Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2023 στις 18.00
(Καμάρα) Αντικρατική, Αντικαπιταλιστική πορεία
[Πολιτικό κάλεσμα] ΔΕΘ 2023 - Κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα ή Κοινωνική Επανάσταση
ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ Ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ | ΔΕΘ2023
Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος που καταδυναστεύει, δολοφονεί, εξαθλιώνει και καταστρέφει τις κοινωνίες και τον φυσικό κόσμο. Αυτό καταδεικνύουν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι εκατοντάδες δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο.Αυτό μαρτυρούν τα απανθρακωμένα σώματα προσφύγων στον Έβρο οπως και η καμένη γή από τη Ροδόπη ως την Πάρνηθα, τα νεκρά ζώα, οι στάχτες εκεί που υψώνονταν δάση.
Η κρατική και καπιταλιστική επίθεση σε όλες τις πτυχές της ζωής ειναι αποτέλεσμα της συνολικής κρίσης του συστήματος και οξύνεται όλο και περισσότερο, επιδιώκοντας να στερήσει από την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία κάθε προοπτική αντίστασης και παράλληλα να ξεριζώσει κάθε δικαίωμα που έχει κερδηθεί τους προηγούμενους δύο αιώνες από το εργατικό κίνημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Την ίδια στιγμή που η ανεργία γιγαντώνεται, η μακρά λίστα των θανάτων των εργαζομένων όλο και μεγαλώνει. Τα εργατικά «ατυχήματα», η εντατικοποίηση της εργασίας, οι μειώσεις των μισθών, οι αυξήσεις των ωραρίων σε βάρος των εργαζομένων, οι συνθήκες στους χώρους εργασίας που υποβαθμίζονται συνεχώς περιγράφουν τη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα και τους όρους εκμετάλλευσης που μας επιβάλλονται καθημερινά, στοχεύοντας στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση της ζωής μας. Μέσα σε αυτή την συνθήκη η κυβέρνηση προωθεί νέο εργασιακό νομοσχέδιο που επιτρέπει τη 13ωρη εργασία, την απασχόληση σε δύο εργοδότες και την 6ήμερη εργασία, νομιμοποιεί την ελαστική εργασία (συμβάσεις "μηδενικών ωρών") ενώ επιτίθεται ακόμη περαιτέρω στην απεργία με την εισαγωγή ποινών φυλάκισης και χρηματικών προστίμων χιλιάδων ευρώ για τους απεργούς που αντιστέκονται στην απεργοσπασία. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος όχι μόνο δεν ενισχύει το ΕΣΥ αλλά αφήνει όλο και περισσότερο το δημόσιο σύστημα υγείας "στη μοίρα του" υποχρηματοδοτώντας το, ενώ παράλληλα ολοένα και περισσότερο πλασάρεται η ιδιωτική ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ λοιπόν επιβάλλεται αργά μα καθοριστικά σαν τη μοναδική εναλλακτική. Η κατακόρυφη αύξηση των τιμών στα βασικά κοινωνικά αγαθά όπως τα καύσιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, η θέρμανση, το ψωμί κτλ. και η απάνθρωπη συνθήκη των πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών έρχονται να οξύνουν περαιτέρω τις ήδη δυσβάσταχτες συνθήκες ζωής κι επιβίωσης της κοινωνικής βάσης.
Παράλληλα με την ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης οι καταστροφικές πυρκαγιές καίνε κάθε χρόνο τεράστιες εκτάσεις γης και δασών. H επιθετική πολιτική του ελληνικού κράτους για τη λεηλασία κι εμπορευματοποίηση του περιβάλλοντος με σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εγχώριων και πολυεθνικών πολιτικών και οικονομικών ελίτ, επιφέρει ανυπολόγιστες καταστροφικές συνέπειες στα φυσικά οικοσυστήματα καθώς και στις τοπικές κοινότητες. Σε ένα περιβάλλον άγριας ταξικής εκμετάλλευσης και επίθεσης στην κοινωνία και τη φύση, η καταστροφή από τις πυρκαγιές είναι αποτέλεσμα των εγκληματικών πολιτικών του κράτους και του κεφαλαίου, της ίδιας της -δολοφονικής για τον άνθρωπο και καταστροφικής για το φυσικό κόσμο- φύσης του κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού συστήματος που στο όνομα της ανάπτυξης και του κέρδους δε διστάζει να καταστρέψει ολόκληρα βουνά, λίμνες και ποτάμια για να τα μετατρέψει σε βιομηχανικές ζώνες, να βυθίσει χωριά και να σκορπίσει τον καρκίνο στους ανθρώπους, να μετατρέψει οικισμούς σε σκουπιδότοπους, να λεηλατήσει ακόμα και ολόκληρο το οικοσύστημα. Σε αυτή του τη στρατηγική, το κράτος αξιοποιεί τις πυρκαγιές ως ευκαιρία για την περαιτέρω απαξίωση και καταστροφή του περιβάλλοντος ώστε να ακολουθήσει η κερδοσκοπική λεηλασία του. Σήμερα η αναδιάρθρωση του πολιτικοοικονομικού συστήματος χαρακτηρίζεται από μια άνευ προηγουμένου επιθετικότητα απέναντι στην κοινωνία και τη φύση, βασικό στοιχείο της οποίας είναι η γιγαντιαία επιχείρηση εκποίησης δημόσιων φυσικών πόρων και εκτάσεων στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Μέσα σε αυτή τη συγκυρία της συνολικής συστημικής κρίσης το εξουσιαστικό, πατριαρχικό, καπιταλιστικό σύστημα επιτίθεται ακόμα περισσότερο στις γυναίκες των πληβειακών στρωμάτων. Τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα έρχονται στη δημοσιότητα δεκάδες γυναικοκτονίες, απόπειρες βιασμού, βιασμοί, υποθέσεις trafficking με τη συγκάλυψη της αστυνομίας και των πολιτικών της προϊσταμένων, συγκάλυψη κυκλωμάτων παιδικής πορνογραφίας και παιδοβιασμού, καταγγελίες για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και βιασμούς μέσα σε αστυνομικά τμήματα. Το «κύκλωμα» που βιάζει, κακοποιεί, διακινεί σε δίκτυα trafficking, συγκαλύπτει τα εγκλήματά του και απειλεί τα θύματα να σιωπήσουν, το ίδιο σύστημα που πνίγει ανθρώπους στα σύνορα, δεν είναι άλλο από το ίδιο το κράτος και τους μηχανισμούς του. Γιατί η έμφυλη βία είναι συστημική βία και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Ταυτόχρονα η κρατική καταστολή εντείνεται για να ανακόψει τους αυριανούς ξεσηκωμούς που κυοφορούνται μέσα σε μια αβίωτη πραγματικότητα, όπου το χρεοκοπήμενο σύστημα δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα άλλο παρά αποκαΐδια, εξαθλίωση και θάνατο και εκδηλώνεται με τις συνεχείς επιθέσεις στους κατειλημμένους χώρους ζωής και αγώνα, το χτύπημα εργατικών και απεργιακών κινητοποιήσεων, τις συλλήψεις και τους ξυλοδαρμούς από τις δυνάμεις καταστολής που έχουν στρατοπεδεύσει σε πάρκα, πλατείες, λόφους και πανεπιστήμια, με τα συνεχή και άγρια χτυπήματα των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, τις διώξεις εναντίον αναρχικών αγωνιστών και τις κρατικές δολοφονίες.
Η διαιώνιση της εξουσίας και των κερδών των οικονομικών και πολιτικών αφεντικών περνά μέσα από την όξυνση της εκμετάλλευσης των φτωχών και των πληβείων, τη λεηλασία της ζωής μας και τη φίμωση και καταστολή όλων όσοι αρνούνται να αποδεχτούν αυτή τη βαρβαρότητα ως τη μόνη προοπτική. Τη βαρβαρότητα όπου πρόσφυγες και μετανάστες είτε θα πνίγονται κατά εκατοντάδες είτε θα φυλακίζονται στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε θα βρίσκονται κυνηγημένοι από μπάτσους και φασιστικά τάγματα εφόδου στον Έβρο και μέσα στις πόλεις, εξαθλιωμένοι και αποκλεισμένοι από αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες άνθρωποι θα δολοφονούνται στα τρένα λόγω των κρατικών δολοφονικών πολιτικών με την παντελή έλλειψη ελέγχου και συντήρησης των δικτύων και της επικοινωνίας μεταξύ των αμαξοστοιχιών, ή θα πεθαίνουν πάνω σε καρότσες ή μέσα στα σπίτια τους περιμένοντας ώρες ένα ασθενοφόρο για να μεταβούν σε νοσοκομείο. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες εργάτες δεν θα επιστρέφουν ποτέ από το μεροκάματο γιατί η ζωή τους μετριέται από τα αφεντικά και στους υπολογισμούς τους κοστίζει λιγότερο από τη συντήρηση μιας σκαλωσιάς.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες πως υπάρχει τρόπος να εξωραϊστεί και να εξανθρωπιστεί το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα. Η υπέρασπιση των εργατικών συμφερόντων, των αναγκών, της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας περνά μέσα από την κοινή, οριζόντια συντονισμένη, οργανωμένη από τα κάτω δράση. Απέναντι στην οργανωμένη επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου, η μόνη λύση βρίσκεται στην Οργάνωση του αγώνα των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων. Άλλωστε η ιστορία των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων που πάλεψαν διεκδικώντας έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, μας δείχνει οτι η κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων ξένων ή ντόπιων αποτελεί το όπλο μας ενάντια στους κοινούς μας δυνάστες. Ό,τι έχει να κερδηθεί θα είναι αποτέλεσμα των πλατιών, οργανωμένων στη βάση, μαχητικών και ριζοσπαστικών αγώνων μας. Το μόνο πραγματικό δίλημμα της εποχής μας είναι: κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα ή Κοινωνική Επανάσταση. Ως αναρχικοί/ες προτάσσουμε το δρόμο της Κοινωνικής Επανάστασης ως τη μόνη ρεαλιστική προοπτική για μια ζωή με αξιοπρέπεια, για μια κοινωνία που θα οικοδομηθεί στη βάση της ισότητας, της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας. Για έναν κόσμο που θα χωράει πολλούς κόσμους, αυτόν της αναρχίας και του ελευθεριακού κομμουνισμού.
ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Τροφή, υγεία, στέγαση, παιδεία
Κοινωνική Αυτοοργάνωση - Ταξική Αλληλεγγύη - Μαχητική Αντίσταση
Διεθνιστική αλληλεγγύη στους εξεγερμένους όλης της Γης
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Αντικρατική-Αντικαπιταλιστική διαδήλωση στα εγκαίνια της ΔΕΘ
Σάββατο 9 Σεπτέμβρη
Προσυγκέντρωση: 17.30, NoPasaran (Ιασωνίδου 4) | Συγκέντρωση: 18.00, Καμάρα
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Δεν σκύβουμε το κεφάλι σε κυβέρνηση και εργοδοσία
ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΔΕΘ, ΣΑΒΒΑΤΟ 9/9, 6μμ ΚΑΜΑΡΑ
Εκατομμύρια εργαζομένων, συνταξιούχων, ανέργων, νεολαίας αφού έβγαλαν τον χειμώνα με «pass», δηλαδή με ηλεκτρονικά συσσίτια, ψήφισαν στις αρχές του καλοκαιριού για τον «καλύτερο» διαχειριστή της εξαθλίωσης τους. Η κυβέρνηση των δολοφόνων δεκάδων νέων στα Τέμπη και εκατοντάδων προσφύγων στην Πύλο θέλει τώρα να συνεχίσει το έργο της. Να περάσει σε σαρωτική επίθεση σε ότι έχει απομείνει από εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, καθώς πολύς κόσμος αισθάνεται απογοητευμένος μετά την κατάρρευση της λογικής των εκπροσώπων και της «αριστερής» κυβερνητικής διαχείρισης εντός ΕΕ-ΝΑΤΟ και «ελεύθερης αγοράς». Η «ελευθερία» αυτής, προϋποθέτει τη σκλαβιά της εργατικής τάξης και την καταστροφή της φύσης, όταν αυτή στέκεται εμπόδιο. Το νέο νομοσχέδιο Γεωργιάδη, κηρύσσει πόλεμο προς την εργατική τάξη.
Ετοιμάζει νόμο, που αν περάσει θα δώσει την χαριστική βολή σε όλες τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος μετά το Σικάγο. Στόχος να γίνει νόμιμη ακόμα και η 16ωρη εργασία την ημέρα σε 2 αφεντικά.
Οι μισθοί πείνας και οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις είναι έργο βέβαια όλων των κυβερνήσεων, που σχεδιασμένα και με «συνέχεια του κράτους» έχουν μετατρέψει την εργατική τάξη σε μια άμορφη μάζα απασχόλησης, ανεργίας, μαθητείας.
Γι' αυτό έρχεται και θεσμικά πλέον ο όρος «δόκιμος εργαζόμενος» με τη δεύτερη εξαγγελία Γεωργιάδη για περίοδο μαθητείας 6 μηνών μετά τη λήξη της οποίας θα λύεται η σύμβαση αυτομάτως και αζημίως, ενώ η θεσμοθέτηση της δυνατότητας παράτασης του εργασιακού βίου ως τα 74 δείχνει τις προθέσεις τους και για το ασφαλιστικό.
Το ζητούμενο της εποχής είναι η ανάγκη αντεπίθεσης της εργατικής τάξης, η συσπείρωση και συγκρότηση ανθρώπων στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα, σε συλλογικότητες αγώνα, η αντιπαράθεσης με την κυρίαρχη πολιτική.
Η διεθνής καπιταλιστική κρίση, ο πόλεμος, οι ανταγωνισμοί δείχνουν ότι το σύστημα και οι δυνάμεις του μόνο σταθεροποιημένες και ακλόνητες δεν είναι.
Η εργατική, τάξη, η ανυπόταχτη νεολαία, οι μετανάστες δεν θα ζήσουμε ζωή μισή. Οργανώνουμε ήδη τον αγώνα μας χωρίς τον εργοδοτικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ, σε αντιπαράθεση με την ηττοπάθεια της αναμονής «άλλων συσχετισμών». Τους συσχετισμούς τους φτιάχνει η σύγκρουση, ο ανυποχώρητος αγώνας, η διεκδίκηση μιας ζωής ολόκληρης.
Γι΄ αυτό η διαδήλωση στις 9 Σεπτέμβρη στα εγκαίνια της ΔΕΘ όπου ο Μητσοτάκης θα εξαγγείλει την πολιτικής αφαίμαξης του λαού, από τη νέα κυβέρνηση, πρέπει να δώσει το μήνυμα ότι αυτή η πολιτική που διαλύει τις ζωές μας δεν θα περάσει. Να διεκδικήσουμε την ανατροπή όλων των αντεργατικών νόμων της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων και να αντεπιτεθούμε στοχεύοντας τις σύγχρονες ανάγκες μας.
-Κανένας βασικός µισθός κάτω από 1.000 ευρώ καθαρά
-Συλλογικές Συµβάσεις Εργασίας παντού µε βάση τις σύγχρονες ανάγκες µας, που να καλύπτουν όλους τους εργαζόµενους
-Σταθερή δουλειά και ενιαίες εργασιακές σχέσεις παντού. Όχι στη µερική και ελαστική απασχόληση και όλες τις «ευέλικτες» µορφές απασχόλησης
-Μείωση του χρόνου εργασίας. Καθολική εφαρµογή των 30 ωρών εργασίας/εβδοµάδα, 6 ώρες/ηµέρα, 5 µέρες/εβδοµάδα.
