορεύματα που πωλούνται από ιδιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες πάντα έχουν κριτήριο το κέρδος. Σημαίνει όχι στα χρηματιστήριο ενέργειας, νερού, αέρα/ρύπων, τροφίμων κ.ο.κ. για να κάνουν ράλι οι τιμές και να βγάζουν κέρδη δισεκατομμυρίων οι εταιρείες. Σημαίνει προστασία του δικαιώματος στη στέγαση με προγράμματα κοινωνικής-εργατικής κατοικίας. Έλεγχος και περιορισμός των -πανάκριβων σήμερα- ενοικίων. Να απαγορευτούν τα κάθε είδους funds που παίρνουν σε πλειστηριασμούς τα σπίτια των εργαζόμενων για να τα ρίξουν στη βιομηχανία του Αirbnb και του πανάκριβου real estate.

Σημαίνει ότι πρέπει να μειωθεί άμεσα και ριζικά η φορολογία στους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα και να αυξηθεί ριζικά η φορολογία των κερδών και των εταιρειών. Να καταργηθεί ο ΦΠΑ (φόρος-συνδρομή που πληρώνουμε στην ΕΕ) σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης.

Σημαίνει τέλος, ότι βιώνοντας τη φρίκη του πολέμου, τη σφαγή στη Γάζα, τους ανταγωνισμούς των μεγάλων και ισχυρών του κόσμου, πρέπει να πούμε όχι στους παράλογους εξοπλισμούς που κοστίζουν δισεκατομμύρια, ενώ η φτώχεια επεκτείνεται και η ζωή μας βγαίνει δύσκολα…

Για όλους αυτούς τους λόγους και άλλους χίλιους, που καθένας και καθεμία βιώνει καθημερινά, την Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου δεν δουλεύουμε. ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

Ο Σύλλογός μας με απόφαση των γενικών του συνελεύσεων ξεκινάει στο πλαίσιο των παραπάνω τη διαδικασία διεκδίκησης νέας κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Ήδη οι συνάδελφοί/ισσές μας και το Σωματείο Εργαζομένων στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία, όπως αντίστοιχα και το Σωματείο εργαζομένων στα Public, διεκδικούν Επιχειρησιακές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις και θεσμικά αιτήματα. Ήδη μια σειρά κλάδοι και σωματεία διεκδικούν ή και κατέκτησαν ΣΣΕ. Η απεργία στις 28 Φεβρουαρίου ας γίνει ένα μήνυμα των εργαζομένων του κλάδου μας και γι' αυτό το φλέγον ζήτημα!

Όλοι/ες στην ΑΠΕΡΓΙΑ 28/2/2024

………………………………………………………

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου

- Ψηφιακών Μέσων Αττικής (ΣΥΒΧΨΑ)

πηγή : https://bookworker.wordpress.com/2024/02/13/τ…

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 28/2 | Οργάνωση και αγώνας ενάντια στις αντικοινωνικές κρατικές και καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις των αποκλεισμών, της υποταγής και της καταστολής

Μέσα σε συνθήκες βαθιάς συνολικής συστημικής κρίσης, το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα επιταχύνει τις
αναδιαρθρώσεις που βάζουν στο στόχαστρο κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, απαξιώνοντας βασικές
κοινωνικές ανάγκες, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη μετακίνηση. Το κράτος πιστό στο
νεοφιλελεύθερο μοντέλο που ακολουθείται από τα χρόνια του μνημονίου στον ελλαδικό χώρο, συνεχίζει να
εντείνει τους κοινωνικούς και ταξικούς αποκλεισμούς και να αυξάνει το κόστος επιβίωσης με ακόμα πιο
εντατικούς ρυθμούς, ενώ η ανασφάλιστη και επισφαλής εργασία, τα ελαστικά ωράρια, η εντατικοποίηση της
εργασίας, οι ιδιωτικοποιήσεις και η διαχείριση από τα αφεντικά όλων των βασικών μας αναγκών είναι σημεία
που ανταποκρίνονται στην ανάγκη του καπιταλισμού για την όξυνση της ταξικής ανισότητας και την πλήρη
υποτίμηση της ζωής μας. Αυτό ακριβώς ειναί που θα μας θυμίζει πάντα με τον χειρότερο τρόπο, η ανείπωτη
τραγωδία στα Τέμπη 1 χρόνο πριν με την δολοφονία 57 ανθρώπων. Αυτό το έγκλημα που συνέβη στα Τέμπη ήταν μια προαναγγελθείσα δολοφονία με υπαίτιους το ελληνικό κράτος και το ιδιωτικό κεφάλαιο. Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές (επί ΣΥΡΙΖΑ) και την επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Η αναβάθμισή που διαφήμιζαν περιλαμβάνει: απαρχαιωμένα ή ανύπαρκτα συστήματα συντήρησης και ελέγχου και υποστελέχωση του εργατικού δυναμικού. Κι ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει μέσω δελτίων τύπου και εξωδίκων προς τους αρμόδιους και είχαν κάνει αλλεπάλληλες κινητοποίησεις και απεργίες (οι οποίες κρίνονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη), για τη βελτίωση του δικτύου και για επιπλέον προσλήψεις, τα πράγματα έμειναν ως είχαν. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, η "αναβάθμιση" στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των επιβατών και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες - ούτε για ατυχήματα, ούτε για "ανθρώπινα λάθη'', ούτε για "κακή στιγμή''. Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή τη δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του.
Η περαιτέρω λεηλασία της κοινωνικής βάσης συντελείται με τη γιγάντωση της ακρίβειας σε βασικά αγαθά της
καθημερινότητας, ενώ την ίδια στιγμή οι πενιχροί μισθοί και μεροκάματα δεν φτάνουν για να καλύψουν το
κόστος επιβίωσης, οδηγώντας τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία μπροστά στον κίνδυνο της ανέχειας. Οι αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων στα supermarket, που καθιστούν στοίχημα την κάλυψη των απολύτως απαραίτητων αναγκών, όπως η τροφή, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του βρεφικού γάλακτος και του ελαιόλαδου, είναι αποτέλεσμα της οξυμένης επίθεσης των αφεντικών με στόχο τη διαρκή μεγιστοποίηση των κερδών τους σε βάρος των πληβείων. Ταυτόχρονα διογκώνεται τόσο το κόστος της μετακίνησης λόγω της αύξησης των τιμών στα καύσιμα όσο και της θέρμανσης, ως απότοκο της εγκληματικής και εκβιαστικής πολιτικής του καρτέλ ενέργειας.
Σε αυτή τη συνθήκη της απαξίωσης βασικών αναγκών έρχεται να προστεθεί το στεγαστικό ζήτημα, με τα
υπέρογκα ποσά των ενοικίων και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας από funds και servicers, που έχουν ως αποτέλεσμα είτε οι άνθρωποι να δαπανούν το μεγαλύτερο μέρος του μισθού τους για να νοικιάζουν ένα σπίτι είτε να πετιούνται στο δρόμο. Το ρημαγμένο τοπίο στην υγεία, με τη διάλυση και ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, με τις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο νοσοκομειακών μονάδων, δομών απεξάρτησης, πρωτοβάθμιων δομών υγείας και νοσοκομείων για παιδιά, την αναβολή προγραμματισμένων χειρουργείων και θεραπειών, τις αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων και την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας που ανοίγει την πόρτα σε κάθε λογής κερδοσκόπους, έρχεται να οξύνει ακόμα περισσότερο τους κοινωνικούς και ταξικούς αποκλεισμούς, πετώντας εκτός όσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά, με άμεσο κίνδυνο της υγείας τους. Παράλληλα ο νέος νόμος για τα «Ελεύθερα Πανεπιστήμια» που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να επισφραγίσει την απόλυτη εμπορευματοποίηση της παιδείας, αφού η κατοχύρωση των ιδιωτικών ιδρυμάτων - ακόμα και ως παραρτήματα δήθεν μεγάλων ιδρυμάτων του εξωτερικού, στον βασικό κορμό της παρεχόμενης εκπαίδευσης επικυρώνει την ιδιωτικοποίηση ακόμη ενός δημοσίου αγαθού. Αναδεικνύεται έτσι ευκρινέστερα η ουσία συνολικά των αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων που είναι από τη μία η συνεχής αύξηση των ποσοστών της βίας του κράτους και των αφεντικών σε βάρος της κοινωνικής και ταξικής βάσης και από την άλλη το τσάκισμα των συλλογικών αντιστάσεων, η τρομοκράτηση και η πειθάρχηση της κοινωνίας για την απρόσκοπτη επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Από την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, μέχρι τις εκκενώσεις καταλήψεων, την κρατική καταστολή και τις δολοφονίες από μπάτσους γίνεται εμφανής η κρατική αντικοινωνική ατζέντα που στοχεύει στην πλήρη λεηλασία της ζωής της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας στον βωμό της εξουσίας, του ελέγχου και του κέρδους των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών.
Απέναντι στις κρατικές και καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις των αποκλεισμών, της υποταγής και της καταστολής, την υποτίμηση της ζωής μας, τη φτωχοποίηση και την καταπίεση, απέναντι σε κράτη και αφεντικά που καταδυναστεύουν τις ζωές μας να εντείνουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Να σταθούμε όλοι και όλες μαζί στο δρόμο και τους αγώνες της κοινωνικής αντίστασης και της ταξικής αλληλεγγύης. Να αγωνιστούμε συλλογικά και από τα κάτω ενάντια στους δυνάστες μας, να δυναμώσουμε και να περιφρουρήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και να οργανώσουμε νέες.
Χωρίς να έχουμε αυταπάτες για τον ρόλο των θεσμών, χωρίς να προσφέρουμε καμία συναίνεση στη διαχείριση της ζωής μας, να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω σε αυτά που έχουμε κατακτήσει και που διαρκώς διακυβεύονται και να κάνουμε τους χώρους που εργαζόμαστε, φοιτούμε και ζούμε εστίες αντίστασης και αγώνα. Η μόνη προοπτική για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεσης, βρίσκεται στα δικά μας χέρια, στον αγώνα για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση.
Την ΚΟΙΝΩΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

