Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2023 στις 14.30
Πορεία
Λευτεριά στην Παλαιστίνη - Αλληλεγγύη μέχρι τη νίκη!
Εκδήλωση Πέμπτη 16 Νοέμβρη, 6μμ Πολυτεχνείο
Πορεία Παρασκευή 17 Νοέμβρη, 2.30 Πλατεία Κλαυθμώνος
Πενήντα χρόνια από την εξέγερση των εργατών και της νεολαίας στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του 1973, εκατομμύρια άνθρωποι σε κάθε γωνιά του κόσμου βγαίνουν στο δρόμο στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού και του αγώνα του. Το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη - Κάτω τα χέρια από τη Γάζα!» ξεσηκώνει τον κόσμο από την Ουάσιγκτον μέχρι την Τζακάρτα και από την Αθήνα μέχρι το Λονδίνο.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν κομμάτι ενός παγκόσμιου κύματος αγώνων και επαναστατικών κινημάτων, του «Μάη του '68», που πυροδότης του ήταν το κίνημα ενάντια στον πόλεμο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και στις κυβερνήσεις που τον στήριζαν. Σήμερα, τα συλλαλητήρια υπέρ της Παλαιστίνης θυμίζουν το κίνημα για το Βιετνάμ αλλά και το κίνημα ενάντια στον πόλεμο των ΗΠΑ και των συμμάχων του στο Ιράκ το 2003 που ταρακούνησε όλον τον πλανήτη και οδήγησε σε αποτυχία τα σχέδια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Ενώ τα εκατομμύρια που πλημμυρίζουν τους δρόμους στο Αμάν, το Κάιρο, τη Βαγδάτη, πιάνουν το νήμα από τις εξεγέρσεις της «αραβικής άνοιξης» που συντάραξαν τα καθεστώτα της περιοχής.
Αυτό το κίνημα τρέμουν οι κυβερνήσεις και προσπαθούν να το συκοφαντήσουν και να το σταματήσουν με κάθε τρόπο, μαζί και η κυβέρνηση της ΝΔ. Όμως, κάθε μέρα που περνάει τα εγκλήματα του ρατσιστικού κράτους - τρομοκράτη Ισραήλ γίνονται πιο αποκρουστικά, η Παλαιστινιακή Αντίσταση δεν κάμπτεται, το παγκόσμιο κίνημα δυναμώνει και οι δολοφόνοι και οι συνένοχοί τους απομονώνονται.
Το σχέδιο εθνοκάθαρσης που επιχειρεί το Ισραήλ με την ατελείωτη σφαγή στη Γάζα συναντάει την Αντίσταση των Παλαιστίνιων και μεγαλώνει τις πιέσεις στα αραβικά καθεστώτα που βγάζουν πύρινους λόγους χωρίς να κάνουν τίποτα. Οι ΗΠΑ στηρίζουν τη σφαγή και ενισχύουν την στρατιωτική τους παρουσία για να εξασφαλίσουν τον έλεγχό τους. Και από δίπλα η κυβέρνηση της ΝΔ στηρίζει απροκάλυπτα τις ΗΠΑ και το μαντρόσκυλό τους στην περιοχή.
Ενώνουμε τη φωνή μας με το παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη! Η Παλαιστινιακή Αντίσταση δεν είναι «τρομοκρατία», ούτε η αλληλεγγύη σε αυτήν είναι αντισημιτισμός. Είναι αγώνας ύπαρξης ενός ηρωικού λαού ενάντια σε ένα ρατσιστικό κράτος - τρομοκράτη που θέλει να τον ξεριζώσει από τις εστίες του. Υπερασπίζουμε το δικαίωμα των Παλαιστίνιων να παλεύουν ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ. Απαιτούμε ταυτόχρονα να σταματήσει η στήριξη που παρέχουν στο Ισραήλ, οι ΗΠΑ και οι κυβερνήσεις της ΕΕ.
Παλεύουμε ενάντια στον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας - Ισραήλ. Απαιτούμε να διακοπεί άμεσα κάθε στρατιωτική, οικονομική και διπλωματική συνεργασία με το κράτος - τρομοκράτη. Να κλείσουν οι αμερικάνικες βάσεις στη Σούδα, την Ελευσίνα και παντού, να γυρίσουν πίσω οι φρεγάτες. Παλεύουμε ενάντια στην ισλαμοφοβία και τον ρατσισμό που συστηματικά εξαπολύει η κυβέρνηση της ΝΔ, διεκδικούμε να ανοίξουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες.
Όλες και όλοι μαζί να σταθούμε στο πλευρό της Αντίστασης μέχρι τη νίκη. Η επέτειος των πενήντα χρόνων από την εξέγερση του Νοέμβρη και οι πορείες του Πολυτεχνείου να δώσουν νέα ορμή σε ένα κίνημα αλληλεγγύης στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς και τα συνδικάτα, τις σχολές και τα σχολεία.
Για να σταματήσουμε τη δολοφονική μηχανή του ισραηλινού κράτους, των ιμπεριαλιστών προστατών και συμμάχων του. Για μια Παλαιστίνη ελεύθερη από τον Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο!
Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο (Αθήνα), Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδας
50 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ-ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ
ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΛΑΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
Ανοιχτά σύνορα, Όχι στις επαναπροωθήσεις, Άσυλο και στέγη για όλους
Καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, 17/11, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ 3ΜΜ
Πριν 50 Χρόνια, στις 17 Νοέμβρη του 1973 τα τανκς της Χούντας των Συνταγματαρχών δολοφονούσαν τους φοιτητές και τους εργάτες που είχαν καταλάβει το Πολυτεχνείο και τους δρόμους της Αθήνας. Σήμερα 50 χρόνια μετά, ο στρατός του Ισραήλ διαπράττει μία ολόκληρη γενοκτονία, δολοφονώντας χιλιάδες αμάχους, γυναίκες και παιδιά στη Γάζα. Φέτος, τιμάμε τους αγωνιστές του Πολυτεχνείο παλεύοντας δίπλα στους Παλαιστίνιους που συνεχίζουν να αντιστέκονται από την Γάζα μέχρι την Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ, απαιτώντας τον τερματισμό της κατοχής από το ρατσιστικό κράτος - τρομοκράτη που θέλει να τους ξεριζώσει από τις εστίες τους.
Η Ελληνική Κυβέρνηση μαζί με τις ΗΠΑ και τις κυβερνήσεις της ΕΕ είναι ΣΥΝΕΝΟΧΗ σε αυτή τη μαζική σφαγή. ΟΧΙ μόνο ο Μητσοτάκης έτρεξε να αγκαλιάσει τον Νετανιάρχου αλλά δίνει τις βάσεις στη Σούδα και στην Ελευσίνα προκειμένου να διευκολύνει τους βομβαρδισμούς των αμάχων, στέλνει τη φρεγάτα Ψαρά να στη Ν/Α Μεσόγειο για να ενταχθεί σε ΝΑΤΟϊκή δύναμη που επιχειρεί στην περιοχή και ταυτόχρονα δε διστάζει να παίζει το χαρτί της ισλαμοφοβίας και τους ρατσισμού, στοχοποιώντας για άλλη μια φορά τους πρόσφυγες και τους μετανάστες αλλά και όλους τους διαδηλωτές που βγαίνουν κατά χιλιάδες στους δρόμους στο πλευρό της Παλαιστίνης και σηκώνουν περήφανα τις σημαίες της.
Όμως οι πολιτικές που στοχοποιούν τους πρόσφυγες ως εισβολείς ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο στους φασίστες στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Η απάντηση του αντιφασιστικού κινήματος στην πανευρωπαϊκή σύναξη φασιστών που είχε προγραμματιστεί την 1η Νοέμβρη στο Ηράκλειο, όπου το αντιφασιστικό κίνημα έδωσε δυναμικό παρόν σπάζοντας την απαγόρευση της κυβέρνησης, τα μπλόκα και τις προσαγωγές δείχνει το δρόμο.
Ο Μητσοτάκης δεν είναι μόνο συνένοχος στο έγκλημα της Γάζας. Είναι και δολοφόνος προσφύγων, ένοχος για κάθε πνιγμένο πρόσφυγα , προσφύγισσα και παιδί στα ναυάγια στο Αιγαίο όταν επιμένει να κλείνει τα σύνορα και να κάνει ανοικτά επαναπροωθήσεις με την βία του Λιμενικού προς την Τουρκία. Το επόμενο διάστημα έχουμε να δώσουμε τη μάχη για να καταδικαστούν οι δολοφόνοι του εγκλήματος στη Πύλο, με το πνιγμό στο ναυάγιο 600 προσφύγων. Πρέπει να φροντίσουμε να κάτσουν στο σκαμνί οι υπεύθυνοι του Λιμενικού και των αρχών που αρνήθηκαν να διασώσουν ένα καράβι σε κίνδυνο και άφησαν να πνιγούν ή προκάλεσαν το ναυάγιο με επιχείρηση ρυμούλκησης με στόχο την αποτροπή εισόδου στην Ελλάδα, στέλνοντάς στο βυθό της Μεσογείου εκατοντάδες πρόσφυγες αναμεσά τους πολλές γυναίκες και παιδιά.
Είναι μια μάχη ενάντια στη δολοφονική πολιτική της Ευρώπης-φρούριο που με τους φράχτες, την στρατιωτικοποίηση της φύλαξης των συνόρων, τις συμφωνίες με Τουρκία, Λιβύη, Μαρόκο έχουν μετατρέψει την Μεσόγειο σε υγρό τάφο χιλιάδων κατατρεγμένων προσφύγων εμποδίζοντας κάθε πρόσβαση στο δικαίωμα στο άσυλο.
..
Να διεκδικήσουμε ανοιχτά σύνορα για να μπει τέλος στους πνιγμούς προσφύγων, άσυλο και στέγη για όλους. Να κλείσουν οι Αμυγδαλέζες. Για να σταματήσουν οι εξώσεις και οι εκτοπισμοί προσφύγων. Να καταδικαστούν ξανά οι ναζί της Χρυσής Αυγής στο Εφετείο, να μείνουν για πάντα στη φυλακή.
Θέλουμε λεφτά για την Υγεία, την Παιδεία και τις κοινωνικές ανάγκες, όχι για βόμβες και φρεγάτες στη Μέση Ανατολή. Όχι στην ισλαμοφοβία και τον ρατσισμό, να ανοίξουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες. Ενώνουμε τη φωνή μας με τα εκατομμύρια που διαδηλώνουν στο πλευρό των Παλαιστίνιων σε όλον τον κόσμο μέχρι τη νίκη, βαδίζουμε στο δρόμο του Νοέμβρη και διεκδικούμε σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά Λευτεριά στην Παλαιστίνη!
Στο δρόμο του Νοέμβρη, τσακίζουμε το φασισμό, ανοίγουμε το δρόμο για μια κοινωνία χωρίς πόλεμο, φασισμό, ρατσισμό, σεξισμό!
KEEΡΦΑ ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ
Κάτω η κυβέρνηση Μητσοτάκη - Έξω το ΝΑΤΟ και οι Βάσεις
Όχι στη γενοκτονία στη Γάζα - Νίκη στην Παλαιστινιακή επανάσταση
Πενήντα χρόνια από τη συγκλονιστική εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 ενάντια στη λαομίσητη στρατιωτική χούντα, με την κατάληψη του Πολυτεχνείου από τους φοιτητές και τη συμμετοχή οικοδόμων και άλλων εργατών, η φλόγα που πυρπόλησε τις ψυχές χιλιάδων νέων και λαού καίει και φοβίζει την αστική εξουσία ό,τι μπορεί να φουντώσει και σήμερα, μέσα στις συνθήκες της άλυτης κρίσης.
Τις ιστορικές εκείνες ημέρες, συντελέστηκε η σπάνια, αλλά τρανή συγκυρία όταν ο λαός «σαν ξυπνήσει μονομιάς, έρχεται ανάποδα ο ντουνιάς». Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ήταν αναπόσπαστο μέρος του διεθνούς επαναστατικού κύματος που ξέσπασε σ' όλο τον κόσμο, από τον κόκκινο Μάη του 1968 ως τη νίκη της Βιετναμέζικης επανάστασης και την ήττα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Και όποιος συμμετείχε στον παλλαϊκό ξεσηκωμό των ημερών εκείνων, γνωρίζει πώς είναι να διαπερνά το κορμί του σαν φλόγα, η καταλυτική δύναμη που διατρέχει τις ψυχές των ανθρώπων όταν γίνονται ένα, η ανάταση που προκαλεί ο πόθος και ο αγώνας για ελευθερία, η λυτρωτική απελευθέρωση από το φόβο που κρατά τις εξουσίες στη θέση τους, η καταιγιστική ορμή, με την οποία μπορεί να κινήσει τα σώματα το όραμα της απαλλαγής από τον καταπιεστή, το βασανιστή, το δυνάστη.
Το Πολυτεχνείο δεν δικαιώθηκε ακόμα. Γι' αυτό και η φλόγα του μένει ως τα σήμερα δυνατή και ικανή να συνεπάρει τις ψυχές του λαού μας και αυτή είναι η αγωνία των κρατούντων. Όσο κι αν την πολεμούν παραμένει άσβεστη η συλλογική μνήμη από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και τους αγώνες που ακολούθησαν, ως το Δεκέμβρη του 2008, τους αντιμνημονιακούς αγώνες, την αντιφασιστική πάλη ενάντια στους Ναζί της Χρυσής Αυγής και τα παρακλάδια της, τις συγκρούσεις με όλες τις αστικές κυβερνήσεις όλων των χρωμάτων, μαύρες, μπλε, πράσινες ή ροζ και το Κράτος τους.
