kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία 6/12

ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ- ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008-ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2023

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 σημειώνεται η κρατική δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από το όπλο του μπάτσου Επαμεινώνδα Κορκονέα στα Εξάρχεια. Η εν ψυχρώ δολοφονία του A. Γρηγορόπουλου έρχεται να επισφραγίσει τις δολοφονικές μεθοδεύσεις και τις κατασταλτικές διαθέσεις του κράτους ενάντια σε κάθε αγωνιζόμενο. Η έσχατη όμως αυτή μορφή κρατικής βίας δεν παρέμεινε αναπάντητη. Αντιθέτως, πυροδότησε θύελλα διαδηλώσεων και συγκρούσεων στο κέντρο των μητροπόλεων, όπου εκατοντάδες κόσμος εξεγέρθηκε μαζικά ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας, συνθλίβοντας το προσωπείο της κρατικής παντοδυναμίας. Ο Δεκέμβρης του '08 μέσα από τις μαζικές κινητοποιήσεις και τους αγώνες του αποτέλεσε σπουδαίο σημείο της σύγχρονης ιστορίας, αφήνοντας πίσω σημαντική πολιτική παρακαταθήκη για το αναρχικό κίνημα.

15 χρόνια μετά από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο κρατικός μηχανισμός δεν έπαψε να ακολουθεί με συνέπεια το μοτίβο της βίας, να αναπαράγει τις εγκληματικές μεθοδεύσεις του, να καταστέλλει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, να πασχίζει να εδραιώσει τον θάνατο.

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΙΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Το χέρι των εντολοδόχων δολοφόνων οπλίζεται από την εξουσία. Α. Γρηγορόπουλος, Κουμής, Κανελοπούλλου, Καλτεζάς, Β. Μάγγος, Γ. Σαμπάνης, Κ. Φραγκούλης, Χ. Μιχαλόπουλος. Τα τσιράκια των αφεντικών φρόντισαν να επιδείξουν την κυριαρχία τους με την έσχατη μορφή βίας. Και η μακρά λίστα θανάτου που υπογράφουν κράτος και αφεντικά δεν έχει τελειωμό. Η μεθοδευμένη θανατοπολιτκή του συστήματος έδειξε έντονα το προσωπείο της ήδη από την εγκληματική διαχείριση της Πανδημίας. Εκ τότε επιχειρείται να εδραιωθεί ένα μοντέλο όπου κάθε ανθρώπινη ζωή θα κοστολογείται ως αμελητέα και κάθε κρατικός θάνατος στις μέρες μας θα φαντάζει καθημερινότητα. Από την δολοφονία στα Τέμπη, τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που πνίγονται στα ανοιχτά του Αιγαίου, τις αναρίθμητες γυναικοκτονίες που όλο κ αυξάνονται, την όξυνση των πολεμικών συγκρούσεων και την λεηλασία της φύσης…. η εξέγερση του ΄08 φαντάζει πιο επιτακτική από ποτέ.

Άλλωστε ο κρατικός μηχανισμός βαδίζει σε πλήρη σύμπνοια με τα ΜΜΕ, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη και συγκαλύπτοντας υποθέσεις που εξυπηρετούν το αφήγημα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Ας μην ξεχνάμε, πως η αντικοινωνική πολιτική του σύγχρονου κρατικού - καπιταλιστικού μοντέλου πασχίζει να παγιωθεί με κύριο μέσο την διαρκή παρουσία μονάδων της αστυνομίας, η οποία - όντας δεξί χέρι της εξουσίας και έχοντας την πλήρη κρατική κάλυψη- σπέρνει ένα κλίμα φόβου και τρομοκρατίας. Οι αλλεπάλληλες εκκενώσεις καταλήψεων το τελευταίο διάστημα, η επίθεση σε στέκια και δομές αγώνα αποτελεί χαρακτηριστικό εργαλείο του συστήματος να καθυποτάξει κάθε φωνή που εξεγείρεται, κάθε φωνή που υψώνει αναχώματα στα μεγαλεπήβολα πλάνα των αφεντικών. Ο κρατικός φόβος για ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, για μαζικοποίηση του αναρχικού αγώνα μεταφράζεται σε πλήρη έλεγχο, σε συλλήψεις αγωνιστών, σε καταστολή διαδηλώσεων και σε δικαστικές σκευωρίες. Άλλωστε η επιθυμία του χρεοκοπημένου κράτους να επιβάλλει την παντοδυναμία του ανέκαθεν επιχειρείται άμεσα ή έμμεσα με την επιβολή αμείλικτης βίας ενάντια σε κάθε αντίσταση των από τα κάτω και αυτό αποτυπώνεται έντονα από την διαρκή αναβάθμιση των κατασταλτικών εργαλείων του, δημιουργώντας έτσι ένα άρτια εκπαιδευμένο σώμα δολοφόνων.