ΦΤΩΧΕΙΑ, ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ - ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Δεν ξεχνάμε - Δε συγχωρούμε το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, 1 χρόνο πριν με 57 ανθρώπους δολοφονημένους από το κράτος και τα αφεντικά

ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΡΟΦΗ, ΣΤΕΓΑΣΗ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ - ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ- ΑΠΕΡΓΙΕΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, 11ΠΜ, ΧΑΥΤΕΙΑ

Συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση

πηγή : https://saktx.espivblogs.net/2024/02/20/genik…

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Τετάρτη 28 του Φλεβάρη: 24ωρη πανεργατική απεργία

Απεργούμε* (* δεν αναπληρώνουμε) - διαδηλώνουμε - δεν καταναλώνουμε!

Ο φόβος μάς χωρίζει, η απεργία μας ενώνει!

Το κράτος εν καιρώ πολέμου μάς θέλει
μικρούς ή μεγάλους ήρωες.
Εν καιρώ ειρήνης μάς προτιμά
μικρούς ή μεγάλους καρπαζοεισπράκτορες.
Ιάκωβος Καμπανέλης, Βίβα Ασπασία

Κανάγιες!
Το ψωμί της εξορίας με τρέφει.
Κώστας Καρυωτάκης, Κάθαρσις

Από το 2008, 16 χρόνια οικονομικής κρίσης του συστήματος, 16 χρόνια βίαιης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Η απόφαση των ιμπεριαλιστικών κέντρων εξουσίας να επενδύσουν στον πόλεμο, στην πολεμική βιομηχανία, στους πολεμικούς εξοπλισμούς για να υπερβoύν την κρίση τους και να μοιράσουν ξανά τον κόσμο, φέρνει μαζικές δολοφονίες στην Παλαιστίνη αλλά και σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Η αποστολή φρεγάτας του ελληνικού κράτους στην Ερυθρά Θάλασσα υπηρετεί τους σχεδιασμούς αυτούς. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και η βαρβαρότητα είναι η κρεατομηχανή για να συνεχιστεί η μεγιστοποίηση του κέρδους, αφήνοντας πίσω εκατομμύρια νεκρούς σε όλον τον πλανήτη και καταστρέφοντας ολοκληρωτικά τη φύση.

Τα τελευταία 5 χρόνια η ακροδεξιά κυβέρνηση της νέας δημοκρατίας μεθοδεύει την επιστροφή στο ποινικό κατασταλτικό πλαίσιο του μετεμφυλιακού κράτους, εξασφαλίζοντας συναίνεση με μια επιδοματική πολιτική «φιλανθρωπίας», σε συνθήκες κυριαρχίας της μαύρης αγοράς στην τροφή και την ενέργεια.

Η λεηλασία των εργασιακών δικαιωμάτων, η εγκληματοποίηση των εργατικών αγώνων και η φυλάκιση ακόμη και για πλημμέλημα με τον νέο ποινικό κώδικα, η επιδοτούμενη προπαγάνδα των μέσων μαζικής εξαπάτησης, διαμορφώνουν μια δυστοπία σιγής νεκροταφείου: φόβος και τρόμος, αποδοχή της ήττας των εξεγερτικών ταξικών και κοινωνικών αγώνων από το 2008 ως το 2012.

Επιβάλλεται έτσι η φτώχεια, η οικονομική εξαθλίωση που μαζί με την κυριαρχία της μαζικής κουλτούρας φέρνουν την ηθική εξαθλίωση, την επικράτηση μιας παρασιτικής εις βάρος του άλλου, λούμπεν νοοτροπίας.

Στους χώρους εργασίας, ο φόβος για την απόλυση, την ανεργία, αλλά και το μεροκάματο που δεν φτάνει ούτε για την επιβίωση εξωθούν στη σιωπή. Η ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ επιβάλλει το δόγμα «νόμος και τάξη» για την ασυδοσία ντόπιων και ξένων αφεντικών με δολοφονικές επιθέσεις του κατασταλτικού μηχανισμού εις βάρος όσων βγαίνουν στους δρόμους, προχωρούν σε καταλήψεις, απεργούν, αντιστέκονται συλλογικά. Τα αφεντικά και το κράτος με το «διαίρει και βασίλευε» μεθοδεύουν συντεχνιακούς διαχωρισμούς στην εργατική τάξη, προωθούν ρατσιστικές, εθνικιστικές, σεξιστικές ιδεολογίες.

Συνεχίζονται:
• οι εμπρησμοί των δασών για τα καταστροφικά «αιολικά πάρκα» και η λεηλασία των δημόσιων χώρων, με την καταστροφή εκατοντάδων δέντρων και πλατειών, για να επιβληθεί το ξερίζωμα των κατοίκων και των συλλογικών αντιστάσεων από τις γειτονιές, να γίνει αλλαγή της χρήσης γης, για να παραδοθούν όλα στην πλήρη εμπορευματοποίηση.
• οι μαζικές δολοφονίες μεταναστών, ο βίαιος -με κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση- εγκλεισμός στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, συγκαλύπτεται η δολοφονία των 600 στην Πύλο, ενώ δολοφονούνται νέοι ρομά από τις συμμορίες του ποινικού κατασταλτικού μηχανισμού. Οι φυλακές γίνονται κολαστήρια…
• η συγκάλυψη της δολοφονίας των 58 στα Τέμπη με την αρχηγό του εισαγγελικού κατασταλτικού μηχανισμού να… συμβουλεύει τους συγγενείς των νεκρών να πηγαίνουν στην εκκλησία και να κοιτάνε μπροστά, παρέχοντας ασυλία στην Hellenic Train, θυγατρική της κρατικής Ferrovie Dello Stato Italiane, αλλά και στις κυβερνήσεις που την επιδοτούν με 50 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο και την απαλλάσσουν από οποιαδήποτε ευθύνη (κυβέρνηση νδ) είτε υπογράφουν την πώληση για 45 εκατομμύρια ευρώ (κυβέρνηση σύριζα).
• η ιδιωτικοποίηση της υγείας με χειρουργεία επί πληρωμή για τους έχοντες τη… δυνατότητα, για τους υπόλοιπους η αναμονή στη λίστα. Επανέρχεται το δουλεμπόριο των καθαριστριών από εργολαβικές εταιρείες, κι ας έχει το διπλάσιο κόστος για τα νοσοκομεία. Συντελείται η πλήρης διάλυση του ΕΣΥ, παρά τους χιλιάδες νεκρούς από την πανδημία, άλλες νόσους και τα εμβόλια που επέφεραν τον θάνατο ή την αναπηρία.

Η μεθόδευση για την καπιταλιστική αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση με το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων φανερώνει ότι η «νομιμότητα» συγκροτείται για πολλοστή φορά -όπως και με τα «μνημόνια»- με την παραβίαση του «καταστατικού χάρτη», του «Συντάγματος». Έτσι επιβάλλεται αφενός η κερδοφορία των funds και των αφεντικών των ιδιωτικών σχολείων που ανοίγουν business με το «διεθνές απολυτήριο» («International Baccalaureate»), καθώς για τους αποφοίτους αυτών των σχολείων δεν θα υπάρχει καν ελάχιστη βάση εισαγωγής για την εγγραφή στα ιδιωτικά ιδρύματα, αφετέρου η ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ επιχειρεί να ικανοποιήσει την πελατειακή της βάση: τη μεσαία τάξη που θα αγοράζει πτυχίο και επαγγελματική πιστοποίηση για την αναπαραγωγή της -χωρίς να χρειάζεται να στείλει τα τέκνα της στην Κύπρο. Αλλά και για να επιβάλει δίδακτρα και στα προπτυχιακά μαθήματα -όπως τώρα προβλέπει το νομοσχέδιο για τους ξένους φοιτητές-, αλλά και το κλείσιμο των περιφερειακών πανεπιστημίων.

