Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2023 στις 18.00
15 χρόνια πριν, ένας αντεστραμμένος κόσμος.
Κείμενο - Κάλεσμα της Κατάληψης Rosa Nera:
15 χρόνια πριν, ένας αντεστραμμένος κόσμος.
Όσοι και όσες έχουν μνήμες από την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής της εξέγερσης του 2008, μπορούν εύκολα να διακρίνουν την καίρια διαφορά της συγκριτικά με την σημερινή: την κοινωνική κίνηση. Από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 η ελληνική κοινωνία βρισκόταν σε κίνηση, μετά από μια μακρά περίοδο βολεμένης αδράνειας και ιδεολογικής σύμπνοιας. Το πανεθνικό όραμα της Ισχυρής Ελλάδας του "εκσυγχρονισμού" και των Athens 2004, το οποίο προσέφερε στις εγχώριες ελίτ μία άνευ προηγουμένου ταξική ειρήνευση στα 90's, με την ολοκληρωτική κατίσχυση ενός ψευδεπίγραφου δικομματισμού σε πλήρη ιδεολογική ταύτιση, είχε αρχίσει να ξεφτίζει ήδη από την επομένη των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο λογαριασμός της αδιανόητης κεφαλαιοκρατικής επέλασης και της παραλυτικής ανάθεσης εκ μέρους της κοινωνίας στο πολιτικό προσωπικό που την μεθόδευσε, είχε ήδη αρχίσει να πληρώνεται με την εκτίναξη της ανεργίας και τη ραγδαία υποτίμηση της εργασίας, κυριότατα των νέων.
Η ταξική συνειδητοποίηση της νέας "γενιάς των 700 ευρώ" φέρνει τον φοιτητικό κόσμο σε τροχιά μαζικής κι ολομέτωπης αντεπίθεσης, που μετά από δεκαετίες συμπεριφέρεται όντως ως κίνημα (ενάντια στο άρθρο 16), εισάγοντας ξανά στην καθημερινότητα τις μαζικές συγκρουσιακές διαδηλώσεις, και συμπαρασύρει μαζί του την ανάδυση μιας νέας αντιπολίτευσης του δρόμου, η οποία μέσα από κινήματα πόλης, εργατικές αντιστάσεις και φιλομεταναστευτικούς αγώνες, στέκεται φιλόδοξα και αισιόδοξα ως εναλλακτική στάση απέναντι στην απάθεια και ανάθεση.
Στο διάστημα της εξέγερσης ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, την μπολιάζει με ολοένα και πιο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και εισάγει σε πλατύτερες μετωπικές συμμαχίες μια κουλτούρα αυτόνομης και αντι-ιεραρχικής οργάνωσης, βρισκόμενος πια συχνά-πυκνά ψηλά στην επικαιρότητα λόγω της δράσης του.
Παρόλα αυτά, κανείς -μα κανείς- στις 5 Δεκεμβρίου του 2008 δεν φανταζόταν τι θα γινόταν σε αυτή τη χώρα τον μήνα που θα ακολουθούσε. Κανείς δεν φανταζόταν ότι μια κρατική δολοφονία θα πυροδοτούσε μια αντικρατική εξέγερση. Και ότι η Κυριαρχία θα έχανε μια ολόκληρη γενιά, σε σημείο που θα έπρεπε να την εξορίσει τα αμέσως επόμενα χρόνια στην μετανάστευση, με μια τεχνητή δημοσιονομική κρίση, για να τη βγάλει από τα πόδια της. Κι όμως, ακόμα και τότε, μια μέρα πριν την 6η Δεκέμβρη του 2008, οι εξεγέρσεις φάνταζαν ουτοπικές ή αλλοτινές, βγαλμένες μέσα από βιβλία Ιστορίας ή ασπρόμαυρα φιλμάκια. Κι αν κάτι μας ωθεί να μιλάμε σήμερα για την Εξέγερση του Δεκέμβρη, είναι για να θυμίσουμε -και στους εαυτούς μας- ότι αυτή δεν έγινε πριν 50 και 100 χρόνια κάπου/κάποτε, αλλά εδώ και μόλις πριν από 15 χρόνια. Και ό,τι έγινε, μπορεί να ξαναγίνει.
Σήμερα, 15 χρόνια μετά, θυμόμαστε ακόμα την κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, λόγω της εξέγερσης που πυροδότησε. Στον αντεστραμμένο όμως κόσμο του 2012-2023, με μια κοινωνία σε αδράνεια, παραιτημένη από κάθε ανατρεπτικό όραμα, με κάθε αντίσταση της στο υπάρχον, να ηττάται, το κράτος δεν ανησυχεί και άρχισε πάλι εν ψυχρώ να σκοτώνει. Η νομιμοποίησή του εξαντλείται μέσα από την κοινωνική αποδοχή της πιο απροσχημάτιστης του εκδοχής, αυτής του μπάτσου με άδεια να σκοτώνει. Τι κι αν ολιγωρεί δολοφονικά σε όλες τις υπόλοιπες υποτιθέμενες υποχρεώσεις του απέναντι στην ζωή (την συλλογική ευημερία και την ελευθερία); Τι κι αν μετράμε νεκρούς σε εκατοντάδες από πλημμύρες, πυρκαγιές, ναυάγια, σιδηροδρομικά δυστυχήματα, υγειονομικές κρίσεις; Φαίνεται πλέον ότι εμπεδώνεται η χρησιμότητα του κράτους μονάχα στο πεδίο της εσκεμμένης εξολόθρευσης των εσωτερικών εχθρών που έχει ήδη το ίδιο υποδείξει.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι τσιγγάνοι σε αυτή τη χώρα έχουν υποδειχθεί ως πληθυσμός που δεν δικαιούται ζωής άξιας να βιωθεί - διαχρονικά πλάι στον "χωρίς χαρτιά" μεταναστευτικό πληθυσμό. Η συχνότητα με την οποία διεστραμμένοι μπάτσοι δολοφονούν νεαρούς ρομά "διά ασήμαντον αφορμή" ή και χωρίς, το τεκμηριώνει. Μέσα σε μόλις 3 χρόνια, ο Νίκος Σαμπάνης, ο Κώστας Φραγκούλης και ο Χρήστος Μιχαλόπουλος εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από την συμμορία της ΕΛ.ΑΣ., στο πλαίσιο ενός δομικού θεσμικού ρατσισμού που φροντίζει να γίνονται ανεκτές. Καλλιεργώντας μεθοδικά τα πιο μισαλλόδοξα και μισάνθρωπα αντανακλαστικά στο κοινωνικό σώμα μέσω των μηχανισμών προπαγάνδας (ΜΜΕ), ο θεσμικός αντιτσιγγανισμός συντονίζεται με το δόγμα της μηδενικής ανοχής και εξασφαλίζει ασυλία στους δολοφόνους μπάτσους, προετοιμάζοντας έτσι την επόμενη κρατική δολοφονία.
Όμως, οι πολιτικές της μηδενικής ανοχής δεν στοχεύουν μονάχα τον εκάστοτε "άλλον". Ο απώτερος στόχος της πλήρους πειθάρχησης ποτέ δεν αφορά μονάχα τον διακηρυγμένο εσωτερικό εχθρό, αλλά τις υποτελείς τάξεις στο σύνολό τους. Κι αν την μερίδα του λέοντος στους δολοφονημένους σήμερα έχει η "αλλογενής" απείθαρχη νεολαία, αυτό συμβαίνει μονάχα για λόγους νομιμοποίησης των πολιτικών αυτών. Σύντομα -ήδη, για την ακρίβεια- η επόμενη κρατική δολοφονία θα έχει θύμα τον καθένα. Η δολοφονία του Κωστή Μανουδάκη στα καθ' ημάς, δεν αφήνει περιθώρια αφέλειας. Η ατιμώρητη βάρβαρη δολοφονία του 58χρονου Κωστή Μανουδάκη σε αστυνομικό έλεγχο από τα ΤΑΕ Σούδας, δείχνει καθαρά τον ορίζοντα της αστυνομικής φονικής βίας.
Το ζήτημα της αστυνομικής φονικής βίας οφείλει να απαντηθεί με πλατιά κοινωνικά αντανακλαστικά. Η εξέγερση του Δεκέμβρη μας θυμίζει όχι μόνο τη δολοφονία του Αλέξη, αλλά και όλες τις κρατικές δολοφονίες πριν και μετά από αυτήν.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη εγκαινίασε μια περίοδο κοινωνικών αντιστάσεων και αγώνων από τα κάτω, μια περίοδο όπου οι αγώνες ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας λάμβαναν πρωτοφανή, για τα μέχρι τότε δεδομένα, οριζόντια χαρακτηριστικά και επιτίθονταν στο κράτος, το κεφάλαιο και τις πολιτικές του. Καταλήψεις δημόσιων -και μη- κτηρίων, απεργίες, συγκρούσεις με την αστυνομία, λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών, αυτοοργανωμένες δομές και ένα πνεύμα πειραματισμού και αλληλεγγύης, έδιναν το στίγμα της αντίθεσης των υποτελών τάξεων σε ό,τι τους επιφύλασσαν τα αφεντικά. Με αυτήν ακριβώς την εποχή θέλει να ξεμπερδέψει μια και καλή το κράτος , προσπαθώντας να σβήσει από την ιστορική μνήμη την εξέγερση του Δεκέμβρη. Μια μνήμη που για εμάς είναι και θα μας φανεί χρήσιμη απέναντι στην τωρινή επέλαση του κεφαλαίου και στην κατασταλτική μανία του κράτους.
Κατεβαίνουμε στην επέτειο της 6ης Δεκέμβρης του 2008 με το μυαλό μας σε όλους τους αδικαίωτους νεκρούς μας.
Καλούμε κάθε προοδευτικό άνθρωπο στις 6/12/2023, σε πορεία μνήμης και δικαίωσης των δολοφονημένων από αστυνομική βία.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 6/12/2023 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ 18:00Κατάληψη Rosa Nera
Λόφος Καστέλι| Παλιό λιμάνι| Χανιά| Δεκέμβρης 2023
* φωτογραφία αρχείου από μπλοκ της Κατάληψης Rosa Nera σε πορεία της 6ης Δεκέμβρη.
https://anoixti4kmanioudakis.noblogs.org/post…
Κάλεσμα σε πορεία μνήμης για τις 6 Δεκέμβρη
Πορεία: Τετάρτη 6/12 | 18:00 | πλ. Αγοράς
Στη Μεσολογγίου, στις Βρύσες, στο αμάξι εν κινήσει
η αστυνομία «εκτελεί το καθήκον της».
Το Κράτος έχει συνέχεια - εμείς καμία ανοχή!
Να μην συνηθίσουμε τον θάνατο
πηγή : email που λάβαμε στις 6 Δεκεμβρίου 10h