-Πλήρη Κοινωνική Ασφάλιση για κάθε εργαζόμενο, συνταξιούχο και άνεργο
-Προστασία του λαϊκού εισοδήματος. Μειώσεις των τιμολογίων σε ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, των τιμών στα βασικά διατροφικά αγαθά και στα καύσιμα. Κατάργηση πλειστηριασμών και κατασχέσεων για την εργατική - λαϊκή οικογένεια
Καλούμε τα σωματεία, τις εργατικές και λαϊκές συλλογικότητες αγώνα, τους φοιτητικούς συλλόγους στη συνδιοργάνωση της ταξικής συγκέντρωσης και διαδήλωσης, παράλληλα με πρωτοβουλίες οργάνωσης της αναγκαίας εργατικής αντιπολίτευσης που θα σταματήσει όσα ο Μητσοτάκης θα εξαγγείλει στην ΔΕΘ
πηγή : email που λάβαμε στις 4 Σεπτεμβρίου 16h
Η εμφατική επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας στις πρόσφατες εθνικές εκλογές έχει διαμορφώσει την υπερφίαλη αντίληψη στο κυβερνών κόμμα ότι θα είναι σε θέση να περάσει την αντικοινωνική του ατζέντα, ακόμα και τις πιο αντιδραστικές νεοφιλελεύθερες πτυχές της, με τη «συναίνεση» ή τη «στήριξη» του κοινωνικού σώματος. Σε αυτήν τη πεποίθηση, όμως, δε συνηγορούν μόνο τα εκλογικά ποσοστά, αλλά και η υποχώρηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων τα τελευταία χρόνια. Αυτή η αφήγηση σαφώς δεν ανταποκρίνεται απόλυτα στην πραγματικότητα. Όσο, όμως, οι από τα κάτω παραμένουν σιωπηροί, αδρανείς, αμέτοχοι και ανοργάνωτοι, τόσο θα συνεχίζουν να είναι ακίνδυνοι για την εξουσία, με κόστος τη δική τους διαρκή ταξική υποτίμηση.
Ο κύκλος της πρώτης τετραετίας Μητσοτάκη, μετά την πρώτη κυβερνητική θητεία της «αριστεράς του κεφαλαίου», έκλεισε με το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Δεκάδες νέοι άνθρωποι έχασαν τις ζωές τους λόγω των ελλιπών μέτρων ασφαλείας που επικρατούν στους σιδηροδρόμους της χώρας. Εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους νωρίτερα είχαν καταγγείλει επανειλημμένα μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων τις ελλείψεις στην ασφάλεια. Ευθύνη έχουν όλες οι κυβερνήσεις που διαχρονικά κρατούν υποβαθμισμένο τον ΟΣΕ προλειαίνοντας το έδαφος για την πώλησή του. Ευθύνη έχουν όλοι όσοι υπέγραψαν την υποχρέωση ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ ως μνημονιακής υποχρέωσης το 2010. Ευθύνη έχει ονομαστικά ο Χρήστος Σπίρτζης του ΣΥΡΙΖΑ που ξεπούλησε το 2017 τον ΟΣΕ στη Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. αντί του αστείου ποσού των 45 εκατομμυρίων ευρώ, την ίδια στιγμή το ελληνικό κράτος αναλάμβανε την ευθύνη να την επιδοτεί με 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, για να εκτελεί συγκεκριμένα δρομολόγια. Αυτός ο αλήτης τότε είχε δικαιολογήσει την πώληση λέγοντας ότι «πουλήσαμε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, για να μη φάει ο ελληνικός λαός στο κεφάλι ενάμισι μνημόνιο».
Ο κύκλος της δεύτερης συναπτής κυβερνητικής θητείας Μητσοτάκη ξεκίνησε με ένα ακόμα κρατικό έγκλημα, τις εκατόμβες των πνιγμένων μεταναστών σε ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου. Από τις μαρτυρίες των επιζώντων αποδεικνύεται ότι το ελληνικό λιμενικό ρυμούλκησε το πλοιάριο και ενώ οι άνθρωποι που επέβαιναν σε αυτό δεν είχαν πιει νερό ούτε είχαν φάει επί 4 μέρες, καθώς παρακαλούσαν για βοήθεια, εκείνο προσπάθησε να τους τραβήξει και να τους πετάξει στα ιταλικά ύδατα, όπως ακριβώς πράττει καθημερινά το ελληνικό λιμενικό πετώντας ανθρώπους σε ακυβέρνητες σχεδίες ή βάρκες χωρίς μηχανές, εγκαταλείποντας τους να πεθάνουν. Το έγκλημα αυτό έχει την υπογραφή του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς με την πολιτική των κλειστών συνόρων και των επαναπροωθήσεων (τις οποίες αρνείται επίμονα το ελληνικό κράτος παρά τις δεκάδες στοιχειοθετημένες καταγγελίες που παίζουν μόνο τα ξένα δημοσιογραφικά δίκτυα), τόσο στο Αιγαίο όσο και στον Έβρο, ωθεί κατατρεγμένους ανθρώπους να παίζουν τη ζωή τους «κορώνα-γράμματα», για να ξεφύγουν από τη φτώχεια, τον πόλεμο και να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς και τους οικείους τους.
Στο μέτωπο των πυρκαγιών, το ελληνικό κράτος αποδείχθηκε για ακόμα ένα καλοκαίρι παντελώς ανίκανο και αδιάφορο σε όλους τους τομείς. Αμέτρητα στρέμματα δασικών εκτάσεων παραδόθηκαν στις φλόγες, ολόκληρα οικοσυστήματα υπέστησαν ολοσχερή ζημιά, άνθρωποι είδαν τα σπίτια τους να γίνονται στάχτη. Στο δάσος της Δαδιάς, στον Έβρο, 26 μετανάστες έχασαν τη ζωή τους, όντας εγκλωβισμένοι στις φλόγες. Για ακόμα μια φορά, με τραγικές συνέπειες, καταδείχθηκε η αδιαφορία του κρατικού μηχανισμού στην πρόληψη και την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Η πάγια υποτίμηση και υποστελέχωση των υπηρεσιών δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης βαραίνουν αποκλειστικά τους κρατικούς ιθύνοντες, καθώς αρκούνται σε μια επικοινωνιακή διαχείριση των καταστροφών, παίζοντας μικροπολιτικά παιχνίδια με την αστική «αντιπολίτευση», κάνοντας ξεδιάντροπες συγκρίσεις με τους νεκρούς στο Μάτι, ενώ διακυβεύονται οι ανθρώπινες ζωές και κατοικίες, η χλωρίδα και η πανίδα τοπικών οικοσυστημάτων.
Προκειμένου να αλλάξει πολιτική ατζέντα και να στρέψει αλλού τα φώτα της δημοσιότητας, η κυβέρνηση επέλεξε για ακόμα μία φορά να χτυπήσει τον εσωτερικό εχθρό, προκειμένου να τέρψει τους συντηρητικούς/ακροδεξιούς της ψηφοφόρους. Έτσι, μέσα σε διάστημα λίγων ημερών πραγματοποιήθηκαν επιχειρήσεις εκκενώσεων κατειλημμένων χώρων. Στις 26/8 εκκενώθηκαν η κατάληψη Άνω-Κάτω στα Πατήσια και το κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια στα Εξάρχεια. Στις 31/8 εκκενώθηκε το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου στο ΕΜΠ. Μάλιστα, κατά την εισβολή των αστυνομικών δυνάμεων στον χώρο του πανεπιστημίου νεαρή φοιτήτρια τραυματίστηκε στο κεφάλι από διερχόμενη μηχανή της ομάδας ΔΡΑΣΗ και διεκομίσθη στο νοσοκομείο. Ένα μήνα πριν, στις 24/7, το κράτος εκκένωσε τον ΕΚΧ Βοτανικό Κήπο στην Πετρούπολη στα πλαίσια του αστικού εξευγενισμού και της σχεδιαζόμενης κατασκευής νέου δημαρχείου στο συγκεκριμένο μέρος. Οι επιθέσεις στις καταλήψεις αποτελούν μέτρα επίδειξης ισχύος του κρατικού μηχανισμού στον μαινόμενο κοινωνικό και ταξικό πόλεμο. Το κράτος στοχοποιεί και επιτίθεται στις καταλήψεις, προκειμένου να διαρρήξει τους δεσμούς και τις δομές που χτίζουν οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές με την κοινωνική βάση. Προληπτικά, λοιπόν, επιζητεί να ανακόψει τη δημιουργία ρεύματος αμφισβήτησης του κυρίαρχου συστήματος και τη σύσταση κοινοτήτων αγώνα με εστία τις καταλήψεις.
Το κράτος προσπαθεί να αποποιηθεί τις ευθύνες του όσον αφορά τις πυρκαγιές και να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη κάνοντας λόγο για δόλιους εμπρηστές και στοχοποιώντας τους μετανάστες, πραγματοποιώντας συνεχείς αναφορές στα μονοπάτια των μεταναστών, για να τους φωτογραφίσουν ως υπαίτιους για τις φωτιές στον Έβρο. Εν συνεχεία το μακρύ χέρι του κράτους, οι φασίστες, ο αντιδραστικός και συντηρητικός εσμός, ως αρωγός της κρατικής πολιτικής έσπευσε να συγκαλύψει τα εγκλήματα του κρατικού μηχανισμού. Αυτήν τη φορά, ενώ οι εστίες των πυρκαγιών επεκτείνονταν διαρκώς στην περιοχή του Έβρου, ντόπιοι φασίστες συγκρότησαν περιπόλους, για να πραγματοποιήσουν πογκρόμ κατά των κατατρεγμένων μεταναστών. Μάλιστα, κάποιοι εξ αυτών φάνηκαν σε βίντεο, που αναρτήθηκαν στα social media, να συλλαμβάνουν μετανάστες και να τους δεσμεύουν στις καρότσες των οχημάτων τους ως κρατούμενους.
Την ίδια περίοδο, κατά τους θερινούς μήνες, συνέβησαν απανωτά περιστατικά με συμπολίτες μας να αναμένουν εις μάτην διακομιδή σε νοσοκομεία και ιατρική περίθαλψη. Η υποστελέχωση του ΕΚΑΒ οδήγησε συνανθρώπους μας να χάσουν τη ζωή τους αβοήθητοι σε παραλίες ή σε καρότσες αγροτικών. Η κρατική υποχρηματοδότηση της δημόσιας υγείας και η πριμοδότηση των ιδιωτών φάνηκε άλλωστε και κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Covid-19, όταν το κράτος αντί να ενισχύσει και να θωρακίσει τη δημόσια υγεία με μόνιμες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, άμεση και ουσιαστική επίταξη του ιδιωτικού συστήματος υγείας, επέλεξε να διαχειριστεί ένα ζήτημα δημόσιας υγείας πρωτίστως με όρους καταστολής, προσλαμβάνοντας αντί για γιατρούς και νοσηλευτές, περισσότερους μπάτσους…
Η κυβέρνηση ετοιμάζει τώρα νέα επίθεση στις εργασιακές σχέσεις, επιχειρώντας να διαμορφώσει ένα εργασιακό τοπίο όπου οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν μέχρι εξαντλήσεως, στερούμενοι των μέσων διεκδίκησης. Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που έχει ήδη κατατεθεί στη βουλή ανταποκρίνεται πλήρως στις επιταγές και τις επιδιώξεις του εγχώριου και υπερεθνικού κεφαλαίου, με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προβλέπεται, λοιπόν, νομίμως η εξουθένωση των εργαζομένων μέσω της δημιουργίας σχετικού πλαισίου που επιτρέπει την απασχόληση σε δύο εργοδότες την ίδια μέρα, καθιστώντας δυνατή την εργασία για 13 ώρες τη μέρα και 78 τη βδομάδα. Ταυτόχρονα, στα πλαίσια του θεσμού της «μαθητείας», οι επιχειρήσεις θα έχουν τη δυνατότητα να απολύουν εργαζόμενους που προσέλαβαν για «δοκιμαστική περίοδο» με όριο τους 6 μήνες, χωρίς να υποχρεούνται να καταβάλλουν αποζημίωση. Εισάγει, επιπλέον, τις συμβάσεις εργασίας μηδενικών ωρών, με βάση τις οποίες ο εργαζόμενος θα καλείται να δουλέψει σε κλίμα διαρκούς αβεβαιότητας όποτε και για όσο το κρίνει ο εργοδότης. Σύμφωνα με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, τα αφεντικά θα έχουν τη δυνατότητα να απασχολούν εργαζόμενους ακόμα και για 3 ώρες τη μέρα, ενημερώνοντάς τους ακόμα και 24 ώρες πριν ότι πρόκειται να δουλέψουν την επομένη. Οι αντεργατικές ρυθμίσεις συμπληρώνονται με μια ακόμα επίθεση στη συνδικαλιστική πάλη και τους απεργιακούς αγώνες των εργαζομένων, καθώς η περιφρούρηση της απεργίας θα θεωρείται πλέον ποινικό αδίκημα, με ποινές φυλάκισης τουλάχιστον 6 μήνες και χρηματικά πρόστιμα που ανέρχονται στα 5.000 ευρώ (ενώ αν διαπιστωθεί υποτροπή, οι ποινές ενδέχεται να δεκαπλασιαστούν). Με λίγα λόγια, το κεφάλαιο θέλει ευέλικτους και αδύναμους εργαζόμενους, για να τους «ξεζουμίζει» με γνώμονα την αύξηση των κερδών του. Οι κυρίαρχοι θέλουν να διαμορφώσουν μια πραγματικότητα στην οποία οι από τα κάτω θα είμαστε αναγκασμένοι να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε, όπως μαρτυρούν και τα προγράμματα εργασίας για ανέργους 55 ετών και άνω, τα οποία, βάσει σχετικής τροπολογίας που ψηφίστηκε τον Ιούλιο, θα επιτρέπουν την εργασία μέχρι και τα 74 έτη για τη συμπλήρωση του ορίου συνταξιοδότησης.
Τα 350 προαπαιτούμενα μέχρι το 2025 που προβλέπει το Ταμείο Ανάκαμψης συνεπάγονται «αιματηρά» πλεονάσματα και μετακύλιση του κόστους της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος από το κεφάλαιο στον κόσμο της εργασίας. Ο καπιταλισμός βρίσκεται σε παρατεταμένη σήψη, καθώς διέρχεται δομική κρίση υπερσυσσώρευσης λόγω των ενδογενών αντιφάσεών του. Σε αυτά τα πλαίσια το κυρίαρχο σύστημα δεν μπορεί να εγγυηθεί ένα καλύτερο μέλλον για τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους. Η ανασυγκρότηση του κεφαλαίου επιτάσσει την ανηλεή επίθεση στα κεκτημένα της εργατικής τάξης (βλ. εργασιακά, παιδεία, υγεία κλπ). Γι' αυτό, άλλωστε, το κεφάλαιο επιχειρεί να περιστείλει και να καρατομήσει τα δικαιώματα των εργαζομένων που κερδήθηκαν μέσα από μαχητικούς, συλλογικούς αγώνες. Το κεφάλαιο, για να ανακάμψει και να αυξήσει περαιτέρω τα κέρδη του, απαιτεί την ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης των από τα κάτω και τη βάρβαρη αναδιανομή πλούτου από τη βάση προς την κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Ως, αποτέλεσμα ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού, που ανήκουν στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα ή προλεταριοποιούνται με ταχείς ρυθμούς, δυσκολεύονται ή αδυνατούν να καλύψουν τα προς το ζην λόγω του αυξανόμενου πληθωρισμού, των ισχυουσών ή των δρομολογούμενων ιδιωτικοποιήσεων, των μισθών πείνας, των μειωμένων συντάξεων, των υψηλών δεικτών της εργασιακής επισφάλειας και της ανεργίας.
