kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

[Αθήνα] Συγκέντρωση-πορεία ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα

Συγκέντρωση-Πορεία στα Προπύλαια την Παρασκευή 2/2 στις 19:00 ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα που αναμένεται να έρθει προς ψήφιση στη Βουλή εντός των επόμενων ημερών.

Να μην δεχτούμε ως όρο ζωής τη φυλακή - Ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα

Στις 28/11/23 αναρτήθηκε προς δημόσια διαβούλευση ένα δαιδαλώδες σύμπλεγμα πολυάριθμων παρεμβάσεων και τροποποιήσεων του Ποινικού Κώδικα συνοδευόμενων αυτή τη φορά και από σημαντικές - πάντα αντιδραστικές- τροποποιήσεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Πρόκειται για την τρίτη κατά σειρά τροποποίηση του Π.Κ. από τη νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αυτή τη φορά δια στόματος του «εκσυγχρονιστή» υπ. Δικαιοσύνης Γ. Φλωρίδη. Κυβέρνηση η οποία όχι απλά δεν κρύβει την φασίζουσα ρητορική του δόγματος νόμος και τάξη αλλά την επιδεικνύει μεγαλόστομα σκοπεύοντας να περάσει τα πιο αντιδραστικά μέτρα καταστολής, ελέγχου και ποινικοποίησης κάθε πτυχής της κοινωνικής ζωής που εκφεύγει ή θα μπορούσε να εκφύγει από τα ασφυκτικά όρια του Νόμου. Μέτρα που αν εφαρμοστούν αναμένεται να πλημμυρίσουν τις -ήδη ασφυκτικά γεμάτες- φυλακές της χώρας με χιλιάδες «παραβατικούς», «παράνομους», φτωχοδιαβόλους, προλετάριους αλλά και αγωνίστριες. Ενδυναμωμένη από την πρόσφατη εκλογική επικρότηση των πολιτικών της, η παρούσα κυβέρνηση εμφανίζεται ασύδοτη και αποφασισμένη να εφαρμόσει στην πράξη τις πιο σκοτεινές, αντιδραστικές αντιλήψεις περί «εγκλήματος» και «σωφρονισμού». Όχι μόνο αρνήθηκε το επιτακτικό αίτημα των φυλακισμένων και του κινήματος για αποσυμφόρηση των φυλακών, όχι μόνο αγνόησε και τιμώρησε τον πρόσφατο αγώνα των κρατουμένων για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και περισσότερα δικαιώματα αλλά σαδιστικά σκοπεύει να θάψει κι άλλους, χιλιάδες, στις φυλακές.

Κεντρικός άξονας των προς ψήφιση τροποποιήσεων είναι η πραγματική έκτιση ποινής, η τιμωρητική φυλάκιση δηλαδή, όσο το δυνατών περισσότερων «ενόχων». Η αναστολή ποινής για πλημμελήματα γίνεται πλέον η εξαίρεση, ενώ αυξάνονται επιθετικά και τα όρια των ποινών. Εμβληματική είναι και η επιχειρούμενη εξίσωση της απόπειρας με την τετελεσμένη πράξη και του/της συνεργού με τον φυσικό αυτουργό. Ταυτόχρονα, είναι διάχυτη στο νομοσχέδιο η επικράτηση των υποκειμενικών παραγόντων που θα ορίζουν πλέον την καταδίκη ενός ατόμου, αλλά και την παραμονή του στη φυλακή, αμβλύνοντας καθοριστικά τα περιθώρια κάθε είδους δικαστικής ερμηνείας. Η μείωση της επίδρασης των ελαφρυντικών, ο ορισμός μίας μόνο επιτρεπόμενης αναβολής ανά υπόθεση, αλλά και η μη υποχρέωση παρουσίας των μπάτσων στις δίκες με αποδοχή μόνο των γραπτών τους καταθέσεων (εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων) μειώνουν δραστικά τις όποιες δικλείδες ασφαλείας των κατηγορούμενων αφήνοντάς τες/τους ακόμη πιο εκτεθειμένους/ες στις εκάστοτε ορέξεις των μπάτσων και της δικαστικής εξουσίας. Επαναφέρονται δε οι εναλλακτικές μορφές έκτισης ποινής μέσω κοινωφελούς εργασίας ή/και μετατροπής της ποινής σε χρήμα, αλλά και τα υψηλά ποσά σε παράβολα που θα απαιτούνται επιβεβαιώνοντας με τον πιο εξόφθαλμο τρόπο την υποκρισία και την ταξική υπόσταση της «Δικαιοσύνης».

Η ποινική αντιμεταρρύθμιση η οποία προωθείται, που όπως επαναλάβαμε είναι σε συνέχεια άλλων που έχουν προηγηθεί τα 4 τελευταία χρόνια-όλες τους στον πνεύμα εκμηδενισμού των δικαιωμάτων των κρατουμένων- έχει ως βασικό επικοινωνιακό της όπλο προς τα ακροατήρια που ενδιαφέρουν την κυβέρνηση τον «περιορισμό της ατιμωρησίας». Ένα αφήγημα που συνάδει με τη εγκληματολογική φιλοσοφία αυτών των δεξαμενών think tank που εντελώς μεταφυσικά θεωρούν ότι η σκληρότερη δυνατή τιμωρία λειτουργεί και ως αποτρεπτικός παράγοντας, ή που τουλάχιστον αυτό πουλάει ως ιδεολογικό προϊόν. Οι νέες αλλαγές λοιπόν συνεχίζουν ακριβώς στην ίδια βάση η οποία είναι η νομιμοποίηση ενός καθεστώτος εξαίρεσης για ένα συγκεκριμένο πεδίο, που είναι φυσικά το πεδίο των φυλακών. Με τις νέες αλλαγές το κράτος παρέχει στον εαυτό του τη νομική οδό ώστε να μην αναγνωρίζει τα ατομικά δικαιώματα μιας ολόκληρης κοινωνικής μερίδας κόντρα στον ίδιο τον πυρήνα της φιλοσοφίας του «αστικού δικαίου» που είναι ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα κάθε ξεχωριστού ανθρώπου ακόμα κι αν αυτός είναι εγκληματίας πολέμου. Αυτή η νομική ευελιξία καλύπτει το κενό χώρο μεταξύ «αυθαιρεσίας» και νομιμότητας ωθώντας τους μηχανισμούς καταστολής σε περαιτέρω αποθράσυνση.

Σε αυτήν την κατεύθυνση λοιπόν έρχονται οι νέες αλλαγές οι οποία ανά κατηγόρια πλήττουν στο σύνολο τους την βάση πάνω στην οποία νομιμοποιούνται τα κεκτημένα των κρατουμένων. Ας τα δούμε αναλυτικά:

Επίθεση στην αρχή της αναλογικότητας

Οι παρακάτω αλλαγές παραβλέπουν ότι η διαβάθμιση ποινών είναι ιστορικά ένα δίκαιο κεκτημένο των από τα κάτω στην προσπάθεια τους να περιορίσουν τον απόλυτο λόγο της εξουσίας πάνω στους ανθρώπους ακόμα κι όταν αυτοί παρανομούν. Η στερητική της ελευθερίας ποινή θεωρείται από μόνο του κάτι εξαιρετικά σοβαρό με σημαντικές συνέπειες στη ζωή των ανθρώπων και του περίγυρου τους. Όλα τα δικαιώματα που μέχρι τώρα έχουν κερδηθεί στο κομμάτι των φυλακών αυτό έχουν προτάξει ως βασικό αντεπιχείρημά, ότι δηλαδή ο χρόνος στέρησης της ελευθερίας πρέπει να λαμβάνει υπόψη του την αντικειμενική απαξία κάθε πράξης, το βαθμό συμμετοχής κάθε ξεχωριστού ατόμου σε κάθε πράξη, το αν η ίδια η πράξη είναι απόπειρα ή τετελεσμένη, το αν ένα άτομο δεν έχει απασχολήσει στο παρελθόν την ποινική διαδικασία αλλά και το αν ο χρόνος της στέρησης αυτό κάθε αυτός είναι τόσο μεγάλος (25 χρόνια για παράδειγμα) που οι συνέπειες για την προσωπικότητα ενός ανθρώπου είναι τόσο ανεπανόρθωτες που στην ουσία καταργείται και το δικαίωμα της δεύτερης ευκαιρίας. Οι εξισωτικές ποινές, οι αυξήσεις ορίων κράτησης και η δυσχέρεια στις αναστολές και τις υφ όρων απολύσεις επομένως προωθούν σταδιακά την αντίληψη μιας περίπου οριζόντιας αντιμετώπισης της παρανομίας.

-Η αναστολή ποινής θα μπορεί να χορηγηθεί σε ποινές έως ένα έτος, όταν οι αμετάκλητες προηγούμενες καταδίκες δεν υπερβαίνουν το ένα έτος.

-Πραγματική έκτιση (φυλάκιση) μέρους της ποινής έως 6 μήνες για ποινές από 2 έως 3 έτη.

-Πραγματική έκτιση (φυλάκιση) για ποινές άνω των 3 ετών.

-Αύξηση του ανωτάτου ορίου κάθειρξης για κακουργήματα από τα 15 στα 20 έτη.

-Αύξηση του ανωτάτου ορίου κάθειρξης επί συρροής κακουργημάτων στα 25 έτη (από 20) και επί συρροής πλημμελημάτων στα 10 έτη (από 8).

-Αυστηροποίηση των προϋποθέσεων υφ' όρον απόλυσης. Πλέον θα εναπόκειται στην κρίση του δικαστικού συμβουλίου ανάλογα με την «επικινδυνότητα του εγκλήματος» και τα «ατομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά του/της υπόδικου», ανεξαρτήτως τυπικών προϋποθέσεων συμπλήρωσης χρόνου κράτησης.

-Δυνατότητα επιβολής ποινής για την απόπειρα τέλεσης μιας πράξης, ίδια με την ποινή που προβλέπεται για την τετελεσμένη πράξη.

-Δυνατότητα επιβολής ποινής σε συνεργό, όμοια με την ποινή που προβλέπεται για τον φυσικό αυτουργό.

-Επιβαρυντικές διατάξεις για τη διατάραξη δημοσίων υπηρεσιών ακόμα και μόνο με φωνές/διαμαρτυρίες

Επίθεση στην αρχή της «δίκαιης δίκης»

Οι παρακάτω αλλαγές αποτελούν επίθεση στο ιστορικό κεκτημένο των από τα κάτω που περιορίζει και πάλι τον απόλυτο λόγο της εξουσίας ακόμα και πάνω στους ανθρώπους που παρανομούν καθώς αναγκάζουν το ίδιο το σύστημα που διώκει και καλεί να επιβάλει στερητικές της ελευθερίας ποινές να αποδείξει ότι κάθε ξεχωριστό άτομο που παραπέμπεται είναι ένοχο βάση μιας αποδεικτικής διαδικασίας που περιλαμβάνει για αρχή τη δυνατότητα νομικής υπεράσπισης κάθε ατόμου. Η φυσική παρουσία κάθε ατόμου ήδη από το στάδιο της προανάκρισης και πολύ περισσότερο στο στάδιο ακροαματικής διαδικασίας που οφείλει να είναι ανοιχτή και δημόσια στο κοινό, η εξέταση μαρτύρων κατηγορίας και η αντιπαράθεση με την πολιτική αγωγή για την αντίκρουση του κατηγορητηρίου , η δυνατότητα γνώσης οποιασδήποτε εισήγησης/απόφασης δικαστικού λειτουργού, η δυνατότητα διεξαγωγής κάθε δίκης από πολλαπλές και μικτές συνθέσεις (γεγονός που δίνει την ευχέρεια πολλών υποκειμενικών κρίσεων κάτι ιδιαίτερα σημαντικό ιδιαίτερα για βαριές υποθέσεις) καθώς και η δυνατότητα εξέτασης μιας υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό, είναι όλες τους περιοριστικές ως προς το βαθμό κατάχρησης εξουσίας, αυθαιρεσίας και εκδικητικών διώξεων και σκευωριών κάτι που όσον αφορά το δικό μας χώρο έχουμε δει άπειρες φορές. Ας αναλογιστούμε ότι υπόθεση γνωρίζαμε ως τώρα χωρίς αυτές τις δυνατότητες.

-Εξέταση μαρτύρων και κατηγορουμένων από απόσταση (τηλεδίκες).

-Κατασχέσεις/έρευνες χωρίς φυσική παρουσία του ανακρίνοντος ατόμου

-Κατάργηση υποχρέωση γραπτής γνώμης εισαγγελέα για αντικατάσταση προσωρινής κράτησης

-Συγκεντρωτικό μοντέλο μονομελών πλημμελειοδικείων και κάποιων κακουργιοδικείων - απόφασης από έναν και μόνο δικαστή.

-Δυνατότητα μίας μόνο αναβολής με χρέωση ως και 200 ευρώ

-Περιορισμός του ρόλου των ενόρκων στα ΜΟΔ - ουσιαστική ενίσχυση του ρόλου των δικαστών

-Περιορισμός της δυνατότητας έφεσης

Επίθεση στην αρχή της ισότητας

Τέλος έχουμε την τελευταία κατηγορία αλλαγών που επιτίθενται στο ιστορικό κεκτημένο των από τα κάτω που απαιτεί από την εξουσία να μην εφαρμόζει κανενός είδους διακρίσεις στο πως η ίδια αντιμετωπίζει ανθρώπους που παρανομούν. Σε μια συγκυρία λοιπόν όπου βλέπουμε ότι πάσης φύσεως πρόσωπα που σχετίζονται με κέντρα πολιτικής και οικονομικής ισχύος απολαμβάνουν προκλητικής ασυλίας σε οτιδήποτε κι αν κάνουν: δολοφονίες, βιασμούς, απάτες κατά του γενικού συμφέροντος, οικολογικές καταστροφές, την ίδια στιγμή θεσπίζονται κριτήρια που αφορούν μόνο και ειδικά τη βάση των από τα κάτω με ξεκάθαρα ταξικό και ρατσιστικό χαρακτήρα. Έτσι το δικαίωμα σε μια δίκαια δίκη μετατρέπεται σε πολυτέλεια για όσους έχουν τη δυνατότητα να ανταπεξέλθουν στις διαρκώς υπερκοστολογημένες οικονομικές ρήτρες που προβλέπονται σε κάθε μέτρο μιας δικαστικής περιπέτειας επομένως επιβαρύνει τα πιο φτωχά στρώματα της κοινωνίας ενώ για όσα άτομα δεν έχουν την ελληνική υπηκοότητα η τιμωρία τους τελείως αυθαίρετα θα συμπεριλαμβάνει μέτρα που αφορούν την καταγωγή τους. Μια θεσμοθετημένη δικαιοσύνη επομένως με καθαρά ρατσιστικά κριτήρια.

Απέλαση και απαγόρευση επανεισόδου στη χώρα ατόμων μη ελληνικής υπηκοότητας τα οποία έχουν καταδικαστεί σε ποινή από 6 έτη και πάνω.

-Αύξηση του κόστους εξαγοράσιμης ποινής

-Αυξήσεις στα παράβολα δικής

Τέλος στο νομοσχέδιο εμπεριέχεται μεταξύ άλλων θεμάτων που είναι στην "επικαιρότητα" και μια παράγραφος για την ενδοοικογενειακή βία, η οποία πέρα από την ευκαιριακή προσέγγιση του ίδιου του θέματος δεν μπορεί και ούτε θα μπορούσε πότε να αποτελεί οποιουδήποτε τύπου "λύση". Και αυτό γιατί σε μια κοινωνία, όπου η πατριαρχική εξουσία και επιβολή αποτελεί καθημερινή απειλή για όποιο σώμα δεν επιβεβαιώνει τα πρότυπα της κανονικότητας, δεν περιμένουμε από καμία κρατική παρέμβαση να μας προστατέψει από τη βία της πατριαρχίας. Το ανάποδο μάλλον συμβαίνει καθώς από την εδραίωση της εξουσιαστικής υπόστασης που απορρέει από το σύνολο των υπόλοιπων παρεμβάσεων ενισχύεται το αίσθημα δύναμης και ισχύος του κάθε σεξιστή.

