kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Προβολή ταινίας για την ιδιωτικοποίηση του νερού

Προβολή ταινίας <<Πωλείται ζωή>>,του Γιώργου Αυγερόπουλου

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

Τι είναι η ιδιωτικοποίηση;

Ως ιδιωτικοποίηση ορίζεται η διαδικασία μεταφοράς δημόσιων υπηρεσιών ή περιουσιακών στοιχείων στον ιδιωτικό τομέα. Απλούστερα η ιδιωτικοποίηση είναι η ποσοτικοποίηση ή/και ρευστοποίηση αγαθών και λειτουργιών που αφορούν τον λαό. Έχοντας υπόψη τον παραπάνω ορισμό και συνδυάζοντάς τον με την καπιταλιστική πραγματικότητα στην οποία ζούμε είναι εύκολο κανείς να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι η ιδιωτικοποίηση αποτελεί ένα άριστο εργαλείο για το κεφάλαιο και το αστικό κράτος αφού η μεγιστοποίηση του κέρδους των λίγων και ο αποκλεισμός των υπολοίπων από την πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες γίνεται πλέον μονόδρομος.

Που αποσκοπεί η ιδιωτικοποίηση;

Όταν κοινωνικά αγαθά και φυσικοί πόροι αποκτούν τιμή και μπαίνουν στην διαδικασία να μετέχουν στους νόμους της ελεύθερης καπιταλιστικής αγοράς προκειμένου να είναι ανταγωνιστικά και ελκυστικά σε υποψήφιους μετόχους παύουν πλέον εξυπηρετούν τον λαό και μετατρέπονται σε εμπορεύματα με σκοπό την περαιτέρω εκμετάλλευση της τάξης μας και την ενίσχυση του κράτους και του κεφαλαίου. Φτάνοντας στο σήμερα η λεηλασία της φύσης και της ζωής κλιμακώνεται περισσότερο από ποτέ αφού μιλάμε πλέον για την ιδιωτικοποίηση του ζωτικού στοιχείου για την επιβίωσή μας, ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ.

Τι συμβαίνει με την ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα;

Λίγες ημέρες μετά από το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη (και κατά την περίοδο «εθνικού πένθους») οι ιδιωτικοποιήσεις με υποσχέσεις «εξυγίανσης» συνεχίζονται με την πρόταση ενός νέου πολυσέλιδου και πολυσχιδούς πολυνομοσχεδίου που μεταξύ άλλων (εμπορευματοποίηση της ενέργειας, του περιβάλλοντος, της διαχείρισης αποβλήτων κ.α) ανοίγει και τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του νερού.
Όπως καταγγέλλει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στις δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης, το κράτος σκοπεύει στην έμμεση ιδιωτικοποίηση του νερού (εώς και το 80% των αποθεμάτων του), επειδή η άμεση ιδιωτικοποίηση θα κρίνοταν ως αντισυνταγματική. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε και η τελευταία φορά που το κράτος προσπαθεί να περάσει σιωπηρά τις θανατοπολιτικές του. Η διαδικασία αυτή έχει αρχίσει εδώ και μια εικοσαετία όταν ξεκίνησε η μετοχοποίηση της ΕΥΔΑΠ η οποία προωθήθηκε ξανά πριν λίγα χρόνια σε χώρες με μνημονιακή πολιτική όπως για παράδειγμα η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Βουλγαρία. Ο τρόπος με τον οποίο σκοπεύει το κράτος να οριστικοποιήσει αυτή τη διαδικασία είναι η ίδρυση μιας ρυθμιστικής αρχής αναφερόμενης ως ρυθμιστική αρχή υδάτων η οποία θα καλείται να διαχειριστεί ζητήματα ύδρευσης και αποχέτευσης υπονομεύοντας τις ήδη υπάρχουσες φαινομενικά παρόμοιες σε λειτουργία δημόσιες υπηρεσίες (Δ.Σ ΕΥΔΑΠ και δημοτικές υπηρεσίες). Η διαφορά ανάμεσα στις ήδη υπάρχουσες υπηρεσίες και στην επικείμενη ρυθμιστική αρχή είναι η εξής: Οι ρυθμιστικές αρχές ορίζονται για να διαχειριστούν ένα εμπορικό προϊόν που υπόκειται στην ελεύθερη αγορά πράγμα που έρχεται σε αντιπαράθεση με την περίπτωση του νερού το οποίο αποτελεί αγαθό κοινής ωφέλειας.
Η ίδρυση μίας τέτοιας ρυθμιστικής αρχής δήλωνεται πως έχει ως στόχο την διασφάλιση πλαφόν στην τιμή του νερού καθώς και την βελτίωση των συστημάτων ύδρευσης και αποχέτευσης αφού πλέον θα υπάρχει αυστηρός και συστηματικός έλεγχος. Η θέση αυτή αποδομείται από μόνη της καθώς όπως προαναφέρθηκε οι αρχές αυτές ιδρύονται στις περιπτώσεις ενός εμπορικού προϊόντος που υπάγεται στην ανταγωνιστικότητα του καπιταλισμού και στην μεγιστοποίηση του κέρδους. Έτσι, αν το νερό γίνει εμπορικό προϊόν οι εταιρείες που το διαχειρίζονται είναι υπόλογες σε μετόχους και όχι στον κόσμο στον οποίο καλούνται να παρέχουν βασικές υπηρεσίες που είναι απαραίτητες για την ζωή. Επιπλέον, για το έργο της αυτή η νέα ρυθμιστική αρχή θα επιβαρύνει οικονομικά τις Δημόσιες Επιχειρήσεις Ύδρευσης και Αποχέτευσης και κατά συνέπεια και τους καταναλωτές, όλους εμάς δηλαδή, ανεβάζοντας την τιμή του νερού και αυξάνοντας για ακόμη μία φορά τα κέρδη των λίγων και των ιδιωτών.

