Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2023 στις 14.00
Σινε Προλέ
Από αυτή την Πέμπτη 26/10 και κάθε Πέμπτη στο Αυτοδιαχειριζόμενο κυλικείο Νομικής βλέπουμε Σινέ Προλέ και τρώμε όλα μαζί.
Από τη 1.00 μέχρι τις 5.00 το ΑΚΝ θα είναι ανοιχτό για άραγμα και αναγνωστήριο. Στον χώρο θα υπάρχει συλλογική κουζίνα, καφές-τσάι και μπύρα.
Οι πολιτικές προβολές θα ξεκινάνε στις 2.00. Το πρόγραμμα μέχρι το τέλος Νοεμβρίου είναι το παρακάτω:
- Black panthers (in Israel) speak 26/10
- Vera Drake 2/11
- Μπορεί η διαλεκτική να σπάσει τούβλα? 9/11
- Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο 16/11
- Sorry we missed you 23/11
- La Haine 30/11
La Dialectique Peut-Elle Casser Des Briques? | Can Dialectics Break Bricks?| Μπορεί Η Διαλεκτική Να Σπάσει Τούβλα; Détournement | 1973 • 1h 30m
Το 1973 ο Ρενέ Βιενέ (διευθυντής του περιοδικού Monde Chinois) σινολόγος, καταστασιακός και σκηνοθέτης αγόρασε τα δικαιώματα της κινεζικής ταινίας πολεμικών τεχνών του Χονγκ Κονγκ "Crush Karate" μιας ταινίας του 1972 του Kuang-chi Tu για να επαναχρησιμοποιήσει τα γραφικά της και να περάσει επάνω της δικούς του αλλαγμένους διαλόγους. Στην πρώτη εκδοχή οι αλλαγμένοι διάλογοι παρουσιάζονται μέσα από γαλλικούς υπότιτλους- υπότιτλοι από τον Σύνδεσμο για την ανάπτυξη των ταξικών αγώνων και τη διάδοση του διαλεκτικού υλισμού ενώ στη δεύτερη έχουν ντουμπλαριστεί. Έτσι ενώ η αρχική ταινία αφηγείται την ιστορία της αντιαποικιοκρατικής εξέγερσης στην Κορέα κατά την περίοδο της ιαπωνικής κατοχής και οι εικόνες δείχνουν πολεμιστές Κουνγκ Φου στην Κορέα που αγωνίζονται ενάντια στους γιαπωνέζους αποικιοκράτες οι ντουμπλαρισμένοι διάλογοι είναι στο μαοϊκό επαναστατικό ιδίωμα της εποχής για την ταξική πάλη και οι πολεμιστές μετατρέπονται σε σύγχρονους διαλεκτικούς προλετάριους που αγωνίζονται ενάντια στους βίαιους και διεφθαρμένους γραφειοκράτες του εργατικού κινήματος στο πλαίσιο του κρατικού καπιταλισμού, οι οποίοι υπερασπίζονται τον εαυτό τους χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό συνδιαλλαγής και βίας. Οι «γνήσιοι» προλετάριοι εξαντλούν όλα τα επιχειρήματα της διαλεκτικής και της «ριζοσπαστικής υποκειμενικότητας», πριν καταφύγουν στο τέλος στην επαναστατική βία. Αυτή η δημιουργική χρήση των γαλλικών υποτίτλων, στην πρώτη εκδοχή, και ντουμπλαρισμένων γαλλικών διαλόγων, στη δεύτερη εκδοχή, ανήκει στη μέθοδο "détournement" του κινήματος της «Καταστασιακής Διεθνούς». Αποδίδεται στα ελληνικά ως μεταστροφή και μπορεί να σημαίνει επίσης εκτροπή, οικειοποίηση και επαναχρησιμοποίηση. Ο Βιενέ, που τότε αγωνιζόταν ενάντια στα γκρουπούσκουλα των σταλινικών, μαοϊκών, τροτσκιστών, γκεβαριστών κ.α., για την πρώτη αυτή ταινία μεταστροφής στην ιστορία του κινηματογράφου, είχε πει ότι είναι «μια πρόποση στους εκμεταλλευόμενους για την εξόντωση των εκμεταλλευτών. Μια νεκρολογία για κάποιους φίλους. Ας ειπωθεί πως, όλες οι ταινίες μπορούν να μεταστραφούν.»
Η πρόθεση του Viénet ήταν να προσαρμόσει μια «θεαματική» ταινία τυπική της κινηματογραφικής βιομηχανίας στους σκοπούς μιας ριζοσπαστικής κριτικής της πολιτιστικής ηγεμονίας και συνεπώς μιας έκφρασης ανατρεπτικών επαναστατικών ιδεωδών.
Το καταστασιακό κίνημα της δεκαετίας του '60 υποστήριζε ότι η διαιώνιση του καπιταλισμού βασίζεται στο ότι το σύστημα μετατρέπει τις βιωμένες εμπειρίες σε «αναισθητοποιητικά "θεάματα" που διαιωνίζουν την αποξένωση». Η πολυεπίπεδη τοποθέτηση του ριζοσπαστικού μαρξιστικού λόγου από τον Viénet πάνω σε μια ταινία πολεμικών τεχνών παραδίδει πολιτικά μηνύματα μέσω της χρήσης του χιούμορ ως έναν τρόπο «που αναγκάζει το κοινό να αντιμετωπίσει ενεργά τους μηχανισμούς της ίδιας της ψυχαγωγίας του.»
Η ταινία είναι ένα από τα λίγα εναπομείναντα παραδείγματα καταστασιακής χρήσης του κινηματογράφου, από τότε που ο Guy Debord απέσυρε τις ταινίες του από την κυκλοφορία. Περιέχει επίσης πολυάριθμες εγκωμιαστικές αναφορές σε σοσιαλιστές, όπως ο Μαρξ, ο Μπακούνιν και ο Βίλχελμ Ράιχ, καθώς και καυστική κριτική προς το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, τον συνδικαλισμό και τον μαοϊσμό. Υποθεματικές ενότητες που αφορούν ζητήματα ισότητας των φύλων, αλλοτρίωσης, την Παρισινή Κομμούνα, τον Μάη του 1968 και την ίδια την καταστασιακή πολιτική είναι διάσπαρτες σε όλη την ταινία.
Παρόμοια με το La Chinoise, του Jean-Luc Godard , η γαλλόφωνη ταινία χρησιμοποιεί τη θεωρία και τις κινεζικές εικόνες για να ασκήσει κριτική στον καπιταλισμό. Σύμφωνα με τον Richard Metzger, του Dangerous Minds, η ταινία είναι μια «κριτική των ταξικών συγκρούσεων, του γραφειοκρατικού σοσιαλισμού, των αποτυχιών του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, του μαοϊσμού, της πολιτιστικής ηγεμονίας, της σεξουαλικής ισότητας και του τρόπου με τον οποίο οι ταινίες στηρίζουν την καπιταλιστική ιδεολογία».