Στις αρχές του 2024, λοιπόν, σχεδιάζεται η ψήφιση αυτού του εκτρωματικού νομοσχεδίου, μιας αυταρχικής μεταρρύθμισης, αλλά και μιας επιβεβαίωσης ότι ο κόσμος μας μετατρέπεται όλο και πιο έντονα σε ένα γενικευμένο πεδίο ελέγχου, επιβολής και καταπίεσης των ζωών μας. Ο ελληνικός εξουσιαστικός μηχανισμός δείχνει μέχρι τώρα ιδιαίτερα ικανόςνα εκμεταλλευτεί ανά πάσα στιγμή τα πιο σάπια αντανακλαστικά της ελληνικής μικροαστικής κοινωνίας και των νοικοκυραίων πουλώντας τους άλλοτε πατρίδα και φυλή άλλοτε ασφάλεια και -όπως τώρα- νόμο και τάξη - με απώτερο σκοπό τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας του.

Όλη αυτή η πολιτική κατεύθυνση δεν αποτελεί ένα τυχαίο ξέσπασμα ακροδεξιάς αυταρχικότητας αλλά το μεθοδικό κατασκεύασμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών του εξουσιαστικού μηχανισμού που μορφοποιούν το σύγχρονο κόσμο. Αν και η συγκεκριμένη τροπολογία φαίνεται να πηγάζει από ένα "σκοτεινό" παρελθόν, αν δούμε πιο συνολικά τις κατασταλτικές πολιτικές των κρατών παγκοσμίως και την προσπάθειά τους να αναδειχθούν σε προστάτες απέναντι σε αυτό που τα ίδια περιγράφουν ως "έγκλημα" ή "τρομοκρατία" μάλλον βρισκόμαστε αντιμέτωποι/ες με ένα δυστοπικό μέλλον. Μια δυστοπία που μπορεί να γίνεται πιο εμφανής και πιο έντονη όταν έχουμε απέναντί μας τους παραδοσιακούς δεξιούς εκφραστές της, αλλά βρίσκεται σε ένα είδος συνέχειας με τους όποιους προοδευτικούς διαχειριστές της εξουσίας, μια συνέχεια που κατασκευάζει το σύγχρονο κράτος.

Σε περιβάλλον παρατεταμένης καπιταλιστικής κρίσης, πολέμων, μιλιταρισμού και εξοπλισμών, σε περιβάλλον δηλαδή εύφορο για την ανάπτυξη των ακροδεξιών, εθνικιστικών, φασιστικών ιδεολογιών και ενστίκτων, τα κράτη οχυρώνονται όλο και περισσότερο απέναντι σε εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς, προετοιμάζονται για πόλεμο, για κοινωνικές εκρήξεις και κινδύνους αποσταθεροποίησης. Στην ελληνική πραγματικότητα, το κράτος όχι μόνο δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά ακολουθεί την ίδια γραμμή νομοθετώντας ένα μωσαϊκό νόμων αντεργατικών, νόμων απελευθέρωσης των εξώσεων, διατήρησης και αύξησης των κερδών του κεφαλαίου σε περίοδο πληθωριστικών πιέσεων, ακρίβειας, ανέχειας και πλήρους ανασφάλειας της κοινωνικής βάσης, ενώ συνεχίζει με ένταση τις δαπάνες για τον στρατιωτικό του εξοπλισμό και την ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας θέτοντας ως προτεραιότητά του κατά το δόγμα «Νόμος και Τάξη». Τα κρατικά επιτελεία, άλλωστε, δείχνουν παραπάνω από πρόθυμα να υιοθετήσουν οποιοδήποτε σύγχρονο εργαλείο τους προσφέρεται από την παγκόσμια εμπειρία της επιβολής με σκοπό να πειραματιστούν προσαρμόζοντάς το στην εδώ πραγματικότητα. Ως ψηφίδα αυτού του μωσαϊκού αντιλαμβανόμαστε την νέα αντιδραστική αλλαγή του Ποινικού Κώδικα και τον αγώνα εναντίον της τον θεωρούμε μέρος του αγώνα για τη συνολική εναντίωση στο κράτος και το κεφάλαιο.

Το σύμπλεγμα όλων αυτών των παρεμβάσεων συνθέτουν έτσι ένα φασιστικής σύλληψης κατασκεύασμα, βγαλμένο από τις πιο βάναυσες στιγμές στην ιστορία της εξαθλίωσης, από τα κάτεργα των φυλακών του αμερικάνικου νότου μέχρι τα λευκά κελιά της δυτικής Γερμανίας και το Γκουαντάναμο, όπου η εξουσιαστική επιβολή συμπλέκεται με την ακραία εκμετάλλευση. Ένα νομοσχέδιο που προσδοκεί να ακουμπήσει όλα τα σάπια ακροδεξιά ένστικτα της ελληνικής μικροαστικής τάξης, χωρίς να ξεχνάει όμως και τα νεοφιλελεύθερα ήθη κατά τα οποία τα πάντα μπορούν να αποτελέσουν προϊόν αγοραπωλησίας. Σαν ένα τέτοιο προϊόν αντιμετωπίζεται και η ποινική μεταχείριση στον ταξικό κόσμο του καπιταλισμού, όπου στοχοποιείται η κάθε είδους μικροπαραβατικότητα των από τα κάτω, εκείνων δηλαδή που απέναντι σε μια ολοένα και εντεινόμενη εκμετάλλευση επιλεγούν να χρησιμοποιήσουν τα μέσα που τους/τις έχουν απομείνει για να επιβιώσουν. Μια επιλογή στην οποία το κράτος επιβάλει την παραδειγματική τιμωρία, με στόχο τo φόβου και πειθάρχησης των ταξικά αποκλεισμένων στις επιταγές των καπιταλιστικών σχέσεων.

Για όποιον και όποια, από την άλλη, επιλέγει όχι απλά να επιβιώνει αλλά να διεκδικεί να ζήσει αμφισβητώντας την εξουσιαστική επιβολή του κράτους, του/της επιφυλάσσεται ο "πολιτικός" σωφρονισμός. Ο κρατικός μηχανισμός, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο του αναρχικού χώρου αλλά και του ευρύτερου κινήματος έναν από τους βασικούς του εσωτερικούς εχθρούς, επιχειρεί την ολοκληρωτική καταστολή του. Το καθεστώς εξαίρεσης των διωκόμενων αγωνιστών και αγωνιστριών, αλλά και των πολιτικών κρατουμένων βαθαίνει ακόμη περισσότερο. Όποια πολιτική πρακτική αποπειράται να αντισταθεί στην εξουσιαστική επιβολή της «νομιμότητας» στοχοποιείται ως "ειδεχθές έγκλημα". Πόσο μάλλον εκείνη που δεν διεκδικεί απλά, αλλά τολμά να αμφισβητεί και το κρατικό μονοπώλιο της βίας. Με εξοντωτικές και εκδικητικές ποινές σε πράξεις που κατεξοχήν αφορούν τον κόσμο του αγώνα, με τη μη χορήγηση αναστολής (παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις) σε καταδίκες που αφορούν το άρθρο ΠΚ 187, με ουσιαστική συρρίκνωση των ελαφρυντικών περιστάσεων, αλλά και με την άρνηση της υφ' όρον απόλυσης σε κρατούμενους που δε θα προβαίνουν σε δηλώσεις μετανοίας αφού η χορήγησή της θα έγκειται πλέον απόλυτα στην υποκειμενική κρίση των δικαστικών συμβουλίων χωρίς αυτά να δεσμεύονται από τις τυπικές προϋποθέσεις χορήγησης. Το τελευταίο, βέβαια, εφαρμόζεται άτυπα ούτως ή άλλως εδώ και χρόνια σε αγωνιστές/τριες, με εξέχον παράδειγμα τον πολιτικό κρατούμενο αιχμάλωτο μέλος του Ε.Α., Νίκο Μαζιώτη, στον οποίο αρνούνται εκδικητικά να χορηγήσουν την υφ' όρον απόλυση για φρονηματικούς λόγους, παρόλο που πληροί όλες τις προϋποθέσεις από τον Ιανουάριο του 2022. Επιχειρείται, λοιπόν, να καθιερωθεί και να διευρυνθεί η ήδη υπάρχουσα λογική της υλικής και ηθικής εξόντωσης όσων αγωνίζονται ενάντια στην κρατική εξουσία και την εξαθλίωση των ζωών τους.

Ως συνέλευση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές/ριες, ως μέρος του κινήματος αλληλεγγύης στους αγώνες των φυλακισμένων αλλά και των πολιτικών κρατουμένων, θεωρούμε την στιγμή αυτή κομβική. Το ελληνικό κράτος στοχεύει, πέραν όλων των άλλων, και στην εξόντωση των αγωνιζομένων κοινωνικών κομματιών, του ριζοσπαστικού κινήματος ειδικότερα, επιχειρώντας μια πρωτοφανή ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης σκοπεύοντας να στείλει στις φυλακές του όλες και όλους που θα επιχειρήσουν να αμφισβητήσουν την μονοκρατορία του και το μονοπώλιο του στη βία. Να εξαφανίσει από τον ορίζοντα του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού την πολιτική βία σε κάθε της μορφή. Ένα νέο, ακόμα πιο σκληρό, καθεστώς εξαίρεσης επιχειρείται να στηθεί και εις βάρος των πολιτικών κρατουμένων, των αιχμαλώτων του κοινωνικού πολέμου. Ένα καθεστώς που θα επιχειρήσει να τους/τις αποκόψει ακόμα περισσότερο από τον «έξω» κόσμο, από τις κοινότητες αγώνα από τις οποίες προέρχονται και να τους θάψει στη λήθη, εξοντώνοντας τους υλικά και ηθικά. Ένα πεδίο στο οποίο οφείλουμε να αντισταθούμε θέτοντας συλλογικά αναχώματα.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες για την κατεύθυνση των κρατικών πολιτικών, εντός ή εκτός φυλακών. Απέναντι σε έναν κατασταλτικό μηχανισμό, που γιγαντώνεται συνεχώς μέσω της φυσικής του επέκτασης αλλά και της νοηματικής του εδραίωσης και ενώ φαίνεται ότι όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας "μοιάζουν έτοιμα να καταναλώσουν την υποδούλωση τους ως αισθητική απόλαυση", ας θυμηθούμε ότι την έννοια της ελευθερίας δεν την ορίζουν τα όρια των φυλάκων αλλά ο αγώνας για την κατάργησή τους.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ' ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

ΟΥΤΕ ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΟΥΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές/τριες

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/93262/

ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ, ΤΟ ΝΕΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΕΚΤΡΟΠΗ

Ο νέος ποινικός κώδικα στρώνει τον δρόμο για την εγκαθίδρυση και την νομιμοποίηση τουνέου καθεστώτος. Το καθεστώς Μητσοτάκη, ολιγαρχών και ΝΑΤΟ, συγκροτείται από τον απόλυτο έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών, των media και της ενημέρωσης - πληροφορίας, την τοποθέτηση εγκάθετων σε καίριες θέσεις των θεσμών για τον συνολικό έλεγχο του κρατικού μηχανισμού, την στρατιωτικοποίηση και την αστυνομοκρατία, τις ριζικές αλλαγές σε κοινωνικό και εργασιακό επίπεδο,τον έλεγχο της δικαιοσύνης, την θεσμική και παραθεσμική διαφθορά, την εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Τέτοια καθεστώτα, τύπου Μητσοτάκη, υπάρχουν με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους σε όλο τον κόσμο, οικοδομούνται σταδιακά και σταθεροποιούνται για να εξυπηρετήσουν συνολικές ατζέντες των παγκόσμιων ελίτ, των ιμπεριαλιστικών μπλοκ, του διεθνούς κεφαλαίου. Ιστορικά εκφράζονται με χούντες και δικτατορίες, επιβάλλονται με όπλα και άρματα μάχης, ωστόσο, στον 21ο αιώνα, τα μέσα κοινωνικού ελέγχου καιεπιβολής, δίνουν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες σε συνολικές και ριζικές κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές σε βάρος των κοινωνιών να περνάνε απαρατήρητες, πολλές φορές μάλιστα φορώντας δημοκρατικό-κοινοβουλευτικό προσωπείo.

Οι αλλαγές του ποινικού κώδικα επηρεάζουν την κοινωνία στο σύνολό της. Θα χτυπηθούν άνθρωποι με χαμηλά χρέη στο δημόσιο, οδηγοί που παραβιάζουν το κώδικα οδικής κυκλοφορίας, εργαζόμενοι που φωνάζουν συνθήματα σε κινητοποιήσεις έξω από χώρους δουλειάς, περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες, αγωνιστές και αγωνίστριες του κοινωνικού ταξικού κινήματος. Ακόμα και για τα κομμάτια της αστικής τάξης που είτε ανήκουν σε προοδευτικές τάσεις και αναδεικνύουν την αυθαιρεσία και την αδικία σε βάρος της κοινωνίας (όπως δικηγόροι, αντιπολιτευτικάκαι προοδευτικά μέσα ενημέρωσης, δημοσιογράφοι κ.α.) ή υπηρετούν αντικρουόμενα συμφέροντα εντός των συμφερόντων των κυρίαρχων ελίτ, στο μέλλον απειλούνται με φυλάκιση.

Ως επιστέγασμα αυτής της αντικοινωνικής πολιτικής, ο νέος ποινικός κώδικας φέρνει σε μή αναστρέψιμο σημείο την ίδια την πολιτειακή κατάσταση στη χώρα. Δεν αποτελεί απλά την περαιτέρω αυστηροποίηση εντός της υπάρχουσας συνθήκης, αλλά φέρνει τη φυλακή για μεγάλο κομμάτι κατηγορούμενων για καθημερινές υποθέσεις. Πλήθος αλλαγών που εντοπίζονται στον νέο ποινικό κώδικα, ελάχιστες από τις οποίες αναφέρονται παρακάτω, επιβεβαιώνουν αυτή την νέα πραγματικότητα.

• Απλά αδικήματα πλημμεληματικού χαρακτήρα στα οποία υποπίπτει καθημερινά πλήθος κόσμου, όπως παραβιάσεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, θα οδηγούν σε φυλακή, χωρίς να υπάρχει αντίστοιχη με πριν δυνατότητα στην αναστολή της ποινής. Οι φυλακές θα γεμίσουν με ανθρώπους που θα εκτίουν μήνες, επειδή καταδικάστηκαν σε ποινή πάνω από ένα χρόνο για κόκκινο φανάρι ή για εξύβριση.
• Για να πάρει αναβολή μια δίκη θα πρέπει να καταβάλλονται αυξημένα χρηματικά παράβολα, κάτι που θα πιέζει ακόμα περισσότερο τον φτωχό πληθυσμό που σέρνουν στα δικαστήρια. Ακόμα και απλές δικονομικές πράξεις, όπως ενστάσεις στην δίκη, θα χρεώνονται, με αντίστοιχη χρηματική ποινή αν δεν γίνονται δεκτές.
• Οι συνθέσεις των δικαστικών εδρών μειώνονται. Έτσι, η αποφασιστική ισχύς συγκεντρώνεται σε κάποιον δικαστή, ο οποίος μπορεί να καταδικάσει και να στείλει στην φυλακή δεκάδες ανθρώπους την ημέρα ανάλογα με την διάθεση του.
• Οι αστυνομικοί δεν θα είναι υποχρεωμένοι να καταθέσουν στα δικαστήρια ως μάρτυρες κατηγορίας. Έτσι, για μεγάλο μέρος υποθέσεων, αφαιρείται από τους κατηγορούμενους η δυνατότητα να εξεταστεί αυτός που κατηγορεί και που φέρνει την υπόθεση στα δικαστήρια. Ουσιαστικά χωρίς την εξέταση του μάρτυρα κατηγορίας, μειώνεται η πιθανότητα αθώωσης για όσα αδικήματα έχει καταγράψει ο αστυνομικός στη κατάθεσή του.
• Η ενδιάμεση διαδικασία των Δικαστικών συμβουλίων καταργείται. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι υποθέσεις θα καταλήγουν άκριτα στα δικαστήρια και τα ντοσιέ με τις δικογραφίες θα είναι ογκώδη χωρίς κανένα πρότερο ξεσκαρτάρισμα. Καμία επιτάχυνση των διαδικασιών της δικαιοσύνης δεν θα συμβεί όπως αναφέρεται στους στόχους του νέου ποινικού κώδικα.
• Αν είσαι μετανάστρια ή πρόσφυγας, ο νέος ποινικός κώδικας μπορεί να σε οδηγήσει σε απέλαση.
• Τα όρια έκτισης της ποινής θα αυξηθούν, οι αποφυλακίσεις θα γίνονται με το σταγονόμετρο και με πολύ αυστηρά κριτήρια. Με αυτό τον τρόπο αναιρούνται ακόμα και βασικές έννοιες και επιδιώξεις του αστικού φιλελεύθερου δικαιικού συστήματος που το ίδιο χρόνια ευαγγελίζεται.

