Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2023 στις 19.00
Μικροφωνικη & πορεία κατά των πρόσφατων εκκενώσεων
Μικροφωνικη και πορεία κατά των εκκενώσεων των Ζιζανίων του Ανω Κάτω και του Αυτοδιαχειριζομενου Στεκιού Πολυτεχνείου ΣΗΜΕΡΑ
Μικροφωνικη και πορεία κατά των εκκενώσεων των Ζιζανίων του Ανω Κάτω και του Αυτοδιαχειριζομενου Στεκιού Πολυτεχνείου ΣΗΜΕΡΑ 19:00 στις Πλατεία Βικτωρίας.
Μικροφωνικη και πορεία κατά των εκκενώσεων των Ζιζανίων του Ανω Κάτω και του Αυτοδιαχειριζομενου Στεκιού Πολυτεχνείου ΣΗΜΕΡΑ 19:00 στις Πλατεία Βικτωρίας
Τα Ονειρα Δεν Εκκενώνονται
Οι καταλήψεις δέχονται επίθεση. Αντιλαμβανόμαστε τις εκκενώσεις του Κοινωνικού Κέντρου Ζιζάνια και του Στεκιού Άνω Κάτω Πατησίων καθώς και τις συνεχιζόμενες προσπάθειες για την εκκένωση του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου όπως πρέπει να γίνουν κατανοητές - ως μια προσπάθεια να κατασταλούν οι λίγες καταλήψεις που έχουν απομείνει, ως μια προσπάθεια να καταστραφεί το κίνημα των καταλήψεων γενικότερα, και ως ένα κομμάτι του συνεχιζόμενου σχεδίου να καταστεί αδύνατη οποιαδήποτε αντίσταση στην εντεινόμενη καταπίεση του κράτους. Αυτό συμβαίνει σε ένα πλαίσιο ωμής καταστολής και βίας που εκτείνεται από τα ποτάμια και τις θάλασσες των συνόρων, μέχρι τα κέντρα των πόλεων -ένας καθημερινός οχετός αστυνομικής βίας, απωθήσεων, απελάσεων, εξώσεων, βιασμών, γυναικοκτονιών, συλλήψεων, παρενοχλήσεων, παρακολουθήσεων, κακοποιήσεων και δολοφονιών. Το κράτος αποφάσισε να εκκενώσει αυτές τις καταλήψεις την ίδια στιγμή που μαίνονταν πυρκαγιές από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη και που μόλις λίγες μέρες πριν είχαν χάσει τη ζωή τους πάνω από 20 άτομα στα βόρεια σύνορα. Αυτή είναι η αντίδρασή του κράτους αυτό το καλοκαίρι, όταν κάθε δέντρο καίγεται ή κόβεται, όταν φασίστες απαγάγουν μετανάστες στον Έβρο και επιτίθενται στους συντρόφους μας, όταν το ελληνικό λιμενικό προκαλεί τον θάνατο πάνω από 400 ανθρώπων στις θαλάσσιες ακτές της Πύλου.
Το κράτος αποφάσισε να εκκενώσει καταλήψεις που αγωνίστηκαν ενάντια σε αυτές τις βιαιοπραγίες που βιώνουμε στην καθημερινότητά μας. Δύο καταλήψεις που αγωνίστηκαν σε φτωχές, μεταναστευτικές γειτονιές για να δημιουργήσουν συνδέσεις και δίκτυα που απειλούν το κράτος και αναδεικνύουν την αδυναμία του να καλύψει τις καθημερινές μας ανάγκες . Στο κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια δουλέψαμε για να συλλογικοποιήσουμε και να καλύψουμε αυτές τις κοινωνικές και υλικές μας ανάγκες χωρίς χρήματα - οργανώνοντας συνελεύσεις κατά των εξώσεων, πραγματοποιώντας κοινωνικές κουζίνες με τρόφιμα που θα πετιόντουσαν, λειτουργώντας οριζόντιες δομές εκπαίδευσης για όσα δεν έχουν πρόσβαση σε θεσμικές ή ιδιιωτικές εκπαιδευτικές δομές, φιλοξενώντας drag shows σε αλληλεγγύη με queer άτομα, παρέχοντας πληροφορίες και ένα μέρος όπου άνθρωποι με στεγαστικές ανάγκες μπορούν να έχουν ένα σημείο μέσα στην πόλη απλώς να αράξουν ή να βρουν τρόπους να καλύψουν τις ανάγκες τους. Μέσα σε αυτές τις καταλήψεις συλλογικοποιήσαμε επίσης τις πολιτικές μας ανάγκες - οργανώνοντας και συνδιοργανώνοντας διαδηλώσεις και δράσεις, φιλοξενώντας συζητήσεις για την πολιτική ιστορία και το πολιτικό μέλλον, επικοινωνώντας και μαθαίνοντας από συντρόφια από άλλα μέρη του κόσμου, και δίνοντας χώρο σε συλλογικότητες που μόλις σχηματίστηκαν και ξεκίνησαν να αναπτύσσονται. Το στέκι στο Πολυτεχνείο έχει για δεκατίες υπάρξει χώρος αγώνων, οι οποίοι ξεπερνούν τα τα όρια του πανεπιστημίου και αγγίζουν ευρύτερες κοινωνικές ομάδες. Σε μια ιστορική συγκυρία όπου το κράτος εργάζεται ενταντικά για να αποστειρώσει τα πανεπιστήμια το Στέκι αποτελεί έναν από τους λίγους εναπομείναντες χώρους όπου οι άνθρωποι μπορούν να συναντηθούν ελεύθερα για να πολιτικοποιηθούν, να αντισταθούν στην κρατική καταπίεση και να χτίσουν νέες δομές.