Η 50ή επέτειος του Πολυτεχνείου βρίσκει το λαό περικυκλωμένο από τη φωτιά ενός διεθνούς αμερικανο-νατοϊκού ιμπεριαλιστικού πολέμου, οι εστίες του οποίου διαρκώς πολλαπλασιάζονται και λόγω της άλυτης παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης απειλεί να εξελιχθεί σε παγκόσμιο. Η κατάπτυστη πρόσδεση των ελληνικών κυβερνήσεων και των αστικών πολιτικών δυνάμεων -ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ- στο ΝΑΤΟΪΚΟ ιμπεριαλιστικό άρμα, πρώτα με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τώρα με την γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα από το ισραηλινό καθεστώς Κατοχής και απαρτχάιντ, κάνει όλο και πιο πιθανή την εμπλοκή της Ελλάδας σε ένα πολεμικό σφαγείο. Για να το σταματήσουμε ο λαός πρέπει βγει στο προσκήνιο, να πάρει στα χέρια του τις τύχες του. Δεν ξεχνάμε πως το 1967 η αμερικανονατοϊκή χούντα εκτός των άλλων, επιβλήθηκε για την στήριξη του πολέμου των 6 ημέρων του Ισραήλ ενάντια στους αραβικούς λαούς.
Η κρίση του παρακμασμένου παγκόσμιου καπιταλισμού σπέρνει τον πόλεμο και την καταστροφή παντού. Στο εσωτερικό της χώρας, η επιδρομή της κυβέρνησης Μητσοτάκη κατά των εργαζόμενων, ματώνει εκατομμύρια ανθρώπων. Ασυδοσία, δουλικότητα και ξετσίπωτη κολεγιά με το κεφάλαιο, τους εφοπλιστές και μεγαλοκαρχαρίες από τη μία, διάλυση του ΕΣΥ, ακρίβεια, πλειστηριασμοί, λιτότητα, απολύσεις και ελαστικές σχέσεις εργασίας για τους άνεργους, μισοεργαζόμενους και εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, με μισθούς που καταπίνει ο πληθωρισμός, από την άλλη.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, είτε στην εξωτερική πολιτική και τη διεθνή θέση της χώρας, είτε στη διαχείριση της αξεπέραστης κρίσης στο εσωτερικό, είναι το όργανο των αστικών και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, πρόθυμη να προσφέρει το λαό θυσία στα σχέδια των επιχειρηματικών λόμπυ της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η σωτηρία του λαού σήμερα σημαίνει ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τα συνθήματα του Πολυτεχνείου το 1973 «Λαέ πολέμα σού πίνουνε το αίμα», «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», «Γενική Απεργία, Εργατική Εξουσία» είναι συνθήματα του αγώνα και της σημερινής εποχής.
Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία, να πάρουν μαζικά και δυναμικά μέρος στις εκδηλώσεις και την μεγάλη διαδήλωση τιμής, μνήμης και αγώνα, για τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, παλεύοντας για την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, την ήττα του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ σε Ουκρανία και Παλαιστίνη, για τη νίκη της Παλαιστινιακής επανάστασης. Για τη σοσιαλιστική επανάσταση στην Ελλάδα και παγκόσμια, για την εργατική εξουσία και τον πανανθρώπινο κομμουνισμό.
Αθήνα: Κοραή και Σταδίου, Παρασκευή 17 Νοέμβρη, 2 μ.μ.
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ - ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ
πηγή : email που λάβαμε στις 13 Νοεμβρίου 21h
ΤΙΜΑΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
Και τι δεν ήταν…
Φέτος, συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εξέγερση ενάντια στην δικτατορία που είχε επιβληθεί από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και μεγάλη μερίδα του ντόπιου κεφαλαίου.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτέλεσε την κορύφωση του αντιδικτατορικού, αντιμπεριαλιστικού αγώνα όλων των χρόνων της δικτατορίας. Αν και ξεκίνησε γύρω από την διεκδίκηση ελευθεριών των φοιτητών και των φοιτητριών, καθώς στους πανεπιστημιακούς χώρους η στρατιωτική δικτατορία στάθηκε αδύνατον να «νομιμοποιηθεί» ιδεολογικά, σύντομα απέκτησε συνολικό ταξικό, λαϊκό, αντιμπεριαλιστικό και αντιδικτατορικό χαρακτήρα.
Μία εξέγερση που η ηγεσία κομματιών της "επίσημης" Αριστεράς, η οποία συναινούσε σε ομαλή μετάβαση σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας και στα χουντικά σχέδια "φιλελευθεροποίησης", δεν μπόρεσε να αποφύγει, μία εξέγερση που έδειξε πως είναι πολλές φορές στην ιστορία, που η ίδια η κίνηση των λαϊκών μαζών ξεπερνάει τα φοβικά, σχέδια κομμάτων και οργανώσεων που την επικαλούνται.
Μία εξέγερση που, όπως συμβαίνει πάντα και αρχής γενομένης από τα γεγονότα της Νομικής, κατάφερε να κατεβάσει στο δρόμο δεκάδες χιλιάδες λαού σπάζοντας τις συνθήκες τρόμου 6 και πλέον ετών. Μία εξέγερση που υπήρξε με τη σειρά της αποτέλεσμα του συνδυασμού μιας σειράς αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων: Της πετρελαϊκής κρίσης του 1973, καθώς και της ανικανότητας της κυβέρνησης να καταπολεμήσει τον -συνεχώς αυξανόμενο- πληθωρισμό, όπου παρά τις διακηρύξεις της ότι ήταν εισαγόμενος έφερε τεράστια ευθύνη, με την λαϊκή δυσαρέσκεια να γιγαντώνεται. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν την ίδια στιγμή η χούντα έκανε όλα τα χατίρια του μεγάλου κεφαλαίου. Παράλληλα όμως, η εξέγερση του Πολυτεχνείου υπήρξε υποπαράγωγο των μεγάλων αντιαποικιοκρατικών και αντιιμπεριαλιστικών αγώνων της περιόδου σε Λατινική Αμερική, Ασία και Αφρική, των εξεγέρσεων των προηγούμενων χρόνων στις δυτικές μητροπόλεις, των αναγκαίων ρήξεων μέσα στην ντόπια κομμουνιστική αριστερά της οποίας μεγάλη μερίδα - και έχοντας στην πλάτη της το τελικό αποτέλεσμα ήττας της ένοπλης πάλης της δεκαετίας του 1940 αλλά και τους διωγμούς που ακολούθησαν- παρέμενε φοβική με χιλιάδες αγωνιστές/αγωνίστριες να βρίσκονται στις εξορίες, τις φυλακές ή στην προσφυγιά, με τις ηγεσίες να συμβιβάζονται όλο και περισσότερο με την αστική εξουσία, με την διαρκή κίνηση χιλιάδων αγωνιστών και αγωνιστριών που έστησαν, προηγουμένως και πολλές φορές από το μηδέν, παράνομους μηχανισμούς επικοινωνίας και πολύμορφης δράσης.
Μία εξέγερση που έφερε δίπλα στον φοιτητικό πυρήνα που την πυροδότησε, και όπως συνηθίζουν να κάνουν οι εξεγέρσεις, τόσο κομμάτια του λαού όπως μαθητές και εργάτες διευρύνοντας τους ίδιους της τους ορίζοντες, όσο όμως και διαφορετικών καταβολών και στόχων, πολιτικές οργανώσεις, ρεφορμιστικές και επαναστατικές.
Μία εξέγερση τέλος, που ηττήθηκε στρατιωτικά πριν προλάβει να εξαπλωθεί και να στήσει νέες εστίες και μέτωπα πάλης, μπροστά στα τεθωρακισμένα και στα μπουλούκια των ένοπλων ασφαλιτών που πυροβολούσαν στο ψαχνό, με δεκάδες νέους και νέες να δολοφονούνται, να συλλαμβάνονται, να βασανίζονται και να φυλακίζονται. Κάτι που - και πάλι - συμβαίνει πάντα στην ιστορία όταν μία σειρά παραγόντων δεν επιτρέπουν την επαναστατική τους ολοκλήρωση.
Η ίδια η δικτατορία, εξαιτίας μιας σειράς παραγόντων, κατέρρευσε λίγους μήνες μετά, αυτή τη φορά υπό το βάρος της πριμοδότησης εθνικιστικών ομάδων και της υποκίνησης πραξικοπήματος στην Κύπρο, αλλά και της Τούρκικης εισβολής και μετέπειτα κατοχής μεγάλου κομματιού της, υπό την ενορχήστρωση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Η απόσταση από το "ναι" του Λεωνίδα Κύρκου στα σχέδια φιλελευθεροποίησης της χούντας και στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη, μέχρι το "Καραμανλής ή τανκς" του Θεοδωράκη, είναι μικρή και ακολουθεί την ίδια πολιτική πορεία υποταγής στην αστική πολιτική με τρανταχτό παράδειγμα τη συγκατάθεση για την πραγματοποίηση των πρώτων μεταδιδακτορικών εκλογών την ημέρα της πρώτης επετείου της εξέγερσης, στις 17 Νοεμβρίου του 1974, με την αστική εξουσία να προσπαθεί να αλλάξει, ακριβώς επειδή τα φοβόταν, τα πιο προωθημένα μηνύματα της ίδια της εξέγερσης αλλά και το ίδιο το λαϊκό ένστικτο πως ο αγώνας αυτός δεν δικαιώθηκε και δεν ολοκληρώθηκε.
Κι όταν ξανάρθει, θα είναι πολλά περισσότερα…
Σήμερα, 50 χρόνια, η εργατική τάξη και ο λαός έχουν πλήρη επίγνωση των ορίων της αστικής δημοκρατίας, της ευκολίας που η ίδια καταρρίπτει τα όποια προσχήματά της μπροστά στην υπεράσπιση της δικτατορίας του κεφαλαίου που συνεχίζει να κυβερνά, αλλά και των συνεχών εναλλαγών μεταξύ των διαχειριστών και πολιτικών εκφραστών της έτσι ώστε να γίνεται πιο παραγωγικά η δουλειά των ιμπεριαλιστών αλλά και της ντόπιας αστικής τάξης.
Μνημόνια, fast track ψηφοφορίες αντιλαϊκών νομοσχεδίων και ιδιωτικοποιήσεις, ακρίβεια, μισθοί που δεν φτάνουν ούτε για να βγει ο μισός μήνας και εντατικοποίηση της εργασίας, ταξικοί φραγμοί σε Παιδεία και Υγεία, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, φασιστικοποίηση των θεσμών και όξυνση της κρατικής καταστολής, περιστολή δικαιωμάτων στον συνδικαλισμό, στη διαδήλωση, στην απεργία.
Και ταυτόχρονα πλήρης υποταγή στις ιμπεριαλιστικές επιταγές των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, μετατροπή της χώρας σε έναν απέραντο κόμβο και ορμητήριο των πολέμων του Δυτικού Ιμπεριαλισμού σε Ουκρανία, Παλαιστίνη, Αφρική, Βαλκάνια, όπως και κατασπατάληση δισεκατομμυρίων ευρώ για πολεμική προετοιμασία.
Η χυδαία και "μουσειακού" τύπου απόπειρα αστικής αφομοίωσης του αγώνα που έδωσαν τις ημέρες εκείνου του Νοέμβρη δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενοι δεν πρέπει να συναντήσει απέναντί της μια στείρα, επίσης "μουσειακή", επίκληση στην επανάληψή του. Οι εξεγέρσεις, όπως αυτή του Νοέμβρη του 1973, όπως αντίστοιχα και αυτή του Δεκέμβρη του 2008 δεν επαναλαμβάνονται, καθώς οι συνθήκες που τις πυροδότησαν έχουν πλέον αλλάξει και έρχονται νέες, πιο δύσκολες και πιο περίπλοκες για να ξεγεννήσουν τις νέες, όλο και πιο ώριμες, εξεγερτικές και επαναστατικές απόπειρες. Για αυτό έχουμε κάθε λόγο να λέμε πως, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς της περιόδου, είναι καθήκον μας το να παλέψουμε για την δικαίωση και την ολοκλήρωση όσων άφησε στη μέση εκείνη η εξέγερση.
Είναι καθήκον μας να επικαιροποιήσουμε μέσα στην πραγματικότητα που ζούμε την πάλη για "Ψωμί, Παιδεία και Ελευθερία", να αντιληφθούμε το πώς μπορούν σήμερα να μεταφραστούν και να γειωθούν κοινωνικά, να βρούμε τις λέξεις και τα σχήματα που θα μπορέσουν να εκφράσουν τις λαϊκές ανάγκες όπως έκαναν τα συνθήματα των πλακάτ εκείνων των ημερών που έγραφαν "Λαέ Χτύπα", "Επανάσταση λαέ", "Απόψε πεθαίνει ο Φασισμός", "Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ", να κατανοήσουμε πως η "Ταϋλάνδη" του 1973 είναι η Παλαιστίνη του 2023.
Εν μέσω ενός μεγάλου κύκλου ύφεσης της παγκόσμιας οικονομίας και ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με την καπιταλιστική κερδοφορία να συνεχίζει να αποτελεί πρώτη προτεραιότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των κρατών του πλανήτη, οι εξεγέρσεις των τελευταίων ετών σε Λατινική Αμερική και Ασία με αποκορύφωμα το κενό εξουσίας που προέκυψε για λίγες ημέρες στη Σρι Λάνκα το 2022, οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες όπως αυτοί που δίνονται στην Αφρική, με την Γαλλία να παίρνει πόδι από χώρες που αποτελούσαν πρώην αποικίες της, οι μητροπολιτικές ταραχές και οι εργατικοί αγώνες που ξεσπούν στα μετόπισθεν της Δύσης με όλο και μεγαλύτερη πυκνότητα, προμηνύουν τις θύελλες της εποχής μας.
Οι δύο πυκνές εβδομάδες που ακολούθησαν το καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών και οι πρόσφατοι εμβληματικοί εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες των τελευταίων ετών δεν ανέδειξαν μόνο την αδυναμία και την κρίση των οργανωμένων δυνάμεων. Ανέδειξαν ταυτόχρονα πως, παρά την αστική προπαγάνδα, το ταξικό και λαϊκό δυναμικό υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει αλλά και πως έχει ανάγκη και συμφέρον να αγωνιστεί.
Σήμερα, λίγο μακριά μας, είναι ο Παλαιστινιακός λαός και οι οργανώσεις του που αντιστέκονται σε τέτοιο βαθμό και με τόσο κόστος που ο ρους της ιστορίας μπορεί να αλλάξει εκ νέου, εμπνέοντας τους λαούς όλου του πλανήτη να ξανασηκώσουν το κεφάλι ενάντια στον ιμπεριαλισμό αλλά και ενάντια στον φασισμό.
