kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία για την κρατική δολοφονία του 17χρονου Ρομ Χρήστου Μιχαλόπουλου

Ξημερώματα Κυριακής 12/11 Λεοντάρι Βοιωτίας. Αυτοκίνητο αρνείται να σταματήσει σε αστυνομικό έλεγχο, ακολουθεί καταδίωξη, το αυτοκίνητο ακινητοποιείται και ο Χρήστος Μιχαλόπουλος εκτελείται εν ψυχρώ από μπάτσο της ΟΠΚΕ, με τη σφαίρα να περνάει από την παλάμη του προτού καταλήξει στον θώρακά του.
Άλλη μια φορά που όπλο των μπάτσων στρέφεται εναντίον Ρομ (17 ετών) υπό συνθήκες που «ακόμα ερευνώνται».
Είναι η τρίτη δολοφονία Ρομά μέσα σε τρία χρόνια, αφού έχουν προηγηθεί οι δολοφονίες του Κώστα Φραγκούλη και του Νίκου Σαμπάνη σε πανομοιότυπες συνθήκες, δηλαδή μετά από άρνηση ελέγχου σε σήμα των μπάτσων και καταδίωξη. Σύγχυση μας προκαλεί η ασυμφωνία των ανακοινώσεων των αστυνομικών πηγών που τη μία κάνουν λόγο για αδιευκρίνιστες συνθήκες και την άλλη για εκπυρσοκρότηση του όπλου κατά τη διάρκεια «ελέγχου υψηλού κινδύνου» από ΟΠΚΕ. Ταυτόχρονα, ο χώρος της δολοφονίας πλύθηκε πριν φτάσει η Σήμανση για τη συλλογή των στοιχείων και καθαρίστηκε η θέση του οδηγού που καθόταν ο Χρήστος, ώστε να καθίσει ο νέος οδηγός για να μεταφέρουν τη σορό του δολοφονηθέντα, με αποτέλεσμα να αλλοιωθούν αποδεικτικά στοιχεία όπως ίχνη αίματος και δακτυλικά αποτυπώματα. Μέχρι να εμφανιστεί η Σήμανση στην τοποθεσία ο κατηγορούμενος αστυνομικός είχε τοποθετηθεί ως υπεύθυνος φύλαξης του χώρου, ενώ μόλις σήμερα τέθηκε σε διαθεσιμότητα, 4 μέρες μετά τη δολοφονία.

Αυτές τις μέρες κοινότητες ρομά δημιουργούν αντιστάσεις σε Θήβα, Μέγαρα, Θεσσαλονίκη, Αλίατρο, Χαλκίδα, ενώ σχολεία της περιοχής έχουν προχωρήσει σε καταλήψεις.

Είναι ξεκάθαρο πια πως δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για ατύχημα ούτε για μεμονωμένα περιστατικά, αλλά για κρατικό σχέδιο εξόντωσης μειονοτήτων.

Οι Ρομά στοχοποιούνται ιστορικά από το ελληνικό κράτος ως παραβατικοί, αλλοιωτές της εθνικής ομοιογένειας ή κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί συνθέτουν ένα προφίλ που δικαιολογεί την παρανομοποίηση των κοινοτήτων, τον αποκλεισμό τους από όλα τα κοινωνικά πεδία και την εξώθησή τους στο παράνομο κεφάλαιο.
Αυτό εντάσσεται σε μια γενικότερη προσπάθεια επιβολής κοινωνικού διαχωρισμού και εξόντωσης όσων δεν ταιριάζουν. Η κρατική βία, η ποικίλες εκφάνσεις ρατσισμού, οι σχέσεις εξουσίας απλώνονται εκθετικά πάνω σε όσες λογίζονται ως περισσευούμενες ζωές, σε όσα δεν εμπίπτουν στα κυρίαρχα πρότυπα, σε όσους παραμένουν υποτιμημένες υπάρξεις, αιώνια «ξένες».
Άλλωστε, το αφήγημα περί «εθνικής ενότητας» δεν μπορεί να συντηρηθεί χωρίς τη δόμηση του Άλλου, του διαφορετικού που νομοτελειακά γίνεται ο εσωτερικός εχθρός και ο αποδιοπομπαίος τράγος.
Ταυτόχρονα, ο ελληνικός πληθυσμός συναινεί ενεργητικά ή παθητικά στην επίθεση του ελληνικού κράτους προς τους Ρομά, αφού ο ρατσισμός συνεχίζει να υπάρχει εναντίον τους, είτε μέσω άμεσων εκφράσεων μίσους είτε μέσω της αορατοποίησής τους, οι έλληνες κάνουν πως δεν τους βλέπουν ή επιδιώκουν να μην τους βλέπουν στο άμεσο οπτικό τους πεδίο. Αυτό δεν είναι και δύσκολο αφού οι ρομά αποκλείονται από την εκπαίδευση, οι καταυλισμοί τους εξοβελίζονται από το μητροπολιτικό πεδίο και βρίσκονται διαρκώς υπό καθεστώς αστυνομικής διαχείρισης.