Η ολομέτωπη επίθεση του κρατικού μηχανισμού αποτυπώνεται και στην παιδεία, όπου μια σειρά νομοσχεδίων και μεταρρυθμίσεων αλλάζουν τον χαρακτήρα της δημόσιας- δωρεάν παιδείας, φέρνουν μπάτσους στις σχολές και επιχειρούν την κατάργηση του ασύλου. Με την ΕΒΕ, την επικείμενη ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την κατάργηση του Άρθρου 16, εντείνονται οι ταξικοί φραγμοί μετατρέποντας την παιδεία σε αγαθό για λίγους, αποκλείοντας μαθητές και μαθήτριες από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και ενισχύοντας έτσι την προσέλευση σε ιδιωτικά ΙΕΚ, και την επί πληρωμή εκπαίδευση. Παράλληλα, βασικός αρωγός του κρατικού σχεδιασμού είναι η ίδρυση ενός 'αποστειρωμένου' πανεπιστημίου, όπου κάθε φοιτητική - ριζοσπαστική δύναμη θα ακρωτηριάζεται και θα βρίσκει απέναντί της πάντα την καταστολή. Πρόσφατο δείγμα αποτελεί η πορεία της 17 Νοέμβρη στην Θεσσαλονίκη, όπου κράτος και αφεντικά - έχοντας ενεργοποιήσει όλα τα κατασταλτικά μέσα τους- έστησαν φραγμό, εμποδίζοντας το φοιτητικό σώμα να προσεγγίσει το πανεπιστήμιο.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

Η εξέγερση του '08 αποτέλεσε κεντρικό έναυσμα για την περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση και συγκρότηση τόσο του αναρχικού όσο και του μαθητικού κινήματος. Οι καταλήψεις σχολείων και σχολών στο κέντρο της Αθήνας αλλά και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας έπαιξαν κομβικό ρόλο τόσο για την έμπρακτη και μαχητική αμφισβήτηση της θανατοπολιτικής του κρατικού μηχανισμού, όσο και για την δημιουργία δομών και παρακαταθήκης της αυτοοργάνωσης της κοινωνικής βάσης σε σχολεία, σχολές, χώρους εργασίας και πάνω από όλα την παρουσία ξανά και ξανά στον δρόμο.

Επίσης, κατέστησε φανερή την ανάγκη συγκρότησης και οργάνωσης των αντιστάσεων των από τα κάτω ως μαζική απάντηση απέναντι στη κρατική βαρβαρότητα . Από την αυθόρμητη εξέγερση και την ευκαιριακή συσπείρωση των ριζοσπαστικών δυνάμεων, προτάσσουμε την διαρκή παρουσία του αναρχικού αγώνα μέσα από την κοινωνική και ταξική αυτό-οργάνωση σε διαδικασίες βάσης και πολιτικής ζύμωσης.

Από τον δρόμο που χάραξε ο Δεκέμβρης του '08 μέχρι τους αγώνες του Δεκέμβρη του σήμερα, για την ολική ανατροπή του κόσμου της εξουσίας, για την δικαίωση όλων των καταπιεσμένων, για την κοινωνική απελευθέρωση.

