kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

[Θεσσαλονίκη] Πορεία αλληλεγγύης στους/στις μετανάστ(ρι)ες

ΝΤΟΠΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ…

Το ελληνικό κράτος έχει μακρά ιστορία στον πόλεμο εναντίον των μεταναστριών: Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, ο πόλεμος αυτός έχει κηρυχθεί ανοιχτά και δημόσια, με ορόσημο τα πολεμικά γεγονότα στον Έβρο και το Αιγαίο το Φεβρουάριο του 2020. Οι μετανάστες/τριες πλέον παρουσιάζονται ως «εισβολείς» και η αναπαράσταση αυτή καθορίζει και τη βίαιη, μιλιταριστική διαχείριση εναντίον τους.
Τα pushbacks και οι επαναπροωθήσεις είτε αφορούν τα χερσαία είτε τα θαλάσσια σύνορα αποτελούν συστηματική πλέον πρακτική, με την περίοδο του lockdown λόγω της αορατότητας που προσέφερε να αποτελεί την «ευκαιρία» ώστε να παγιωθούν οι πρακτικές αυτές. Την ίδια περίοδο παγιώθηκε και μία καινούργια μορφή pushback - «απαγωγής» που αφορούσε μετανάστες/τριες που ζούσαν σε πόλεις ή camps, συλλήφθηκαν από την αστυνομία και μετά από λίγες μέρες βρέθηκαν στην τουρκία. Η γενίκευση των pushback στο Αιγαίο και η δολοφονική δράση του ελληνικού λιμενικού έχει φέρει ως αποτέλεσμα την αλλαγή της μεταναστευτικής διαδρομής, ώστε πλέον μεγάλος αριθμός μεταναστ(ρι)ών επιλέγουν τον απείρως πιο επικίνδυνο «δρόμο της Καλαβρίας», δηλαδή το πέρασμα απευθείας από την τουρκία στην ιταλία.
Τα camps γίνονται όλο και πιο κλειστά, με την διαδικασία αναδιάρθρωσης του συστήματος των camp να έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Η διαδικασία αναδιάρθρωσης του συστήματος των camp αποτελεί τη συμπληρωματική εικόνα της βαρβαρότητας της συνοριακής βίας και συνοπτικά περιλάμβανε: Τη μετατροπή των «ανοιχτών» camp σε κλειστά και περιφραγμένα, την επιβολή ηλεκτρονικών συστημάτων ελέγχου εισόδου-εξόδου, τη δημιουργία νέων κλειστών camp με αναβαθμισμένα συστήματα ελέγχου και ηλεκτρονικής επιτήρησης, τον εκτοπισμό των μεταναστών από τις πόλεις και τους δημόσιους χώρους, τη σύνδεση της αίτησης ασύλου όλο και περισσότερο με τον εγκλεισμό.
Στην κατεύθυνση του εκτοπισμού από τις πόλεις, ολοκληρώθηκε ο προγραμματισμένος τερματισμός του στεγαστικού προγράμματος για αιτούντες/σες άσυλο ΕΣΤΙΑ ΙΙ, με χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες σε όλη την επικράτεια να αναγκάζονται να επιλέξουν μεταξύ της μεταφοράς σε κάποιο camp ή της αστεγίας. Τα διαμερίσματα του ΕΣΤΙΑ ΙΙ μάλιστα, θα δοθούν βάσει εισοδηματικών κριτηρίων σε έλληνες στο πλαίσιο του προγράμματος «Κάλυψη»: Ούτως ή άλλως, ο εκτοπισμός των μεταναστών από τις πόλεις και ο διαχωρισμός τους από τους ντόπιους αποτελούσαν πάντα δύο παράλληλες διαδικασίες που προϋποθέτουν η μία την άλλη.
Το παζλ του πολέμου εναντίον των μεταναστριών συμπληρώνουν οι συνεχείς αλλαγές στη νομοθεσία που αφορούν τη διαδικασία χορήγησης ασύλου, τα camps, την άδεια διαμονής, την εργασία κ.α. Το νομικό οπλοστάσιο αποτελεί αναγκαίο και ουσιαστικό κομμάτι της αντιμεταναστευτικής πολιτικής, με το πιο πρόσφατο παράδειγμα του σχεδίου νόμου για τον «Νέο Κώδικα Μετανάστευσης».
Ο πόλεμος εναντίον των μεταναστριών όμως δεν ασκείται χωρίς αντιστάσεις. Μοριακές ή συλλογικές, ορατές ή αόρατες, από την απεργία πείνας στο κολαστήριο στο Παρανέστι μέχρι τον αγώνα ενάντια στο ρατσισμό της καλογυαλισμένης ανάπτυξης του Δήμου Αθηναίων στον Ελαιώνα, οι μετανάστες και οι μετανάστριες αντιστέκονται παραδειγματικά. Μαζί τους, και ένα (μειοψηφικό, ακόμη) κομμάτι ντόπιων που πιστεύει ότι ο κοινός αγώνας ντόπιων και μεταναστριών είναι ο μόνος τρόπος να ανατιμήσουμε τις ζωές μας.
…ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Συνέλευση Stop War on Migrants

