Σάββατο 17 Ιουνίου 2023 στις 17.00
(αναβάλλεται) 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Με τεράστια θλίψη και ακομα μεγαλύτερη οργή ανακοινώνουμε οτι το 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης<https://www.facebook.com/events/7527216497717…> αναβάλλεται. Αντί για αυτό, θα συμμετέχουμε στη σημερινή πορεία στις 6 στην Καμάρα, και σε όσες κινητοποιησεις οργανωθούν τις επόμενες ημέρες. Μετά την πορεία, θα συναντηθούμε στο πάρκο Ξαρχάκου για να συζητήσουμε τις επόμενες δράσεις και κινητοποιήσεις καθώς και τη διεξαγωγή του φεστιβάλ. Ολ@ στους δρόμους, να φωνάξουμε με κάθε τρόπο: εμείς, δεν θα συνηθίσουμε τον θάνατο.
Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση μας:
Ένα γέλιο, μα χίλια δάκρυα
Μια μέρα προτού ξεκινήσουμε το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, μάθαμε την τραγική είδηση. Ένα ακόμα πλοίο, με τουλάχιστον 450, πιθανά κι 750, πρόσφυγες και προσφύγισσες, βούλιαξε στα ανοιχτά της Πύλου. Τουλάχιστον 80 άνθρωποι δολοφονήθηκαν κι εκατοντάδες άλλοι αγνοούνται.
Τα λόγια έχουν στερέψει. Οφείλουμε όμως να φωνάξουμε τουλάχιστον, για μια ακόμα φορά, ότι τα εγκλήματα αυτά έχουν αυτουργούς. Την κυβέρνηση, που επαίρεται πως σφράγισε τα σύνορα, ωθώντας τους πρόσφυγες σε όλο και πιο επικίνδυνες διαδρομές. Την Ευρωπαϊκή Ένωση, που οργανώνει συνειδητά αυτή τη σφαγή στα σύνορά της, μετατρέποντας τη Μεσόγειο σε ένα τεράστιο νεκροταφείο. Και, για να τα λέμε όλα, τα εγκλήματα έχουν και ηθικούς αυτουργούς: όλους αυτούς που στηρίζουν ή ανέχονται αυτόν τον ανηλεή πόλεμο ενάντια στην ανθρωπότητα που μαίνεται εδώ και τρεις δεκαετίες στο Αιγαίο, τον Έβρο, τη Μεσόγειο.
Οι υποκριτικοί θρήνοι για τις χαμένες ζωές, η απόδοση ευθυνών στους «δουλέμπορους» ή τους ίδιους τους πρόσφυγες, μεγαλώνουν την οργή μας. Η απάντηση είναι μόνο μία: ανοιχτά σύνορα, άσυλο και αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Ανοιχτοί και ασφαλείς διάδρομοι για όσους και όσες θέλουν να διαφύγουν από τον πόλεμο, τις διώξεις ή την ακραία φτώχεια, που η ίδια η Δύση προκαλεί σε Αφρική και Ασία. Ελευθερία στη μετακίνηση και δικαίωμα στην παραμονή. Όποιος και όποια δεν είναι με αυτό, είναι με τον θάνατο.
Για αυτά ακριβώς τα προτάγματα, οργανώνουμε εδώ και 24 χρόνια το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη ζωή. Αυτή τη στιγμή, νιώθουμε ότι το φεστιβάλ, με τον χαρακτήρα και τον πλούτο εκδηλώσεων που θέλουμε να έχει, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί.
Αντί για αυτό, θα συμμετέχουμε στη σημερινή πορεία στις 6 στην Καμάρα, και σε όσες κινητοποιησεις οργανωθούν τις επόμενες ημέρες. Στη συνέχεια, καλούμε συνέλευση στο χώρο του φεστιβάλ (Πάρκο Ξαρχάκου, αν βρέχει Στέκι Μεταναστ(ρι)ών) για να συναποφασίσουμε τις επόμενες δράσεις.
Ολ@ στους δρόμους, να φωνάξουμε με κάθε τρόπο: εμείς, δεν θα συνηθίσουμε τον θάνατο.
