Πέμπτη 4 Μαίου 2023 στις 12.00
Αντιεκλογικό μονοήμερο
Για την θλιβερή γιορτή των φοιτητικών εκλογών
Εισαγωγή
Οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν κάθε χρόνο την αποκορύφωση του παραταξιακού φοιτητικού πολιτικαντισμού. Την υπέρτατη μάχη μεταξύ των κομματικών φοιτητομάγαζων που όλη τη χρονιά τους βλέπουμε σε γενικές συνελεύσεις, στο διάδρομο της σχολής να διασκεδάζουν τον κόσμο με διάφορα δρώμενα, όπως στημένες αντιπαραθέσεις και προβοκάτσιες, να κάνουν ελεεινό προσηλυτισμό σε φοιτητά και σε ορισμένες περιπτώσεις κυριολεκτικό παιδομάζωμα για να μαζέψουν ψήφους. Όλος αυτός ο μόχθος των κομματόσκυλων των σχολών μας, γίνεται για αυτή την μοναδική μέρα του χρόνου, τις φοιτητικές εκλογές. Πέρα από την θλιβερή και αξιολύπητη κατάσταση των φοιτητικών παρατάξεων, οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι αποτέλεσμα κατακτήσεων του φοιτητικού κινήματος της μεταπολίτευσης. Σε μια εποχή μάλιστα, που ακόμα και η πολιτική και συνδικαλιστική δράση αποτελούσε μια ποινικοποιημένη ενέργεια.
Τα Διοικητικά Συμβούλια ως η μικρογραφία του αστικού κοινοβουλίου
Ας εξηγήσουμε πως λειτουργεί πολύ απλά ο φοιτητικός σύλλογος: Κεντρικό και βασικό όργανο λήψης αποφάσεων αποτελεί η Γενική Συνέλευση (ΓΣ), στην οποία (υποτίθεται) όλα τα φοιτητά της σχολής συμμετέχουν, τοποθετούνται ισότιμα και αποφασίζουν συλλογικά με αμεσοδημοκρατικές οριζόντιες διαδικασίες. Η Γενική Συνέλευση καλείται από το Διοικητικό συμβούλιο (ΔΣ) ή εάν το ζητήσει εγγράφως ένα ποσοστό φοιτητών που καθορίζει το καταστατικό του συλλόγου. Το Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ), φαινομενικά πάντα, αποτελεί υπόλογο εκτελεστικό όργανο της συνέλευσης, που σκοπός του είναι η προάσπιση της εύρυθμης λειτουργίας της Γενικής Συνέλευσης (ΓΣ).
Οι φοιτητικές εκλογές λοιπόν, καθορίζουν ποιοι θα μπουν σε αυτές τις θέσεις του διοικητικού συμβουλίου. Στην πραγματικότητα, το ΔΣ αποτελεί ένα κλειστό παραταξιακό όργανο, το οποίο υποτίθεται ότι συγκροτείται για να προασπίσει την εύρυθμη λειτουργία της Γενικής Συνέλευσης, το μόνο που κάνει όμως είναι να αποτελεί μια κλίκα φιλόδοξων κομματικών φοιτητοπατέρων, οι οποίοι ονειρεύονται κάποια στιγμή να αναβαθμιστούν σε εργατοπατέρες ή ακόμα καλύτερα σε βουλευτές. Τις περισσότερες φορές μάλιστα, βλέπουμε αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων οι οποίες δεν παίρνονται από γενικές συνελεύσεις, αλλά μέσα από κλειστές μη ανακοινωμένες συσκέψεις των ΔΣ, ενώ βλέπουμε και συλλόγους που συνέλευση καλείται μια δύο φορές το χρόνο με όποιες αποφάσεις να παίρνονται από τα ΔΣ. Η ύπαρξη και εκφύλιση λοιπόν αυτού του οργάνου, στη πράξη είναι μια μικρογραφία του κοινοβουλίου και αποτελεί την κεντρική διαδικασία αναπαραγωγής των αστικών κομματικών μηχανισμών και της νοοτροπίας της ανάθεσης.
Το πρόβλημα όμως δεν μένει μόνο στις κλίκες των διοικητικών συμβουλίων, αλλά το σάπιο αυτό κομμάτι ξεπηδάει εντός των γενικών συνελεύσεων και γενικότερα του φοιτητικού συνδικαλισμού. Οι 40λεπτες «τοποθετήσεις», η λογική του πολιτικού μεσσία και των ειδικών της πολιτικής, το χάσμα μεταξύ οργανωμένων και ανένταχτων φοιτητών, οι λεονταρισμοί, οι στημένοι τσακωμοί και τα νταϊλίκια για την διανομή των χώρων της σχολής όπως σε ποια τζάμια θα κολλάει κανείς αφίσες και σε ποια όχι, είναι λίγα από αυτά τα στοιχεία που εκφυλίζουν, αποσυσπειρώνουν και διαλύουν τις συλλογικές διαδικασίες.