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας

https://www.facebook.com/a.s.f.QuietaMovere?_…0]=AZUF6-JOKz9xwv5pcbGnX8OMhvfq-z5cefHsxJjCt5ffuLStt4wcUaDBbZD0r-IY0fXBh6Xkw0w_FXv_S1zl1EtpkuyafoHQZOQytNf3n7C2WFIQSBNLm2g7owAxmmT-KMh-KEeQ2TCBM8PaQ4-vM591CysfOnFobTMZ1kUikdJwPJwMqY-_8VKb9Ab48-G_df-OBAZikU0TKqXCE1A3cwda&

πηγή : https://www.facebook.com/p/Πρωτοβουλία-Αναρχι…

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 ο μπάτσος Κορκονέας δολοφονεί τον δεκαπεντάχρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο και σε όλη την Ελλάδα ξεσπάνε μεγάλες κοινωνικές αναταραχές οι οποίες αποκτούν χαρακτηριστικά εξέγερσης. Ήδη από το πρώτο εξάμηνο του 2008 η κατάρρευση του χρηματιστηρίου αποτελεί την αφετηρία μιας γενικευμένης οικονομικής, στεγαστικής και κοινωνικοπολιτικής κρίσης η οποία αρχίζει να επηρεάζει την ελληνική κοινωνία, δημιουργώντας ένα κλίμα αναβρασμού που κλιμακώνεται εν τέλει τον Δεκέμβρη του '08.

Η εξέγερση του '08 πήρε τη μορφή μίας αντισυστημικής κινητοποίησης από πληττόμενα κοινωνικά στρώματα που ήδη βίωναν την επίθεση της κρίσης. Σηκώνεται, επομένως, ένα πολυμορφικό κίνημα με εστίες αγώνα και κινητοποιήσεις που αμφισβητούν το σύστημα συνολικά. Η δολοφονία του Γρηγορόπολου δεν αποτελεί μεμονωμένο συμβάν αλλά μία ακόμη δολοφονία των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών. Η αστυνομία σε συνεργασία με το δεξιό παρακράτος -ιδιαίτερα σε περιόδους κοινωνικοοικονομικής ύφεσης και όξυνσης του κοινωνικού ζητήματος- εντείνει τις επιθέσεις της . Από τον Λαμπράκη, την Κανελλοπούλου, τον Πετρούλα, τον Καλτεζά και τον Τεμπονέρα μέχρι τον Φύσσα, τη Zackie και τον Μάγγο, η καταστολή μετράει θύματα καθημερινά. Οι δολοφονίες αυτές δεν ήταν τυχαίες ή από λάθος, αλλά αποτελούν "απόρροια" της δολοφονικής πολιτικής του συστήματος που προσπαθεί να εξαλείψει όποιον/α δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου ή δεν συνάδει με την "κανονικότητα". Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η στοχοποίηση της Ρομά κοινότητας σε πλήρη σύμπλευση με το αφήγημα που περιθωριοποιεί οτιδήποτε διαφορετικό. Αυτή η πολιτική μετράει διαρκώς θύματα με τις δολοφονίες του Σαμπάνη, Φραγκούλη, Μιχαλόπουλου, αλλά και περιθωριοποιεί τη συγκεκριμένη κοινότητα από το κοινωνικό σύνολο με όρους γκετοποίησης και κατασταλτικών επιχειρήσεων προς μία κατεύθυνση εξευγενισμού των περιοχών που διαμένουν, καλλιεργώντας όλο και περισσότερο ένα ευρύτερο κλίμα κοινωνικού κανιβαλισμού και ρατσιστικής αντιμετώπισής της.

Η κρατική δολοφονική πολιτική αποκρυσταλλώνεται πλήρως στην μεταναστευτική πολιτική του. Από το ναυάγιο στην Πύλο, τα πογκρόμ του Έβρου, και την Κύπρο, αλλά και την ευρύτερα καθιερωμένη πολιτική των pushbacks καθημερινά στα σύνορα του Έβρου, και το Αιγαίο το ελληνικό κράτος σε πλήρη συμφωνία με την "Ευρώπη-Φρούριο" και τη λογική που θέλει οτιδήποτε "ξένο" εκτός των συνόρων της. Την ίδια στιγμή, βέβαια, που το ελληνικό κράτος στηρίζει ενεργά τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ που δημιουργούν τα ίδια μεταναστευτικά ρεύματα που επιδιώκουν να απωθήσουν. Από την στήριξη του ΝΑΤΟ στον Ρωσο-ουκρανικό πόλεμο μέχρι και την αποστολή φρεγάτας για την υποστήριξη της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ.