Με την εκκένωση των κοινωνικών μας κέντρων, το κράτος προσπαθεί να ισχυριστεί ότι οι καταλήψεις είναι ένα πρόβλημα που έχει λυθεί. Η προεκλογική εκστρατεία επανεκλογής του Μπακογιάννη στηρίζεται ακριβώς σε τέτοιου είδους κακοστημένες προπαγανδιστικές ενέργειες. Αλλά είτε πρόκειται για ένα νέο ξενοδοχείο, είτε για μπάτσους που φυλάνε δημόσιους χώρους πρασίνου περιτριγυρισμένους από λαμαρίνες, είτε για εκκενωμένες καταλήψεις που σφραγίζονται, είναι σαφές ότι οι λύσεις τους είναι απλώς αντιπερισπασμοί. Στην πραγματικότητα μας καταπιέζουν καθημερινά τα δυσβάσταχτα ενοίκια, οι εξώσεις από τις γειτονιές μας, το αυξανόμενο κόστος ζωής, η ιδιωτικοποίηση όλων των κοινωνικών χώρων, η ασφυκτική queerphobia και η συνεχής ρατσιστική βία των μπάτσων.Με την επίθεση ενάντια στις καταλήψεις, τους χώρους όπου οργανωνόμαστε ελέυθερα έξω από τις λογικές του κεφαλαίου και του κράτους, το κράτος επιτίθεται στους αγώνες μας και στις κοινότητές μας ολοκληρωτικά διεκδικώντας το μονοπώλιο στις ζωές μας και στην πόλη.
Το κράτος θέλει να μας ξεριζώσει από τις κοινότητές μας και να μας αποπροσανατολίσει από τους αγώνες μας, αλλά οι αγώνες και οι κοινότητές μας ριζώνουν βαθύτερα από τα θεμέλια ενός κτιρίου. Το κίνημα που καλλιεργούμε θα ξεφυτρώνει παντού. Είμαστε στους δρόμους, συνεχίζουμε τους αγώνες μας και καταλαμβάνουμε περισσότερο χώρο.
Αγώνες για τη ζωή και την ελευθερία, καταλήψεις τώρα και για πάντα!
Αλληλεγγύη σε κάθε κατάληψη που αγωνίζεται ενάντια στη λήθη!
10,100, 1.000 καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης!
Κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο ΖΙΖΑΝΙΑ Φυλής και Φερών
/////////////
Microphoniki and Demo against the evictions of Zizania, Ano Kato and the Steki at Polytechnio TODAY 19.00 at Victoria Square.
Our Dreams Cannot Be Evicted
Squats are under attack. We understand the evictions of Zizania, Ano Kato, and the ongoing attempts to evict the self-organized steki at Polytechnio as they are meant to be understood-- attempts to erase the few squats remaining, efforts to quash squatting movement broadly, and the continued project of making any resistance to myriad repressions of the state impossible. This comes in a context of brutal repression and violence that stretches from the river and seas of the borders, to the city centers --a daily drumbeat of police violence, pushbacks, deportations, evictions, rape, femicides, arrests, harassment, surveillance, abuse, and murder. The state has decided to evict these squats in a moment when there are fires from Evros to Crete, when just a few days ago more than 20 people died on the northern border. This is their move this summer when it seems like every tree is being burnt or cut down, when fascists are kidnapping migrants in Evros and attacking our comrades, when the Greek coast guard caused the death of over 400 people in the waters outside of Pylos.
The state has decided to evict squats that struggled against these violences in our everyday. Ano Kato and Zizania struggle in poor, migrant neighborhoods to build connections and networks that threaten the state by making it obsolete. In Zizania we worked to collectivize and cover our material needs without money-- organizing anti-eviction information, hosting social kitchens with food that would be thrown out, opening horizontal education structures for those who don't have access, hosting drag shows for solidarity support, providing information and a place where people with housing needs can find a place to hangout or find ways to have to needs met. Within these squats we also collectivized our political needs-- organizing and co-oroganizing demonstrations and actions, hosting discussions on political histories and political futures, communicating with and learning from comrades in other parts of the world, and giving space to collectives that are newly forming, growing, trying. The steki at Polytechnio has for decades been a ground to build struggles in universities that expand outward into the rest of society. As the state works to sterilize universities it was one of the few remaining spaces where people could freely meet to become politicized, to resist the oppressions of the state, and build new structures.
By evicting our social centres, the state tries to claim that squats are a problem that they have solved. Bakoyannis's re-election campaign is built on exactly these sort of shoddy construction projects and half-assed propaganda. But whether it is an inaccessible "great walk", cops guarding public green spaces surrounded with sheet metal, or evicted squats sealed with more metal, it is clear their solutions are just diversions. In reality we are squeezed daily by unaffordable rents, the eviction of our neighbours, the cost of living, the privatization of all social spaces, suffocating queerphobia, and the constant racist violence of the cops. By attacking the squats, the places that we organise freely, outside the logics of the capital and state, the state attacks our struggles and communities as a whole, claiming for themselves the monopoly over our lives and the city.
They want to uproot us from our communities and deactivate our struggles. But we are cultivating a movement that always springs back. We are on the streets, we continue our struggles, we fight back.
WE STAY, WE STRUGGLE, WE SQUAT NOW AND ALWAYS
SOLIDARITY TO EVERY SQUAT THE FIGHTS AGAINST OBLIVION
10,100, 1.000 SQUATS AGAINST A WORLD OF ORGANISED DECAY
ZIZANIA Squatted Social Centre, Fylis & Feron