Στην Ελλάδα, όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας ζουν τα αποτελέσματα αυτής της μακροχρόνιας περιόδου συνολικής κρίσης, της επίθεσης στα κοινωνικά κεκτημένα και της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Με μια σειρά από νόμους των κυβερνήσεων όλης αυτής της περιόδου, η κοινωνία οδηγείται σε περαιτέρω φτωχοποίηση, αποκλεισμό από βασικές ανθρώπινες ανάγκες, όπως στέγη και τροφή, την ίδια στιγμή που όλες οι κοινωνικές δομές καταρρέουν, η παιδεία και υγεία υποβαθμίζονται και παραχωρούνται όλο και περισσότερο στα χέρια των ιδιωτικών συμφερόντων.

Η γενική συνθήκη στην 15ετή πλέον περίοδο οικονομικής, πολιτικής και συνολικά κοινωνικής κρίσης, εντείνεται την στιγμή που οι πολεμικές επιχειρήσεις των ιμπεριαλιστικών μπλοκ επεκτείνονται και αιματοκυλούν όλο τον κόσμου, στα πλαίσια του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου που είναι εν εξελίξει. Σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, η ισοπεδωτική επέλαση του κεφαλαίου σε βάρος των κοινωνιών και η ακραία εκμετάλλευση του φυσικού κόσμου προς όφελος των πλουσίων, συνθέτει την πραγματικότητα του 21ου αιώνα.

Σε αυτή την πραγματικότητα επιχειρεί να μας εντάξει ο νέος ποινικός κώδικας, εκπαιδεύοντάς μας στην αυτάρχικότητα και κανονικοποιώντας την καταστολή σε κάθε επιπεδο της καθημερινότητας.

Ο αγώνας ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα και το καθεστώς που εδραιώνεται αποτελεί υπόθεση πλατιά κοινωνική. Απαιτεί μαζική και αποφασιστική κινητοποίηση και συνοργάνωση. Θα είναι το αποτέλεσμα ευρείων συγκλίσεων και ενίσχυσης των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, κόντρα στην τρομοκρατία της φυλακής.

Ως συνέχεια καλούμε σε:

• Στήριξη των καλεσμάτων και παρουσία με πανό στην πανεκπαιδευτική πορεία τη Πέμπτη 25/01, με σημείο συνάντησης το Σύνταγμα στις 13:00
• Στήριξη του καλέσματος της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές/τριες, για μικροφωνική συγκέντρωση την Παρασκευή 26/01, στις 18.30, στην Πλατεία Βικτωρίας
• Ανοιχτή συνέλευση για το νέο ποινικό κώδικα την Τετάρτη 31/01 στην ΑΣΟΕΕ στις 18:30
• Στήριξη του καλέσματος της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές/τριες, για Συγκέντρωση-Πορεία, την Παρασκευή 02/02, στις 19.00, στα Προπύλαια

ΓΕΝΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΝΑΤΟ

Aνοικτή συνέλευση ενάντια στον νεό ποινικό κώδικα και την πολιτειακή εκτροπή

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/93266/

Κάλεσμα στήριξης στην συγκέντρωση-πορεία ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα

από Ανοιχτή Συνέλευση Υπεράσπισης του Λόφου Στρέφη

Στηρίζουμε την συγκέντρωση-πορεία στις 02/02, 19:00 στα Προπύλαια ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα.

Κανένα μόνο στα χέρια τού κράτους!

ΟΛΕΣ, ΟΛΑ, ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!

Στηρίζουμε την συγκέντρωση-πορεία την Παρασκευή 02/02 στις 19:00, στα Προπύλαια ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα

από Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκόμενων Αγωνιστών

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ Π.Κ

Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ετοιμάζεται να προβεί στην 3η κατά σειρά τροποποίηση της ποινικής νομοθεσίας από το 2019 έως και σήμερα. Αναρτώντας τον περασμένο Νοέμβρη προς δημόσια διαβούλευση ένα σύνολο αντιδραστικών τροποποιήσεων του Ποινικού Κώδικα καθώς και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, που θα επιχειρήσει τις επόμενες μέρες να τις νομοθετήσει στη Βουλή. Αναδεικνύοντας για ακόμη μια φορά την φασίζουσα ρητορεία του δόγματος νόμου και τάξης, η κυβέρνηση σκοπεύει να περάσει τα πλέον αντιδραστικά μέτρα, τα οποία έχουν ως βασικό άξονα την αυστηροποίηση των ποινών, την ποινικοποίηση της φτώχειας και την αύξηση της καταστολής ενάντια στην αγωνιζόμενη κοινωνία, έχοντας ως πρωταρχικό σκοπό την διαφύλαξη και την διαιώνιση των καπιταλιστικών και κρατικών συμφερόντων. Μέτρα τα οποία με την εφαρμογή τους θα κατακλύσουν τις ήδη ασφυκτικά γεμάτες φυλακές της χώρας πολλαπλασιάζοντας δραματικά τον αριθμό των κρατουμένων και παράλληλα θα διαμορφώσουν πρόσφορο έδαφος για την ίδρυση ιδιωτικών φυλακών. Λίγο καιρό μετά την τιμωρητική και εκδικητική αντιμετώπιση του κρατικού μηχανισμού ενάντια στον πρόσφατο αγώνα των κρατουμένων για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και περισσότερα δικαιώματα, η κυβέρνηση αρνείται παραδειγματικά το αίτημα για αποσυμφόρηση των φυλακών και ετοιμάζεται να στείλει στις φυλακές χιλιάδες ακόμα "παρανόμους", φτωχές, απείθαρχους, μετανάστριες και αγωνιστές.

To σύνολο του δικαιϊκού συστήματος ενός κράτους συνιστά μια από τις πολλές υλικές αποτυπώσεις, των συσχετισμών ισχύος του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού και το καθρέφτισμα των ισορροπιών που διαμορφώνονται σε μια συγκεκριμένη συγκυρία. Ευνοϊκοί νόμοι που παραχωρούν δικαιώματα (τα λεγόμενα κοινωνικά κεκτημένα) των από τα κάτω, είναι κερδισμένο έδαφος στον κοινωνικό ανταγωνισμό για όλους και όλες μας. Σημαίνει ότι μια εξουσία σε μια δεδομένη στιγμή υποχωρεί αφήνοντας περισσότερο χώρο και περισσότερες ανάσες ελευθερίας σε καταπιεσμένους ανθρώπους ζυγίζοντας ενδεχομένως ότι το κόστος καταστολής είναι πιο ασύμφορο από το κόστος ανοχής. Αυτό συνεπάγεται ότι σε πρότερο χρόνο έχει δημιουργηθεί η απαιτούμενη δυναμική που αναγκάζει την εξουσία να υποχωρήσει. Η ίδια η αστική δικαιοσύνη εξάλλου και ολόκληρο το πνεύμα της που χαρακτηρίζεται από την επικράτηση του ορθού λόγου, του θετικισμού και της πτώσης των παλαιών καθεστώτων μοναρχίας, ουσιαστικά έθεσε τέλος στη λογική ότι τα καθεστώτα κατέχουν τους ανθρώπους και συνεπώς μπορούν να τους τιμωρούν όπως νομίζουν. Να τους βασανίζουν δημοσίως σε πλατείες, να τους παλουκώνουν, να τους καίνε, να τους εκτελούν εν είδη δημόσιου θεάματος. Η λογική ότι οι εξουσίες πρέπει να μπορούν να αποδείξουν ότι αυτοί που κατηγορεί είναι ένοχοι βάση μιας επιστημονικά ορισμένης διαδικασίας υπήρξε κι αυτή κάποτε στην εποχή της μια νίκη με διαχρονικό σύμβολο τη πτώση της Βαστίλης, κι αυτό καλό είναι να μην το λησμονούμε.

Οι συνθήκες στις ελληνικές φυλακές στα πενήντα χρόνια από τη μεταπολίτευση έχουν γνωρίσει πολλές αλλαγές οι οποίες δε θα συνέβαιναν αν δεν είχε εκφραστεί κάποτε αυτή η δυναμική από τους/ις ίδιους/ες τους/ις κρατούμενους/ες, σε μια εποχή μεσαιωνικών βασανιστηρίων. Μια εποχή όπου σε μια ορισμένη επικράτεια ενός αστικού εξευρωπαϊσμένου κράτους είχαν διαμορφωθεί κανονικές ζώνες εξαίρεσης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, που υποτίθεται είναι το μεγαλύτερο χαρτί των αστικών δημοκρατιών για την προβολή του λεγόμενου δημοκρατικού ηθικού πλεονεκτήματος. Ήταν το ντόμινο των εξεγέρσεων στις φυλακές της χώρας, οι φωτιές, οι καταστροφές, η καταστολή και η όποια κατακραυγή από την έξω πλευρά των τειχών που δημιούργησε μια κατάσταση οπισθοχώρησης τις επόμενες δεκαετίες και ανάγκασαν το ελληνικό κράτος, όχι φυσικά να κάνει πάρα πολλά, αλλά το λιγότερο να συμβαδίσει με τη γενικότερη νόρμα δικαίου στην Ευρώπη.

Αυτό το λιγότερο δυνατό όμως για τους/ις κρατούμενους/ες σήμαινε διακοπή βασανιστηρίων (των πιο ειδεχθών έστω) και το δραματικό περιορισμό της σαδιστικής συμπεριφοράς των δεσμοφυλάκων. Σήμαινε την αρχή της επικοινωνίας τους με τον έξω κόσμο. Σήμαινε την δυνατότητα ανάγνωσης εφημερίδων, περιοδικών, βιβλίων. Τη δυνατότητα να ακούν μουσική, να βλέπουν τηλεόραση, να έχουν δικά τους ρούχα και παπούτσια, να μπορούν να κάνουν επισκεπτήρια, να εργάζονται για να μειώσουν την ποινή τους και το τελευταίο μέρος αυτής να το εκτίουν σε αγροτικές φυλακές. Σήμαινε τη δυνατότητα να έχουν επισκεπτήρια και να βλέπουν έστω πίσω από θολά τζάμια τις σιλουέτες των αγαπημένων τους ανθρώπων να τους αποχαιρετούν δακρυσμένοι μέχρι την επόμενη φορά. Σήμαινε τη δυνατότητα να μπορούν να μορφώνονται ακόμα κι εντός των φυλακών και ακόμα και να σπουδάζουν αν το επιθυμούν και να παίρνουν άδειες εκπαιδευτικές προκειμένου να ενισχυθεί αυτή τους η προσπάθεια. Σήμαινε τη δυνατότητα να έχουν τακτικές άδειες για μέρες ολόκληρες στο τελευταίο διάστημα της ποινής τους προκειμένου να έχουν το χρόνο να ενσωματωθούν ξανά πίσω στην κοινωνία πιο ομαλά και όχι να ανοίξει μια μέρα η πόρτα απότομα και απλά τους ξεράσει έξω. Σήμαινε αυτά κι άλλα πολλά που δε θα ήταν δυνατά αν δεν είχε χυθεί αίμα στις φυλακές και αν δεν είχε αναγκαστεί το ελληνικό κράτος να υποχωρήσει να αφήσει έδαφος για τους ανθρώπους εκείνους που έχει σε καθεστώς αιχμαλωσίας.

Και είναι αυτό το έδαφος που σταθερά πλέον επιχειρείται να παρθεί πίσω μέσω διαδοχικών νομοθετικών παρεμβάσεων. Φυσικά, αυτό δε συμβαίνει μόνο στο πεδίο των φυλακών. Η «πολιτική ηγεμονία» που απολαμβάνει την τελευταία περίοδο η νεοφιλελεύθερη δεξιά και η Ακροδεξιά που εγκολπώνονται αρμονικά στο εσωτερικό της ΝΔ, χρησιμοποιείται ως το εφαλτήριο της εφαρμογής της πιο ακραία επιθετικής πολιτικής σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Απελευθέρωση των εξώσεων, ενίσχυση των ενεργειακών και εμπορικών μονοπωλίων και άρα της ακρίβειας, εργασιακές αναδιαρθρώσεις υπέρ των αφεντικών, αναδιαρθρώσεις και αντιμεταρρυθμίσεις των πανεπιστημίων, όξυνση της ρατσιστικής αντιμεταναστευτικής πολιτικής, εξοπλιστικά προγράμματα πολλών δισεκατομμυρίων, ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας και εντολή προς αυτά για όξυνση της δολοφονικής βίας, είναι μόνο κάποια από τα κομμάτια που συνθέτουν το πλέγμα της κρατικής πολιτικής σε αυτή τη συγκυρία.

Ο προς ψήφιση νέος ποινικός κώδικας είναι ένα κομμάτι -θεμελιώδες πάντως- αυτού του πλέγματος και μόνο ως τέτοιο μπορεί να κατανοηθεί σε όλη του την έκταση και το πολιτικό του βάθος. Οι αλλεπάλληλες και πολυεπίπεδες κρίσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας αλλά και η σημερινή συνθήκη των πολέμων ακόμα και σε ευρωπαϊκό έδαφος, των πληθωριστικών πιέσεων και των νέων πολιτικών λιτότητας και του ενδεχόμενου κοινωνικού αναβρασμού οδηγούν τα κράτη σε μια ολοένα και εντεινόμενη θωράκιση απέναντι σε εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς. Η ποινική νομοθεσία είναι από τις αιχμές του δόρατος αυτών των στρατηγικών και το ελληνικό κράτος βρίσκει την ευκαιρία να «εκσυγχρονιστεί» και σε αυτή την κατεύθυνση ευθυγραμμιζόμενο με τις σκληρότερες εκδοχές του δυτικού νομικού οπλοστασίου, όπως αυτές έχουν αρχίσει να διαμορφώνονται με την κήρυξη του πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία από το 2001 και μετά.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, έρχονται οι νέες αλλαγές, έχοντας με κεντρική βάση την ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση των δικαιωμάτων των κατηγορουμένων και των κρατουμένων. Επιχειρείται να περάσουν αυξήσεις στα όρια των ποινών καθώς και πραγματική έκτιση (φυλάκιση) για ποινές άνω των τριών ετών. Επιπλέον αυστηροποιούνται οι προϋποθέσεις για την υφ' όρων απόλυση, αφού θα εξαρτάται από υποκειμενικούς παράγοντες, όπως η «επικινδυνότητα του εγκλήματος» και τα «ατομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά του/της υπόδικου», οι οποίοι θα εναπόκεινται στην κρίση των δικαστικών συμβουλίων, ανεξαρτήτως εάν έχει συμπληρωθεί ο απαιτούμενος χρόνος έκτισης της ποινής. Δίνεται δυνατότητα εξίσωσης της απόπειρας με την τετελεσμένη πράξη καθώς και του συνεργού με τον φυσικό αυτουργό μέσα σε ένα επιτηδευμένα ασαφές πλαίσιο. Καθίσταται μη απαραίτητη η φυσική παρουσία των μπάτσων στις δίκες με την αποδοχή μόνο των γραπτών τους καταθέσεων (με εξαίρεση ειδικών περιπτώσεων), γεγονός στο οποίο πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία, καθώς έχει διαπιστωθεί, πως με την παρουσία τους στο ακροατήριο πέφτουν σε διαρκείς αντιφάσεις, καταδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο τα στημένα κατηγορητήρια της ΕΛ.ΑΣ και των επιμέρους υπηρεσιών. Επιπροσθέτως, θα δύναται να πραγματοποιηθεί η εξέταση των μαρτύρων και των κατηγορούμενων από απόσταση (τηλεδίκες), ενώ η επίδραση των ελαφρυντικών μειώνεται και ορίζεται μια μόνο επιτρεπόμενη αναβολή ανά υπόθεση. Σε αυτή την κατεύθυνση, λοιπόν, εξαλείφονται οποιεσδήποτε υπάρχουσες δικλείδες ασφαλείας υπέρ των κατηγορουμένων, αφήνοντάς τους ακόμη πιο απροστάτευτους απέναντι στο αιμοδιψές δικαστικό σύστημα. Παράλληλα, επανεμφανίζονται οι εναλλακτικές μορφές έκτισης ποινής μέσω κοινωφελούς εργασίας, αλλά και η μετατροπή ποινής σε χρηματικό ποσό, καθώς αυξάνονται και τα απαιτούμενα ποσά παραβόλων, αναδεικνύοντας για ακόμη μια φορά το ταξικό πρόσημο της δικαιοσύνης.

