Πέμπτη 31 Αυγούστου 2023 στις 19.00
(αναβάλλεται) Μικροφωνική κατά των εκκενώσεων των καταλήψεων, κατά των συνόρων
Κατανοούμε τις εκκενωμένες καταλήψεις "Άνω κάτω Πατησίων" και "Ζιζάνια" όπως πρέπει να κατανοηθούν - ως προσπάθειες να συνθλίψουν τις λίγες καταλήψεις που έχουν απομείνει, ως προσπάθειες να κατασταλεί το κίνημα των καταλήψεων ευρύτερα και να καταστεί αδύνατη οποιαδήποτε αντίσταση στις πολλαπλές επιθέσεις του κράτους. Αυτό συμβαίνει σε ένα πλαίσιο βάναυσης καταστολής και βίας που εκτείνεται από τα ποτάμια και τις θάλασσες των συνόρων, μέχρι τα κέντρα των πόλεων - καθημερινές εκφάνσεις αστυνομικής βίας, επαναπροωθήσεων απελάσεων, εξώσεων, βιασμών, συλλήψεων, παρενοχλήσεων, παρακολουθήσεων, κακοποιήσεων και δολοφονιών. Το κράτος επιλέγει να εκκενώσει τις δύο καταλήψεις την ίδια στιγμή που καίγονται όλες οι περιοχές από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη και λίγες μέρες πριν πάνω από 20 άνθρωποι πέθαναν στα σύνορα. Αυτή είναι η αντίδρασή τους αυτό το καλοκαίρι, όταν φαίνεται ότι κάθε δέντρο καίγεται ή κόβεται, όταν φασίστες απαγάγουν μετανάστες στον Έβρο και επιτίθενται στους συντρόφους μας, όταν το ελληνικό λιμενικό προκαλεί τον θάνατο περισσότερων από 400 ανθρώπων στη θάλασσα έξω από την Πύλο.
Αγωνιζόμαστε ενάντια σε αυτές τις καθημερινές μορφές βίας, και θεωρούμε σημαντικό να δώσουμε έμφαση στην αναγκαιότητα των καταλήψεων ως μορφή αντίστασής, ως ένα από τα πολλά εργαλεία που έχουμε για να εναντιωθούμε σε κράτος και κεφάλαιο και να προσπαθήσουμε να χτίσουμε τον κόσμο που ονειρευόμαστε. Το κράτος θέλει να μας αποπροσανατολίσει από τους αγώνες μας και να μας ξεριζώσει από τις κοινότητές μας.
Θέλουν να χτίσουν την αφήγηση ότι αυτή η καταστολή συμβαίνει για την ασφάλεια των πολιτών και ότι οι καταλήψεις είναι εστίες κινδύνου και ''ανομίας'' και η βασική αιτία όλων των προβλημάτων της κάθε γειτονιάς, παρά το ίδιο το κράτος.
Αναμφίβολα το κράτος θέλει να αφανίσει το αναρχικό κίνημα, αλλά η ένταση της κρατικής βίας είναι ενδεικτική της απειλής που συνιστούν τα κοινωνικά κινήματα για το κράτος και τους στόχους του. Οι καταλήψεις γειτονιών αποτελούν ένα ανάχωμα στο κύμα εξευγενισμού που θέλει να κατακρεουργήσει κάθε γειτονιά και θέλει να παραδώσει την πόλη στους επενδυτές. Οι καταλήψεις δεν είναι χώροι παραγωγής και κεφαλαίου, στήνονται εμπόδιο στην κρατική μηχανή παραγωγής. Οι καταλήψεις είναι ένας χώρος όπου οι άνθρωποι μπορούν να υπάρχουν και να δρουν έξω από τα όρια στα οποία το κράτος προσπαθεί να μας κρατήσει - είναι χώροι όπου μπορείς να υπάρχεις χωρίς χαρτιά, όπου μπορείς να αμφισβητείς την αναγκαιότητα των νόμων, όπου μπορείς να ανατρέπεις τις προσδοκίες της παραγωγικότητας.Με απλά λόγια, οι καταλήψεις είναι ένας από τους λίγους χώρους απελευθερωμένους από τον καπιταλισμό και το κράτος που έχουν απομείνει στο κοινωνικό σώμα. Ένας από τους λίγους χώρους που δε δεσμεύονται από την παραγωγή, το κέρδος, τους φιλανθρωπικούς θεσμούς ή το νόμο. Ένας από τους λίγους χώρους που μπορούν που μπορούν πραγματικά να καθοριστούν ελεύθερα και συλλογικά από τους ανθρώπους που βρίσκονται μέσα σε αυτούς.
Αγώνες για τη ζωή και την ελευθερία, καταλήψεις τώρα και για πάντα
Αλληλεγγύη σε κάθε κατάληψη που αγωνίζεται ενάντια στη λήθη.
10,100, 1.000 καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης.
Ζιζάνια
///////////
Mikrofoniki against squat evictions, against borders
We understand the evictions of Zizania and Ano Kato as they are meant to be understood-- attempts to erase the few squats remaining, efforts to quash squatting movement broadly, and the continued project of making any resistance to myriad repressions of the state impossible. This comes in a context of brutal repression and violence that stretches from the river and seas of the borders, to the city centers --a daily drumbeat of police violence, pushbacks, deportations, evictions, rape, arrests, harassment, surveillance, abuse, and murder. The state has decided to evict these two squats in a moment when there are fires from Evros to Crete, when just a few days ago more than 20 people died on the northern border. This is their move this summer when it seems like every tree is being burnt or cut down, when fascists are kidnapping migrants in Evros and attacking our comrades, when the Greek coast guard caused the death of over 400 people in the waters outside of Pylos.
The state wants to distract us from our struggles, and uproot us from our communities. They want to feed the propaganda that this repression happens with the great intent of safety of the state's ''citizens'' in mind. This coverage serves the propaganda that squats are centers of danger and "lawlessness" and the root cause of all the problems of each neighbourhood, rather than the state itself.
We know why the state wants to attack squats. It is of course that the state wants to annihilate the anarchist movement, but also that they are threatened by every aspect of antagonistic struggles against them and their goals. Neighborhood squats present a wall to the gentrification wave that wants to eat up each neighborhood and wants to hand over the city to investors. Squats are not spaces of production and capital, they take back space and people from the state production machine. Squats are a place where people can exist and act outside the containters the state attempts to keep us in-- they are places where you can be without papers, where you can question the necessity of laws, where you can subvert the expectations of productivity.
Simply put, squats are one of the few spaces left in society that are intentionally emanicapted from capitalism and the state. One of the few spaces not tied up in production, profit, charity institutions, or law. One of the few spaces that can actually be freely and collectively determined by the people inside them.
We stay, we struggle, we squat now and always.
Solidarity to every squat that fights against oblivion
10,100, 1.000 squats against a world of organized decay
ZIZANIA