Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2023 στις 20.00
Προβολή & συζήτηση: «Κατερίνα Ιατροπούλου»
"Η Κατερίνα Ιατροπούλου γεννήθηκε το 1945 και πέθανε το 2022 σε ηλικία 77 ετών. Ήταν δικηγόρος και ενεργό πολιτικό υποκείμενο. Όταν πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει πέρασε από την Νεολαία Λαμπράκη και μετέπειτα από το Πανελλαδικο Αντιδικτατορικό Μέτωπο και τον Ρήγα Φεραίο. Αγωνίστηκε κατά της χούντας, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και αφού αφέθηκε "ελεύθερη" δραπέτευσε στο Λονδίνο, όπου συμμετείχε ενεργά στα φεμινιστικά κινήματα, στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια για το Βιετνάμ και στις διαδηλώσεις για τον Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός.
Με την μεταπολίτευση επιστρέφει στην Ελλάδα. Το '76 αρχίζει την δικηγορία και ανοίγει γραφείο στα Εξάρχεια. Αναλαμβάνει την υπεράσπιση ανθρώπων που αντιστέκονται, όπως και ποινικών κρατουμένων που ήρθαν αντιμέτωποι με την μπότα του κράτους. Την έβρισκες να υπερασπίζεται αναρχικούς, ακροαριστερούς, τρανς, εργάτες, κλέφτες, σεξεργάτριες, μετανάστες, τοξικοεξαρτημένους, πολλές φορές αφιλοκερδώς. Ασχολήθηκε με τις υποθέσεις του Σκανδάλη, του Σερίφη, των Κυρίτσιδων, του Άσιμου, των Τεμπερεκίδη, Πετρόπουλου και Παπαδόπουλου και εκατοντάδων ίσως άλλων, με επίχρισμα την αντιεθνική και αντιλαϊκή δράση τους κατά την κυβέρνηση. Ήταν παρούσα και αλληλέγγυα στο πλευρό των αγωνιστών.
Εξέδιδε, μάλιστα, το εξαιρετικό έντυπο "Της Φυλακής", δίνοντας κίνητρο να αγωνιζόμαστε ενάντια σ' αυτό το σωφρονιστικό σύστημα και να ερχόμαστε πιο κοντά στους έγκλειστους των φυλακών. Έβγαζε τις ιστορίες και τις αλήθειες αυτών των ανθρώπων, που βρίσκονταν πίσω από τα σίδερα, μέσα από αυτό το περιοδικό και που πολύ δύσκολα θα έφταναν σε εμάς. Μας υπενθύμιζε με κάθε τρόπο, πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι εκτός κοινωνίας, είναι δικοί μας άνθρωποι και με έναν τρόπο κι εμείς πίσω από τα ίδια κάγκελα είμαστε, δημιουργώντας έτσι, ένα πραγματικό κλίμα αλληλεγγύης. Υπήρξε μία από τις ελάχιστες δικηγόρους που επέλεξαν συνειδητά και σε συστηματικό επίπεδο την πολιτική δράση γύρω από τις φυλακές και τους φυλακισμένους. Η στάση της και οι πράξεις της αποτέλεσαν "σχολειό" για όλους εμάς.
Η συγκλονιστικότερη ίσως στιγμή της ζωής της, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν η στάση της προς τον Ρολφ Πόλε, ένα ακόμη μάθημα αλληλεγγύης για εμάς. Ο Πόλε ήταν Γερμανός, επίσης δικηγόρος και μέλος της επανάστασης οργάνωσης "Φράξια Κόκκινος Στρατός" (RAF), γνωστή και ως "Σύμπλεγμα Μπάαντερ-Μάινχοφ", που διεξήγαγε αντάρτικο πόλεων στην Δυτική Γερμανία. Φυλακίστηκε στην Γερμανία και εξέτισε μέρος της ποινής του στα τρομακτικά "λευκά κελιά". Όταν αποφυλακίστηκε ήρθε στην Ελλάδα, όπου συνελήφθη ξανά το 1976 και την υπεράσπιση του ανέλαβε η Κατερίνα Ιατροπούλου. Τότε η Γερμανία ζήτησε την έκδοση του εκεί ως τρομοκράτη. Χάρη στην Ιατροπούλου όμως και στους πλειοψηφόντες δικαστές, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Χρήστος Σαρτζετάκης, το αίτημα της Δυτικής Γερμανίας απορρίφθηκε. Με την Κατερίνα Ιατροπούλου έκαναν λευκό γάμο, για να μπορέσει ο Πόλε να μείνει στην Ελλάδα. Μετά και από αυτό και ως πράξη εκδικητική προς τον Πόλε, κάτι που ο ίδιος φοβόταν, το ελληνικό κράτος αντιλαμβανόμενο την επικινδυνότητα της δράσης της Ιατροπούλου προς αυτό , έστησε σκευωρίες εις βάρος της, φυτεύοντας ναρκωτικά και όπλα στο σπίτι της, προσπαθώντας να την παρουσιάσει ως εγκληματία.
Αξίζει να επισημανθεί ότι εκείνη την εποχή, στον ελλαδικό χώρο, λόγω της έντονης παρουσίας κατάλοιπων που σχετίζονται με τον σεξισμό και ειδικότερα την καταπίεση των γυναικών σε όλα τα επίπεδα, η στάση που κράτησε η Κατερίνα Ιατροπούλου ήταν πρωτόγνωρη και εντυπωσιακή, γιατί δεν την σταμάτησε όλο αυτό και απέδειξε ότι αν και ήταν γυναίκα, μπορούσε να σταθεί επάξια ως ένας άνθρωπος που αγωνίζεται.
Χωρίς κάποια διάθεση προσωπολατρείας, άτομα όπως η Κατερίνα Ιατροπούλου παρουσιάζουν ενδιαφέρον ιδίως σε μια εποχή που η ποινική δικαιοσύνη έχει ενδυθεί το πιο βίαιο και απάνθρωπο πρόσωπο της.
Ο μύθος της δικαιοσύνης στο πλαίσιο της αστικής κοινωνίας έχει καταρρεύσει, από την δωδεκάχρονη στο Κολωνό, που υφίσταται καθημερινά την διαπόμπευση και την δυσμενή μεταχείριση των κρατικών και δικαστικών οργάνων, από τους τρομονόμους, τις απαγγελίες κατηγοριών χωρίς λογικό έρεισμα, τις βάναυσες συνθήκες κράτησης καθώς και την παράνομη άρνηση της απόλυσης υφ' όρων πολιτικών κρατουμένων, μέχρι την ευνοϊκή μεταχείριση παιδοβιαστών και βιαστών που τυγχάνουν της εύνοιας της κυβέρνησης και αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν ανάμεσα μας.
Αλληλεγγύη σε όλους τους κατατρεγμένους ανθρώπους, τους μη προσκείμενους στο υπάρχον, τους εξεργεμένους, αυτούς που η κοινωνία τους έβγαλε στο περιθώριο και η ποινική δικαιοσύνη τους έβαλε στο στόχαστρο."