Όπως προκύπτει από τα παραπάνω είναι δεδομένο ότι το όποιο έδαφος είχε χαθεί από πλευράς κράτους εντός των φυλακών, η εξουσία το διεκδικεί ρεβανσιστικά ξανά πίσω. Η κεντρική ιδέα πίσω από όλες τις καινούργιες αλλαγές, και πίσω και από τις πιο πρόσφατες, είναι ότι η κυριαρχία επαναδιεκδικεί τον απόλυτο έλεγχο στη μοίρα των ανθρώπων που κρίνονται εκτός πεδίου σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Είναι φανερό, επίσης, ότι η πολιτική διαχείριση του ελληνικού κράτους νιώθει αρκετή αυτοπεποίθηση να εφαρμόσει αυτήν την ατζέντα θεωρώντας ότι έχει κτίσει την ηθική και πολιτική βάση νομιμοποίησης της.

Για εμάς από την άλλη είναι προφανές πως η αστική δικαιοσύνη δεν είναι παρά η αιχμή του δόρατος του κρατικοκαπιταλιστικού συμπλέγματος εξουσίας. Είναι αυτή που διασφαλίζει την κανονικότητα της εκμετάλλευσης, της αδικίας και της κοινωνικής ανισότητας. Η ποινική νομοθεσία είναι ταυτόχρονα και το όπλο με το οποίο κράτος και κεφάλαιο διαφυλάττουν την αναπαραγωγή και επέκταση της κυριαρχίας τους, επομένως δεν αποτελεί ένα ουδέτερο πολιτικά και ταξικά θεσμό, δήθεν υπεύθυνο για την εξάλειψη μιας κοινωνικής δυσαρμονίας που ονοματίζουν «έγκλημα» συσκοτίζοντας ότι αυτό δεν παράγεται "εν κενώ" αλλά είναι άρρηκτα συνυφασμένο με την υλική, ταξική και κοινωνική πραγματικότητα.

Για εμάς, ως ταμείο Αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών, η σημερινή συγκυρία και η προοπτική ψήφισης ενός τόσο σκληρού ποινικού κώδικα αποτελεί μια στιγμή κρίσιμη στην ιστορία των αγώνων εντός και εκτός των «τειχών».

Αν η νομοθεσία αυτή πράγματι εφαρμοστεί, μεγάλα κοινωνικά κομμάτια -προφανώς, τα κατώτερα- αλλά και ο κόσμος του ριζοσπαστικού αγώνα θα βρεθεί σε ένα περιβάλλον πραγματικά πρωτόγνωρο για τις τελευταίες δεκαετίες. Αφενός οι ήδη πολιτικοί κρατούμενοι και κρατούμενες θα γνωρίσουν ένα ακόμα βαναυσότερο καθεστώς εξαίρεσης και απομόνωσης, αφετέρου το σύνολο των αγωνιζομένων θα βρεθεί σε μια πολύ πιο δυσχερή θέση από αυτήν που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Καθώς όλα τα μέσα αγώνα ποινικοποιούνται σε τόσο ακραίο βαθμό, θα είναι ίσως πολλές και πολλοί αυτοί που στο άμεσο μέλλον θα κινδυνεύσουν με μικρότερες ή μεγαλύτερες φυλακίσεις. Η κρατική πολιτική της προληπτικής αντιεξέγερσης φαίνεται πως ξεδιπλώνεται χωρίς κανέναν πλέον φραγμό και δισταγμό. Η επιχείρηση εκφοβισμού, διάβρωσης και ακινητοποίησης του κόσμου του αγώνα πρέπει να βρει ισχυρή αντίσταση όχι μόνο πριν, αλλά και μετά την ενδεχόμενη ψήφιση του Π.Κ. Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυριαρχία ονειρεύεται το τέλος της ιστορίας, το τέλος του αγώνα, του κοινωνικού και ταξικού πολέμου, το τέλος της πολύμορφης πολιτικής αντί-βίας. Θα είναι, αντίθετα, η πολλοστή φορά που θα πρέπει να αγωνιστούμε με όλες τις δυνάμεις μας για να αποτύχει.

-Στηρίζουμε την συγκέντρωση-πορεία την Παρασκευή 02/02 στις 19:00, στα Προπύλαια ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα.

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ/ΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ

Ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα

Ενάντια σε κάθε είδους εγκλεισμού

Στις 28/11/21 κατατέθηκε προς δημόσια διαβούλευση ένα νομοσχέδιο με πολυάριθμες αλλαγές πάνω στον ισχίον ποινικό κώδικα με κύριο στόχο μέτρα καταστολής, ελέγχου και πειθάρχησης του κοινωνικού συνόλου. Μέτρα που αν εφαρμοστούν πρόκειται να βάλουν στην φυλακή με ακόμα πιο σκληρούς όρους φτωχούς , παραβατικούς , αναρχικούς και κάθε άτομο που δεν ακολουθεί τους όρους ζωής που ορίζει το κράτος και επιλέγει διαφορετικούς από αυτούς για να ζήσει. Κάποιοι από τους κεντρικούς άξονες του νέου ποινικού κώδικα που αναμένεται να ψηφιστεί είναι η αύξηση της πραγματικής ποινής , η αναστολή ποινής για δράσεις που μέχρι τώρα δεν έμπαινε κάποιο φυλακή αναθεωρείται( κυρίως για πλημμελήματα), η εξίσωση των ποινών ενός ατόμου που κάνει μια δράση με αυτόν που είναι μαζί του, το δικαίωμα στην δικαστική εξουσία να αποφασίζει για την καταδίκη ενός ατόμου αλλά και για το αν θα παραμείνει ένα κρατούμενο στην φυλακή μέσα από την επικράτηση των υποκειμενικών παραγόντων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του απο πάνω αποτελεί η έφεση στην υφ όρων αποφυλάκιση της αναρχικής Πόλας Ρούπας και η δημιουργία εμποδίων στην αποφυλάκιση του αναρχικού Νίκου Μαζιώτη. Παράλληλα νομοθετείται η μείωση της επίδρασης των ελαφρυντικών για τον ορισμό μιας ποινής, το δικαίωμα μιας μόνο αναβολής για μια υπόθεση η οποία θα κοστίζει και 200 ευρώ, ενώ θεσμοθετείται και η μη υποχρεωτική παρουσία μπάτσων στις δίκες που αποτελούν τις περισσότερες φόρες τους βασικούς μάρτυρες για μια υπόθεση μειώνοντας έτσι όποια δυνατότητα αντιπαράθεσης και υπεράσπισης των κατηγορουμένων αφήνοντας τους εκτεθειμένους στις γραπτές καταθέσεις των αστυνομικών και στις ορέξεις των δικαστικών. Επιπλέον ένα βασικό κομμάτι του νέου ποινικού κώδικα είναι και η επαναφορά των εναλλακτικών μορφών έκτισης μιας ποινής μέσω της κοινωφελούς εργασίας η την αντικατάσταση της ποινής σε χρήμα δείχνοντας έτσι και την ταξική διάσταση του δικαστικού συστήματος. Είναι άλλωστε προφανές ποια κοινωνικά σύνολα θα μπορούν να εξαγοράσουν την ποινή τους και ποια θα οδηγούνται στην απλήρωτη κοινωφελή εργασία. Παράλληλα είναι γνωστό πως οι φυλακές στην Ελλάδα βρίσκονται σε επίπεδα υπέρ πληθυσμού με τα κρατούμενα άτομα να δίνουν εδώ και χρόνια πολλούς αγώνες για καλύτερες συνθήκες διαβιώσης μέσα στα κελιά άλλα και για την αποσυμφόρηση αυτών. Η κατάργηση της αναστολής των ποινών για 1 έως 3 χρόνια πρόκειται να οδηγήσει πολλά άτομα στην φυλακή καθώς ακόμα και πράξης όπως η ρευματοκλοπή, η απαλλοτριώσεις αγαθών πρώτης ανάγκης, η μικρά χρέη προς την εφορία μπορούν να τα οδηγήσουν στην φυλάκιση μέχρι και για κάποιους μήνες κάνοντας έτσι ακόμα πιο ασφυκτικές τις συνθήκες διαβίωσης μέσα στα κάτεργα του εγκλεισμού.

Έτσι γίνεται σαφές πως το κράτος πέρα από την εγκαθίδρυση του εγκλεισμού σε ακόμα μεγαλύτερα κοινωνικά σύνολα στοχεύει και στην εξόντωση των αναρχικών, των αγωνιζομένων κομματιών της κοινωνίας και του ριζοσπαστικού κινήματος συνολικότερα στέλνοντας στην φυλακή όσα αντιδρούν στο μονοπώλιο της βίας του.

Παράλληλα μέσα από την ανάπτυξη της τεχνολογίας αναβαθμίζονται οι φυλακές και εισάγονται νέα κατασταλτικά μέτρα δείχνοντας έτσι με ξεκάθαρο τρόπο ότι το τεχνοβιομηχανικό σύστημα υπηρετεί την εξουσία, την τροφοδοτεί ενώ το σύνολο της επιστήμης πουπαρουσιάζεται πλέον ως κάτι αναγκαίο ουσιαστικά ελέγχει κάθε πτυχή της ζωής μας, Αποτελεί πλέον δεδομένο ότι η λήψη dna αλλά και διάφορα άλλα τεχνολογικά μέσα οπως οι κάμερες αποτελούν βασικά στοιχεία για την φυλάκιση πολλών ατόμων.

Ο εγκλεισμός βέβαια που εκφράζεται μέσα από την δημιουργία των φυλακών δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο και σύγχρονο φαινόμενο και δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους. Και αν ο εγκλεισμός των ανθρώπων στοχεύει στην τιμωρία και στην πειθάρχηση στα υπόλοιπα ζώα ξεφύγει απο αυτά τα δυο πλαίσια. Ο εγκλεισμός αποτελεί πρακτική καταστολής και ελέγχου των σωμάτων τόσο των ανθρώπινων όσο και των μη ανθρώπινων ζώων, χρησιμοποιώντας παρόμοιες πρακτικές και διαδικασίες. Τα ζώα κλεισμένα και αυτά σε ασφυκτικές συνθήκες είναι αναγκασμένα να υπομένουν μια ζωή στα δεσμά της φυλακής με την κύρια διαφορά ότι δεν ξέρουν τι θα γίνουν και γιατί βρέθηκαν εκεί. Ως αποτέλεσμα της αντίληψης της ανωτερότητας του ανθρωπινού είδους το κράτος εκμεταλλεύεται τα ζώα με οποιοδήποτε δυνατό τρόπο προς όφελος των σύγχρονων ανθρωποκεντρικών κοινωνιών. Από τη σφαγή τους για τροφή, ρουχισμό και προϊόντα πολυτελείας, τα βασανιστήρια τους στα ερευνητικά κέντρα στο όνομα της προόδου και της επιστήμης, μέχρι την φυλάκιση των άγριων ενστίκτων τους στο βωμό του θεάματος και της ανθρώπινης διασκέδασης.

Ως άτομα που παλεύουμε για την καταστροφή της εξουσίας δεν διαχωρίζουμε κανενός είδους εγκλεισμού αλλά αναγνωρίζουμε την σύνδεσή των διαφορετικών μορφών του με την κυριαρχία για αυτό και η αλληλεγγύη μας προς όλα τα όντα που είναι φυλακισμένα αποτελεί βασικό κομμάτι της καθημερινής μας δράσης. Η κυριαρχία εκμεταλλεύεται καθημερινά κάθε τι φυσικό για την επέκτασή της ενώ δεν διστάζει να δολοφονήσει και να αιχμαλωτίσει αυτούς που δεν χρειάζονται πλέον είτε είναι άνθρωποι είτε άλλα ζώα, Για αυτό και ο αγώνας μας δεν τελειώνει μέχρι την καταστροφή κάθε κελιού-κλουβιού,

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ-ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΣ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΕΧΝΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Συγκέντρωση/Πορεία 2/2 στις 18:30 στα Προπύλαια

ανοιχτή αντισπισιστική συνέλευση

πηγή : email που λάβαμε στις 31 Ιανουαρίου 12h

Στήριξη συμμετοχή στη Συγκέντρωση-Πορεία ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα Παρασκεύη 2/2, 18:30, Προπύλαια

από IN OMNIA PARATUS

Στήριξη συμμετοχή στη συγκέντρωση-πορεία ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα Παρασκευή 2/2, 18:30, Προπύλαια. https://athens.indymedia.org/event/93262/

Στήριξη συμμετοχή στη συγκέντρωση πορεία ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα Παρασκευή 2/2 18:30, Προπύλαια

Το προσεχές χρονικό διάστημα κατατίθεται στη Βουλή προς ψήφιση ο νέος ποινικός κώδικας. Μέσα από ένα σύνολο αναθεωρήσεων παλιότερων διατάξεων αλλά και με την προσθήκη αρκετών νέων, επιχειρείται μια περαιτέρω ποινική θωράκιση αλλά και οικονομική μας αφαίμαξη, με αυστηροποίηση των ποινών, μερική έκτιση αυτών ασχέτως του ύψους τους, διόγκωση δικαστικών εξόδων, αύξηση εγγυήσεων, επιβολή υπέρογκων χρηματικών προστίμων, ηλεκτρονική παρακολούθηση, κοινωφελή εργασία κτλ. Ο παραπάνω κρατικός σχεδιασμός, που αποτελεί αναμφίβολα προϊόν των τωρινών κοινωνικών συσχετισμών, δεν αποτελεί φυσικά κάτι πρωτόγνωρο, καθώς βασίζεται σε αναβαθμισμένα ποινικά οπλοστάσια Αμερικάνικου ή γενικότερα Δυτικού τύπου. Το ταξικό πρόσημο οξύνεται ακόμα περισσότερο και οι βασικοί πυλώνες του εκφοβισμού, της επιτήρησης και της τιμωρίας ενισχύονται σημαντικά.

