kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Η εμφατική επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας στις πρόσφατες εθνικές εκλογές έχει διαμορφώσει την υπερφίαλη αντίληψη στο κυβερνών κόμμα ότι θα είναι σε θέση να περάσει την αντικοινωνική του ατζέντα, ακόμα και τις πιο αντιδραστικές νεοφιλελεύθερες πτυχές της, με τη «συναίνεση» ή τη «στήριξη» του κοινωνικού σώματος. Σε αυτήν τη πεποίθηση, όμως, δε συνηγορούν μόνο τα εκλογικά ποσοστά, αλλά και η υποχώρηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων τα τελευταία χρόνια. Αυτή η αφήγηση σαφώς δεν ανταποκρίνεται απόλυτα στην πραγματικότητα. Όσο, όμως, οι από τα κάτω παραμένουν σιωπηροί, αδρανείς, αμέτοχοι και ανοργάνωτοι, τόσο θα συνεχίζουν να είναι ακίνδυνοι για την εξουσία, με κόστος τη δική τους διαρκή ταξική υποτίμηση.

Ο κύκλος της πρώτης τετραετίας Μητσοτάκη, μετά την πρώτη κυβερνητική θητεία της «αριστεράς του κεφαλαίου», έκλεισε με το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Δεκάδες νέοι άνθρωποι έχασαν τις ζωές τους λόγω των ελλιπών μέτρων ασφαλείας που επικρατούν στους σιδηροδρόμους της χώρας. Εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους νωρίτερα είχαν καταγγείλει επανειλημμένα μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων τις ελλείψεις στην ασφάλεια. Ευθύνη έχουν όλες οι κυβερνήσεις που διαχρονικά κρατούν υποβαθμισμένο τον ΟΣΕ προλειαίνοντας το έδαφος για την πώλησή του. Ευθύνη έχουν όλοι όσοι υπέγραψαν την υποχρέωση ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ ως μνημονιακής υποχρέωσης το 2010. Ευθύνη έχει ονομαστικά ο Χρήστος Σπίρτζης του ΣΥΡΙΖΑ που ξεπούλησε το 2017 τον ΟΣΕ στη Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. αντί του αστείου ποσού των 45 εκατομμυρίων ευρώ, την ίδια στιγμή το ελληνικό κράτος αναλάμβανε την ευθύνη να την επιδοτεί με 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, για να εκτελεί συγκεκριμένα δρομολόγια. Αυτός ο αλήτης τότε είχε δικαιολογήσει την πώληση λέγοντας ότι «πουλήσαμε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, για να μη φάει ο ελληνικός λαός στο κεφάλι ενάμισι μνημόνιο».

Ο κύκλος της δεύτερης συναπτής κυβερνητικής θητείας Μητσοτάκη ξεκίνησε με ένα ακόμα κρατικό έγκλημα, τις εκατόμβες των πνιγμένων μεταναστών σε ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου. Από τις μαρτυρίες των επιζώντων αποδεικνύεται ότι το ελληνικό λιμενικό ρυμούλκησε το πλοιάριο και ενώ οι άνθρωποι που επέβαιναν σε αυτό δεν είχαν πιει νερό ούτε είχαν φάει επί 4 μέρες, καθώς παρακαλούσαν για βοήθεια, εκείνο προσπάθησε να τους τραβήξει και να τους πετάξει στα ιταλικά ύδατα, όπως ακριβώς πράττει καθημερινά το ελληνικό λιμενικό πετώντας ανθρώπους σε ακυβέρνητες σχεδίες ή βάρκες χωρίς μηχανές, εγκαταλείποντας τους να πεθάνουν. Το έγκλημα αυτό έχει την υπογραφή του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς με την πολιτική των κλειστών συνόρων και των επαναπροωθήσεων (τις οποίες αρνείται επίμονα το ελληνικό κράτος παρά τις δεκάδες στοιχειοθετημένες καταγγελίες που παίζουν μόνο τα ξένα δημοσιογραφικά δίκτυα), τόσο στο Αιγαίο όσο και στον Έβρο, ωθεί κατατρεγμένους ανθρώπους να παίζουν τη ζωή τους «κορώνα-γράμματα», για να ξεφύγουν από τη φτώχεια, τον πόλεμο και να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς και τους οικείους τους.