Είναι χρέος μας να στηρίξουμε και να αναδείξουμε τον δίκαιο αγώνα που διεξάγει τουλάχιστον 75 χρόνια η Παλαιστίνη έναντι του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ όπως και την αντεπίθεση της από τις 7 Οκτωβρίου. Και αυτό γιατί ο αγώνας τους όπως ακριβώς αυτός του Πολυτεχνείου μπόρεσαν και μπορούν να αποτελέσουν το εναρκτήριο έναυσμα για την πυροδότηση ενός αντιμπεριαλιστικού αγώνα, ενάντια στη βία και την καταπίεση καπιταλισμού φασισμού ιμπεριαλισμού.
Τιμή και μνήμη για τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του Πολυτεχνείου είναι να διδαχθούμε από την πείρα τους, να συνεχίσουμε από εκεί που αυτοί κατάφεραν να φτάσουν, να απαντήσουμε στα ερωτήματα της δικής μας εποχής και να μας βρει αυτή οργανωμένους και αποφασισμένους, να τολμήσουμε να πάμε τα πράγματα ακόμα πιο μπροστά.
ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ!
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ!
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 1973
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ:
ΑΘΗΝΑ στις 15:00 στην πλατεία Κλαυθμώνος | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ στις 17:00 στο Πολυτεχνείο του ΑΠΘ
Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση
50 χρόνια απ'την εξέγερση του Πολυτεχνείου
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΑΙΗ
Θεσ/νίκη: 17:00- Πολυτεχνείο
Αθήνα: 13:00- Πολυτεχνείο (προσυγκέντρωση), 15:00- Κλαύθμωνος
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere
Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητ(ρι)ών Αθήνας
Το Πολυτεχνείο δείχνει το δρόμο για ένα ακηδεμόνευτο, μαχητικό φοιτητικό κίνημα
από Ελευθεριακό Σχήμα Παντείου
Πενήντα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου οι γενεσιουργές της αιτίες δηλαδή η αυταρχική λεηλασία των από τα κάτω από κράτος και κεφάλαιο παραμένουν πιο επίκαιρες από ποτέ. Μέσω της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης οι εξουσιαστές έχουν κλιμακώσει τον ταξικό τους πόλεμο με μια ταυτόχρονη επέλαση σε κάθε αυτο-οργανωμένη δομή, δηλαδή σε κάθε κοιτίδα αντίστασης, εντός και εκτός σχολών. Η ακρίβεια, η υποβάθμιση της φοιτητικής μέριμνας, οι ιδιωτικοποιήσεις και η εγκαθίδρυση των "manager" στις σχολές συνοδεύονται από ορδές κάθε είδους μπάτσων ΟΠΚΕ, ΟΠΠΙ, ΔΡΑΣΗ, ΜΑΤ κ.ο.κ. οι οποίοι αναλαμβάνουν το ρόλο σήμερα να καταστείλουν τις αντιστάσεις στην λεηλασία των σχολών και των ζώων μας. Και όλα αυτά, όπως και 50 χρόνια πριν, διευθύνονται από διεθνή και εγχώρια δίκτυα εξουσίας με σκοπό να προωθήσουν και να εδραιώσουν το αιμοδιψές καπιταλιστικό σύστημα ένα σύστημα που είτε πρόκειται για τη γενοκτονία των παλαιστινίων είτε για τις εκατόμβες νεκρών προσφύγων στον Έβρο και τη Μεσόγειο είτε για τραυματίες αντιφασίστ(ρι)ες στην Αθήνα καταλήγει αναπόφευκτα σε πολτοποίηση των από τα κάτω. Όλες οι παραπάνω δολοφονίες, πόλεμοι και εθνοκαθάρσεις, οι αυταρχισμοί και ο φασισμός κάθε είδους, κρατικός ή παρακρατικός, έχουν ένα κοινό σημείο αφετηρίας: το παγκόσμιο καπιταλιστικό-κρατικό κατεστημένο.
Έτσι η εξεγερση του Πολυτεχνείου παραμένει πιο επίκαιρη από ποτέ. Κόντρα στις λογικες μουσειοποίησης που προωθεί η θεσμική συνδικαλιστική αριστερά, το Πολυτεχνείο οφείλει να αποτελέσει αφορμή για την κλιμάκωση των αγώνων του σήμερα τόσο για το φοιτητικό όσο και για το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα. Εμείς αρνούμαστε να υποταχθούμε σε μια διεφθαρμένη λογική θεσμικού δικαιωματισμου που αντιμετωπίζει το άσυλο σαν νομολογία του αστικού κοινοβουλίου. Το άσυλο διεκδικείται και κατοχυρώνεται έμπρακτα μέσα από αγωνιστικές κινήσεις όπως οι καταλήψεις και τα κέντρα αγώνα και έτσι κατοχυρώθηκε και στο Πολυτεχνείο. Ούτε δεχόμαστε να υπαχθούμε σε ένα αφήγημα που εξομοιαζει τον αντιδικτατορικό αγώνα με την αστική δημοκρατία, σύστημα που επίσης εδραιώνει την κυριαρχία του κεφαλαίου απλώς με ένα πιο η πιο προσωπείο από τη χούντα των συνταγματαρχών.
Για τους παραπάνω λόγους καλούμε την φοιτητική κοινότητα του Παντείου να πλαισιώσει τις ακηδεμόνευτες κινητοποιήσεις των ημερών. Συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις του τριημέρου στο Κάτω Πολυτεχνείο. Στηρίζουμε την προσυγκέντρωση και την πορεια στις 17 Νοέμβρη
Το Πολυτεχνείο ήταν εξέγερση δεν ήτανε γιορτή
Οργάνωση στη βάση σε κάθε σχολή!
ΟΛΑ/ΕΣ/ΟΙ 13:00 ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 15:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ
Στήριξη του καλέσματος της "Ανοιχτής συνέλευσης για την 50ή επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου" στην πορεία της 17/11
Ημέρα/Ώρα: 17/11/2023 στις 15:00
Τοποθεσία: Αθήνα / Πλ. Κλαυθμώνος
Άλλος ένας Ρομ νεκρός, ο 17χρονος Χρήστος Μιχαλόπουλος από σφαίρα μπάτσου. Δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια ελέγχου ενώ είχε προηγηθεί καταδίωξη το βράδυ του Σαββάτου 11 Νοέμβρη στο Λεοντάρι Βοιωτίας. Η σφαίρα διαπέρασε την παλάμη του και διείσδυσε στην αριστερή τραχηλική χώρα, προκαλώντας θανατηφόρο τραύμα. Ο μπάτσος-δολοφόνος του Χρήστου υποστήριξε πως το όπλο του εκπυρσοκρότησε καθώς ο 17χρονος προσπάθησε να του το πάρει από τα χέρια, δήλωση που αναιρείται από τη μαρτυρία του αδελφού του Χρήστου, ο οποίος βρισκόταν στη θέση του συνοδηγού, καθώς και από οπτικοακουστικό υλικό που διέρρευσε.
Άλλη μία κρατική δολοφονία που μαρτυρά την ωμή δολοφονική βία της αστυνομίας. Το τελευταίο διάστημα οι Ρομά Νίκος Σαμπάνης και Κώστας Φραγκούλης μετά από καταδίωξη γαζώθηκαν με σφαίρες από ΔΙ.ΑΣ, ο Κώστας Μανιουδάκης κατά τη διάρκεια ελέγχου ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τα ΤΑΕ-Σούδας και η συντρόφισσα Βασιλική βασανίστηκε από τα ΟΠΚΕ κατά τη διάρκεια αντιφασιστικής περιπολίας με αποτέλεσμα να καταλήξει στο νοσοκομείο σε κωματώδη κατάσταση. Προφανώς, οι δολοφονικές ενέργειες της καθαγιασμένης ΕΛΑΣ συγκαλύπτονται συστηματικά από τα έμμισθα τσιράκια των ΜΜΕ τα οποία παραποιούν αδίστακτα την πραγματικότητα ώστε να αποτινάξουν οποιαδήποτε κατηγορία σπιλώνει το όνομα των «ρυθμιστών του νόμου και της τάξης».
Ο ρόλος των σωμάτων ασφαλείας είναι μέσω του δόγματος μηδενικής ανοχής και του παραδειγματισμού να καθυποτάζουν και να καταστέλουν την κοινωνική βάση, να διατηρούν ακέραια την εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου καθώς και να παγιώνουν τα δίπολα εκμεταλλευτή-εκμεταλλευόμενου, καταπιεστή-καταπιεζόμενου. Οποιοσδήποτε δε συμμορφώνεται με τις κρατικές-καπιταλιστικές υποδείξεις, οποιοσδήποτε παρεκκλίνει από τα επιβεβλημένα πρότυπα και τις στερεοτυπικές συμπεριφορές έρχεται αντιμέτωπος με τη στρατηγική εξόντωσης της ΕΛΑΣ, η οποία είναι νομιμοποιημένη και τυγχάνει θεσμικής προστασίας.
Τα κρατικά μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν ένα αμάλγαμα διαστρεβλώσεων, ψεμάτων, συγκαλύψεων και προπαγάνδας που αποσκοπεί στην εμπέδωση της ιδέας πως η μόνη βία που επιτρέπεται είναι η βία της εξουσίας, διότι τα άτομα που στοχοποιεί είναι αυτά που διαταράσσουν το υποτιθέμενο κοινωνικό συνεχές που αποπειράται να επιβάλει το κράτος. Η συνεχόμενη απειλή της κρατικής βίας υποβοηθά τον έλεγχο και την κοινωνική ρύθμιση, φοβερίζοντας οποιοδήποτε άτομο δε συνάδει με το πρότυπο του πολίτη που επιτάσσει το καπιταλιστικό σύστημα. Η αστυνομία βασανίζει, βιάζει και εκτελεί. Κρίνει κατηγορίες ανθρώπων όπως τους αγωνιζόμενους, τις εξεγερμένες, τους φτωχοδιαβόλους, τις έγκλειστες στα κολαστήρια των φυλακών και τα ψυχιατρεία, τους μετανάστες και τους περιθωριοποιημένους ως αναλώσιμο υλικό, ως ένα μέσο για να εξωτερικεύσει τις σαδιστικές της ορέξεις. Οι μπάτσοι λειτουργούν βάσει ταυτοτικών και ταξικών διακρίσεων, βάσει ρατσιστικών κινήτρων εκμεταλλευόμενοι φυσικά την κοινωνική ανοχή. Σ' ένα φρικιαστικό μοτίβο με τη δολοφονία του Χρήστου τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες σε άλλες δύο δολοφονίες νεαρών Ρομ ατόμων από αστυνομικά πυρά. Η Ρομ κοινότητα βρίσκεται άκρως περιθωριοποιημένη στη σφαίρα της ελληνικής κοινωνίας. Η απομόνωση έχει οδηγήσει στο να θεωρούνται οι Ρομ «κοινωνικοί παρίες» και άρα μη μετρήσιμοι όσο κάνουμε αναφορές στο κοινωνικό σύνολο. Η συνθήκη αυτή μεταφράζεται και στην θανατηφόρα καταστολή που υπόκεινται στα χέρια του κράτους.
Στην προκειμένη περίπτωση, οι μπάτσοι εκτέλεσαν χωρίς ενδοιασμό έναν 17χρονο Ρομ διατυμπανίζοντας για ακόμη μία φορά πως οι ζωές των Ρομά δεν αξίζουν και αποδεικνύοντας τον αντιτσιγγανισμό που τους διαπνέει. Αυτή τους η αντιμετώπιση φυσικοποιείται και λόγω της ευρείας αδιαφορίας, της παθητικότητας που διαποτίζει την πλειονότητα της κοινωνίας, η οποία στο άκουσμα μιας ακόμη ψυχρής δολοφονίας ενός Ρομ είτε κλείνει τα αυτιά προσπερνώντας την είδηση, είτε επικροτεί την ΕΛΑΣ γι' αυτό της το κατόρθωμα, είτε «αγανακτεί» τόσο «σφοδρά» που αδυνατεί, τόσο καλοβολεμένη που είναι, να σηκωθεί από τον καναπέ της. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εδώ και 3 χρόνια έχουν δολοφονηθεί τουλάχιστον 3 νεαροί Ρομ υπό τρομακτικά όμοιες συνθήκες. Είναι ο «εύκολος στόχος» των μπάτσων. Είναι δολοφονίες που ξέρουν σίγουρα ότι θα τις συγκαλύψουν, ότι το ζήτημα θα λησμονηθεί μετά από λίγες μέρες. Γιατί η ελληνική κοινωνία όντως βρίσκεται απέναντι στη Ρομ κοινότητα, δεν δέχεται σε καμία περίπτωση να την θεωρήσει κομμάτι της, πόσο μάλλον να θρηνήσει και να αντιδράσει για τις δολοφονίες που υφίσταται. Η ρατσιστική πλύση εγκεφάλου έχει πιάσει τόπο, οποιοδήποτε αίσθημα αλληλεγγύης είτε έχει καταστραφεί είτε είναι πολύ καλά θαμμένο από τα χέρια του ίδιου του συστήματος.
