Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2024 στις 10.30 πμ
Συγκέντρωση-Πορεία ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16
Το ακαδημαϊκό έτος του 2023 μας βρίσκει σε μια συνθήκη ολοένα και κλιμακούμενης επίθεσης κράτους και κεφαλαίου προς τα κατώτερα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα. Η επακόλουθη βία που συνοδεύει την αυξανόμενη όξυνση των κοινωνικών και οικονομικών ταξικών διαχωρισμών, είναι πολύμορφη και εκφράζεται σε όλους τους τομείς της ζωής.
Εντός των πανεπιστημίων η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση των τελευταίων χρόνων αποτελεί μόνο ένα τμήμα αυτής της επίθεσης , η οποία ειδικά στο χώρο της παιδείας είναι ιδιαίτερα μεθοδευμένη και διαρκης. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αποτελεί μια από τις αντανακλάσεις αυτής της επίθεσης. Από την αλλαγή του νομικού πλαισίου με την θέσπιση του αντιεκπαιδευτικού νόμου ΚΧ4777 και την αναθεώρηση του άρθρου 16 , άνοιξε η κερκόπορτα για την ολοκληρωτική αλλαγή της ίδιας της φύσης του πανεπιστήμιου που από «δημόσιο και δωρεάν» οδεύει προς τον εξευγενισμό και την ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση του. Η έμπρακτη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου ,τα τουρνικέ, οι κάμερες, η θέσπιση αστυνομικού σώματος εντός των πανεπιστημίων (ΟΠΠΙ) , τα πειθαρχικά και οι διαγραφές αποτελούν τρανταχτά παραδείγματα αυτής της εκστρατείας ενάντια στο φοιτητικό κίνημα και στα αγωνιστικά υποκείμενα που ζυμώνονται οργανώνονται και δρουν εντός του.
Σε αυτά έρχονται να προστεθούν οι άθλιες συνθήκες στέγασης και σίτισης. Από την μια, τα δωμάτια στις φοιτητικές εστίες των πανεπιστημίων μας είναι ελάχιστα, ενώ οι συνθήκες διαμονής σε αυτά είναι τέτοιες που πολλά άτομα το σκέφτονται μια και δυο φορές αν θα διαμείνουν κάπου με ελάχιστο προσωπικό χώρο καθώς σε δωμάτια για 1 άτομο καλούμαστε να διαμένουμε 2, σε άλλα δωμάτια στις εστίες του πανεπιστημίου Πελοποννήσου το ζεστό νερό δεν φτάνει ποτέ ενώ μεγάλο μέρος της συντήρησης του κτηρίου το έχουν αναλάβει οι οικότροφοι αποκλειστικά. Αυτά είναι λίγα από τα όσα θα μπορούσαν να αναφερθούν στο κομμάτι της στέγασης. Στο κομμάτι της σίτισης από την άλλη, οι ιδιωτικοί εργολάβοι που έχει προσλάβει το πανεπιστήμιο ξέρουν πολύ καλά πως να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της εταιρίας τους ως άριστοι εκφραστές του κεφαλαίου. Οι μερίδες φαγητού διαρκώς μικραίνουν ποιοτικά και ποσοτικά τα τελευταία 2 χρόνια ενώ οι τεράστιες ουρές σε Ρίο και Κουκούλι αναγκάζουν πολλά άτομα να περιμένουν αρκετή ώρα για ένα πιάτο φαγητό, το οποίο εν τέλει δεν είναι δωρεάν για όλους γιατί η ίδια η υπηρεσία της σίτισης βάσει κριτηρίων μπορεί και κρίνει στο « δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο» ποιος εν τέλει δικαιούται ένα πιάτο φαΐ και ποιος όχι.
Οι ιδιωτικοί εργολαβοι πλέον με την αλλαγή του νομικού πλαισίου έρχονται και στο κομμάτι της καθαριότητας των χώρων του πανεπιστημίου. Τρανταχτό παράδειγμα από την επικαιρότητα αποτελεί ο αγώνας των καθαριστριών του πανεπιστημίου Πατρών, οι οποίες μετά την λήξη της σύμβασης τους στις 31/10 κινδυνεύουν με μαζική επί της ουσίας απόλυση λόγω στέρησης της δυνατότητας ανανέωσης της σύμβασης τους, ενώ παράλληλα η πρυτανική αρχή έχει κηρύξει διαγωνισμό για την ανάληψη της καθαριότητας από εργολάβο.
