Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2023 στις 18.00
Πορεία
Βόλος | Εκδηλώσεις και διαδήλωση ενόψει της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Όταν η καταπίεση γίνεται νόμος, η αντίσταση γίνεται καθήκον.
Αντί - Ιμπεριαλιστική Συνέλευση Βόλου
12/11 ΠΡΟΒΟΛΗ
14/11 ΕΚΔΗΛΩΣΗ
17/11 ΠΟΡΕΙΑ
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 μας έδειξε και συνεχίζει να αποτελεί απόδειξη πως οι πανεπιστημιακοί αγώνες είναι ικανοί να φέρουν την ανατροπή του καθεστώτος και να αποτελέσουν τον ακρογωνιαίο λίθο της επανάστασης. Η συγκεκριμένη μέρα αποτελεί ορόσημο στην επαναστατική μνήμη και οι εξεγέρσεις του σήμερα οφείλουν να διαλύουν την λήθη και να εξωτερικεύουν αγώνες ικανούς για την ρήξη και την μεταστροφή του φόβου στο αντίθετο από εμάς στρατόπεδο.
Εδώ είναι δόκιμο να γίνει μια σύντομη αναφορά στο χρονικό της υπόθεσης, παραθέτοντας ορισμένα στοιχεία σχετικά με τα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα της εποχής. Η μετεμφυλιακή Ελλάδα γνώρισε σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές κυρώσεις. Από το 1950 έως το 1970, η φτώχεια και η εξαθλίωση αυξάνονταν εκθετικά. Η ανεργία και η μερική απασχόληση αποτέλεσαν την νέα πραγματικότητα και τα τεράστια μεταναστευτικά κύματα προς Ευρώπη και Αμερική ενέτειναν την γενικότερη κατάσταση. Τα παραπάνω είναι μια ιστορική και αντικειμενική απόρροια του καπιταλιστικού συστήματος το οποίο ποτέ δεν θα είναι ικανό να φιλοξενήσει τον αξιοπρεπή ανθρώπινο βίο.
Σε αυτή την περίοδο ύστατης καπιταλιστικής κρίσης, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός για άλλη μια φορά επιστράτευσε το μακρύ χέρι του συστήματος, τον φασισμό. Σε αγαστή συνεργασία με τον πειθήνιο καθεστωτικό ελληνικό στρατό και την ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις), η αμερικάνικη πολεμική μηχανή (μέσω της CIA) με στόχο την σημαντική γεωπολιτική θέση της Ελλάδας στην Μεσόγειο, κατέπνιξε τις αριστερές και ακροαριστερές δυνάμεις εγκαθιδρύοντας την χούντα των συνταγματαρχών το 1967. Κεντρικό πρόσωπο του ακροδεξιού πραξικοπήματος αποτελεί ο δωσίλογος και ταγματασφαλίτης Γ. Παπαδόπουλος.
Ακολουθούν μια σειρά αντεπαναστατικών και κατασταλτικών μέτρων. Δρακόντειος έλεγχος κυκλοφορίας και εντατικοποίηση του συστήματος φακέλων πολιτικών φρονημάτων. Σταθερά και κλιμακωτά, το νέο πραξικόπημα ασκεί διώξεις και δολοφονίες, εξορίζει και βασανίζει τον αντιμαχόμενο λαό και ακολουθεί μια ολική αντικομμουνιστική και αντιαναρχική τακτική. Παρόλα αυτά οι αντιστασιακές αυτές δυνάμεις δεν λύγισαν ποτέ και με όπλο το όραμα τους για ένα καλύτερο κόσμο ενορχήστρωσαν και οργάνωσαν έναν τεράστιο αντιδικτατορικό αγώνα που είχε ως σκοπό την ανατροπή όχι μόνο της χούντας αλλά και του συστήματος που την εγκαθίδρυσε.