Το μόνο που έχει σημασία για το κράτος είναι είναι η δημόσια τάξη, η ομαλή κυκλοφορία του κεφαλαίου, η εθνική συνοχή και η βία είναι η διαχρονικά πετυχημένη συνταγή για την επίτευξη αυτών των στόχων.

Σ' αυτό το πλαίσιο, παρατηρούμε μια ένταση της δολοφονικής βίας του κράτους τα τελευταία χρόνια και, ειδικά, τον τελευταίο καιρό, με τις δολοφονικές επιθέσεις να διαδέχονται η μια την άλλη. Την 1/9 κοντά στα Χανιά της Κρήτης, μπάτσοι των ΤΑΕ Σούδας σε έλεγχο ξυλοκοπούν τον 58χρονο Κώστα Μανιουδάκη, δολοφονώντας τον. Στις 30/9, κατά τη διάρκεια της εκκένωσης της κατάληψης Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης, ένας σύντροφος πέφτει από ταράτσα ύψους άνω των 10 μέτρων ενώ φορούσε χειροπέδες, με τη ζωή του να σώζεται μόνο από τύχη. Στις 28/10 , κατά τη διάρκεια αντιφασιστικής περιπολίας στο Νέο Ηράκλειο η 16χρονη αντιφασίστρια Βασιλική, ξυλοκοπείται από άνδρες των ΟΠΚΕ, με αποτέλεσμα να βρεθεί στην εντατική σε κρίσιμη κατάσταση και μέχρι και σήμερα να έχει απώλεια μνήμης. Σε όλες τις περιπτώσεις, επίσης, βλέπουμε μετά το γεγονός μια προσπάθεια συγκάλυψης να εξελίσσεται από τα ανώτερα κλιμάκια της ΕΛΑΣ και από σύσσωμο το μιντιακό συρφετό.
Αυτά τα απανωτά περιστατικά δείχνουν πως, μετά από τις μετανάστριες και τους Ρομά ή και άλλα κομμάτια της κοινωνίας που αντιμετωπίζονται από το κράτος σαν περιττοί πληθυσμοί (πχ φυλακισμένοι/ες), με το εκάστοτε αφήγημα (αντιτσιγγανισμός, ρατσισμός, εθνικές αφηγήσεις, δόγμα τάξης και ασφάλειας)να νομιμοποιεί στην κοινωνική συνείδηση το καθεστώς εξαίρεσης στο οποίο υποβάλλονται, υπάρχει μια διεύρυνση της δολοφονικής βίας των κρατικών φρουρών. Το κράτος σκοτώνει ή αποπειράται να σκοτώσει πλέον κάθε υποκείμενο που αντιστέκεται στον κόσμο της εξουσίας ή κάθε άνθρωπο που κρίνει δυνητικά επικίνδυνο. Βλέπουμε, έτσι την επίθεση να επεκτείνεται για παράδειγμα και σε ευρύτερα νεανικά κομμάτια της κοινωνίας, αφού ο κρατικός μηχανισμός τα κρίνει ως εν δυνάμει ριζοσπαστικά ή και εξεγερτικά. Σε αυτό το πλαίσιο, τα καθεστωτικά ΜΜΕ προβάλλουν το ένα ρεπορτάζ μετά το άλλο για την "παραβατικότητα των ανηλίκων" και τις απόπειρες της ΕΛΑΣ να τους πειθαρχήσει, στοχοποιώντας τους, ελέγχοντας τους στο δρόμο και τραμπουκίζοντάς τους όλο και συχνότερα.

Για εμάς ένας κόσμος που ζέχνει θάνατο είναι ένας κόσμος ασφυξίας. Οι δολοφονίες μεταναστών στον Έβρο, στο Αιγαίο και στο Ιόνιο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι καταδιώξεις και δολοφονίες Ρομά για είκοσι ευρώ απαλλοτριωμένης βενζίνης ή απλώς επειδή δεν σταμάτησαν στο σήμα του εκάστοτε μπάτσου σερίφη, οι θάνατοι "από παθολογικά αίτια" σε φυλακές χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, οι καθημερινές εργοδοτικές δολοφονίες, τα δολοφονικά χτυπήματα σε διαδηλωτές, καταληψίες, αγωνίστριες μας λένε δυνατά πως οι ζωές μας, οι ζωές των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης δεν έχουν αξία.

Η ταχύτητα με την οποία συμβαίνουν όλα αυτά μας μουδιάζει και προσπαθεί να μας ωθήσει σε μια αποδοχή αυτής της συνθήκης ως της μόνης δυνατής. Εμείς όμως είμαστε εδώ και απαντάμε:

Οι ζωές των Ρομά και των μεταναστριών έχουν αξία.

Οι ζωές μας έχουν αξία.

Καμία κρατική δολοφονία δεν θα μείνει αναπάντητη.