Τι συνέπειες θα έχει κάτι τέτοιο για όλα μας;

Για την παρουσίαση των επιπτώσεων της ιδιωτικοποίησης νερού θα χρησιμοποιηθεί το παράδειγμα της Αγγλίας η οποία προχώρησε σε αυτή την κίνηση πριν 30 χρόνια οπότε τα δεδομένα είναι αρκετά. Συγκεκριμένα, όσον αφορά θέματα οικονομίας, προκειμένου οι εταιρείες να είναι ελκυστικές σε μετόχους οι ίδιες προχώρησαν σε δανεισμό πράγμα που δημιούργησε χρέη ύψους 51 δις λύρες, το οποίο εννοείται πως κλήθηκαν να ξεχρεώσουν οι καταναλωτές πληρώνοντας μόνο για αυτό, χωρίς τις όποιες υπηρεσίες, 100 λίρες ανά νοικοκυριό ετησίως (τιμή νερού: 1,12 ευρώ το κυβικό). Επιπλέον, τα φαινόμενα σπατάλης πόσιμου νερού αυξήθηκαν ραγδαία λόγω παραμέλησης των δημόσιων υποδομών με στόχο την αύξηση του κέρδους, η ποιότητα του νερού έπεσε και οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις λόγω της μη διαχείρισης των λυμάτων ξεπέρασαν αυτές της βιομηχανικής επανάστασης, στην οποία τα βιομηχανικά απόβλητα καταλήγαν σε ποταμούς, λίμνες και στον υδροφόρα ορίζοντα χωρίς καμία επεξεργασία ή πρόβλεψη.
Είναι ξεκάθαρο πως μέσω της ιδιωτικοποίησης του νερού δίνεται η ευκαιρία σε ομίλους και ιδιωτικές εταιρείες να πάρουν την διαχείριση και την τροφοδότηση στα χέρια τους και να ορίζουν οι ίδιοι την τιμή ανάλογα με την ζήτηση και τις ανάγκες που θέλουν να εξυπηρετήσουν. Oi τιμές θα αυξάνονται κατακόρυφα, όχι μόνο στο νερό και τις υπηρεσίες του αλλά και σε οτιδήποτε το χρειάζεται για να αναπτυχθεί και στη συνέχεια να γίνει εμπόρευμα, ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Επιπλέον, η μόλυνση του νερού είναι αναπόφευκτη και η καταστροφή του περιβάλλοντος αναγκαία. Η ιδιωτικοποίηση δεν θα μείνει μόνο κοντά στον αστικό χάρτη. Υπάρχουν ήδη ιδέες καταπάτησης/εκμετάλλευσης προστατευόμενων περιοχών Natura. Εγκληματική διαχείριση αποβλήτων, λεηλασία φυσικού πλούτου για εγκατάσταση υπέρογκων αστικών έργων, καταστροφή της ισορροπίας οικοσυστημάτων, δολοφονίες ζώων υπό εξαφάνιση ή και μη είναι κάποιες από τις μεταβλητές της συνάρτησης.