Είτε πρόκειται για τη νεολαία, είτε για φτωχούς/ές, είτε για μετανάστες/-στριες, είτε για κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο, το μήνυμα από πλευράς του κράτους, δεν θα μπορούσε να είναι πιο απλό: συμμόρφωση, αλλιώς καταναγκαστική εργασία, πρόστιμα και εγκλεισμός. Αυτή η προσπάθεια γιγάντωσης του "σωφρονιστικού" συστήματος, θα αποτελέσει βεβαίως και πεδίο δόξης λαμπρόν για το ιδιωτικό (πέρα από το κρατικό) κεφάλαιο. Άλλωστε, κάθε λογής φυλακή αποτελεί βιομηχανία αναπαραγωγής καταδίκων και κρατουμένων, κατά συνέπεια και συσσώρευσης κερδών για κάθε ιδιώτη εμπλεκόμενο σε αυτές. Με όλες τις φυλακές της χώρας να πνίγονται στον υπερπληθυσμό και παράλληλα με νέες που βρίσκονται στα σκαριά (Ασπρόπυργος), οι ευκαιρίες και τα κέρδη τους αναμένεται να αυξηθούν εκθετικά. Στο μέλλον δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο της ύπαρξης ιδιωτικών φυλακών, στα πρότυπα των ΗΠΑ και άλλων χωρών.

Να μην συνηθίσουμε κανέναν παλαιό ή νέο τύπο εγκλεισμού και καταπίεσης. Κανένας ποινικός κώδικας και καμία μεταρρύθμιση δεν θα μας τρομοκρατήσει, ούτε θα σταθεί εμπόδιο στους αγώνες μας. Μέχρι και το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής, στο δρόμο να κάνουμε τους νόμους και τις φυλακές τους συντρίμμια.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ

in omnia paratus

αναρχική/αντιεξουσιαστική συλλογικότητα στο κέντρο της Αθήνας

https://inomniaparatus.espivblogs.net/

inomexniaparatexus@espivex.net

Ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα - Κάλεσμα στήριξης στην πορεία 2/2

Περί του νέου Ποινικού Κώδικα....

Από τις 28/11/23 δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση το σχέδιο για τον νέο Ποινικό Κώδικα και τις τροποποιήσεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Το δαιδαλώδες αυτό νομοσχέδιο έρχεται σε πλήρη εναρμόνιση με τις κυρίαρχες προσταγές που δεν είναι άλλες από το βάθεμα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, την πειθάρχηση, την όξυνση της καταστολής και του ελέγχου στο κοινωνικό σώμα. Μερικά από τα κομβικά σημεία που επιχειρούνται να επιβληθούν με την εφαρμογή του νέου ΠΚ είναι τα εξής:

• ο περιορισμός στις αναστολές των ποινών και στην δυνατότητα έφεσης και αναβολής, η αύξηση των ορίων κράτησης, η περαιτέρω αυστηροποίηση των προϋποθέσεων για την αποφυλάκιση και απελάσεις για μετανάστες-στριες.
• η δυνατότητα των δικαστών να εξισώνουν την απόπειρα μιας πράξης με την τετελεσμένη πράξη καθώς και η ενίσχυση του ρόλου τους σε σχέση με τους ενόρκους.
• η αύξηση των δικαστικών παράβολων που για μια ακόμα φορά καταδεικνύει το ταξικό πρόσημο της δικαιοσύνης.
• η δυνατότητα διεξαγωγής τηλεδικών για τους κρατούμενους και η αποδοχή των γραπτών καταθέσεων των μπάτσων-μαρτύρων, χωρίς να απαιτείται η παρουσία τους στα δικαστήρια.
• η κατακόρυφη αύξηση των φυλακίσεων, η οποία θα ανοίξει το δρόμο για την ίδρυση ιδιωτικών φυλακών, μία βιομηχανία που θα κερδοφορεί πάνω στα σώματα των φυλακισμένων.

Ο χρόνος που επιλέγεται δε μας εκπλήσσει, καθώς, μέσα σε ένα περιβάλλον διαρκούς έκτακτης ανάγκης και μέσω διαδοχικών και αλληλοτροφοδοτούμενων κρίσεων, κράτος και κεφάλαιο εντείνουν την επίθεση τους στο κοινωνικό σώμα. Η συνολική αυτή επίθεση παίρνει σάρκα και οστά με την ποινικοποίηση κάθε πολιτικής δράσης, όπως συμβαίνει χαρακτηριστικά με το εργασιακό νομοσχέδιο, που μεταξύ άλλων καθιστά παράνομη την απεργία, αλλά και με την καταστολή του φοιτητικού κινήματος και των καταλήψεων. Η επιχειρούμενη αλλαγή του ΠΚ σε συνάρτηση με τον αναβαθμισμένο ρόλο των μπάτσων επιχειρεί να επιβάλει τον τρόμο και τη σιγή νεκροταφείου με πολλαπλούς αποδέκτες. Στοχεύει στην πειθάρχηση και τον εκφοβισμό όσων δυνητικά αμφισβητήσουν την κυρίαρχη πραγματικότητα, άλλα και στην καταστολή και το τσάκισμα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, καθώς και στην περαιτέρω εδραίωση του καθεστώτος εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους και τους απείθαρχους των φυλακών.

Απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, να πυροδοτήσουμε και να ενισχύσουμε τους αδιαμεσολάβητους αγώνες προς την συνολική αμφισβήτηση...

Στηρίζουμε την πορεία ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα

Παρασκευή 2/2, 18:30, Προπύλαια

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

αναρχικό στέκι Υπόκεντρο

Αραχώβης 42, Εξάρχεια ypokexentro@esexpiv.net

https://ypokentro.espivblogs.net/

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1628772/

Ενάντια στον νέο Ποινικό Κώδικα | Συγκέντρωση-Πορεία στα Προπύλαια την Παρασκευή 2/2 στις 18:30

Τα κελιά κρατάνε τα κορμιά μας μα όχι και το πάθος για την λευτεριά μας

Στη συνεχή προσπάθεια κράτους και κεφαλαίου, θωράκισης και αναπαραγωγής του υπάρχοντος, επιστρατεύονται οι διαρκείς αναθεωρήσεις και αυστηροποιήσεις του σωφρονιστικού και ποινικού κώδικα. Τις τελευταίες μέρες δημοσιεύτηκε τροποποίηση του ποινικού κώδικα ώστε <<να ενισχυθούν η ασφάλεια και η προστασία του κοινωνικού συνόλου από την ολοένα αυξανόμενη εγκληματικότητα >>. Στόχος της συγκεκριμένης διάταξης είναι η φυλάκιση να απλωθεί σε πληθώρα μικρών ποινών προκειμένου όπως διατείνονται να πατάξουν τα πιο σοβαρά <<εγκλήματα>>. Επί της ουσίας, επιδιώκουν την διάχυση του φόβου, τη τιμωρία για κάθε τι που ξεφεύγει από την κανονικότητα και το κέρδος και αυτό που να κυριαρχεί να είναι η παντοδυναμία των εξουσιαστών.

Σταχυολογώντας τις νέες τροποποιήσεις, η παροχή κοινωφελούς εργασίας αποτελεί την επισφράγιση του ρόλου της μισθωτής σκλαβιάς. Συνδέει με το πιο άμεσο τρόπο την εργασία με τιμωρία, παρέχοντας παράλληλα, εργατικό δυναμικό στα αφεντικά προκειμένου να αυξήσουν την κερδοφορία τους. Οι καταδικασθείσες μέχρι ένα έτος φυλάκισης ή θα μπορέσουν έναντι αμοιβής να εξαγοράσουν την ποινή ή θα υποχρεωθούν σε κοινωφελή εργασία. Ακόμα και η ονομασία της ποινής επιδιώκει να χρωματίσει τη συγκεκριμένη διάταξη ως μια προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, ως ένα ευεργέτημα των αφεντικών που θα δώσουν θέσεις εργασίας στα <<κακοποιά στοιχεία>> προκειμένου αυτά να ενταχθούν πειθήνια στο κοινωνικό πλαίσιο. Η συγκεκριμένη ρύθμιση στοχεύει την ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση κομματιών των από τα κάτω. Πιο συγκεκριμένα, η ρουφιανιά των αφεντικών στους δικαστικούς σε σχέση με την προσέλευση του ατόμου στην εργασία, την τήρηση του επιβεβλημένου ωραρίου, την συμμετοχή σε απεργίες κοκ θα δώσουν μια αυξημένη δυνατότητα καταπίεσης. Μέσω της εντατικοποίησης της στους χώρους δουλειάς, τη μη εφαρμογή εργασιακών κεκτημένων, τις ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, θα μπορούν ελεύθερα να ξεζουμίζουν ακόμα περισσότερο τα άτομα που <<απασχολούν>>.

Η δυνατότητα εξαγοράς της ποινής που δίνεται σαν επιλογή επιβεβαιώνει ξανά την ταξικότητα της δικαιοσύνης. Είναι πασιφανές ποια κοινωνικά στρώματα θα μπορέσουν να κάνουν χρήση αυτής της επιλογής και ποια θα εξωθούνται στην απλήρωτη κοινωφελή εργασία. Άλλωστε η ταξική προέλευση του υποκειμένου το ακολουθεί και εντός της φυλακής, καθώς αυτή αποτελεί την μικρογραφία αλλά και συγχρόνως μεγέθυνση του έξω κόσμου. Τα πιο φτωχοποιημένα και αόρατα κοινωνικά κομμάτια αν δεν απελαθούν (καθώς η νέα αυτή τροποποίηση δίνει πιο έντονα την δυνατότητα απέλασης μετά την έκτιση της ποινής) μπορεί να οδηγηθούν στα εργασιακά κάτεργα παρέχοντας αυτό το εργατικό δυναμικό που μικρά και μεγάλα αφεντικά εναγωνίως επιζητούν στα ΜΜΕ. Μια εργατική δύναμη που επί της ουσίας δεν θα πουλά την εργασία της με αντάλλαγμα τα ψίχουλα των αφεντικών, αλλά θα αναγκάζεται να την παρέχει δωρεάν.

Οι φυλακές του ελλαδικού χώρου βρίσκονται σε επίπεδα υπερπληθυσμού, με μία από τις μεγαλύτερες αναλογίες φυλακισμένων και αριθμού πολιτών μιας χώρας, στην Ευρώπη. Η κατάργηση των αναστολών και η κατεύθυνση της τέλεσης μέρους της φυλάκισης για ποινές 1 έως 3 ετών οδηγεί αναπόφευκτα στη φυλακή ακόμα περισσότερα κομμάτια των από τα κάτω. Οι απαλλοτροιώσεις αγαθών πρώτης ανάγκης, η ρευματοκλοπή, τα χρέη στην εφορία ή η μήνυση ενός γείτονα μπορούν να μεταφράζονται σε μερικούς μήνες εγκλεισμού. Ήδη το υπουργείο ανακοίνωσε τη δημιουργία νέων φυλακών στη Δράμα, καθώς και την αναμόρφωση των αγροτικών φυλακών σε κέντρα κράτησης για κατάδικους μικρών ποινών. Σε συνδυασμό με την είσοδο ιδιωτικού κεφαλαίου στις φυλακές, η συνθήκη αρχίζει και φλερτάρει έντονα με αυτή στις ΗΠΑ και τα επί της ουσίας <<εργοστάσια παραγωγής κρατουμένων>> για τις ιδιωτικές φυλακές και την πλήρως υποτιμημένη εργασία των απανταχού γης φτωχοδιαβόλων.

Κομμάτια που προβλήθηκαν έντονα από τα ΜΜΕ, είναι οι ποινές που αφορούν την ενδοοικογενειακή βία και τους βιασμούς. Ο ίδιος ο κόσμος της πατριαρχίας, επιδιώκει να διαχωρίσει εαυτόν και να φορέσει το προσωπείο του προστάτη. Η δικαστική εξουσία που ανακρίνει τις θηλυκότητες που βίωσαν την αγριότητα της πατριαρχίας, από το τι φορούσαν μέχρι το πόσο αλκοόλ κατανάλωσαν, που κρίνουν των αθωότητα με βάση το επώνυμο και την ταξική προέλευση του άνδρα, διατείνονται ότι πολεμούν την έμφυλη βία μέσω της φυλάκισης. Η αστυνομία που απαξιώνει όσα καταγγέλλουν τα βιώματά τους, που η ίδια ενεργεί κακοποιητικά (όπως στο ΑΤ Ομόνοιας) ή μοιράζει panic button θα μπορέσει τώρα να εγκύψει στην πάταξη των κακοποιήσεων. Η πραγματικότητα ωστόσο είναι ότι όσο ο κόσμος της πατριαρχίας και της έμφυλης κακοποίησης υφίσταται, όσο το κράτος και οι μηχανισμοί του, οι θρησκείες και τα έθνη παράγουν και αναπαράγουν έμφυλους διαχωρισμούς, οι θηλυκότητες δεν θα βρουν ασφάλεια από τις φυλακές και τους νόμους, παρά μόνο η μία στο άλλο.

Με την νέα αυτή τροποποίηση παύει ο διαχωρισμός μεταξύ τετελεσμένης πράξης και η απόπειρα τέλεσης αυτής. Χωρίς να υπάρχει απαίτηση απτής απόδειξης, οι ενδείξεις ή πιο ορθά οι ερμηνείες ενδείξεων, θα επαρκούν ώστε να υπάρξει καταδίκη για την ίδια την τέλεση της πράξης. Το παραπάνω δεν αποτελεί μιας οργουελικής συλλήψεως καταστροφολογική υπόθεση, αλλά η ουσία της στοχοθεσίας αυτών των τροποποιήσεων. Η βαθιά πίστη του κράτους ότι με την ώθηση σε φυλάκιση μέσω μικρών ποινών, μεγάλων κοινωνικών κομματιών, αυτά θα βρεθούν παροπλισμένα και θα ελαχιστοποιηθούν οι κοινωνικές αντιστάσεις απέναντι στην λαίλαπα που εξαπολύουν. Ταυτόχρονα όμως, η τιμωρία <<εγκλημάτων>> χωρίς καν αυτά να συμβούν, ευελπιστούν να αποτινάξει τις διαχρονικές ευθύνες κράτους και κεφαλαίου για τις δυσμενείς συνθήκες του υπάρχοντος και να τις μετακυλήσει σε αυτές που δέχονται την καταπίεση.

Οι νόμοι και οι φυλακές υπάρχουν για να συντηρούν το υπάρχον κόσμο της ανελευθερίας, καμία διάταξη όσο ευνοϊκή και αν είναι δεν μπορεί να αλλάξει τα κολαστήρια από την ουσία τους, αποθήκες ψυχών. Στον κόσμο που κρέμεται σαν δαμόκλειο σπάθη πάνω από κάθε νου και σώμα που αναζητά την ελευθερία, την ισότητα, τον περιμένει μόνο η καταστροφή, καμία αναρρύθμιση. Ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού στεκόμενες δίπλα και συμμετέχοντας στους αγώνες που μαίνονται, μέχρι όλοι/ες να είναι ελεύθεροι/ες. Μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής, κλουβιού και κάθε εξουσίας. Μέχρι την οικοδόμηση μιας άλλης ζωής, μέχρι την αναρχία.