ΕΚΔΙΚΗΣΗ

Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του 17χρονου Ρομ Χρήστου Μιχαλόπουλου

ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Σάββατο προς Κυριακή 12/11 στο Λεοντάρι Βοιωτίας μπάτσοι της Ο.Π.Κ.Ε πυροβολούν στο κεφάλι και εκτελούν εν ψυχρώ πυροβολόντας στο λαιμό τον 17χρονο Ρομ Χρήστο Μιχαλόπουλο. Φυσικά η κρατική αφήγηση εν χορώ με το δημοσιογραφικό πλυντήριο επιχειρούν να σχετικοποιήσουν και να συγκαλύψουν ακόμα μια φορά το γεγονός.

Σε μία συνέχεια κρατικής θανατοπολιτικής απέναντι στα αποκλεισμένα κομμάτια - η οποία φυσικά αντανακλά και επεκτέινεται σε όλη την κοινωνική βάση - με στρατόπεδα συγκέντρωσης, pushbacks, δολοφονίες μετανστ(ρι)ών στα σύνορα, μέχρι τις εν ψυχρώ στο δρόμο δολοφονίες απο μπάτσους με πιο πρόσφατα παραδείγματα τις δολοφονίες των:

Νίκου Σαμπάνη (Ρομ) - 18 χρονών - Πέραμα 22 Οκτωβρίου 2021

Κώστα Φραγκούλη (Ρομ) - 15 χρονών - Θεσσαλονίκη 5 Δεκεμβρίου 2023 (κατέληξε 13/12)

20 χρονών Καλαφ Ασαντ - Μεσοχώρι Λάρισας 8 Ιουλίου 2023

Σιράζ Σαφτάρ (Πακιστανός) - 25 Χρονών δολοφονημένος από φασίστες 12 Αυγούστου 2023 (οι φασίστες και οι μπάτσοι εναλλάσονται ρόλους στο πεδίο της καταστολής του περιθωρίου ανάλογα με την προσωπείο του κράτους στην εκάστωτε κοινωνική συνθήκη)

Χρήστου Μιχαλόπουλου (Ρομ) - 17 χρονών - Λεοντάρι Βοιωτίας 12 Νοεμβρίου 2023

Είναι επίσης συστηματική και αδιάλειπτα κλιμακούμενη(άπ'τον covid19 και έπειτα) η επίθεση στο ανταγωνιστικό κίνημα, τους πολιτικούς αντιπάλους, τις καταλήψεις και τη νεολαία γενικότερα. Το κράτος αντιλαμβάνεται όλο και πιο ώμα την γενικευμένη πειθάρχηση και τη συνεχή κρατική τρομοκρατία ως την επιτομή του δόγματος της ασφάλειας, του "νόμου" και της "τάξης". Παράλληλα επανασυγκροτεί τον εθνικό κορμό ευρισκόμενο σε προπολεμική διαδιακασία, ανοικτά πλέον, εμπλεκόμενο σε όλα τα ενεργά πολεμικά μέτωπα και αλλού. Χαρακτηριστικό είναι ότι το ελληνικό κράτος δίχως πλέον προσχήματα, στηρίζει το κράτος-απαρχάϊντ Ισραήλ την στιγμή που το δεύτερο ισοπεδώνει την αντιστεκόμενη Γάζα.

"Εθνοκαθαρτικά" χαρακτηριστικά μπορεί κανείς να παρατηρήσει σε όλα τα κράτη, όπως και οι υπολογίσιμες αντιστάσεις των αποκλεισμένων, οι προλεταριακές εξεγέρσεις - κάθε τόσο - σε ΗΠΑ και Γαλλία, οι κοινότητες ιθαγενών Τσιάπας απέναντι στο κράτος του Μεξικού, οι Παλαιστίνιοι ενάντια στο κράτος του Ισραήλ κ.ο.κ.

Στην διεργασία αυτή αντιλαμβάνεται τα αποκλεισμένα κομμάτια ως δυνητικά επικίνδυνους πληθυσμούς και επιλέγει να καταστέλει προληπτικά.

Ένα κοινό νήμα συνδέει την πρόσφατη μεγαλειώδη εξέγερση των πολυεθνικών γαλλικών προαστίων για τον φόνο του 17χρονου Ναέλ, τις όλο συχνότερες δολοφονίες και ενίοτε επακόλουθες αντιδράσεις των κοινοτήτων Ρομά και την αντίσταση των παλαιστινιακών γκέτο.

Τα εθνοκράτη οχυρώνονται απέναντι στους απείθαρχους και επικίνδυνους πληθυσμούς που τα ίδια παράγουν και διατηρούν ως πλεονάζοντες. Ο κοινωνικός πόλεμος που διεξάγουν τα κράτη προς τους εσωτερικούς τους εχθρούς χρειάζονται παράλληλα ιδεολογήματα που να συσπειρρώνουν μέρος των υποτελών με τις κρατικές επιδιώξεις και αφηγήσεις. Για το ελληνικό κράτος ο αντιτσιγγανισμός αποτελεί για δεκαετίες ένα τέτοιο παράδειγμα ρατσιστικού διαχωρισμού του ντόπιου πληθυσμού που προσφέρει ιδεολογικά-υλικά άλλοθι στην απομόνωση των ρομά-μπαλαμών και στη διαμόρφωση κοινών αγώνων.