Η εμπορευματοποίηση των ΑΕΙ συνίσταται στις μπίζνες με τις ήδη υπάρχουσες ανά πανεπιστήμιο «Μονάδες Μεταφοράς Τεχνολογίας και Καινοτομίας» και τις «Εταιρείες Αξιοποίησης και Διαχείρισης Περιουσίας», για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ξένων και ντόπιων αφεντικών. Ο ρόλος τους είναι η εμπορική εκμετάλλευση της «άυλης περιουσίας του πανεπιστημίου», ενώ τα ΑΕΙ θα μπορούν να ιδρύουν ή να συμμετέχουν σε εταιρείες τεχνοβλαστών [spin off] ή άλλες εταιρείες και να γίνονται μέτοχοι εταιρειών και επιπλέον να κάνουν μπίζνες με τα ιδιωτικά «πανεπιστήμια»…

Το νομοσχέδιο Πιερρακάκη προβλέπει την ίδρυση ιδιωτικών «πανεπιστημίων» ως Νομικών Προσώπων Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΝΠΠΕ), τα οποία ορίζονται ως «νομικά πρόσωπα ειδικού σκοπού μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα», και ο πραγματικός σκοπός τους είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους διά των μέσων που χρησιμοποιούν οι ΜΚΟ: ξέπλυμα, κρατικές επιχορηγήσεις, διαπλοκή συμφερόντων.

Το εκπαιδευτικό προσωπικό των ΝΠΠΕ χωρίζεται σε ΔΕΠ (Διδακτικό Ερευνητικό Προσωπικό) και ΕΔΙΠ (Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό). Υποτίθεται ότι το 80% των μελών ΔΕΠ θα πρέπει να έχει διδακτορικό, όμως, όπως και σε κάθε εργασιακή γαλέρα, το ποιοι θα δηλώνονται ως διδάσκοντες και ποιοι θα διδάσκουν όντως, με απολύτως δεδομένη την απουσία ελέγχου (όπως συμβαίνει ήδη σε ολόκληρη την ιδιωτική εκπαίδευση), θα καθορίζεται από τις ορέξεις του αφεντικού. Οι συνθήκες εργασίας στα ιεκ και στα κολλέγια δείχνουν τον δρόμο και για τις εργασιακές συνθήκες γαλέρας εντός αυτών των ευαγών… ιδρυμάτων.

Η επαναφορά ομότιμων και αφυπηρετησάντων καθηγητών δίνει κρίσιμο ρόλο και άφθονο χρήμα σε όλους όσοι στελέχωσαν τον κρατικό μηχανισμό που τις τελευταίες δεκαετίες συντέλεσε, ώστε το πανεπιστήμιο να:
• υλοποιεί με απλήρωτους ή με άθλιες συμβάσεις εργασίας μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές έρευνες και προγράμματα της ευρωπαϊκής ένωσης, των πολυεθνικών και των ντόπιων αφεντικών, της πολεμικής βιομηχανίας
• στελεχώνει τον κυπατζίδικο κρατικό μηχανισμό προπαγάνδας από τα media, αλλά και εκπαιδεύει μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς για τη στελέχωση του κράτους και των εταιρειών με άτομα πρόθυμα να υλοποιήσουν τα «επιχειρηματικά συμφέροντα» και την αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας
• συγκροτεί έναν κρατικό μηχανισμό διευθυντών και προϊσταμένων που υλοποιούν την κυβερνητική πολιτική για την «αξιολόγηση», τον έλεγχο, την πειθάρχηση των εργαζομένων, αλλά και την ιδεολογική υποταγή στη «νομιμότητα»…

Παράλληλα, ορόσημο για την επιβολή ιδιωτικών όρων λειτουργίας στα ΑΕΙ, αποτελεί η μεθόδευση για την απόλυση -μετά από 19 χρόνια αλλεπάλληλων συμβάσεων ορισμένου χρόνου- του Δημήτρη Αντωνίου, διοικητικού υπαλλήλου στο ΕΚΠΑ. Ο συνάδελφος απολύεται εκδικητικά, επειδή συμμετείχε στην υλοποίηση της απόφασης του Σωματείου των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ, από κοινού με φοιτητικούς συλλόγους, για τον συμβολικό αποκλεισμό του κτιρίου στο οποίο στεγάζεται το ΚΛΕΙΔΙ (Κέντρο Λειτουργίας και Διαχείρισης Δικτύου) του ΕΚΠΑ. Η Πρωτοβουλία εργαζομένων και ανέργων στην ιδιωτική εκπαίδευση, που συμμετείχε στην κινητοποίηση στις 12/2/2024, με όλες της τις δυνάμεις θα συμβάλει για να μην περάσει η απόλυση του συναδέλφου.

Στον χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης επιβάλλεται ταξικός φραγμός με την ελάχιστη βάση εισαγωγής αλλά και την τράπεζα θεμάτων (τα οποία κινούνται στο φάσμα της περίτεχνα φαινομενικά ακατάληπτης εκφώνησης και της απαντητικής φαιδρότητας), ενώ παραδίδεται η… συγγραφή των βιβλίων της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στις αλυσίδες φροντιστηρίων, αλλά και σε ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια και… «κέντρα μελέτης».

Στον χώρο της κρατικής εκπαίδευσης η ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ επαναφέρει τον επιθεωρητή και τον διευθυντή που επιχειρούν να επιβάλουν -καλοπληρωμένοι με επιπλέον επίδομα 300 ευρώ καθαρά- την «αξιολόγηση», δηλαδή την πειθάρχηση και την υποταγή στην πλήρη και οριστική αποδοχή του ρόλου του «εκπαιδευτικού λειτουργού»: γρανάζι ενός μηχανισμού ταξικών φραγμών και αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης επιβάλλονται συνθήκες γαλέρας με εκατοντάδες απολύσεις ή και παραιτήσεις εκπαιδευτικών, καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων, μη καταβολή δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, επιδομάτων και αποζημίωση αδείας, υπασφάλιση με αδήλωτες ώρες εργασίας, ακόμη και μη καταβολή του υποχρεωτικού κατώτατου ωρομισθίου. Ταυτόχρονα, το fund BC Partners μετά τον έλεγχο των Nova-Wind, του 50% των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών Alpha και Star, καθώς και του Petcity, προχώρησε στην εξαγορά με 250.000.000 ευρώ του Μητροπολιτικού κολλεγίου και του ΙΕΚ Ακμή, ενώ το αμερικανικό fund CVC Capital partners των ιδιωτικών νοσοκομείων Υγεία, Metropolitan, Mητέρα, Λητώ και Creta Interclinic, καθώς και του δικτύου «πρωτοβάθμιων υπηρεσιών φροντίδας υγείας» Healthspot και Alpha Lab, μετά την εκποίηση του 10% της ΔΕΗ και της Εθνικής Ασφαλιστικής από την ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ αλλά και την εξαγορά της Vivartia (Everest, Goodyʼs, Δέλτα, Μπάρμπα Στάθης, Χρυσή Ζύμη), καθώς και του 26% της skroutz, ανακοινώνει την ίδρυση ιατρικής σχολής με την Lamda του Λάτση στο Ελληνικό -η 25χρονη κόρη του πρωθυπουργού ήταν η υπεύθυνη επενδύσεων του fund μέχρι λίγες μέρες πριν την ανακοίνωση αυτή…

Στον χώρο των ιδιωτικών σχολείων δεν υπάρχει καμία κινητοποίηση για εκατοντάδες απολύσεις, για φρονηματικές διώξεις ακόμη και μετά από 25 χρόνια εργασίας… Στα φροντιστήρια και στα κέντρα ξένων γλωσσών η παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων γίνεται ο κανόνας, καθώς οι ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου κλείνουν το στόμα των εργαζομένων, ενώ ο φόβος για τις μαύρες λίστες φέρνει την αποδοχή της εξατομίκευσης και τον εγκλωβισμό στην… επιστημοσύνη. Μόνο η θύμηση των αγώνων που μπορεί να φυτρώσουν ξανά αποτελεί ακόμη αντίπαλο δέος…

Εδώ και χρόνια φτιάχνεται μια νέα «νομιμότητα»: απαγορεύεται η δράση από τα κάτω, η κινητοποίηση στον δημόσιο χώρο. Χρόνια τώρα η απάντηση δίνεται και θα δίνεται στον δρόμο του αγώνα. Τα δικαιώματα υπάρχουν στα χαρτιά, ως ευχολόγιο, ως διακήρυξη, ως άλλοθι για ένα «δημοκρατικό πολίτευμα». Το κράτος και το κεφάλαιο έχουν το μονοπώλιο της βίας: όταν οι εργάτες δολοφονούνται στα εργασιακά κάτεργα, το κράτος μεριμνά για να μην ασκηθεί δίωξη στα αφεντικά. Για να συνεχιστεί ακωλύτως η παραγωγική διαδικασία, διαθέτει όλο τον κατασταλτικό μηχανισμό του στην προστασία των αφεντικών. Όταν τα αφεντικά προσβάλλουν, παρενοχλούν, κακοποιούν, βιάζουν, το κράτος είναι εκεί για να μην ασκηθεί δίωξη, για να συνεχιστεί η κανονικότητα της λεηλασίας της ζωής μας.