Στο πλαίσιο «φιλελευθεροποίησης» του καθεστώτος, η χούντα επιτρέπει την διαδικασία φοιτητικών εκλογών στις 20 Νοεμβρίου του 1972. Η συγκεκριμένη διαδικασία χαρακτηρίστηκε ως νοθευμένη και σε συνεργασία με την εργασιακή εξαθλίωση δημιούργησαν τις συνθήκες υπό τις οποίες εκκινήθηκαν οι πρώτες κινητοποιήσεις. Το καθεστώς απαντάει με το νομοθετικό διάταγμα '1347' το οποίο άρει την αναβολή στράτευσης των φοιτητών εν όψει των πανεπιστημιακών τους καθηκόντων.
Στις 14 Φεβρουαρίου 1973 πραγματοποιείται η
πρώτη σύγκρουση, με περίφραξη του Πολυτεχνείου από τις αστυνομικές δυνάμεις. Οι πραιτοριανοί της χούντας χτυπούν και κυνηγούν ακόμα και μέσα στις αίθουσες. Η μέρα αυτή επέτρεψε στο Απριλιανό καθεστώς να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο και τις κανιβαλιστικές του τακτικές. Εν όψει της κατάστασης, το κίνημα στήριξης και συμμετοχής της κατάληψης του Πολυτεχνείου αυξήθηκε σημαντικά. Στις 14 Νοεμβρίου πραγματοποιούνται γενικές συνελεύσεις οι οποίες καταλήγουν σε κατάληψη του χώρου για να προστατευτεί το άσυλο. Πραγματοποιείται 3ήμερη κατάληψη του Πολυτεχνείου που πνίχθηκε από λυσσαλέα καταστολή, με αποκορύφωμα την εισβολή τεθωρακισμένου στην πύλη του Πολυτεχνείου. Συνολικά υπήρξαν 24 γνωστοποιημένα και 16 ανώνυμα θύματα.
Ο αγώνας αυτός αποτέλεσε την αρχή του τέλος της χούντας. Η δυναμική της εποχής έφερε στο προσκήνιο εργατικές κινητοποιήσεις, ενδυνάμωση της μαχητικότητας των φοιτητικών συλλόγων και μια γενικότερη ρήξη με την αστική δικαιοσύνη.
Τα κεκτημένα του τότε είναι οι απώλειες του σήμερα και το σύγχρονο κίνημα οφείλει να δημιουργήσει τα «δικά του Πολυτεχνεία» .
Η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και η θεσμοθέτηση της ΟΠΠΙ το 2020 αποτελούν την μέγιστη απόδειξη της αναγκαιότητας για σύγχρονους εξεγερσιακούς πανεπιστημιακούς αγώνες. Η κοινότητα των σύγχρονων πανεπιστημίων επιτάσσει την πολιτική αποστείρωση και παθητικότητα και ακόμα και αναφορικά με την συνδικαλιστική δράση των σχολών, υπάρχει η γενικότερη τάση για ρεφορμισμό και συμμόρφωση με την παρούσα καθεστηκυία τάξη. Απέναντι στα παραπάνω, το σύγχρονο κίνημα οφείλει να επαναφέρει τις πανεπιστημιακές μαχητικές δομές αγώνα και να εξωτερικεύσει τις ανάγκες για ταξικούς και αντικαθεστωτικούς αγώνες.
Μπουρλότο και φωτιά σε κράτος και αστυνόμους.
Το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει.
Πυρήνες εξέγερσης σε όλες τις σχολές.
Αγωνιζόμαστε αλληλέγγυα και συντροφικά καταστρέφοντας κάθε μορφή εξουσίας στον δρόμο για την κοινωνική επανάσταση.
Αναρχική Φοιτητική Συνέλευση Τέρμινο
πηγή : email που λάβαμε στις 14 Νοεμβρίου 12h
Ποτέ ξανά χούντα ή φασισμός! Όλες και όλοι στις πορείες του Πολυτεχνείου!
Δημοσιεύουμε την ανακοίνωση της Νεολαίας Ξ για τους μύθους της Ακροδεξιάς για τη Χούντα, που μοιράστηκε αυτές τις μέρες σε σχολεία, σχολές και γειτονιές.