Οι αποκλεισμένοι/ες, είτε πρόκειται για μετανάστρ(ρι)ες στα στρατόπεδα συγκέντωσης που συγκρούστηκαν με την αστυνομία κατά την πρόσφατη επίθεση του ισραηλινού κράτους, είτε για τη βίαιη και εξεγερτική απάντηση των κοινοτήτων ρομά ενάντια στις δολοφονίες, μπορούν και διαλέγουν τα μέσα και τον τρόπο πάλης απέναντι στην υποτίμηση των ζωών τους. Τα κομμάτια του ανταγωνιστικού κινήματος που κινούνται προς τη συγκρότηση ενός πολυεθνικού, προλεταριακού και αντικρατικού ορίζοντα οφείλουν να αφουγκραστούν τις μοριακές αλλά και ηχηρές αρνήσεις των υποτελών,να τους συναντήσουν και να είναι συνένοχες στο γκρέμισμα των διαχωρισμών και στη συντριβή του κρατικού μηχανισμού που εξαρτάται από αυτούς.

Ενάντια στην σαπίλα του κόσμου της εξουσίας οξύνουμε και ακονίζουμε όλες αυτές τις παγκόσμιες ψηφιδωτές αντιστάσεις.

Ενάντια στον βίαιο αυτό κόσμο να συντασσόμαστε και να θρέφουμε την βία των καταπιεσμένων απέναντι στους καταπιεστές.

Πορεία 15/11 στις 19.00 Καμάρα

στηριζουμε το μπλοκ της Ανοιχτής συνέλευσης για την κρατική δολοφονία του 17χρονου Ρομ Χρήστου Μιχαλόπουλου

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Ανάρες - Ομάδα Δράσης και αλληλεγγύης

Οι ζωές των Ρομά έχουν σημασία.

Στηρίζουμε το κάλεσμα της Ανοιχτής συνέλευση για την κρατική δολοφονία του 17χρονου Ρομ Χρήστου Μιχαλόπουλου.

Φάμπρικα Υφανέτ

Στις 11/11 βραδινές ώρες σε επαρχιακό δρόμο της Βοιωτίας αυτοκίνητο αρνείται να σταματήσει σε αστυνομικό έλεγχο. Ακολουθεί καταδίωξη στην οποία το αυτοκίνητο τελικά ακινητοποιείται μετά από σύγκρουση με άλλο όχημα. Οι μπάτσοι της ΟΠΚΕ που ακολουθούν εκτελούν εν ψυχρό τον 17χρονο οδηγό την ώρα που βρίσκεται μέσα στο ακινητοποιημένο αμάξι με τη σφαίρα να περνάει από την παλάμη του προτού καταλήξει στο θώρακα του. Όλοι οι επιβαίνοντες ήταν ανήλικοι και Ρομά.

Δεν έχει συμπληρωθεί ούτε ένας χρόνος από εν ψυχρώ δολοφονία του 16χρονου Ρομ Κώστα Φραγκούλη στα Διαβατά Θεσσαλονίκης για είκοσι ευρώ απλήρωτης βενζίνης από μπάτσους της ΔΙΑΣ και μόλις δύο χρόνια από την εκτέλεση (με 36 σφαίρες να καταλήγουν στο αμάξι) του 18χρονου Ρομ Νίκου Σαμπάνη πάλι από τη ΔΙΑΣ στο Πέραμα. Η θανατοπολιτικη του κρατικού μηχανισμού παρήγαγε για άλλη μια φορά τα ίδια αποτελέσματα. Πάνοπλοι μπάτσοι έχουν το ελεύθερο να ασκήσουν βία αλλά και να σκοτώσουν όποιον δεν συμμορφώνεται στις υποδείξεις. Έχουν από πίσω τους ένα ολόκληρο σύστημα από τα ΜΜΕ που θα παραποιήσουν την πραγματικότητα, τους συναδέλφους που θα τους καλύψουν, τους υπουργούς που θα τους επισκεφθούν και θα τους συγχαρούν, τον ρατσιστικό και συντηρητικό οχετό αυτών που θα ζητάνε ακόμα περισσότερο αίμα.

Οι Ρομά θεωρούνται από το ελληνικό κράτος ως πλεονάζον πληθυσμός ως ένα πρόβλημα που χρήζει κατασταλτικής διαχείρισης και περιθωριοποίησης. Οι ζωές τους μετράνε λιγότερο από 20€ και η ποινική ασυλία των δολοφόνων τους δίνει το ελεύθερο για την επόμενη δολοφονία.