24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
Σύνορα δεν έχουν οι αγώνες μας, ούτε το γέλιο μας πατρίδα
Αναζητώντας τις διεξόδους στον λαβύρινθο των κρίσεων
Το 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ θα μείνει πιθανά στην ιστορία ως «αυτό ανάμεσα στις δύο εκλογές». Ευτυχώς ή δυστυχώς, ένας τίτλος τύπου sitcom επεισοδίου δεν αρκεί για να προσδώσει την αντίστοιχη ιλαρότητα και χαλαρότητα στο περιεχόμενο του Φεστιβάλ.
Η κατάσταση στα σύνορα, οι επαναπροωθήσεις, η καταστολή κι η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης, οι φυλακίσεις, η αδυναμία πρόσβασης στη διαδικασία του ασύλου παραμένουν κι έχουν καταστεί μια φριχτή κανονικότητα. Στον προεκλογικό αγώνα πήρε μάλιστα κεντρικό ρόλο η αντιπαράθεση για τον φράχτη στον Έβρο, χωρίς όμως να αμφισβητείται η ουσία του, το πώς η ύπαρξή του συμπυκνώνει μια πολιτική συνόρων άδικη, απάνθρωπη κι επικίνδυνη για τους πρόσφυγες και τελικά η κουβέντα περιορίστηκε στα διαδικαστικά της εργολαβίας της επέκτασής του.
Την ίδια στιγμή, η κατάσταση διόλου δεν βελτιώθηκε ούτε για όσες μετανάστριες μένουν χρόνια (ή ακόμα κι έχουν γεννηθεί) στην Ελλάδα. Λίγο πριν τη λήξη της θητείας της η κυβέρνηση Μητσοτάκη προχώρησε σε έναν νέο Κώδικα Μετανάστευσης, με επιπλέον εμπόδια για τη δυνατότητα νόμιμης παραμονής στη χώρα -οι μετανάστ(ρι)ες πρακτικά καταδικάζονται εκ νέου για τα χρόνια μαύρης εργασίας που τους είχε επιβληθεί από το ελληνικό μικρό και μεγάλο κεφάλαιο και την ανοχή του κράτους απέναντι σε αυτό. Όσο για το ζήτημα της απόκτησης ιθαγένειας και τα ανοιχτά θέματα της λεγόμενης «2ης γενιάς», εξελίσσονται σε μια από τις πιο διαχρονικά ανοιχτές πληγές που προκαλεί ο θεσμικός ρατσισμός κι η φοβικότητα των ελληνικών κυβερνήσεων.
Το φλερτ της κυβέρνησης και η αμφίθυμη στάση της αντιπολίτευσης σε αυτά τα θέματα, μαζί με τη νέα κρίση ακρίβειας, τα προεκλογικά νομικά τερτίπια με τους ακροδεξιούς σχηματισμούς, τα στραβά μάτια απέναντι στην προπαγάνδα και την άσκηση πολιτικής από το κελί των καταδικασμένων χρυσαυγιτών έχουν τροφοδοτήσει εκ νέου τους φασίστες, οι οποίοι προσπαθούν να ανακτήσουν τον κοινωνικό χώρο παρέμβασης που είχε περιοριστεί σημαντικά μετά την πρωτόδικη καταδίκη της χα. Είναι κρίσιμο να παρακολουθούμε τόσο την εξέλιξη του εφετείου για αυτή τη δίκη, αλλά και να μην ξεχνάμε ότι πρέπει να οργανώνουμε την αντιφασιστική δράση μας και να εξοπλιζόμαστε θεωρητικά και κοινωνικά απέναντι σε κάθε εκδοχή της ακροδεξιάς.
Η σύνοψη του τελευταίου χρόνου για την πλειοψηφία ντόπιων, μεταναστ(ρι)ών και προσφύγων που διαμένουν στην Ελλάδα θα ήταν μάλλον «δε βγαίνω, είναι όλα πανάκριβα». Η έκρηξη των τιμών που ξεκίνησε από την ενέργεια κι έχει διαχυθεί στα πιο βασικά και καθημερινά αγαθά διατροφής μας έχει γονατίσει, ενώ οι μισθοί μας παραμένουν ουσιαστικά καθηλωμένοι.