Αναρχικές/οί για την κοινωνική και ταξική επανάσταση (Acte)

πηγή : https://acte.espivblogs.net/2024/01/31/enanti…

Συγκέντρωση- πορεία για τον νέο ποινικό κώδικα
Παρασκευή 2/2 | 19.00 | Προπύλαια
Τοπικός Συντονισμός Αθήνας - Αναρχική Πολιτική Οργάνωση

*

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ
Ατιμωρησία για τα καθημερινά και μαζικά εγκλήματα κράτους και αφεντικών - Φυλακές και καταστολή για τους φτωχούς και τους αγωνιζόμενους

Στο τέλος του 2023 κατατέθηκε προς δημόσια διαβούλευση το τρίτο κατά σειρά μέσα στα τελευταία 5 χρόνια σχέδιο τροποποιήσεων και παρεμβάσεων του ποινικού κώδικα και του κώδικα ποινικής δικονομίας. Το σχέδιο αυτό, το οποίο αφορά περισσότερα από 100 άρθρα, έρχεται να εφαρμόσει μια σειρά τροποποιήσεων σε μια άκρως αντιδραστική, αντικοινωνική και τιμωρητική κατεύθυνση για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Βασικά χαρακτηριστικά του αποτελούν η κοινωνική τιμωρία, η μετακύλιση των κρατικών ευθυνών στο άτομο, η ταξική ανισότητα, η οικονομική αφαίμαξη μέσω της φοροεισπρακτικότητάς του και φυσικά το χτύπημα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Επί της ουσίας αυτό που επιχειρείται είναι η ακραία επίθεση στα δικαιώματα των κατηγορουμένων και πιο συγκεκριμένα όσων ανήκουν στα φτωχά κοινωνικά στρώματα και όσων στοχοποιούνται για τη συμμετοχή τους στον αγώνα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Οι τροποποιήσεις που έχουν κατατεθεί προς δημόσια διαβούλευση ανοίγουν διάπλατα το δρόμο στη δραματική αύξηση του αριθμού των κρατουμένων στις ήδη ασφυκτικά γεμάτες και υπό άθλιες συνθήκες φυλακές και σε δεύτερο χρόνο στη δημιουργία ιδιωτικών φυλακών όσο και στο φάσμα της απλήρωτης εργασίας και της οικονομικής εξόντωσης όσων βρεθούν υπό δίωξη. Πιο συγκεκριμένα προβλέπεται η πραγματική έκτιση της ποινής για ποινές άνω των 3 ετών χωρίς δυνατότητα αναστολής. Αναστολή θα χορηγείται μόνο για ποινές έως ένα έτος και εφόσον οι αμετάκλητες προηγούμενες καταδίκες δεν υπερβαίνουν τους 12 μήνες. Σε ποινές από 2-3 έτη προβλέπεται πραγματική έκτιση μέρους της ποινής, ενώ σε ποινές από 1-2 χρόνια προβλέπεται η εξαγορά της ποινής ή η παροχή κοινωφελούς εργασίας. Ταυτόχρονα η αυστηροποίηση των ποινών, η αύξηση των ανωτάτων ορίων κάθειρξης (για τα κακουργήματα από 15 στα 20 χρόνια, για τη συρροή πλημμελημάτων στα 10 έτη και για συρροή κακουργημάτων στα 25), η εξίσωση της απόπειρας με την τετελεσμένη πράξη αλλά και της ποινής που προβλέπεται για τον συνεργό με αυτή του φυσικού αυτουργού προωθούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο επί των ποινών.
Όσον αφορά την ποινική διαδικασία αλλαγές δρομολογούνται τόσο στις συνθέσεις των δικαστηρίων όπου καταργούνται τα τριμελή πλημμελειοδικεία και τα πενταμελή εφετεία με αποτέλεσμα οι αποφάσεις να λαμβάνονται από μικρότερες συνθέσεις ακόμα και τους ενός δικαστή, όσο και στη διαδικασία επί του ακροατηρίου με τη ρύθμιση που αφορά την εξέταση αστυνομικών- μαρτύρων κατηγορίας, όπου πλέον δεν θα υποχρεούνται να καταθέσουν επί του ακροατηρίου αλλά θα λαμβάνονται υπ' όψιν οι μαρτυρικές καταθέσεις τους στο στάδιο της προδικασίας, αφαιρώντας τη δυνατότητα από τους κατηγορούμενους των ερωτήσεων κατά τη διάρκεια της δίκης, εκεί όπου αναδεικνύονται οι ανακολουθίες των κατασταλτικών μηχανισμών και ειδικά σε πολιτικές δίκες καταρρίπτονται τα στημένα κατηγορητήρια των αστυνομικών επιτελείων. Ταυτόχρονα αυστηροποιείται η χορήγηση αναβολών, με την πρόβλεψη του δικαιώματος για μια αναβολή (καθώς δεύτερη μπορεί να χορηγηθεί μόνο για λόγους υγείας που θα πιστοποιούνται από δημόσιο νοσοκομείο) και αυξάνεται η τιμή του αναβολόσημου. Επίσης καταργείται η υποχρέωση του εισαγγελέα της γραπτής αιτιολόγησης για την αντικατάσταση της προσωρινής κράτησης ενώ θεσπίζεται η εκτενής αιτιολόγηση της έδρας σε περίπτωση χορήγησης αναστολής.
Επιπλέον στην κατεύθυνση της ταξικής ανισότητας και της οικονομικής εξόντωσης των διωκόμενων ή καταδικασθέντων βρίσκονται οι ρυθμίσεις που αφορούν την αύξηση τόσο των τιμών στα παράβολα όσο και του κόστους της εξαγοράσιμης ποινής από 5 ευρώ τη μέρα στα 10. Τα υπέρογκα ποσά για την εξαγορά ποινών όπως και τα έξοδα για την παράσταση δικηγόρου, με δεδομένο ότι ακόμα και για ένα απλό πλημμέλημα ο δρόμος για τη φυλακή είναι ανοιχτός, καταδεικνύουν ότι στόχος είναι η περαιτέρω οικονομική εκμετάλλευση των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων και η ευνοϊκή μεταχείριση για τους έχοντες.
Μια ακόμα σημαντική ρύθμιση αποτελεί η αυστηροποίηση της υφ' όρον απόλυσης, σύμφωνα με την οποία ανεξάρτητα από την τυπική προϋπόθεση της συμπλήρωσης του χρόνου κράτησης το δικαστικό συμβούλιο θα κρίνει αν θα χορηγηθεί αυτή ανάλογα με την επικινδυνότητα του εγκλήματος και τα ατομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά του υπόδικου. Με αυτόν τον τρόπο θεσμοποιείται αυτό που ήδη έχει επιχειρηθεί να εφαρμοστεί σε πολλές περιπτώσεις πολιτικών κρατουμένων, όπου παρά την πλήρωση των τυπικών προϋποθέσεων για την υφ' όρων αποφυλάκισή τους έρχονται αντιμέτωποι με την εκδικητικότητα τους καθεστώτος, το οποίο αρνείται να εφαρμόσει τους νόμους του και με κριτήριο το πολιτικό φρόνημα επιζητά δηλώσεις μετανοίας.
Τέλος χαρακτηριστικά παραδείγματα της επιθετικής διάστασης των τροποποιήσεων του ποινικού κώδικα αποτελούν τόσο οι επιβαρυντικές διατάξεις για τη διατάραξη δημόσιων υπηρεσιών " με φωνασκίες" με ειδική αιχμή τα νοσοκομεία, λειαίνοντας επί της ουσίας το δρόμο στις διώξεις εργαζομένων στην υγεία που θα διαμαρτυρηθούν για τη διάλυση του ΕΣΥ αλλά και οι διατάξεις που αφορούν τις πυρκαγιές, με τις οποίες προβλέπεται ότι αν από αμέλεια κάποιος προκαλέσει φωτιά σε δάση τότε μπορεί να δημευτεί η περιουσία του. Μια διάταξη που έρχεται μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές που έχουν κατακάψει χιλιάδες στρέμματα γης και δασών και έχουν αφήσει πίσω τους νεκρούς ανθρώπους και νεκρά ζώα τα τελευταία καλοκαίρια και υπό την ευρεία ερμηνεία της επιχειρεί να μετακυλίσει τις κρατικές ευθύνες για τη λεηλασία της φύσης και των τοπικών κοινωνιών ακόμα και σε αυτόν που δεν καθάρισε το χωράφι του από τα ξερόχορτα.
Το νέο αυτό σχέδιο του ΠΚ και ΚΠΔ έρχεται μέσα σε μια περίοδο όπου κράτος και κεφάλαιο εντείνουν όλο και περισσότερο τους όρους εκμετάλλευσης και καταπίεσης στο κοινωνικό σώμα, μέσα από τις συνεχείς αντικοινωνικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται με μια σειρά νομοσχεδίων. Από την επικείμενη ψήφιση του νομοσχεδίου για την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και την παράκαμψη του άρθρου 16 μέχρι την πρόσφατη ψήφιση νομοσχεδίων που άπτονται της εργασίας, της υγείας, της παιδείας, της φύσης, της κατοικίας και της πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης. Ταυτόχρονα το κράτος, εντείνοντας την πάγια αντιεξεγερτική στρατηγική του, εξοπλίζεται τόσο ενισχύοντας το νομικό του οπλοστάσιο όσο και κατασταλτικά με τη διαρκή στελέχωση των σωμάτων ασφαλείας, στην προσπάθειά του να αποτρέψει την οποιαδήποτε κοινωνική έκρηξη και να επιβάλλει τη σιωπή, ειδικά μέσα σε μια περίοδο όπου η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία βρίσκεται αντιμέτωπη με την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης, τη φτώχεια και την επισφάλεια.
Στην κατεύθυνση αυτή, οι επικείμενες τροποποιήσεις του ΠΚ καταδεικνύουν την προσπάθεια ισχυροποίησης της δόμησης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και της κρατικής επιβολής και ελέγχου πάνω στο κοινωνικό σώμα. Την ίδια στιγμή οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ χαίρουν ασυλίας με την προκλητική ατιμωρησία για μια σειρά κρατικών και καπιταλιστικών εγκλημάτων απέναντι στην κοινωνία και τη φύση. Από το έγκλημα στα Τέμπη, τη δολοφονία εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών στο ναυάγιο της Πύλου, τη λεηλασία της φύσης και των τοπικών κοινωνιών με τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Εύβοια, τη Ρόδο, τον Έβρο και την Αττική και τις πλημμύρες στη Θεσσαλία μέχρι τις δολοφονίες ρομά από τις συμμορίες της ΕΛ.ΑΣ, τους χιλιάδες θανάτους στα νοσοκομεία λόγω της εγκληματικής κρατικής διαχείρισης της πανδημίας και της επιχείρησης διάλυσης του ΕΣΥ και τις δεκάδες εργατικές δολοφονίες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς.
Αυτό που στοχεύει το κράτος είναι ο κοινωνικός μετασχηματισμός, η αλλαγή της κοινωνικής συνείδησης με κάθε μέσο, εξαθλιώνοντας τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, δημιουργώντας όρους κοινωνικής υποταγής και καταστέλλοντας όσους ορθώνουν ανάστημα απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Στοχεύει στη διάλυση καθετί συλλογικού και κάθε συνεκτικού δεσμού μεταξύ των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων και στην επικράτηση της εξατομίκευσης, του φόβου και του κοινωνικού κανιβαλισμού, όπου όσοι επιλέξουν να αγωνιστούν θα συντριβούν και οι υπόλοιποι είτε θα αδυνατούν να αντιδράσουν στην περαιτέρω εκμετάλλευσή τους από τους κυρίαρχους είτε θα στραφούν απέναντι στον πιο αδύναμο. Η αλλαγή του κοινωνικού παραδείγματος έρχεται μέσα από μια σειρά επιθετικών πολιτικών της κυριαρχίας, όπου μοναδικό μέλημα του κράτους αποτελεί η διατήρηση της εξουσίας του και αυτό εκφράζεται σε πρώτο στάδιο μέσα από την καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, την εγκληματοποίηση της απεργίας και των εργατικών αγώνων, την επίθεση στο αναρχικό κίνημα και στις δομές του, τις διώξεις σε αγωνιστές/τριες, τις δολοφονίες των πιο περιθωριοποιημένων και εκμεταλλευόμενων κομματιών της κοινωνίας, των φτωχών, των προσφύγων- μεταναστών, των ρομά.
Αντιλαμβανόμαστε ότι, απέναντι στην κρατική τρομοκρατία και την ταξική εκμετάλλευση, απέναντι στο φόβο και την εξατομίκευση, απέναντι στην προσπάθεια κράτους και αφεντικών να σβήσουν κάθε ίχνος συλλογικής αντίστασης και να πείσουν ότι έχει επέλθει το τέλος της Ιστορίας, ο μόνος δρόμος που έχουν οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι είναι ο αγώνας για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση. Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, υπάρχει η επιλογή της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Το όραμα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για μια κοινωνία Ίσων δεν θα δικαιωθεί μέσα από τα ατομικά, μερικά ή αυθόρμητα ξεσπάσματα της δίκαιης οργής μας αλλά από τον οργανωμένο πολιτικό αγώνα ενάντια στους καταπιεστές μας. Μέχρι την Κοινωνική Επανάσταση, μέχρι την οικοδόμηση ενός κόσμου αλληλεγγύης, ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

πηγή : https://apo.squathost.com/athina-sigkentrosi-…
πηγή : email που λάβαμε στις 1 Φεβρουαρίου 13h

Κάλεσμα στήριξης στη συγκέντρωση-πορεία ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα στα Προπύλαια

από Ζιζάνια

Στηρίζουμε το κάλεσμα στη συγκέντρωση-πορεία ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα την Παρασκευή 2/2 στις 19.00 στα Προπύλαια.

Κάλεσμα στήριξης στη συγκέντρωση-πορεία ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα στα Προπύλαια

Στηρίζουμε το κάλεσμα στη συγκέντρωση-πορεία ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα την Παρασκευή 2/2 στις 19.00 στα Προπύλαια.

Μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής

Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά

Κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια

Support call to the gathering-demo against the new penal code in Propilaia

We support the call for the gathering-demo against the new penal code on Friday 2/2 at 19.00 in Propilaia.

Until every prison is demolished

The passion for freedom is stronger than every prison

Squatted Social Center Zizania

Κάλεσμα στήριξης στη συγκέντρωση - πορεία ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα [Παρασκευή 2/2 Προπύλαια 19.00]

Όλοι-ες στη Συγκέντρωση- Πορεία που καλεί η Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές την Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 19.00 στα Προπύλαια

[...] H δικαιοσύνη είναι ταξική, δομημένη να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της τάξης που άρχει και στρέφεται εναντίον των εργατριών, των μεταναστών, των φτωχοδιάβολων και όσων βιώνουν στο πετσί τους τη στυγνότητα του καπιταλιστικού συστήματος. Η ατιμωρησία για τη δολοφονία εκατοντάδων μεταναστ(-ρι)ών στην Πύλο από το ελληνικό κράτος και το λιμενικό του, η προσπάθεια συγκάλυψης του κρατικο-καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, η υπόθαλψη και η προστασία από την αστυνομία και την αστική δικαιοσύνη των οργανωμένων μαφιών trafficking και διακίνησης ναρκωτικών, οι δολοφονίες Ρομά, δίπλα στις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς κατοικιών λαϊκών οικογενειακών και τις εργατικές δολοφονίες, αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά ότι δεν μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη την ίδια στιγμή που συντηρείται το αδηφάγο σύστημα που παράγει τις ίδιες τις αιτίες της αδικίας. Γιατί αντίθετα από ότι η αστική ιδεολογία διαχρονικά διατείνεται, η ποινική νομοθεσία δεν είναι ένα ουδέτερο πολιτικά και ταξικά εργαλείο «πάταξης του εγκλήματος», ακριβώς γιατί και το ίδιο γενικά το «έγκλημα» δεν παράγεται ούτε «εν κενώ», ούτε εξαιτίας «της ανθρώπινης φύσης», αλλά στο έδαφος της δοσμένης υλικής, κοινωνικής και ταξικής πραγματικότητας, εκείνης δηλαδή που διαφυλάσσει και θεωρεί νόμιμο, ιερό και απαραβίαστο το μεγαλύτερο και πρωταρχικό έγκλημα, αυτό της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Χρέος μας να υψώσουμε αναχώματα αντίστασης και αλληλεγγύης, να αγωνιστούμε ενάντια στον νέο ΠΚ και ΚΠΔ, ως πτυχή του αγώνα για την περιφρούρηση και τη διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών κατακτήσεων και συνάμα ως αιχμή του συνολικού μας αγώνα ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο, ιμπεριαλισμό και πατριαρχία. Να εργαστούμε για την οργάνωση και την προετοιμασία ενός επαναστατικού σχεδίου, του μόνο ικανού εν τέλει παράγοντα για τη νίκη των επιμέρους αγώνων.

