Τετάρτη 17 Μαίου 2023 στις 19.00
Συγκέντρωση-Μικροφωνική για τον ΛΟΑΤΚΙ Γάμο και τη Γονεϊκότητα
Πολλές φωνές - Μία κραυγή
ισότητα για όλες, όλα και όλους
17 Μαΐου 2023
- Πανελλαδική Ημέρα Δράσης για τον λοατκι γάμο και τη γονεϊκότητα
- Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, της Αμφιφοβίας, της Τρανσφοβίας και της Ιντερφοβίας
Βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν τις εκλογές της 21ης Μάη και διαπιστώνουμε πως άλλη μία κυβέρνηση στην Ελλάδα ολοκληρώνει τη θητεία της χωρίς να νομοθετήσει την πλήρη ισότητα όλων των ζευγαριών στον γάμο και τη γονεϊκότητα. Άλλη μια κυβέρνηση που κλείνει τα μάτια μπροστά στην πραγματικότητα των όλο και περισσότερων ομόφυλων ζευγαριών που έχουν παιδιά, χωρίς ο-η ένας από τους δύο γονείς να αναγνωρίζεται νομικά. Με απλά λόγια στην Ελλάδα δεν έχουν όλες/οι/όλα τα ίδια δικαιώματα στον νόμο και στη ζωή.
Τα έργα και οι ημέρες αυτής της κυβέρνησης;
- Είναι η ίδια κυβέρνηση που με νομοθετικά τερτίπια αντί να απαγορεύσει καθολικά τις λεγόμενες "θεραπείες" μεταστροφής των λοατκια+ ατόμων σε σις[1] στρέιτ, τις έχει επιτρέψει στα ενήλικα άτομα, αλλά και στα ανήλικα, όταν δεν υπάρχει χρηματική συναλλαγή (άρα επιτρέπονται οι "θεραπείες" μεταστροφής μέσω εξομολόγησης από παπάδες, οι οποίες αποτελούν και τη συντριπτική πλειονότητα των "θεραπειών" μεταστροφής στην Ελλάδα).
- Είναι η ίδια κυβέρνηση που αφαίρεσε από το έντυπο αιμοδότη την ομοφυλοφιλική επαφή ως λόγο αποκλεισμού από την αιμοδοσία, όμως ταυτόχρονα πρόσθεσε σειρά άλλων προϋποθέσεων που αποκλείουν άλλες κατηγορίες εντελώς αντιεπιστημονικά.
- Είναι η ίδια κυβέρνηση που άφησε στη μέση τη δωρεάν συνταγογράφηση της PrEP καθυστερώντας προκλητικά μέχρι τη λήξη της θητείας της την ΚΥΑ, η οποία είναι απαραίτητη για να τεθεί σε ισχύ ο σχετικός νόμος. (PrEP σημαίνει Pre-Exposure Prophylaxis, δηλαδή Προφύλαξη Πριν την Έκθεση. Η PrEP είναι ένας νέος τρόπος πρόληψης της HIV λοίμωξης για τους ανθρώπους που δεν έχουν τον ιό, λαμβάνοντας ένα χάπι κάθε μέρα.)
- Είναι η ίδια κυβέρνηση που πέρσι τέτοιο καιρό διοχέτευσε σε φιλικά προσκείμενα σε αυτήν ΜΜΕ, πληροφορίες ότι επίκειται νομοθέτηση του ομόφυλου γάμου, με την απαραίτητη για τα συντηρητικά της ακροατήρια διευκρίνιση ότι η όποια νομοθετική ρύθμιση δε θα επιτρέπει το δικαίωμα στην γονεϊκότητα. Μάλιστα η συγκεκριμένη «είδηση» αποτέλεσε το πρωτοσέλιδο τότε φιλοκυβερνητικής εφημερίδας την περσινή 17η Μάη.
Είναι προφανές πως η λοατκια+ κοινότητα έχουμε γίνει η «προοδευτική» γαρνιτούρα αυτής της κυβέρνησης με στόχο τη διατήρηση του κρίσιμου τμήματος ψηφοφόρων από το ακραίο κέντρο, που της είναι απαραίτητοι, για να συνεχίσει να κυβερνά, αυτοδύναμα ή μη. Αυτές οι υπαρκτές ή/και πλασματικές νομοθεσίες αποτελούν την κρίσιμη μάζα προοδευτικών ρυθμίσεων που μπορεί να αντέξει «ο λαός της δεξιάς» και που ταυτόχρονα ζητούν οι κεντρώοι ψηφοφόροι, για να στηρίξουν με την ψήφο τους την κυβέρνηση.