Σχετικά με τους Φοιτητικούς Συλλόγους
Δεν αντιλαμβανόμαστε τον φοιτητικό σύλλογο σαν μονόδρομο για τους αγώνες μας, ούτε αναγνωρίζουμε την αστική θεσμικότητα του σαν προτέρημα ή χρήσιμο για ένα ριζοσπαστικό μαχητικό φοιτητικό κίνημα, και όχι για μια ακόμα ρεφορμιστική απόπειρα να διαπραγματευτούμε τις ταξικές μας ανάγκες. Το αναγνωρίζουμε όμως σαν μια κοινωνική κατάκτηση που έφερε την αποποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης μέσα στα ακαδημαϊκά ιδρύματα. Αυτό όμως που για εμάς είναι σημαντικότερο, είναι η πολιτική διαδικασία της συνέλευσης. Όχι επειδή έχει ισχύ σαν θεσμός και έχει σφραγίδα ως γενική συνέλευση φοιτητικού συλλόγου, αλλά στο ότι αποτελεί ένα μέσο πολιτικής αντιπαράθεσης, ζύμωσης, συνδιαμόρφωσης, συσπείρωσης και λήψης αποφάσεων. Όσο αυτή η διαδικασία παίρνει οριζόντια, αδιαμεσολάβητα και οργανωμένα στη βάση χαρακτηριστικά (ισοτιμία στις τοποθετήσεις, περιορισμός του χάσματος μεταξύ οργανωμένων και ανένταχτων φοιτητών, άμεσες πολιτικές αποφάσεις, ελαχιστοποίηση γραφειοκρατικών διαδικασιών, να γίνεται τακτικά κ.λπ.) τόσο θα παύει να είναι μια θλιβερή παράσταση υποτίμησης της πολιτικής δράσης.
Το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο σαν δυστοπική πραγματικότητα
Ήδη τα τελευταία χρόνια βλέπουμε την άμεση επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Από την διαχρονική και εσκεμμένη υποβάθμιση των υποδομών και υπηρεσιών, όπως η σίτιση, η στέγαση, η φοιτητική μέριμνα, η υποστελέχωση και ο υποχρηματισμός, την ψήφιση του αντιεκπαιδευτικού νόμου ΚΧ 4777, μέχρι την άγρια κρατική καταστολή με μπάτσους - δολοφόνους να εισβάλουν στα πανεπιστήμια και να ξυλοφορτώνουν φοιτητά και εργαζόμενα με τον μανδύα της πάταξης του «άντρου ανομίας» των πανεπιστημίων. Ξέρουμε πολύ καλά τι ονειρεύεται για τα πανεπιστήμια το κεφάλαιο και το κράτος: Επιχειρήσεις, δίδακτρα, ακαδημαϊκό καθωσπρεπισμό, κάμερες, μπάτσους, πειθαρχικά, αποστειρωμένα από πολιτική ιδρύματα για να μπορούν ανενόχλητα να κάνουν τις μπίζνες τους, είτε εισχωρώντας στον ακαδημαϊκό χώρο με επενδύσεις επιχειρηματικών κολοσσών εκμεταλλευόμενοι το ερευνητικό δυναμικό (γιατί δεν θα επενδύσουν εκατομμύρια ευρώ ερημιν), είτε αναπτύσσοντας ερευνητικά προγράμματα για ανάπτυξη πολεμικών μηχανών. Σε αυτούς που ονειρεύονται αυτή τη νέα κανονικότητα για τα δημόσια πανεπιστήμια, να γίνουμε εφιάλτες.
Η αποχή ως συνειδητή πολιτική πράξη
Η αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες για εμάς δε σημαίνει αποχή από την πολιτική. Σημαίνει ακριβώς το αντίθετο. Είναι η απόρριψη αυτού του σάπιου αναθετικού πολιτικού συστήματος γιατί σε καμία περίπτωση δεν εξυπηρετεί τα ταξικά μας συμφέροντα όπου κι αν εφαρμόζεται, είτε σε επίπεδο φοιτητικών είτε εθνικών εκλογών. Αποχή σημαίνει η ενεργή συμμετοχή στα κοινά, με οριζόντιες και από τα κάτω διαδικασίες, χωρίς να αναθέτουμε την μοίρα μας σε πολιτικούς μεσσίες. Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας, μέσα από συνελεύσεις οριζόντιες και αδιαμεσολάβητες και αυτοοργανώνουμε τις ζωές μας. Επανανοηματοδοτούμε την πολιτική δράση που τόσο πολύ θέλουν να εξαλείψουν από τους χώρους των πανεπιστημίων, για την οργάνωση ενός μαχητικού φοιτητικού κινήματος μέσα και έξω από τις σχολές. Γιατί οι ταξικές μας ανάγκες δεν χωράνε σε κάλπες
Την πεμπτη 4 μαιου θα πραγματοποιηθεί αντιεκλογικό καφενείο στο τραπεζάκι της συλλογικότητας στον κεντρικό διάδρομο των πρώην ΤΕΙ στις 12:00, και στις 14:00 θα ακολουθήσει συζήτηση σχετικά με τις φοιτητικές εκλογές, το φοιτητικό κίνημα και τη λογική της ανάθεσης στην βίλα κολλα.
Οργάνωση στη βάση για ένα μαχητικό φοιτητικό κίνημα
Μαζική συνειδητή αποχή
Αντίσταση | Αλληλεγγύη | Αυτοοργάνωση | Αντεπίθεση
Αναρχική Φοιτητική Συλλογικότητα KURO SIWO
Επικοινωνία: kurosiwo@riseup.net