Σε αυτήν τη συνθήκη της διαρκούς και συντονισμένης επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου απέναντι στην εργατική τάξη, οφείλουμε να ορθώσουμε ένα μαχητικό, συλλογικό ανάχωμα. Πρέπει να συγκροτήσουμε ένα αντίπαλο δέος που θα βάλει φραγμό στους σχεδιασμούς και τις επιθέσεις του κράτους και του κεφαλαίου, θα υπερασπιστεί τις κατακτήσεις και τα συμφέροντα των από τα κάτω, θα επιχειρήσει να ανατρέψει τους υφιστάμενους συσχετισμούς ισχύος και να κλονίσει τα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος, οργανώνοντας τους όρους για την επαναστατική ανατροπή του. Η συγκρότηση ενός τέτοιου επαναστατικού πόλου προϋποθέτει φυσικά την απαγκίστρωση του αγώνα των καταπιεσμένων από τους αστικοδημοκρατικούς δεσμούς. Απαιτεί τη διάρρηξη κάθε σύνδεσης με τον ρεφορμισμό και τη λογική της ανάθεσης επί τη βάσει ότι το κράτος υπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και ως εκ τούτου δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί εκ των έσω σε φιλολαϊκό μηχανισμό, άρα οι καταπιεσμένοι πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη μόνο στις δικές τους συλλογικές δυνάμεις, στην αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη. Σε υλικό επίπεδο είναι απαραίτητο να ενδυναμωθούν και να μαζικοποιηθούν τα σχήματα αγώνα της εργατικής τάξης, οι κοινωνικές και ταξικές οργανώσεις (σωματεία, εργατικές επιτροπές και ενώσεις, φοιτητικοί σύλλογοι, συνελεύσεις γειτονιάς, αντιφασιστικά δίκτυα, αντιπολεμικοί συντονισμοί, ομάδες γυναικών και lgbtqi+ ατόμων) που θα διεκδικήσουν τη βελτίωση των όρων εργασίας και διαβίωσης της κοινωνικής βάσης. Ταυτόχρονα, αναγκαία κρίνεται και η στελέχωση των πολιτικών οργανώσεων που από θέση αρχής επιχειρούν να συνενώσουν τους επιμέρους αγώνες και τις αποσπασματικές διεκδικήσεις στη βάση ενός συνεκτικού επαναστατικού σχεδίου και προγράμματος για την ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης και την οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης με στόχο τον επαναστατικό κοινωνικό μετασχηματισμό.
Η υιοθέτηση της κυρίαρχης αφήγησης περί απουσίας εναλλακτικής ("There is no alternative") και της αναπόδραστης διαιώνισης του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος συνεπάγεται την καταδίκη των καταπιεσμένων στην υποτέλεια, την καταπίεση, την εκμετάλλευση, την αβεβαιότητα και τη μιζέρια. Αυτήν τη νοοτροπία επιζητεί να εμφυσήσει στους από τα κάτω το κυρίαρχο σύστημα μέσω των ιδεολογικών του μηχανισμών, προκειμένου να θωρακιστεί το ίδιο και να αποτρέψει εκ των προτέρων το ξέσπασμα της κοινωνικής αγανάκτησης, την εκδήλωση εξεγέρσεων και επαναστάσεων. Όσοι/Όσες, όμως, βρισκόμαστε στη βάση της κοινωνικής και οικονομικής πυραμίδας έχουμε κάθε λόγο και συμφέρον να επιζητούμε την ανατροπή αυτού του συστήματος και τη δημιουργία μιας κοινωνίας που δε θα βασίζεται στην εκμετάλλευση, την καταπίεση και την περιθωριοποίηση. Αυτός είναι ο κόσμος για τον οποίον αγωνίζονται διεθνώς οι αναρχικοί. Μια κοινωνία χωρίς κράτος και εκμεταλλεύτριες τάξεις, που θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και τη συναδέλφωση των λαών, θα συγκροτείται στη βάση της πολιτικής ελευθερίας και της οικονομικής ισότητας, της κοινωνικοποίησης του παραγόμενου πλούτου, της αυτοδιαχείρισης των παραγωγικών μονάδων μέσω των εργατικών συμβουλίων, της επίλυσης και της διευθέτησης των κοινοτικών ζητημάτων μέσω των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών στις κομμούνες. Απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα οι αναρχικοί αντιτάσσουμε το πρόταγμα της κοινωνικής επανάστασης και του ομοσπονδιακού συστήματος του ελευθεριακού κομμουνισμού, απευθύνοντας έκκληση για συστράτευση πάνω σε αυτό το σχέδιο στους όπου γης καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους. Γιατί θέλουμε μια ζωή για όλους και όχι για λίγους. Τα θέλουμε όλα για όλους!
ΔΕ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ, ΔΕ ΘΑ ΔΟΥΛΕΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ, ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΒΙΔΕΣ ΤΟΥΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ
ΤΑΞΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΔΕΘ:
-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 18:00, ΚΑΜΑΡΑ
-ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 17:30, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ NO PASARAN (ΙΑΣΩΝΙΔΟΥ 4)
*Συμμετέχουμε και στηρίζουμε το κοινό αναρχικό μπλοκ.
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
blog: libertasalonica.wordpress.com
mail: lib_ thess@ho tmail.co m
Μόλις λίγους μήνες μετά τις εκλογές του Ιουνίου, αναδεικνύεται με ακόμα πιο εμφατικό τρόπο η επίθεση της αστικής τάξης στην εργατική τάξη και τον λαό. Τα εκλογικά αποτελέσματα με την επανεκλογή της Νέας Δημοκρατίας, αποτύπωσαν την αδιαμφισβήτητη συσπείρωση των δυνάμεων της αστικής τάξης αλλά και των άλλων κοινωνικών δυνάμεων που έχει υπό την ηγεμονία και την επιρροή της, καθώς και την γενικευμένη υποχώρηση της εργατικής τάξης. Η Ν.Δ. με την έκθεση Πισσαρίδη, σχέδιο για την δήθεν ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, με μία ατζέντα μεταρρυθμίσεων, ιδιωτικοποιήσεων, επίθεσης στην εργασία και φοροαπαλλαγών για το κεφάλαιο κατάφερε -πλασματικά- να ωφελήσει σε ένα βαθμό και ένα μέρος των μεσαίων στρώματων που είχε επιβιώσει την προηγούμενη δεκαετία. Όσο ο πληθωρισμός κατατρώει τα μικρά και μεσαία εισοδήματα και προλεταριοποιεί μία σημαντική μερίδα των αυτοαπασχολούμενων και του μικρού κεφαλαίου, μία άλλη βγήκε -προσωρινά μόνο- κερδισμένη από τις μειώσεις ασφαλιστικών εισφορών, τις επιδοτήσεις, τα προγράμματα φτηνής εργασίας του ΟΑΕΔ και του Ταμείου Ανάκαμψης.
Για άλλη μία χρόνια μέσα σε ένα κλίμα δυστοπικό μετά τις καταστροφικές και δολοφονικές πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα, ο Κ. Μητσοτάκης θα εξαγγείλει στην ΔΕΘ το αντι-λαϊκό πρόγραμμα διακυβέρνησης των επόμενων χρόνων. Ήδη, είναι σε διαβούλευση το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο σε συνέχεια του Νόμου Χατζηδάκη, το οποίο έφερε με την βούλα την κατάργηση του 8ώρου, τα ελαστικά ωράρια, την αύξηση του ορίου των υπερωριών και την πληρωμή τους σε ρεπό ή άδεια. Με το νέο νομοσχέδιο, λοιπόν, ανοίγει πλέον ο δρόμος και της 16ωρης εργασίας σε πολλαπλούς εργοδότες, των συμβάσεων "μηδενικής εργασίας" και της κατά παραγγελία εργασίας, της 6ήμερης εργασίας στις βιομηχανικές επιχειρήσεις. Ενώ ακόμα, μετά την εγκαθίδρυση του ηλεκτρονικού μητρώου για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και την καθιέρωση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για την κήρυξη απεργίας, ποινικοποιείται και η περιφρούρηση των απεργιών με χρηματικό πρόστιμο 5.000 ευρώ και ποινή μέχρι και 6μηνης φυλάκισης! Ένα νομοσχέδιο το οποίο εντατικοποιεί όλο και περισσότερο τις ζωές μας, με αποτέλεσμα την ραγδαία μείωση του ελεύθερου χρόνου και του χρόνου ξεκούρασης, βάζοντας στο στόχαστρο όλα τα εργασιακά μας δικαιώματα.
Άλλωστε, το αντεργατικό νομοσχέδιο έρχεται να προστεθεί στην ήδη συντελούμενη ολομέτωπη καπιταλιστική επίθεση και να συμπληρώσει την ολιστική πειθάρχηση στις επιταγές της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ. Τα μέτρα που θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός από την Θεσσαλονίκη προβλέπουν την συνέχιση της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης. Της διαχείρισης που σκορπάει δισεκατομμύρια ευρώ για την αγορά πολεμικού εξοπλισμού και για προσλήψεις σε στρατό και αστυνομία, για την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας και την συμμετοχή σε αποστολές σε χώρες της Αφρικής και στον Ινδοειρηνικό, την ίδια ώρα που δημόσια παιδεία και υγεία είναι υποστελεχωμένες και υποβαθμισμένες και άνθρωποι πεθαίνουν περιμένοντας ένα ασθενοφόρο. Την ώρα που η ακρίβεια είναι στα ύψη, εξαθλιώνοντας όλο και περισσότερο τα λαϊκά νοικοκυριά. Την ίδια ώρα που η χρόνια υποχρηματοδότηση των δομών δασικής προστασίας και η υποστελέχωση των πυροσβεστικών μονάδων είχε ως αποτέλεσμα, για ένα ακόμα καλοκαίρι, να καούν χιλιάδες δασικές εκτάσεις, ζώα, σπίτια, με πάνω από 25 νεκρούς μεταξύ των οποίων και οι 18 μετανάστες που κάηκαν στο δάσος της Δαδιάς, ενώ ακόμα θρηνούμε τους νεκρούς των εγκλημάτων των Τεμπών και της Πύλου.
Μέσα σε αυτό το αβέβαιο παρόν και μέλλον, όπου η επισφάλεια κυριαρχεί, και οι εικόνες από τις φωτιές μέχρι τα Τέμπη, κι από τον πολλαπλασιασμό των εργατικών ατυχημάτων μέχρι τη μαζική δολοφονία μεταναστών στα ανοιχτά της Πύλου πυκνώνουν, έρχονται να προστεθούν και τα γεγονότα στον Έβρο, επιβεβαιώνοντας πώς το αστικό (παρα)κράτος επιβιώνει -εκτός των άλλων- και μέσα από τα αντιμεταναστευτικά πογκρόμ και τη φασιστική ρητορική μίσους. Αυτοί οι σύγχρονοι δουλικοί του αστικού κράτους, αυτά τα τάγματα εφόδου, προϊόντα του εργαστηρίου του ανορθολογισμού και των fake news, συμπληρώματα του θεσμικού ρατσισμού και της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ και της Ελλάδας, που δρουν ως γραμμή κρούσης της αστικής τάξης και του κράτους κυνηγώντας μετανάστ(ρι)ες και στοχοποιώντας αγωνίστ(ρι)ες, αποτελούν το μακρύ χέρι αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού κοινωνικού συστήματος, που γεννά και αναζωπυρώνει τον φασιστικό οχετό όπως και όποτε το συμφέρει.
Γιατί ο φασισμός, ως οργανικό μέρος του καπιταλιστικού συστήματος, στα πλαίσια της αναπαραγωγής του εκμεταλλευτικού τρόπου παραγωγής, οπλίζει, στελεχώνει και νομιμοποιεί ακροδεξιές και αντιδραστικές λογικές αποπροσανατολίζοντας την κοινωνική πλειοψηφία από τα πραγματικά ταξικά και κοινωνικά επίδικα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, της σημερινής απόπειρας υπερσυντηρητικοποίησης της κοινωνίας, διάφοροι καθεστωτικοί κύκλοι ψαρεύουν στα θολά νερά της συνωμοσιολογίας για να στρέψουν, μέσω των μηχανισμών τους (ΜΜΕ, εκκλησία, παραστρατιωτικές οργανώσεις, σύλλογοι εφέδρων και μπάτσων, κυβερνητικά και ακροδεξιά non paper), την κοινωνική οργή σε εθνικιστικό παραλήρημα.
Απέναντι σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, η ταξική συσπείρωση και η λαϊκή αλληλεγγύη οφείλει και πρέπει να σταθεί εμπόδιο στις αστικές πολιτικές που καταστρατηγούν τις ταξικές και κοινωνικές ελευθερίες. Με οργάνωση της πάλης αλλά και με τους πρόσφατους αγώνες των εργαζομένων στη ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ, την COSCO, την efood να εμπνέουν και να αποδεικνύουν πώς όλα αλλάζουν και όλα ανατρέπονται, η φετινή ΔΕΘ να σηματοδοτήσει την έναρξη των ταξικών αγώνων του επόμενου διαστήματος. Γιατί θα είμαστε καταδικασμένοι να ξαναζούμε τα ίδια κάθε χρόνο, όσο δεν ανατρέπουμε τις πολιτικές εκείνες που υπονομεύουν τις ζωές μας.
Να λογαριαστούμε με τους καπιταλιστές και το κράτος τους, την αντιμεταναστευτική πολιτική των φραχτών και των κλειστών συνόρων, την κυρίαρχη ρατσιστική προπαγάνδα που οδήγησαν δεκάδες μετανάστες στον θάνατο στο δάσος της Δαδιάς, που λεηλατούν το περιβάλλον, που προτεραιοποιούν το καπιταλιστικό κέρδος, την πολεμική προετοιμασία, τα ΝΑΤΟϊκά αλισβερίσια, την ενίσχυση της καταστολής απέναντι στη χρηματοδότηση των υπηρεσιών και των δομών κοινωνικής πρόνοιας (Υγεία, Παιδεία, Στέγαση, Μετακινήσεις, Δασική προστασία). Να λογαριαστούμε με τα δουλικά τους, τους φασίστες και με όλους τους κανίβαλους αυτού του κόσμου.
Οι επόμενες μέρες και οι επόμενοι καιροί πρέπει και θα είναι δικοί μας. Να μείνουμε μπροστά, να περάσουμε στην αντεπίθεση!
ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟ ΛΑΟ!
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ - ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ ΔΕΘ, ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, 18:00, ΚΑΜΑΡΑ
κάλεσμα : Διαρκής Αγώνας για την Ταξική Απελευθέρωση
Τέμπη-Πύλος-Πυρκαγιές:
η εμπέδωση του καθημερινού θανάτου
Από ένα σύστημα εξουσίας - ορισμένο στις ανισότητες&τις διακρίσεις - που εκμεταλλεύεται και δολοφονεί ό,τι δεν (μπορεί να) περιφράσσεται στον κόσμο του εμπορεύματος
Και απέναντι εμείς που δεν αντέχουμε, αναζητώντας τρόπους&τόπους κοινών απαντήσεων.
Συλλογικοποίηση των αγώνων μας -ισότητας και αλληλεγγύης- ώστε να χαράξουμε ζωές με νόημα, απέναντι στην υποτίμηση των ζωών μας, στο εδώ και στο τώρα.