Στο μέτωπο των πυρκαγιών, το ελληνικό κράτος αποδείχθηκε για ακόμα ένα καλοκαίρι παντελώς ανίκανο και αδιάφορο σε όλους τους τομείς. Αμέτρητα στρέμματα δασικών εκτάσεων παραδόθηκαν στις φλόγες, ολόκληρα οικοσυστήματα υπέστησαν ολοσχερή ζημιά, άνθρωποι είδαν τα σπίτια τους να γίνονται στάχτη. Στο δάσος της Δαδιάς, στον Έβρο, 26 μετανάστες έχασαν τη ζωή τους, όντας εγκλωβισμένοι στις φλόγες. Για ακόμα μια φορά, με τραγικές συνέπειες, καταδείχθηκε η αδιαφορία του κρατικού μηχανισμού στην πρόληψη και την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Η πάγια υποτίμηση και υποστελέχωση των υπηρεσιών δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης βαραίνουν αποκλειστικά τους κρατικούς ιθύνοντες, καθώς αρκούνται σε μια επικοινωνιακή διαχείριση των καταστροφών, παίζοντας μικροπολιτικά παιχνίδια με την αστική «αντιπολίτευση», κάνοντας ξεδιάντροπες συγκρίσεις με τους νεκρούς στο Μάτι, ενώ διακυβεύονται οι ανθρώπινες ζωές και κατοικίες, η χλωρίδα και η πανίδα τοπικών οικοσυστημάτων.

Προκειμένου να αλλάξει πολιτική ατζέντα και να στρέψει αλλού τα φώτα της δημοσιότητας, η κυβέρνηση επέλεξε για ακόμα μία φορά να χτυπήσει τον εσωτερικό εχθρό, προκειμένου να τέρψει τους συντηρητικούς/ακροδεξιούς της ψηφοφόρους. Έτσι, μέσα σε διάστημα λίγων ημερών πραγματοποιήθηκαν επιχειρήσεις εκκενώσεων κατειλημμένων χώρων. Στις 26/8 εκκενώθηκαν η κατάληψη Άνω-Κάτω στα Πατήσια και το κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια στα Εξάρχεια. Στις 31/8 εκκενώθηκε το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου στο ΕΜΠ. Μάλιστα, κατά την εισβολή των αστυνομικών δυνάμεων στον χώρο του πανεπιστημίου νεαρή φοιτήτρια τραυματίστηκε στο κεφάλι από διερχόμενη μηχανή της ομάδας ΔΡΑΣΗ και διεκομίσθη στο νοσοκομείο. Ένα μήνα πριν, στις 24/7, το κράτος εκκένωσε τον ΕΚΧ Βοτανικό Κήπο στην Πετρούπολη στα πλαίσια του αστικού εξευγενισμού και της σχεδιαζόμενης κατασκευής νέου δημαρχείου στο συγκεκριμένο μέρος. Οι επιθέσεις στις καταλήψεις αποτελούν μέτρα επίδειξης ισχύος του κρατικού μηχανισμού στον μαινόμενο κοινωνικό και ταξικό πόλεμο. Το κράτος στοχοποιεί και επιτίθεται στις καταλήψεις, προκειμένου να διαρρήξει τους δεσμούς και τις δομές που χτίζουν οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές με την κοινωνική βάση. Προληπτικά, λοιπόν, επιζητεί να ανακόψει τη δημιουργία ρεύματος αμφισβήτησης του κυρίαρχου συστήματος και τη σύσταση κοινοτήτων αγώνα με εστία τις καταλήψεις.