Η κρατική καταστολή, ωστόσο, βλέπουμε να επεκτείνεται και σε ευρύτερα κοινωνικά επίπεδα⸱ από την πρόφαση του δόγματος νόμος και τάξη, και της ανομίας στα Α.Ε.Ι. το κράτος αφού κατήργησε το Πανεπιστημιακό Άσυλο, μέσα από τους νόμους Κεραμέως (ΚΧ-4777, νόμος Πλαίσιο), προσπαθεί να εδραιώσει τις δυνάμεις καταστολής εντός των Πανεπιστημίων θεσπίζοντας την Πανεπιστημιακή Αστυνομία, καθώς βιώνουμε περιόδους οικονομικής αλλά και πολιτικής κρίσης το αστικό κράτος οχυρώνεται και θωρακίζεται οξύνοντας τα μέσα καταστολής. Ταυτόχρονα ποινικοποιείται και η πολιτική κι συνδικαλιστική δράση, εξυπηρετώντας τα σχέδια κεφαλαίου κι μανατζαρέων, με άξονα την εντατικοποίηση των σπουδών μας. Όλες οι κυβερνήσεις και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να εφαρμόσουν την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, ώστε να λειτουργεί το πανεπιστήμιο συμφωνα με τις αναγκες του κεφαλαίου. Η υποχρηματοδότηση που επικρατεί στον τομέα της εκπαίδευση και γίνεται αντιληπτή από τον καθένα και την καθεμία μας γίνεται πάνω στην λογική της αυτοχρηματοδότησης των ΑΕΙ. Το κρατος μειώνει ραγδαία την μέριμνα για την παιδεία, αντικαθιστώντας τες με χορηγίες, επεκτάσεις διδάκτρων, ερευνες από ιδιωτικές εταιρίες. Το γεγονός αυτό συνεπάγεται άμεσα στην διείσδυση επιχειρήσεων μέσα στο πανεπιστήμιο το οποίο ως ένα βαθμό θα λειτουργεί σαν ιδιωτική επιχείρηση. Στο ίδιο πλαίσιο η ΕΒΕ, το ν+2 και τα διδακτρα συντελούν στην εντατικοποίηση της φοιτητικής ζωής και στο μείωση των εισακτέων και των φοιτητών που σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο εντείνοντας όλο και περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς. Η στάση αυτή συνδέεται με τις ανάγκες της αγοράς στον καπιταλισμό, η οποία σήμερα απαιτεί φθηνό, εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό που θα παράγει γρηγορότερα το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Το πανεπιστήμιο, λοιπόν, που θέλουν να δημιουργήσουν είναι ένα πανεπιστήμιο αποστειρωμένο από την κοινωνία, χωρίς τα δημόσια χαρακτηριστικά που ως εναν βαθμό είχε, με συνθήκες αυταρχισμού και οικονομικής δυσχέριας, ένα πανεπιστήμιο που θα διαμορφώνει την συνειδηση των φοιτητ(ρι)ών πάνω στο κυρίαρχο αφήγημα του καπιταλισμού. Αντ αυτού, εμείς αγωνιζόμαστε για δημόσια και δωρεάν παιδεία, για ένα πανεπιστήμιο χωρίς ταξικούς φραγμούς, ανοιχτό για όλους και όλες. Παράλληλα, και στο πλαίσιο σύνδεσης των εξεγέρσεων του χθες με τους αγώνες του σήμερα, πρέπει να αντιληφθούμε πως η κρίση που ξεκίνησε τον Δεκέμβρη του '08 συνεχίζεται και σήμερα με άλλες μορφές ενώ η επίθεση που διεξάγεται εμβαθύνεται σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Οι αγώνες που ακολούθησαν της εξέγερσης μέχρι και το κίνημα των πλατειών έβαλαν στο στόχαστρο τις πολιτικές της ΕΕ και του ΔΝΤ και ιδιαίτερα των μνημονίων και αντιδρούσαν στην φτωχοποίηση της κοινωνίας.

Οι συγκεκριμένες πολιτικές δεν σταμάτησαν τότε, ενώ οι μνημονιακές συμβάσεις επηρεάζουν την ύπαρξή μας ακόμη και στον χώρο του πανεπιστημίου με την είσοδο εργολαβιών και ΣΔΙΤ στη σίτιση, στις εστίες και σε κάθε πεδίο της φοιτητικής μέριμνας και πανεπιστημιακής λειτουργίας. Η συστηματική υποβάθμιση των ζωών μας στο όνομα του κέρδους πραγματοποιείται σε μία κατάσταση γενικευμένης ακρίβειας, με τα νοίκια να έχουν απογειωθεί όπως και οι τιμές στα σούπερ μάρκετ, της θέρμανσης και του ρεύματος. Ιδιωτικοποιούνται τα δημόσια αγαθά όπως οι μεταφορές, το ρεύμα, το νερό ακόμη και το ΕΣΥ με μοναδικό γνώμονα του κέρδος, αγνοώντας τα θύματα που έρχονται ως άμεση συνέπεια της πολιτικής αυτής. Στα πλαίσια αυτής της επίθεσης και της κρίσης που κλιμακώνεται εμείς οφείλουμε να αποδομήσουμε το κυρίαρχο αφήγημα που κανονικοποιεί τον θάνατο και προτάσσει τον ατομικό δρόμο και τον εφησυχασμό. Να αναδείξουμε πως με συλλογικές διεκδικήσεις μέσω των αμεσοδημοκρατικών δομών όπως οι Γενικές Συνελεύσεις -όπως συνέβη και τον Δεκέμβρη του '08- μπορούμε να σηκώσουμε αγώνες "από τα κάτω" στο σήμερα ώστε να υπερασπιστούμε την ίδια μας την ύπαρξη.

Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΝΗΜΗ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΚΟΦΤΕΡΟ ΛΕΠΙΔΙ

Η ΝΕΚΡΗ ΜΝΗΜΗ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΧΑΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Απόγευμα 6 Δεκέμβρη, Εξάρχεια. Ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος και οι φίλοι του συχνάζουν στην οδό Μεσολογγίου. Ύστερα από διαπληκτισμό με μπάτσους ο Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από σφαίρα του ένστολου δολοφόνου Επαμεινώνδα Κορκονέα, κάνοντάς τον ένα ακόμα θύμα της κρατικής καταστολής . Η είδηση της εν ψυχρώ δολοφονίας διαδίδεται αμέσως και το ίδιο κιόλας βράδυ στήνονται τα πρώτα οδοφράγματα στην περιοχή των Εξαρχείων. Προς έκπληξη κανενός, ο κρατικός μηχανισμός και τα προπαγανδιστικά του μέσα έσπευσαν να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα, ανεπιτυχώς όμως , αφού η πραγματική εκδοχή των πραγμάτων είχε ήδη γνωστοποιηθεί ταχέως . Η εξέγερση, που δεν αργεί να εξαπλωθεί και στις υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδας, είναι προ των πυλών και ενδέχεται να πάρει πολύμορφα χαρακτηριστικά. Έτσι έμελλε να μείνει ανεξίτηλη στην ιστορική και κινηματική μνήμη και να αποτελεί παράδειγμα για μελλοντικούς αγώνες.