Την Τετάρτη στις 28 του Φλεβάρη, έναν χρόνο μετά τις δολοφονίες στα Τέμπη, η 24ωρη πανεργατική απεργία αποτελεί για όλες τις εργαζόμενες και τους εργαζομένους, για όλες τις άνεργες και τους ανέργους μια κρίσιμη ημερομηνία για να συναντηθούμε στους δρόμους του αγώνα. Μπορεί να αποτελέσει μια νέα αφετηρία, για να συζητήσουμε τα προβλήματα σε κάθε χώρο δουλειάς, για να γνωρίσουμε τη δύναμη της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης και να απεργήσουμε, για να ανατρέψουμε την αντικοινωνική αντεργατική πολιτική της ακροδεξιάς κυβέρνησης που εγκληματοποιεί τους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες.

Η απεργία νοηματοδοτείται από τους ίδιους τους εργαζομένους και θα πάρει υπόσταση με την καθολική συμμετοχή, τη μαζική διαδήλωση και τις απεργιακές παρεμβάσεις με πρόταγμα την ταξική αλληλεγγύη. Σε αυτήν τη βαρβαρότητα τίποτε δεν μπορεί να έρθει από πάνω. Ούτε από τις κάλπες των ψευδαισθήσεων ούτε από περσόνες και μηχανισμούς ούτε με φενακισμένες κοινότοπες διακηρύξεις, ξύλινες καταγγελίες και την ιδεολογική αποδοχή της «νομιμότητας»: το φαίνεσθαι, η εικόνα, το θέαμα συγκροτεί το φαντασιακό του «νόμιμου», εντός της διαχείρισης του συστήματος, «αντιπολιτευτικού αγώνα»…

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, χρειάζεται εργαζόμενες/οι, άνεργες/οι να πάρουμε τον αγώνα στα χέρια μας με σωματεία βάσης και ακηδεμόνευτες εργατικές και κοινωνικές συλλογικότητες. Γιʼ αυτό η συμμετοχή στην 24ωρη απεργία στις 28 του Φλεβάρη αλλά και στις απεργιακές κινητοποιήσεις έχει ιδιαίτερη σημασία για τη συνέχιση του αγώνα, για να μη γυρίσουμε 25 χρόνια πίσω, που η λέξη απεργία στην ιδιωτική εκπαίδευση είχε χαθεί στο πέρασμα των χρόνων. Γιʾ αυτό η αναζήτηση του δρόμου του ακηδεμόνευτου αγώνα αποτελεί την προοπτική για τη δημιουργία ενός σωματείου βάσης κλαδικού πανελλαδικού για τις/τους εργαζόμενες/ους και τις/τους άνεργες/ους στην ιδιωτική εκπαίδευση χωρίς διαχωρισμούς στη μορφή εργασίας, σε ντόπιους και ξένους, χωρίς έμφυλα στερεότυπα…

Aπεργία σημαίνει πως είμαστε πάντα εκεί όπου οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι κάθε κλάδου αποφασίζουν να έρθουν σε ρήξη με τα αφεντικά και την κυβερνητική πολιτική που εγκληματοποιεί τους ταξικούς και εργατικούς αγώνες.

Συζητάμε, συνδιαμορφώνουμε τις δράσεις -χωρίς παράγοντες και μηχανισμούς, επιβάλλουμε στα αφεντικά τη δική μας νομιμότητα: το δίκιο του αγώνα!

Στην πράξη διαβαίνουμε το μονοπάτι της ταξικής αλληλεγγύης και της συλλογικής αντίστασης με πρωτοβουλίες σε κάθε χώρο δουλειάς ενάντια στην κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία, στη φτώχεια και τον πόλεμο.

Προσυγκέντρωση: 11.00, Αιόλου και Σταδίου

Για μια ζωή με αξιοπρέπεια:
Αντίσταση Αυτοοργάνωση Ταξική αλληλεγγύη

Πρωτοβουλία Εργαζομένων και Ανέργων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση

πηγή : https://erganidekp.wordpress.com/2024/02/23/τ…

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Να κάνουμε την 24ωρη απεργία της 28ης Φλεβάρη, εφαλτήριο πανεργατικής γενικής απεργίας

Μαχόμενη Εργατική Κίνηση

Η τελευταία πανεργατική απεργία πριν την προκήρυξη της απεργίας στις 28 Φλεβάρη 2024 από ΑΔΕΔΥ, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ και τα σωματεία του ΠΑΜΕ, ήταν σχεδόν ένα χρόνο πριν. Ήταν μία απεργία μεγαλειώδης, στη διάρκεια της οποίας εκατοντάδες χιλιάδες λαός στα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά και σε όλη τη χώρα, διαδήλωσε καταγγέλλοντας το κρατικό έγκλημα στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, βροντοφωνάζοντας ότι οι ανθρώπινες ζωές δεν μπορεί να υποβιβάζονται σε κόστος στους κρατικούς ισολογισμούς. Η απουσία της ΓΣΕΕ από αυτή την απεργία ήταν εκκωφαντική, ενώ οι όροι κάτω από τους οποίους κηρύχτηκε ακόμα κι αυτή η συγκλονιστική απεργία, για όσους γνωρίζουν, είναι χαρακτηριστικοί της ανάσχεσης που προκαλεί στο εργατικό κίνημα, η απουσία μίας πραγματικά ριζοσπαστικής συνδικαλιστικής ηγεσίας. Έκτοτε, ένας ολόκληρος χρόνος, στον οποίο η εργατική τάξη βιώνει τις πιο αντίξοες και άγριες συνθήκες συνολικής υποτίμησης της ζωής και της εργασίας, διανύθηκε μέσα σε πλήρη απεργιακή άπνοια, εγκλωβίζοντας και καθηλώνοντας τους εργαζόμενους στην αναζήτηση και αναμονή λύσεων, μέσα από τις αλλεπάλληλες εκλογικές διαδικασίες. Δόθηκε έτσι η μοναδική ευκαιρία στη Νέα Δημοκρατία την πιο αντιδραστική παράταξη της μεταπολίτευσης, να κερδίσει πολύτιμο χρόνο στην προηγούμενη και νέα διακυβέρνησή της για εφαρμογή του αντεργατικού και αντιλαϊκού προγράμματός της, με την ανοχή στην ουσία των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Κηρύχθηκε στην ουσία απεργιακό, αγωνιστικό σιωπητήριο από την προδοτική ΓΣΕΕ και τη συνδικαλιστική ουρά της στο ΕΚΑ, έως την επαμφοτερίζουσα ΑΔΕΔΥ και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία του ΠΑΜΕ, το οποίο υπέστειλε άρον - άρον την απεργιακή σημαία τον περασμένο Μάρτιο, δείχνοντας στους εργάτες ως δρόμο για τη διεξαγωγή της ταξικής πάλης, τη «ξεδοντιασμένη» κοινοβουλευτική διαδικασία και τα απογευματινά συλλαλητήρια. Κάπως έτσι και παρά το γεγονός ότι ο αναβρασμός στη βάση της κοινωνίας δείχνει να φουντώνει, «οι ηνίοχοι του συνδικαλιστικού άρματος» δείχνουν το χρόνο που πέρασε ότι το πιο βασικό μέλημά τους είναι να συγκρατούν και όχι να απελευθερώνουν τα χαλινάρια των κοινωνικών δυνάμεων, η έκλυση των οποίων, θα μπορούσε να αποβεί μη διαχειρίσιμη για το σύστημα.