Το κράτος προσπαθεί να αποποιηθεί τις ευθύνες του όσον αφορά τις πυρκαγιές και να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη κάνοντας λόγο για δόλιους εμπρηστές και στοχοποιώντας τους μετανάστες, πραγματοποιώντας συνεχείς αναφορές στα μονοπάτια των μεταναστών, για να τους φωτογραφίσουν ως υπαίτιους για τις φωτιές στον Έβρο. Εν συνεχεία το μακρύ χέρι του κράτους, οι φασίστες, ο αντιδραστικός και συντηρητικός εσμός, ως αρωγός της κρατικής πολιτικής έσπευσε να συγκαλύψει τα εγκλήματα του κρατικού μηχανισμού. Αυτήν τη φορά, ενώ οι εστίες των πυρκαγιών επεκτείνονταν διαρκώς στην περιοχή του Έβρου, ντόπιοι φασίστες συγκρότησαν περιπόλους, για να πραγματοποιήσουν πογκρόμ κατά των κατατρεγμένων μεταναστών. Μάλιστα, κάποιοι εξ αυτών φάνηκαν σε βίντεο, που αναρτήθηκαν στα social media, να συλλαμβάνουν μετανάστες και να τους δεσμεύουν στις καρότσες των οχημάτων τους ως κρατούμενους.

Την ίδια περίοδο, κατά τους θερινούς μήνες, συνέβησαν απανωτά περιστατικά με συμπολίτες μας να αναμένουν εις μάτην διακομιδή σε νοσοκομεία και ιατρική περίθαλψη. Η υποστελέχωση του ΕΚΑΒ οδήγησε συνανθρώπους μας να χάσουν τη ζωή τους αβοήθητοι σε παραλίες ή σε καρότσες αγροτικών. Η κρατική υποχρηματοδότηση της δημόσιας υγείας και η πριμοδότηση των ιδιωτών φάνηκε άλλωστε και κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Covid-19, όταν το κράτος αντί να ενισχύσει και να θωρακίσει τη δημόσια υγεία με μόνιμες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, άμεση και ουσιαστική επίταξη του ιδιωτικού συστήματος υγείας, επέλεξε να διαχειριστεί ένα ζήτημα δημόσιας υγείας πρωτίστως με όρους καταστολής, προσλαμβάνοντας αντί για γιατρούς και νοσηλευτές, περισσότερους μπάτσους…

Η κυβέρνηση ετοιμάζει τώρα νέα επίθεση στις εργασιακές σχέσεις, επιχειρώντας να διαμορφώσει ένα εργασιακό τοπίο όπου οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν μέχρι εξαντλήσεως, στερούμενοι των μέσων διεκδίκησης. Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που έχει ήδη κατατεθεί στη βουλή ανταποκρίνεται πλήρως στις επιταγές και τις επιδιώξεις του εγχώριου και υπερεθνικού κεφαλαίου, με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προβλέπεται, λοιπόν, νομίμως η εξουθένωση των εργαζομένων μέσω της δημιουργίας σχετικού πλαισίου που επιτρέπει την απασχόληση σε δύο εργοδότες την ίδια μέρα, καθιστώντας δυνατή την εργασία για 13 ώρες τη μέρα και 78 τη βδομάδα. Ταυτόχρονα, στα πλαίσια του θεσμού της «μαθητείας», οι επιχειρήσεις θα έχουν τη δυνατότητα να απολύουν εργαζόμενους που προσέλαβαν για «δοκιμαστική περίοδο» με όριο τους 6 μήνες, χωρίς να υποχρεούνται να καταβάλλουν αποζημίωση. Εισάγει, επιπλέον, τις συμβάσεις εργασίας μηδενικών ωρών, με βάση τις οποίες ο εργαζόμενος θα καλείται να δουλέψει σε κλίμα διαρκούς αβεβαιότητας όποτε και για όσο το κρίνει ο εργοδότης. Σύμφωνα με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, τα αφεντικά θα έχουν τη δυνατότητα να απασχολούν εργαζόμενους ακόμα και για 3 ώρες τη μέρα, ενημερώνοντάς τους ακόμα και 24 ώρες πριν ότι πρόκειται να δουλέψουν την επομένη. Οι αντεργατικές ρυθμίσεις συμπληρώνονται με μια ακόμα επίθεση στη συνδικαλιστική πάλη και τους απεργιακούς αγώνες των εργαζομένων, καθώς η περιφρούρηση της απεργίας θα θεωρείται πλέον ποινικό αδίκημα, με ποινές φυλάκισης τουλάχιστον 6 μήνες και χρηματικά πρόστιμα που ανέρχονται στα 5.000 ευρώ (ενώ αν διαπιστωθεί υποτροπή, οι ποινές ενδέχεται να δεκαπλασιαστούν). Με λίγα λόγια, το κεφάλαιο θέλει ευέλικτους και αδύναμους εργαζόμενους, για να τους «ξεζουμίζει» με γνώμονα την αύξηση των κερδών του. Οι κυρίαρχοι θέλουν να διαμορφώσουν μια πραγματικότητα στην οποία οι από τα κάτω θα είμαστε αναγκασμένοι να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε, όπως μαρτυρούν και τα προγράμματα εργασίας για ανέργους 55 ετών και άνω, τα οποία, βάσει σχετικής τροπολογίας που ψηφίστηκε τον Ιούλιο, θα επιτρέπουν την εργασία μέχρι και τα 74 έτη για τη συμπλήρωση του ορίου συνταξιοδότησης.