Ένα ακόμα φαινόμενο που παρατηρούμε είναι η άμισθη εργασία με άμεσο και έμμεσο τρόπο. Πιο συγκεκριμένα οι κλινικές ασκήσεις που είναι υποχρεωτικές από τις σχολές υγείας, αναγκάζουν τον φοιτητικό κόσμο να δουλεύει απλήρωτες εργατοώρες και να παράγει έργο στα δημόσια νοσοκομεία χωρίς να πληρώνεται με την δικαιολογία πως «πληρώνονται σε γνώση και εμπειρία». Από την άλλη, με την εισχώρηση μεγάλων εταιριών, μαθαίνουμε να λειτουργούμε συγκεκριμένα προγράμματα με αποτέλεσμα να μπορούμε να εργαστούμε πιο εύκολα σε αυτές τις εταιρίες από ότι οπουδήποτε άλλου, ενώ ταυτόχρονα οι ίδιες εταιρίες κλέβουν τα πρότζεκτ μας χωρίς την άδεια μας με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν για τους δικούς τους κερδοσκοπικούς σκοπούς.
Μέσα σε μια τέτοια συνθήκη αυτοοργανωμένα και από τα κάτω για τα κάτω εγχειρήματα, σχήματα, πρωτοβουλίες, συνελεύσεις και συλλογικότητες αποτελούν προμαχώνες ενάντια στην αποπολιτικοποίηση, τον εξευγενισμό και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Η αυτοοργάνωση φαντάζει πλέον ως η μόνη ρεαλιστική εναντίωση ενάντια στη δυστοπία που γεννά το κράτος και το κεφάλαιο.
Σε αυτή την οργανωμένη και διαρκή επίθεση που δεχόμαστε σε όλους τους τομείς της ζωής μας, εμείς επιλέγουμε να βάλουμε αναχώματα τα σώματα και τις ιδέες μας ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης της ταξικής-κοινωνικής βίας, της κοινωνικής αποσύνθεσης και του (κεφαλαιο)κρατικού κανιβαλισμού με μαχητική δράση, οριζόντια και αντιθεσμικά.
ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ (ΑΥΤΟ)ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16 ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΚΧ 4777 ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ
ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟΠΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΠΟΡΕΙΕΣ - ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ
Αναρχική Φοιτητική Συλλογικότητα KURO SIWO
Επικοινωνία: kurosiwo@riseup.net
πηγή : email που λάβαμε στις 9 Ιανουαρίου 11h
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ|ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 11/10 11ΠΜ ΠΛ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Το κεφάλαιο αναδιαρθρώνεται, με συνέπεια να αναδιαρθρώνεται και το πανεπιστήμιο ως δομικό στοιχείο της καπιταλιστικής οικονομίας. Διαχρονικά το πανεπιστήμιο λειτουργεί σαν βασικό εργαλείο στα χέρια των καπιταλιστών και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής με διττό σκοπό: τόσο τον αναπαραγωγικό του ρόλο, δηλαδή την δημιουργία μελλοντικών εργαζομένων και της απαραίτητης υλικό τεχνικής γνώσης, όσο και ως ιδεολογικός μηχανικός στα χέρια κράτους και κεφαλαίου με σκοπό την δημιουργία ενός ανταγωνιστικού, εντατικοποιημένου και αποστειρωμένου κλίματος φοίτησης με σκοπό την προετοιμασία πειθήνιων και υπάκουων εργαζομένων που δεν επιτρέπεται να έχουν χρόνο για αγώνες, συνδικαλισμό, και οτιδήποτε μπαίνει εμπόδιο στην ομαλή λειτουργία των επιχειρηματικών συμφερόντων των αφεντικών αλλά μόνο να είναι αφοσιωμένοι στην παραγωγική διαδικασία. Οι πρώτες προσπάθειες απαρχής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης ξεκινούν από την δεκαετία του '90 με πρώτο στόχο τα σχολεία. Το νομοσχέδιο του υπουργού παιδείας της ΝΔ Κοντογιαννόπουλου το 1990-1991 και το ν/σ του Αρσένη με κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1998-1999 αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα, με άμεση την απάντηση του μαθητικού κινήματος, με καταλήψεις διαρκείας και μαχητικές διαδηλώσεις.