Σ' ένα κλίμα διάχυτου ρατσισμού και κοινωνικού κανιβαλισμού το μονοπώλιο της βίας παύει να κατέχεται αποκλειστικά από το κράτος και το κεφάλαιο και επεκτείνεται στους φασίστες-παρακρατικούς που συνιστούν το μακρύ χέρι του κράτους. Ρατσιστικά πογκρόμ, καρτέρια, επιθέσεις και φθορές σε μαγαζιά μεταναστ(ρι)ών αποτελούν συνήθεις πρακτικές τους. Το τελευταίο θύμα ήταν ο 25χρονος Σιράζ Σαφτάρ, ο οποίος δολοφονήθηκε από φασίστες οι οποίοι τον μαχαίρωσαν στο στέρνο, ενώ κατευθυνόταν στη δουλειά του στον Περισσό. Άλλη μία βίαιη επίθεση ήταν το πογκρόμ που διοργανώθηκε στη Λεμεσό τη νύχτα της 1ης Σεπτεμβρίου όπου ομάδα 500 φασιστών επιτέθηκε σε μετανάστ(ρι)ες, κατέστρεψε κι έκαψε ολοσχερώς τα μαγαζιά τους. Δεν ξεχνάμε και το ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου όπου το λιμενικό έπνιξε 650 μετανάστ(ρι)ες. Σε μία συνθήκη ανέχειας κι εξαθλίωσης, οι ρητορικές μίσους που προωθούνται διαχέονται σ' ολόκληρη την κοινωνία εξωθώντας την στην αλληλοεξόντωση, τον «κανιβαλισμό» και τον εκφασισμό. Η φασιστική απειλή καραδοκεί σ' όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας κι είναι χρέος του ανταγωνιστικού κινήματος να βρίσκεται πάντα σε εγρήγορση, να την αποκρούει και να την τσακίζει όπου τη συναντά.
Η απάντηση του κινήματος στη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη υπήρξε άμεση και δυναμική: συγκρούσεις πραγματοποιήθηκαν το ίδιο βράδυ, μαζικές πορείες τις επόμενες ημέρες, καθώς και κατάληψη της Νομικής η οποία λειτούργησε ως κέντρο αγώνα. Ανάλογη πρέπει να είναι κι η απάντησή μας στις τωρινές δολοφονικές επιθέσεις του κράτους και των μπάτσων. Ως αναρχικοί/ές/ά προτάσσουμε τη μαχητική αυτοάμυνα, την αντεπίθεση και επιλέγουμε τη δικαιοσύνη του δρόμου αρνούμενοι/ες/α να συμβιβαστούμε με την αστική δικαιοσύνη. Χτίζουμε δίκτυα έμπρακτης αλληλεγγύης, αυτοοργανωμένους-κατειλημμένους χώρους και συντροφικές σχέσεις. Δεν λησμονούμε την ιστορική-επαναστατική μνήμη και δεν ξεχνάμε τους νεκρούς του κοινωνικού-ταξικού πολέμου. Είναι καθήκον μας να οξύνουμε τα αντανακλαστικά μας και να οργανώσουμε πολύμορφες δράσεις ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο, καπιταλισμό και πατριαρχία και να γίνουμε πάλι μία πραγματική απειλή.
Στηρίζουμε το κάλεσμα της "Ανοιχτής συνέλευσης για την 50ή επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου" στην πορεία της 17/11
ΜΠΑΤΣΟΙ, TV, ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ
Η ΙΔΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝΕ ΡΟΜΑ
ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
Συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Χρήστου & τη δολοφονική επίθεση στη Βασιλική
Οι ζωές των Ρομά αξίζουν - Να αντισταθούμε στις κρατικές δολοφονίες
Με τη συμπλήρωση μισού αιώνα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όλα αυτά για τα οποία πάλεψε και διεκδίκησε βρίσκονται στο στόχαστρο του Κράτους και της εξουσίας με οξυμένη ένταση και αναβαθμισμένη βιαιότητα.
Οι κοινωνικές ελευθερίες που κατακτήθηκαν μετά την ανατροπή της Χούντας χαρακτηρίζονται πλέον ευθέως παρασιτικές, αντιπαραγωγικές και παρωχημένες. Το περιβόητο «τέλος της Μεταπολίτευσης» στο οποίο ομνύει η εξουσία εδώ και χρόνια, είναι στην πραγματικότητα το τέλος ενός πλαισίου δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν σε μια περίοδο πολλών δεκαετιών από τα κινήματα των εργαζομένων, των νέων και των κοινωνικά ανήσυχων ανθρώπων.
Η εποχή των Μνημονίων συνοδεύτηκε από την κλοπή ενός μεγάλου μέρους του εργατικού και κοινωνικού εισοδήματος και μια ευρύτατη συρρίκνωση των κοινωνικών δικαιωμάτων. Η διαχείριση της πανδημίας, υπήρξε επίσης μια ευκαιρία για το Κράτος και την κυβέρνηση να εφαρμόσει και να καθιερώσει μέτρα ασύμμετρου αυταρχισμού, τα οποία η κοινωνία καλείται να εμπεδώσει.
Σε μια περίοδο κατά την οποία όλα όσα παρουσιάστηκαν ως δημοκρατικές ελευθερίες επιχειρείται να πεταχτούν στον κάλαθο των ιστορικά αχρήστων, το ελληνικό κράτος και η κυβέρνησή του βρίσκονται επίσης στην πρωτοπορία μιας ρατσιστικής πολιτικής με δολοφονικά χαρακτηριστικά.
Θύματα αυτής της πολιτικής είναι οι χιλιάδες πρόσφυγες/ισσες και μετανάστες/ριες που βασανίζονται, εγκλωβίζονται ή δολοφονούνται στα ελληνικά σύνορα, αλλά και ο Ρομά, οι οποίοι προτείνονται από το ελληνικό κράτος ως οι κατ εξοχήν ζωές που δεν αξίζει τον κόπο να βιωθούν.
Η εν ψυχρώ δολοφονία του 18χρονου Χρήστο Μιχαλόπουλου από αστυνομικό της ΟΠΚΕ έξω από τη Θήβα είναι η τρίτη τέτοια μέσα σε δύο χρόνια μετά από εκείνες των Νίκο Σαμπάνη και Κώστα Φραγκούλη. Κοινό στοιχείο σε όλες, πέραν της απρόκλητης χρήσης όπλων ενάντια σε Ρομά, αποτελεί η απουσία οποιασδήποτε συνέπειας για τους δολοφόνους και η ηθική επιβράβευση των δολοφόνων από υπουργούς και κυβερνητικά στελέχη.
Η συγκινητική κραυγή των Ρομά για ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ παραμένει όχι απλά αδικαίωτη, αλλά χωρίς την αντήχηση που της αντιστοιχεί μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Πριν δύο χρόνια, κάποιες οργανώσεις συγκροτήσαμε την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ «ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ», προκειμένου να φωνάξουμε ότι οι ζωές των Ρομά μετράνε.
Σήμερα, ανάμεσα σε μια διαχεόμενη βαρβαρότητα που περνά από τα εγκλήματα των Τεμπών και της Πύλου, τους 161 νεκρούς από εργατικά ατυχήματα από την αρχή του χρόνου και φτάνει μέχρι την ανοιχτή υποστήριξη της ελληνικής κυβέρνησης στα εγκλήματα πολέμου που συντελούνται στη Γάζα, επιλέγουμε να προτάξουμε την υπεράσπιση των ζωών των Ρομά απέναντι στη ρατσιστική δολοφονική μανία που επιδεικνύει εναντίον τους το ελληνικό κράτος, ως σύμβολο ιστορικής μνήμης εναντίωσης στις κρατικές δολοφονίες.
Επιλέγουμε να πορευτούμε πίσω από το πανό της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ «ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ», καταγγέλλοντας ταυτόχρονα κάθε κρατικό έγκλημα και δηλώνοντας ότι παραμένουμε ενεργοί/ες στο πνεύμα των κοινωνικών εξεγέρσεων.
Καλούμε στη συγκέντρωση του Πολυτεχνείου, την Παρασκευή 17/11, στις 15:00 στην πλατεία Κλαυθμώνος
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ «ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ» ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑ
Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε
Δίκτυο για τα Πολιτικά και τα Κοινωνικά Δικαιώματα
Όλοι/ες στην πορεία του Πολυτεχνείου προς τις πρεσβείες ΗΠΑ και Ισραήλ [Πλ. Κλαυθμώνος 17/11 15.00]
από Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση
Η σημασία του παλαιστινιακού αγώνα ξεπερνάει τα στενά όρια αυτής της γωνιάς της γης. Χωρίς καμιά υπερβολή, μπορούμε να πούμε ότι ο παλαιστινιακός λαός ποτίζει το δέντρο της λευτεριάς για όλη την ανθρωπότητα. Αποτελεί ένα φωτεινό φάρο ανθρώπινης αξιοπρέπειας, στοχοπροσήλωσης, γενναιότητας, διάθεσης προσφοράς και θυσίας.
Όλοι/ες στην πορεία του Πολυτεχνείου προς τις πρεσβείες ΗΠΑ και Ισραήλ [Πλ. Κλαυθμώνος 17/11 15.00]
Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όπου ο λαός και η νεολαία του μπροστά στον φόβο που γεννούσε η τρομοκρατία και η καταστολή από την στρατιωτικοφασιστική δικτατορία αντέταξε το εξεγερτικό πνεύμα, το ξεπέρασμα κάθε είδους φόβου. Απέναντι στα πολυβόλα που κροτάλιζαν, και τα κρατητήρια που είχαν μεταβληθεί σε τόπους βασανιστηρίων αγωνιστών/τριών, ο λαός αντέταξε τον πόθο για την ελευθερία από τη μια και το πνεύμα της συλλογικότητας από την άλλη δημιουργώντας ένα εμβληματικό γεγονός της νεοελληνικής ιστορίας, το οποίο συνεχίζει μισό αιώνα μετά να αποτελεί ανεξάντλητη παρακαταθήκη στους σύγχρονους αγώνες για Ψωμί Παιδεία Ελευθερία, στους σύγχρονους αγώνες ενάντια στο φασισμό και την ιμπεριαλιστική εξάρτηση.
Φέτος η επέτειος της εξέγερσης συμπίπτει με την κορύφωση του αγώνα του παλαιστινιακού λαού για λευτεριά και ανεξαρτησία που ξεκίνησε στις 7 Οκτώβρη, με την έναρξη της επιχείρησης «Κατακλυσμός του Αλ Ακσα» της Αντίστασης και συνεχίζεται ακατάπαυστα μέχρι σήμερα, παρά τον τεράστιο φόρο αίματος που πληρώνει ο παλαιστινιακός λαός από τις βόμβες των σιωνιστών.Η σημασία αυτού του αγώνα ξεπερνάει τα στενά όρια αυτής της γωνιάς της γης. Χωρίς καμιά υπερβολή, μπορούμε να πούμε ότι ο παλαιστινιακός λαός ποτίζει το δέντρο της λευτεριάς για όλη την ανθρωπότητα. Αποτελεί ένα φωτεινό φάρο ανθρώπινης αξιοπρέπειας, στοχοπροσήλωσης, γενναιότητας, διάθεσης προσφοράς και θυσίας.
Οι φασίστες σιωνιστές του Ισραήλ έχουν δίπλα τους τους ιμπεριαλιστές και τις αστικές δυνάμεις όλου του κόσμου. Ο παλαιστινιακός λαός έχει σαν ασπίδα του τους εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους που συμμετείχαν στις πρωτοφανούς μαζικότητας διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο, φωνάζοντας για λευτεριά στην Παλαιστίνη και για αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση χωρίς προκαταλήψεις.
Φέτος να μετατρέψουμε την διαδήλωση για την 50η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου σε διαδήλωση αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση προς τις πρεσβείες των ΗΠΑ και του Ισραήλ.
Όλες-οι στην διαδήλωση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και την Αντίσταση του!Πλατεία Κλαυθμώνος, Παρασκευή 17/11, 3:00 μ.μ.
Nίκη στα όπλα της ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ!
Λευτεριά στην Παλαιστίνη!
Ενάντια στην συνεργασία του ελληνικού κράτους με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ
Εξω οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ
Assembly of Solidarity in the Palestinian Resistance | Everyone from the Polytechnic to the US and Israeli embassies [Klathmonos Square Friday November 17, 15.00]
This year marks 50 years since the uprising of the Polytechnic University, where the people and their youth - in the face of the terrorism and repression engendered by the militarised, fascist dictatorship - resisted with rebellious spirit and conquered fear. Faced with rattling machine guns and detention centres, which had been transformed into places of torture for fighters, the people fought with the desire for freedom, on the one hand, and collective spirit, on the other, creating an emblematic event of modern Greek history, which continues - half a century later - to be an inexhaustible legacy in the modern struggles for 'Bread Education Freedom', in modern struggles against fascism and imperialist dependence.This year's anniversary of the uprising coincides with the culmination of the Palestinian people's struggle for freedom and independence that began on October 7, with the launch of the Resistance's Operation Al-Aqsa Flood, and continues unabated to this day, despite the enormous blood toll it pays.The significance of this struggle transcends the narrow confines of this corner of the earth. Without any exaggeration, we can say that the Palestinian people are watering the tree of freedom for all humanity. It is a bright beacon of human dignity, determination, bravery, willingness to give and sacrifice.The fascist Zionists of Israel have by their side the imperialists and the bourgeois forces of the whole world. The Palestinian people have as their shield the hundreds of millions of people who participated in the unprecedented massive demonstrations around the world, shouting for freedom in Palestine and solidarity with the Palestinian Resistance without prejudice.This year let's turn the demonstration for the 50th anniversary of the Polytechnic uprising into a demonstration of solidarity with the Palestinian Resistance towards the embassies of the USA and Israel.
Everyone to the demonstration of solidarity with the Palestinian people and their Resistance!Klathmonos Square, Friday 17 November, 2023, 3:00 p.m.
Long live the weapons of the Palestinian Resistance!Freedom in Palestine!