Τα 350 προαπαιτούμενα μέχρι το 2025 που προβλέπει το Ταμείο Ανάκαμψης συνεπάγονται «αιματηρά» πλεονάσματα και μετακύλιση του κόστους της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος από το κεφάλαιο στον κόσμο της εργασίας. Ο καπιταλισμός βρίσκεται σε παρατεταμένη σήψη, καθώς διέρχεται δομική κρίση υπερσυσσώρευσης λόγω των ενδογενών αντιφάσεών του. Σε αυτά τα πλαίσια το κυρίαρχο σύστημα δεν μπορεί να εγγυηθεί ένα καλύτερο μέλλον για τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους. Η ανασυγκρότηση του κεφαλαίου επιτάσσει την ανηλεή επίθεση στα κεκτημένα της εργατικής τάξης (βλ. εργασιακά, παιδεία, υγεία κλπ). Γι' αυτό, άλλωστε, το κεφάλαιο επιχειρεί να περιστείλει και να καρατομήσει τα δικαιώματα των εργαζομένων που κερδήθηκαν μέσα από μαχητικούς, συλλογικούς αγώνες. Το κεφάλαιο, για να ανακάμψει και να αυξήσει περαιτέρω τα κέρδη του, απαιτεί την ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης των από τα κάτω και τη βάρβαρη αναδιανομή πλούτου από τη βάση προς την κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Ως, αποτέλεσμα ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού, που ανήκουν στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα ή προλεταριοποιούνται με ταχείς ρυθμούς, δυσκολεύονται ή αδυνατούν να καλύψουν τα προς το ζην λόγω του αυξανόμενου πληθωρισμού, των ισχυουσών ή των δρομολογούμενων ιδιωτικοποιήσεων, των μισθών πείνας, των μειωμένων συντάξεων, των υψηλών δεικτών της εργασιακής επισφάλειας και της ανεργίας.