ΝΑ ΜΗ ΠΕΡΑΣΟΥΝ Ο ΝΕΟΣ ΠΚ ΚΑΙ ΚΠΔ- ΤΑΞΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΕΙΣ - ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ - ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ

[Ολόκληρη η ανακοίνωση της Ταξικης Αντεπίθεσης]

Νέος ποινικός κώδικας και κώδικας ποινικής δικονομίας : Το ακόνισμα ενός εργαλείου ταξικής κυριαρχίας και κρατικής καταπίεσης

«...Καθώς όμως πλησιάζει το μέλλον που κυοφορεί γεγονότα, αυτά που μέλλονται να γίνουν, το μολύβι μου θροΐζει μέσα στους ψυχρούς τοίχους αυτού του τσιμεντένιου τάφου, που είναι χτισμένος πάνω στην κρύα σας συνείδηση. Θρόισμα που ανατριχιάζει το δέρμα και μπροστά του εγώ νιώθω ένα κρύο, ένα κρύο ηθικό και ανθρώπινο… Δεν θα αφήσω να σκοτώσουν τα συναισθήματά μου ούτε τη γνώμη μου ούτε να σβήσουν την κραυγή μου ούτε την παιδικότητά μου, ούτε την ελευθερία που πάλλεται μέσα μου. Δεν θα αφήσω να αλυσοδέσουν τις αξίες μου με ψέματα: αυτές αποτελούν το άλας της ύπαρξής μου, την τροφή μου. Δεν είμαι βουητό, είμαι κραυγή πολέμου μέσα από την ατελείωτη νύχτα της σκοτεινιάς των φυλακών...» Χοσέ Ταρίο Γονσάλες (Τρέξε, Άνθρωπε, Τρέξε - Ημερολόγιο από τις Φυλακές FIES)

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας από το 2019 έως και σήμερα παρεμβαίνει διαρκώς στην ποινική νομοθεσία, με όλες τις αλλαγές να έχουν ως κοινό παρονομαστή την αυστηροποίηση των ποινών, την ένταση της καταστολής εναντίον της αγωνιζόμενης κοινωνίας και την ποινικοποίηση της φτώχειας. Με διάχυτο ποινικό λαϊκισμό και με ενδεικτικές των στοχεύσεών της, τις δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης Φλωρίδη ότι: «Τέρμα με τον δικαιωματισμό, τώρα θα ασχοληθούμε με τα δικαιώματα των θυμάτων», κατατέθηκε πρόσφατα προς διαβούλευση στη Βουλή ένα νέο σχέδιο τροποποιήσεων και παρεμβάσεων στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Προτού δούμε όμως προσεκτικά τις «μεταρρυθμίσεις» αυτές, ώστε να αντιληφθούμε το μέγεθος των αλλαγών που κομίζουν όσο και το τι σηματοδοτούν σε κοινωνικό επίπεδο, θα πρέπει πρώτα να δώσουμε μια απάντηση στο τι είναι αυτή η ίδια η ποινική νομοθεσία. Γιατί αντίθετα από ότι η αστική ιδεολογία διαχρονικά διατείνεται, η ποινική νομοθεσία δεν είναι ένα ουδέτερο πολιτικά και ταξικά εργαλείο «πάταξης του εγκλήματος», ακριβώς γιατί και το ίδιο γενικά το «έγκλημα» δεν παράγεται ούτε «εν κενώ», ούτε εξαιτίας «της ανθρώπινης φύσης», αλλά στο έδαφος της δοσμένης υλικής, κοινωνικής και ταξικής πραγματικότητας, εκείνης δηλαδή που διαφυλάσσει και θεωρεί νόμιμο, ιερό και απαραβίαστο το μεγαλύτερο και πρωταρχικό έγκλημα, αυτό της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Σε αυτό ακριβώς λοιπόν το αυστηρά καθορισμένο ταξικά και αξιακά πλαίσιο, η ποινική νομοθεσία συμπυκνώνει ένα -αντίστοιχης προέλευσης- σύνολο κρίσεων για όλες τις πλευρές της κοινωνικής ζωής : από το τι είναι δίκαιο και τι άδικο και από το χαρακτήρα και το περιεχόμενο του εγκλήματος ως έννοια, μέχρι την μεταχείριση του παραβάτη, με τελικό σκοπό τη διαφύλαξη και τη διαιώνιση του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης. Υπό αυτήν την έννοια δεν μπορεί να τεθεί ποτέ ζήτημα μιας δίκαιης ποινικής νομοθεσίας μέσα σε συνθήκες καπιταλισμού, όπως παράλληλα δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτές οι τροποποιήσεις της, πόσο μάλλον κάποιες τόσο βαθιές όπως είναι αυτές που φέρνει ο νέος ποινικός κώδικας, παρά μόνο μέσα από το πρίσμα της ανάγκης προσαρμογής ενός βασικού εργαλείου κρατικής και ταξικής καταπίεσης όπως είναι η ποινική νομοθεσία, στις διαρκώς οξυμένες ανάγκες του κράτους και του κεφαλαίου, εντός των συνθηκών δομικής κρίσης και πολέμου, όπως είναι αυτές που διανύουμε.

Ας δούμε τώρα επιγραμματικά τις κυριότερες αλλαγές που φέρνει ο νέος ποινικός κώδικας. Τα πλαίσια των ποινών αυξάνονται τόσο επί συρροής πλημμελημάτων (από 8 έτη το μέγιστο όριο γίνεται 10), όσο και επί κακουργημάτων (από τα 20 έτη το μέγιστο όριο γίνεται 25), για τα οποία κακουργήματα αυξάνεται εν γένει το όριο της κάθειρξης στα 20 έτη, από τα 15 που ίσχυαν έως σήμερα. Παράλληλα, εξισώνεται η απόπειρα με την τετελεσμένη πράξη και η ποινή του συνεργού με αυτή του αυτουργού. Πλάι στη αύξηση των ποινών έρχεται και η μερική ή ολική έκτιση ποινών για τα πλημμελήματα, όταν η ποινή που επιβάλλεται είναι μεγαλύτερη του ενός έτους, με δυνατότητα χορήγησης αναστολής μόνο αν ο κατηγορούμενος δεν έχει καταδικαστεί προηγουμένως σε ποινή μεγαλύτερη του ενός έτους, προβλέποντας παράλληλα την δυνατότητα έκτισης ποινών με τους εναλλακτικούς τρόπους της κοινωφελούς εργασίας - όπως είναι η μετωνυμία της εργασίας χωρίς μισθό και δικαιώματα, τα οφέλη της οποίας θα αξιοποιήσουν καπιταλιστικές επιχειρήσεις όπως Δήμοι και Περιφέρειες - με ή της μετατροπής της ποινής σε χρήμα για ποινές φυλάκισης έως 2 έτη. Συνεπώς, επιβάλλεται δίχως εξαιρέσεις η πραγματική έκτιση στη φυλακή για τις ποινές των τριών ετών και άνω.

Στο πλαίσιο αυτό αλώβητος δεν θα μπορούσε να μείνει ο θεσμός της υφ' όρων απόλυσης. Έως και σήμερα ο κάθε κρατούμενος δικαιούται να αιτηθεί την υφ' όρων απόλυσή του, όταν συμπληρωθούν οι τυπικές προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος και μόνο με ειδική αιτιολογία μπορεί το δικαστικό συμβούλιο να την αρνηθεί. Πλέον αυτή θα εναπόκειται στην ουσιαστική κρίση του συμβουλίου, το οποίο θα κρίνει στη βάση της επικινδυνότητας του εγκλήματος που έχει τελεστεί και των ατομικών και κοινωνικών χαρακτηριστικών του δράστη, ανεξαρτήτως των τυπικών προϋποθέσεων συμπλήρωσης του χρόνου κράτησης. Έτσι ο κρατούμενος ξανακρίνεται και ξαναδικάζεται για ένα έγκλημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί. Την νέα αυτή ρύθμιση βέβαια την έχουμε δει ήδη να εφαρμόζεται άτυπα στους πολιτικούς κρατούμενους, οι αιτήσεις αποφυλάκισης πολλών από τους οποίους απορρίπτονται γιατί δεν υποβάλλουν δηλώσεις μετανοίας.

Η αλλαγή αυτή σε συνδυασμό με αλλαγές που επήλθαν με τον σωφρονιστικό κώδικα του 2022, ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις κατέστησε αδύνατο το δικαίωμα στην τακτική και εκπαιδευτική άδεια, είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε διόγκωση του πληθυσμού των φυλακών (ενδεικτικά αναφέρεται ότι η πληρότητα των φυλακών το 2021 ανερχόταν σε 110%, ενώ τα αγροτικά καταστήματα λειτουργούσαν με το 35% της χωρητικότητάς τους). Άλλωστε νέα «καταστήματα κράτησης» ήδη κατασκευάζονται ενώ παράλληλα διαμορφώνεται το κατάλληλο έδαφος για την εισαγωγή του θεσμού των ιδιωτικών φυλακών.

Οι αλλαγές δεν σταματούν εδώ καθώς προβλέπεται επιπρόσθετα η ενίσχυση των μονομελών συνθέσεων των δικαστηρίων, τα οποία κατ' ουσία θα εκδικάζουν τις περισσότερες υποθέσεις και άρα η τύχη του κατηγορουμένου θα εξαρτάται από την κρίση ενός και μόνο δικαστή, ενώ παράλληλα αυξάνονται οι τιμές στα παράβολα, περιορίζονται οι αναβολές σε μία, καταργείται η ενδιάμεση διαδικασία των συμβουλίων σε πολλά κακουργήματα, προβλέπεται η δυνατότητα εξέτασης με ηλεκτρονικά μέσα μάρτυρα, πραγματογνώμονα, τεχνικού συμβούλου, διαδίκου ακόμη και η απολογία του κατηγορουμένου με αυτόν τον τρόπο και καταργείται η υποχρέωση εμφάνισης στο ακροατήριο μάρτυρα αστυνομικού, λαμβάνοντας ως δεδομένη την κατάθεσή του κατά την προδικασία. Στην τελευταία αυτή ρύθμιση θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή καθώς κατά την εμφάνιση τους στο ακροατήριο και δεδομένης της δυνατότητας του κατηγορουμένου να τους υποβάλλει ερωτήσεις, τις περισσότερες φορές καταδεικνύεται η ανακολουθία των λεγομένων τους, αφού πέφτουν σε αντιφάσεις, γεγονός που επιτρέπει να καταδειχθούν τα στημένα από της ΕΛΑΣ και τις επιμέρους υπηρεσίες της κατηγορητήρια, κάτι το οποίο το έχουμε δει πολλές φορές να συμβαίνει σε δίκες αγωνιστ(ρι)ών.

Τέλος, αναφορικά με τις αλλαγές που επιχειρούνται θα πρέπει να σημειωθεί ότι στο αδίκημα της διατάραξης δημόσιων υπηρεσιών γίνεται πρόβλεψη της ειδικής επιβαρυντικής περίστασης «με φωνασκίες» και με ειδική μνεία να γίνεται στα νοσοκομεία, επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο να σταματήσουν τις παρεμβάσεις στις δημόσιες υπηρεσίες και δη στο χώρο της υγείας. Δεν έχει περάσει άλλωστε πολύς καιρός από τις διαμαρτυρίες εργαζομένων στο ΕΣΥ και αλληλέγγυων, ενάντια στην υποβάθμιση της δημόσιας υγείας κατά την πανδημία, οι οποίες ενόχλησαν ιδιαίτερα την κυβέρνηση, αφού ανέδειξαν άμεσα την κρατική ευθύνη έναντι της ατομικής και το ατελέσφορο της κατασταλτικής διαχείρισης της πανδημίας.

Δε θα μπορούσαμε επίσης να μη σταθούμε στη ρητορική που ακολουθείται από την κυβέρνηση προκειμένου να παρουσιαστούν ως επωφελείς προς το κοινωνικό σύνολο οι επικείμενες αλλαγές. Εκμεταλλευόμενοι την πρόσφατη επικαιρότητα με τις καταστροφικές πυρκαγιές του προηγούμενου καλοκαιριού καθώς και την ένταση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, διατείνονται ότι με τα νέα νομοθετήματα θα πατάξουν τα φαινόμενα αυτά. Η μόνη λύση που φυσικά προσφέρεται είναι η αυστηροποίηση των ποινών, ανάγοντας αφενός τις πυρκαγιές σε φαινόμενο το οποίο προκαλείται από ενέργειες κακόβουλων ατόμων (βλ. στοχοποίηση των μεταναστών για τη φωτιά στο δάσος της Δαδιάς), με παρεπόμενη ποινή μάλιστα τη δήμευση της περιουσίας τους και όχι εξαιτίας της κρατικής αδιαφορίας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης και αφετέρου την έμφυλη και ενδοοικογενειακή βία σε φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα επειδή οι ποινές δεν είναι αρκετά αυστηρές. Για τις μεν πυρκαγιές στην πραγματικότητα τα μέτρα δασοπροστασίας είναι στην καλύτερη περίπτωση ελλιπή, δεν προσλαμβάνεται μόνιμο και ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό ενώ καμένες εκτάσεις παραχωρούνται από το κράτος σε ξένο και ντόπιο κεφάλαιο προς «αναπτυξιακούς» σκοπούς. Για τη δε ενδοοικογενειακή βία με το νέο νομοθέτημα αναγνωρίζεται η ψυχολογική βία, μόνο ως προς τα ανήλικα θύματα, χωρίς καν σαφή ορισμό αυτής και δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη στο πεδίο της προληπτικής αντιμετώπισης για την καταπολέμηση των έμφυλων διακρίσεων και την προστασία της παιδικής ηλικίας. Ενδεικτικά της υποκρισίας τους είναι ότι δεν ενισχύονται οι φιλικοί χώροι εξέτασης των παιδιών θυμάτων, τα λεγόμενα «Σπίτια του παιδιού», τα οποία υποτυπωδώς λειτουργούν μόνο εντός Αττικής και δεν αλλάζει η ουσία και οι διαδικασίες, οι οποίες οδηγούν τα θύματα και τις επιζώσες να μην μιλάνε, όπως ακριβώς είναι η εμπλοκή τους σε χρονοβόρες, κοστοβόρες και ψυχοφθόρες διαδικασίες, που το δύσπιστο δικαστικό σύστημα, αναζητά το ιδεατό θύμα που κατήγγειλε αμέσως και θυμάται κάθε λεπτομέρεια της κακοποιητικής συμπεριφοράς που υπέστη.

Το κοινωνικό έδαφος για να επέλθουν οι αλλαγές αυτές είχε προετοιμαστεί καιρό τώρα. Από τις πομπώδεις μουσικές στα δελτία ειδήσεων που συνοδεύουν τις εικόνες κουκουλωμένων και δεμένων με χειροπέδες κατηγορουμένων που σύρονται στις αίθουσες των δικαστηρίων, με τις εκκλήσεις να σαπίσουν οι εγκληματίες στη φυλακή, μαζί με τις πολιτικές φτωχοποίησης και εξαθλίωσης και την αναγωγή του ατομικισμού σε ύψιστη αξία, κράτος και κεφάλαιο με την αρωγή των πάντα πιστών τους ΜΜΕ, προσφέρουν θέαμα, δημιουργώντας ένα κοινό που διψάει για αίμα. Μεθοδικά και σε βάθος χρόνου δημιουργήθηκε ένα κλίμα αδιαφορίας για τις συνθήκες που επικρατούν στις ελληνικές φυλακές και επικράτησε σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας ο κυνισμός της εσαεί τιμωρίας του αποστήματος που τόλμησε να παραβεί τους κανόνες δικαίου.