Against the cooperation of the Greek state with the terrorist state of Israel
Outside the USA, NATO and the EU
تجمع دعم المقاومة الفلسطينية | الانطلاق من جامعة البوليتيكنيك في اتجاه سفارة الولايات المتحدة والسفارة "الإسرائيلية "[ساحة كلاثمونوس الجمعة 17 نوفمبر، الساعة 15.00]يصادف هذا العام مرور 50 عاماً على انتفاضة جامعة البوليتيكنيك، حين هبت
الجماهير وفي طليعتهم الشباب بروح ثورية ضد إرهاب وقمع الدكتاتورية العسكرية الفاشية وانتصرت على الخوف. ففي مواجهة الرصاص الحي ومراكز الاعتقال، التي تحولت إلى زنازين تعذيب للثوار، خاضت الجماهير الكفاح من أجل الحرية من ناحية، وخلق الروح الجماعية من ناحية أخرى، مما شكل حدثاً رمزياً في تاريخ اليونان المعاصر. والذي لا يزال - بعد مرور نصف قرن - يمثل إرثاً نضالياً لا ينضب في الكفاح من أجل "الحرية والكرامة والعدالة"، وفي النضال ضد الفاشية والتبعية الإمبرياليةتأتي ذكرى انتفاضة البوليتيكنيك في الوقت الذي يخوض فيه الشعب الفلسطيني ذروة نضاله من أجل الحرية والاستقلال والذي انفجر في 7 تشرين الأول/أكتوبر، مع انطلاق عملية طوفان الأقصى التي قامت بها المقاومة، وما زال مستمرا حتى يومنا هذا، رغم الخسائر الدموية الهائلة التي دفعها شعب غزة.إن أهمية هذا النضال تتجاوز الحدود الضيقة في هذه الرقعة من الأرض. ومن دون أي مبالغة يمكننا القول إن الشعب الفلسطيني اليوم ينير درب الحرية للإنسانية جمعاء. وقد باتت غزة منارة مشرقة للكرامة الإنسانية والإصرار والشجاعة والاستعداد العنيد للفداء والتضحية.إن الفاشست الصهاينة في "إسرائيل" اليوم مدعومون من غلاة الامبرياليين والقوى البرجوازية في العالم كله. فيما يرفع راية الشعب الفلسطيني مئات الملايين من الأحرار الذين شاركوا في المظاهرات الحاشدة غير المسبوقة في جميع أنحاء العالم، وتصدح حناجرهم بالهتاف من أجل الحرية لفلسطين والتضامن مع المقاومة الفلسطينية دون أي تحيز.فلنحول تظاهرة الذكرى الخمسين لانتفاضة البوليتيكنيك هذا العام إلى مظاهرة تضامن مع المقاومة الفلسطينية أمام سفارتي الولايات المتحدة و"إسرائيل".لنشارك جميعاً في مظاهرة التضامن مع الشعب الفلسطيني ومقاومته الباسلة!ساحة كلاثمونوس، الجمعة 17 نوفمبر 2023، الساعة 3:00 مساءً.عاش سلاح المقاومة الفلسطينية!الحرية لفلسطين!لا لتعاون الدولة اليونانية مع حكومة "إسرائيل" الإرهابيةنعم للخروج من تحالف الولايات المتحدة الأمريكية وحلف شمال الأطلسي والاتحاد الأوروبي
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας
1973-2023: 50 χρόνια από την ΕΞΕΓΕΡΣΗ του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Τα διδάγματα της Εξέγερσης του Νοέμβρη - πυξίδα για την οργάνωση της αντεπίθεσής μας στο σήμερα
Όλοι στις διαδηλώσεις Παρασκευή 17 Νοεμβρίου
Αθήνα: 14:30 Πλ. Κλαυθμώνος
Θεσσαλονίκη: 17:30, Πολυτεχνείο ΑΠΘ
Ιωάννινα: 18.00, Δόμπολη
Πάτρα: 18:00, Παράρτημα Πολυτεχνείου
Φέτος, 50 χρόνια από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου, τα συνθήματα, «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και «ΕΞΩ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ», μαζί με τα διδάγματα της Εξέγερσης, παραμένουν επίκαιρα. Όσο ο ελληνικός καπιταλισμός βυθίζεται στην δομική του κρίση, τόσο η ντόπια ελίτ και η επικίνδυνη κυβέρνηση Μητσοτάκη επιτίθονται λυσσασμένα στις κατακτήσεις του «Πολυτεχνείου» και της Μεταπολίτευσης. Τσακίζουν το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και βυθίζουν την κοινωνία στην εξαθλίωση με την ακρίβεια, τη φτώχεια, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις υπέρογκες δαπάνες για στρατιωτικούς εξοπλισμούς κ.ά. Γνωρίζοντας ότι παίζουν με την φωτιά, συντηρούνται στην εξουσία, πραγματοποιώντας μία προληπτική αντεπανάσταση, με την γιγάντωση του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης, των ΜΑΤ και των δικαστηρίων, χτυπώντας το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα. Φορτώνουν τη κρίση στους φτωχούς και τους εργαζόμενους και μας μετατρέπουν σε σύγχρονους δούλους, χωρίς δικαιώματα, ελευθερίες και αξιοπρέπεια.
Μαζί με τη καταστολή, επιστρατεύουν και την νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα ενάντια στην Αριστερά, τους εργατικούς αγώνες και τις κοινωνικές κατακτήσεις της Εξέγερσης του '73 και της Μεταπολίτευσης. Με την κατασυκοφάντιση της «γενιάς του Πολυτεχνείου» και την περίφημη κήρυξη του «τέλους της Μεταπολίτευσης». Όλα αυτά καταδεικνύουν τον φόβο τους για τον επαναστατικό χαρακτήρα της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά και τη λύσσα αστών/ρεφορμιστών ενάντια στην Άκρα και Επαναστατική Αριστερά.
Η ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΩΝ ΕΝΔΟΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ-ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ.
Η όξυνση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης, φέρνει την γενίκευση και την κλιμάκωση των πολεμικών συγκρούσεων. Όσο η γεωπολιτική τράπουλα ξαναμοιράζεται, τόσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη στοιχίζεται πλήρως με το στρατόπεδο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, εμπλέκοντάς μας στη δύνη του πολέμου.
Ουκρανία: Ειδικά μετά την αποτυχία της «ουκρανικής αντεπίθεσης», η σύγκρουση στο μέτωπο έχει βαλτώσει. Ωστόσο, δεν χωράει κανένας εφησυχασμός για πιθανό κλείσιμο του μετώπου. Όσο ο στρατηγικός στόχος των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ είναι η στρατιωτική ήττα του ρωσικού ιμπεριαλισμού, δεν θα μπορεί να αποφευχθεί μία επικίνδυνη κλιμάκωση του πολέμου, είτε με πυροδότηση νέων μετώπων είτε με χρήση πυρηνικών. Οι ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και των προηγούμενων (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.) είναι εγκληματικές. Έχουν γαντζωθεί πάνω στο άρμα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, στέλνουν όπλα, στηρίζουν έμπρακτα το μισό-φασιστικό καθεστώς Ζελένσκι και μετατρέπουν ολοένα και περισσότερο τη χώρα σε μια απέραντη βάση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.
Παλαιστίνη: Μετά τη δίκαιη ενέργεια των Παλαιστινίων στις 7/10, η Λωρίδα της Γάζας σφυροκοπείται ανελέητα από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Χιλιάδες Παλαιστίνιοι, παιδιά και γυναίκες έχουν σκοτωθεί από τους Σιωνιστές, με την πλήρη στήριξη των ΗΠΑ και των αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη συμμετέχει εγκληματικά στην εθνοκάθαρση-σφαγή των Παλαιστινίων, με την αισχρή αποχή της από το ψήφισμα στον ΟΗΕ και την σύσφιξη των σχέσεων της με τον σφαγέα Νετανιάχου και το Ισραήλ. Στέλνει φρεγάτες και πολεμικό υλικό, αναβαθμίζει τη βάση της Σούδας, παραχωρεί στις υπηρεσίες των ΗΠΑ-Σιωνιστών την Ελευσίνα, ενώ η φιλοσιωνιστική προπαγάνδα στα ΜΜΕ έχει ξεπεράσει κάθε όριο.
Ελληνοτουρκικά: Μία πιθανή ανάφλεξη των ελληνοτουρκικών ανταγωνισμών, είναι κάτι παραπάνω από ώριμη. Είναι πολύ πιθανό ένα θερμό επεισόδιο Ελλάδας-Τουρκίας, στην προσπάθεια επιβολής των αλλαγών των συσχετισμών δύναμης στην ανατολική Μεσόγειο. Ειδικά, όσο η ελληνική ελίτ στοιχίζεται πλήρως με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, εμπλέκεται σε όλες τις συγκρούσεις του ΝΑΤΟ σε Ουκρανία, Παλαιστίνη και πρωτοστατεί στην «ανάσχεση» της Τουρκίας, με την ελπίδα της «στήριξης των Δυτικών ιμπεριαλιστών» σε ένα επικείμενο θερμό επεισόδιο με τον τούρκικο καπιταλισμό, τόσο μας βάζουν στην μέγγενη του πολέμου.
Να οικοδομήσουμε άμεσα ένα μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα. Ενάντια στους ιμπεριαλιστές ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, στις αστικές τάξεις και τις φιλοπόλεμες κυβερνήσεις, όπως του Μητσοτάκη.
ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ ΣΑΡΩΝΟΥΝ. Η βαθιά κρίση και χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού έχει οδηγήσει το 50% της ελληνική κοινωνίας στα όρια της φτώχειας. ΕΕ και κυβέρνηση Μητσοτάκη σπρώχνουν τους εργαζόμενους σε πρωτοφανή φτωχοποίηση: αφήνουν την ακρίβεια να καλπάζει, εξανεμίζοντας τα λαϊκά εισοδήματα. Την ίδια στιγμή, οι εταιρείες καταναλωτικών αγαθών, ενέργειας, οι τράπεζες αυξάνουν διαρκώς τα κέρδη τους. Ο πληθωρισμός και η ακρίβεια αποδεικνύονται καθαρή κλοπή εις βάρος των εργαζομένων και των φτωχών, των οποίων τα εισοδήματα και η αγοραστική τους δυνατότητα συρρικνώνονται δραματικά. Απαιτούν να φορτωθούμε όλα τα βάρη της κρίσης και του πολέμου, να κρυώσουμε και να πεινάσουμε, κόβοντας ακόμη και τα περίφημα ξεροκόμματα «pass», «επιδοτήσεις σε ενέργεια» κ.ά.
Η κατάσταση για εργαζόμενους, φτωχούς και νέους, γίνεται ακόμη πιο ασφυκτική μετά από τις μαζικές καταστροφές από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες. Η δολοφονική κυβέρνηση Μητσοτάκη βρήκε ξανά την ευκαιρία να ρίξει τις ευθύνες πάνω στην κλιματική αλλαγή, στα ακραία καιρικά φαινόμενα και στην «ατομική ευθύνη» των κατοίκων των περιοχών. Μοναδικός υπεύθυνος για τις καταστροφές είναι η κυβέρνηση και το «επιτελικό» της κράτος, που δεν έκαναν το παραμικρό για την προστασία των πολιτών, που δεν πραγματοποίησαν τα απαραίτητα αντιπυρικά και αντιπλημμυρικά έργα στις πληγείσες περιοχές και που έχουν εγκαταλείψει την συντήρηση των υποδομών και των δημόσιων έργων. Μόνο από την καταστροφή στη Θεσσαλία, το ελληνικό ΑΕΠ έχασε περίπου το 5%, γεγονός που έρχεται να κάνει ακόμη πιο δύσκολη την ήδη αβίωτη κατάσταση με την ακρίβεια και την υποκατανάλωση των φτωχών και εργατικών νοικοκυριών. Οι μισθοί, μπροστά στην άνοδο της ακρίβειας, παραμένουν καθηλωμένοι, ενώ ο μισθός τελειώνει στα μισά του μήνα. Τρόφιμα, θέρμανση, νοίκι, μετακινήσεις μετατρέπονται σε είδη πολυτελείας.
ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ. Η κυβέρνηση της ΝΔ, αμέσως μετά την επανεκλογή της, ανακοίνωσε πάνω από 120 αντιδραστικά και ακραία νεοφιλελεύθερα νομοσχέδια που θα φέρει προς ψήφιση τους επόμενους μήνες, όπως το ήδη ψηφισμένο αντεργατικό του Γεωργιάδη, την προσπάθεια κατάργησης του άρθρου 16, το νέο φορολογικό έκτρωμα και η λίστα δεν έχει τέλος. Ο λόγος είναι ότι η επιβίωση του ίδιου του ελληνικού καπιταλισμού, απαιτεί ολοένα και πιο σκληρές επιθέσεις πάνω στην εργατική τάξη, τους φτωχούς και τη νεολαία. Αυτό είναι το πρόγραμμα της κυβέρνησης, ένας διαρκής ταξικός πόλεμος χωρίς συμβιβασμούς, αποφασισμένος να επιβιώσει α) με την παγίωση του Νέου Συστήματος Εκμετάλλευσης της εργασίας, δηλαδή τη μετατροπή των εργαζομένων σε δούλους, β) το ξεπούλημα όλου του δημόσιου πλούτου στα νύχια των ιδιωτών, γ) με την φοροληστεία των εργαζομένων και δ) με την διαρκή ενίσχυση του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης και την παράλληλη γενίκευση της αντιδημοκρατικής αναδίπλωσης στα πάντα (όξυνση της καταστολής, αντιδραστικές αλλαγές στη δικαιοσύνη, συνεχείς αντισυνταγματικές αντιδραστικές αναθεωρήσεις κ.ά.). Αυτά αποτελούν την συντονισμένη προσπάθεια θωράκισης της ελληνικής ελίτ και των επιτελείων της, από κάθε αμφισβήτηση και άνοδο των αγώνων των εργατικών μαζών. Όλα αυτά δείχνου όμως και τον φόβο της αστικής τάξης, απέναντι σε μία επικείμενη ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων, της νεολαίας και την άνοδο των αγώνων γενικότερα.
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ! Χρειαζόμαστε μια τομή. Να διδαχτούμε από την επαναστατική πείρα του Πολυτεχνείου. Συμμετέχοντας ενεργά σε επιτροπές και συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς, γειτονιές, σχολές, σχολεία. Με ενωτική πολιτική και αγώνες διαρκείας να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας ενάντια στην δολοφονική κυβέρνηση Μητσοτάκη και να την ανατρέψουμε με την ενότητα των αγώνων μας. Οι χούντες με κοινοβουλευτικό μανδύα δεν πέφτουν με λόγια στη Βουλή, αλλά με εξεγέρσεις και επαναστάσεις. Να συγκρουστούμε με το καπιταλιστικό σύστημα που γεννάει τη φτώχεια, τον πόλεμο και την περιβαλλοντική καταστροφή, οικοδομώντας μια Αριστερά Επαναστατική, για την οργάνωση της αντεπίθεσή μας, βάζοντας τα θεμέλια για τον Σοσιαλισμό.