Αντικρατική-Αντικαπιταλιστική Διαδήλωση: Σάββατο 09/09 στις 18:00 - Καμάρα
κάλεσμα :
- Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
- Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης
ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ MHTΣΟΤΑΚΗ
Πόλεμος στον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ - Εργατική εξουσία!
Μέσα στο καλοκαίρι μαζί με την Ελλάδα κάηκαν και οι θριαμβολογίες της Δεξιάς μετά την εκλογική της νίκη χωρίς αντίπαλο. Το επιτελικό κράτος του Μητσοτάκη-Νέρωνα έδειξε το φρικτό του πρόσωπο: ανίκανο να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε άμεση ανάγκη του λαού εξαπολύει, χωρίς καθυστέρηση, πόλεμο ενάντια στον λαό.
Παίρνει ήδη μέτρα ενάντια στους εργαζόμενους και τη νεολαία, με πρώτο το αντεργατικό έκτρωμα του ακροδεξιού Γεωργιάδη, που σε συνέχεια του κανιβαλικού νόμου Χατζηδάκη, επιχειρεί να επιδεινώσει τις ήδη καταστροφικές για την εργατική τάξη εργασιακές σχέσεις. Ακολουθώντας τις εντολές της ΕΕ, λόγω της επιδείνωσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, ετοιμάζεται να περικόψει ακόμα και τα ψίχουλα των διάφορων επιδομάτων κοροϊδίας και αποπροσανατολισμού, να κλιμακώσει την κανιβαλική "λιτότητα" και την μαζική φτώχεια. Εξαπολύει το αστυνομικό κράτος ενάντια σε εργαζόμενους, ανέργους, νεολαία, την πρώτη κατοικία, τους απόκληρους. Δίνει αέρα στα πανιά των φασιστών, όπως στους δολοφόνους και βασανιστές προσφύγων στον Έβρο, στα σύνορα, μέσα στις πόλεις και τις γειτονιές. Καθόλου τυχαία, ο Κούλης Μητσοτάκης δίνει το χέρι στους πρώτους καλεσμένους του, τους αστέρες του διεθνούς φασισμού: στον θλιβερό αντρείκελο του ΝΑΤΟ Ζελένσκι, τον επικεφαλής των Ουκρανών νοσταλγών του Ναζί Μπαντέρα, στην Μελόνι των Ιταλών νοσταλγών του Μουσολίνι, στον Ινδό φασίστα Μόντι, ένοχο της μαζικής σφαγής εκατοντάδων χιλιάδων Ινδών μουσουλμάνων.
Ο ταξικός πόλεμος της κυβέρνησης της ΝΔ ενάντια στον εχθρό-λαό που θέλει να διαφεντεύει αυταρχικά είναι αλληλένδετος με τον αμερικανονατοϊκό πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης την Ουκρανία, κατά της Ρωσίας και έμμεσα της Κίνας, απειλώντας με Τρίτο Πυρηνικό Παγκόσμιο Πόλεμο όλη την ανθρωπότητα και κάθε ζωή πάνω στον πλανήτη. Η ψευδεπίγραφη Σύνοδος των Αθηνών για την "ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων", στόχο είχε την δημιουργία μας εκτεταμένης ζώνης πολέμου από την Αδριατική ως την Μαύρη Θάλασσα, συνδέοντας συνολικά τα Βαλκάνια, μαζί και την Ελλάδα, με τα βαλτωμένα στο αίμα μέτωπα της Ουκρανίας.
Η κυβέρνηση των ανδρείκελων του διεθνούς και ντόπιου κεφαλαίου, παρόλες τις κομπορρημοσύνες της και τον ολοκληρωτικό έλεγχο των ΜΜΕ είναι αντιμέτωπη με την επιδεινούμενη κοινωνικο-οικονομική κρίση και ένα λαό που υποφέρει λόγω της ακρίβειας και ενός νέου κύματος ανεργίας και στριφογυρίζει σαν παγιδευμένο θηρίο στο κλουβί. Οι κυβερνώντες αδυνατούν να ακολουθήσουν μια πολιτική κατευνασμού των μαζών. Από την άλλη, δεν θέλει δεν μπορεί και δεν δίνει καμία διέξοδο η κοινοβουλευτική, αντιπολίτευση του σοσιαλφιλελεύθερου δεξιόστροφου ΠΑΣΟΚ, του κεντροαριστερού κατακερματισμένου ΣΥΡΙΖΑ που τίποτα δεν έμαθε από την ήττα και τίποτα δεν άλλαξε από την ολέθρια πολιτική που ακολούθησε, το περιχαρακωμένο στην αυτάρκειά του γραφειοκρατικό ΚΚΕ που λειτουργεί σαν δικλείδα ασφαλείας και ελέγχου της λαϊκής οργής.
Εκείνο που κυβέρνηση και άρχουσα τάξη φοβούνται είναι η ανάδειξη στους δρόμους και σε όλα τα μέτωπα της ταξικής πάλης, μιας αληθινής εναλλακτικής διεξόδου από την κρίση με την ανεξάρτητη επαναστατική πολιτική ταξική πάλη του προλεταριάτου, της νεολαίας, όλων των φτωχών λαϊκών μαζών. Είναι αυτή η πολιτική αναγκαιότητα σε αντιπαράθεση με ένα κοινοβούλιο-ζόμπι γεμάτο φασιστοειδή και ναζιστικά ερπετά, που διαπερνά την ασταθή πολιτική κατάσταση στη χώρα.
Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα-Τροτσκιστές καλεί την εργατική τάξη και τα πιο πρωτοπόρα τμήματα της νεολαίας, να οργανωθούμε και να παλέψουμε μαζικά για δουλειά, ψωμί και ελευθερία, με όπλο την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, για να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία και τον σοσιαλισμό στην Ελλάδα και διεθνώς. Με την ανάπτυξη του ταξικού αγώνα για όλα τα προβλήματα του λαού, ενάντια στις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς, την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας, όλα τα αντεργατικά μέτρα, δείχνοντας έμπρακτα και χωρίς όρους την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, για τη συντριβή των φασιστών και του αστικού κράτους που τους υποθάλπει και τους χρησιμοποιεί.
Το όπλο των προλετάριων είναι η οργάνωση. Αυτοοργάνωση και συντονισμός των λαϊκών αγώνων παντού! Το χτύπημα σε έναν είναι χτύπημα σε όλους! Ενιαίο ταξικό Μέτωπο των εργατικών και λαϊκών οργανώσεων ενάντια στον κοινό ταξικό εχθρό
Ενταχθείτε στις γραμμές του ΕΕΚ-Τροτσκιστές και του μαχόμενου διεθνισμού στην περιοχή μας, του Διεθνούς Σοσιαλιστικού Κέντρου "Κριστιάν Ρακόφσκι"!
Για την επαναστατική επανίδρυση της Τέταρτης Διεθνούς, την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση, τον πανανθρώπινο ελευθεριακό κομμουνισμό.
κάλεσμα : ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ-ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ
(neaprooptiki.gr) - 5-9-2023
EEK leaflet for the antigovernment demonstration in Salonica, 9/9/2023.
DOWN WITH THE MHTSOTAKIS GOVERNMENT
War in the imperialist War
GENERAL STRIKE IN PERMANENCE-Workers Power!
During the summer, together with Greece, the triumphalisms of the Right were burned after its electoral victory without an opponent. The staff state of Mitsotakis-Nero showed its horrible face: unable to deal with any immediate need of the people it unleashes, without delay, war against the people.
It is already taking measures against the workers and the youth, first of all the anti-labor extreme of the far-right Georgiadis, who, following the cannibalistic Hatzidakis law, is trying to worsen the already destructive labor relations for the working class. Following the orders of the EU, due to the worsening of the global capitalist crisis, it is preparing to cut even the crumbs of the various allowances of mockery and disorientation, to escalate cannibalistic "austerity" and mass poverty. It unleashes the police state against workers, the unemployed, the youth, the first home, the outcasts. It gives air to the sails of the fascists, like the murderers and torturers of refugees in Evros, at the borders, in the cities and neighborhoods. Not by chance, Koulis Mitsotakis shakes hands with his first guests, the stars of international fascism: the sad puppet of NATO Zelensky, the head of the Ukrainian nostalgics of Nazi Bandera, Meloni of the Italian nostalgics of Mussolini, the Indian fascist Modi, guilty of the mass slaughter of hundreds of thousands of Indian Muslims.
The class war of the ND government against the enemy-people who want to rule autocratically is intertwined with the US-NATO war in the heart of Europe, Ukraine, against Russia and indirectly China, threatening all humanity and every life with a Third Nuclear World War on the planet. The so-called Synod of Athens on the "European perspective of the Western Balkans" had as its goal the creation of an extensive war zone from the Adriatic to the Black Sea, connecting the entire Balkans, together with Greece, to the blood-soaked fronts of Ukraine.
The government of the puppets of international and local capital, despite its cronyism and total control of the media, is faced with a worsening socio-economic crisis and a people suffering due to punctuality and a new wave of unemployment and writhing like a caged beast. The rulers are unable to follow a policy of calming the masses. On the other hand, the parliamentary opposition of the social-liberal right-wing PASOK, the centre-left fragmented SYRIZA which has learned nothing from the defeat and nothing has changed from the destructive policy that followed, the bureaucratic entrenched in its self-sufficiency KKE, that does not want, cannot and does not offer any way out, functioning as a safety valve and control of popular anger.
What the government and the ruling class fear is the emergence in the streets and on all fronts of the class struggle, a true alternative way out of the crisis with the independent revolutionary political class struggle of the proletariat, the youth, all the poor popular masses. It is this political necessity opposed to a zombie parliament full of fascists and Nazi creeps that pervades the country's volatile political situation.
The EEK-Trotskyists call upon the working class and the most vanguard sections of the youth to organize and fight en masse for work, bread and freedom, with the weapon of the Permanent General Political Strike, to pave the way for workers' power and socialism in Greece and internationally. With the development of the class struggle for all the problems of the people, against evictions and auctions, the privatization of health and education, all anti-labor measures, showing practical and unconditional solidarity with the refugees, for the crushing of the fascists and the bourgeois state that supports and uses them.
The weapon of the proletariat is organization. Self-organization and coordination of popular competitions everywhere! A hit to one is a hit to all! United class front of land popular organizations against the common class enemy.
Join the lines of the EEK-Trotskyists and the fighting internationalism in our region, the International Socialist Center "Christian Rakowski"!
For the revolutionary re-establishment of the Fourth International, the world socialist revolution, universal libertarian communism.
WORKERS REVOLUTIONARY PARTY-TROTSKYISTS
(neaprooptiki.gr) - 5-9-2023
πηγή : email που λάβαμε στις 6 Σεπτεμβρίου 13h
Αντικρατική - Αντικαπιταλιστική πορεία: 9 Σεπτεμβρίου 2023 στις 18:00 στην καμάρα
*Προσυγκέντρωση : στις 17:30, στο ελευθεριακό κέντρο NO PASARAN (Ιασωνίδου 4)
Στην εποχή της ματαιότητας
Οι διπλές εκλογές Μαΐου-Ιουνίου υπήρξαν ορόσημο του τέλους μιας εποχής που ξεκίνησε πριν 15 χρόνια. Μιας εποχής που σημαδεύτηκε από την αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος, μεγάλους αγώνες, την εμφάνιση μιας "εναλλακτικής" σοσιαλδημοκρατίας ως "πολιτικού εκφραστή" των κοινωνικών αντιστάσεων, την αναγόρευση του αρχηγού της σε φωτισμένο ηγέτη της ανατροπής, την αποκαθήλωση του και την καθολική παλινόρθωση του παλαιού συστήματος μέσα από την εμπέδωση της ματαιότητας στους υπηκόους.
Η επέλαση της πιο επιθετικής μορφής καπιταλισμού, του νεοφιλελευθερισμού, συμβαίνει με ελάχιστες πλέον αντιστάσεις. Τα εργατικά κεκτημένα καταρρέουν το ένα πίσω από το άλλο, η φύση λεηλατείται, υποδομές και δίκτυα ξεπουλιούνται, ο δημόσιος χώρος γίνεται έρμαιο των εργολάβων. Όλα αυτά με αιχμή την στρατιωτικοποιημένη πλέον αστυνομία. Ό,τι έχει απομείνει να αντιστέκεται δέχεται την επίθεση του κράτους, με πρώτο και κύριο τον αντιεξουσιαστικό χώρο και τις εκκενώσεις καταλήψεων.
Που γεννάει τέρατα
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον ζούμε την πλήρη επικράτηση της αντιεξέγερσης. Μια ολόκληρη βεντάλια φασιστικών μορφωμάτων έχει προβάλει σε κοινωνικό επίπεδο αλλά και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ναζί, συνομωσιολόγους, alt-right, θρησκόληπτοι αποτελούν τα κεφάλια μιας Λερναίας Ύδρας το σώμα της οποίας εκκολάφτηκε στις κεντρικές πολιτικές του ελληνικού κράτους. Από τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές ως το πάρτι μιζών με την κούρσα των εξοπλισμών, το αφήγημα με βάση το οποίο πλουτίζουν τα αφεντικά βρίσκει ορκισμένους υπηκόους για να το υπηρετήσουν.
Όσο τα δάση καίγονται από την αδιαφορία του κράτους, ως μη οικονομικά αποδοτικά για να φυτρώσουν επενδύσεις, φασίστικές πολιτοφυλακές κάνουν πογκρόμ ενάντια στης γης τους κολασμένους. Όσο υποτιμάται η εργασία, οι φασίστες δείχνουν ως υπεύθυνους τους πλέον υποτιμημένους εργάτες. Όσο τα αφεντικά κλέβουν τον ιδρώτα μας και διαπράτουν εργατικές δολοφονίες, οι φασίστες χαρακτηρίζουν ως εγκληματίες τους εξαθλιωμένους φτωχοδιάβολους. Έχοντας κάνει κατάληψη στην δημόσια σφαίρα, η φασιστική ρητορική ποτίζει το κοινωνικό σώμα γεννώντας μια πραγματικότητα βγαλμένη από τα πιο δυστοπικά σενάρια.
Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στον αγώνα
Αν κάτι μας έδειξε όμως η περίοδος από το 2008 ως το 2012 είναι πως το μόνο που μπορεί να ανακόψει την επέλαση του κεφαλαίου και την λεηλασία των ζωών μας είναι ο αγώνας. Ο αδιαμεσολάβητος, ακηδεμόνευτος, αδιαπραγμάτευτος αγώνας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Με συνελεύσεις γειτονιάς, σωματεία βάσης, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και όλα αυτά που συνέστησαν το γεμάτο ζωντάνια και αποφασιστικότητα κίνημα εκείνης της περιόδου.
Και αν κάτι οφείλει να μας μάθει η περίοδος μετά το 2015 είναι το τι παθαίνουν τα κινήματα όταν αφήνουν την τύχη τους στην διαμεσολάβηση και τους σωτήρες της (έστω και "ριζοσπαστικής") σοσιαλδημοκρατίας. Το πως μόνο οι ίδιοι/ες οι αγωνιζόμενοι/ες μπορούμε να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας και να χτίσουμε ένα κόσμο στο ύψος των ονείρων μας. Γιατί η εξουσία είναι φτιαγμένη να "προδίδει", να αφομοιώνει και να συνθλίβει, ώστε να αναπαράξει τον εαυτό της.