Κατ' αυτόν τον τρόπο, φθάνουμε μετά από ένα χειμώνα παρατεταμένων και επεκτεινόμενων στερήσεων για τους εργαζόμενους και το λαό, και με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να πλιατσικολογεί σε ό,τι μπορεί το κοινωνικό κράτος και τα εργατικά δικαιώματα, να κηρύσσεται 24ωρη απεργία στο τέλος Φλεβάρη, χωρίς τη ΓΣΕΕ, η οποία θα μπορούσε να πει κάποιος ότι έχει καταντήσει και γραφική, με το απριλιάτικο απεργιακό ραντεβού της για την ακρίβεια. Τι κι αν η φοιτητική νεολαία εδώ και πάνω από ένα μήνα, συγκρούεται μετωπικά με την κυβέρνηση για την ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ, η οποία, εάν περάσει, αποτελεί μεγάλη πολιτική και κοινωνική οπισθοδρόμηση. Οι μεγάλοι αγώνες, όπως αυτός, που αγκαλιάζονται από την κοινωνία και είναι ικανοί να προκαλέσουν πραγματικό πολιτικό πρόβλημα σε μία λαομίσητη κυβέρνηση, η οποία έχει το αβαντάζ να μην απειλείται από άλλο πολιτικό φορέα στο κοινοβουλευτικό φάσμα, κρατιούνται απομονωμένοι και η 24ωρη απεργία κηρύσσεται όσο γίνεται πιο πίσω και με επετειακό ύφος, «σε υπενθύμιση του εγκλήματος των Τεμπών, για την καταδίκη των υπεύθυνων»! Εν τούτοις, όσο κι αν καθένας δικαιούται να σκεφτεί χωρίς καθόλου να ξεχνάμε το έγκλημα των Τεμπών, ότι τόσο ο χρόνος, όσο και το πλαίσιο της απεργίας επελέγησαν προσεκτικά για να παραμείνει ακριβώς έτσι απομονωμένη, η συμβολικής διάρκειας 24ωρη απεργία της 28 Φεβρουαρίου πρέπει και θα είναι αυτό που της αναλογεί. Μία απεργία πανεργατικής και παλλαϊκής διαμαρτυρίας, για ό,τι βιώνουμε καθημερινά ως κοινωνία, στις δουλειές μας, στα σπίτια μας, στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια. Μία συλλογική κραυγή θυμού που θα θορυβήσει ακόμα και θα κλονίσει την κυβερνητική αυτοπεποίθηση και αλαζονεία. Η κυβέρνηση όσο απομακρύνεται από τη νικηφόρα εκλογική μάχη χωρίς αντίπαλο του περασμένου καλοκαιριού, φαίνεται να τα βρίσκει σκούρα, αφού το μόνο που έχει ως απάντηση στη γενικευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια, εξαιτίας της άλυτης οικονομικής κρίσης, είναι αυταρχισμός και καταστολή.

Οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στις οποίες κατευθύνει την κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση εντείνονται, καθώς η απαίτηση για αυστηρή τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας επιστρέφει επιτακτικά από το 2024. Οι κινητοποιήσεις των αγροτών στη χώρα μας, όπως και σε όλη την Ευρώπη λένε πολλά για την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία και η κοινωνία, η οποία αιμορραγεί εξαιτίας των χαμηλών μισθών, της αδάμαστης ακρίβειας και της βαριάς φορολογίας. Από την άλλη, με την κυβερνητική και νομοθετική αρωγή, το εργοδοτικό κεφάλαιο εξασφαλίζει την κερδοφορία του, εις βάρος των εργαζόμενων και της κοινωνίας, τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των οποίων με νόμους όπως αυτούς του Χατζηδάκη και του Γεωργιάδη, σφαγιάζονται, δημιουργώντας συνθήκες εργασιακού και κοινωνικού Μεσαίωνα.

Η παραπάνω κατάσταση, δεν είναι παρά η έκφραση των αδιεξόδων της άλυτης κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού στο εσωτερικό και της δικής μας χώρας. Τα ίδια αδιέξοδα υφίστανται σε διεθνή κλίμακα, ακόμα και στο εσωτερικό προηγμένων κρατών στις καπιταλιστικές μητροπόλεις του Παγκόσμιου Βορρά, όπου βλέπουμε κραταιές οικονομίες να καταρρέουν και τις κοινωνίες να παραλύουν. Και βέβαια, αυτή η δομική και αξεπέραστη παγκόσμια κρίση καταλήγει να εκδηλώνεται ως μία εποχή διεθνών πολέμων, οι οποίοι ξεσπούν δίπλα μας και προειδοποιούν ότι είναι οι ζωές όλων μας, η επόμενη «τροφή» που θα μεταβολίσει ο καπιταλισμός-ζόμπι και ο ιμπεριαλισμός. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η σφαγή του παλαιστινιακού λαού στη Μέση Ανατολή είναι προανάκρουσμα μίας εποχής που έρχεται πολύ σύντομα και θα βυθίσει την ανθρωπότητα στο αίμα και το σκοτάδι, εάν δεν υψώσει το ανάστημά της η παγκόσμια εργατική τάξη. Αυτές τις ιστορικές προκλήσεις, δυστυχώς το πλαίσιο της 24ωρης απεργίας στις 28 Φλεβάρη, όπως εκφράστηκε από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, δεν τις συμπεριέλαβε. Όμως υφίστανται και με αυτές καλούμε σε συμμετοχή τους εργαζόμενους όλης της χώρας, με την προοπτική η απεργία αυτή να αποτελέσει εφαλτήριο παραπέρα κλιμάκωσης και διεύρυνσης του εργατικού και απεργιακού αγώνα με στόχο την ίδια την κυβέρνηση και την ανατροπή της.

Για να υπογραφούν συλλογικές συμβάσεις εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, που θα απαντούν στην ακρίβεια.
Όχι στην εργασιακή ζούγκλα της "απορρύθμισης" των εργασιακών σχέσεων - αποκατάσταση των εργατικών δικαιωμάτων με μόνιμη και σταθερή δουλειά.
Για να μπει φραγμός στην αισχροκέρδεια, στις ιδιωτικοποιήσεις και στο πλιάτσικο του δημόσιου πλούτου.
Για να παραμείνει η Υγεία και η Ανώτατη Εκπαίδευση, Δωρεάν και Δημόσια, παλεύοντας γι' αυτό μαζί με τους φοιτητές, τη νεολαία και το υγειονομικό προσωπικό.
Για να ενισχυθεί η εγχώρια αγροτική παραγωγή και να στηριχθούν οι φτωχοί αγρότες.
Για να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο και να κατευθυνθεί στις κοινωνικές δαπάνες και όχι στους πολεμικούς εξοπλισμούς.
Για να απεμπλακεί η Ελλάδα από τον πόλεμο ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ισραηλινού κράτους - Για να πάψει η συνενοχή στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.
Για να ανοίξει ο δρόμος στην ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του καπιταλισμού, με την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό.
Για την ήττα του ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία και σε όλο τον κόσμο, με την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση.

Πάρτε μέρος στην ανοιχτή Εργατική Συνδιάσκεψη της Μαχόμενης Εργατικής Κίνησης, την Κυριακή 3 Μαρτίου 2024, 10:30 π.μ., στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας.

mahoexmeniergaextikikiniexsi@gmailex.com

ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

πηγή : email που λάβαμε στις 25 Φεβρουαρίου 18h

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Συμμετέχουμε στην απεργία την Τετάρτη 28/2, 11.00 π.μ. στα Χαυτεία.

Πρωτοβουλία εργαζομένων στον αγροδιατροφικό κλάδο και στις υπηρεσίες πρασίνου

πηγή : email που λάβαμε στις 25 Φεβρουαρίου 16h

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Δεν ξεχνάμε - δε συγχωρούμε το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη

ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! ΑΠΕΡΓΙΕΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος, που καταδυναστεύει, δολοφονεί, εξαθλιώνει και καταστρέφει τις κοινωνίες και τον φυσικό κόσμο. Αυτό μαρτυρούν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι εκατοντάδες δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο. Αυτό καταδεικνύουν τα απανθρακωμένα σώματα προσφύγων στον Έβρο όπως και η καμένη γη από τη Ροδόπη ως την Πάρνηθα, τα νεκρά ζώα, οι στάχτες εκεί που υψώνονταν δάση. Αυτό καταμαρτυρά η φρίκη που βίωσε και συνεχίζει να βιώνει μέχρι σήμερα η Θεσσαλία.

1 χρόνο πριν, στις 28 Φλεβάρη 2023 η επιβατική αμαξοστοιχία ΙC 62 της Hellenic Train, με εκατοντάδες επιβαίνοντες συγκρούεται με εμπορική αμαξοστοιχία, των ίδιων ιδιωτικών συμφερόντων, στα Τέμπη. Η ανείπωτη αυτή τραγωδία μας θυμίζει, με τον χειρότερο τρόπο, τι σημασία δίνει το Κράτος και το Κεφάλαιο στην ανθρώπινη ζωή. Αυτό που συνέβη στα Τέμπη ήταν μια προαναγγελθείσα δολοφονία με υπαίτιους το ελληνικό κράτος και το ιδιωτικό κεφάλαιο. Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές (επί ΣΥΡΙΖΑ) και την επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Η αναβάθμισή που διαφήμιζαν περιλαμβάνει: απαρχαιωμένα ή ανύπαρκτα συστήματα συντήρησης και ελέγχου και υποστελέχωση του εργατικού δυναμικού. Κι ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει μέσω δελτίων τύπου και εξωδίκων προς τους αρμόδιους και είχαν κάνει αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και απεργίες (οι οποίες κρίνονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη), για τη βελτίωση του δικτύου και για επιπλέον προσλήψεις, τα πράγματα έμειναν ως είχαν. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, η "αναβάθμιση" στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των επιβατών και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες - ούτε για ατυχήματα, ούτε για "ανθρώπινα λάθη'', ούτε για "κακή στιγμή''. Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή τη δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του. Όχι μόνο γιατί είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για αυτό το έγκλημα αλλά γιατί σήμερα με σκοπό τη συγκάλυψη των ευθυνών τους λοιδωρούν και χλευάζουν τις οικογένειες των θυμάτων και επιτίθονται σε όσους αναδεικνύουν αγωνιζόμενοι στους δρόμους τη συνολική δολοφονική φύση του συστήματος εξουσίας .