Μια ιδιαίτερη παράμετρος αυτής της καθολικής ακρίβειας είναι το κόστος στέγασης. Η κατοικία έχει καταστεί ποικιλοτρόπως επισφαλής - όσες νοικιάζουν έρχονται αντιμέτωπες με εξωφρενικά ενοίκια, όσα έχουν σπίτι στην ιδιοκτησία τους παλεύουν με τα κοκκινισμένα δάνεια (και κυρίως με την ανάλγητη αδηφαγία των κρατικά ενισχυμένων τραπεζών και των νομικά πριμοδοτημένων funds). Το (αντι)παραγωγικό μοντέλο «να γίνουν όλα τουρισμός» έρχεται να αποτελειώσει τη δυνατότητα πρόσβασης σε αξιοπρεπή και προσιτή κατοικία. Είναι μια μάχη ταξική και μια μάχη για την πόλη και τη συλλογική κοινωνική αντοχή που χρειάζεται να δώσουμε και θέλουμε να κουβεντιάσουμε και στο φεστιβάλ.
Τα τελευταία 2-3 χρόνια είδαμε με τις χειρότερες αφορμές το τι σημαίνει η διάλυση των υποδομών και των δημόσιων συστημάτων που φέρνει η απαξίωση του δημοσίου, η ιδιωτικοποίηση, ο κατακερματισμός των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας για κερδοσκοπία. Τόσο στον τομέα της υγείας που την κατάρρευση της πανδημίας την έχει διαδεχτεί μια τακτική περαιτέρω υποβάθμισης του δημοσίου και ενίσχυσης της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα, όσο και στους σιδηροδρόμους με το έγκλημα στα Τέμπη ως τραγική κατάληξη μιας πορείας απόλυτης απαξίωσης του πλέον λαϊκού, μαζικού και φιλικού προς το περιβάλλον μέσου μετακίνησης. Η πορεία αυτή του διαρκούς ξεπουλήματος πρέπει να ανακοπεί και να αντιστραφεί και θέλουμε να συζητήσουμε πώς θα οργανώσουμε κι αυτόν τον αγώνα.
Στο 24ο Αντιρατσιστικό δεν θέλουμε όμως μόνο να καταγράψουμε τα δεινά της εποχής, αλλά (κυρίως) να αναδείξουμε και να συζητήσουμε την εμπειρία των αγώνων και των αντιστάσεων. Να επιστρέψουμε στους μεγάλους εργατικούς αγώνες των τελευταίων ετών: στις νίκες των δικυκλιστών της διανομής και των ταχυμεταφορών, στην πεισματική απεργία της Μαλαματίνας, στα 10 χρόνια αυτοδιαχείρισης της ΒΙΟΜΕ, στις φοιτητικές κινητοποιήσεις που άφησαν κενό γράμμα την πανεπιστημιακή αστυνομία, στα περιβαλλοντικά κινήματα για την προστασία των περιοχών NATURA, ενάντια στις εξορύξεις και την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση βιομηχανικών ΑΠΕ ακόμα και μέσα σε προστατευόμενες περιοχές, αλλά και τα κινήματα πόλης, όπως αυτά για τη διαφύλαξη και επέκταση των ελεύθερων χώρων και των χώρων πρασίνου στη Θεσσαλονίκη, για την υπεράσπιση των δέντρων της πόλης απέναντι στον συνδυασμένο παραλογισμό δημοτικής αρχής και εργολάβων.
Δεν ξεχνάμε βέβαια πως στη γειτονιά μας συνεχίζουν να μαίνονται πόλεμοι, πως η κατάσταση στο Αιγαίο συνεχίζει να μυρίζει μπαρούτι και πως είναι δουλειά των από τα κάτω να μιλήσουν και να πράξουν αντιπολεμικά κι αντιιμπεριαλιστικά, να προκρίνουν την ειρήνη και την αλληλεγγύη των λαών απέναντι στις ιαχές πολέμου των κρατών και του κεφαλαίου. Θέλουμε να σταθούμε κι ως Φεστιβάλ στο πλευρό των ανθρώπων που «πολεμάνε τον πόλεμο», στην Ουκρανία, τη Ρωσία, την Τουρκία και παντού στον κόσμο, να πάμε λίγο πίσω μες στη χρονιά και να δούμε τι μπορεί να σημαίνει διεθνισμός στην πράξη από τα παραδείγματα της αλληλεγγύης προς τον λαό της Τουρκίας μετά τον καταστροφικό σεισμό.
