kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Μικροφωνικη συγκεντρωση για τη λεσχη

ΛΕΣΧΗ ΑΝΟΙΧΤΗ ΓΙΑ ΟΛΑ/ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ

Εδώ και 6 μήνες στη Λέσχη ΑΠΘ επικρατεί ένα καθεστώς ελέγχου και επιτήρησης με την υποχρεωτική επίδειξη κάρτας σίτισης για την είσοδό μας. Από την άνοιξη γίνονται συνεχείς προσπάθειες παρέμβασης στη λέσχη και σπάσιμο των ελέγχων τόσο από οργανωμένο κόσμο όσο και από άτομα που αρνούνται να πειθαρχήσουν στη νέα τάξη των πραγμάτων που επιβάλλει ο εργολάβος. Σε κάθε παρέμβαση οι διανομές έκλειναν εκδικητικά, μια πρακτική που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Με αυτό το τέχνασμα δημιουργούνται συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού καθώς πολλοί φοιτητές σκέφτονται πως για τη διακοπή της τροφοδοσίας ευθύνονται οι δικές μας παρεμβάσεις, ταυτόχρονα ο εργολάβος δεν χάνει χρήματα όταν σταματάει τις διανομές με αυτόν τον τρόπο.

Η ως τώρα πολιτική παρέμβαση στη λέσχη συνιστά κοινωνικό κεκτημένο. Το εκδικητικό κλείσιμο των διανομών αποτελεί μια από τις πολλές επιθέσεις του νέου πρότυπου πανεπιστημίου στις πολιτικές κινήσεις που συντελούνται εντός του. Έρχεται για να στοχοποιήσει τον αγωνιζόμενο κόσμο και να ξεκαθαρίσει το καθεστώς μηδενικής ανοχής που θα τον περιμένει αν τολμήσει να διεκδικήσει την εκπλήρωση των αναγκών του.

Το πανεπιστήμιο υποχρηματοδοτεί, ευτελίζει εντελώς την λειτουργία της λέσχης, μιας και δεν ενδιαφέρεται για το αν θα φας ή όχι, και ορίζει τον εργολάβο( κοινοπραξία Αμβροσία catering, Χούτος catering, τοπ κραφτ και γευσηνους) υπεύθυνο για την διαχείρισή της παρουσιάζοντάς τον ως το μέτρο «εξυγίανσης» της. Η λέσχη πλέον λειτουργεί σαν επιχείρηση και προσπαθεί να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της με όποιο κόστος, υποβαθμίζοντας τις μερίδες φαγητού τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Παράλληλα αναγκάζει τα εργαζόμενα να ζουν στην επισφάλεια με 3μηνες συμβάσεις εργασίας. Μάλιστα δουλεύουν σε ένα καθεστώς τρομοκρατίας καθώς οποιαδήποτε φωνή αντίστασης και διεκδίκησης εκ μέρους των εργαζομένων κινδυνεύει με απόλυση. Μόλις πέρυσι 6 εργαζόμενοι/ες πολλοί από αυτούς μέλη του σωματείου είδαν τις συμβάσεις τους να μην ανανεώνονται μετά το Πάσχα, με το προσωπικό να μειώνεται κι άλλο και πολλά άτομα να βρίσκονται στην ανεργία. Γενικότερα, η εργολαβία στοχοποιεί οποιαδήποτε συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων μέσα από την οποία διεκδικούν καλύτερες συνθήκες εργασίας και μονιμοποίηση των συμβάσεων.

Η κάρτα σίτισης απαιτεί αυθαίρετα και ρευστά κριτήρια πάνω στο ποιοι έχουν ανάγκη να τρώνε και ποιες όχι. Κριτήρια που χρόνο με τον χρόνο τροποποιούνται και αυστηροποιούνται. Κριτήρια που μπορεί προς το παρόν να φαίνονται να είναι αρκετά υψηλά, όμως έχουμε δει ότι στα πανεπιστήμια που ισχύει το καθεστώς κάρτας σίτισης, χρόνο με τον χρόνο μειώνονται αποκλείοντας όλο και περισσότερα άτομα. Είναι γεγονός ότι σε αυτά τα πανεπιστήμια άσχετα με το πόσα άτομα δικαιούνται κάρτα, ο εργολάβος προκειμένου να διασφαλίσει το κέρδος του έχει τη δυνατότητα βάσει συμφωνίας να αποφασίζει τον ακριβές αριθμό των καρτών που θα δοθεί.

Η κάρτα σίτισης στην πραγματικότητα αποτελεί ένα γραφειοκρατικό όριο ανάμεσα στη συμφωνία πανεπιστημίου- εργολάβου. Είναι ξεκάθαρο ότι η υποχρηματοδότηση της λέσχης συνιστά πολιτική απόφαση, εφόσον πλέον η προβλεπόμενη χρηματοδότηση δίνεται ανάλογα με τον αριθμό των καρτών, ενώ παλαιοτέρα σύμφωνα με τον αριθμό των καταναλωμένων μερίδων. Πρόκειται δηλαδή για γραφειοκρατική αλλαγή και όχι χρηματική, ο προϋπολογισμός υπάρχει και επιλέγεται να μη δίνεται στη σίτιση των φοιτητριών. Μάλιστα η υπεύθυνη της λέσχης( Κατούφα ) δήλωσε πως όσα από εμάς δεν πληρούμε τα κριτήρια θα πρέπει να πληρώνουμε αντίτιμο για να τρώμε.

Τα τελευταία χρόνια η κρίση αποτελεί κανονικότητα με το κράτος να έχει μετακυλήσει το κόστος ζωής στις πλάτες μας. Με τους μισθούς μας να μη φτάνουν ούτε για τα βασικά όταν πολλές από μας αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε, τα νοίκια να έχουν φτάσει στο θεό, τρέμοντας όταν έρχονται λογαριασμοί, στοιβαγμένες κατά δεκάδες μέσα σε αστικά, παρατηρούμε άλλη μια βασική μας ανάγκη χτυπιέται και αυτή αφορά τη σίτιση. Σε μία περίοδο λοιπόν όπου το κόστος ζωής ολοένα διογκώνεται, βλέπουμε τις επιθέσεις κράτους και αφεντικών να κλιμακώνονται και να στοχεύουν κεκτημένα, όπως και την δωρεάν σίτιση στη λέσχη ΑΠΘ.

Για εμάς η λέσχη είναι ένας χώρος ανοιχτός σε όλα μας, μεταναστά, άστεγες, εργαζόμενους, φοιτητές/τριες με μοναδικό κριτήριο για την πρόσβασή μας την πείνα μας. Οι καθημερινές στιγμές απειθαρχίας στον έλεγχο είναι πολύ σημαντικές καθώς καλλιεργούν μια κουλτούρα άρνησης διεκδικώντας στην πράξη αυτό για το οποίο παλεύουμε. Την δωρεάν και χωρίς έλεγχο και αποκλεισμούς πρόσβαση για όλους και όλες. Η παρουσία μας και η διεκδίκηση στη λέσχη θέλουμε να είναι συνεχής, να συλλογικοποιηθεί και να πλαισιωθεί από όλα μας, φοιτητά και μη.

Ανοιχτή συνέλευση την Τετάρτη 8/11 στις 15:00 στο παρκάκι στην Άνω Λέσχη

ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΚΤΗ-ΣΠΑΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΕΓΧΟΣ-ΚΑΜΙΑ ΚΑΡΤΑ ΣΙΤΙΣΗΣ

πηγή : email που λάβαμε στις 4 Νοεμβρίου 15h