Τι κάνουμε εμείς για όλα αυτά;

Ξεκάθαρα η πολιτική της ακροδεξιάς ΝΔ ειναι θανατική. Η αντικοινωνική μανία του κράτους όμως δεν σταματά εκεί αλλά υπάρχει σε κάθε εκάστοτε κυβερνητική μειοψηφία. Ξεκινώντας από το 1997 μέχρι σήμερα οι εξουσιαστές μας συνέβαλλαν στον κερδοσκόπο χαρακτήρα της ΕΑΥΘ, την επέμβαση εργολάβων σε αυτή και τελικά την ένταξη της αρχικά στο ΤΑΙΠΕΔ και στη συνέχεια στο υπερταμείο. Και όλα αυτά υπό την πίεση μνημονίων και εθνικών χρωστουμένων στην ΕΕ. Η σαπίλα της σύγχρονης αστικής δημοκρατίας δεν έχει τελειωμό. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη, δεν θα περιμένουμε από κάποιον ηγέτη ή αστικό κόμμα να βρει λύσεις στα προβλήματα που το ίδιο αστικό σύστημα δημιουργεί. Κινήματα εντός και εκτός του ελλαδικού χώρου με λαϊκές συνελεύσεις, καταλήψεις και μαχητικότητα έχουν δείξει την δύναμη τους ενάντια σε τέτοιες αντιδραστικές πολιτικές. Η αυτοοργάνωση, η αλληλεγγύη και οι ταξικοί αγώνες αποδεικνύουν ότι μόνο εμείς οργανωμένα από τα κάτω θα σώσουμε τα εαυτά μας από τα δολοφονικά αρπακτικά του κράτους.

Το αποτέλεσμα των ιδιωτικοποιήσεων και του τυφλού κυνηγιού για κέρδος το έχουμε βιώσει όλα μας. Ακόμη ένα κοινωνικό αγαθό, το πιο βασικό για την επιβίωση μας περνάει στα χέρια των λίγων,κάνοντας τις ήδη εξαθλιωμένες συνθήκες ζωής μας δυσβάσταχτες και τις ανάγκες μας να ηχούν σαν πολυτέλειες. Χρόνια τώρα κράτος και κεφάλαιο συνεργάζονται καλά, αγνοώντας πλήρως τις ανάγκες και τις ζωές μας, χρησιμοποιούν την εξουσία τους για την μεγιστοποίηση των κερδών τους, κοστολογώντας πλέον ακόμη και τις υπάρξεις μας.
Το θέμα της ιδιωτικοποίησης του νερού, πρέπει να ανοίξει άμεσα στον δημόσιο διάλογο και να γίνει γνωστό σε όλες τις πόλεις της χώρας, σε όλες τις γειτονιές και τις κοινότητες. Ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και των κοινωνικών μας αγαθών πρέπει να εντατικοποιηθεί, να μπούμε εμπόδιο στα κρατικά πλάνα της καπιταλιστικής ανάπτυξης που λεηλατεί τις ζωές μας, να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν,όλα.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

ΟΥΤΕ ΚΡΑΤΙΚΟ ΟΥΤΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΛΑΟ

ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ, ΝΕΡΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΝ ΛΑΟ

Aυτόνομο Σχήμα Πολιτικών Μηχανικών