Ως αγωνιζόμενοι/ες είναι αναγκαίο να σταθούμε δίπλα στις κοινότητες των Ρομά και να σπάσουμε το καθεστώς περιθωριοποίησης και στιγματισμού. Για να αποφευχθεί η επόμενη δολοφονία πρέπει ο φόβος να αλλάξει στρατόπεδο. Οι απαντήσεις δεν θα δωθουν σε δικαστικές αίθουσες ή σε τηλεοπτικά πάνελ αλλά στους δρόμους.

ΠΟΡΕΙΑ 15/11 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΣΤΙΣ 19:00

ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑ ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Συμβούλιο Αναρχικών

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ 17ΧΡΟΝΟΥ ΡΟΜΑ

Ξημερώματα της Κυριακής 12/11 στη Βοιωτία ένας ακόμη ανήλικος Ρομά πέφτει νεκρός από σφαίρα μπάτσου, αφού δεν σταμάτησε σε ελέγχο και το αμάξι του ανήλικου χτύπησε σε άλλο αμάξι. Τις ελάχιστες στιγμές που μεσολάβησαν από την ακινητοποίηση του αυτοκινήτου μέχρι τον πυροβολισμό, ακολούθησε η μεταφορά του 17χρονου στο νοσοκομείο όχι με ασθενοφόρο, αλλά με αμάξι που οδήγησε μπάτσος. Από εκεί και πέρα συνέχισαν να γίνονται προσπάθειες απόκρυψης στοιχείων για την υπόθεση και την υγεία του παιδιού. Μιλάμε για μια ακόμα κρατική δολοφονία που το κράτος, η αστυνομία και τα ΜΜΕ προσπαθούν να μειώσουν την ορατότητά της και να τη νομιμοποιήσουν κάνοντας αναφορές σε συμπλοκή ανάμεσα στους Ρομά και στους μπάτσους.

Το κράτος και τα ΜΜΕ προσπαθούν για άλλη μια φορά να κάνουν το συγκεκριμένο αφήγημα περί της συμπλοκής - αυτοάμυνας ή ακόμη και της εκπυρσοκρότησης, αν και δεν υπάρχουν σχετικά δεδομένα, πιο πιστευτό βασιζόμενοι στην εθνότητα του θύματος, αφού ήταν Ρομά. Η συχνότητα βέβαια με την οποία σημείωνονται αντίστοιχες δολοφονίες δείχνει ότι δεν πρόκειται για μια παρέκκληση από την κανονικότητα της αστικής δημοκρατίας και του καπιταλισμού, αλλά για δομικό τους στοιχείο καθώς η κοινότητα των Ρομά περιθωριοποιείται συστηματικά. Αυτο το βλέπουμε στο χωρικό διαχωρισμό τους απο την υπόλοιπη κοινωνία, στον αποκλεισμό απο οποιαδήποτε μορφής τυπικής εκπαίδευσης, στις προκαταλήψεις απέναντί τους, στη μη αποδοχή της δικής τους γλώσσας, στην ακραία φτώχεια στην οποία ζουν, στον αποκλεισμό απο μια πληθώρα εργασιών και απο κάθε είδους κοινωνικής πρόνοιας.

Αντί να υπάρχει ουσιαστική μέριμνα για τη διόρθωση όλων των παραπάνω, οι μόνες κινήσεις που απευθύνονται στις κοινότητές τους είναι είτε ρατσιστικές επιθέσεις είτε η επιφανειακή προσπάθεια ενσωμάτωσής τους στην ελληνική κοινωνία με βάση τα κυρίαρχα τοπικά, δυτικά και καπιταλιστικά πρότυπα. Η έλλειψη ουσιαστικής συμπερίληψης και η απενοχοποίησή της δικαιολογείται με την επίρριψη της ευθύνης στους Ρομά καθώς δήθεν δεν θέλουν εκείνοι να συμμετάσχουν στις κοινωνικές διαδικασίες. Δικαιολογία που αποτελεί από τις συχνότερες και χαρακτηριστικότερες αποδείξεις του ριζωμένου αντιτσιγγανισμού της υπόλοιπης κοινωνίας. Αλλά για ποια κοινωνία μιλάμε, σε ποια κοινωνία τους καλούμε να ενσωματωθούν και με τι τρόπους συμβάλλουμε στο άνοιγμα του δρόμου προς την συμπερίληψή τους;

Είναι γεγονός πως οτιδήποτε αποκλίνει από την κυριαρχία του κεφαλαίου, μιας και οι κοινότητες Ρομά δεν εντάσσονται στη μισθωτή εργασία, άρα και στην εξαγωγή κέρδους, κρίνεται ως μη άξιο να υπάρχει ανάμεσα στα υπόλοιπα συμμορφωμένα μέλη της κοινωνίας. Ετσι γεννιέται και ο διαχωρισμός ανάμεσα στους Ρομά και την υπόλοιπη κοινωνική βάση, με την τελευταία να πειθαρχείται απο το κεφάλαιο και το κράτος ώστε είτε να νιώθει ότι οι Ρομά βρίσκονται απέναντί της είτε να μειώνει τις προσδοκίες της μιας και υπάρχει κάτι ακόμα χειρότερο απο αυτό που η ίδια ζει. Ας μη ξεχνάμε επιπλέον ότι αυτό που βιώνουν οι Ρομά και κάθε άλλη καταπιεσμένη μειονοτική ομάδα προοικονομεί τη συνθήκη που έρχεται να ακολουθήσει και για την υπόλοιπη κοινωνία.

