Τετάρτη 5 Ιουλίου 2023 στις 19.00
Εκδηλωση-συζητηση: "Αποτίμηση των εκλογών και τα νέα καθήκοντα του κινήματος"
ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ 19.00 ΜΕΘΩΝΗΣ 48
"[…]Με βάση τις παραπάνω παραδοχές, δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε ότι σε περιόδους κρίσης οι ταξικές αντιθέσεις βαθαίνουν ανοίγοντας το δρόμο για την, εν δυνάμει, ταξική πόλωση η οποία ιστορικά εκφράζεται είτε με προοδευτικό ριζοσπαστικό τρόπο είτε με συντηρητικές, ακροδεξιές, φασιστικές πρακτικές και το πραγματικό επίδικο της σημερινής, και όχι μόνο, συγκυρίας, είναι η εξάλειψη της ηχηρής απουσίας ενός συγκροτημένου ριζοσπαστικού/ επαναστατικού μπλοκ το οποίο με κορμό την εργατική τάξη θα παλέψει για τα συμφέροντα της θιγόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Αυτή την ιστορική απουσία εκμεταλλεύεται η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ εμφανιζόμενη ως ο μόνος σταθερός πυλώνας εκπροσώπησης των συμφερόντων της αστικής τάξης αλλά και των μικρομεσαίων στρώματων έχοντας απέναντί της ένα κατακερματισμένο προλεταριάτο που αδυνατεί να εκφραστεί μέσα από τον ευρύ αλλά επίσης πολυδιασπασμένο ριζοσπαστικό, ταξικό, επαναστατικό χώρο. Χώρο, ο οποίος παρά τις δεκάδες πολιτικές και κοινωνικές ρωγμές της τελευταίας 15ετίας δεν καταφέρνει να συγκροτήσει τις δομές που χρειάζονται, να εξάγει συμπεράσματα και να προσφέρει προοπτική στον λαό με βάση ένα πολιτικό πρόγραμμα το οποίο θα ανταποκρίνεται στις κοινωνικές ανάγκες.
Ένα πολιτικό πρόγραμμα, το οποίο θα μπορέσει να εμπνεύσει αλλά και να εμπνευστεί από τους αγώνες- σταθμούς των τελευταίων χρόνων, με τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων κόσμου. Αγώνες οι οποίοι ανέπτυξαν πολύμορφες δράσεις, πήραν μαχητικά χαρακτηριστικά, πέτυχαν μικρές και μεγάλες νίκες, έθεσαν ερωτήματα, αποκρυστάλλωσαν τα όρια τους και τις μεθόδους έτσι ώστε να ξεπεραστούν, σχηματοποιώντας μια ελπιδοφόρα παρακαταθήκη για τους αγώνες τους μέλλοντος.
[…]Αναγνωρίζοντας επομένως μια σημαντική πολιτική και ριζοσπαστική καθίζηση του κινήματος εγχώρια και διεθνώς και η οποία συμπίπτει, κατά μία έννοια, με το τέλος των ταραγμένων πολιτικά χρόνων των μνημονίων και με την έναρξη ενός νέου κύκλου λεηλασίας της εποχής της «σταθερότητας» οφείλουμε να σκιαγραφήσουμε από τη μία τα αίτια που οδήγησαν στην αδυναμία πραγματικής κοινωνικής γείωσης, στην εσωστρέφεια, στην απογοήτευση, στην αποσυσπείρωση και στην ανάλωση σε ένα θολό και εύκολα ενσωματώσιμο δικαιωματισμό απαλλαγμένο από ένα συνολικό ταξικό και μαχητικό διεκδικητικό πλαίσιο.
Και από την άλλη, να προτάξουμε και να επαναδιατυπώσουμε τα αυξημένα καθήκοντα ώστε σε αυτό το ασταθές, οικονομικά και γεωπολιτικά, διεθνές κλίμα να μπορέσουμε να επανασυσπειρώσουμε τις δυνάμεις του κινήματος ώστε να διασφαλίσουμε τις ιστορικές στιγμές του παρελθόντος και τις μελλοντικές νίκες της σύγχρονης εποχής. Να επανανοηματοδοτήσουμε τελικώς τους αγώνες με επαναστατικό και όχι ρεφορμιστικό σημαίνον.
