Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010 στις 19.00
Προβολή ντοκιμαντέρ για τις φυλακές
Με αφορμή την πανελλαδική συνάντηση της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατούμενων, που θα γίνει στο Βόλο την Κυριακή 7/2, το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα,, στο Χώρο Κινημάτων - Στέκι Μεταναστών (Ιωλκού 33, Βόλος), διοργανώνει προβολή δύο ντοκιμαντέρ που στρέφουν την κάμερα στον κόσμο των ελληνικών φυλακών.
Το ντοκιμαντέρ «Μισώ τον ήλιο που βγαίνει για όλους» αναφέρεται στις συνθήκες κράτησης στις ελληνικές φυλακές. «Στην φυλακή αλλάζει και αυτό που λέμε ο τρόπος που στέκεσαι. Δηλαδή ο τρόπος που κοιτάς, που αγγίζεις, που μιλάς. Ο εγκλεισμός και φυσικά η έκθεσή σου σε ένα εχθρικό περιβάλλον μετατρέπει το σώμα σου σε ένα πομπό ξεκάθαρων μηνυμάτων. Άλλες φορές εχθρικών, αδιάφορων και άλλες φορές φιλικών. Η καθημερινότητα στη φυλακή είναι ακριβώς η βιωματική αντίληψη της αρνητικής διάστασης του χρόνου. Η στατική νευρικότητα, η οριοθετημένη κίνηση, η αναμονή συνθέτουν αυτό που λέμε την ψυχολογία του χώρου. Η κάθε μέρα στη φυλακή είναι σχεδόν επαναληπτική της προηγούμενης ή της επόμενης». (Μιχάλης, Φυλακές Αυλώνα, «Μισώ τον ήλιο που βγαίνει για όλους»).
Το ντοκιμαντέρ «Φυλακισμένος Κόσμος» καταγράφει τις εξεγέρσεις του 2007 στις ελληνικές φυλακές με αφορμή τον ξυλοδαρμό του Γιάννη Δημητράκη στη φυλακή του Μαλανδρίνου. «Μέρα με τη μέρα όλες οι μέρες είχαν αρχίσει να γίνονται ίδιες. Στο μήνα επάνω, όλη αυτή η χαρά είχε πια εξαφανιστεί. Η ψυχική πολλών κρατουμένων άρχισε πάλι να κλονίζεται, ξαναξεκίνησαν οι αυτοκτονίες, οι αυτοτραυματισμοί και οι θάνατοι από υπερβολική χρήση ναρκωτικών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι μείναμε με τη γεύση του άγουρου. Λίγες στιγμές ελευθερίας και εκτόνωσης σε ένα ασφυκτικό και καταπιεστικό περιβάλλον, μια απόδειξη ζωής στους έξω ότι ακόμα και μέσα στον τάφο που μας έχουνε κλείσει συνεχίζουμε να αναπνέουμε. Ποτέ δεν αντιλήφθηκα αυτόν τον άνισο πόλεμο με λογικές νίκης ή ήττας. Σημασία έχει να στέκεσαι αξιοπρεπής και να αντιστέκεσαι, προσπαθώντας ταυτόχρονα να βοηθήσεις όσους περισσότερους γίνεται να ξεστρατίσουν από το κοπάδι» (Γιάννης Δημητράκης, Φυλακές Μαλανδρίνου, «Φυλακισμένος Κόσμος»).