Για την Αναρχία, τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό
Τα όνειρα μας οφείλουν να πάρουν μορφή στο εδώ και στο τώρα, ώστε να γίνουν προτάσεις για τον κόσμο του αύριο. Για έναν κόσμο που οι άνθρωποι δεν θα εξουσιάζονται αλλά θα συμμετέχουν ενεργά στις αποφάσεις για τις ζωές τους. Που δε θα υπόκεινται εκμετάλλευση αλλά θα μοιράζονται τον κόπο και θα απολαμβάνουν τους καρπούς του. Που θα οργανώνουν κάθε πτυχή της ζωής τους απολαμβάνοντας την ισότητα και την ελευθερία μέσα από την κοινότητα.
Οι νέες προκλήσεις θα φέρουν νέους αγώνες και νέες ευκαιρίες και τότε όλα θα πρέπει να είναι διαφορετικά...
κάλεσμα : αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός
πηγή : https://rb.gy/vut8h
πηγή : email που λάβαμε στις 6 Σεπτεμβρίου 19h
ΛΟΑΤΚΙΑ+ και φεμινιστικό μπλοκ
Σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας ο Μητσοτάκης ακύρωσε τη φανφαρονική παρουσία του στα εγκαίνια της ΔΕΘ προκειμένου να επισκεφτεί τον Βόλο λόγω των πλημμυρών. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική που υπηρετεί πιστά η κυβέρνηση και οι περισσότεροι άρχοντες της αυτοδιοίκησης αποδεικνύεται για άλλη μια φορά καταστροφική για την κοινωνική πλειονότητα. Η συνειδητή αποφυγή προσλήψεων για όλες τις απαραίτητες θέσεις στην πυροσβεστική υπηρεσία και τα ανύπαρκτα αντιπλημμυρικά έργα, αλλά και οι μειωμένες προσλήψεις στον τομέα του οδοκαθαρισμού, προκειμένου τα χρήματα να δοθούν σε φιλοπόλεμα εξοπλιστικά προγράμματα και σε υπερκοστολογήσεις έργων κλπ έφεραν τις σοκαριστικές καταστροφές στη Θεσσαλία και όχι μόνο. Ταυτόχρονα, δε λείπει και το απαραίτητο ροζ ξέπλυμα. Η κυβέρνηση με πρόσφατες "διαρροές" στον φιλοκυβερνητικό τύπο υπόσχεται για πολλοστή φορά κατέβασμα νομοσχεδίου για τον ομόφυλο γάμο με δικαίωμα παιδοθεσίας, χωρίς ωστόσο να επιβάλλει κομματική πειθαρχία στους βουλευτές της (μόνο σε αυτό το θέμα φυσικά - όταν πρόκειται για νόμους κοινωνικής καταστροφής, εκεί δεν υπάρχει καμία επιείκεια για όσους κυβερνητικούς βουλευτές θέλουν να δείξουν πως είναι κοινωνικά ή εργασιακά ευαίσθητοι).
Ως ομάδα Sylvia Rivera καλούμε τη λοατκια κοινότητα να κατέβει σύσσωμη στους δρόμους της Θεσσαλονίκης αυτό το Σάββατο 9/9, για να απαιτήσει πραγματική ισότητα για όλες, όλα και όλους, τόσο στα λοατκια ζητήματα, όσο και σε σχέση με τις σκληρές ταξικές διακρίσεις που όλο και διευρύνονται και τις διακρίσεις με βάση την εθνική καταγωγή, τη φυλή και την αρτιμέλεια.
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 17:30 ΣΥΝΤΡΙΒΑΝΙ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 18:00 ΚΑΜΑΡΑ
ομάδα Sylvia Rivera - για ένα κινηματικό Thessaloniki Pride
Ανάρτηση πανό με κάλεσμα στην αντικρατική - αντικαπιταλιστική πορεία της ΔΕΘ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΣΑΒΒΑΤΟ 9/09 ΣΤΙΣ 18:00 ΚΑΜΑΡΑ
Η νέα ακαδημαϊκή χρονιά μας βρίσκει σε μια εξελισσόμενη στρατηγική έντασης από μεριάς κρατικού μηχανισμού. Παρότι στη διάρκεια του καλοκαιριού έγιναν δηλώσεις για την κατάργηση της ΟΠΠΙ που τελικά πάρθηκαν πίσω, βλέπουμε την αστυνομία να βρίσκει χώρο μέσα στις σχολές κάνοντας νέες συλλήψεις και ξυλοδαρμούς με πιο πρόσφατη μάλιστα την εκκένωση του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου. Την ίδια στιγμή έχει έρθει στο προσκήνιο η συζήτηση για την κατάργηση του άρθρου 16, με βασική κατεύθυνση την αποδέσμευση της παιδείας από κάθε δημόσια δαπάνη, δηλαδή την πλήρη ιδιωτικοποίηση των δημοσίων πανεπιστημίων καθώς και την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, η οποία βλέπουμε να εφαρμόζεται "από το παράθυρο" με την είσοδο των μάνατζερ στη σύγκλητο του ΕΚΠΑ ως εκπρόσωποι των ιδιωτικών συμφερόντων, τις αναγγελίες για ίδρυση ιδιωτικού τμήματος Ιατρικής ή τον σχεδιασμό μουσειοποίησης του Πολυτεχνείου στην Πατησίων. Οπότε τελικά, αν η ΟΠΠΙ σταματάει τις περιπολίες -που δεν έκανε- τότε ποιος θα φυλάει τις σχολές μας; Τελικά θα φτιάξουν ιδιωτικές σχολές, πότε θα πληρώσουμε αντίτιμο και τι θα γίνει με το άρθρο 16;
Πρώτα από όλα τελικά υπάρχει πανεπιστημιακή αστυνομία; Εδώ το ερώτημα είναι απλό, τα τελευταία χρόνια έπειτα από την τελική συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ στην κατάργηση του ασύλου, η αστυνομία είναι κομμάτι της πανεπιστημιακής καθημερινότητας. Η εισβολή διαφόρων ειδών μπάτσων σε πανεπιστημιακούς χώρους ασύλου, όπως στην Πολυτεχνειούπολη, στη ΦΕΠΑ, στο συγκρότημα Πατησίων (Πολυτεχνείο) ή στην Πρυτανεία του ΕΚΠΑ για να αναφέρουμε μόνο τα πιο πρόσφατα, ολοένα και κανονικοποιείται. Ως επί το πλείστων, διμοιρίες ΜΑΤ και μονάδες της ΟΠΚΕ ενεργούν σε εκκενώσεις στεκιών και καταλήψεων, προβαίνουν σε μιλιταριστικού τύπου επιχειρήσεις περικύκλωσης και αποκλεισμού σχολών με την τακτική του λοκ άουτ που χρησιμοποιείται ως μέσο καταστολής όπως είδαμε να συμβαίνει πριν λίγους μήνες στο ΕΜΠ και στη Νομική του ΕΚΠΑ, κάνουν συλλήψεις, καταστέλλουν διαδηλώσεις ή και πολιτικές εκδηλώσεις και φεστιβάλ.
Οι δυνάμεις της Άμεσης Δράσης "επιβάλλουν την τάξη" συμβάλλοντας στην μετακύλιση του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας, όπως με τους ελέγχους εισιτηρίων στα λεωφορεία στη Σίνδο και στη Θράκη. Τα γραφεία της κρατικής ασφάλειας εκπονούν στρατηγική αντιεξέγερσης, όπως το «σχέδιο βιβλιοθήκη» κατασκευάζουν δικογραφίες με βαριές ποινικές διώξεις όπως η περίπτωση των 8 της ΑΣΟΕΕ ή οι 14 της κατάληψης Πρυτανείας ΕΜΠ. Η καταστολή αποτελεί εργαλείο και στόχο στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, οπότε το αν η ΕΛ.ΑΣ θα περιπολεί εντός σχολών ή θα παρεμβαίνει όποτε χρειάζεται είναι μονάχα ένα κομμάτι του ζητήματος. Αν έχεις τα ΜΑΤ τι να την κάνεις την ΟΠΠΙ;
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΑΝΩ ΚΑΤΩ ΠΑΤΗΣΙΩΝ, ΖΙΖΑΝΙΑ, ΕΚΧ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
10 100 1000ΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΦΟΙΤΗΤ(ΡΙ)ΩΝ QUIETA MOVERE
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΦΟΙΤΗΤ(ΡΙ)ΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 9/9/23 18.00 ΚΑΜΑΡΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΕΛΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Κράτος και κεφάλαιο, με όλους τους πιθανούς συνδιασμούς, κόμματα εξουσίας, αστυνομία και στρατός, εφοπλιστές και βιομήχανοι, μιντιάρχες και υπόδουλοι δημοσογράφοι, συνεχίζουν ακάθεκτοι την ολομέτωπη επίθεση εναντίον της εργατικής τάξης. Με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, το νέο αντεργατικό νόμο του ακροδεξιού Γεωργιάδη με τους δόκιμους εργαζόμενους -ες, τις συμβάσεις μηδενικών ωρών, την ποινικοποίηση της περιφρούρησης των απεργιών, όπως και με τις κρατικές δολοφονίες στα Τέμπη και στην Πύλο, τις παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστριών, το φράχτη του Έβρου, τις εκκενώσεις καταλήψεων.
Ταυτόχρονα ο άκρατος καπιταλισμός οδηγεί στην κλιματική αλλαγή που βιώνουμε με τις φονικές πυρκαγιές και πλημμύρες σε ολόκληρη σχεδόν τη χώρα και ο φονικός ολοκληρωτισμός εξαγγέλει: «δεν έχουν όλες οι ζωές την ίδια αξία». Στον Έβρο 26 μετανάστες έχασαν τη ζωή τους εγκλωβισμένοι στο φλεγόμενο για μέρες δάσος της Δαδιάς. Στις πλημμύρες σε Βόλο, Λάρισα, Τρίκαλα, Καρδίτσα πολλοί συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους. Το επιτελικό κράτος της ΝΔ άφαντο για τις ανάγκες μας, υπαρκτό και ικανότατο στους εξοπλισμούς, την καταστολή, τον έλεγχο πληθυσμών και τη βία. "Έτσι κι αλλιώς το δάσος κάποια μέρα θα καεί" όπως είπε ο Μητσοτάκης στην Κέρκυρα.
Αυτά σε συνδυασμό με τον ρατσιστικό λόγο της κυβέρνησης και την αναπαραγωγή του από τα φερέφωνα των ΜΜΕ, που βαθαίνουν την κατάσταση εξαίρεσης στην κοινωνία, στον κοινωνικό κανιβαλισμό και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στα πογκρόμ και τις συλλήψεις μεταναστριών και προσφύγων από τους ακροδεξιούς φασίστες στον Έβρο, τις περιπολίες με χειροπέδες και μαχαίρια από τους "θεματοφύλακες του συντάγματος" και τη δολοφονία του Αντώνη από εργαζόμενους του πλοίου Blue Horizon της Attica group.
Για όλα αυτά αλλά και για τα χειρότερα που θέλουν να μας επιβάλλουν με τις ολοκληρωτικές πολιτικές τους, πρέπει να αγωνιστούμε συλλογικά για να δώσουμε νόημα και αξία στις ζωές μας και να προτάξουμε τα δικά μας ιδανικά της ταξικής μας αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης, της αυτοδιαχείρισης.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΒΙΟΜΕ
Αντικρατική-Αντικαπιταλιστική διαδήλωση στα εγκαίνια της ΔΕΘ, Σάββατο 9 Σεπτέμβρη, Καμάρα, στις 18:00
Ως πότε θα περιμένουμε την επόμενη «εθνική» τραγωδία?
Από τη δολοφονική διαχείριση των πυρκαγιών, με το θάνατο ανθρώπων και την καταστροφή ολόκληρων οικοσυστημάτων, στις φονικές πλημμύρες, στο ναυάγιο της πύλου, και στα τέμπη, τα εγκλήματα του κράτους φαίνεται να μην έχουν τελειωμό.
Άλλο ένα καλοκαίρι βρίσκει τον κρατικό μηχανισμό εντελώς απροετοίμαστο και αδιάφορο απέναντι στις πυρκαγιές . Φασίστες βγαίνουν για τα καλά από τις τρύπες τους και καλούν σε πογκρόμ κατά μεταναστ(ρι)ών με τις ευχές του κράτους, το οποίο ψάχνει τα επόμενα εξιλαστήρια θύματα για να καλύψει την δική του πλήρη ανικανότητα. Ταυτόχρονα 26 μετανάστες χάνουν την ζωή τους προσπαθώντας να γλιτώσουν από τη φωτιά , όσο το κράτος και τα ΜΜΕ πάντα με τη βοήθεια των φασιστών διαδίδουν ανυπόστατες φήμες για μετανάστες-εμπρηστές. Άνθρωποι πεθαίνουν σε καρότσες λόγω της σταδιακής και στοχευμένης διάλυσης και υποτίμησης της δημόσιας υγείας και οι θανατοπολιτικές συνεχίζονται.
Σε μία ακόμα προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, ακολουθεί την διαχρονική πολιτική του: επίθεση στον κόσμο που αντιστέκεται, στις καταλήψεις και στις δομές αγώνα. Μέσα σε ένα καλοκαίρι όπου η χώρα ήταν μόνιμα σε κατάσταση επιφυλακής αν όχι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης , το κράτος προχωρά σε εκκενώσεις καταλήψεων και στεκιών.
Συνεχίζοντας, φονικές πλημμύρες πλήττουν κυρίως τη Θεσσαλία και άλλες περιοχές της Ελλάδας με αγνοούμενους και πνιγμένους ανθρώπους και ζώα και ολόκληρα χωριά κάτω απο τη στάθμη του νερού χωρίς καμία ακόμη σαφή εκτίμηση του μεγέθους της καταστροφής.
Η λίστα όμως με τα εγκλήματα του κράτους είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτό.
Το ναυάγιο της Πύλου, με πάνω από 500 νεκρούς προστίθεται στη μακρά λίστα κρατικών δολοφονιών αποδεικνύοντας ότι οι ανθρώπινες ζωές τείνουν να αποτελούν πλέον απλά στατιστικά νούμερα στην μακρά λίστα του θανάτου που μας περιβάλλει. Τα εγκλήματά σε βάρος των μεταναστ(ρι)ών τόσο στο Αιγαίο όσο και στον Έβρο συντελούνται με την ενορχήστρωση ολόκληρης της Ευρωπαικής Ένωσης.
Το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, με 58 νεκρούς αποδεικνύει ξανά πως όταν ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός και οι εταιρείες που υπηρετεί, κινούνται αποκλειστικά επάνω στο δόγμα του κέρδους πάνω από τις ανθρώπινες ζωές, δεν προλαβαίνουμε να πενθήσουμε τους νεκρούς μας, πριν έρθουν οι επόμενοι.
Ακόμη, σε μια περίοδο συνεχόμενης όξυνσης της κρίσης και της υποβάθμισης των κοινωνικών αγαθών και παροχών, με την κοινωνική βάση να αδυνατεί να ανταπεξέλθει ακόμη και στα βασικά, οι πλειστηριασμοί συνεχίζονται αδιάκοπα.