Σε αυτή τη δυσμενή συγκυρία, με τις διαφαινόμενες τεκτονικές αλλαγές να κινούνται στην κατεύθυνση όξυνσης της ολομέτωπης επίθεσης εις βάρος των λαών, δε μας αντιστοιχεί να αναλωθούμε στη λογική της ήττας. Έχουμε στη φαρέτρα μας τα αναλυτικά πολιτικά εργαλεία της ιστορίας της ταξικής πάλης, την επίγνωση της συνθήκης που βρίσκεται η παγκόσμια και η εγχώρια οικονομία, την πίστη στον λαό και στις δυνατότητες της οργάνωσής του, την θέληση για αγώνα κάτω από κάθε συνθήκη.
Χάρη σε αυτά μπορούμε να αναγνωρίζουμε τους ιστορικούς κύκλους κατά τη διάρκεια των οποίων το αστικό μπλοκ συσπειρώνεται αλλά και τον τρόπο και την ταχύτητα που αυτοί κλείνουν. Έτσι, είμαστε σε θέση όχι μόνο να αμφισβητήσουμε την μονιμότητα των σημερινών συσχετισμών, αλλά και να πούμε πως όποιο κι αν είναι τελικά το επόμενο κυβερνητικό σχήμα, θα έχουμε τις ευκαιρίες που, με τον λαό δυνατό και οργανωμένο, θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε έμπρακτα και στους δρόμους τη σταθερότητα και μία πιθανή "αυτοδυναμία" του.
[…]Ταυτόχρονα ανοίγεται μπροστά μας μία σειρά καθηκόντων, παλιών και νέων, πάνω στα οποία εμείς αλλά και άλλες οργανωμένες δυνάμεις θα κληθούμε να ανταπεξέλθουμε. Καθήκοντα που δεν μας φανερώθηκαν τόσο από το αποτέλεσμα των εκλογών, όσο από τις κινητοποιήσεις των Τεμπών αλλά και από μία σειρά εργατικών, φοιτητικών και λαϊκών αγώνων των τελευταίων χρόνων, που μέσα από τις νίκες και τις ήττες τους, τα όρια και τις αδυναμίες τους μας έδειξαν αυτά που λείπουν για να κάνουμε ένα βήμα μπροστά.
[…]Μια νέα περίοδος ανοίγεται μπροστά μας και μπαίνουμε σε αυτήν χωρίς υποτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων και όσων σηματοδοτούν αλλά και έχοντας στον νου το ότι οι έννοιες του λαού και της πλειοψηφίας είναι έννοιες που εξελίσσονται και μεταβάλλονται ραγδαία, έννοιες οι οποίες δεν μπορούν να προσμετρηθούν με εξατομικευμένες ψήφους, πόσω μάλλον σε συνθήκες αστικής εξουσίας. Επομένως δεν τρέφουμε εκλογικές αυταπάτες, είτε αυτές αφορούν την ψήφο, είτε αυτές αφορούν την αποχή, όταν μάλιστα αυτές - σε καθεμιά από τις δύο περιπτώσεις -δε συνδέονται με την ταξική και πολιτική οργάνωση.
Η 26η Ιούνη ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο εκμετάλλευσης και καταστολής, αλλά μαζί του ανοίγει και ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της ταξικής πάλης στον ελλαδικό χώρο.
Το αν οι μάχες που θα ακολουθήσουν τον επόμενο καιρό θα είναι νικηφόρες για τον λαό, το αν θα καταφέρουν να εξελιχθούν σε ντόμινο και να πολλαπλασιάσουν τις εστίες αντίστασης, το αν θα μπορέσουν να προκαλέσουν ρήγματα στην αστική εξουσία, είναι στο χέρι μας.
Στο χέρι των οργανωμένων δυνάμεων του ανταγωνιστικού κινήματος και από το αν θα καταφέρουν να αφουγκραστούν με σοβαρότητα και νηφαλιότητα τα αναβαθμισμένα καθήκοντα τα οποία προκύπτουν. Από το αν θα καταφέρουμε να αφήσουμε ταυτόχρονα πίσω μας τόσο τον αφορμαλισμό όσο και μία φετιχοποιημένη μορφή οργάνωσης που, καθώς αδυνατεί να έρθει σε επαφή και να εκφράσει τα λαϊκά προβλήματα, καταλήγει να έχει αυτοσκοπό την συντήρηση και την αυτοαναπαραγωγή.
Με υπομονή και επιμονή, με διάρκεια και πίστη στο δίκιο μας, στους σχεδιασμούς μας και στην υπόθεση της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης, η 26η Ιούνη να αποτελέσει για όλους και όλες μας, την πρώτη ημέρα μίας νέας περιόδου, σκληρών αλλά, ελπιδοφόρων αγώνων."
Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση