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΟΡΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ

Στις 16/3 στο ΠΡΟ.ΚΕ.Κ.Α. στο Παρανέστι Δράμας, πέντε μετανάστες ξεκίνησαν απεργία πείνας, τους οποίους ακολούθησαν 2 μέρες μετά άλλοι έξι μετανάστες ξεκινώντας και αυτοί απεργία πείνας. Η απεργία πείνας τους έχει ως στόχο την ελευθερία τους. Στις 25/3 η απεργία των 11 μεταναστών έλαβε τέλος λόγω της ψυχολογικής πίεσης και τους εκβιασμούς που οι απεργοί δέχονταν συνεχώς.

Συγκεκριμένα για το <<κλειστό στρατόπεδο συγκέντρωσης>> στο Παρανέστι, όπου άνθρωποι κρατούνται απλώς και μόνο επειδή δεν έχουν νομιμοποιητικά έγγραφα, έχουν καταγγελθεί πολλές φορές οι αυταρχικές συνθήκες διαβίωσης. Σε αυτές περιλαμβάνονται, όπως αναφέρουν καταγγελίες, έλλειψη ζεστού νερού, μαγειρεμένου φαγητού, βρώμικα καταλύματα, προβληματική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.ά. Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές, όπου άνθρωποι εντός του ΠΡΟΚΕΚΑ έχουν

ξυλοκοπηθεί και βασανιστεί από δυνάμεις καταστολής, όπως το 2020, ώστε να καταπνιγούν οι διαμαρτυρίες των μεταναστών.

Γενικότερα, η διαχείριση των μεταναστών από το ελληνικό κράτος πληρεί τις προϋποθέσεις ενός (ασύμμετρου) πολέμου. Το κράτος διαχειρίζεται τους μετανάστες στην καλύτερη ως πάνφθηνο εργατικό δυναμικό και στη χειρότερη σαν <<περιττό>> πληθυσμό προς εξόντωση. Όσοι μετανάστες δεν επαναπροωθούνται άμεσα ή δεν σκοτώνονται από το λιμενικό, τον στρατό και τα υπόλοιπα σώματα ασφαλείας, κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως camps(ΚΥΤ), κέντρα κράτησης και φυλακές. Αξίζει να σημειωθεί ότι άνω του 50% των κρατουμένων στην ελλάδα είναι μετανάστες. Το σύστημα στρατοπέδων συγκέντρωσης, το οποίο

έχει μακρά ιστορία στη Δύση, έχει ως στόχο την περιθωριοποίηση πληθυσμών ώστε να υφίστανται ακραία εκμετάλλευση και μεθόδους καταστολής. Ως τέτοια οφείλουν να αντιμετωπίζονται από το προλεταριάτο και να παλέψουμε για την κατάργησή τους.

Μετά και την παύση του προγράμματος στέγασης μεταναστών ESTIA II, μετανάστες και μετανάστριες έμειναν στο δρόμο ή εκτοπίστηκαν σε camps. Η στρατηγική εκτόπισης μεταναστών εκτός αστικού ιστού, έχει ως στόχο την αορατοποίησή τους, την οποία πρέπει να σπάσουμε.

. Είτε μέσω των fund είτε μέσω του ESTIAII οι εξώσεις συμβάλλουν στο gentrification των γειτονιών μας. Είτε μέσω τεράστιων λιστών αναμονής λόγω υποστελέχωσης, είτε μη χορηγώντας ΑΜΚΑ ανορθώνονται οι ίδιοι φραγμοί ανοίγοντας το δρόμο για την αναδιάρθρωση του ΕΣΥ. Είτε μέσω της παρανομοποίησης των μαθητικών καταλήψεων, είτε μέσω του αποκλεισμού μεταναστ(ρι)ών μαθητ(ρι)ών προχωρά απρόσκοπτα η περαιτέρω αυταρχικοποίηση της εκπαίδευσης. Είτε μέσω των κινητοποιήσεων (και) των μεταναστών εργατών της Wοlt, είτε με τους νικηφόρους αγώνες των επισφαλών της efood, το πολυεθνικό προλεταριάτο ανασυντίθεται. Είτε με το κάψιμο της Μόριας, είτε με τη λεηλάτηση των μητροπόλεων, είτε με το τσάκισμα των απανταχού δικάβαλων και των ρατσιστικών επιχειρήσεων σκούπα πρέπει να τολμήσουμε να φανταστούμε και να οργανώσουμε ,μακριά από θεσμικούς διαμεσολαβητές, κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστριών ενάντια στην ελληνική εθνοκρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα,κόντρα σε έμφυλους, φυλετικούς και ταξικούς διαχωρισμούς.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ STOPWARONMIGRANTS ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 6/4 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ, ΩΡΑ 18:00

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΟΡΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΧΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΑΣΥΛΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ/ΟΛΕΣ

ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

κάλεσμα : Ανάρες- Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης

On 16/3 atthe PRO.KE.K.A. in Paranesti, Drama, five migrants started a hunger strike,followed 2 days later by six other migrants who also started a hunger strike.Their hunger strike aims for their freedom. On 25/3 the hunger strike of the 11migrants ended due to the constant psychological pressure and blackmailing thatthe strikers were constantly subjected to.
Specifically about the <concentration camp> in Paranesti, where peopleare detained simply because they do not have legal documents, the authoritarianliving conditions have been denounced many times. These include, according tocomplaints, lack of hot water, cooked food, dirty accommodation, inadequatehealth care, etc. Also, there are not a few instances where people within thePROKEKA have been beaten and tortured by repressive forces, as in 2020, inorder to suppress migrants protesting.

Generally, the management of migrants by the Greekstate fulfills the conditions of an (asymmetric) war. The state managesmigrants in a good condition as a disposable workforce and in a bad conditionas a "redundant" population to be exterminated. Those migrants whoare not immediately repatriated or killed by the coastguard, the army and othersecurity forces are locked up in concentration camps, such as camps (KITs),detention centers and prisons. It's important that more than 50% of theprisoners in Greece are migrants. The concentration camp system, which iswell-known in the West, targets to marginalize populations so that they aresubjected to extreme exploitation and methods of repression. As such they mustbe treated by the proletariat and we must fight for their abolition. Followingthe termination of the ESTIA II migrant housing programme, migrants were lefton the streets or displaced in camps. The strategy of displacing migrantsoutside the urban fabric is aimed at their invisibility, which we must abolish.

Whether through the funds or ESTIA II, evictions contribute to the gentrification ofour neighbourhoods; whether through huge waiting lists due to understaffing, orby not granting the AMΚA, the same barriers are lifted, paving the way for therestructuring of the NHS. Whether through the illegalization of pupil squats,or the exclusion of migrant pupils, the further authoritarianisation ofeducation proceeds unhindered. Whether through the mobilizations (and) ofWalt's migrant workers, or through the victorious struggles of the precariousworkers of efood, the multinational proletariat is being reconstituted. Whetherthrough the burning of Moria, or the looting of the metropolises, or thecrushing of the DELTA riders and their racist "sweeping" operations, wemust dare to imagine and organize ,far from institutional mediators, commonstruggles of local and migrants against the Greek ethno-state and itscapitalist barbarism, against gender, racial and class divisions.

COMMON STRUGGLES OF LOCALS AND MIGRANTS

TO BREAKTHE INVISIBILITY OF MIGRANTS

PAPERSAND IMMUNITY TO ALL

SET FIRETO DETENTION CENTRES AND PRISONS

WESUPPORT THE CALL FOR A MARCH OF STOP WAR ON MIGRANTS ON THURSDAY 6/4 IN KAMARA,18:00

Anares - Action and Solidarity Group

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ

Δυο λόγια για το πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ

Από το 2016 μέχρι το Δεκέμβρη του 2022 λειτουργούσε το στεγαστικό πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ. Το πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ ξεκίνησε να λειτουργεί το 2016 και υλοποιούνταν από μία σειρά Μ.Κ.Ο., με τη χρηματοδότηση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Το πρόγραμμα έφτασε να προσφέρει 27.000 θέσεις στέγασης σε διαμερίσματα μέσα στον αστικό ιστό των πόλεων. Από τον Ιανουάριο του 2021 το πρόγραμμα το ανέλαβε το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου. Μέσα σε λίγους μήνες οι θέσεις μειώθηκαν και έφτασαν τις 10.000. Το Υπουργείο, χρησιμοποιώντας τον ρόλο του και ως χρηματοδότης του προγράμματος, κατάφερε να επιβάλει την πολιτική έξωσης των προσφύγων, έναν μόλις μήνα αφότου αυτοί λάμβαναν την αναγνώριση τους. Η πολιτική αυτή υπήρχε και στο παρελθόν, αλλά στην πράξη δεν υλοποιούνταν για τον προφανή λόγο ότι οι εξαιρετικά ευάλωτες περιπτώσεις μεμονωμένων ατόμων και οικογενειών δεν είχαν πρόσβαση σε καμία άλλη μορφή στέγασης από το ελληνικό κράτος, οπότε παρέμεναν στα διαμερίσματα του ΕΣΤΙΑ. Και έτσι φτάσαμε σε μία σειρά χυδαίων πρακτικών ενάντια στους πρόσφυγες, προκειμένου αυτοί να εξαναγκαστούν να βγουν από τα σπίτια τους: διακοπές ρευμάτων, διακοπές νερού, αλλαγή κλειδαριών, ενώ οι άνθρωποι απουσιάζουν από το σπίτι τους, ψυχολογικός πόλεμος, απειλές από δικηγόρους, ακόμα και από την αστυνομία (!).

Και έτσι φτάσαμε στο 2022 και στην οριστική ισοπέδωση του προγράμματος, το οποίο αποτελούσε και τη μόνη στεγαστική εναλλακτική που προσέφερε το ελληνικό κράτος. Ήδη από τις 15 Απριλίου του 2022 δεν παραπέμπονταν νέοι φιλοξενούμενοι στο πρόγραμμα, ενώ στις 15 Νοεμβρίου του 2022 τα διαμερίσματα του έργου είχαν πλέον αδειάσει εντελώς.

Έτσι, λοιπόν, το ελληνικό κράτος φτάνει σε αυτό που ιδεολογικά η κυβέρνηση ποθούσε: η μόνη «στέγαση» (=στοίβαγμα) των μεταναστών/μεταναστριών πλέον θα είναι σε κλειστά κέντρα κράτησης ή σε "ανοιχτές δομές" (καταυλισμούς) που περικυκλώνονται πια από τοίχους. Το μόνο που «δικαιούνται» πλέον οι άνθρωποι που ήρθαν στη χώρα μας κυνηγημένοι από τον πόλεμο ή την εξαθλίωση θα είναι φυλακές, χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα έγκλημα ή ISOBOX μέσα στις λάσπες.

Παράλληλα με όλα αυτά, η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε μία ακόμα πιο χυδαία επικοινωνιακή επίθεση, προτάσσοντας απέναντι στο πρόγραμμα στέγασης προσφύγων την αξιοποίηση 1.000 διαμερισμάτων του προγράμματος για ευάλωτους Έλληνες (Πρόγραμμα «ΚΑΛΥΨΗ»). Έτσι η κυβέρνηση κάνει ότι μπορεί, ώστε να ενισχύσει τις άναρθρες κραυγές για «στήριξη των Ελλήνων και όχι των λαθρομεταναστών». «Απαντάει» σε αυτές με στέρηση κάθε στήριξης των δεύτερων, υποτίθεται, για να στηρίξει τους πρώτους.

Αυτό όμως είναι απλά μία τελευταία σταγόνα σε ένα ποτήρι που έχει ξεχειλίσει προ πολλού. Η πραγματικότητα που βίωναν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι πρόσφυγες και οι μετανάστες/μετανάστριες στη χώρα μας είναι γνωστή: ταξίδι μέσα στα κύματα ή στα άγρια νερά του Έβρου, (παράνομες) επαναπροωθήσεις από το λιμενικό στο Αιγαίο ή τον στρατό στον Έβρο αλλά και από τους διάφορους παρακρατικούς μηχανισμούς που επί χρόνια δρουν ανενόχλητοι, (παράνομες) επαναπροωθήσεις ακόμα και από τα αστικά κέντρα από τους ένστολους φασίστες της ΕΛ.ΑΣ., βασανισμοί, ξυλοδαρμοί, κλοπές από τα «όργανα της τάξης», εκδικητική καταστροφή των εγγράφων τους, ελλιπής πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μειωμένη πρόσβαση στο αυτονόητο ανθρώπινο δικαίωμα στο άσυλο μέσω μιας σειράς νόμων που την περιόρισαν ξανά και ξανά γελοιοποιώντας στην πράξη κάθε έννοια «ανθρώπινου δικαιώματος» και «διεθνών συμβάσεων» (με κορυφή αθλιότητας τον τελευταίο νόμο για το άσυλο), αναγνώριση για πρόσφυγες από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και τη Σομαλία, της Τουρκία ως ασφαλούς χώρας (!), μείωση του οικονομικού βοηθήματος που λάμβαναν οι αιτούντες άσυλο από 100% ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, ρατσιστικές και ξενοφοβικές συμπεριφορές, επιθέσεις στον δρόμο, μηδενική πρόσβαση στην αγορά εργασίας, μηδενική πρόσβαση σε ουσιαστικά προγράμματα ένταξης.

Ίσως κάποιοι σκεφτόμασταν ότι η πραγματικότητα αυτή δε θα μπορούσε να γίνει χειρότερη για τους/τις μετανάστες/μετανάστριες. Και ας την βλέπουμε να γίνεται όλο και χειρότερη, όλο και πιο ασφυκτική, όλο και πιο απάνθρωπη εδώ και 3 χρόνια. Είναι πραγματικά αδύνατον να χωρέσει το μυαλό μας όλες τις απάνθρωπες νοσηρότητες που είδαμε να συντελούνται σε βάρος των ανθρώπων αυτών που φτάσανε εδώ εξαντλημένοι από τον πόλεμο ή την εξαθλίωση ζητώντας άσυλο από τις κυρίαρχες τάξεις των κρατών, που προκάλεσαν αυτούς τους πολέμους και την εξαθλίωση τους.

Κι όμως συνηθίσαμε. Συνηθίσαμε τον εξευτελισμό των ανθρώπων. Τον βασανισμό τους. Τις επαναπροωθήσεις σε βάρος τους. Συνηθίσαμε τα ναυάγια. Συνηθίσαμε τα σώματα νεκρών παιδιών στις ακτές.

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΩΡΑ
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΘΑΝΑΤΟ

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Για εμάς, τους εργάτες και τις εργάτριες ανεξαρτήτως εθνικότητας, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, τα θύματα του πολέμου και της φτώχειας δεν είναι αντικείμενο διαχείρισης κρατικών μηχανισμών και οικονομικών ελίτ. Δεν ανεχόμαστε η ανθρώπινη ζωή να εξαρτάται από αποφάσεις των διακρατικών οργανισμών, όπως η ΕΕ και η Frontex, των εθνικών κρατών και των αναγκών της οικονομίας.

Απέναντι σε κάθε εξουσία, εμείς απαντάμε τώρα και πάντα με ταξική αλληλεγγύη. Οι ταλαιπωρημένοι, οι κυνηγημένοι εξαιτίας των πολέμων και των διώξεων κάθε εξουσίας και κάθε κράτους, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες/μετανάστριες, βρίσκονται στην καρδιά της αλληλεγγύης μας. Είναι ταξικά αδέρφια μας, το πιο υποτιμημένο, κακοπληρωμένο και επισφαλές μέρος της τάξης μας, βορά στα δόντια κάθε μικρού και μεγάλου αφεντικού. Είναι καθήκον μας να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπειά και την ελεύθερη μετακίνηση όλων των εργατών, σβήνοντας τις συνοριακές γραμμές που οι εξουσίες χάραξαν για τους υπηκόους τους, αλλά όχι για τα εμπορεύματα των αφεντικών και απαιτώντας άμεση νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και μεταναστριών.

Απαιτούμε να ανοίξουν άμεσα τα σύνορα και να απεγκλωβιστούν οι μετανάστες/μετανάστριες. Απαιτούμε την παροχή δημόσιας περίθαλψης και στέγης για όσους και όσες επιθυμούν να παραμείνουν στην Ελλάδα και τη χορήγηση των απαραίτητων εγγράφων για όσους και όσες επιθυμούν να μεταβούν σε λοιπές χώρες της Ευρώπης. Απαιτούμε να κλείσουν τώρα τα κολαστήρια-στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/μεταναστριών και να αρθούν τα κωλύματα στις διαδικασίες χορήγησης ασύλου, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί και η αποστέρηση εργασιακών και προνοιακών δικαιωμάτων από τους μετανάστες και τις μετανάστριες.

Στο πλευρό πάντα των αδύναμων, των καταπιεσμένων, των ξεριζωμένων αυτού του κόσμου, ανεξαρτήτως χρώματος και θρησκείας, ντόπιοι και «ξένοι» ενώνουμε τα χέρια, υψώνουμε τις γροθιές μας.

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΑΝΤΙ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ
ΠΕΜΠΤΗ 6/4 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ, ΩΡΑ 18:00

*Στηρίζουμε το μπλοκ της συνέλευσης Stop War On Migrants

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
lib_exthess@hoextmail.coexm
libertasalonica.wordpress.com

ΚΟΙΝΗ ΓΛΩΣΣΑ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΠΕΜΠΤΗ 6/4 18:00, ΚΑΜΑΡΑ

Στις 16/03 ξεκίνησαν απεργία πείνας 5 μετανάστες στο κλειστό κέντρο κράτησης, στο Παρανέστι της Δράμας και δυο μέρες αργότερα άλλοι 6 αποφάσισαν να συμμετέχουν στον αγώνα αυτό ενάντια στις συνθήκες διαβίωσης μέσα στο καμπ και παράλληλα απαιτώντας την απελευθέρωσή τους. Μόλις 3 μέρες πριν, στις 31/03 υπογράφηκε και η συμφωνία για την "επέκταση" του φράχτη στον Έβρο κατά 35χλμ, ώστε να "αναβαθμιστεί" περαιτέρω η θωράκιση των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας και επέκταση και της Ευρώπης. Τα push-backs, οι παράνομες δηλαδή επαναπροωθήσεις μεταναστών, εξακολουθούν σε καθημερινή βάση, τα ναυάγια και οι πνιγμοί όσων επιχειρούν να διασχίσουν τα θαλάσσια σύνορα συνεχίζονται απρόσκοπτα, οι μετανάστες στοιβάζονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και όσοι είχαν την "τύχη" να μείνουν σε κάποιο σχετικά αξιοπρεπές οίκιμα μέσω κάποιου προγράμματος στέγασης, τώρα πετιούνται στο δρόμο.

Παράλληλα οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι και σύσσωμος ο κρατικός μηχανισμός σπεύδει να διαψεύσει τα δημοσιεύματα των New York Times που μιλούν για μυστικές φυλακές στον Έβρο όπου γίνονται συστηματικά βασανιστήρια, συνεχίζεται αδιάκοπα η προσπάθεια αποκλεισμού και εκτοπισμού των μεταναστ(ρι)ών από τον κοινωνικό ιστό και το κέντρο των πόλεων, η διαδικασία χορήγησης ασύλου ολοένα και δυσχεραίνει και το νομικό οπλοστάσιου του κράτους αναβαθμίζεται μέσα από την πρόταση σχεδίου νόμου για το "Νέο Κώδικα Μετανάστευσης". Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης συνοψίζονται στα παραδείγματα του Καρά Τεπέ, στη Λέσβο αλλά και σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την επικράτεια, όπου οι άνθρωποι αναγκάζονται να ζουν έγκλειστοι, χωρίς ρεύμα, θέρμανση και τρεχούμενο νερό, στοιβαγμένοι σε σκηνές. Παράλληλα βρίσκονται αντιμέτωποι με τον παρατεταμένο εγκλεισμό τους μέσα στα κέντρα κράτησης με πρόσχημα την πανδημία, την παντελή έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης αλλά και οποιασδήποτε άλλης πρόληψης αναφορικά με τα μέτρα για την αποφυγή της διασποράς του covid-19. Ακόμα όμως και όσοι καταφέρνουν να ξεφύγουν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, βρίσκονται αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα της διαβίωσης ως αόρατες υπάρξεις μέσα στα καπιταλιστικά κέντρα. Η μια κυβέρνηση διαδέχεται την άλλη και μέσω της εγκληματικής πολιτικής τους η οποία συνίσταται στις εκκενώσεις των προσφυγικών καταλήψεων, τις έντονες πιέσεις με σκοπό να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους αλλά και τη διακοπή ή την τρομακτική περικοπή των οικονομικών βοηθημάτων και προγραμμάτων που τους παρέχονταν, τους επιβάλλουν να ζουν κάτω από ένα καθεστώς εξευτελισμού χωρίς να ξέρουν τι τους ξημερώνει. Οι εξώσεις έρχονται η μία μετά την άλλη, ακόμη και σε όσους αιτούντες ασύλου έχουν πάρει θετική απόφαση, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να φεύγουν από τη χώρα ή να μένουν πολλά άτομα και οικογένειες μέσα σε ένα διαμέρισμα, ακόμα και να ζουν στο δρόμο μη έχοντας άλλη επιλογή.
Η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών αποτελεί ένα διαρκές κρατικό έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα. Ένα έγκλημα που η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να ολοκληρώσει, βαδίζοντας πάνω στο κόκκινο χαλί που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από την απονεύρωση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, την ανέγερση του φράχτη στον Έβρο (έστω και χωρίς φιέστες!) και με τα δεκάδες κατασταλτικά χτυπήματα που δέχτηκαν οι καταλήψεις στέγης μεταναστ(ρι)ων και οι δομές του κινήματος κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του, επιδιώκοντας την εγκαθίδρυση ένα καθεστώτος εκτάκτου ανάγκης, όπου όσοι περισσεύουν θα πετιούνται στο περιθώριο.
Η εξουσία δολοφονεί. Παντοτινές προϋποθέσεις της είναι η εκμετάλλευση και ο θάνατος. Όλες οι πολιτικές αποσκοπούν στην ένταση της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της εδραίωσης του κοινωνικού κανιβαλισμού μεταξύ των εκμεταλλευομένων, τη λουμπενοποίηση των αντιστάσεων και των υποκειμένων, την ενίσχυση του καθεστώτος εξαίρεσης για τους πληθυσμούς που «περισσεύουν», το όρθωμα των τειχών απέναντι στον εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό. Λέμε εδώ και χρόνια ότι η απομείωση της αξίας της ανθρώπινης ζωής όπως συντελείται από τις διαχρονικά εγκληματικές πολιτικές του κράτους και τις επιταγές του κεφαλαίου διαμορφώνουν ολοένα πιο δολοφονικά περιβάλλοντα. Σήμερα, μετά και τη μαζική κρατική δολοφονία που διαπράχτηκε στα Τέμπη, η αίσθηση στην κοινωνική βάση είναι ότι έχουμε βρεθεί στη μέση ενός ακήρυχτου πολέμου, πως η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία αν είσαι φτωχός εργάτης, πρόσφυγας, μετανάστρια ή μέλος κάποιας μειονότητας. Οι ζωές των καταπιεσμένων θυσιάζονται στον βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας, η οποία για να συνεχίσει απρόσκοπτα τον κύκλο εκμετάλλευσης χρειάζεται την κρατική τρομοκρατία.

Τα παραπάνω δεν αποτελούν κάποιο πρωτοφανές γεγονός, αλλά μία πάγια κατάσταση στη διαχείριση της ζωής των προσφύγων και των μεταναστών τα τελευταία χρόνια. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής του καθεστώτος εξαίρεσης. Σε μέρη αυτά η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία, καθώς το πλέον απαξιωμένο κομμάτι του πληθυσμού, οι αόρατοι αυτής της κοινωνίας στερούνται όχι μόνο τις στοιχειώδεις παροχές και δικαιώματα, όπως αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, περίθαλψης, εκπαίδευσης ακόμα και σίτισης αλλά και το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή. Η κατάσταση αυτή, και στην Ελλάδα, αλλά και σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη υποδοχής προσφύγων και μεταναστών, είναι πλέον η θεμελιωμένη (και νομικά θεσπισμένη) διαχείριση των ανθρώπων που κρίνεται ότι περισσεύουν μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Άνθρωποι χωρίς χαρτιά, χωρίς ονόματα και τέλος δίχως ζωές προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φρίκη του πολέμου και της φτώχειας και πεθαίνουν, προσπαθώντας να κερδίσουν λίγη από την αξιοπρέπεια και τη ζωή που τους έχει στερήσει η βαρβαρότητα της εξουσίας είτε αυτή πετάει βόμβες είτε χτίζει κολαστήρια.

Από τη μεριά μας η αλληλεγγύη δεν γνωρίζει ούτε σύνορα, ούτε χρονικά περιθώρια. Είναι διαρκής, έμπρακτη και δεν εγκλωβίζεται σε κανενός είδους διαχωρισμούς (πρόσφυγες - μετανάστες). Καμία λύση δεν μπορεί να είναι προσωρινή μιας και το πρόβλημα δεν εμφανίστηκε τώρα αλλά δημιουργείται εδώ και χρόνια από τις χώρες που διαχειρίζονται τον παγκόσμιο πλούτο. Η οργάνωση των καταπιεσμένων σε όλο τον κόσμο είναι η μόνη που μπορεί να ανατρέψει την κυριαρχία και να εξασφαλίσει ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Η κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων ξένων ή ντόπιων αποτελεί το όπλο μας ενάντια στους εκμεταλλευτές. Οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε μαζί με τους μετανάστες για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας. Διεκδικούμε ντόπιοι και μετανάστες την ελεύθερη πρόσβαση όλων μας στα κοινωνικά αγαθά (υγεία, παιδεία, τροφή, στέγαση) και οξύνουμε τον αγώνα για έναν κόσμο χωρίς κράτη, σύνορα και εκμετάλλευση. Παλεύουμε μαζί με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες να σταματήσουν οι επαναπροωθήσεις, να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για ζωή, δουλειά και διαμονή με αξιοπρέπεια για κάθε άνθρωπο που έχει ανάγκη.

Αλληλεγγύη, κοινός αγώνας και κοινή ζωή.

Ενάντια στα pushbacks, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών

Η κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων, ξένων ή ντόπιων αποτελεί το όπλο μας ενάντια στους εκμεταλλευτές.

κάλεσμα : Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης Α.Π.Ο. - Ο.Σ.