Η δολοφονία του αναρχικού Αλέξη Γρηγορόπουλου προκάλεσε το ξέσπασμα της κοινωνικής οργής απέναντι στο δολοφόνο- κράτος. Ωστόσο, αν και το συμβάν της δολοφονίας ήταν αυτό που πυροδότησε τις εξελίξεις και την επακόλουθη εξέγερση το κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο που επικρατούσε το ίδιο διάστημα προσέθετε στην ήδη τεταμένη συνθήκη. Η εξέγερση του '08 συμβαίνει σε μια εποχή συνεχών σταδιακών αναδιαρθρώσεων προς όφελος των αφεντικών. Μια μακρά διαδικασία μετασχηματισμού των παραγωγικών σχέσεων και συνολικά της κοινωνίας, που προωθείται σταθερά ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του '80 ως αποτέλεσμα της προ υπάρχουσας χρεοκοπίας και συνολικής κρίσης του συστήματος. Η κατάσταση επρόκειτο να λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις και θα πλήξει βίαια τον κοινωνικό ιστό με το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που προοιωνίζει το ζόφο που θα ακολουθήσει στη χώρα από το 2010 και μετά.

Ο κοινωνικός αναβρασμός που ήδη επικρατούσε λόγω των τρισάθλιων συγκυριών συνέβαλε στην μαζικότητα που έλαβε η εξέγερση του '08. Οι δρόμοι εκτός από άτομα του αναρχικού χώρου κατακλύστηκαν και από την αγανακτισμένη λαϊκή τάξη και από μαθητές και φοιτητές με ολοένα και περισσότερα σχολεία και σχολές να τίθενται υπό κατάληψη. Πανελλαδικά πραγματοποιούνταν καθημερινά κινηματικές-πολιτικές δράσεις, οι καταλήψεις εμποτίστηκαν με την αντίληψη δημιουργίας χώρων αγώνα και αλληλεγγύης και παράλληλα οι συγκρούσεις στον δρόμο χαρακτηρίζονταν από μαζικότητα, αποφασιστικότητα και μαχητικότητα. Σε γενικότερα πλαίσια, η κοινωνική οργή που γεννήθηκε εκείνες τις μέρες του Δεκέμβρη ταρακούνησε ριζοσπαστικά κάθε πτυχή της τότε καθημερινότητας, με αντιστάσεις σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, αυθαιρεσίας, καταπίεσης και υποτίμησης των ζωών μας από το κράτος. Τα στοιχεία που συνέβαλαν στην ανέλιξη και εξέλιξη των πραγμάτων τότε είναι αυτά για τα οποία αγωνιζόμαστε σε καθημερινή βάση να κρατήσουμε ζωντανά, ταξική αλληλεγγύη, άμεση δράση και οργάνωση, διεκδίκηση των κεκτημένων και αφύπνιση των συνειδήσεων του κόσμου, και πριν από εκείνο τον Δεκέμβρη και κατά την διάρκεια του, αλλά και για κάθε Δεκέμβρη γιατί στην πραγματικότητα:

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ

Η 6 Δεκέμβρη είναι ημέρα αγώνα και μνήμης απέναντι στην εξουσία, απέναντι σε κάθε κρατική δολοφονία. Εκείνη την νύχτα ήταν η αρχή της μεγαλειώδους εξέγερσης του '08, που κλόνισε τα θεμέλια της εξουσίας και δημιούργησε μια ρωγμή στο χρόνο. Αποτέλεσε αφορμή να αναδειχθει πως ο διαρκής αγώνας, η αυτοοργάνωση και η αντεπίθεση είναι οι μόνες απαντήσεις απέναντι στη βαρβαρότητα και την καταστολή που ασκεί ο κρατικός μηχανισμός.