Οι ίδιες οι εξελίξεις διαψεύδουν την επιχειρηματολογία των ελληνικών κυβερνήσεων ότι οι συνθήκες δεν είναι ώριμες στην Ελλάδα για την πλήρη ισότητα στον γάμο και τη γονεϊκότητα, επειδή είμαστε βαλκανική χώρα. Το περασμένο φθινόπωρο ο ομόφυλος γάμος έσπασε το «άβατο των Βαλκανίων», καθώς νομοθετήθηκε στη Σλοβενία και μάλιστα με με δικαίωμα παιδοθεσίας. Καθίστανται, λοιπόν, παντελώς άκυρες οι σχετικές δηλώσεις του ίδιου του Μητσοτάκη στην περσινή ΔΕΘ «κάθε πράγμα στον καιρό του» ή οι παλιότερες δηλώσεις του Τσίπρα ότι δήθεν «υπάρχουν πολλές και διαφορετικές εκτιμήσεις στην επιστημονική κοινότητα» σε σχέση με την παιδοθεσία. Πρόσφατα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα σημείωνε ότι το κόμμα του κατά την διάρκεια της διακυβέρνησής του δεν είχε την εκτίμηση ότι η ελληνικη κοινωνία ήταν έτοιμη για να θεσμοθετηθεί το δικαίωμα στον γάμο και την τεκνοθεσία. Εντύπωση μας έχουν κάνει και οι δηλώσεις του ΚΚΕ που επιμένει να μην στηρίζει το δικαίωμά μας στον γάμο παρουσιάζοντάς το αίτημά μας ως συντηρητικό!
Νιώθουμε την ανάγκη να δηλώσουμε πως η υποστήριξη στον λοατκι γάμο δε σημαίνει απαραίτητα και υποστήριξη στον ίδιο τον θεσμό του γάμου. Αυτό που διεκδικούμε είναι να μην είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας και να έχουμε τα ίδια δικαιώματα με όλες και όλους ανεξάρτητα από το αν θα ασκήσουμε το δικαίωμά μας στον γάμο ή στην παιδοθεσία. Θεωρούμε ότι αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο μιας δημοκρατικής κοινωνίας η ισότητα απέναντι στον νόμο και η δυνατότητά να είναι οι σχέσεις μας ορατές σε όλα τα επίπεδα.
Διεκδικούμε επίσης ίσα δικαιώματα στην εργασία, στην μόρφωση, διεκδικούμε να ζούμε και να κυκλοφορούμε με ασφάλεια. Όταν και αν το αποφασίσουμε θέλουμε να τεκνοθετούμε και δεν θέλουμε να επιχειρηματολογούμε για τα αυτονόητα. Ότι δηλαδή το σημαντικό είναι τα παιδιά να μεγαλώνουν σε περιβάλλοντα με αγάπη και ασφάλεια. Στην πραγματικότητα, το σύστημα το οποίο υπηρετούν πιστά όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις δεν προτίθεται να πάρει μέτρα για μια πραγματική ισότητα σε όλα τα επίπεδα για όλες τις καταπιεσμένες κοινωνικές ομάδες. Τρέφεται από τις διακρίσεις,γιατί η διάσπαση της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας στρέφει την οργή στο εσωτερικό της κοινωνίας και όχι στην κορυφή της πυραμίδας, δηλαδή στο ίδιο το σύστημα. Ακόμα και όσα με αγώνες κατακτήσαμε ήδη ως λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλες/οι, και τρανς άτομα, όπως το ομόφυλο σύμφωνο συμβίωσης και άλλες φιλικές στους λοατκια νομοθεσίες, το ετεροπατριαρχικό-καπιταλιστικό σύστημα μπορεί να τα καταργήσει με την πρώτη ευκαιρία, όπως φαίνεται πολύ καθαρά από τις σχετικές προσπάθειες της (ακρο)δεξιάς στις ΗΠΑ, τη Βραζιλία και την Ιταλία.