Απαντάμε στους μύθους της Ακροδεξιάς για τη Χούντα και το Πολυτεχνείο
Όλες/οι στις πορείες του Πολυτεχνείου
Για την Ακροδεξιά στην Ελλάδα το Πολυτεχνείο είναι μια ευκαιρία να διασπείρει fake news και να χύσει δηλητήριο.
Το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής Ακροδεξιάς εξάλλου στήριζε και στηρίζει τη Χούντα.
Ο Μιχαλολιάκος, αρχηγός της Χρυσής Αυγής, τις 3 μέρες που κράτησε η κατάληψη του Πολυτεχνείου ήταν απέξω μαζί με μια ομάδα φασιστών, έριχναν πέτρες προς το Πολυτεχνείο, έκαναν επίθεση στον κόσμο που πήγαινε στους καταληψίες τρόφιμα και βοηθούσαν την αστυνομία.
Για το αντιφασιστικό κίνημα, η επέτειος του Πολυτεχνείου πρέπει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αντιφασιστικού αγώνα.
Είναι χρέος μας να απαντάμε στους μύθους και τη λάσπη της Ακροδεξιάς και να συμμετέχουμε στην πορεία του Πολυτεχνείου.
Μύθος 1: Στο Πολυτεχνείο δεν υπήρχαν νεκροί
Ακόμα και η Χούντα παραδεχόταν ότι στο Πολυτεχνείο υπήρχαν νεκροί. Οι εφημερίδες της εποχής μιλούσαν για 11 νεκρούς και 138 τραυματίες.
Το 2003 το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών πιστοποίησε με έρευνα του πως την 17η Νοέμβρη 1973 δολοφονήθηκαν από τη Χούντα 40 άνθρωποι και τραυματίστηκαν πάνω από 2000.
Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν νεκροί που δεν έχουν καταγραφεί.
Κατ' αρχήν η Χούντα προσπάθησε να κουκουλώσει τον πραγματικό αριθμό των νεκρών.
Κατά δεύτερον πολλοί τραυματίες που τελικά έχασαν τη ζωή τους δεν πήγαν στο νοσοκομείο για να μην συλληφθούν. Επίσης πολλοί γιατροί δεν κατέγραψαν με επίσημο τρόπο τους τραυματισμούς και τους θανάτους ανθρώπων που μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο από το Πολυτεχνείο για να μην συλληφθούν οι άνθρωποι αυτοί και οι οικογένειές τους.
Ο ταγματάρχης Γεώργιος Σφακιανάκης, στρατιωτικός γιατρός που υπέβαλε την παραίτησή του μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου μίλησε για 400 ή 500 συνολικά νεκρούς στο Πολυτεχνείο σε συνέντευξη που έδωσε στην αμερικανική εφημερίδα Cincinnati Enquirer.
Μύθος 2: Το τανκ πήγε να ανοίξει την πόρτα του Πολυτεχνείου για να απεγκλωβιστούν οι φοιτητές
Όσο αστείο κι αν ακούγεται το παραπάνω είναι επιχείρημα της ακροδεξιάς και του Μιχάλη Γουνελά - του χουντικού επικεφαλής των αρμάτων μάχης που επιτέθηκαν στο Πολυτεχνείο.
Το τανκ ισοπέδωσε την πόρτα του Πολυτεχνείου παρά το γεγονός ότι πάνω στις κολώνες της Πύλης και πίσω από την πόρτα υπήρχαν φοιτητές. Στη συνέχεια ειδικές δυνάμεις του στρατού και αστυνομικοί εισέβαλαν στο πολυτεχνείο με όπλα και καδρόνια για να χτυπήσουν και να συλλάβουν τους φοιτητές.