Άλλωστε και η επίθεση στις Ρομά κοινότητες είναι κομμάτι της ευρύτερης αυταρχικοποίησης του κράτους και του κεφαλαίου ώστε να μπορέσουν να αναπαραχθούν στη σημερινή κρισιακή συγκυρία. Όπως δεν μετράει η ποιότητα ζωής και οι ζωές γενικώς των Ρομά, έτσι δεν μετράνε και οι ζωές των προσφύγων, των μεταναστριών, των εργατών, των πολιτών που απλά παίρνουν το τρένο ή μένουν αβοήθητοι μπροστά σε πυρκαγίες και πλημμύρες όπως επίσης και όσων αναγνωρίζουν και αντιμάχονται την βαρβαρότητα του κρατικοκαπιταλιστικού συστήματος. Έτσι, βρισκόμαστε όλες σε μια συνθήκη που η κοινωνική ζωή υποτιμάται και βρίσκεται εκτός του ελέγχου μας όλο και περισσότερο. Απέναντι σε αυτή τη δυστοπία, υπάρχει όμως ο κόσμος της αυτοοργάνωσης που αντιστέκεται και δεν συμμορφώνεται στις καπιταλιστικές επιταγές.

Να βάλουμε τέλος στις δολοφονίες των Ρομά συμβάλλοντας στην ορατότητά τους και προτάσσοντας οτι οι ζωές τους μετράνε. Να σπάσουμε τους διαχωρισμούς που συμφέρουν κυρίως τα οικονομικά και πολιτικά αφεντικα, χτίζοντας κοινότητες συνύπαρξης με τους Ρομά, δημιουργώντας έναν κόσμο όπου η ισότητα, η ελευθερία και η αλληλεγγύη θα είναι θεμελιώδη και αυτόνοητα στοιχεία της ζωής μας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΡΟΜΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

Για τρίτο χρόνο συνεχόμενα γινόμαστε μάρτυρες άλλης μία κρατικής δολοφονίας ρομ, μίας δολοφονίας που η ίδια εξουσία όπλισε μέσω του αντιτσιγγανισμού και του ρατσιστικού λόγου που παράγει. Μέσω της χρόνιας αορατοποίησης των κοινοτήτων ρομά και της βίας που δέχονται έχει καταφέρει ο κρατικός μηχανισμός να υποτιμήσει την αξία των ζωών τους θεσμικά αλλά και στις συνειδήσεις της κοινωνίας. Αποκορύφωμα αυτής της αορατοποίησης και υποτίμησης της ζωής είναι οι εν ψυχρώ δολοφονίες ρομά και οι μαζικές δολοφονίες μεταναστών οι οποίες μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο του θανάτου που σπέρνει ο καπιταλισμός και τα κράτη, έχουν γίνει κομμάτι της καθημερινότητας μας, καθημερινότητα μίας επικίνδυνα απευαισθητοποιημένης κοινωνίας. Ως Σύλλογος Φοιτητ(ρι)ών Φυσικού είμαστε αλληλέγγυοι/ες στα καταπιεσμένα και εκμεταλλευόμενα κομμάτια της κοινωνίας και θεωρούμε πως η θέση μας είναι πλάι τους στους δρόμους ενάντια στους κοινούς ταξικούς και κοινωνικούς εχθρούς μας.

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΝΙΚΑΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ

ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΠΑΛΑΜΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΙ ΑΣΤΥΝΟΜΟΥΣ

ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ Σ' ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΣΤΕ 'ΣΕΙΣ, ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤ(ΡΙ)ΩΝ ΦΥΣΙΚΟΥ

Να μην συνηθίσουμε τον θάνατο, την βία, την αλλοτρίωση, την εξαθλίωση των ζωών μας και την λεηλασία της γης.

Την Κυριακή 12/11 η ελληνική αστυνομία προέβη σε άλλη μια δολοφονία ενός ανήλικου Ρομά (17 ετών) στη Βοιωτία, με πρόφαση αυτή τη φορά τη καθυστέρηση του στον έλεγχο με το αμάξι. Άλλη μια εν ψυχρώ δολοφονία στήνεται από όπλο μπάτσου σε μία σειρά από αμέτρητες άλλες όπως αυτή του Σαμπάνη και του Φραγκούλη, που καταδεικνύουν το γεγονός ότι δε πρόκεινται για μεμονωμένα περιστατικά αλλά οργανικό κομμάτι της λειτουργίας του κόσμου της εξουσίας.