Όλα αυτά, έρχονται να προστεθούν στις εξαγγελίες για περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις στην παιδεία με το άρθρο 16. Κατάργηση του ασύλου και μπάτσοι στις σχολές, εξίσωση με τα ιδιωτικά κολλέγια, υποτίμηση των πτυχίων, κλείσιμο τμημάτων, έρευνα για το στρατό και την καταστολή, αποκλεισμοί στη σίτιση και τη στέγαση και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Το κράτος συνεχίζει την επίθεση του και για αυτό είναι επιτακτικό μας καθήκον να αντισταθούμε στην συνεχόμενη υποτίμηση των ζωών και των σπουδών μας. Από πλευράς μας ξέρουμε πως οφείλουμε να πράξουμε. Η φετινή χρονιά πρέπει να μας βρει ξανά στις συνελεύσεις, στις καταλήψεις, στους δρόμους, με οργάνωση και αγώνα, ανυποχώρητα και μαχητικά.
Τέλος να μη ξεχάσουμε στιγμή, πως ο αγώνας μας εντός των σχολών δεν είναι αποκομμένος από το συνολικότερο αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια ενάντια στο σάπιο κόσμο της εξουσίας και του κανιβαλισμού. Η δολοφονία του 36χρονου Αντώνη στον Πειραιά από την Blue Star Ferries, δείχνει ότι ακόμα και ο τελευταίος τροχός της αμάξης μπορεί να μολυνθεί από το δηλητήριο της εξουσίας και του μίσους και να γίνει όμοιος με τους καταπιεστές του. Η θέση μας λοιπόν παραμένει σταθερή και αμετάκλητη, ενάντια στις εταιρίες το κράτος και τους φασίστες, έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με τους κανίβαλους αυτού του κόσμου.
Οργάνωση στη βάση, να κάνουμε τις σχολές εστίες αντίστασης και αγώνα
Φτώχεια εξαθλίωση και Κανιβαλισμός, αυτό είναι το κράτος και ο καπιταλισμός
Να μη συνηθίσουμε τον θάνατο
-αυτοοργανωμένο σχήμα αρχιτεκτονικής-
Διαδήλωση ΔΕΘ
Απαιτούμε:
- Αναγνώριση της εργασιακής μας ταυτότητας.
- Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την Παιδεία και Έρευνα. Αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση της έρευνας. Εδώ και τώρα να δοθεί έκτακτο κονδύλι στα Πανεπιστήμια & Ερευνητικά Κέντρα για να καλυφθούν οι τρέχουσες ανάγκες!
- Καμία εργασία χωρίς μισθό. Υπογραφή συμβάσεων εργασίας για τους εργαζομένους στην έρευνα (ΥΔ, post-doc, έκτακτο διδακτικό, ερευνητικό, διδακτικό και διοικητικό προσωπικό) που θα εξασφαλίζουν τα σύγχρονα δικαιώματα μας.
- Άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με βάση τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Αυξήσεις στους μισθούς για να καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες. Δραστική μείωση των ορίων συνταξιοδότησης και των ωρών εργασίας, όπως επιτρέπει η αλματώδης άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας, για να εξαλειφθεί η ανεργία.
- Ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική κάλυψη όλων των εργαζομένων στην έρευνα, ανεξαρτήτως τρόπου αμοιβής, με ευθύνη του εκάστοτε εκπαιδευτικού ιδρύματος και του κράτους, που να επεκτείνεται και στα προστατευόμενα από αυτούς μέλη των οικογενειών τους. Τα χρόνια του διδακτορικού να είναι συντάξιμα και να προσμετρώνται στην προϋπηρεσία. Άδειες εγκυμοσύνης και γονεϊκές άδειες.
- Κάλυψη από τα ιδρύματα των απαραίτητων εξόδων για συμμετοχή σε συνέδρια και άλλες δραστηριότητες πάνω στο ερευνητικό αντικείμενο.
- Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας (Συμβάσεις έργου, τίτλοι κτήσεις, υποτροφίες). Μέχρι τότε καταβολή του ΦΠΑ και κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών από τα ιδρύματα και το κράτος.
- Κατάργηση του σημερινού «επικουρικού διδακτικού έργου», του θεσμού του «πανεπιστημιακού υποτρόφου» και των προγραμμάτων απόκτησης διδακτικής εμπειρίας που έρχονται να καλύψουν πάγια διδακτικά κενά. Οι διδακτικές ανάγκες των ιδρυμάτων δεν μπορούν να καλυφθούν με πρόσθετο επικουρικό διδακτικό έργο και υποτροφίες-χαρτζιλίκι σε ΥΔ και μεταπτυχιακούς φοιτητές. Αντί αυτού, να γίνουν προσλήψεις σε ειδικευμένο διδακτικό και εργαστηριακό προσωπικό. Ως τότε, κανονικές πληρωμές κάθε ώρας επικουρικού επιτηρήσεις, επιβλέψεις, διορθώσεις, εργαστηριακές ασκήσεις) ή διδακτικού έργου με υπογραφή συμβάσεων εργασίας στην αρχή κάθε έτους.
- Κατάργηση του Νόμου Χατζηδάκη και κάθε αντεργατικής νομοθεσίας - Απόσυρση του νέου αντεργατικού και αντισυνδικαλιστικού νομοσχεδίου.
- Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Επόμενη ΓΣ ΣΕΡΕΤΕ-ΠΘ
Σάββατο 30.09 17:00
Πολυτεχνείο ΑΠΘ
website: unionresearchers.wordpress.com
email: unio n.resear chers.th ess@gmai l.com
facebook: Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
twitter & instagram: serete_skg
Παράρτημα Θεσσαλονίκης του ΣΕΡΕΤΕ
Για ποιο λόγο κάλεσμα στην πορεία ενόψει ΔΕΘ;
Εκτιμούμε ότι οι πορείες είναι αυτές που αναδεικνύουν την ουσία και τα περιεχόμενα της επίμονης κινηματικής ζύμωσης των αδιαμεσολάβητων, από τα κάτω αγώνων. Η πορεία της ΔΕΘ αποτελεί διαχρονικά με ελάχιστες εξαιρέσεις μία θεαματική έκθεση ιδεών. Κάθε χρόνο ο κόσμος των κινημάτων καλεί στη συγκεκριμένη πορεία και -ανεξαρτήτως ειλικρινούς ή μη πολιτικής πρόθεσης- καταλήγει να κάνει μια περιφορά του επιταφείου των απολεσθέντων κοινωνικών κεκτημένων της χρονιάς, υπό την ασφυκτική επίβλεψη αμέτρητων μπάτσων. Από την πλευρά του κράτους στήνεται ενα show στα πρότυπα των μεγάλων expo του εξωτερικού, μια επίδειξη οικονομικής, πολιτικής και κατασταλτικής ισχύος. Θέλουμε πορείες οι οποίες να εμπλέκουν όλο και περισσότερους/ες/α που δεν έχουν ένα εναλλακτικό πλάνο διακυβέρνησης αλλά περιφρονούν το υπάρχον πολιτικό σκηνικό στην ουσία του και φαντάζονται πέρα από αυτό. Η ορατότητα προταγμάτων που διαρρηγνύουν την μιζέρια και την πολιτική της διαπραγμάτευση με το κράτος είναι αναγκαία και επιτακτική. Αποφεύγοντας την παγίδα του να απαντάμε σε ερωτήματα τα όποια θέτουν οι εξουσιαστές μας σαν να ήμασταν ισότιμοι συνομιλητές, θέλουμε να αναδείξουμε ότι διαπραγμάτευση μεταξύ κυρίαρχων και καταπιεσμένων δεν υφίσταται. Η άρνηση αυτής της σχέσης και των πυλώνων που την διαιωνίζουν είναι το επίδικο. Μόνο με τη σύνδεση των επιμέρους κοινωνικών αγώνων των κολασμένων προς μία εξεγερσιακή προοπτικη, θα κάνουμε το πέρασμα από την άμυνα στην επίθεση.
Οι 1000 + 1 κρίσεις που εν τέλει είναι 1!
Η τελευταία δεκαπενταετία όσον αφορά το ελληνικό κράτος αλλά και γενικότερα, είναι ένα ψηφιδωτό συνεχών κρίσεων που η επόμενη αναλαμβάνει τα ηνία πριν καν τελειώσει η προηγούμενη. Αυτό το τεχνητό συνεχές έχοντας πλέον εθίσει και τρομοκρατήσει τις μάζες με την επαναληψιμότητα και την προπαγανδιστική του βελτιστοποίηση, έχει καταστεί μόνιμο μοντέλο διακυβέρνησης και εχέγχου κυβερνησιμότητας του πλήθους. Ναι, οι κρίσεις υπάρχουν και παράγουν ιδεολογικοπολιτικές ερμηνείες του κόσμου, ενώ το υλικό τους αντίκτυπο είναι πέρα για πέρα πραγματικό από τη στιγμή που η σχέση εργασία-κεφάλαιο δεν ξεπερνιέται επαναστατικά από τον κοινωνικό ανταγωνισμό, προς την κατάργηση και των δύο πόλων. Ωστόσο η ανελειπής εδώ και μια δεκαπενταετία επίκληση από το κράτος μιας βεντάλιας κρίσεων οι οποίες έχουν με μια σατανική μαθηματική ακρίβεια τον ίδιο πιστωτή και τον ίδιο δανειζόμενο, έχουν καταστρέψει τον κοινωνικό ιστό. Ας παραμερίσουμε για λίγο την μέγιστη σημασία της οικονομικης κρίσης του 2008-09 η οποία ήταν και είναι καθοριστικής φύσεως, του Δεκέμβρη του 08, την παρουσία στο δρόμο των ταγμάτων της Χ.Α, των απεργιακών συγκρούσεων του 2011-12 και την περίοδο του δημοψηφίσματος για χάρη μίας πιο πρόσφατης περιόδου. Χρονικά κοντά λοιπόν στη φάση που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωνε το "τέλος των μνημονίων" (προεκλογικές παπάτζες εφόσον η αυστηρή επιτήρηση όσον αφορά τα πρωτογενή πλεονάσματα και τη δημοσιονομική πολιτική της χώρας θα συνεχίζει κανονικά για δεκαετίες ενώ τα εργατικά κεκτημένα της βάσης όπως η απεργία και οι συλλογικές διεκδικήσεις δεκαετιών συνέχισαν και συνεχίζουν να βάλονται από παντού), επήλθε η διετής υγειονομική κρίση. Ο όρος υγειονομική κρίση παραπέμπει σε παιδικό παραμύθι μπροστά στην πολιτική ουσία της διετίας αυτής, στην ελλάδα και παγκοσμίως. Πέρασμα μέρους της θανατοπολιτικής που εφαρμόζει το ελληνικό κράτος για δεκαετίες στους μετανάστες στον εγχώριο πληθυσμό, ακραία καταστολή με πρόστιμα και lockdowns, κορύφωση της νεοφιλελευθερης αναδιάρθρωσης της υγείας και της παιδείας, πέρασμα από την διαχωρισμένη πολιτική του χθες στο εξ'ολοκλήρου επικοινωνιακό ξέπλυμα της πολιτικής ανάθεσης του αύριο, καθοριστικά νομοσχέδια περιστολής του δικαιώματος στη συνάθροιση και στην απεργία, καθεστωτική διακυβέρνηση μέσω πράξεων νομοθετικού περιεχομένου και αδιάλειπτη εξατομίκευση μέχρι το συλλογικό σώμα να στήσει κάποια αναχώματα και να δώσει απαντήσεις στο δρόμο, στις γειτονιές και τα πανεπιστήμια. Και φυσικά το "έπος" του Έβρου το 2020, μια χυδαία στημένη κρίση (με μαζικές δολοφονίες μεταναστών) μέσα στην κρίση για να διαφυλαχτεί η εθνική ενότητα ενώ η συρρίκνωση του υλικού και πολιτικού κεφαλαίου των από τα κάτω ήταν και παραμένει ο ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο. To ελληνικό κράτος επικαλέστηκε την έννοια της κανονικότητας κατ'επανάληψη την περίοδο της πανδήμίας COVID-19 για να δώσει μια αισιόδοξη νότα εν'όψει της συνέχειας που έπεται μόλις καταλαγιάσει κάπως το θανατικό και η ολοκληρωτική καταστολή. Με τον όρο κανονικότητα, το πολιτικό προσωπικό εννοούσε την επιστροφή της αχαλίνωτης επιχειρηματικής δραστηριότητας και την αναπτυξιακή φούσκα που ντετερμινιστικά θα λάμβανε χώρα μετά το μοίρασμα τρισεκατομμυρίων δολλαρίων από τις κεντρικές τράπεζες παγκοσμίως για την τόνωση της οικονομίας, των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Ως θετικό πρόσημο (πέρα από την πράσινη μετάβαση) υποσχέθηκε τον ψηφιακό μετασχηματισμό της ίδιας της ζωής, που φέρνει αναπόφευκτα η ραγδαία τεχνολογική αναδιάρθρωση της εργασίας, της οικονομίας, της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας. Τώρα πόσο συγκλονιστικά και συγκινητικά είναι τα πλήρως ελεγχόμενα -και πατενταρισμένα εν τη γενέσει τους- προιόντα δεκαετιών έρευνας από πανεπιστημιακά ιδρύματα, δημόσια ινστιτούτα και ιδιωτικά ολιγοπώλια (όταν δαπανούνται εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ στους συγκεκριμένους τομείς), το αφήνουμε στη φαντασία του καθενός και της καθεμιάς. Αυτή η οικονομικίστικη δοξασία των νέων πεδίων συσσώρευσης τα οποία είναι το αλφάβητο του καπιταλιστικού τρόπου κοινωνικής αναπαραγωγής, έρχεται σε κάθε κρίση σαν υπόσχεση της εξουσίας για ένα λιγότερο χειρότερο αύριο. Με λίγα λόγια, καλείται ο καθένας και η καθεμιά ακόμα κι αν έχει τη στοιχειώδη ενσυναίσθηση να αγχωθεί με το πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια θέσεις εργασίας παγκοσμίως μπορούν να αντικαταστήσουν τα μοντέλα ΑΙ της επόμενης 5-10ετίας, να το βουλώσει και να εμπιστευτεί τυφλά τα κράτη, τις διεθνείς ρυθμιστικές αρχές, τις τερατώδεις πολυεθνικές και τον κοινωνικό ανταγωνισμό. Δυστυχώς για τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου (αορατοποιημένοι πληθυσμοί στο περιθώριο των εθνοκρατών βιώνουν την απόλυτη ανέχεια επί μονίμου βάσεως), κρίσεις μεγατόνων όπως αυτή της εφοδιαστικής αλυσίδας για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, η προκαταβολική εκτόξευση του ενεργειακού κόστους στο διάστημα, o μόνιμος πληθωρισμός και ο πόλεμος στην Ουκρανία με τις αμέτρητες απολήξεις του, προέκυψαν σαν "όχι από θαύμα". Ως δυνητικά κοσμογονική αποκαλείται και η κλιματική κρίση, απ'το ίδιο πολιτικό προσωπικό που για αιώνες προμοτάρει την κεφαλαιοκρατική -βιομηχανικής κλίμακας- ανάπτυξη, λεηλατώντας τον φυσικό πλούτο παγκοσμίως και κάνοντας μιντιακά τα πάντα ώστε τα επιστημονικά πορίσματα των ερευνών περί κλιματικής αλλαγής τα τελευταία 40 χρόνια, να αφορούν ουσιαστικά μια χούφτα τεχνοκρατών decision-makers και think tanks κατά κύριο λόγο σε "Δυτικού" τύπου(καπιταλιστικά ανεπτυγμένα) κράτη. Από την κλιματική αλλαγή, στην κλιματική κρίση και από την κλιματική κρίση στην κλιματική καταστροφή, το αφήγημα αλλάζει ανάλογα με την επικοινωνιακή διαχείρηση ενός φυσικού τέλματος το οποίο η ίδια η ανθρωπογενής καπιταλιστική μηχανή έχει διογκώσει. Το ελληνικό κράτος άπαξ και μπορεί να μετακυλίσει το κόστος των αδιανόητων φωτιών σε μετανάστες "εμπρηστές" και να ταχθεί με τους φασίστες και τα μυθιστορήματα τους στα social media, θα το κάνει χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό. Είναι το ίδιο που συστηματικά καταλογίζει όλες τις ευθύνες στους περιθωριοποιημένους πληθυσμούς που συντηρεί εντός της παρασιτικής του εμβέλειας (μετανάστες, ρομά, άστεγοι, τρανς άτομα). Αν όμως μέσα σε διάρκεια ενός μήνα συντελεστούν δύο ανυπολόγιστες καταστροφές όπως συνέβη τώρα στη Θεσσαλία, θα επικαλεστεί την κλιματική τραγωδία, τους μετεωρολόγους και την θεομηνία, ζητώντας έμμεση συγχώρεση που τα έκανε όλα άρτια με γνώμονα την διάσωση της ανθρώπινης ζωής αλλά οι δυνάμεις του ήταν μηδαμινές μπροστά στην "οργή" της φυσης, ανακαλώντας ακόμα και την επίσκεψη του ανώτερου εκπροσωπού του στη ΔΕΘ γιατί έτσι αποφάνθηκε μια συμμορία επικοινωνιολόγων. Οι "κρίσεις" δεν έχουν τέλος και κανένα ανώτατο στέλεχος πλέον δεν τολμάει να μιλήσει με αυτοπεποίθεση για κανονικότητα (μετά την έναρξη του πόλεμου στην Ουκρανία, την μετά-κόβιντ οικονομική κρίση και την μόνιμη πλέον, ακραία ένταση των καιρικών φαινομένων που σε χώρες του παγκοσμίου νότου οδηγεί εδώ και δεκάδες χρόνια σε μαζική μετανάστευση). Ο ΟΗΕ εκτιμάει ότι μέχρι το 2030 θα υπάρχουν 300 εκατομμύρια κλιματικοί πρόσφυγες. Η σήψη του έθνους/κράτους και της καπιταλιστικής μηχανοργάνωσης της ζωής είναι ξεκάθαρη και όσο πιο τρωτά θα παρουσιάζονται τα θεμέλια τους, αλλό τόσο θα οχυρώνονται και θα εξοπλίζονται για τη συνεχή κρίση που εν τέλει είναι μία, η ίδια η υπαρξή τους.
Η επιλεκτική ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού
Το κράτος προφανώς και παρουσιάζει ασυνέχειες, πλήττεται από τυχαιότητες και εξωγενείς παράγοντες και όταν αποκτούν μαζικότητα και συγκρουσιακότητα οι κοινωνικοί αγώνες, το ταρακουνούν συθέμελα (βλέπε Χιλή, Γαλλία, Ιράν). Ωστόσο είναι εξαιρετικά σταθερό ως προς το ρόλο του να ανοίγει συνεχώς δρόμους για να διοχετεύονται οι ροές του χρήματος και η αναπτυξιακή προοπτική που αυτές συνεπάγονται. Άλλωτε με εξαιρετικής ευφυίας σχεδιασμό και άλλωτε απλά με δοκιμασμένες πρακτικές μαφίας, διαχειρίζεται ζημιές, εξοπλίζεται, επικαλείται το πατριαρχικό του δόγμα, μοιράζει παυσίπονα δεξιά και αριστερά, ξεπλένει, φυτεύει παντού δικούς του ντόπιους παράγοντες, σκοτώνει, κάνει πλάτες σε κυκλώματα, επινοεί τάσεις, αποψιλώνει δάση, νομοθετεί, προκαλεί τεχνήτες κρίσεις, αποκλείει και αφομοιώνει κραδασμούς, παράγει θέαμα, εκκενώνει, φυλακίζει. Κάνει τα πάντα για να δημιουργεί καινούρια πεδία εκμετάλλευσης και να μετακυλίει τα χρέη του στη βάση. Κάνει τα πάντα ώστε όποτε το ίδιο χρειάζεται να επικαλύπτει τα πάντα και όποτε δε χρειάζεται να είναι μηδενικού μεγέθους. Το μέγεθος του κράτους και η ηθικολογία γύρω από το πολύ ή λίγο κράτος, μας αφήνει αδιάφορους. Η επίκληση στην ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού -όποια μορφή κι αν έχει αυτό- είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι γεννά νεκροταφεία. Η εξουσιαστική αλληλεπίδραση η ίδια, γεννά νεκροταφεία. Το έθνος/κράτος είναι πάντα έτοιμο να καταστείλει προληπτικά ή μετά Χριστών, να διασπάσει το πλήθος σα να ναι η μόνη του δουλειά και ταυτόχρονα πάντα έτοιμο να δημιουργήσει και να εκμεταλλευτεί το πλήθος που χρειάζεται, όταν το χρειάζεται. Πάντα με μοναδικό του γνώμονα την απόσπαση κοινωνικής συναίνεσης για την πολιτική του αναπαραγωγή. Για παράδειγμα την περίοδο της πανδημίας το ελληνικό κράτος αναλώθηκε στο να ελέγξει εξ΄ολοκλήρου την πληροφοριακή διαμεσολάβηση στο διαδίκτυο και τα μίντια. Παραδίπλα άνθρωποι πέθαιναν κατά χιλιάδες σε ράντζα. Eίναι αυτή μια μορφή ετοιμότητας του κρατικού μηχανισμού; Είναι. Όπως στον πόλεμο στην Ουκρανία, το ελληνικό κράτος πήρε ξεκάθαρη γεωπολιτική θέση, ενέτεινε σε πρωτοφανή βαθμό τη διαπλοκή του με το ΝΑΤΟ, φιμώνοντας τις φωνές που διέσπειραν πως ο εχθρός βρίσκεται μέσα στην ίδια τους τη χώρα δίχως να διαλέγουν πλευρές στις διακρατικές διενέξεις. Την ίδια ώρα το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο κατέχει οριακά παγκόσμια πρωτοπορεία στην διακίνηση ρωσικού φυσικού αερίου. Είναι και αυτό μήπως μια μορφή ετοιμότητας του κρατικού μηχανισμού; Tα παραδείγματα είναι άπειρα και ενώ με θλίψη και οργή, βιώνουμε τις φωτιές και τις πλημμύρες το φετινό και κάθε καλοκαίρι, χωρίς έκπληξη θα διαπιστώσουμε ότι η ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού έγκειται γύρω από την πολιτική, εμπορική, τουριστική, επιχειρηματική και ενεργειακή εκμετάλευση της τάδε "θεομηνίας" και ακόμα κι αν ασχολούταν με την πρόληψη, θα το έκανε γιατί μέσω αυτής θα εκμεταλλευόταν πιο αναίμακτα. Το μοντέλο ανοικοδόμησης της Νέας Ορλεάνης δε πέθανε ποτέ, το βλέπουμε παντού μπροστά μας. Εκεί που κάτι πεθαίνει, κάτι άλλο χτίζεται και η ζωή συνεχίζεται. Μαζί της συνεχίζεται η πρωταρχική συσσώρευση κεφαλαίου και η ιδεολογία του κρατισμού.
Όψεις του πολέμου κατά των μεταναστριών και η παντός καιρού κρατική χρησιμότητά του
Ομολογουμένως δεν υπάρχει ζήτημα τόσο κεντρικό στην αναπαραγωγή του ελληνικού κράτους (και εν γένει κάθε κράτους που σέβεται τον εαυτό του και έχει κάνει δυο-τρεις εθνοκαθάρσεις) που να έχει τόσο υψηλό δείκτη συναίνεσης κοινωνικά και πολιτικά όσο ο ρατσισμός του. Δεν εννοούμε σαφώς το ρατσισμό ως κάτι που γιατρεύεται με τα ταξίδια ή που λησμονάται όταν θυμηθούμε τους παππούδες μας που ήταν πρόσφυγες. Μιλάμε για τον ρατσισμό ως κρατικά οργανωμένο υλικό συμφέρον που ρυθμίζει ποια μερίδα του πολυεθνικού προλεταριάτου θα βρίσκεται στον ταξικό πάτο και ποια ντόπια αφεντικά πάσης φύσεως επιχειρήσεων(μικρής ή μεγάλης, νόμιμης ή «μαύρης»), μικροαστοί, ιδιοκτήτες, τσιφλικάδες και κάθε άλλη σιχαμένη εκμεταλλευτική φιγούρα θα κερδίζουν περισσότερα από αυτό ενώ η εθνική ενότητα καταπιεσμένων-καταπιεστών θα ανανεώνεται, και όχι μόνο. Το ελληνικό κράτος ανά τις δεκαετίες φρόντιζε με κάθε τρόπο να διαφυλάσσει αυτή τη θέση στα μαζικά κύματα μεταναστ(ρι)ών που κατέφταναν στην επικράτειά του, παράγοντας διαφορετικά ιδεολογικά αφηγήματα και τεχνικές διαχείρισής του που κάθε φορά γίνονταν παρακαταθήκη για το επόμενο κύμα. Κάπως έτσι θεσπίστηκε και το πρώτο greek dream της δεκαετίας του '90-μέσων '00. Πάνω στις πλάτες εκατοντάδων χιλιάδων αλβανών (αλλά και άλλων βαλκανικών και μη μετασοβιετικών κρατών) μεταναστ(ρι)ων η εθνική ανατίμηση των ντόπιων περνούσε μέσα από την παρανομοποίηση, το ρατσιστικό μίσος, τις φασιστικές επιθέσεις, τη σκληρή ταξική εκμετάλλευση με την αιγίδα της αριστεράς που αρνούνταν την ένταξή τους σε σωματεία, με αποκορύφωμα το αντιαλβανικό πογκρόμ της 4ης Σεπτεμβρίου 2004.Τα χρόνια που μεσολάβησαν από τη δεκαετία του '90 βρήκαν το πολυάσχολο ελληνικό κράτος να ακονίζει τις ιμπεριαλιστικές του βλέψεις στα βαλκάνια με την πτώση της Γιουγκοσλαβίας και την αποσταθεροποίηση της Τουρκίας, να αναβαθμίζει τον γεωπολιτικό του ρόλο και να εντάσσεται σε όσες διεθνέις ενώσεις έβλεπε να εξυπηρετούν την καπιταλιστική συσσώρευση του ντόπιου κεφαλαίου σε σχέση με το διεθνές, συμμετείχε με τα συμμαχικά του κράτη και συνασπισμούς σε επεμβάσεις γεωπολιτικής αποσταθεροποίησης στη Μ. Ανατολή και Αφρική. Παράλληλα, έπρεπε να δημιουργήσει ένα τρόπο πειθάρχησης, υποτίμησης και εκμετάλλευσης για τα πλήθη των κατατρεγμένων που θα έφταναν στα σύνορά της, και καθόλου τυχαία αυτά τα σύνορα να ταυτίζονται με τα σύνορα της Ευρωπαικής Ένωσης. Έτσι σταδιακά συνεχίζει και την κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης που από την αρχή της δεκαετίας του '10(οι κακές γλώσσες θα λέγαν οτι συμπέφτει με το Συριακό Εμφύλιο) πολλαπλασιάζονται με επιστέγασμα το camp στην Αμυγδαλέζα και την επιχείρηση-κρατικό πογκρόμ "Ξένιος Ζεύς", δίπλα από το νέτο σκέτο πογκρόμ των φασιστικών "επιτροπών κατοίκων" στο κέντρο της Αθήνας. Φτάνοντας στην "πρώτη φορά αριστερά"-με ολίγην ακροδεξιά -των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συντελείται η λεγόμενη "προσφυγική κρίση" ή αλλιώς η τομή του συριζα στη μεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους. Επιπροσθέτως με την επέκταση του φράχτη στον Έβρο,τα πρώτα φονικά καταγεγραμένα pushbacks, το διευρυμένο ρόλο της FRONTEX, το τεράστιο σύστημα ΜΚΟ-στρατωτικο-αστυνομικής διαχείρισης των μεταναστευτικών πληθυσμών, την διαλογή τους σε "πρόσφυγες και μετανάστες" οι μεταναστευτικές ροές -με ψήφισμα το 2016- χαρακτηρίστηκαν ως "εθνική απειλή" και η διαχείριση τους πέρασε στα αρμόδια κατασταλτικά σώματα (προηγήθηκε η Λευκή Βίβλος των Ενόπλων Δυνάμεων το 2015 που συνδέει τη γεωπολιτική ακεραιότητα της ΕΕ με αυτή των ελληνικών συνόρων). Η διαχείριση των μεταναστ(ρι)ών είχε πλέον διαμορφωθεί με πολεμικούς όρους εναντίον τους με το ελληνικό κράτος να βγαίνει κερδισμένο σε διάφορα μέτωπα. Πρώτον ενάντια στον εσωτερικό εχθρό, πριμοδοτώντας τα ελληνικά αφεντικά με ευρωπαικά κονδύλια που εισέρχονταν προς ενίσχυση της διαχείρισης των ροών καθώς και με την ενίσχυσή τους με πλήρως υποτιμημένο εργατικό δυναμικό, ενώ παράλληλα έδινε υλικά προνόμια και στον κόσμο της εργασίας για μια νέα εθνική συναίνεση γύρω από την εκμετάλλευσή των μεταναστών και τη δημιουργία μεσοστρωμάτων. Δεύτερον με την ενίσχυση του εθνικού καπιταλιστικού σχηματισμού έναντι στα διεθνή αφεντικά και τα κράτη τους και τη συνέχιση των εμπορικών πολέμων και ανταγωνισμών προς μια θέση ευνοικότερη για το ελληνικό κράτος. Τρίτον ως ένα δυνατό διαπραγματευτικό χαρτί για την άσκηση και χάραξη εξωτερικής πολιτικής τόσο προς την ΕΕ όσο και στα ελληνο-τουρκικά, καθώς με τη στρατιωτικοποίηση των χερσαίων συνόρων αλλά στρατηγικων νησιών του Αιγαίου το κράτος οξύνει την επιθετική παρουσία του. Το καθεστώς εργασιακής εκμετάλλευσης των μεταναστ(ρι)ών διαμορφώνει κολαστήρια όπως η Μανωλάδα, υποδαυλίζει το ρατσιστικό εσμό σαν απαραίτητη προϋπόθεση της κοινωνικής νομιμοποίησης των ενδοταξικών διαχωρισμών, ενδυναμώνει τα αφεντικά και εντείνει τη συνολικότερη ταξική μας υποτίμηση- ντόπιων και μεταναστριών. Με ευκολία φτάνουμε στην κύρηξη έκτακτης ανάγκης στον Έβρο και τα σύνορα το 2020 και το 2023, συνοδία των ασταμάτητων δολοφονικών pushback. Παρατηρούμε τα ίδια φαινόμενα "κυνηγών κεφαλών" να στέκονται ως παρακρατική εφεδρεία στις στρατιωτικές δυνάμεις δολοφονώντας, απαγάγοντας, βασανίζοντας τους κολασμένους που καταφτάνουν ή που είναι εγκλωβισμένοι. Στον φετινό πύρινο εφιάλτη είδαμε μάλιστα ο πόλεμος κατά των μεταναστ(ρι)ών να παράγει αφηγήματα περί μεταναστών "εμπρηστών" όπου διοχετεύτηκε το ρατσιστικό μίσος, όπως σε ανάλογες περιπτώσεις δεσπόζει το αφήγημα των ¨διακινητών¨για να γεμίσει φυλακές, ακόμα και στην μαζική κρατική δολοφονία στα ανοιχτά της Πύλου.