Ο φωτορεπόρτερ Αριστοτέλης Σαρρηκώστας, ο άνθρωπος που φωτογράφησε την εισβολή του τανκ και της αστυνομίας στο Πολυτεχνείο είπε σε συνέντευξή του:
«[το τανκ]…έβαλε μπροστά τη μηχανή του και βγάζοντας από πίσω του έναν πυκνό μαύρο καπνό που σκέπασε τα πάντα, με όση δύναμη είχε κινήθηκε προς την πύλη…
»Το χειρότερο που με τρομάζει ακόμα και σήμερα είναι ότι επάνω στα κολονάκια βρίσκονταν φοιτητές. Το ίδιο συνέβαινε και πίσω από την πύλη. Οι φοιτητές είχαν τοποθετήσει ως οδόφραγμα μία Mercedes και μεταξύ του αυτοκινήτου και της πύλης είχε κόσμο. Τους έβλεπα ολοκάθαρα. Αυτοί που ήταν στα πλαϊνά σίγουρα έτρεξαν. Τι να έγιναν όμως αυτοί που ήταν στη μέση; Η αναφορά του λοχία ότι είδε ένα κομμένο πόδι μιας φοιτήτριας -είχε πει ότι έφυγε ένα σίδερο και την χτύπησε στο πόδι- είναι άστοχη καθώς την πάτησε. Πέρασε από πάνω της.»
«Άκουγα πολλούς πυροβολισμούς, ενώ πολλοί αστυνομικοί από τη βιασύνη τους, έμπαιναν μέσα στο Πολυτεχνείο, από τα κάγκελα. Άκουγα πολλά ουρλιαχτά…»
Μύθος 3: Στη Χούντα δεν υπήρχε ανεργία
Η επίσημη ανεργία ήταν χαμηλή κατ' αρχήν γιατί εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι μετανάστευσαν στο εξωτερικό. Μόνο μεταξύ του 1968 και του 1971 έφυγαν από την Ελλάδα 297.000 άνθρωποι.
Πολλοί έφυγαν για να γλιτώσουν από την καταπίεση, την καταστολή, τις φυλακίσεις και τους βασανισμούς της Χούντας. Άλλοι γιατί δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα οικονομικά. Η Χούντα επέβαλε πολύ χαμηλούς μισθούς για τους εργαζόμενους, ενώ όλα τα βασικά αγαθά γινόταν χρόνο με τον χρόνο πολύ πιο ακριβά.
Χιλιάδες ήταν και οι άνθρωποι που κατά τη διάρκεια της Χούντας φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εξορίστηκαν και βέβαια δεν προσμετρούνταν στους αριθμούς των ανέργων.
Μύθος 4: Οι χουντικοί ήταν τίμιοι
Ένας από τους πρώτους νόμους των χουντικών ήταν οι αυξήσεις στους μισθούς τους. Ο μισθός του «πρωθυπουργού» αυξήθηκε από τις 23.600 στις 45.000 δραχμές και των υπουργών και υφυπουργών από τις 22.400 στις 35.000 δραχμές.
Ο Παπαδόπουλος μέσα στην 7ετία της Χούντας απέκτησε 3 βίλες. Μία στο Λαγονήσι που του είχε παραχωρηθεί από τον Ωνάση, μια που έχτισε μέσα στον εθνικό δρυμό της Πάρνηθας και μία στο Ψυχικό.
Τα οικονομικά σκάνδαλα της Χούντας διαδεχόταν το ένα το άλλο.
Οι χουντικοί έπαιρναν λεφτά από τα δημόσια ταμεία (όπως και δάνεια) για να κάνουν υποτίθεται έργα. Πολλά έργα δεν γινόταν ποτέ, τα χρήματα όμως γίνονταν καπνός.
Ένα παράδειγμα είναι τα 453 εκατομμύρια δραχμές που μάζεψαν από τα δημόσια ταμεία και εισφορές του κόσμου για να φτιάξουν τον «ναό του Σωτήρα» στα Τουρκοβούνια. Ο ναός δεν φτιάχτηκε ποτέ και 406 από τα 453 εκατομμύρια «εξαφανίστηκαν».
Μύθος 5: Η Χούντα έφτιαξε δρόμους
Η Χούντα έφτιαξε πολλούς δρόμους και έκανε και άλλα «έργα». Πολλά από τα έργα ήταν καταστροφικά για το περιβάλλον. Άλλα, ήταν εντελώς περιττά.
Ο λόγος για τον οποίο γίνονταν τα έργα ήταν αφενός για να παίρνουν οι χουντικοί εργολάβοι δουλειές και να βγάζουν κέρδη, αφετέρου για να παίρνουν οι χουντικοί πολιτικοί μίζες.