Θα νικήσουμε - ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ - ΜΕ ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ
- Νίκη στην παλαιστινιακή αντίσταση. Αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους. Κάτω το σιωνιστικό κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ.
- Κάτω η Ακρίβεια. ΟΧΙ στις Ιδιωτικοποιήσεις. Εθνικοποίηση ενέργειας, συγκοινωνιών με εργατικό έλεγχο. Κατάργηση ΦΠΑ - Πλαφόν και μείωση τιμών στα βασικά αγαθά. Αυξήσεις σε μισθούς - συντάξεις.
- Κάτω οι εργατοκτόνοι νόμοι Χατζηδάκη και Γεωργιάδη. Δεν θα ζήσουμε σαν δούλοι. Διαγραφή του Χρέους. Βαριά φορολογία σε κέρδη - πλούσιους. Λεφτά για Κοινωνικές Ανάγκες, ΟΧΙ για Εξοπλισμούς και Καταστολή.
- Καμία εμπλοκή στον πόλεμο. ΟΧΙ σε Εξοπλισμούς και Πυρηνικά. Έξω Βάσεις και ΝΑΤΟ.
- Στον δρόμο σπάμε την κρατική τρομοκρατία
- Σε Ελλάδα και Τουρκία: Κοινός αγώνας - Διεθνισμός των λαών ενάντια στον πόλεμο
Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ)
50 χρόνια μετά η εξέγερση του Πολυτεχνείου συνεχίζει να εμπνέει!
Το 2023 είναι μία χρονιά που σφραγίζεται από την βάρβαρη επίθεση στα δικαιώματα λαού και νεολαίας, από φυσικές καταστροφές που καταστρέφουν το περιβάλλον, τα σπίτια, τις ζωές ζώων και ανθρώπων, από τον πόλεμο διαρκείας στην Ουκρανία και την πρωτοφανή ένοπλη εξέγερση Παλαιστίνιων μαχητών, από την άνοδο της ακροδεξιάς και φασιστικές επιθέσεις, από μία δυσβάσταχτη οικονομικά καθημερινότητα καθώς η ακρίβεια και ο πληθωρισμός έχουν παγιωθεί. Μόλις πριν από λίγες μέρες η κρατική και κυβερνητική πολιτική δολοφόνησε ακόμα έναν ανήλικο Ρομά, τον 17χρονο Χρήστο Μιχαλόπουλο. Όσο και αν οι πηγές της αστυνομίας και τα καθεστωτικά ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν για την αθωότητα των αστυνομικών και για ένα ακόμη όπλο που εκπυρσοκροτεί είμαστε σίγουροι πως και αυτή η δολοφονία αποτελεί οδυνηρή συνέπεια του ρατσισμού, της ωμής βίας και της ατιμωρησίας που χαρακτηρίζουν τις δυνάμεις καταστολής.
Απέναντι λοιπόν σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση από πλευράς κυβέρνησης και κεφαλαίου, η συμπλήρωση 50 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου μας εμπνέει για τους αγώνες στο σήμερα.
Το αντιιμπεριαλιστικό στίγμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ μετά και το πραγματικό σφαγείο που έχει στήσει το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ στη Γάζα. Για 75 χρόνια, ο λαός της Παλαιστίνης βιώνει μια μαζική σφαγή, από ένα κράτος δολοφόνο που βρίσκεται στην αγκαλιά των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ). Απαγωγές, δολοφονίες, εκτοπισμοί-εποικισμοί σε παλαιστινιακά εδάφη και διαχωρισμοί στα πρότυπα του Απαρτχάιντ είναι καθημερινότητα για τον παλαιστινιακό λαό. Το ελληνικό κράτος είναι συνένοχο για τα ισραηλινά εγκλήματα, με την οικονομική και στρατιωτική στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ, που επισφραγίστηκε, με αποστολή της φρεγάτας «Ψαρά» του πολεμικού ναυτικού. Η επίθεση που έχει εξαπολύσει το κράτος του Ισραήλ εξελίσσεται στο φόντο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με τους λαούς να πληρώνουν το τίμημα με την ίδια τη ζωή τους και την περαιτέρω φτωχοποίησή τους. Παλεύουμε για έξοδο τώρα από το ΝΑΤΟ-ΕΕ και κάθε άλλη ιμπεριαλιστική συμμαχία! Παίρνουμε ξεκάθαρη θέση με τους λαούς και τον αγώνα τους για την ζωή και την ελευθερία τους!
Εκτός από τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, τους ντόπιους εκφραστές τους αλλά και κάθε ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, ο αγώνας για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ παραμένει εξίσου επίκαιρος. Τα εργατικά σωματεία ήρθε η ώρα να βγούμε μαχητικά μπροστά για τις ανάγκες της εργατικής τάξης, για να χάσει η εργοδοσία και κερδίσουμε εμείς. Μέσα από τις γενικές συνελεύσεις των σωματείων μας και την ανάγκη πρωτοβάθμιου οριζόντιου συντονισμού, να υψώσουμε ανάστημα στην αντεργατική λαίλαπα κυβέρνησης-ΣΕΒ-ΕΕ, με κλιμάκωση του αγώνα και απεργίες το επόμενο διάστημα!
Εμείς που δεν έχουμε ούτε τα βασικά, τα ζητάμε όλα!
ΨΩΜΙ
Για μόνιμη και σταθερή εργασία με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας στον κλάδο της έρευνας. Κατάργηση του ΦΠΑ και μείωση των τιμών στα βασικά είδη κατανάλωσης (τρόφιμα, καύσιμα, ρεύμα).
ΠΑΙΔΕΙΑ
Για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία με αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Καμία σκέψη για κατάργηση του Άρθρου16 και για ιδιωτικά πανεπιστήμια. Να ανατραπούν οι αντιεκπαιδευτικοί νόμου της κυβέρνησης και κάθε προηγούμενης (νόμος πλαίσιο, νόμος Κ-Χ, Γαβρόγλου κλπ). Έρευνα με βάση τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των επιχειρήσεων. Απελευθερωτική παιδεία, ενάντια στο σκοταδισμό και τον ανορθολογισμό.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Για τα σύγχρονα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Ελεύθερη ερευνητική δραστηριότητα. Όχι στις πατέντες. Ενάντια στο δόγμα «νόμος και τάξη», την αστυνομοκρατία, και την καλλιέργεια κλίματος φόβου, που στοχεύει στη φίμωση οποιασδήποτε φωνής εναντίωσης στην κυρίαρχη πολιτική.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους/ισσες να συμμετέχουν μαζικά στα αντικυβερνητικά - αντιπολεμικά συλλαλητήρια την Παρασκευή 17 Νοέμβρη!
Αθήνα || 16.00 Πλ. Κλαυθμωνος
Πάτρα ||18:00 Παράρτημα
Λάρισα || 19:00 κεντρική πλατεία Λάρισας
Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΟΛΑ/ΟΛΕΣ/ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
Παρασκευή 17/11/2023.Προσυγκέντρωση στη 13:00 στο πολυτεχνείο έξω από το κατειλλημένο κτίριο Γκίνη(πύλη Στουρνάρη). Συγκέντρωση στις 15:30 στην πλατεία Κλαυθμώνος. Πορεία προς την αμερικάνικη και ισραηλινή πρεσβεία.
Παρασκευή 17 Νοέμβρη 2023
Προσυγκέντρωση:
Πολυτεχνείο, έξω απο το κατειλλημένο κτίριο Γκίνη(πύλη Στουρνάρη)
13:00
Συγκέντρωση:
Πλατεία Κλαυθμώνος,
15:30
Πορεία προς την αμερικάνικη και ισραηλινή πρεσβεία
Κείμενο Ανοικτού Κατειλημμένου κτιρίου Γκίνη
«Το 1973 μια ομάδα φοιτητών/ριών με ριζοσπαστικές αντιλήψεις, δίχως κομματική καθοδήγηση, ξεκινάει μια πορεία από τη Νομική στο Πολυτεχνείο. Η πορεία είχε συμβεί διότι ακούστηκε πως στο Πολυτεχνείο χτυπιόνταν φοιτητές από μπάτσους. Η πορεία όμως αφού έφτασε, δε διαλύθηκε, οι διαδηλωτές δεν πήγαν σπίτι τους, παρέμειναν στο χώρο και συνέχισαν να καλούν κι άλλο κόσμο, μέχρι που το Πολυτεχνείο καταλήφθηκε, γέμισε με φοιτητικούς συλλόγους και οργανώσεις, συνδικάτα και σωματεία και μετατράπηκε σε ένα απελευθερωμένο χώρο αγώνα, και οι γύρω δρόμοι σε ένα πεδίο πολέμου ο οποίος εξαπλώθηκε σε όλη την επικράτεια. Το Πολυτεχνείο ήταν αγώνας ενάντια στην εξουσία και το άδικο. Αγώνας ενάντια στις δεξιές δυνάμεις που διαχρονικά εκπροσωπούν την εκμετάλλευση και τον αυταρχισμό, αγώνας ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Γι' αυτό το Πολυτεχνείο ανήκει στους χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες που όρθωσαν τα κορμιά τους όταν τα τανκς της Χούντας εισέβαλαν σε αυτό. Ανήκει σε εκείνους και εκείνες που βασανίστηκαν στα μπουντρούμια του ΕΑΤ-ΕΑΣ, της Γυάρου, του Μπογιατίου, του Κορυδαλλού. Σε εκείνους και εκείνες που αγωνίστηκαν με την προκήρυξη, την πέτρα, το δυναμίτη. Σε όλους εκείνους που «δεν συμμορφώθηκαν προς τας υποδείξεις». Ανήκει στον Κουμή, την Κανελλοπούλου και τον Καλτεζά. Απ' την άλλη το Πολυτεχνείο θα είναι για πάντα ασυμβίβαστο με αυτά που συγκρούστηκε μέχρις εσχάτων. Με το κράτος, το κεφάλαιο, τον φασισμό. Με τους φορείς της κοινωνικής αποχαύνωσης, τα καθεστωτικά κόμματα, την πολιτική υποκρισία, την αστική διανόηση, τον ατομισμό».
Απόσπασμα ανακοίνωσης του ανοιχτού κατειλημμένου κτιρίου Γκίνη από πολιτικές συλλογικότητες, φοιτητικές ομάδες και καταλήψεις (15.11.2021)
50 χρόνια μετά υπερασπιζόμαστε την αντιφασιστική, αντιιμπεριαλιστική εξέγερση του Νοέμβρη, διατηρώντας ζωντανό το πνεύμα και το πρόταγμα της εξέγερσης απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας που διαμορφώνει συνθήκες κοινωνικής και ταξικής υποδούλωσης για τους από τα κάτω. 50 Νοέμβρηδες μετά τιμάμε τους εξεγερμένους που δολοφονήθηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν και κρατάμε ζωντανή τη μνήμη τους. 50 Νοέμβρηδες μετά, το Πολυτεχνείο είναι πάλι εδώ: μας παραδίδει την ανεξίτηλη παρακαταθήκη του και τη δύναμη να αναμετρηθούμε με τις πολλαπλές κάννες που «σημαδεύουν τη ζωή μας». Mας εμπνεύει στους σύγχρονους αγώνες για δικαιοσύνη και ελευθερία.
Στους αγώνες απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τη συμμετοχή του ελληνικού κράτους σε αυτόν, και με τη μετατροπή της χώρας σε απέραντη νατοϊκή βάση. Στους αγώνες για την υπεράσπιση της παλαιστινιακής αντίστασης απέναντι στη γενοκτονία που συντελείται από το κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ με την ενεργή συμμετοχή του ελληνικού κράτους. Στους αγώνες απέναντι στις θανατοπολιτικές κράτους και κεφαλαίου στα σύνορα, τα εργασιακά κάτεργα, τις φυλακές, τα στρατόπεδα κράτησης μεταναστών. Στους αγώνες ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών απέναντι στο φασισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει. Στην αντιφασιστική πάλη ενάντια στο αστικό κράτος και τους παρακρατικούς φονιάδες του, πάγιους συνεταίρους στην γενική επίθεση εις βάρος των κοινωνιών και των κινημάτων, των αγωνιστών και αγνωνιστριών. Στους αγώνες ενάντια σε πρακτικές τρομοκράτησης, στοχοποίησης και καταστολής κάθε ριζοσπαστικής φωνής και αντίστασης που υπερασπίζεται όσα έχουμε κατακτήσει με αγώνες.
50 χρόνια μετά, η επερχόμενη πρυτανεία προωθεί το σχέδιο ανάπλασης του Γκίνη, του ιστορικού χώρου όπου πραγματοποιήθηκαν οι συνελεύσεις της εξέγερσης του '73. Το σχέδιο ανάπλασης μετατρέπει το κτήριο Γκίνη σε τουριστική ατραξιόν με μουσείο, εστιατόριο και roof garden, ενώ αίθουσες του μετατρέπονται σε συνεδριακό κέντρο για τις ανάγκες των εταιρειών. Τα τελευταία χρόνια, εν όψει της επερχόμενης ανάπλασης, η πρυτανεία επιλέγει το μόνιμο κλείδωμα και την ερήμωση του από κάθε ζωντανή διαδικασία. Στη σημερινή συγκυρία, του εξευγενισμού και της "αναπλάσης" των γειτονιών και των δημόσιων χώρων, των πανεπιστημιακών lock-out και της εμπορευματοποίησης της παιδείας, απειλείται πια η δυνατότητα της κοινωνίας και του κινήματος να συναντιούνται, να ανταλλάσουν πολιτικά σκεπτικά και να οργανώνουν συλλογικά την πάλη τους. Υπό αυτήν την έννοια, θεωρούμε αναγκαία την επανοικειοποίηση των πανεπιστημιακών δημόσιων χώρων, ως χώρων ανοιχτών στην κοινωνία και στους αγώνες της.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής στην Εξέγερση του Πολυτεχνείου και ως πρακτική απάντηση στις ανάγκες του σήμερα, κρατάμε ανοιχτό το ιστορικό κτίριο Γκίνη, ως ένα χώρο συνελεύσεων, εκδηλώσεων, πολιτικής ζύμωσης και αγώνα, ως ένα απελευθερωμένο έδαφος συνάντησης και κοινωνικής διεργασίας. Καλούμε σε συγκέντρωση την Πέμπτη 16 Νοεμβρίου, στο σημείο δολοφονίας του Μιχάλη Καλτεζά, ενάντια στο κράτος δολοφόνο και τον αστυνομικό στρατό κατοχής της αστικής δημοκρατίας στα Εξάρχεια.
