kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκεντρωση εναντια στα ιδιωτικα πανεπιστημια

ΜΠΑΤΣΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΑΞΙΚΟΙ ΦΡΑΓΜΟΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΔΙΑΡΘΩΣΗ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ

Η αναθεώρηση του άρθρου 16 με το νομοσχέδιο "ελεύθερο πανεπιστήμιο" αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης πολιτικής του κράτους και της κυβέρνησης ΝΔ σε σχέση με την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τον "εξευγενισμό " των κρατικών πανεπιστημίων. Ήδη αυτό έγινε αντιληπτό όταν εν μέσω καλοκαιριού (σε μια περίοδο που πάλι τα πανεπιστήμια ήταν κλειστά) το πρώτο μέλημα της νεοεκλεχθείσας κυβέρνησης της ΝΔ σε συνέχεια των πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου με φυσικό επακόλουθο τα κρεσέντα αστυνομικής βίας και καταστολής ενάντια στο φοιτητικό κίνημα με το πρόσφατο παράδειγμα της εκκένωσης της κατειλημμένης πρυτανείας του ΕΜΠ την Δευτερά 15 του μήνα με 5 συλλήψεις και 2 προσαγωγές.

Ταυτόχρονα οι μεθοδευμένες σκληρές κριτικές των ιδρυμάτων με σκοπό την μείωση της κρατικής χρηματοδότησης έχουν ως τελικό στόχο το κλείσιμο ή την συγχώνευση τμημάτων (με τρανταχτό παράδειγμα στην πόλη της Πάτρας την σχολή θεατρικών σπουδών στο Ρίο για την οποία ήδη συζητείται η συγχώνευση της με αλλά τμήματα ή το πιθανό κλείσιμο της όπως και δεκάδων άλλων σχολών πανελλαδικά ). Σε αυτόν τον στόχο έρχεται να συνεισφέρει και η θέσπιση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ως κομμάτι του νομού κχ-4777) η οποία μείωσε αρκετά δραστικά τον αριθμό των εισαχθέντων από τις πανελλαδικές ατόμων στα πανεπιστήμια με πολλά τμήματα να έχουν μηδενικό αριθμό εισαχθέντων. Η ισοπεδωτική μείωση του αριθμού των εισαχθέντων σε συνδυασμό με το αυτοδιοίκητο των πανεπιστήμιων ( δηλαδή ότι κάθε πανεπιστήμιο πρέπει να διαχειρίζεται μόνο του τα έσοδα και τα έξοδα του) οδηγούν στην αδυναμία της διατήρησης των υπαρχόντων τμημάτων εξαναγκάζοντας τα εν τέλει είτε να συγχωνευτούν με άλλα, είτε να κλείσουν, είτε να αναζητήσουν εξωτερική χρηματοδότηση από ιδιώτες χορηγούς.

Από την άλλη ο αντιεκπαιδευτικός νόμος ΚΧ-4777 στοχεύει ξεκάθαρα στην άμεση επίθεση ενάντια στα ριζοσπαστικά και πολιτικοποιημένα κομμάτια εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Από τα πειθαρχικά και τις διαγραφές, τα τουρνικέ τις κάμερες και την θέσπιση ειδικού αστυνομικού σώματος εντός των πανεπιστημίων (ΟΠΠΙ) το κράτος αποπειράται να εξευγενίσει τις σχολές από οποιοδήποτε αγωνιστικό υποκείμενο ζυμώνεται , πολιτικοποιείται και φέρει αντιστάσεις στην κρατική πολιτική η οποία είναι άριστα συμμορφωμένη με τα προτάγματα της ΕΕ και τα συμφέροντα συλλόγου Ελλήνων βιομηχάνων οι οποίοι χρόνια ονειρεύονται την εμπορευματοποίηση της ανεκμετάλλευτης ως τώρα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στον ελλαδικό χώρο.

Πριν ακόμα από την απόπειρα της κυβέρνησης για αναθεώρηση του άρθρου 16 προηγήθηκε η θέσπιση διδάκτρων για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές, η υποτίμηση των πτυχίων των ανώτερων καλλιτεχνικών σχολών με τον νομό ΠΔ85 εξισώνοντας την αξία τους με απολυτήριο λυκείου καθώς και η άνθιση των ιδιωτικών κολεγίων (επι καραντίνας και μετά τουλάχιστον στην πόλη της Πάτρας) για τα οποία η αναθεώρηση του άρθρου 16 αποτελεί την πλέον ιδανική συνθήκη όσο αναφορά την αξία του πτυχίου που θα παρέχουν σε όσους έχουν να πληρώσουν τα υπέρογκα δίδακτρα καθώς και των δικαιωμάτων που τα εν λόγω πτυχία θα έχουν στην αγορά εργασίας, δημιουργώντας ακόμα περισσότερα πτυχία πολλών ταχυτήτων.