Η διακαής προσπάθεια των ΜΜΕ να συγκαλύψουν το περιστατικό λέγοντας πως το όπλο εκπυρσοκρότησε, αποδεικνύει τον επικίνδυνο τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι θεσμοί. Με τους μπάτσους μέσα στα πανεπιστήμια να επιτίθενται δολοφονικά με κρότου λάμψης, κυνηγητά και ξυλοδαρμούς αλλά και την καθημερινή παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων σε κάθε γωνιά, δε χάνουν ευκαιρία να μας υπενθυμίζουν ότι η ύπαρξη τους είναι εξ ολοκλήρου διεφθαρμένη. Στόχος της καταστολής είναι η συμμόρφωση όποιας προσπαθεί να εξεγερθεί ενάντια στην συνεχή καταπίεση που δέχεται από το εξουσιαστικό σύστημα.

Είναι βέβαια σημαντικό για εμάς σε αυτό το κομμάτι να προσθέσουμε -για ακόμη μια φορά- ότι η επίθεση που δεχόμαστε είναι συνολική. Έχοντας ζήσει έναν χρόνο με τις απανωτές εκκενώσεις καταλήψεων, την κανονικοποίηση του θανάτου από το δυστύχημα στα Τέμπη, τους πνιγμούς μεταναστριών στα νερά του Αιγαίου, τις γυναικοκτονίες και τη συγκάλυψη βιαστών, παιδεραστών & κακοποιητών, την καταστολή εργατικών αγώνων και τη βία ενάντια σε φοιτήτριες στο ΑΠΘ, την καταπάτηση του ασύλου με τη στρατοπέδευση ΜΑΤ εντός του πανεπιστημιακού χώρου, το ξύλο και τις πολυάριθμες συλλήψεις αγωνιστ(ρι)ών αλλά και με τις αδιάκοπες πυρκαγιές με τις οποίες ήρθαμε αντιμέτωποι το καλοκαίρι, καθώς και τις πλημμύρες, φαινόμενα που στοίχισαν τη ζωή σε ανθρώπους, που κατέστρεψαν τα σπίτια τους. Περιγράφουμε συνοπτικά όλες αυτές τις φορές που βαφτίζουν «ανεξέλεγκτες» καταλήγοντας στο ότι κατέχουν το μονοπώλιο της βίας και το εξαπολύουν κάθε στιγμή χωρίς φραγμούς. Έτσι και εμείς από τη πολύ αγάπη μας για ζωή και ελευθερία επιλέγουμε των αγώνα, τον δρόμο, τις συνελεύσεις, την αυτοοργάνωση, τις καταλήψεις, την αλληλεγγύη, τον θάνατο στον θάνατο για μια ζωή με αξιοπρέπεια.

ΣΦ Γεωλογίας

ΠΟΡΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ 15/11 19.00 - ΚΑΜΑΡΑ

17 χρονών ρομά δολοφονημένος από σφαίρα μπάτσου σήμερα στη Βοιωτία, επειδή δεν σταμάτησε σε έλεγχο. Η ιστορία επαναλάμβανεται, η εξουσια οπλίζει και δολοφονεί.

Η πληθώρα των αστυνομικών κτηνωδιών καταδεικνύει το πλέον προφανές, ότι δηλαδή οι πρακτικές των μπάτσων δεν αποτελούν ούτε μεμονωμένα περιστατικά ούτε μια παρεκτροπή από τη δημοκρατική ομαλότητα, αλλά οργανικό κομμάτι του κράτους και της δημοκρατίας για την καταστολή των αγώνων και των αντιστάσεων με οποιοδήποτε κόστος. Άλλωστε, η διακαής προσπάθεια των ΜΜΕ να συγκαλύψουν τα περιστατικά, αμαυρώνοντας πολλές φορές τη μνήμη των θυμάτων και προσηλυτίζοντας έτσι την κοινή γνώμη αποδεικνύει τον επικίνδυνο τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το κράτος.