Από πλευράς μας δε θα μπορούσαμε να μην επισημάνουμε και να καταδείξουμε τον χαρακτήρα της νέας ποινικής αντιμεταρρύθμισης. Οι αλλαγές αυτές καταδεικνύουν τον χαρακτήρα κράτους και κεφαλαίου. Όταν τα συμφέροντά τους κινδυνεύουν απεκδύονται του «φιλελεύθερου» μανδύα τους, δίνοντας χώρο στην ωμή καταστολή και την περιστολή ακόμη και των ίδιων δικαιωμάτων που διατείνονται ότι αποτελούν το θεμέλιο του συστήματός τους. Με τις μεταρρυθμίσεις αυτές λοιπόν, πέραν των δικαιωμάτων και των ελαχίστων εγγυήσεων για την αξιοπρεπή μεταχείριση των κατηγορουμένων και των φυλακισμένων, τα οποία κερδήθηκαν με πολυετείς και σκληρές μάχες εντός και εκτός των τειχών, τα οποία επί τους ουσίας καταργούνται, εντείνεται η ταξική ανισότητα και η οικονομική αφαίμαξη, με την αύξηση των τιμών των παραβόλων, την υποχρεωτική ουσιαστικά εκπροσώπηση από συνήγορο επί των πλημμελημάτων, αφού η φυλάκιση είναι η πιο πιθανή κατάληξη και τον διπλασιασμό του κόστους της εξαγοράσιμης ποινή από 5 ευρώ τη μέρα σε 10.

Ταυτόχρονα, οι αλλαγές αυτές επιχειρούνται σε μια συγκυρία κατά την οποία η επίθεση προς την τάξη μας γίνεται όλο και πιο λυσσαλέα: από την επικείμενη τροποποίηση του άρθρου 16 του Συντάγματος με την επί της ουσίας κατάργηση της δημόσιας παιδείας, τις απαγορεύσεις των διαδηλώσεων και των απεργιών, τη διάλυση του ΕΣΥ και της δημόσιας υγείας, τις πολιτικές φτωχοποίησης, την επίθεση προς την αγωνιζόμενη κοινωνία και τις δομές του ανταγωνιστικού κινήματος. Σε μια συγκύρια ακόμα, όπου το ελληνικό κράτος συμμετέχει ενεργά στο μέτωπο της Ουκρανίας, της Παλαιστίνης και της Μ. Ανατολής, έχοντας δεκάδες ετοιμοπόλεμες νατοϊκές βάσεις στο εσωτερικό του, σε μια συνθήκη δηλαδή πολεμική που ως τέτοια επιβάλλει και αντίστοιχου τύπου ποινική δικαιοσύνη και καταστολή στα μετόπισθεν, στοιχεία που με τη σειρά τους στρώνουν το έδαφος για την ανάπτυξη του ίδιου του φασιστικού φαινομένου (εθνικισμός, μιλιταρισμός) αλλά και του κοινωνικού εκφασισμού.

Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο το ελληνικό κράτος θωρακίζεται. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής και της προληπτικής αντιεξέγερσης εφαρμόζονται μαζί με το αναβαθμισμένο νομικό και κατασταλτικό οπλοστάσιο, ώστε να καθυποτάξουν κάθε αντίσταση και να αντιμετωπίσουν τους αγώνες και τις εκρήξεις που θα ξεσπάσουν.

Όλες και όλοι μας ξέρουμε ότι η δικαιοσύνη τους είναι ταξική, δομημένη να εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους και στρέφεται εναντίον των εργατριών, των μεταναστών, των φτωχοδιάβολων και όσων βιώνουν στο πετσί τους τη στυγνότητα του καπιταλιστικού συστήματος. Η ατιμωρησία για τη δολοφονία εκατοντάδων μεταναστ(-ρι)ών στην Πύλο από το ελληνικό κράτος και το λιμενικό του, η προσπάθεια συγκάλυψης του κρατικο-καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, η υπόθαλψη και η προστασία από την αστυνομία και την αστική δικαιοσύνη των οργανωμένων μαφιών trafficking και διακίνησης ναρκωτικών, οι δολοφονίες Ρομά, δίπλα στις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς κατοικιών λαϊκών οικογενειακών και τις εργατικές δολοφονίες, αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά ότι δεν μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη την ίδια στιγμή που συντηρείται το αδηφάγο σύστημα που παράγει τις ίδιες τις αιτίες της αδικίας.

Χρέος μας να υψώσουμε αναχώματα αντίστασης και αλληλεγγύης, να αγωνιστούμε ενάντια στον νέο ΠΚ και ΚΠΔ, ως πτυχή του αγώνα για την περιφρούρηση και τη διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών κατακτήσεων και συνάμα ως αιχμή του συνολικού μας αγώνα ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο, ιμπεριαλισμό και πατριαρχία. Να εργαστούμε για την οργάνωση και την προετοιμασία ενός επαναστατικού σχεδίου, του μόνο ικανού εν τέλει παράγοντα για τη νίκη των επιμέρους αγώνων.

ΝΑ ΜΗ ΠΕΡΑΣΟΥΝ Ο ΝΕΟΣ ΠΚ ΚΑΙ ΚΠΔ- ΤΑΞΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΕΙΣ - ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ - ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ

Όλοι-ες στη Συγκέντρωση- Πορεία που καλεί η Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές την Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 19.00 στα Προπύλαια

Ταξική Αντεπίθεση - Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(-ρι)ών

Στήριξη της συγκέντρωσης-πορείας ενάντια στο νέο Ποινικό Κώδικα, Παρασκευή 02/02, 18:30, Προπύλαια

Κρίνουμε αναγκαία τη μετωπική συμπόρευση του ταξικού κινήματος στην αντιμετώπιση του νέου Ν/Σ Φλωρίδη. Σε αυτό το πλαίσιο, στηρίζουμε την Συγκέντρωση-Πορεία ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα που καλεί η Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές στις 2/2, 18:30, στα Προπύλαια. Ακολουθεί το κείμενο μας για το νέο νομοσχέδιο.

Το νομοσχέδιο Φλωρίδη έρχεται να συμβάλει καθοριστικά στην αυστηροποίηση του νομικού συστήματος του ελληνικού κράτους. Η αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου του κράτους ορίζεται από τις επιταγές του κεφαλαίου (εθνικού και διεθνούς) για να μπορέσει να αντιμετωπίσει της αναπόφευκτες ταξικές αντιδράσεις που θα προκαλέσει το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης.

Ο νόμος ως αποτέλεσμα ταξικής παλης

Κάθε τι στη δημόσια σφαίρα είναι αποτέλεσμα των ταξικών συσχετισμών και των κοινωνικών διεκδικήσεων, το ίδιο και ο νόμος. Το ελληνικό αστικό μεταπολιτευτικό κράτος, λόγω της έντασης των ταξικών και κοινωνικών κινημάτων που παρήγαγαν τόσο θεσμικές (σοσιαλ)δημοκρατικές λύσεις, όσο και δυναμικές αντιστάσεις που διέρρηξαν το πλαίσιο της αστικής νομιμότητας, δεν κατάφερε να επιβάλει το νόμο και την τάξη με την ίδια ένταση που είχε επιβληθεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η ήττα και το τέλος των αγώνων της περιόδου 2006-2012 με κορύφωση την δημοκρατική διέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ, σήμανε και την αρχή του τέλους της μεταπολιτευτικής κινηματικής άνθισης των ταξικών αγώνων. Οι μνημονιακές επιταγές, ήδη από το πρώτο μνημόνιο ξεκίνησαν μια διαδικασία αναβάθμισης του νομικού οπλοστασίου για να διαλύσουν και νομικά τις ήδη φθίνουσες ταξικές αντιστάσεις. Από κυβέρνηση σε κυβέρνηση περνούσε το ένα νομοσχέδιο μετά το άλλο με θέματα κυρίως αντεργατικούς νόμους, την ιδιωτικοποίηση της παιδείας και την αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα.

Η σύνθεση του αυξανόμενου βάθους της καπιταλιστικής κρίσης με την κάμψη των ταξικών και κοινωνικών αγώνων έβαλε την τάξη μας και τα κινήματα μας ανάμεσα στο σφυρί και το αμόνι. Από τη μια το κράτος ολοένα και εξασφαλίζει την στρατιωτική και νομική του υπεροπλία για να μπορεί να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της αστικής τάξης σε ένα καθεστώς συνεχούς κρίσης. Από την άλλη τα κινήματα κάνοντας λάθη οδηγήθηκαν στην ενσωμάτωση της ήττας και την απομαζικοποίησή τους.

Σήμερα με τον πόλεμο στα σύνορα, τις διεθνείς οικονομικές-ιμπεριαλιστικές συμμαχίες έτοιμες να συγκρουστούν και την κρίση να βαθαίνει, το νομοσχέδιο Φλωρίδη έρχεται να δώσει στο αστικό κράτος όλα τα μέσα που χρειάζεται για να αντιμετωπίσει τις ταξικές αντιστάσεις που έρχονται.

Το νομοσχέδιο

Το ίδιο το νομοσχέδιο ετοιμάστηκε χωρις τη σύσταση νομοπαρασκευαστικης επιτροπής, γεγονός που καταδεικνύει οτι η κυβερνηση δεν τηρει ούτε την κατ'επιφαση νομιμότητα που ευαγγελίζεται. Κύριο μέλημα του νομοσχεδίου ειναι η επιτάχυνση της ποινικής διαδικασίας. Στο βωμο της ταχυτητας καταβαραθρώνονται τα δικαιώματα των κατηγορουμενων και καταλυονται και τα τελευταία εχέγγυα δίκαιης κρίσης.

Κατά πρώτον αυξάνονται τα ανώτερα όρια ποινών. Συγκεκριμένα η φυλάκιση θα ανέρχεται πλέον στα 10 έτη, απο 8, ενώ η κάθειρξη θα φτάνει τα 25, από τα 20 που ίσχυαν έως σήμερα (Αρ. 94ΠΚ). Επιπλέον, στενεύουν τα όρια για τη χορήγηση αναστολής στους καταδικασθεντες. Μέχρι πρότινος αναστολή δινόταν για πλημμεληματα έως 3 έτη, με τη νέα ρύθμιση ωστόσο αναστολή θα δίνεται για ποινές μέχρι ένα έτος. Εδώ αρκεί να αναφέρουμε ότι παραδείγματως χάριν το αδίκημα της φθοράς ξενης ιδιοκτησίας έχει δυνατότητα ποινης έως ένα έτος, άρα αντιλαμβανομαστε ότι ο αριθμός των καταδικων με έκτιση της ποινης θα αυξηθεί κατακόρυφα, με ότι αυτό συνεπάγεται για την υπερσυσσωρευση των φυλακών, τα δικαιώματα των κρατουμενων κ.ο.κ. Πρέπει εδώ να αναφερθεί ότι παραβιάζεται και κάθε έννοια αναλογίας δικαίου καθώς ο ποινικος κολασμος καθίσταται πλέον υπέρμετρα επαχθής και δυσανάλογος σε σχέση με την τελεσθεισσα πράξη. Επομένως με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι το ν.σ. Φλωριδη αντίκειται στην ίδια την έννοια και τις θεωρίες του νομικού κλάδου, όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί εδώ και αιώνες.

Άλλο σημαντικό κομμάτι αποτελεί η δυνατότητα που δίνει το σχέδιο νόμου αυτό στους δικαστές να επιβάλλουν την ποινή του αυτουργού ενός εγκλήματος στο συνεργο, καθώς επίσης και την ποινή του τετελεσμενου εγκλήματος σε αυτόν που έκανε απόπειρα(!). Προσθέτοντας επί της ουσίας μια παράγραφο στα άρθρα 42, 47ΠΚ εξισώνει κατά τρόπο παραδεκτό την ποινική ευθύνη εκείνων που δεν τελεσαν επί της ουσίας την περιγραφομενη στο νόμο παράνομη πράξη με εκείνους που την τελεσαν.

Ως προς τα σημαντικότερα κομμάτια των αλλαγών που συντελουνται στον Κώδικα Ποινικής Δικονομιας (ΚΠΔ), αυτά είναι αρχικά η κατάργηση των πολυμελων δικαστηριακων συνθέσεων και η μετάθεση του βάρους της εκδίκασης σοβαρότατων υποθέσεων σε μονομελη δικαστήρια. Καταργείται επί της ουσίας το πενταμελές εφετείο και επιβαρύνεται ο ρόλος των μονομελων δικαστηρίων πράγμα που στην πράξη καταργεί κάθε δυνατότητα εσωτερικού ελέγχου (αυτοελεγχου) της δικαστικής εξουσίας, μιας και ένας δικαστής πολύ ευκολότερα διαπράττει λάθη στην κρίση σου και αυθαιρετεί.

Μια ταξική, όχι ιδεολογική επίθεση

Αντιλαμβανόμαστε αυτό το νομοσχέδιο ως την πλαισίωση σειράς προηγούμενων νομοσχεδίων τα οποία έρχονται να περιφρουρήσουν το αστικό κράτος από τις ταξικές απαντήσεις σε μια κατάσταση διαρκούς κρίσης. Διάφορα νομοσχέδια τα οποία πέρασαν (για τις πορείες, ΟΠΠΙ, απεργίες) και δεν εφαρμόστηκαν, έρχεται η ώρα που θα εφαρμοστούν ευκαιριακά ανάλογα την περίπτωση ώστε το κράτος να μπορέσει να αδρανοποιήσει έμπρακτα με οικονομικές ποινές και μικρές φυλακίσεις τον κόσμο που αγωνίζεται.

Η μείωση του κατώτατου ορίου ποινής για φυλάκιση σημαίνει ότι οι φυλακές θα γεμίσουν από προλετάριους οι οποίοι, στο πλαίσιο αποδοχής της μικρής παραβατικότητας που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία, θα προσπαθούν να βρουν λύσεις επιβίωσης. Καθημερινές πρακτικές όπως μικροκλοπές στα σούπερ μάρκετ, επανασυνδέσεις ρεύματος, παρεμπόδιση πληστηριασμών καθώς και η μη εξόφληση χρεών, η παράβαση του ΚΟΚ και άλλα θα αποτελούν πλέον μεγάλη οικονομική αφαίμαξη ή και φυλάκιση. Η διάταξη δε περί εγκληματικής οργάνωσης ήδη εφαρμόζεται απέναντι κυρίως σε μετανάστες και Ρομά που συλλαμβάνονται για μια υπόθεση και στη συνέχεια, για να αδειάζουν τα αρχεία των ανεξιχνίαστων υποθέσεων, τους χρεώνονται και άλλες παρόμοιες σαν αυτή για την οποία καταδικαστηκαν, με αποτέλεσμα μεγάλες ποινές φυλάκισης. Το ίδιο ισχύει και για τους οπαδούς.

Στα δικά μας χωράφια οι διατάξεις αυτές εφαρμόστηκαν και θα εφαρμοστούν ανανεωμένες στα κατηγορητήρια της ΜΑΣΟΒΚΑ (2021) και του Ρουβίκωνα (2023). Αναγνωρίζουμε συνεπώς ότι το νέο νομοσχέδιο Φλωρίδη επηρεάζει και θα επηρεάζει πολύ εντονότερα την κινηματική δράση, δεν μπορούμε όμως να μην αναγνωρίσουμε και το γεγονός ότι η εφαρμογή του θα πλήττει συνολικά την εργατική τάξη διευρύνοντας την κατάσταση εξαίρεσης σε έναν ολοένα και αυξανόμενο πληθυσμό κρατουμένων. Υπό αυτή την έννοια και με το πλαίσιο που αναφέραμε κρίνουμε πως η αντίστασή μας σε αυτό το νομοσχέδιο δεν πρέπει να αφορά μόνο το κίνημα, αλλά να απευθυνθεί στο σύνολο της εργατικής τάξης.

Θεωρούμε πως αυτό που φέρνει το νέο νομοσχέδιο θα επηρεάσει τη δράση τόσο του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου όσο, και των συνιδκαλιστών και της αριστεράς. Έτσι λοιπόν, ιεραρχούμε αυτό το ζήτημα ως ένα από τα πλέον σημαντικά στη συγκυρία που ζουμε, αντιλαμβανόμενες τη φύση αυτού του νομοσχεδίου ως την επιτομή της νομικής ασπίδας του κράτους απέναντι στις αναπόφευκτες ταξικές αντιδράσεις.

Ταξική Πρωτοβουλία ενάντια στο νομοσχέδιο Φλωρίδη