Σε αυτήν τη συνθήκη της διαρκούς και συντονισμένης επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου απέναντι στην εργατική τάξη, οφείλουμε να ορθώσουμε ένα μαχητικό, συλλογικό ανάχωμα. Πρέπει να συγκροτήσουμε ένα αντίπαλο δέος που θα βάλει φραγμό στους σχεδιασμούς και τις επιθέσεις του κράτους και του κεφαλαίου, θα υπερασπιστεί τις κατακτήσεις και τα συμφέροντα των από τα κάτω, θα επιχειρήσει να ανατρέψει τους υφιστάμενους συσχετισμούς ισχύος και να κλονίσει τα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος, οργανώνοντας τους όρους για την επαναστατική ανατροπή του. Η συγκρότηση ενός τέτοιου επαναστατικού πόλου προϋποθέτει φυσικά την απαγκίστρωση του αγώνα των καταπιεσμένων από τους αστικοδημοκρατικούς δεσμούς. Απαιτεί τη διάρρηξη κάθε σύνδεσης με τον ρεφορμισμό και τη λογική της ανάθεσης επί τη βάσει ότι το κράτος υπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και ως εκ τούτου δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί εκ των έσω σε φιλολαϊκό μηχανισμό, άρα οι καταπιεσμένοι πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη μόνο στις δικές τους συλλογικές δυνάμεις, στην αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη. Σε υλικό επίπεδο είναι απαραίτητο να ενδυναμωθούν και να μαζικοποιηθούν τα σχήματα αγώνα της εργατικής τάξης, οι κοινωνικές και ταξικές οργανώσεις (σωματεία, εργατικές επιτροπές και ενώσεις, φοιτητικοί σύλλογοι, συνελεύσεις γειτονιάς, αντιφασιστικά δίκτυα, αντιπολεμικοί συντονισμοί, ομάδες γυναικών και lgbtqi+ ατόμων) που θα διεκδικήσουν τη βελτίωση των όρων εργασίας και διαβίωσης της κοινωνικής βάσης. Ταυτόχρονα, αναγκαία κρίνεται και η στελέχωση των πολιτικών οργανώσεων που από θέση αρχής επιχειρούν να συνενώσουν τους επιμέρους αγώνες και τις αποσπασματικές διεκδικήσεις στη βάση ενός συνεκτικού επαναστατικού σχεδίου και προγράμματος για την ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης και την οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης με στόχο τον επαναστατικό κοινωνικό μετασχηματισμό.

Η υιοθέτηση της κυρίαρχης αφήγησης περί απουσίας εναλλακτικής ("There is no alternative") και της αναπόδραστης διαιώνισης του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος συνεπάγεται την καταδίκη των καταπιεσμένων στην υποτέλεια, την καταπίεση, την εκμετάλλευση, την αβεβαιότητα και τη μιζέρια. Αυτήν τη νοοτροπία επιζητεί να εμφυσήσει στους από τα κάτω το κυρίαρχο σύστημα μέσω των ιδεολογικών του μηχανισμών, προκειμένου να θωρακιστεί το ίδιο και να αποτρέψει εκ των προτέρων το ξέσπασμα της κοινωνικής αγανάκτησης, την εκδήλωση εξεγέρσεων και επαναστάσεων. Όσοι/Όσες, όμως, βρισκόμαστε στη βάση της κοινωνικής και οικονομικής πυραμίδας έχουμε κάθε λόγο και συμφέρον να επιζητούμε την ανατροπή αυτού του συστήματος και τη δημιουργία μιας κοινωνίας που δε θα βασίζεται στην εκμετάλλευση, την καταπίεση και την περιθωριοποίηση. Αυτός είναι ο κόσμος για τον οποίον αγωνίζονται διεθνώς οι αναρχικοί. Μια κοινωνία χωρίς κράτος και εκμεταλλεύτριες τάξεις, που θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και τη συναδέλφωση των λαών, θα συγκροτείται στη βάση της πολιτικής ελευθερίας και της οικονομικής ισότητας, της κοινωνικοποίησης του παραγόμενου πλούτου, της αυτοδιαχείρισης των παραγωγικών μονάδων μέσω των εργατικών συμβουλίων, της επίλυσης και της διευθέτησης των κοινοτικών ζητημάτων μέσω των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών στις κομμούνες. Απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα οι αναρχικοί αντιτάσσουμε το πρόταγμα της κοινωνικής επανάστασης και του ομοσπονδιακού συστήματος του ελευθεριακού κομμουνισμού, απευθύνοντας έκκληση για συστράτευση πάνω σε αυτό το σχέδιο στους όπου γης καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους. Γιατί θέλουμε μια ζωή για όλους και όχι για λίγους. Τα θέλουμε όλα για όλους!

ΔΕ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ, ΔΕ ΘΑ ΔΟΥΛΕΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ, ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΒΙΔΕΣ ΤΟΥΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ

ΤΑΞΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΔΕΘ:

-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 18:00, ΚΑΜΑΡΑ
-ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 17:30, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ NO PASARAN (ΙΑΣΩΝΙΔΟΥ 4)

*Συμμετέχουμε και στηρίζουμε το κοινό αναρχικό μπλοκ.

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
blog: libertasalonica.wordpress.com
mail: lib_exthess@hoextmail.coexm