Η κρατική και καπιταλιστική επίθεση σε όλες τις πτυχές της ζωής είναι αποτέλεσμα της συνολικής κρίσης του συστήματος και οξύνεται όλο και περισσότερο, επιδιώκοντας να στερήσει από την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία κάθε προοπτική αντίστασης και παράλληλα να ξεριζώσει κάθε δικαίωμα που έχει κερδηθεί τους προηγούμενους δύο αιώνες. Την ίδια στιγμή που η ανεργία γιγαντώνεται, η μακρά λίστα των θανάτων των εργαζομένων όλο και μεγαλώνει. Τα εργατικά «ατυχήματα», η εντατικοποίηση της εργασίας, οι μειώσεις των μισθών, οι αυξήσεις των ωραρίων, οι συνθήκες στους χώρους εργασίας που υποβαθμίζονται συνεχώς περιγράφουν τη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα και τους όρους εκμετάλλευσης που μας επιβάλλονται καθημερινά, στοχεύοντας στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση της ζωής μας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα επιταχύνει τις αναδιαρθρώσεις που βάζουν στο στόχαστρο κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, απαξιώνοντας βασικές κοινωνικές ανάγκες, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη μετακίνηση. Είναι ξεκάθαρο ότι η συστηματική υποβάθμιση, η συρρίκνωση των υπηρεσιών υγείας και η αναβολή προγραμματισμένων χειρουργείων και θεραπειών οδηγούν στην διάλυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας προς όφελος της αγοράς. Η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας ανοίγει την πόρτα στον ιδιωτικό τομέα να μεγαλουργήσει ανοίγοντας μια αγορά προς όφελος των κάθε λογής κερδοσκόπων. Παράλληλα ο νέος νόμος για τα «Ελεύθερα Πανεπιστήμια» που φέρνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έρχεται να επισφραγίσει την απόλυτη εμπορευματοποίηση της παιδείας, αφού η κατοχύρωση των ιδιωτικών ιδρυμάτων - ακόμα και ως παραρτήματα δήθεν μεγάλων ιδρυμάτων του εξωτερικού, στον βασικό κορμό της παρεχόμενης εκπαίδευσης επικυρώνει την ιδιωτικοποίηση ενός ακόμη δημοσίου αγαθού και συνάμα συνηγορεί προς τη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16.

Αυτή η σαρωτική επίθεση στην κοινωνική βάση, ως αποτέλεσμα των αναδιαρθρώσεων των αποκλεισμών και της καταστολής, κορυφώνεται με την διαρκή αύξηση των τιμών στα βασικά κοινωνικά αγαθά όπως τα καύσιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, η θέρμανση, το ψωμί, το λάδι ενώ η απάνθρωπη συνθήκη των πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών έρχεται να οξύνει περαιτέρω τις ήδη δυσβάσταχτες συνθήκες ζωής κι επιβίωσης της κοινωνικής βάσης.

Η συνολική κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης όλων των μέχρι πρότινος δημοσίων αγαθών είναι αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής του σάπιου εξουσιαστικού συστήματος του κράτους και του κεφαλαίου. Τα αποτελέσματα της στρατηγικής αυτής φάνηκαν με πιο τρανταχτό παράδειγμα τη μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη. Μιλάμε δηλαδή για την ουσία της κρατικής αντικοινωνικής πολιτικής που εκτείνεται από την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, μέχρι τις εκκενώσεις καταλήψεων, την κρατική καταστολή και τις δολοφονίες από μπάτσους. Δηλαδή, την πλήρη λεηλασία της ζωής της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας στον βωμό της εξουσίας, του ελέγχου και του κέρδους των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το κράτος θωρακίζεται ενισχύοντας το νομικό του οπλοστάσιο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πρόσφατη ψήφιση του άκρως αντιδραστικού και τιμωρητικού νομοσχεδίου για τον νέο ποινικό κώδικα - μια ευθεία επίθεση τόσο απέναντι σε όσους και όσες αγωνίζονται όσο και στα φτωχά κοινωνικά στρώματα - και εξοπλίζοντας διαρκώς τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς, στην κατεύθυνση της προληπτικής αντιεξέγερσης και με προοπτική να επιβάλλει το φόβο, τη σιωπή και την εξατομίκευση μέσω της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων καθώς και να αποτρέψει κάθε πιθανότητα κοινωνικής έκρηξης, σε μια περίοδο όπου η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία βρίσκεται αντιμέτωπη με τις αντικοινωνικές κρατικές αναδιαρθρώσεις, που την οδηγούν μπρος στο φάσμα της ανέχειας και στην όλο και αγριότερη εκμετάλλευσή της. Το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα στην προσπάθεια διατήρησης της εξουσίας του επιχειρεί να διαρρήξει καθετί συλλογικό, να σβήσει την μνήμη αγώνων του παρελθόντος και να συντρίψει όποιον σήμερα ορθώνει ανάστημα στη διαρκώς κλιμακούμενη κρατική βία της εξαθλίωσης και της καταστολής. Η καταστολή των καταλήψεων, του αναρχικού κινήματος και οι διώξεις αγωνιστών/τριών, η απαγόρευση των διαδηλώσεων και το χτύπημά τους, η όξυνση του ελέγχου, η αστυνομοκρατία στο κέντρο των πόλεων, η επίθεση στην απεργία και τις εργατικές κινητοποιήσεις, στο πανεπιστημιακό άσυλο και τον κοινωνικό του χαρακτήρα και οι συνεχιζόμενες κρατικές δολοφονίες φτωχών, ρομά και προσφύγων- μεταναστών αποτελούν μέρη του κατασταλτικού πλέγματος του κράτους για την καθυπόταξη της κοινωνίας και των ανιστάσεών της.

Σήμερα η κρατική καταστολή στοχεύει τους/ις φοιτητές/τριες που αγωνίζονται στους δρόμους και τις καταλήψεις απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ο αγώνας αυτός, για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας, είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, των εκμεταλλευόμενων και καταπισμένων και ως τέτοιος πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί. Το κράτος και η νεοφιλεύθερη/ακροδεξιά διαχείριση σχεδιάζουν με πνεύμα ακραιφνούς ρεβανσισμού την αποσυγκρότηση της αγωνιστικής κληρονομιάς που άφησαν δεκαετίες κοινωνικών και νεολαιίστικων διεκδικήσεων. Από το Πολυτεχνείο του 1973, όταν οι φοιτητές ανέδειξαν πως μπορεί μια χούφτα ανθρώπων να πυροδοτήσει το αδύνατο, στις πρώτες καταλήψεις του 1979 που ανάγκασαν τον εθνάρχη να ακυρώσει τον νόμο 815/1978, τις μαθητικές καταλήψεις του 1990-1991 και τη δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα στην Πάτρα από οννεδίτες, το κίνημα των αδιόριστων εκπαιδευτικών του 1997 και τον μαθητικό ξεσηκωμό 1998 που έβαλαν σημαντικά αναχώματα στους σχεδιασμούς των νεοφιλελεύθερων και των «εκσυγχρονιστών» μέχρι το τεράστιο κίνημα του 2006-2007 που απέτρεψε την αναθεώρηση του άρθρου 16 και τα οδοφράγματα, τα κατειλημμένα σχολεία και σχολές στην κοινωνική και ταξική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 που τάραξε συθέμελα το σύστημα εξουσίας οι συλλογικοί και μαχητικοί αγώνες της νεολαίας ήταν, είναι και μπορούν να γίνουν ξανά επικίνδυνοι. Με καταλήψεις σχολών για την επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου, του κοινωνικού πεδίου, με μαζικές διαδικασίες για την πραγματική εμπλοκή όλων των φοιτητών στις αποφάσεις των συλλόγων αυτοοργανωμένα και ακηδεμόνευτα από κομματικές εξαρτήσεις και μεσολαβήσεις, με κοινωνική απεύθυνση και μαχητικό χαρακτήρα για να ανοίξει ξανά ο δρόμος της ανυπότακτης αντίστασης, των ταξικών αγώνων, της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Υπερασπιζόμαστε σήμερα, τον δημόσιο χαρακτήρα όλων των κοινωνικών αγαθών και τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης για όλους, έχοντας τα μάτια στραμμένα στην αυριανή αυτοδιευθυνόμενη και χειραφετημένη κοινωνία για την οποία παλεύουμε «Από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».

Απέναντι στη συνθήκη της γενικευμένης επίθεσης, λεηλασίας και καταστροφής, απαιτείται μια πλατιά κοινωνική αφύπνιση και μια συνολική κοινωνική κριτική του αδιέξοδου και χρεωκοπημένου συστήματος, το ξεπέρασμα της ανάθεσης, της διαμεσολάβησης και της αδράνειας, το δυνάμωμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, η συγκρότηση αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών μετώπων αντίστασης και η δημιουργία κάθε δυνατού αναχώματος σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα. Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, υπάρχει η επιλογή της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Αν μένει κάτι ακόμα να σωθεί από τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που μας καταδικάζει το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, αυτό βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Η μόνη λύση για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για έναν κόσμο που η ζωή μας δεν θα παζαρεύεται και δεν θα εξαρτάται από τους υπολογισμούς των κυρίαρχων, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια, λεηλασία της φύσης, ξεριζωμό, αρρώστιες και θάνατο είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ

Αθήνα: Χαυτεία, 11.00

διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 10.30

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Διαρκής Αγώνας | Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου: Κανένας και καμία στη δουλειά | Όλοι και όλες στους δρόμους!

Ποτέ δε ξεχνάμε αλλά η ζωή συνεχίζεται μονάχα με αγώνα!

Ένας χρόνος έχει περάσει από το καπιταλιστικό έγκλημα που συντελέστηκε στα Τέμπη και από όσα αυτό πυροδότησε: Από την απότομη συνειδητοποίηση για εκατομμύρια εργαζόμενους/ες και νέους/ ες του τί σημαίνει για εμάς η στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για πλήρη ιδιωτικοποίηση/ εμπορευματοποίηση κάθε εργατικής και κοινωνικής ανάγκης, αλλά και κάθε πτυχής και δραστηριότητας στις ζωές μας, του τί σημαίνει υποβάθμιση δημόσιων δομών και υπηρεσιών από το κράτος, του τί σημαίνει ο μετέπειτα τεμαχισμός τους, αλλά και του τί σημαίνει το ξεπούλημά τους σε ξένους και ντόπιους καπιταλιστές.

Από το μετέπειτα μεγαλειώδες λαϊκό ξέσπασμα που έφερε εκατομμύρια ανθρώπους στους δρόμους μετά από σχεδόν μία δεκαετία συνεχόμενων ηττών και οπισθοχώρησης των αγώνων, μία δεκαετία που το περιβόητο TINA ("there is no alternative") συνοδευόμενο από τη "λογική του μικρότερου κακού", την "ανάθεση", την ηττοπάθεια και τον "ευρώ-ρεαλισμό", κατάφερε να κοπάσει τα κύματα των ταξικών αναταράξεων και μαχών του 2010-2012.

Από την μαζική, σε πρωτοφανή επίπεδα, απεργία της 8ης Μάρτη που η εργατική τάξη και οι οργανωμένες και πρωτοπόρες δυνάμεις της επέβαλλαν, κόντρα στο αφήγημα του "εθνικού πένθους" και της αναβλητικότητας που προσπαθούσε να περάσει η αστικοποιημένη ΓΣΕΕ, ανοίγοντας ξανά τον δρόμο και τη συζήτηση για το ποιοι άλλοι δρόμοι οργάνωσης υπάρχουν για τους προλετάριους και τις προλετάριες, πέρα και έξω από την συνδικαλιστική αριστοκρατία που υποκλίνεται - όταν δεν τις υπηρετεί ανοιχτά - στις ορέξεις των καπιταλιστών.

Αλλά και από την αδυναμία ή και την ατολμία των οργανωμένων δυνάμεων να πάνε την κοινωνική κατάσταση που δημιουργήθηκε "απότομα" ένα βήμα πιο μπροστά, ελλείψει προϋπαρχουσών, ριζωμένων μέσα στον λαό, ταξικών και κοινωνικών δομών, φορέων και σχηματισμών στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στα σχολεία.

Ένας χρόνος που μετά το έγκλημα των Τεμπών έφερε περισσότερους από 160 νεκρούς συναδέλφους και συναδέλφισσες σε χώρους δουλειάς, καθώς η "ασφάλεια" της υγείας και των ζωών μας κρίνεται ως περιττό κόστος για τους εργοδότες. Ένας χρόνος με εκατοντάδες ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους περιμένοντας μάταια θέση σε κάποιο χειρουργείο ή σε κάποια ΜΕΘ στα υποστελεχωμένα, υποβαθμισμένα και τμηματικά ιδιωτικοποιημένα νοσοκομεία και με άλλες τόσες περιπτώσεις που κόσμος της τάξης μας ξεπουλάει όσο όσο τους κόπους μιας ζωής για να μπορέσει να πληρώσει κλινικάρχες ώστε να σώσει ανθρώπους της οικογένειάς του. Ένας χρόνος με χιλιάδες παιδιά να μένουν εκτός πανεπιστημίων, την ίδια στιγμή που η ιδιωτικοποίηση στην Παιδεία, σήμερα μέσω των ιδιωτικών ΙΕΚ και πιθανώς σε λίγες εβδομάδες, μέσω των παραρτημάτων των "μεγάλων" κολεγίων, συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς. Ένας χρόνος που βλέπαμε κάθε μήνα που περνούσε τον μισθό να αρκεί για τις πρώτες 20 ή και 15 ημέρες και την ακρίβεια να κατατρώει τα εισοδήματά μας, που βλέπαμε τα νοίκια να ανεβαίνουν συνεχώς, αγγίζοντας το μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός μας. Ένας χρόνος που δεκάδες λαϊκές οικογένειες ξεσπιτώθηκαν για να επιτευχθεί η κερδοφορία των τραπεζών και των funds. Ένας χρόνος που οι κάτοικοι της Θεσσαλίας στις πλημμύρες, αλλά και οι κάτοικοι δεκάδων περιοχών στις πυρκαγιές αντιλήφθηκαν ξανά και ξανά τις προτεραιότητες του αστικού κράτους, που δεν είναι άλλες από την κατασπατάληση χρημάτων για την καταστολή, για τις νέες φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, για τον πολεμικό εξοπλισμό που αγοράζουμε με εντατικούς ρυθμούς από ΗΠΑ και Γαλλία, αλλά και για την πολεμοκάπηλη και τυχοδιωκτική συμμετοχή του στα πολεμικά μέτωπα των ιμπεριαλιστών ΝΑΤΟ-ΕΕ σε Ουκρανία, Αφρική, Υεμένη αλλά και στο πλευρό του Ισραήλ που θέλει να αφανίσει, με κάθε μέσο και τρόπο, τον λαό της Παλαιστίνης.

Κι όμως. Κόντρα στη σιγή που έφερε η περίοδος των εκλογών η σιωπή δεν κυριάρχησε και ο ταξικός/ λαϊκός παλμός, αν και αργός, παραμένει σταθερός. Είναι η μαχητική υπεράσπιση των απολυμένων από το ξεσκαρτάρισμα που έκαναν οι εργοδότες και από το κύμα εκδικητικών απολύσεων από δεκάδες επιχειρήσεις που ακολούθησε την απεργία της 8ης Μάρτη, η λαϊκή αυτενέργεια και οργάνωση που εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια των πλημμυρών και των πυρκαγιών, παίρνοντας ταυτόχρονα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Είναι η δεύτερη πανεργατική απεργία του περασμένου Σεπτέμβρη ενάντια στον νέο νόμο του Γεωργιάδη που ήρθε να εντατικοποιήσει κι άλλο την εργασία μας και να την προσαρμόσει στις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου, οι μικρές και μεγάλες μάχες των καθηγητών και των γιατρών για την υπεράσπιση του Δημόσιου, Δωρεάν και ποιοτικού χαρακτήρα της Υγείας και της Παιδείας. Είναι οι στιγμές υπεράσπισης των διαδηλώσεων από τις αστυνομικές επιθέσεις, οι μαζικές πορείες αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα που δίνει ο λαός της Παλαιστίνης, οι "νίκες" και οι "ήττες" του αγώνα αντοχής που δίνεται από γειτονιά σε γειτονιά για να σωθούν τα σπίτια λαϊκών οικογενειών, είναι η αντιφασιστική πάλη που δίνεται ταυτόχρονα με κάθε μέσο, έτσι ώστε να μην ξανατολμήσουν οι καπιταλιστές να ξαναβγάλουν στον δρόμο τις εφεδρίες τους. Είναι τέλος, οι εμβληματικοί αγώνες της περιόδου από φοιτητές/ τριες, ερευνητές/ τριες, καθηγητές/ τριες, μαθητές/ τριες που καταλαμβάνουν τις σχολές τους, διαδηλώνουν, συγκρούονται για να μην επιτρέψουν την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά και των αγροτών/ αγροτισσών που στήνουν μπλόκα στους κεντρικούς οδικούς άξονες και στα τελωνεία της χώρας και κατεβαίνουν στις πόλεις ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης που πριμοδοτεί τους σύγχρονους μεγαλοτσιφλικάδες.

Οι συσχετισμοί παραμένουν αρνητικοί, τόσο κοινωνικά όσο και μέσα στην ίδια την εργατική τάξη που ζει κάτω τόσο από τη διαρκή διαδικασία φτωχοποίησής της, όσο και υπό τον διαρκή φόβο της απόλυσης και της ανεργίας, της έξωσης και της αστεγίας, έχοντας όλο και λιγότερα μέσα στα χέρια της για να αγωνιστεί και να διεκδικήσει.

Και για αυτό οφείλουμε να υπερασπιστούμε και να μαζικοποιήσουμε τα ταξικά σωματεία, να παλέψουμε για τη δημοκρατική λειτουργία τους αλλά και για να πάρουν οι μορφές της πάλης τους όλο και πιο μαχητικά και αποφασιστικά χαρακτηριστικά. Και για αυτό οφείλουμε να απλώσουμε το μήνυμα της πανεργατικής απεργίας της 28ης Φλεβάρη σε κάθε χώρο δουλειάς, να διεκδικήσουμε άμεσες αυξήσεις στους μισθούς στο μέτρο των αναγκών μας, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια και το πλιάτσικο που κάνουν στα εισοδήματα μας οι μαυραγορίτες των παρόχων ενέργειας και των σούπερ μάρκετ και, κυρίως, να επιδιώξουμε τη σύνδεση των αγώνων που δίνει το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα αλλά και οι αγρότες με τον αγώνα των προλετάριων.

Έχουμε καθήκον να χτίσουμε τις γέφυρες που θα επιτρέψουν μία πρώτη, και πολλά υποσχόμενη, συνάντηση μεταξύ των διαφορετικών κοινωνικών και ταξικών αγώνων που είναι σε κίνηση αυτή την περίοδο. Μία συνάντηση που είναι η μόνη ικανή, στην εξέλιξη και στο βάθεμά της, να ανατρέψει τις σύγχρονες συνθήκες σκλαβιάς που βιώνει ο λαός, που είναι η μόνη ικανή να ανατρέψει τη δικτατορία του κεφαλαίου, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Καθήκον του κινήματος είναι στις 28 Φλεβάρη, που συμπληρώνεται 1 χρόνος από το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, να καταδείξει τους υπεύθυνους του εγκλήματος αυτού, που είναι συγκεκριμένοι. Είναι οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, των μνημονίων, της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που βάζει πάνω από την αξία της ανθρώπινης ζωής τα κέρδη των καπιταλιστών. Οι υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι που θέλουν να μετατρέψουν την παιδεία σε εμπόρευμα, είναι οι πολιτικές της ΕΕ, του ΣΕΒ, της αστικής τάξης στην Ελλάδα, που αυτή τη στιγμή έχει ως βασικό εκφραστή την κυβέρνηση της ΝΔ, το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης. Δίνουμε ραντεβού στους δρόμους για να εναντιωθούμε στις ιδιωτικοποιήσεις, τους θανάτους στα εργατικά κάτεργα, στην εξαθλίωση, την υποτίμηση και τη φτώχεια. Όπως γράφαμε και πέρυσι, "ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ".

ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ:

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ / ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Αθήνα: 11.00 Χαυτεία
Θεσσαλονίκη: Στήριξη των απεργιακών μπλόκων και των καλεσμάτων των ταξικών σωματείων στις 10.30 το πρωί & συγκέντρωση στις 19.00 στον ΟΣΕ

ΓΙΑ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ!

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΉΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ!

★ Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Όλες και όλοι στην απεργία στις 28 Φλεβάρη!

Το κεφάλαιο απαιτεί και η κυβέρνηση παραχωρεί. Η εργασία μας, τα δικαιώματά μας, η ζωή κι ο αέρας που αναπνέουμε θυσιάζονται καθημερινά στο βωμό της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Εμείς παράγουμε τον πλούτο που καρπώνονται οι εργοδότες μας και ως αντάλλαγμα παίρνουμε τα ψίχουλα που περισσεύουν.

Οι αντεργατικές επιθέσεις των τελευταίων ετών, έχουν ανατρέψει πλήρως την εργασιακή πραγματικότητα, η εκμετάλλευση και η εργοδοτική τρομοκρατία έχουν αυξηθεί, οι νόμοι Χατζηδάκη και Άδωνι έχουν μετατρέψει τη δουλειά και το ωράριο σε λάστιχο που τεντώνουν όσο και όταν θέλουν οι εργοδότες μας. Η ακρίβεια στα βασικά είδη έχει εξανεμίσει τις όποιες μικροαυξήσεις με αποτέλεσμα να έχει μειωθεί ο πραγματικός μισθός και το εισόδημά μας.

Ο ελάχιστος κατώτατος μισθός εξακολουθεί να καθορίζεται από τις ορέξεις των αφεντικών και του υπουργού με κριτήριο πάντα το επιχειρηματικό συμφέρον. Το χτύπημα των συμβάσεων και η καθήλωση της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας με ευθύνη και της εργοδοτικής παρασιτικής συνδικαλιστικής ηγεσίας της Γ.Σ.Ε.Ε, αποτελεί τροχοπέδη στην όποια προσπάθεια διεκδίκησης καλύτερων όρων εργασίας σε κλαδικό επίπεδο.

Ετοιμάζονται να φέρουν νέο μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό, με ελάχιστα δικαιώματα για να προχωρήσουν τα έργα τους και να καλύψουν τις ανάγκες του τουριστικού και αγροτικού κεφαλαίου, μικρού και μεγάλου.

Καταργούν την δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση επιτρέποντας την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων ενώ παράλληλα συνεχίζεται σταθερά η υποχρηματοδότηση των δημόσιων. Ενισχύουν τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση αφού η πρόσβαση στην τριτοβάθμια θα γίνεται άνευ όρων μόνο από όσους έχουν την δυνατότητα πληρωμής διδάκτρων. Αδιαφορούν για την ποιότητα των σπουδών και την επιστημονική πρόοδο καθώς εκπληρώνουν την επιθυμία του ΣΕΒ οι σχολές να βρίσκονται στενά συνδεδεμένες με την επιχειρηματικότητα, την αγορά εργασίας και την εξειδίκευση.

Εκχωρούν στο κεφάλαιο βουνά, δάση και ακτές στο όνομα της προστασίας και της πράσινης ανάπτυξης που μόνο καταστροφή, λεηλασία της γης και κόστος θα φέρει για τον κόσμο της εργασίας.

Αυτές τις μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από το βαθύτατα ταξικό έγκλημα των Τεμπών. 57 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους επειδή οι κυβερνήσεις, το κεφάλαιο και το κράτος αποφάσισαν ότι αυτές δεν έχουν αξία. Επειδή έβαλαν στη ζυγαριά των κερδών και του κόστους την ασφάλειά μας. Επειδή απαξίωσαν, υποβάθμισαν, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τις δημόσιες συγκοινωνίες και μετέτρεψαν τις μεταφορές σε εμπόρευμα κι επιχείρηση, μακριά κι έξω από τις πραγματικές μας ανάγκες και το αυτονόητο δικαίωμα στην ασφαλή, σίγουρη κι άνετη μετακίνηση.

Απέναντι στο δολοφονικό σύστημά τους, δεν αρκεί η απλή διαμαρτυρία. Να αρνηθούμε την πραγματικότητα που μας επέβαλλαν. Να πάψουμε να βάζουμε πλάτη για τα κέρδη τους. Δεν είναι μονόδρομος η ανάπτυξή τους.

Να υπερβούμε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, να πάρουμε τους αγώνες στα χέρια μας, διεκδικώντας αποφασιστικά, δυναμικά και σχεδιασμένα ό,τι μας χρειάζεται για να καλύψουμε τις σύγχρονες πραγματικές μας ανάγκες.

Η επαναφορά και υπογραφή συμβάσεων σε όλους τους κλάδους και χώρους δουλειάς είναι το αναγκαίο πρώτο βήμα, αλλά δεν αρκεί αν δεν επιβάλλουμε την κατάργηση των νόμων που καταστρατηγούν το ωράριο κι αλλάζουν τα χαρακτηριστικά της εργασίας.

Συμβάσεις με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς - μείωση του χρόνου εργασίας.
Κατάργηση των αντεργατικών νόμων Βρούτση, Αχτσιόγλου, Χατζηδάκη, Γεωργιάδη.
Κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης.
Ίσα δικαιώματα για όλους τους μετανάστες και τις μετανάστριες - όχι στο σύγχρονο σκλαβοπάζαρό.
Κοινωνικοποίηση των μέσων μεταφοράς, υγείας, παιδείας.
Όλες όλοι στην απεργία στις 28 Φλεβάρη, χωρίς τη Γ.Σ.Ε.Ε.
Συνελεύσεις σε όλους τους χώρους δουλειάς και τα σωματεία, αμέσως μετά την απεργία για τη συνέχιση του αγώνα και την κλιμάκωση.

Συγκέντρωση Τετάρτη 28 Φλεβάρη

Αθήνα: Χαυτεία 10.30 π.μ.

Θεσσαλονίκη: Καμάρα 10.30 π.μ.

Πάτρα: Εργατικό Κέντρο 10.30 π.μ.

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Πρωτοβουλία Εργαζομένων & Ανέργων στην ιδιωτική εκπαίδευση