Δεν τους ενδιαφέρουν οι ζωές μας, μόνο η εδραίωσή τους στην εξουσία και η συνέχιση της καταπίεσης της κοινωνικής πλειοψηφίας και των καταπιεσμένων κοινωνικών ομάδων, όπως η λοατκια+ (λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφί, τρανς, κουίρ, ίντερσεξ, ασέξουαλ). Αν μη τι άλλο, το πρόσφατο έγκλημα των Τεμπών ακριβώς αυτή τη γύμνια του συστήματος φανέρωσε: ότι μέσα σε έναν κόσμο όπου οι ζωές μας θεωρούνται αναλώσιμες μπροστά στα κέρδη, ζούμε τελικά «από τύχη». Όλα τα τελευταία χρόνια από τα μνημόνια και μετά ήρθαμε αντιμέτωπα -με τον πιο σκληρό τρόπο- με ένα απάνθρωπο σύστημα το οποίο όχι μόνο ελέγχει και περιορίζει τα δικαιώματά μας, αλλά καταλήγει να μας δολοφονεί. Είτε επιβαίνουμε σε ένα τρένο ως φοιτήτριες/ες, είτε ως εργαζόμενες/οι, είτε ως μετανάστριες/ες, είτε ως λοατκια+ άτομα, θα στερούμαστε ακόμα και του δικαιώματος της νομικής αναγνώρισης των σχέσεων και των οικογενειών μας ζώντας -ή επιβιώνοντας- σε μια αορατότητα στη ζωή και στο θάνατο.
Παρόλα αυτά, επιμένουμε, διεκδικώντας ισότητα σε κάθε πλευρά της ζωής υποστηρίζοντας ότι ο αποκλεισμός μας από μια σειρά θεμελιώδη δικαιώματα είναι ζήτημα δημοκρατίας, εφόσον το υπάρχον πολίτευμα της χώρας υποτίθεται ότι αυτό πρεσβεύει.
Αρνούμαστε να ζούμε ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, στερούμενες αυτονόητα δικαιώματα και βιώνοντας συστηματικά, στο δρόμο, στο σπίτι, στους χώρους εργασίας μας, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια την θεσμική αλλά και καθημερινή ομοφοβία και τρανσφοβία.
Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε την ισότητα σε όλα τα επίπεδα:
- Για όσο ακόμα μας στερούν το δικαίωμα σε μια ζωή ελεύθερη, όπως εμείς τη θέλουμε, την ονειρευόμαστε και την αξίζουμε.
- Για όσο ακόμα μας στερούν το δικαίωμα στον λοατκι γάμο, καθώς και όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτόν.
- Για όσο ακόμα μας στερούν το δικαίωμα να παιδοθετούμε και να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με τον/τη σύντροφο που έχουμε επιλέξει, αναγνωρισμένοι ως γονείς των παιδιών μας και όχι ως «φίλοι» του βιολογικά γονέα.
- Για όσο ακόμα δεν απλοποιούν τις διαδικασίες αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου μας, επιβάλλοντας τη δικαστική οδό, ενώ θα μπορούσαμε να αλλάζουμε έγγραφα με μια απλή δήλωση ταυτότητας φύλου στο ληξιαρχείο.
- Για όσο ακόμα δεν αναγνωρίζονται νομικά μη δυαδικές ταυτότητες φύλου για όσα από εμάς είμαστε non binary, genderqueer, άφυλα, genderfluid άτομα ή απλά δε μας καλύπτει το δίπολο άνδρας-γυναίκα.
Θα επιμένουμε και θα διεκδικούμε όσα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα και νομικά διασφαλισμένα, αλλά δεν είναι.
Θα επιμένουμε και θα διεκδικούμε ελευθερίες, που είναι θεμελιώδεις, αλλά όχι για εμάς.
Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε να αποσυρθούν όλες οι ομοφοβικές νομοθετικές ρυθμίσεις.
Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε το δικαίωμά μας στον γάμο και την τεκνοθεσία.
Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τη ζωή απέναντι στις θανατοπολιτικές.
Σε μια εποχή που εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται στο δρόμο διεκδικώντας και απεργώντας νιώθουμε την ανάγκη να εκφράσουμε τα αιτήματά μας στο δρόμο. Νιώθουμε επίσης την ανάγκη να σχεδιάσουμε ολ@ μαζί .
[1] Σις - cis είναι όσα άτομα συμφωνούν με το φύλο που τους αποδόθηκε κατά τη γέννηση. Τρανς είναι όσα δε συμφωνούν και αυτοπροσδιορίζονται με διαφορετικό φύλο από αυτό που τους αποδόθηκε ή με κανένα φύλο.
Μικροφωνική παρέμβαση
στον Άγιο Νικόλαο
στις 19:00
Πανελλαδικό Δίκτυο Συντονισμού για τον ΛΟΑΤΚΙ Γάμο και τη Γονεϊκότητα
ΑΚΦΟ QUinA
πηγή : email που λάβαμε στις 13 Μαΐου 04h