Ακολουθεί το ν/σ της Μαριέττας Γιαννάκου, πάλι με κυβέρνηση της ΝΔ, με στόχο την αναθεώρηση του άρθρου 16 και το άνοιγμα του δρόμου για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστήμιων. Μέτρο που επίσης απαντήθηκε μαχητικά στο δρόμο με δύο χρόνια συνεχών αγώνων, καταλήψεων, πορειών, πολύωρων συγκρούσεων στο κέντρο της Αθήνας, που ξεκίνησαν τον Μάη και τον Ιούνη του 2006 και διήρκησαν μέχρι και τον Απρίλη - Μάη του 2007. Συνεχώς στα σχέδια των κυρίαρχων εξέχουσα θέση κατέχει η εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης και συγκεκριμένα η επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου, ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Έχουμε το 2018 το νομοσχέδιο Γαβρόλγου που θεσμοθετούσε δίδακτρα σε μεταπτυχιακά, την κατάργηση-συγχώνευση τμημάτων και σχολών. Έπειτα το νομοσχέδιο Κεραμέως το 2021, που επεδίωκε την όλο και μεγαλύτερη σύνδεση του πανεπιστήμιου με τις επιχειρήσεις, την προσθήκη χρονικού ορίου φοίτησης (ν+2 χρόνια), τα πειθαρχικά και τις διαγραφές, την είσοδο μπάτσων στα πανεπιστήμια, την ποινικοποίηση της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, την όξυνση ταξικών φραγμών για την είσοδο στη τριτοβάθμια εκπαίδευση (ΕΒΕ, τράπεζα θεμάτων). Και ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα, με το νομοσχέδιο για το «ελεύθερο πανεπιστήμιο», που σχεδιάζεται να τεθεί άμεσα σε ψήφιση και το οποίο προβλέπει την παράκαμψη του άρθρου 16, την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, το κλείσιμο τμημάτων.
Συγκεκριμένα το άρθρο 16 αποτελεί την τελευταία δικλείδα ασφαλείας για το αποκλειστικό μονοπώλιο ύπαρξης δημοσίων πανεπιστημίων. Πρόκειται για το άρθρο που διαχρονικά υπήρξε το αγκάθι στις βλέψεις των κυρίαρχων για την είσοδο των ιδιωτών στην παροχή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Βέβαια η αβυσσαλέα προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων αποτελεί το απότοκο μιας χρόνιας, λυσσαλέας επίθεσης και υποβάθμισης κατά του δημοσίου πανεπιστημίου. Η εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων με αυτών των ΑΕΙ που πλήττει των ενιαίο χαρακτήρα του πτυχίου του δημοσίου ιδρύματος, οι αυστηρές αξιολογήσεις των ιδρυμάτων με σκοπό την μείωση της χρηματοδότησης και εν τέλει την συγχώνευση ή το κλείσιμο τμημάτων, η θέσπιση του αυτοδιοίκητου όπου το κάθε ίδρυμα είναι υπεύθυνο το ίδιο για την εύρεση των πόρων του, αποτελούν μερικά μόνο κομμάτια που συνθέτουν το παζλ αυτής της επίθεσης. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και η επιβολή της ΕΒΕ, μέτρο το οποίο δυσχεραίνει την ένταξη στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και κατ΄επέκταση την προσπάθεια συντήρησης και «συμμόρφωσης» των ΑΕΙ στις επιταγές της αξιολόγησης με τον αριθμό των εισακτέων να μειώνεται ραγδαία και τα τμήματα να παρακμάζουν και να υπονομεύονται.
Φτάνοντας λοιπόν στο επίδικο της υπόθεσης, η απόπειρα παράκαμψης του άρθρου 16 μέσω του νομοσχεδίου «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» θα σημάνει την περαιτέρω όξυνση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση καθώς πλέον η δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση, η οποία αποτελεί κοινωνικό κεκτημένο, θα τίθεται και αυτή υπό αμφισβήτηση με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αξίζει συνάμα να ειπωθεί πως ελλοχεύει ο κίνδυνος και μέσα στο ίδιο το δημόσιο πανεπιστήμιο να οξυνθεί η ταξική χροιά του με την διαφαινόμενη θέσπιση διδάκτρων στα προπτυχιακά μαθήματα (πέραν των μεταπτυχιακών που ήδη συντελείται). Συγκεκριμένα αναμένεται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια να λειτουργήσουν ως μοχλός πίεσης για τα δημόσια ΑΕΙ. Έτσι τα μαστιζόμενα από την υποχρηματοδότηση δημόσια πανεπιστήμια, σε μια κατεύθυνση εύρεσης πόρων, θα κληθούν να εναρμονιστούν με τα στάνταρ που επιτάσσει η ΕΘΑΕΕ (αρχή που καθορίζει την χρηματοδότηση που θα λαμβάνει το κάθε ίδρυμα βάσει κριτηρίων αποδοτικότητας), εφαρμόζοντας ,με τον τρόπο αυτό, όλες τις πτυχές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης (όπως περιγράφηκαν και παραπάνω) στο ακέραιο τους. Σε αυτό το μήκος θα κυμαίνεται και η οποία θέσπιση διδάκτρων από τα δημόσια ΑΕΙ τα οποία θα λειτουργούν de facto ως ιδιωτικά.
Ταυτόχρονα, η ίδια η επαγγελματική μας προοπτική φαίνεται πως τίθεται κι αυτή σε κίνδυνο. Άλλωστε καθίσταται σαφές πως η ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ επισύρει την εμφάνιση πτυχίων πολλαπλών ταχυτήτων (πολλαπλών πτυχίων για το ίδιο γνωστικό αντικείμενο) και τον τεμαχισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων, συνθήκη ιδιαίτερα δυσοίωνη για τον ενιαίο χαρακτήρα και την ισχύ του πτυχίου. Άμεση απόρροια του κατακερματισμού των άλλοτε ενιαίων επαγγελματικών δικαιωμάτων θα αποτελέσει η παραγωγή εργατών ευέλικτων και πειθήνιων στις ορέξεις της κερδοφορίας, ουσιαστικά ανειδίκευτων και χαμηλόμισθων, οι οποίοι λόγω της «κενότητας» του πτυχίου τους θα εξωθούνται σε ένα φαύλο κύκλο συνεχούς παρακολούθησης σεμιναρίων και επανακατάρτισης (πρόγραμμα κατάρτισης και δια βίου μάθησης, ΚΕΔΙΒΙΜ). Ασφαλώς, μια τέτοια εξέλιξη θα καταφέρει σημαντικό πλήγμα στην συλλογική διεκδίκηση, στην οργάνωση των εργαζομένων και στον συνδικαλισμό ευρύτερα.
Πλήγμα βέβαια αναμένεται πως θα δεχτεί a priori και ο ίδιος ο φοιτητικός συνδικαλισμός και τα μέσα αγώνα που έχουν επιλέξει να προτάσσουν οι φοιτητές. Πώς άλλωστε θα συνέβαινε κάτι αντίθετο την στιγμή που το δημόσιο πανεπιστήμιο στην προσπάθεια του να ανταγωνιστεί το ιδιωτικό και να εκπληρώσει τα στάνταρ για την πενιχρή του χρηματοδότηση - η οποία αν και οπότε προσφέρεται εναποτίθενται σε ερευνητικά για χάρη του στρατού και των επιχειρήσεων - θα κληθεί να εναρμονιστεί με τις επιταγές της ΕΕ για εντατικοποίηση του προγράμματος σπουδών, εφαρμογή πειθαρχικών, διαγραφών, αλυσίδων μαθημάτων κλπ. Μια ζοφερή συνθήκη η οποία θα συμβάλλει στην αποστείρωση των ΑΕΙ, την ποινικοποίηση των αγώνων εντός αυτών καθώς και την πλήρη απαξίωση των ΦΣ.
Η ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ εντάσσεται συνάμα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ιδιωτικοποίησης και επίθεσης σε όλες τις κοινωνικές ανάγκες. Η κρατική θανατοπολιτική εκφράζεται καθημερινά με την διαρκή και εντεινόμενη υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής και διαφαίνεται από την ιδιωτικοποίηση του νερού, του ρεύματος των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, την απόσυρση του κράτους από την ιατρική μέριμνα και την διάλυση του Ε.Σ.Υ, την ευρύτερη απαξίωση των δημόσιων δομών προς όφελος των ιδιωτών. Ας μην αφήσουμε να συμβεί το ίδιο και στην παιδεία, πεδίο στο οποίο ήδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται μια τέτοια συνθήκη με την σταδιακή αποποίηση του κράτους της ευθύνης του για παροχή φοιτητικής μέριμνας και την συνεχή εξώθηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων σε σύναψη Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα για την αναζήτηση ιδίων πόρων.
Μέσα σε όλη τη συνθήκη που περιγράφεται παραπάνω πρέπει να υπάρξει μια μαχητική απάντηση. Απάντηση σε αυτή την βαρβαρότητα έδωσε το φοιτητικό κίνημα του 06-07, όταν οι φοιτητές ανέτρεψαν τα σχέδια της τότε κυβέρνησης ΝΔ. Την ίδια απάντηση καλούμαστε να δώσουμε και εμείς στο σήμερα με όπλα τις μαζικές γενικές συνελεύσεις, τις συντονισμένες στη βάση καταλήψεις διαρκείας και τις μαζικές διαδηλώσεις και όχημα τον ακηδεμόνευτο και μαχητικό φοιτητικό - ταξικό συνδικαλισμό. Να βάλουμε τα δικά μας οδοφράγματα στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και να παλέψουμε για τις ανάγκες της τάξης μας. Να κάνουμε τις σχολές μας εστίες αντίστασης και αγώνα.
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ»
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
TO '06 KAI TO '07 MΑΣ ΔΕΙΞΑΝΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ - ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ★ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
Όλοι στις διαδηλώσεις 11/1 ενάντια στα ιδιωτικά ΑΕΙ
ΑΘΗΝΑ: 12:00 μμ, Προπύλαια
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 12:00 μμ, Καμάρα
ΙΩΑΝΝΙΝΑ: 11:00 πμ, Περιφέρεια
ΠΑΤΡΑ: 10:30 πμ, Πλατεία Γεωργίου
ΟΧΙ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ
Μέσα στον Γενάρη αναμένεται η κατάθεση του νέου νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας για την ίδρυση μη κρατικών - ιδιωτικών πανεπιστημίων, με τίτλο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο». Δεν πρόκειται για έναν ακόμη νόμο ή μια αόριστη «εκπαιδευτική αναδιάρθρωση», αλλά για τομή στις αντι-εκπαιδευτικές επιθέσεις της κυβέρνησης. Βάζουν ταφόπλακα στις σπουδές και το μέλλον μας. Αποτελεί ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, καθώς το Άρθρο 16 απαγορεύει ΡΗΤΑ τη σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες. Το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» δεν θα σημάνει απλά μια παράκαμψη αλλά μια ντε φάκτο κατάργηση του άρθρου 16. Επικαλούμενοι τις "νέες συνθήκες" και τις "οδηγίες" της ΕΕ, θέλουν να τελειώνουν, όπως δηλώνουν προκλητικά, "με το κρατικό μονοπώλιο στην εκπαίδευση" και με "αναχρονιστικούς θεσμούς". Έτσι βλέπει η κυβέρνηση τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας! Στόχος της είναι να προχωρήσει, αν μπορέσει, και στην οριστική συνταγματική αναθεώρηση/κατάργηση του άρ. 16.
Ο δημόσιος δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης είναι παρακαταθήκη της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου και από τις σημαντικότερες κατακτήσεις εργαζόμενων και νεολαίας. Κερδήθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες δεκαετιών και κατοχυρώθηκε, θεσμικά, στην Μεταπολίτευση μέσω του άρθρου 16. Το νέο νομοσχέδιο -αν ψηφιστεί- θα έχει ολέθριες συνέπειες για τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
ΒΑΖΟΥΝ ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Ιδιωτικά πανεπιστήμια σημαίνει: 1. Γενίκευση της εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης και κάθε μορφής διδάκτρων, μετατροπή της μόρφωσης σε ακριβό εμπόρευμα. Στήνουν μια αγορά με τέλη φοίτησης (δίδακτρα) σε μεταπτυχιακά-προπτυχιακά, σεμινάρια-πιστοποιήσεις, ιδιωτικές λέσχες-εστίες, συγγράμματα, προγράμματα κατάρτισης-πιστοποιήσεων και πλέον τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. 2. Διάλυση των δημόσιων ΑΕΙ. Δεν μπορεί να υπάρξει «συνύπαρξη» με τα ιδιωτικά, που η κυβέρνηση πριμοδοτεί με κάθε τρόπο. Οδηγούμαστε σε δραστική υποβάθμιση των δημόσιων ΑΕΙ, επιδείνωση της υποχρηματοδότησης, υποστελέχωσης, διάλυσης υποδομών, ενώ η εφαρμογή της «αξιολόγησης» θα κλείνει-συγχωνεύει σχολές. Τα επαγγελματικά δικαιώματα στα πτυχία των δημόσιων ΑΕΙ θα υποβαθμιστούν πολύ: το πτυχίο μετατρέπεται σε κουρελόχαρτο, τα ιδιωτικά ιδρύματα θα έχουν «μονοπώλιο» σε πτυχία με ολοκληρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Θα ενταθεί ο ταξικός αποκλεισμός, ο εξοστρακισμός των πιο φτωχών από την εκπαίδευση (ΕΒΕ, τράπεζα θεμάτων, ν+2, διάλυση φοιτ. μέριμνας κ.λπ.). Έτσι δημιουργούν πελατεία για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, επιβάλλοντας (μαζί με τους άλλους νόμους ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) στα δημόσια ΑΕΙ να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Δεν είναι πρώτη φορά που η Κυβέρνηση Μητσοτάκη προχωρά σε τέτοιες επιθέσεις. Πρόκειται για μια κυβέρνηση-συμμορία, που καταπατά κάθε είδους νομιμότητα (παρακολουθήσεις/υποκλοπές, απευθείας αναθέσεις κ.λπ.), τα ανθρώπινα δικαιώματα (Πήλος, στρατόπεδα συγκέντρωσης), το ίδιο το Σύνταγμα (αντεργατικοί νόμοι, εφαρμογή των μνημονίων…). Όλη η διακυβέρνησή τους είναι ενα διαρκές πραξικόπημα, πολιτικό, στη λειτουργία της βουλής, στις φωτογραφικές διατάξεις που φέρνουν νύχτα και κατά παραγγελία. Με σκοπό να θωρακίσουν το καθεστώς τους, το πλιάτσικο σε βάρος των εργαζομένων με κάθε τρόπο, ώστε να πλουτίζει μια ελίτ στις πλάτες μας. Στελέχη της κυβέρνησης, «ημέτεροι», όλοι οι ανεπάγγελτοι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ, όλοι αυτοί οι «ά(χ)ριστοι» βρίσκονται διαπλεκόμενοι σε κάθε λογής σκάνδαλα, παράνομες δραστηριότητες, βρωμιές, ανηθικότητες - και βέβαια δεν καταδικάζονται ποτέ από την ταξική «δικαιοσύνη» τους. Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη στηρίζεται σε μια ψευδεπίγραφη "κυριαρχία" για να συνεχίσει τις εγκληματικές πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων. Ρημάζουν και ξεπουλούν καθετί δημόσιο και δωρεάν (Υγεία, Ρεύμα, Κοινωνική Ασφάλιση, υποδομές κ.α.) σπέρνοντας θάνατο και καταστροφές (Τέμπη, πυρκαγιές, πλημμύρες, νεκροί στην πανδημία).