Και φυσικά θέλουμε στο 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, να έχουμε μια ξεχωριστή θέση για τα έμφυλα ζητήματα. Πρέπει να ξαναδούμε τις ανοιχτές υποθέσεις βιασμών, trafficking, γυναικοκτονιών που χρειάζονται την ηθική κι υλική μας υποστήριξη για να μη θαφτούν στα νομικά παράθυρα, τη συγκάλυψη της αστυνομίας και την απουσία σοβαρών υποστηρικτικών δομών για τα θύματα. Χρειάζεται να μην ξεχνάμε τα αιτήματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας όσον αφορά στο δικαίωμα γάμου και τεκνοθεσίας, αλλά και να συνεχίσουμε την κουβέντα για το πώς -ξεκινώντας από τους χώρους μας- μπορούμε να δημιουργούμε περισσότερους ασφαλείς χώρους και περιβάλλοντα, απαλλαγμένα από τον σεξισμό, τον μισογυνισμό, την ομοφοβία, τις παραβιαστικές συμπεριφορές· πώς τελικά χρειάζεται να είμαστε διαρκώς σε εγρήγορση απέναντι στην πατριαρχία και τις βαθιές της ρίζες σε όλο μας το κοινωνικό είναι και πράττειν.
Τα μυαλά μας, τα αισθήματά μας, η οπτική μας για τον κόσμο και το ΓΕΛΙΟ μας ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. Η αλληλεγγύη, οι αντιστάσεις μας, τα οράματά μας για έναν συμπεριληπτικό κόσμο δικαιοσύνης, ισότητας κι ειρήνης, οι ΑΓΩΝΕΣ μας για αυτό τον κόσμο ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΣΥΝΟΡΑ. Αυτά θέλουμε να φωνάξουμε, να συζητήσουμε και να γιορτάσουμε στο φετινό, αλλά και σε κάθε φεστιβάλ.Ραντεβού (λίγο νωρίτερα από το συνηθισμένο φέτος) στις 15-17 Ιούνη, στο Πάρκο ΧΑΝΘ (Ξαρχάκος), στο 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης!
πηγή : https://antiratsistiki.gr/synora-den-echoyn-o…
Το πρόγραμμα της Πέμπτης 15|6 του 24ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Το πλήρες πρόγραμμα, συναυλίες, συζητήσεις, παιδότοπος, καλλιτεχνικά δρόμενα & πρόσβαση στο 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Πλήρες Πρόγραμμα στο 23ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ
15-16-17 Ιουνίου, Πάρκο Ξαρχάκου [έναντι ΧΑΝΘ]
"Σύνορα δεν έχουν οι αγώνες μας, ούτε το γέλιο μας πατρίδα"
Πέμπτη 15|06
ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ
Ώρα Έναρξης: 19:00
Αόρατα Υποκείμενα: Μια διαθεματική προσέγγιση του Έμφυλου [1]
Η όξυνση των ενδοιμπεριαλιστικών συγκρούσεων και το καθήκον της οργάνωσης αντιπολεμικού κινήματος [2]
Εργασιακή εκμετάλλευση, ανεργία, επισφάλεια: Οι αγώνες μας, η απάντησή μας [3]
Οι περιοχές NATURA εκπέμπουν SOS! [4]
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ
- 19.00 - Βιβλιοπαρουσίαση: "I STILL LOVE H.E.R." - Τι μου έμαθε για τον σεξισμό και την αρρενωπότητα η ραπ, του Κώστα Σαββόπουλου
- 20.00 - Θεατρική Παράσταση #Support_Hara από τον Μικρό Βορρά
Διάρκεια: 90 λεπτά
- 21.30 - Πορεία Κρουστών: Paranaue - Casa de Cultura Afro-Brasileira
Διάρκεια: 30 λεπτά
- 21.15 - Προβολή ταινίας Uptight (1968)
Διάρκεια: 104 λεπτά
ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
- 18.30-20.00 - Face Painting από την Τσίκο Yo
- 19.00-20.00 Όλα τα παιχνίδια για όλα τα παιδιά - Workshop για γονείς με θέμα την έμφυλη διάσταση στο παιχνίδι από τη Δήμητρα Κογκίδου, καθηγήτρια ΑΠΘ
- 20.00-21.00 - Η Αλίκη στην χώρα των μαρμάρων από τη Dulcinea Compania (60′)
ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ
Ώρα Έναρξης: 22:00
Δυτική Σκηνή
- Kapten
- Low Treble
- Liptards
Ανατολική Σκηνή
- Λαϊκή Κομπανία της πόλης
- Κλιμάκιο ΜΚ2
- Μπρατίμια
Στο χώρο του Φεστιβάλ θα φιλοξενούνται εκθέσεις φωτογραφίας και βιβλιοπωλείο.