Πολλά έργα δεν ολοκληρώνονταν ποτέ και άλλα δεν ξεκινούσαν ποτέ, παρότι οι εργολάβοι είχαν πάρει τα λεφτά.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Εγνατίας Οδού. Η Χούντα πλήρωσε τον Αμερικανό εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ 4,5 εκατομμύρια δολάρια, η Εγνατία Οδός όμως δεν φτιάχτηκε. (Ξεκίνησε να φτιάχνεται πολύ αργότερα, το 1994, από άλλο εργολάβο φυσικά).
Μύθος 6: Στη Χούντα υπήρχε ασφάλεια, κοιμόμασταν με το κλειδί πάνω στην πόρτα
Η εγκληματικότητα στην Ελλάδα ήταν χαμηλή τόσο πριν όσο και πολλά χρονιά μετά τη χούντα. Συνολικά από το 1950 μέχρι και το 1990 ο κόσμος στην Ελλάδα είχε το κλειδί στην πόρτα και κοιμόταν το καλοκαίρι στα μπαλκόνια και στις ταράτσες.
Η περίοδος της Χούντας δεν ήταν όμως μια περίοδος με ασφάλεια.
Όσοι ήταν αριστεροί ή εκφράζονταν υπέρ της Δημοκρατίας κινδύνευαν με απόλυση, φυλάκιση, βασανισμούς, εξορία.
Μύθος 7: Η Χούντα δεν δημιούργησε χρέος για την Ελλάδα
Μέσα στα 7 χρόνια που κράτησε την εξουσία η Χούντα αύξησε το δημόσιο χρέος κατά 150%.
Συγκεκριμένα το δημόσιο χρέος της Ελλάδα ήταν πριν τη Χούντα 1.110 εκατομμύρια δολάρια. Τον τελευταίο χρόνο της 7ετούς δικτατορίας είχε φτάσει τα 2.700 εκατομμύρια δολάρια. Το χρέος αυτό φορτώθηκε στις πλάτες των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.
Ποτέ ξανά Χούντα και Φασισμός
Σήμερα η Ακροδεξιά επιχειρεί να ξανασηκώσει κεφάλι.
Για την 1η Νοέμβρη του 2023 είχαν οργανώσει πανευρωπαϊκή συγκέντρωση νεοναζί στην Αθήνα, συγκεκριμένα στο Ν. Ηράκλειο. Το αντιφασιστικό κίνημα με την εκστρατεία που έκανε και την κινητοποίησή του τη συγκεκριμένη μέρα κατάφερε να την ακυρώσει. Περίπου 2.000 άτομα συγκεντρωθήκαμε στην πλατεία του Ν. Ηρακλείου και σε γύρω περιοχές, παρά τα μπλόκα και τις απαγορεύσεις της αστυνομίας. Μια ομάδα νεοναζί, λυσσασμένοι από την αποτυχία τους έστησαν ενέδρα σε αντιφασίστες στον σταθμό του μετρό στο Μοναστηράκι. Προσπάθησαν έτσι να αλλάξουν το κλίμα και να το στρέψουν υπέρ τους.
Η αλήθεια όμως δεν κρύβεται. Εκείνη την ημέρα βρέθηκαν από τη μια πλευρά 30 λυσσασμένοι μαχαιροβγάλτες. Από την άλλη το μαζικό αντιφασιστικό κίνημα που τους έκοψε τον δρόμο.
Στις 17 Νοέμβρη και κάθε μέρα συνεχίζουμε τον αντιφασιστικό αγώνα. Για να μην ξαναζήσουμε ποτέ Χούντα ή Φασισμό.
Όλες και όλοι στις πορείες του Πολυτεχνείου!
Αθήνα: 3:30 μ.μ. - πλ. Κολοκοτρώνη
Θεσσαλονίκη: 5:00 μ.μ. - Πολυτεχνείο ΑΠΘ
Βόλος: 6:00 μ.μ. - Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Θόλος
Μυτιλήνη: 7:00 μ.μ.- Πλατεία Σαπφούς
Ξεκίνημα