Ο κοινωνικός μετασχηματισμός πίσω από το Θέαμα ή πώς να μη σκεφτόμαστε το ελληνικό κράτος σαν Κούλη και Αλέξη
Για ακόμα μια φορά η δημόσια σφαίρα καταποντίζεται υπό το βάρος μιας ακατάπαυστης εκλογολογίας. Πλήθος δηλώσεων ειδικών αναλυτών, έγκριτων δημοσιογράφων, πανελιστών, βουλευτών, ντόπιων παραγόντων, φερέλπιδων αριστερών, επάρατων δεξιών αλλά και καθημερινών, εγγύτερων σε μας, προσώπων κατακλύζουν τον δια ζώσης και διαδικτυακό «διάλογο». Ως προς το τι είναι γενικά οι εκλογές δεν έχουμε να συμπληρώσουμε κάτι από όσα έχουν ήδη ειπωθεί πολλές φορές από το σύνολο του αντιεξουσιαστικού/αναρχικού κινήματος. Περισσότερο χρήσιμη για μας είναι η απομυστικοποίηση των φετινών εκλογών από τα διάφορα - προς κρατική χρήση και δική μας σύγχυση- αφηγήματα. Δεν είναι ζήτημα λοιπόν η επικέντρωση σε μια σημειακή χρονική στιγμή όπως οι εκλογές της 21/5 ή της 25/6. Αυτά τα όρια της υφισταμένης προσοχής τίθενται εξαρχής από όσους έχουν κάτι να κερδίσουν εκείνες τις μέρες, δηλαδή τον τρόπο που εμείς θα βγούμε ηττημένες ακόμα μία φορά. Μας αφορούν μονάχα στον βαθμό που βλέπουμε μία τυπική αποτύπωση των κοινωνικών κινήσεων που παρακολουθούμε, χωρίς να πέφτουμε στη δημοκρατική παγίδα του να δίνουμε σχέση αιτιατού στην κοινοβουλευτική οδό αλλά στους αγώνες και την πρωταρχικότητα τους, που σε δεύτερο βαθμό καταστέλονται, εθνοποιούνται, θεσμοθετούνται ή παράγουν διαχρονικές ρήξεις, ανάλογα με την πορεία και τη σύνθεσή τους. Ας ανοίξουμε τα αυτιά μας και σε αυτό που παραδέχονται ανερυθρίαστα τα κατά τα άλλα «αντιμαχόμενα» στρατόπεδα της Δημοκρατίας και τα πολιτικά αφεντικά που τα εκπροσωπούν: «το κράτος έχει συνέχεια». Η συντριπτική κατάπτωση του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ακόμα μια φορά πως η σοσιαλδημοκρατία αποτυπώνει την νεκροζώντανη κίνηση των κινημάτων που αφομοίωσε και κατέστειλε. Το παραμύθι εξάλλου είναι χιλιοειπωμένο και αποτελεί μάλιστα διεθνή τάση: βίαια εξεγερτικά κινήματα κλονίζουν την τρέχουσα κρατική διαχείριση, μια αριστερή σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση αναλαμβάνει το έργο της ειρηνοποίησης και της εν μέρει αφομοίωσης των αγώνων αυτών και όταν η απόσβεση αυτή συμβεί, η δεξιά επιστρέφει δριμύτερη από πριν. Δεν πρόκεται λοιπόν ούτε για «μαζοχιστές λαούς» όπως μας λένε διάφοροι φανατικοί αναγνώστες της ΕΦΣΥΝ, ούτε για την «επιστροφή στην κανονικότητα» όπως μας ενημερώνουν οι τηλεοπτικοί εκπομπάρχες της ΝΔ. Αυτό που δεν κατάφερε να παρακολουθήσει ο ιδεολογικά διαχωρισμένος χώρος είναι αυτό που τροφοδοτούσε πάντα τον ελληνικό καπιταλισμό και το κράτος του. Ο εθνοκορμός, τα υλικά (μικρο)συμφέροντά του, η ιδιαίτερη δόμηση της ελληνικής καπιταλιστικής κοινωνίας με τη διευρυμένη μικροιδιοκτήσια,τα πελατειακά πολιτικά δίκτυα, η επιδοματική πολιτική, τα υπέρογκα ποσά (μάλιστα το κράτος, κατάφερε να αποσπάσει για ακόμα μία φορά απ΄τα υψηλότερα στην Ευρώπη συγκριτικά με το μέγεθος και το ΑΕΠ του) του ταμείου ανάκαμψης του covid που επενδύθηκαν στα αφεντικά μας και τους ρουφιάνους τους, οι πολιτικές αορατοποίησης, καταστολής και βιοπολιτικού ελέγχου των πλεοναζόντων-για το Κεφάλαιο- πληθυσμών,την ηθική των δεκάδων στρατοπέδων συγκέντρωσης. Όλα αυτά με την παράλληλη φρενήρη εμπορική κίνηση του εφοπλιστικού κεφαλαίου που αναζωπυρώθηκε από τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο και την ανάγκη μεταφοράς φυσικού αερίου, τους ανοδικούς δείκτες κερδών για τα αφεντικά μας -ως τάξη όχι μεμονωμένα- ακόμα και από την προ-lockdown περίοδο του 2019, την συνεχώς αναβαθισμένη γεωπολιτική που ασκεί το ελληνικό κράτος, την πολεμική του προετοιμασία σε σχέση με διεθνής εμβέλειας μέτωπα, τις τεχνικές προληπτικής αντιεξέγερησης που ετοιμάζει για όσες από εμάς δε θα δεχτούμε τα παραπάνω. Η παγκόσμια τάση δείχνει επίσης τη διεθνή άνοδο της νέου τύπου σοσιαλδημοκρατίας σε ενδοαστικό ανταγωνισμό με διάφορες ακροδεξιές τάσεις και κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως από την κατάσταση στην Ελλάδα. Είναι εξαλλου λογικό τα κομμάτια των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων να τη δοκιμάσουν πριν κατέλθουν εκ νέου στο δρόμο. Ενάντια στην επιβολή ενός αέναου και αποσπασματικού παρόντος που μας επιβάλλει ο λόγος της κρατικής εξουσίας, ο οποίος μας καταστά συγχυσμένους και φοβισμένες, προβάλλουμε την ανάγκη για συστηματικότερη κατανόηση τόσο του περασμένου κύκλου αγώνων, όσο και την αναμονή του ξεσπάσματος των νέων. Ακόμα και σε περίπτωση επικράτησης δεξιάς με ακροδεξιάς αντιπολίτευσης βλέπουμε να ξεσπάνε εξεγερτικοί αγώνες πχ ΗΠΑ και προσφάτως στη Γαλλία.Το κράτος μας φαίνεται πως βρίσκεται σε αναζήτηση εφεδρειών τόσο αριστερότερων όσο και δεξιότερων για όσα πρόκειται να έρθουν. Μένει το ερώτημα: τι γίνεται όταν το κράτος ξεμείνει από τα αριστερά του αποκούμπια; Πως εκτονώνεται αυτή η αδιαμεσολαβητη πίεση που θα προκύψει; Δεν είναι λοιπόν ώρα να λειάνουμε τις αιχμές μας. Αν κάτι είδαμε την περασμένη τετραετία είναι η αντιστρόφως ανάλογη ανικανότητα άρθρωσης του δικού μας ανταγωνιστικού λόγου και του βαθέματος της κριτικής, με αυτήν της προσωποπαγούς εκπροσώπησης των καπιταλιστικών σχέσεων, τη θέαση του κράτους σαν «Κούλης», τη θεαματική σκανδαλολογία, τον πολιτικό αυριανισμό,τα εθνοαντιμπεριαλιστικά αφηγήματα εξαρτήσεων της ελλάδας και εν τέλει την τοποθέτηση των αγώνων μακριά και έξω από πεδίο της ζωής μας και την εκκένωσή τους από οποιπδήποτε θετικό περιεχόμενο.
"Άνοδος της ακροδεξιάς"; Γιατι η Δημοκρατία καλά δεν τα καταφέρνει;
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στους απανταχού έλληνες φασίστες. Είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε πως φασισμός υπήρχε και θα υπάρχει πριν τη Χρυσή Αυγή και μετά την απόσυρσή της από το δημοκρατικό συνωνθύλευμα. Η πριμοδότησή της από το κράτος σαν συμπαγής οργάνωση την περίοδο μετά τις συγκρούσεις του 2006-07 και την εξέγερση του Δεκέμβρη του 08, έγινε για να ανακόψει και να πολώσει την επίθεση του μαχόμενου κομματιού του πολυεθνικού προλεταριάτου προς το κράτος και το κεφάλαιο. Εξάλλου για να καταφέρει το κράτος, τα κόμματα εξουσίας, η ΕΕ και οι δανειστές να φυτέψουν κεντρικό τραπεζίτη σε πρωθυπουργικό πόστο (όχι ότι έπαιζαν σε εκείνη τη συγκυρία πέρα του συμβολισμού κάποιο ιδιαίτερο ρόλο τα πρόσωπα διότι τα οικονομικά μεγέθη που διακυβέβονταν ήταν στην στρατόσφαιρα), έπρεπε κάπως ο ακροδεξιός πόλος ακόμα και αν δεν υπήρχε με όρους δρομίσιους, να δημιουργηθεί εν'όψει της λιτότητας και της κοινωνικής καταστροφής που έπεται. Ήταν θα μπορούσε να πει κανείς μία λύση των αφεντικών για τις συνθήκες της εποχής, το είδος αντίβαρου που χρειάζονταν για τις εργασιακές/ταξικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν. Αποτελούνταν από τον σκληρό πυρήνα του κράτους (απόστρατους,καραβανάδες,αστυνομία, μυστικές υπηρεσίες) σε σύνδεση και αλληλεπικάλυψη με τη μαφιόζικη πτέρυγα της οικονομίας, με άλλα λόγια συγκροτούσε τα προωθημένα κρατικά συμφέροντα. Με την επίσημη απόσυρση της οργάνωσης στα τέλη του 2020 η οποία ήταν το νομικό και επικοινωνιακό πατρονάρισμα ενός δεκαετούς πολύμορφου αντιφασιστικού αγώνα, οι απανταχού φύρερ μείναν πολιτικά άστεγοι και διασπάστηκαν σε μικρότερες ομάδες και πυρήνες. Η μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού προς τον ανοιχτό ρατσισμό, την απροκάλυπτη θανατοπολιτική και τον κοινωνικό κανιβαλισμό γινόταν από τη Δημοκρατία σε επίσημο θεσμικό επίπεδο χωρίς να έχει ανάγκη τη συνδρομή τους, θολώνοντας παράλληλα τα όρια του εθνοπατριωτισμού με τον πιο μισάνθρωπο φασισμό. Ένα άλλο απόστημα της ελληνοδημοκρατίας είναι η ιδεολογικο-συνειδησιακή ενίσχυση της έννοιας της ιδιοκτησίας μετά την οικονομική τρομολαγνεία του 15΄ και την φρίκη των μεσαίων στρωμάτων ότι θα πεθάνουν στην ψάθα χωρίς την στοργική αγκαλιά ενός δυτικόστροφου κράτους, ή ενός κράτους εν γένει. Η ευρεία συντηρητικοποίηση των μαζών και η συσπείρωση γύρω από τις πανανθρώπινες αξίες όπως το my house, my car, my property, my life, my επίδομα, μαζί με την από τα πάνω μετατόπιση των περισσοτέρων δεινών στη μεταναστευτική κρίση παγκοσμίως, έχουν φέρει στο προσκήνιο μία κάστα παράφρονων που δε τους λες και νεοναζί αλλά ο περίσσιος μπατριωτισμός τους, τα social media μαζί με τα ευκολοχώνευτα alt-right αφηγήματα και η αίσθηση ατιμωρησίας (όχι από το κράτος αλλά απο την ίδια την κοινωνία, την γειτονιά και την πλατεία), τους έχουν οπλίσει το χέρι. Η συστηματική δολοφονική πολιτική του ελλ. κράτους απέναντι στους μετανάστες και τους ρομά είναι υπερπολαπλάσια από την δύναμη των ίδιων των φασιστών να καθορίσουν την μοίρα τους με όρους κινήματος. Χρειάζονται μια στο τόσο μία δολοφονία κάποιου 15χρονου ρομά από μπάτσο για να νιώσουν ότι προστατεύονται, χρείαζονται να δούνε έναν μετανάστη να βαπτίζεται ως διακίνητης σε ένα στρατοδικείο κάποιου νησιού και να τρώει 100 χρόνια κάθειρξη, χρειάζονται να δούνε την όλο και εντεινόμενη καταστολή του -στην ουσία του- ανταγωνιστικού χώρου, απο τους μπάτσους (βλέπε ζιζάνια, άνω κάτω πατησίων, στέκι πανεπιστημιούπολη, στέκι καλιαρντά στη νομική, εν εξελίξει συνθήκη εκβιασμού του ΕΚΧ Σχολείο κτλ). Έχουν ανάγκη να ξέρουν ότι το λιμενικό μπορεί να βυθίσει αν όχι τούρκικες πολεμικές φρεγάτες, έστω μια τράτα με 700 μετανάστες. Ωστόσο οργανωμένοι φασίστες και εθνικοσοσιαλιστές υπάρχουν, ντουρώνονται και με ευρείες κοινωνικές συμμαχίες δείχνουν να επιζητούν εδαφικοποίηση. Όσο υπάρχουν ακροδεξιά μορφώματα στη βουλή και κοινοβουλευτικές επιχορηγήσεις εκατομμυρίων, θα χτίζεται κλίμα (για την ώρα όχι οργανωμένα τάγματα) και οι ίδιοι θα νιώθουν ότι έχουν καβάτζες για να ρισκάρουν την αναλώσιμη ούτως η άλλως υπαρξή τους. Το αν κάποια κομμάτια του mainstream σύγχρονου φασισμού ζητούν περαιτέρω εκπροσώπηση για να βάλουν στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό αιτήματα όπως "αποπαγκοσμιοποίηση" και επιστροφή στο έθνος κράτος που ονειρεύονται, απαγόρευση εκτρώσεων, προστασία της πυρηνικής οικογένειας,της θρησκείας και εν γένει της πατριαρχίας, περιστολή πολιτικών δικαιωμάτων κτλ, το παρατηρούμε με προσοχή και οφείλουμε να το αντιμετωπίζουμε καθημερινά με αφοσίωση, επιμονή και σοβαρή πολιτική δουλειά. Αυτό δε σημαίνει πως δε θα βρεθούν και για αυτούς ή κάποιους από αυτούς μακροπρόθεσμες, οργανωτικά αναβαθμισμένες δολοφονικές χρήσεις, όντας οι καλύτεροι φίλοι του κράτους τους. Εμάς πάντως θα μας βρίσκουν καθημερινά στη γνωστή μας θέση, ακριβώς απέναντι. Η κινηματική ιστορία είναι πλούσια, οι νίκες και οι ήττες αποτελούν σημεία αναφοράς και η συλλογική μνήμη αδιάτρητη. Έχουμε κοινωνικό, ταξικό, κινηματικό και γενεαλογικό χρέος, οι φασίστες να βρίσκονται πάντα στις τρύπες τους. Γίατι η ιστορία συνεχίζεται μόνο όταν οι αγώνες και οι συντροφικές μας σχέσεις συνεχίζονται, αλλιώς κυριαρχεί η λήθη και ο φόβος.
κάλεσμα : Ανάρες
Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης
8/9/2023