Όλες οι προηγούμενες επιθέσεις έστρωναν το έδαφος στην ολοκληρωτική διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Oι δήθεν «προοδευτικοί» μνημονιακοί (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.) όχι μόνο δεν κάνουν την παραμικρή ουσιαστική αντιπολίτευση, αλλά μάλιστα δηλώνουν κατά καιρούς "ανοιχτοί στο ενδεχόμενο ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων". Επομένως, απέναντι μας έχουμε ένα ολόκληρο νεοφιλελεύθερο-μνημονιακό καθεστώς, που βλέπει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία σαν περιττό έξοδο. Ο χρεωκοπημένος ελληνικός καπιταλισμός δεν θέλει να διαθέσει ούτε δεκάρα για τον εκπαιδευτικό μηχανισμό. Αντίθετα, θέλει αυτά τα λεφτά να πάνε ως επιδότηση-ενίσχυση στο ιδιωτικό κεφάλαιο, στους επιχειρηματίες-εμπόρους της εκπαίδευσης. Στήνοντας στα συντρίμμια της δημόσιας δωρεάν παιδείας ένα πεδίο ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας αυτών των κορακιών της «ελεύθερης αγοράς». Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να καταστρέψουν τη δημόσια δωρεάν παιδεία, το μέλλον μας. Να μας επιβάλλουν ένα πισωγύρισμα δεκαετιών, τη λογική της «αριστείας», ότι «οι φτωχοί δεν μπορούν να σπουδάζουν».
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ
Ο αγώνας έχει απαιτήσεις. Δεν αντιπαλεύουμε μόνο έναν ακόμα νόμο αλλά ένα ολόκληρο καθεστώς. Μαζί με την κυβέρνηση Μητσοτάκη στέκονται η ΕΕ, το κεφάλαιο, όλη η ελίτ και οι μηχανισμοί τους. Η μόνη λύση βρίσκεται στα χέρια μας. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να προτάξει έναν αποφασιστικό, ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας. Μακροπρόθεσμο, πανελλαδικό, ενωτικό κόντρα στη λογική «εύκολων λύσεων» ή «συμβολικών» κινήσεων, που ο ορίζοντάς τους θα εξαντλείται π.χ. στην εξεταστική. Πρέπει σε κάθε σχολή να οργανώσουμε τον αγώνα: να ζωντανέψουμε τις συνελεύσεις, να φτιάξουμε επιτροπές δράσης και συντονιστικά. Που θα κάνουν γνωστό το ζήτημα, θα βοηθάνε την ενεργή συμμετοχή όλων των φοιτητών, θα ενώνουν και θα μαζικοποιούν τις κινητοποιήσεις, θα τις βγάζουν στην κοινωνία (αντί να τις εξαντλούν σε ανούσιες «επισκέψεις» σε πρυτάνεις και κοσμήτορες).
Χρειάζεται ενότητα και αυτοοργάνωση, για να αναπτυχθεί ένα μαζικό και μαχητικό φοιτητικό κίνημα, που θα ξεσηκώσει όλη την κοινωνία ενάντια στην εγκληματική κυβέρνηση της ΝΔ. Να αναπτυχθεί ένα σχέδιο αγώνα με βάση την ενεργό συμμετοχή και κινητοποίηση των φοιτητών. Την πλατιά συμμετοχή στην λήψη αποφάσεων και πρωτοβουλιών, στην οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα. Μόνο έτσι μπορεί να αναπτυχθεί ένας αγώνας ανάλογος και μεγαλύτερος του '06-07, που απαιτείται σήμερα για την σύγκρουση με όλο το σάπιο καθεστώς που κυβερνά. Να πετύχουμε ένα ρήγμα στο σημερινό σκηνικό: μια ανατροπή των συσχετισμών, για να διώξουμε την επικίνδυνη κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Απαιτούμε:
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 16- ΟΧΙ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ. Κάτω το νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο και όλοι οι αντι-εκπαιδευτικοί νόμοι.
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Κανένας νέος εκτός εκπαίδευσης. Έξω ιδιώτες και ΣΔΙΤ από τα Πανεπιστήμια. ΟΧΙ στην διάλυση της φοιτητικής μέριμνας.
Λεφτά για Υγεία-Παιδεία-Κοινωνική Ασφάλιση- ΟΧΙ για εξοπλισμούς, πόλεμο, αστυνομία, πλούσιους.
Νίκη στον αγώνα των Παλαιστινίων. Λευτεριά στην Παλαιστίνη- Αναγνώριση τώρα του κράτους της Παλαιστίνης
Ήττα στο σιωνιστικό κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ- Καμία συνεργασία της ελληνικής κυβέρνησης με τον μακελάρη Νετανιάχου.
ΚΑΤΩ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ.