Παρασκευή 31 Μαρτίου 2023 στις 18.30
Συνέχεια της Ανοιχτής Συνέλευσης Αλληλεγγύης με τον Alfredo Cospito
Καλούμε σε συνέχεια της συνέλευσης την Παρασκευή 31 Μαρτίου στις 18:30 στην ΑΣΟΕΕ. Θα συζητηθεί η διοργάνωση κεντρικής πορείας, σε αλληλεγγύη με τον αναρχικό απεργό πείνας (από 20/10/2022) Alfredo Cospito, για τις 9 Απριλίου.
Το κείμενο της συνέλευσης [ΙΤ + ΕΝ]:
ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ALFREDO COSPITO,
ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΟΣΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ
Ο Alfredo Cospito είναι ένας αναρχικός που υπήρξε πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων. Δεν υπήρξε ποτέ διατεθειμένος να συμβιβαστεί ή να τα παρατήσει. Είναι ένας σύντροφος που αγωνίζεται από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, περίοδο κατά την οποία φυλακίστηκε ως ολικός αντιρρησίας συνείδησης (για την άρνησή του να υπηρετήσει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία). Μετά τη σύλληψή του το 2012, στη δίκη που ακολούθησε, ανέλαβε την ευθύνη για τον πυροβολισμό του στελέχους της Ansaldo Nucleare (εταιρεία πυρηνικής ενεργείας), Roberto Adinolfi - μια πράξη που πραγματοποιήθηκε από τον Πυρήνα "Olga Nucleus" της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας - Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (FAI/IRF) στις 7 Μαΐου του ίδιου έτους στη Γένοβα.
Ο Alfredo ήταν πάντα ενεργός για την υπεράσπιση των συντρόφων που επλήγησαν από την καταστολή, σε κάθε γωνιά του κόσμου. Συνεισφέρει για πολλά χρόνια με άρθρα, εκδοτικά έργα και προτάσεις στη διεθνή αναρχική συζήτηση. Για το λόγο αυτό, έχει λογοκριθεί πολλές φορές και του έχει απαγορευτεί η επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Καταδικάστηκε για τη δημοσίευση του επαναστατικού αναρχικού φύλλου "KNO3" και της τελευταίας έκδοσης του "Αναρχικός Μαύρος Σταυρός", ενώ βρίσκεται υπό έρευνα για την έκδοση της αναρχικής εφημερίδας «Vetriolo» και για πολλές άλλες υποθέσεις και κατασταλτικές επιχειρήσεις του ιταλικού κράτους εναντίον του αναρχικού κινήματος εκεί.
Ο Alfredo βρίσκεται αδιάκοπα στη φυλακή για 10 χρόνια (από το 2012), τα οποία πέρασε σε τμήματα Υψίστης Ασφαλείας μέχρι τη μεταφορά του στο 41bis τον Μάιο του 2022, οπότε μεταφέρθηκε, από τη φυλακή του Τέρνι, στη φυλακή Μπανκάλι στο Σάσσαρι. Το 2016 κατηγορήθηκε για ανατρεπτική συνεργασία με σκοπό την τρομοκρατία και πολλαπλές εκρηκτικές επιθέσεις (κατασταλτική επιχείρηση Scripta Manent). Μετά από απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου τον Ιούλιο του προηγούμενου έτους, η παραπάνω κατηγορία για τον Alfredo και την Anna Beniamino επαναδιατυπώθηκε με τον όρο «πολιτική σφαγή», δηλαδή τη μοναδική ποινή που σημαίνει ισόβια φυλάκιση. Το ιταλικό κράτος που δολοφονεί εντός κι εκτός των συνόρων του, ενώ πάντα προστατεύει τους φασίστες μαζικούς δολοφόνους, θέλει να καταδικάσει έναν αναρχικό και μια αναρχική για σφαγή λόγω μιας επίθεσης που δεν προκάλεσε ούτε θύματα ούτε τραυματισμούς.
Το 41bis ως καθεστώς φυλακής συνεπάγεται 24/7 ηλεκτρονική επιτήρηση, 1 άτομο ανά κελί διαστάσεων 2x3 μέτρων, μία ώρα συνεύρεσης και κοινωνικοποίησης εντός της φυλακής ανά ομάδες που αποτελούνται από τουλάχιστον δύο έως το πολύ τέσσερις κρατούμενους (ο διαχωρισμός σε αυτές τις ομάδες αποφασίζεται απευθείας από τους γραφειοκράτες στη Ρώμη και ισχύει για αρκετούς μήνες), μια ώρα επίσκεψης το μήνα με γυάλινο διαχωριστικό, υπό ηλεκτρονική επιτήρηση, με ηχογράφηση και καταγραφή σε βίντεο (μόνο εάν τα μέλη της οικογένειας δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε στο επισκεπτήριο, επιτρέπεται ένα μηνιαίο τηλεφώνημα διάρκειας 10 λεπτών εναλλακτικά της επίσκεψης στη φυλακή, αλλά για να γίνει αυτό, το μέλος της οικογένειας του κρατουμένου πρέπει να πάει σε αστυνομικό τμήμα ή μέσα σε κάποια φυλακή), καμία φυσική επαφή, λογοκρισία κι έλεγχος γραπτού υλικού, παρουσία σε δικαστήρια μόνο μέσω τηλεδιάσκεψης.
Υπό το 41bis βρίσκονται σήμερα 750 άτομα. Μεταξύ των και τρεις αγωνιστές/τρια των Ερυθρών Ταξιαρχιών για περισσότερα από 17 χρόνια (Nadia Lioce, Roberto Morandi, Marco Mezzasalma). Το 2009, η συντρόφισσα Diana Blefari, από την ίδια οργάνωση, αυτοκτόνησε, αφού έζησε σε αυτό το σκληρό καθεστώς των φυλακών.
Το 41bis χρησιμεύει στην πλήρη απομόνωση των κρατουμένων από τον έξω κόσμο και αποσκοπεί επί της ουσίας στην εξόντωση τους. Το μέτρο επιβάλλεται για τέσσερα χρόνια, αλλά στην πραγματικότητα ο μόνος τρόπος για να βγει κανείς είναι η δήλωση μετανοίας και η συνεργασία με τις δυνάμεις καταστολής. Με άλλα λόγια, το 41bis έχει σχεδιαστεί για να προκαλέσει ταλαιπωρία με σκοπό την εκβιαστική απόσπαση ομολογιών ή δηλώσεων.
Ο Alfredo δεν υποτάχθηκε στις πολιτικές του ιταλικού κράτους για μια ακόμη φορά. Στις 20 Οκτωβρίου 2022 ξεκίνησε απεργία πείνας μέχρι τέλους, ως ύστατη μορφή αγώνα, με σκοπό την κατάργηση του καθεστώτος κράτησης «41 bis» για όλους/ες τους/ις κρατούμενους/ες και οποιασδήποτε άλλης μορφής ισόβιας κάθειρξης («ergastolo ostativo»). Ο αγώνας του αφορά κυριολεκτικά όλους/ες/α τους/ις/α κρατούμενους/ες/α.
Είναι ένας πολύμορφος αγώνας, ο όποιος δεν διαπραγματεύεται ρεφορμιστικές, θεσμικές, ειρηνιστικές συνδιαλλαγές, δεν προσκυνά νομοθεσίες, αμφισβητεί το υπάρχον προωθώντας την καταστροφή του. Στρέφεται εναντία στο κράτος και στο κεφάλαιο, στον καπιταλισμό και στον σοσιαλισμό, στις δημοκρατίες και στις δικτατορίες, στην επιρροή της επιστήμης των ακαδημαϊκών του φόβου - ένστολων και μη -, στον σύγχρονο πολιτισμό και στην θρησκεία, στα οικολογικά συμβατά εμπορεύματα και στα πυρηνικά εργοστάσια, στα καθεστώτα ελέγχου, κράτησης και επιτήρησης. Όσο κι αν εκσυγχρονίζονται, τα κελιά παραμένουν μνημεία βαρβαρότητας. Η μάχη ενάντια σε αυτή τη βαρβαρότητα ξεκινά από την ολική καταστροφή της κοινωνίας-φυλακής μέχρι το γκρέμισμα του τελευταίου κλουβιού.
Η κατασταλτική παρακμή που υιοθετεί το ιταλικό κράτος επηρεάζει το καθένα προσωπικά, αφού ένα τέτοιου μεγέθους προηγούμενο στην καρδιά της Ευρώπης θα μπορούσε να αποτελέσει προάγγελο περαιτέρω κατασταλτικών βημάτων και σε άλλα γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ η κοινωνική, η οικονομική, η διεθνής στρατιωτική κρίση χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα. Γνωρίζουμε ότι αυτά είναι τα ιδανικά πλαίσια για τις κυβερνήσεις να εφαρμόσουν αυταρχικές στροφές ανά τον κόσμο.
Στην Ελλάδα, ο νέος σωφρονιστικός κώδικας αποτελεί ένα μέρος του συνόλου των πολιτικών που κατακρεουργούν κεκτημένα δεκαετιών και βρίσκεται σε απόλυτη ευθυγράμμιση με το δόγμα της αυστηροποίησης των ποινών και της απανθρωποποίησης των έγκλειστων. Βρισκόμαστε σε μια συνθήκη, κατά την οποία θα πρέπει να παλέψουμε για τις ζωές μας βάζοντας τις ίδιες στη γραμμή για τη διεκδίκηση των ανατρεπτικών και επαναστατικών μας αξιών. Κάθε πεδίο αγώνα οφείλει να οξύνει τις αντιστάσεις ενάντια στους γδάρτες των ονείρων μας και στους μακελάρηδες των ζωών μας.
Οι Βασιλιάδες ήταν, είναι και θα είναι γυμνοί: Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Το κράτος και οι υπάλληλοί του δολοφονούν τον Alfredo Cospito. Αυτός ήταν ο στόχος τους εξαρχής. Κι οι τελευταίοι κόκκοι άμμου στην κλεψύδρα της ζωής του συντρόφου χτίζουν τη δική μας συνενοχή στον αγώνα του και κλονίζουν τα θεμέλια των παλατιών των Βασιλιάδων.
"Αφήστε τη θέληση της καταστροφής να μη γίνει ποτέ ξανά δημιουργός.
Τίποτα δε χρειάζεται να οικοδομηθεί.
Αφήστε τη δράση να μιλήσει, ευθύς τώρα, αμέσως."
Λευτεριά στον αναρχικό απεργό πείνας (από 20/10/22) ALFREDO COSPITO
Φωτιά στο καθεστώς βασανιστηρίων 41bis και στην ισόβια κάθειρξη χωρίς δυνατότητα αναστολής
Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης με τον Alfredo Cospito