15 χρόνια μετά όμως ερχόμαστε αντιμέτωποι με εκατοντάδες κρατικές δολοφονίες και επιθέσεις. Με τους μπάτσους να ''σουλατσάρουν'' σε κάθε πτυχή της ζωής μας, να δολοφονούν, να βιάζουν, να στοχοποιούν συντρόφους/ισσες, να εκκενώνουν καταλήψεις και ελευθεριακούς χώρους και να επιτίθενται με ρίψη χημικών σε φοιτητές εντός και εκτός του κάμπους. Από τον Β. Μάγγο, στον Κ. Μανιουδάκη, στην δολοφονική επίθεση της 16χρονης συντρόφισσας από ομάδα ΟΠΚΕ στο Ν. Ηράκλειο, στον Ν. Σαμπάνη, στον Χ. Μιχαλόπουλο και στον Κ. Φραγκούλη, με τους τρεις τελευταίους να δολοφονούνται γιατί ήταν Ρομά. Συγκεκριμένα στις 5/12, μία μέρα πριν την μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου, οι μπάτσοι πυροβολούν τον Κ. Φραγκούλη, έπειτα από καταδίωξη, αφότου εκείνος έβαλε βενζίνη αξίας 20 ευρώ σε πρατήριο καυσίμων και έφυγε χωρίς να πληρώσει. Στο πρατήριο την ώρα εκείνη στάθμευαν δύο μηχανές της ομάδας ΔΙ.ΑΣ., με τους αστυνομικούς να βρίσκονται εντός του πρατηρίου, αράζοντας… Όταν ο ιδιοκτήτης του πρατηρίου ενημέρωσε τους μπάτσους, εκείνοι σηκώθηκαν και ξεκίνησαν να καταδιώκουν τον ανήλικο Κώστα Φραγκούλη. Για ακόμη μια φορά το κράτος και τα ΜΜΕ επιχείρησαν να παραποιήσουν τα γεγονότα, υιοθετώντας στο ακέραιο την επίσημη κρατική γραμμή που υπαγορεύει η διοίκηση της ΕΛ.ΑΣ. Τέτοιες καταστάσεις τις έχουμε συνηθίσει, δεν παύει όμως να μας γεμίζουν οργή και αηδία γι' αυτό στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε τέτοιου είδους γεγονότα.

Επιπλέον, ενόψει της 50ης επετείου του Πολυτεχνείου, στην Θεσσαλονίκη τα ένστολα όργανα του κράτους έβαλαν φραγμό στη Καμάρα και στα γύρω στενά της Εγνατίας οδού. Επειδή ακριβώς επρόκειτο για την συμβολική 50η επέτειο μιας εξέγερσης και μάλιστα στο μπατσοκρατούμενο κάμπους του Α.Π.Θ οι φοιτητές αποτράπηκαν από το να επιστρέψουν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου,στις εστίες αγώνα τους. Για ακόμα μια φορά βλέπουμε πως ο κρατικός μηχανισμός επιδιώκει έμπρακτα να κατασταλεί και να υπονομεύσει τους αγώνες των φοιτητών και του λαου.

Η εξέγερση μένει ζωντανή μέσα από τους αγώνες μας ενάντια στην καπιταλιστική κρίση, στην μπατσοκρατία, την διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας-υγείας και τον ταξικό αποκλεισμό. Σήμερα που η ανέχεια, η ακρίβεια, ο ρατσισμός, η συγκάλυψη (παιδο)βιαστών, η εργατική εξαθλίωση, η υποβάθμιση των σπουδών μας και όλες οι παρόμοιες θηλιές που μέρα με την μέρα μας στραγγαλίζουν. Σήμερα που είμαστε πιο ευάλωτοι από ποτέ στην κρατική αγριότητα. Σήμερα δεν θα γιορτάσουμε καμία επέτειο, σήμερα καλούμαστε να αποδείξουμε ότι παραμένουμε άνθρωποι, ποτισμένοι και σημαδεμένοι από την μνήμη όλων όσων χάθηκαν στα χέρια του κράτους… Τα δικά μας όπλα είναι ο αγώνας, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα και η αυτοοργάνωση.

Αυτές τις μέρες βγαίνουμε όλοι στους δρόμους και στηρίζουμε:

*** Πορεία μνήμης και αλληλεγγύης στις Ρομά κοινότητες 5/12 18:00, Καμάρα

*** Πορεία μνήμης για τα 15 χρόνια από την δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου 6/12 12:00 Καμάρα και 18:00 Καμάρα

ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ.

ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ, ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ.

ΜΠΑΤΣΟΙ, ΒΙΑΣΤΕΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ.

Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής ΑΠΘ ★

κάλεσμα : ελευθεριακό σχήμα φιλοσοφικής