Μέσα στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης έρχεται και το κομμάτι του περιβόητου επιχειρηματικού πανεπιστημίου. Σε όλη αυτή την αλλαγή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το νεοφιλελεύθερο αφήγημα του ότι «όλα πρέπει να είναι συνδεδεμένα με την αγορά εργασίας» παίρνει σάρκα και οστά. Και μάλιστα όταν το πετσόκομμα της δημόσιας χρηματοδότησης και η συνεχής υποβάθμιση γίνονται μεγαλύτερες, η επιχειρηματικότητα των πανεπιστημίων «φαντάζει» μονόδρομος. Έρευνες για μεγαλοεταιρίες που εκμεταλλεύονται το ερευνητικό δυναμικό με το αντάλλαγμα κάποιας ισχνής οικονομικής ενίσχυσης, «ευγενικοί» χορηγοί, πάρε - δώσε με τον σύνδεσμο ελλήνων βιομηχάνων και άλλα ντόπια και μη αφεντικά, ερευνητικά προγράμματα για την πολεμική βιομηχανία γιατί «εκεί παίζονται τα καλά φράγκα». Πέρα από την σύνδεση με την αγορά εργασίας, το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο προκειμένου να μπορέσει να δημιουργήσει έσοδα για τον βιοπορισμό του, θα εκμεταλλευτεί οποιαδήποτε υποδομή και υπηρεσία κατέχει. Αυτό σημαίνει πως πλέον ολοκληρωτικά το κόστος φοίτησης μετακυλίεται στις πλάτες των φοιτητών: δίδακτρα στα προγράμματα σπουδών, αντίτιμο στην σίτιση, ενοίκια και «εγγυήσεις» στις φοιτητικές εστίες και γενικότερα κατάργηση και υποβάθμιση δημοσίων υπηρεσιών που παρέχουν τα ακαδημαϊκά ιδρύματα.

Το εν λόγο νομοσχέδιο το οποίο αναμένεται να κατατεθεί εντός εξεταστικής (πάγια πλέον τακτική του κράτους ενάντια στο μαθητικό - φοιτητικό κίνημα ) επί της ουσίας σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα κομμάτια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης των τελευταίων ετών καταργεί έμπρακτα τον ρόλο της παιδείας ως κοινωνικό αγαθό και κεκτημένο και την παραδίδει στα χεριά του κεφαλαίου ως προϊόν εμπορίου. Και για να είναι ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο ανταγωνιστικό είναι προαπαιτούμενο οι συνθήκες στο δημόσιο πανεπιστήμιο να συνεχίσουν να διαμορφώνονται με τέτοιο τρόπο ώστε η αξία των πτυχίων των όσων δημοσίων πανεπιστημίων καταφέρουν να προσαρμοστούν στην συνθήκη της αυτοχρηματοδότησης και δεν κλείσουν να είναι υποδεέστερη από αυτήν των ιδιωτικών (κάτι που ήδη συμβαίνει με τα δικαιώματα του πτυχίου σε σχολές πρώην ΤΕΙ που επήλθε «πανεπιστημιοποιηση» εν μια νυχτι όπως της ΣΤΕΦ του Πανεπιστήμιου Πελοποννήσου) και τα πτυχία πολλών ταχυτήτων που προκύπτουν να αντανακλούν στην αγορά εργασίας ως διάφορες στον βασικό μισθό και τα εργασιακά δικαιώματα κάθε ατόμου.

Συνεπώς γίνεται κατανοητό το πως η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων βάζει ξεκάθαρους ταξικούς φραγμούς στο ποια εν τέλει θα έχει την δυνατότητα για πανεπιστημιακές σπουδές και ποια όχι με τελικό αποτέλεσμα όσα άτομα καταφέρνουν εν καιρό να εισάγονται στο ήδη υποτιμημένο κρατικό πανεπιστήμιο να βγαίνουν στην αγορά εργασίας ως φτηνό εργατικό δυναμικό για τις εταιρίες χορηγούς ή με τέτοια αξία πτυχίου που η διαρκής εξειδίκευση (η οποία προφανώς δεν είναι δωρεάν αντίθετα αποτελεί πεδίο τεράστιας κερδοφορίας το κεφαλαίου) να κρίνεται αναγκαία ώστε να υπάρχει η όποια ανταγωνιστικότητα στην αγορά εργασίας.

Μέσα από την οργάνωση στη βάση και την οριζοντιότητα των διαδικασιών μας πρέπει συνολικά να οργανώσουμε τις αντιστάσεις και την αντεπίθεσή μας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο . Η επίθεση στην παιδεία δεν είναι πάρα ένα κομμάτι της ευρύτερης επίθεσης στους από τα κάτω αυτής της κοινωνίας στον ελλαδικό χώρο η οποία εκφράζεται σε όλους τους τομείς της ζωής, από τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας , το χρηματιστήριο ενέργειας και τα χρωματιστά τιμολόγια, από την γενικευμένη ακρίβεια τον νέο ποινικό κώδικα την αναθεώρηση του σωφρονιστικού κώδικα την βία και την καταστολή. Οι απαντήσεις που πρέπει να δώσουμε ως κομμάτι του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος είναι και πρέπει να είναι πολύμορφες. Να δομήσουμε κοινότητες αντίστασης και αγώνα μέσα και έξω από το φοιτητικό κίνημα ενάντια στον σάπιο κόσμο της εκμετάλλευσης της εξουσίας και του συγχρόνου ολοκληρωτισμού.

Καλούμε την πεμπτη 01/02 σε:

• Συγκέντρωση στην κατάληψη παραρτήματος στις 11.30
• Πόρεια απο την πλατεια γεωργιου στις 12.00
• Πολιτικο καφενειο μετα το τελος της πορειας στην καταληψη παραρτηματος

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ-ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ-ΠΟΡΕΙΕΣ-ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ

Αναρχική Φοιτητική Συλλογικότητα ΚURO SIWO

Επικοινωνία : Kuroexsiwo@risexeup.net

πηγή : email που λάβαμε στις 30 Ιανουαρίου 09h