Ανοιχτή συνέλευση για την 50ή επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου
Πολυτεχνείο 1973 - 2023. Μισό αιώνα μετά, η Εξέγερση του Νοέμβρη ζει & αναπνέει στους Αγώνες του σήμερα!
Μισό αιώνα μετά την κοινωνική - ταξική Εξέγερση του Πολυτεχνείου, μετά "από εκείνη τη ρωγμή που καθόρισε το σήμερα και το αύριο" όπως είχε πει σ' ανύποπτο χρόνο ένας καλός σύντροφος, τα απελευθερωτικά προτάγματα της παραμένουν ακόμα προς κατάκτηση.
ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΥΓΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ & ΟΛΕΣ!
Η κεφαλαιο-κρατική-ιμπεριαλιστική Εξουσία, μέσα στη δίνη της καπιταλιστικής Κρίσης, συνεχίζει να εντείνει την αντεπίθεση της, για να καταργήσει οριστικά τις (όποιες) μεταπολιτευτικές κατακτήσεις έχουν απομείνει ακόμα όρθιες, μετά τον καθεστωτικό οδοστρωτήρα που επελαύνει αδιάκοπα κατά τη διάρκεια των (πολλών πλέον…) μνημονιακών & "μεταμνημονιακών" χρόνων.
Με νωπή ακόμα την κρατική δολοφονία του 17χρόνου Χρήστου Μιχαλόπουλου στη Βοιωτία, ενός ακόμα προλετάριου νεολαίου που έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των ρατσιστών φονιάδων της ΕΛ.ΑΣ και με την επιχείρηση συγκάλυψης αυτού του στυγερού εγκλήματος -από τα καθεστωτικά ΜΜΕ και την αστυνομικόδικαστική "δικαιοσύνη"- να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, όπως (άλλωστε) κι εκείνη για το βαρύτατο τραυματισμό της 16χρόνης αντιφασίστριας Β. από τους ένστολους δολοφόνους της ΟΠΚΕ, κατά τη διάρκεια αντιφασιστικής συναυλίας στο Νέο Ηράκλειο στις 28/10 ενάντια στην πανευρωπαϊκή φασιστόμαζωξη την 1η Νοέμβρη.
Mισό αιώνα μετά, οι νεκροί της Εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973, οι νεκροί της Γ' Ελληνικής "Δημοκρατίας" παραμένουν ακόμα αδικαίωτοι…
Με τη χώρα να έχει μετατραπεί ήδη από άκρη σε άκρη σε προκεχωρημένο φυλάκιο και κράτος - εξάρτημα της πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Με τον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο στην Ουκρανία και όχι μόνο, να μαίνεται και να εντείνεται, καθιστώντας τη γενίκευση του και την πυρηνική απειλή για την ανθρωπότητα, σε κάθε άλλο παρά σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Με την πολεμοκάπηλη, "στρατηγική και πολύπλευρη" συμμαχία της Γ' Ελληνικής "Δημοκρατίας" με το κράτος - απαρτχάιντ του Ισραήλ, η οποία υπογράφτηκε από τους Τσιπροκαμμένους και εμπεδώθηκε από τον Μητσοτάκη τον (υ)ιό, να είναι βουτηγμένη στο αίμα του ηρωικού λαού της Παλαιστίνης.
[..] δεν είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό, αλλά ζούμε την πρώτη αυθεντική επανάσταση αυτού του αιώνα: την παλαιστινιακή thawra ( ثورة ) […]
Μετά την -ιστορικών διαστάσεων- επαναστατική πλημμύρα που εξαπολύθηκε από την Παλαιστινιακή Αντίσταση στις 7 του Οκτώβρη, η ταπεινωμένη πολεμική μηχανή της "μόνης δημοκρατίας της Μέσης Ανατολής", έχει θέσει με την στήριξη και συνενοχή των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, σ΄ εφαρμογή την "τελική φάση" γενοκτονίας, εκτοπισμού και αφανισμού της μαρτυρικής και μαχόμενης Γάζας και την ολοκλήρωση της Παλαιστινιακής Nakba του 1948.
ΝΟ PASARAN! NOT IN OUR NAME!
Ενάντια στην Ευρωατλαντική Εθνική Ενότητα.
Πόλεμο στον Πόλεμο των Σιωνιστών & των Ιμπεριαλιστών.
Μπλόκο στην αιματοβαμμένη Συμμαχία Ελλάδας - Ισραήλ.
Η Ιστορία έχει μια σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά!
Όλοι & Όλες στην Πορεία του Πολυτεχνείου.
Παρασκευή 17 Νοέμβρη 2023. Στηρίζουμε - Συμμετέχουμε στο μπλοκ της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση.
Συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος στις 15.00.
Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Νοέμβρης 2023
Ολοι/ες στην πορεία του Πολυτεχνείου προς τις πρεσβείες ΗΠΑ Ισραήλ
Οι Εξεγέρσεις και οι Επαναστάσεις είναι οι ατμομηχανές της Ιστορίας ! Ολοι/ες στην πορεία του Πολυτεχνείου προς τις πρεσβείες ΗΠΑ Ισραήλ
[Στηρίζουμε Συμμετέχουμε στο μπλοκ της «Ανοιχτής συνέλευση για την 50ή επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου» και της «Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση» [Προσυγκέντρωση 13.00 Πολυτεχνείο, Συγκέντρωση 15.00 Πλ. Κλαυθμώνος]
[…] Λίγους μόνο μήνες μετά την 21η Απριλίου 1967, και ενώ η προδικτατορική στοίχιση της επίσημης Αριστεράς πίσω από το Κέντρο ρίχνει βαριά τη σκιά της τόσο στην προετοιμασία του λαϊκού κινήματος απέναντι στο ενδεχόμενο της δικτατορίας όσο και βέβαια στην άμεση ανάπτυξη ενός μαχητικού αντιδικτατορικού κινήματος, μια στρατηγική συντριβής του λαϊκού κινήματος και εδραίωσης παράλληλα κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών που θα καθιστούσαν αδύνατη τη μελλοντική επανεμφάνισή του, βρίσκεται σε τροχιά ταχύτατης υλοποίησης.
Φραγμό σε αυτή την πορεία υποχώρησης του λαϊκού κινήματος θα βάλουν οι πρώτοι μαχητικοί πυρήνες του κομμουνιστικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος που αποστοιχίζονται από την πνιγηρή κηδεμονία της ρεφορμιστικής Αριστεράς, διεκδικώντας μια νέα σύνδεση με την επαναστατική εμπειρία των παλαιότερων γενεών, και ανανεώνοντας παράλληλα την τακτική και τη στρατηγική του επικοινωνώντας με τις σύγχρονες τάσεις του διεθνούς επαναστατικού κινήματος στη Λατινική Αμερική, την Ασία, την Ευρώπη. Λίγο πριν η καταστολή δημιουργήσει μη αντιστρέψιμα τετελεσμένα στο κίνημα, η επαναστατική τάση που ενυπήρχε στο εσωτερικό του θα κάνει ως «ώριμο τέκνο της ανάγκης» την εμφάνισή της, στρέφοντας την πορεία του προς άλλη κατεύθυνση, που ως επόμενο σταθμό θα έχει, μέσα από μια αναπόφευκτα αντιφατική πορεία διεργασιών, την ανάπτυξη και τη μαζικοποίηση ενός πολύμορφου αντιδικτατορικού κινήματος. Ενός κινήματος που σπάει το φόβο, ξαναβγαίνει στο δρόμο, αντιμετωπίζει δυναμικά την τρομοκρατία, «κρατάει γερά» στα βασανιστήρια και τις εξορίες, παράγει πολιτισμό και τραγουδάει ποίηση, ενός κινήματος που δίνει πολιτική υπόσταση και μορφή στην πηγαία λαϊκή αγανάκτηση ενάντια στη Χούντα και τους πάτρωνες της. Ενός κινήματος με άλλα λόγια γνησία λαϊκού, που ως τέτοιο θα προβάλει και θα προτάξει ως συνθήματα εκείνους ακριβώς τους στόχους που επικοινωνούν με τις πραγματικές υλικές ανάγκες της πλατιάς λαϊκής βάσης, η οποία ασφυκτιά υπό το καθεστώς της φτώχειας, της ταξικής υποτίμησης, του φασισμού και της ωμής ιμπεριαλιστικής εξάρτησης: «Ψωμί Παιδεία Ελευθερία», « Κάτω η Χούντα» και «Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ». Συνθήματα που ακριβώς επειδή συγκρούονται με τον πυρήνα της αστικής και ιμπεριαλιστικής πολιτικής, ξεκλειδώνουν την επαναστατική στρατηγική, γειώνοντας την στον πραγματικό χώρο και χρόνο, θέτοντας έτσι την πάλη για την επαναστατική ρήξη και την ανατροπή ως άμεσο, ρεαλιστικό πολιτικό επίδικο.
Ως κορύφωση μιας τέτοιας διεργασίας, η εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973, θα καταφέρει να ενσωματώσει, όχι μόνο σε επίπεδο άμεσης μαζικής παρουσίας στην ίδια την Εξέγερση, αλλά και σε επίπεδο υποστήριξης -είτε ενεργητικής είτε και παθητικής-, την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Το Πολυτεχνείο γίνεται έτσι η αιχμή ενός μεγάλου κοινωνικού συνασπισμού, ενός νέου «ιστορικού μπλοκ» που συγκροτεί ευδιάκριτα μια ριζικά διαφορετικά στρατηγική για τη χώρα σε απόλυτη ρήξη με την αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό. Η εικόνα της νύχτας της 17ης Νοέμβρη θα κάνει την οριοθέτηση μεταξύ των δύο αυτών στρατηγικών πιο εύγλωττη από ποτέ. Από τη μια, το κατειλημμένο Πολυτεχνείο να εκφράζει κάτω από τα συνθήματα που έχει ως προμετωπίδα («Ψωμί Παιδεία Ελευθερία», «Κάτω η Χούντα», «Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ», «Επανάσταση Λαέ», «Απόψε πεθαίνει ο φασισμός», «Λαέ Πάλεψε», «Λαέ Χτύπα», «Λαοκρατία», «Κάτω το Κεφάλαιο», «Κάτω η Εξουσία») τις δυνάμεις της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και από την άλλη, η αστική εξουσία και ο ιμπεριαλισμός να προσωποποιούνται στις δυνάμεις του Στρατού, στα άρματα μάχης και τα πολυβόλα που βρίσκονται απ' έξω. Η καταστολή της εξέγερσης με την εισβολή του τανκ στο Πολυτεχνείο και τους δεκάδες νεκρούς και τραυματίες από πυροβολισμούς θα έρθει να αναδείξει εμφατικά τη ριζική διαφορά περιεχομένου ανάμεσα στις δύο στρατηγικές. Από τη μια χιλιάδες λαού να μην οπισθοχωρούν ακόμα και όταν ο θάνατος βρίσκεται κυριολεκτικά προ των πυλών και από την άλλη μια πάνοπλη εξουσία που δεν διστάζει να πραγματοποιεί δημόσια μαζικές δολοφονίες. Μια τέτοια ριζική διαφορά παραδειγμάτων, μια τέτοιας έντασης κοινωνική και πολιτική ρήξη στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας, μια τέτοια με άλλα λόγια Εξέγερση, γιατί ακριβώς μόνο μια κοινωνική λαϊκή εξέγερση μπορεί να πραγματοποιήσει αντίστοιχης έκτασης αποτελέσματα, είναι προφανές ότι προδιαγράφει εξελίξεις που ανοίγουν δρόμους επαναστατικούς, δρόμους που θα οδηγήσουν τελικά στην κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967. Τα πολιτικά σημαινόμενα από μια τέτοια θέση είναι σαφή: Η πτώση της Χούντας δεν αποτέλεσε προϊόν ενδοαστικών διεργασιών ή αποτέλεσμα ενός νέου προσανατολισμού των αμερικανικών επιδιώξεων για την Ελλάδα. Αντίθετα, το κεφαλαιώδες ιστορικό γεγονός της ήττας της πανίσχυρης Χούντας και της απελευθέρωσης της χώρας από τη στυγνή τυραννία που αυτή είχε επιβάλλει, φέρει ανεξίτηλο το αποτύπωμα του εργατικού- λαϊκού- φοιτητικού κινήματος και των συγκεκριμένων πολιτικών και ιδεολογικών κατευθύνσεων τις οποίες αυτό ακολούθησε.