Δε θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε φυσικά, τις αδιάκοπες πυρκαγιές με τις οποίες ήρθαμε αντιμέτωποι το καλοκαίρι, καθώς και τις πλημμύρες, φαινόμενα που στοίχισαν τη ζωή σε ανθρώπους, φαινόμενα που κατεστρεψαν τα σπίτια τους αφηνοντάς τους στον δρόμο, φαινόμενα που λεηλάτησαν τη φύση. Τα φαινόμενα βαφτίστηκαν από τους διάφορους θεσμικούς φορείς "ανεξέλεγκτα" σε μια ακόμη προσπάθεια εκ μέρους του κράτους να αποποιηθεί των ευθυνών του απέναντι στα τραγικά συμβάντα που λαμβάνουν χώρα διαρκώς. Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό σε κάθε έκφανση της καθημερινής ζωής, από τις γυναικοκτονίες και τη συγκάλυψη βιαστών, παιδεραστών & κακοποιητών, από την καταστολή εργατικών αγώνων και τη βία ενάντια σε φοιτητές & φοιτήτριες στο ΑΠΘ, την καταπάτηση του ασύλου με τη στρατοπέδευση ΜΑΤ εντός του πανεπιστημιακού χώρου, το ξύλο και τις πολυάριθμες συλλήψεις αγωνιστ(ρι)ών, τις απανωτές εκκενώσεις καταλήψεων, την κανονικοποίηση του θανάτου από το δυστύχημα στα Τέμπη, τους πνιγμούς μεταναστριών στα νερά του Αιγαίου ,πως το κράτος και οι ένστολοι εντολοδόχοι του διαθέτουν το μονοπώλιο της βίας που με κάθε ευκαιρία το εξαπολύουν, χωρίς φραγμούς είτε μέσω του αναβαθμισμένου εξοπλισμού τους είτε μέσω της συγκάλυψης, της αδιαφορίας, της υποβάθμισης και της απόδοσης δικαιοσύνης. Γιατί είναι η βία της εξουσίας, αυτή που ασκούν με την κάλυψη του επίσημου νόμου, αυτή που τους επιτρέπει να σκοτώνουν και να βασανίζουν ανενόχλητοι. Συνεχίζουν να διαπράττουν κρατικά εγκλήματα, με την νομιμοποίηση των ΜΜΕ και το ξέπλυμα της αστικής δικαιοσύνης επιχειρώντας -με ξεκάθαρους όρους- την εξόντωση των φτωχών και των αποκλεισμένων.

Μέσα στο διάστημα της πανδημίας του covid-19 και της υγειονομικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, το κράτος ανάμεσα στην επιλογή της ανασυγκρότησης του με όρους πρόνοιας και την αντίστοιχη με όρους καταστολής επέλεξε χωρίς καμία σκέψη το δεύτερο γιατί η κοινωνική πρόνοια θεωρείται μια παρωχημένη παραχώρηση που αναγκάστηκε να κάνει ο καπιταλισμός σε ένα προηγούμενο στάδιο. Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός δεν χρειάζεται -και δεν μπορεί- να υποσχεθεί τίποτε. Η αύξηση του κόστους διαβίωσης και η γενικευμένη ακρίβεια είναι η μοναδική προοπτική του καπιταλισμού για τη σωτηρία του. Κι όσο περνάει ο καιρός είναι μαθηματικά βέβαιο πως όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας θα έρχονται αντιμέτωπα με τις ολέθριες συνέπειες αυτής της κρίσης, ενώ η μεταφορά των ευθυνών στη «διεθνή συγκυρία» και τον πόλεμο αποτελεί ξεκάθαρη προσπάθεια αποποίησης των ευθυνών των κυβερνώντων .

Η εξουσία δολοφονεί. Παντοτινές προυποθέσεις της είναι η εκμετάλλευση και ο θάνατος. Η μόνη πράξη που προϋποθέτει την ελευθερία είναι η διάλυση της εξουσίας για να βρει τόπο να αναπτυχθεί η κοινωνική δημιουργικότητα που αποτελεί το απόλυτο αντίθετό της, ως έκφραση αλληλεγγύης, ισότητας και αξιοπρέπειας. Ο φόβος των εξουσιαστών για την ώρα του πληβειακού ξεσηκωμού μεγαλώνει. Ας τον κάνουμε πραγματικότητα. Η λύση βρίσκεται στο δρόμο του αγώνα. Εκεί που μπορούν να συντριβούν οι νόμοι και η δύναμη των ένστολων φρουρών της ζωής μας.

Οργάνωση με ακηδεμόνευτους και αδιαμεσολάβητους όρους σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα.

Ενότητα στη βάση, συντονισμός στη δράση. Αλληλεγγύη και αντίσταση μέχρις εσχάτων!

ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης

Κάλεσμα στήριξης στην πορεία ενάντια στην κρατική δολοφονία του Ρόμα Χρήστου Μιχαλόπουλου στην Βοιωτία από τους ένστολους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ.

Σήμερα 15/11 στις 7μμ Καμαρα

*Στηρίζουμε το μπλοκ των Σ.Φ. Χημικού, Γεωλογικού, Φυσικού, που έλαβαν αγωνιστικές αποφάσεις μέσα από ανοιχτές οριζόντιες διαδικασίες.

17χρονων νεκρός από σφαίρα μπάτσου στην Βοιωτία

Χρήστος Μιχαλόπουλος παρών

Το νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

περνάει μέσα από τους αγώνες του σήμερα για ψωμι παιδεία υγεία ελευθερία αξιοπρέπεια.

Μόνο τον τελευταίο χρόνο μετράμε εκατοντάδες κρατικές και ρατσιστικές δολοφονίες.

Στο χέρι μας είναι να μην μείνουν στην αφάνεια.

Σαμπάνης στο Πέραμα

Φραγκούλης στην Θεσσαλονίκη

Μανιουδακης στην Κρήτη

Μιχαλόπουλος στην Βοιωτία

-δολοφονημένοι από την ΕΛ.ΑΣ

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Αυτοοργανωμενο σχήμα αρχιτεκτονικής