[…] Γυρνώντας στο αρχικό μας ερώτημα, γίνεται, λοιπόν, σαφές γιατί το Πολυτεχνείο υπήρξε μια ιστορική τομή για τη χώρα. Χωρίς αυτό, χωρίς δηλαδή την αποφασιστική παρέμβαση του εργατικού λαϊκού νεολαιίστικου παράγοντα στην εξέλιξη της ταξικής πάλης, όχι απλά η Χούντα θα μπορούσε να συνεχίσει να υπάρχει για χρόνια, αλλά το κυριότερο, η ομαλή μετάβαση της σε μια ελεγχόμενη αστική δημοκρατία θα γινόταν με όρους απόλυτης αστικής ηγεμόνευσης, με όρους που θα εξασφάλιζαν πιθανότατα ακόμα και την ατιμωρησία της ηγεσίας της Χούντας, αλλά κυρίως με όρους που θα απέκρυπταν την αστική φύση της Χούντας και την αμερικανική στήριξη σε αυτή, με όρους σε τελική ανάλυση, που θα έκαναν την ελληνική αστική τάξη να εμφανίζεται ως ο βασικός παράγοντας της πτώσης της Χούντας και ως ο βασικός εγγυητής της Δημοκρατίας και των «δίκαιων του λαού». Μπορούμε εύκολα ασφαλώς να φανταστούμε τι κολοσσιαίων ήττα θα ήταν κάτι τέτοιο για το εργατικό λαϊκό κίνημα της χώρας. Στην πραγματικότητα θα ήταν η πλήρης ευόδωση του στρατηγικού πλάνου που τέθηκε με την επιβολή της Χούντας το 1967: η συντριβή δηλαδή του επαναστατικού λαϊκού κινήματος της χώρας. Για να το πούμε διαφορετικά, χωρίς το Πολυτεχνείο, χωρίς δηλαδή την έμπρακτη νίκη του λαϊκού παράγοντα επί της Δικτατορίας, δεν θα μπορούσε να υπάρξει μελλοντικά επαναστατικό κίνημα στη χώρα. Υπό αυτό το πρίσμα οι δεκάδες αγωνιστές και οι αγωνίστριες που σκοτώθηκαν στο Πολυτεχνείο, οι χιλιάδες που μαρτύρησαν στα βασανιστήρια, τις φυλακές και τις εξορίες πέτυχαν με τον αγώνα τους κάτι πολύ χειροπιαστό, κάτι χωρίς υπερβολή ανεκτίμητο και ανυπέρβλητο. Με τη θυσία τους κατέδειξαν την οργανική σχέση της Δικτατορίας με την αστική τάξη και τις ΗΠΑ και έκαναν αποκλειστικά κτήμα του λαού την ανατροπή της.
Τούτων δοθέντων, η ταξική, η επαναστατική ματιά στην ιστορική σημασία και την παρακαταθήκη του Πολυτεχνείου, εκκινώντας από τη θέση ότι το Πολυτεχνείο ήταν μια λαϊκή ταξική εξέγερση, δεν μπορεί παρά να οδηγείται στην εμβληματική θέση του Μαρξ για τις επαναστάσεις και τις εξεγέρσεις, ως «ατμομηχανές της Ιστορίας». Παρότι στρατηγικά δεν νίκησε, το Πολυτεχνείο, επιτάχυνε την ιστορική κίνηση, δίνοντας συγκεκριμένη υλική υπόσταση και μορφή στα στρατηγικά επίδικα της ταξικής αναμέτρησης: την ανατροπή της ελληνικής άρχουσας τάξης και του κράτους της και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, και κατά προέκταση υλική υπόσταση και μορφή στην κοινωνική επανάσταση και σε μια άλλη κοινωνία.
Μέσα από τις πολλαπλές διαδρομές της ταξικής πάλης των επομένων δεκαετιών- στις οποίες οι αγωνιστικοί εορτασμοί του Πολυτεχνείου αποτέλεσαν συχνά βασική τους αιχμή, όπως το Πολυτεχνείο του 1980, του 1985, του 1995 και τόσα άλλα - σήμερα 50 Νοέμβρηδες μετά, το επαναστατικό κίνημα εγγράφοντας νίκες και ήττες, προωθήσεις όσο και πισωγυρίσματα, παραμένει δυναμικά στο προσκήνιο, καλούμενο να αναμετρηθεί με τα νέα επίδικα που η δομική κρίση του εγχώριου και διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος προβάλλει. Με τη γενικευμένη φτώχια και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με την κλιμάκωση του κρατικού ολοκληρωτισμού και του εκφασισμού. Και βέβαια με την αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό, ο οποίος με τη συγκλονιστική αντίσταση του, ανοίγει δρόμους σύγκρουσης με τον ιμπεριαλισμό παγκόσμια.
Σε αυτό ακριβώς το φόντο η γνώση της ιστορίας του αντιδικτατορικού κινήματος, πόσο μάλλον της κορυφαίας του στιγμής, αυτής του Πολυτεχνείου, αποτελεί πολύτιμο εφόδιο για την επεξεργασία και τη διαμόρφωση των νέων θέσεων μάχης του. Όχι βέβαια ως μια απόπειρα προσαρμογής των χαρακτηριστικών του στις σημερινές συνθήκες, ούτε ως μια μουσειακού τύπου μνήμη αποκομμένη από τη σύγχρονη πραγματικότητα, αλλά ως ζώσα ιστορία, ως οργανικό μέρος της «κίνησης που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων».
Η βαθιά ρωγμή που προκάλεσε στον ιστορικό χωροχρόνο της Ελλάδας το Πολυτεχνείο, διάνοιξε μονοπάτια που ακόμη τα διανύουμε, ορίζοντες ενός νέου κόσμου, της κοινωνικής και ταξικής απελευθέρωσης.
50 χρόνια μετά συνεχίζουμε αταλάντευτα τον δρόμο του Νοέμβρη!
Τον δρόμο της σύγκρουσης με το κεφάλαιο, το κράτος, τον φασισμό, τον Ιμπεριαλισμό, το δρόμο της Εξέγερσης και της κοινωνικής Επανάστασης!
Ολοι/ες στην πορεία του Πολυτεχνείου προς τις πρεσβείες ΗΠΑ Ισραήλ
Στηρίζουμε Συμμετέχουμε στο μπλοκ της «Ανοιχτής συνέλευση για την 50ή επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου» και της «Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση» [Προσυγκέντρωση 13.00 Πολυτεχνείο, Συγκέντρωση 15.00 Πλ. Κλαυθμώνος]
Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)
Οι εξεγέρσεις θα είναι πάντα η ένδειξη της κοινωνικής ζωτικότητας, ενάντια στις πολιτικές θανάτου Κράτους και Κεφαλαίου
Η συμπλήρωση 50 χρόνων από τη μεγαλειώδη κοινωνική εξέγερση του Νοέμβρη, έρχεται σε μια εποχή κατά την οποία η κοινωνία, οι εργαζόμενες/ο,ι οι ελευθερίες και τα δικαιώματα, δέχονται μια συντριπτική επίθεση από το Κράτος και το Κεφάλαιο.
Με τα εργατικά δικαιώματα να έχουν συρρικνωθεί στο ελάχιστο, από τις πολιτικές που απαίτησε το Κεφάλαιο και άσκησαν οι κυβερνήσεις την τελευταία 10ετία, το εργατικό εισόδημα μειώνεται επιπλέον σήμερα από την ασύδοτη δράση του Κεφαλαίου.
Ταυτόχρονα, το Κράτος φροντίζει για την αναπαραγωγή και διεύρυνση ενός αυταρχικού πλαισίου, το οποίο να διασφαλίζει τη διαιώνιση του κοινωνικού σιωπητηρίου. Η εν ψυχρώ δολοφονία του 17χρονου Ρομά Χρήστου Μιχαλόπουλου από αστυνομικό, έρχεται να προστεθεί σε μια λίστα ρατσιστικών εγκλημάτων του ελληνικού κράτους, είτε αυτά αφορούν μεμονωμένες δολοφονίες Ρομά, όπως ο Νίκος Σαμπάνης και ο Κώστας Φραγκούλης, είτε μαζικές δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών/ριών, όπως αυτή στην Πύλο, όπου το ελληνικό κράτος διασφάλισε ότι θα πνιγούν 600 άνθρωποι χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Ο κοινωνικός και πολιτικός εκφασισμός προωθείται μέσω της ρατσιστικής συνενοχής, αλλά ταυτόχρονα διασφαλίζεται μέσα από μια σειρά νομοθετημάτων περιστολής των κοινωνικών δικαιωμάτων, ανάμεσά τους και το δικαίωμα στην απεργία.
Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη, η αντιπαράταξη των κοινωνικών δυνάμεων είναι σήμερα αναντίστοιχη των αναγκών. Δέκα χρόνια κοινοβουλευτικών και κυβερνητικών ψευδαισθήσεων, που γνωρίζουν σήμερα τη χλεύη που τους αρμόζει, άφησαν το στίγμα τους στο εργατικό και τα κοινωνικά κινήματα, οδηγώντας τα σε μια απογοητευτική συρρίκνωση.
Κι όμως η ανάγκη για κοινωνική αντιπαράταξη, απέναντι στις πολιτικές φτωχοποίησης και μεγέθυνσης των ανισοτήτων που απαιτεί το Κεφάλαιο, στις πολιτικές του ρατσισμού, του αυταρχισμού και της περιστολής των δικαιωμάτων που προωθεί το Κράτος, απέναντι στην οικολογική καταστροφή και τη γέννηση μιας νέας μορφής κλίματικής ανισότητας που δημιουργεί ο καπιταλισμός, είναι πιο ζωτική και επείγουσα σήμερα. Αφορά την ίδια μας τη συλλογική και ατομική ύπαρξη, τις οποίες απειλεί η οικονομική και πολιτική εξουσία.
Μισό αιώνα μετά τον κοινωνικό ξεσηκωμό του Νοέμβρη, οι εξεγέρσεις παραμένουν η ένδειξη της ζωτικότητας απέναντι στις πολιτικές θανάτου του Κράτους και του Κεφαλαίου. Είναι η άρνησή μας να αποδεχθούμε έναν κόσμο βαρβαρότητας, σαν αυτή που βλέπουμε να εκτυλίσσεται στο έγκλημα της Γάζας σήμερα.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί τους/τις εργαζόμενους/ες, την κοινωνία και κάθε ανήσυχο άνθρωπο, σε μια διαδικασία αναγέννησης των κινηματικών δομών και των οργανώσεων εργατικής και κοινωνικής αντιπαράταξης, στην ενίσχυση των οργανωμένων δυνάμεων εργατικής αλληλεγγύης, στην ενίσχυση με μια κουβέντα ενός συνδικαλισμού αντικαπιταλιστικού και αντικρατικού.
Καλούμε στη συγκέντρωση και διαδήλωση για την επέτειο του Πολυτεχνείου, μαζί με το μπλοκ της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ «ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ» ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑ, στις 3 μμ στην Πλατεία Κλαυθμώνος.
-ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ, ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
-ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
-ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ
-ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ
-ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΡΙΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΔΟΘΟΥΝ ΧΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε
Όλοι στη Συγκέντρωση και Πορεία του Πολυτεχνείου
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 3.30 μμ πλατεία Κλαυθμώνος. Πορεία αμερικάνικη και ισραηλινή πρεσβεία
50 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο παραμένει σύμβολο της εξέγερσης.
Το Πολυτεχνείο «έζησε» 50 χρόνια και συνεχίζει να ζει γιατί
- Δεν μπήκε στο μουσείο μιας άνευρης και αδιάφορης «γιορτή της δημοκρατίας». Συνδέεται κάθε φορά κάθε χρόνο με τους αγώνες για «ψωμί παιδεία ελευθερία», με την πάλη για τα λαϊκά κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες, για τη ζωή, την υγεία, την παιδεία, ενάντια στο σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
- Γιατί κρατάει επίκαιρο το σύνθημα «έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ» δεμένο κάθε φορά με την πάλη για την υπεράσπιση της ειρήνης, με τους αντιιμπεριαλιστικούς και διεθνιστικούς αγώνες. Σήμερα σηκώνει ψηλά τη σημαία της αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης ενάντια στη ναζιστική βία του κράτους του Ισραήλ, των ΗΠΑ, της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης. Ενάντια στους καπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, τις σύγχρονες Γκουέρνικες βαμμένες με τα χρώματα της Γάζας· απαιτώντας το σταμάτημα του πολέμου και την απόσυρση κάθε ελληνικής εμπλοκής·
- Πάνω απ όλα γιατί εμπνέει και διδάσκει ότι καμιά χούντα δεν είναι ανίκητη, κάθε εξουσία, όσο «σιδερένια» κι αν εμφανίζεται, καταρρέει μπροστά στη λαϊκή εξέγερση, ότι η απόφαση για ζωή και ελευθερία μπορεί να τσακίσει κάθε καθεστώς.
1973-2023 Μισό αιώνα μετά! Σε ένα σύστημα που οδηγεί δισεκατομμύρια ανθρώπους στη φτώχεια, καταστρέφει τον πλανήτη, οδηγεί σε νέους πολέμους. Με μια νέα βουτιά στην κρίση να έρχεται όλο και πιο κοντά. Με μια κοινωνία που μπορεί να φτάσει στο φεγγάρι, αλλά να μην μπορεί να σου εξασφαλίσει αξιοπρεπή και ασφαλή τρένα, μπορεί να παράγει νέες τεχνολογίες στην ιατρική, την ενέργεια αλλά νοσοκομεία δεν υπάρχουν και το ρεύμα είναι απλησίαστο, μπορεί να φτιάχνει σπίτια 10 φορές γρηγορότερα απ ότι παλιά, αλλά το σπίτι να γίνεται όνειρο απλησίαστο για τους νέους ανθρώπους.
Όπως και τότε η λύση δεν θα έρθει από τα πάνω. Και τότε υπήρχαν αυτοί που έλεγαν να ζητήσουμε βοήθεια από την «Ευρώπη», να «αξιοποιήσουμε» το ψευτοδημοψήφισμα του Μαρκεζίνη, καλύτερα μια κουτσουρεμένη δημοκρατία από το τίποτα, καλύτερα «κάτι» απ την ίδια κατάσταση. Έτσι και σήμερα..Δεν γίνεται να αλλάξουν τα πράγματα ακούμε. Πρέπει να «βολευτούμε» με «κάτι» καλύτερο, με το μικρότερο κακό, με τον Κασσελάκη, τον Ανδρουλάκη και την καρικατούρα της αναπαλαίωσης των «δημοκρατικών δυνάμεων».
Όμως αυτό το «κάτι λίγο» είναι που απέρριψε το Πολυτεχνείο. Το φτιασίδωμα της σκλαβιάς. Τις λίγο πιο λάσκα αλυσίδες. Το μικρότερο κακό. Ύψωσε φωνή αξιοπρέπειας και ελευθερίας! Φώναξε στα ελληνικά «θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε τώρα». Κι έτσι φλόγισε τη νέα γενιά... και νίκησε!
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 3:30 μ.μ. πλατεία Κλαυθμώνος. Πορεία αμερικάνικη και ισραηλινή πρεσβεία.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Αθηνα, 15:30 Πολυτεχνείο Κλαυθμώνος και Σταδίου
