kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεια υπερασπισης της ΒΙΟΜΕ

ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΕ

ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2023, 12.00 ΚΑΜΑΡΑ

ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΕ ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 12.00 ΚΑΜΑΡΑ

Θέλουν (και) τη ζωή μας.

Το τραγικό καπιταλιστικό-κρατικό έγκλημα στα Τέμπη κατέδειξε, ακόμη και στα πιο κλειστά αυτιά, πως ο σύγχρονος καπιταλισμός θα περάσει (κυριολεκτικά) επι πτωμάτων για να πετύχει την διαρκή αύξηση των κερδών που επιδιώκει. Το βλέπουμε στις καραβιές αθώων δολοφονημένων προσφύγων στο Αιγαίο και στον Έβρο, το βλέπουμε σε όλη την Μεσόγειο, το βλέπουμε στα σκοπίμως εγκαταλελειμμένα νοσοκομεία, το βλέπουμε στα εργοτάξια των εργατικών "ατυχημάτων" όπως βαφτίζουν τις εργοδοτικές δολοφονίες, το βλέπουμε στις στρατιές των ανέργων και των αστέγων, το είδαμε και στα Τέμπη. Ως εδώ. Αν θέλουμε να αντισταθούμε στη λαίλαπα του καπιταλισμού πρέπει να οργανώσουμε την κοινωνική αυτοάμυνα σε κάθε χώρο, γειτονιά και εργατικό τομέα. Και κοινωνική αυτοάμυνα σημαίνει να υπερασπιστούμε τις δομές του κοινωνικού κινήματος που προάγουν την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και την αυτοδιαχείριση. Να υπερασπιστούμε (και) την ΒΙΟΜΕ. Σήμερα που η σπίθα της εξέγερσης άναψε (ξανά) στην καρδιά της Ευρώπης κάθε σπιθαμή γης που βρίσκεται μακριά από τον έλεγχο του κεφαλαίου είναι ζωτικής σημασίας για τις μάχες που έρχονται.

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΤΗ ΒΙΟΜΕ! ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ!

Εδώ και 10 χρόνια, στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, γίνεται πράξη ο εργατικός έλεγχος στην παραγωγή και η αυτοδιαχείριση της εργασίας. Οι εργαζόμενες,-οι αντιστάθηκαν στο φόβο, όταν η ιδιοκτησία πτώχευσε δόλια το εργοστάσιο, μέσα στη χειρότερη, τις τελευταίες δεκαετίες, επίθεση της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας στις ζωές όλων μας. Πήραν τη ζωή τους στα χέρια τους και απέναντι στη βαρβαρότητα της σύγχρονης πραγματικότητας, αποφάσισαν να καταλάβουν το εργοστάσιο, για να απαλλαγούν από την εκμετάλλευση και την καταπίεση αιώνων.

Με τη στήριξη ενός τεράστιου κύματος αλληλεγγύης σε όλο τον πλανήτη, κράτησαν ζωντανό το ανακτημένο εργοστάσιο, χωρίς αφεντικά, με αυτοδιεύθυνση μέσω της συνέλευσης των εργαζόμενων και με κοινωνικό έλεγχο, την ώρα που τα εργοστάσια στην περιοχή έκλειναν το ένα μετά το άλλο. Άλλαξαν το αντικείμενο της παραγωγής, προσφέροντας στην κοινωνία φυσικά καθαριστικά, καλύπτοντας πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, βοηθώντας στη διαχείριση των αποβλήτων της ελαιουργίας, σε ένωση με τους παραγωγούς, έξω από το σύστημα εκμετάλλευσης των καρτέλ του εμπορίου. Μαζί με την κοινωνία, το εργοστάσιο έγινε χώρος αγώνα, δημιουργίας και πολιτισμού: αυτόνομες αγορές, συντονισμοί εργαζόμενων από ανακτημένα εργοστάσια και συνεργατικά εγχειρήματα από όλο τον κόσμο, το πρώτο στην Ελλάδα εργατικό ιατρείο, φεστιβάλ, εικαστικές παρεμβάσεις-graffiti, εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, προβολές, συναυλίες, συζητήσεις, δράσεις αλληλεγγύης στους μετανάστες, παρουσίες ανθρώπων από όλο τον πλανήτη που παλεύουν για έναν κόσμο ελευθερίας, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας, έφεραν χιλιάδες κόσμου στο εργοστάσιο.

Χιλιάδες και οι άνθρωποι που στήριξαν το εγχείρημα στους δρόμους, στους συντονισμούς των κοινωνικών αγώνων, στα δικαστήρια, αποτρέποντας τους πλειστηριασμούς του οικοπέδου της πτωχευμένης μητρικής επιχείρησης Φίλκεραμ, έξω από τα υπουργεία, αποκρούοντας την καταστολή της αστυνομίας. Χιλιάδες στα καραβάνια αγώνα και αλληλεγγύης που διέτρεξαν την τοπική γεωγραφία και όλη την Ευρώπη. Μαζί με τη ΒΙΟΜΕ, για την υπεράσπιση της εργατικής αυτοδιαχείρισης, για να κάνουμε τις ζωές μας καλύτερες, χωρίς να περιμένουμε από κανέναν εκπρόσωπο να μας «σώσει».

Για την Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟΜΕ ήταν και είναι ένας αγώνας βάσης, πέρα και έξω από κοινοβουλευτικά διλήμματα. Επειδή διανύουμε προεκλογική περίοδο θέλουμε να υπενθυμίσουμε σε όλους πως δεν πρόκειται να γίνουμε χειροκροτητές κανενός κόμματος. Να υπενθυμίσουμε πως ήμασταν οι πρώτοι που φάγαμε ξύλο από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το 2016 και πως αν σήμερα συζητάμε για την υπεράσπιση της ΒΙΟΜΕ, υπάρχει μεγάλη ευθύνη στην ίδια κυβέρνηση, λόγω της ψήφισης των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών το 2017 και την μη διευθέτηση του ζητήματος όπως είχαν υποσχεθεί δια στόματος Τσίπρα, ενώ η κυβέρνηση της ΝΔ αξιοποιεί τους νόμους που ψήφισε η προηγούμενη και υλοποιεί τα σχέδια των οικονομικών αρπακτικών. Από αυτήν την σκοπιά υπερασπίζουμε τους κοινωνικούς αγώνες βάσης απέναντι σε κάθε κυβέρνηση. Από την άλλη χαιρόμαστε πολύ που κόσμος ανεξαρτήτου κομματικής ή πολιτικής τοποθέτησης προσέρχεται στην αλληλεγγύη και στηρίζει ανιδιοτελώς την προσπάθεια.

Οι εργαζόμενοι από την μεριά τους έχουν κάθε δικαίωμα να χρησιμοποιούν ότι δυνατότητα τους δίνεται για να φέρουν σε πέρας τους στόχους τους.

Δέκα χρόνια τώρα, οι εργαζόμενες/οι της ΒΙΟΜΕ δηλώνουν την απόφασή τους να μην παραδώσουν το εργοστάσιο και τις ζωές τους ούτε στις σειρήνες των υποσχέσεων των κυβερνώντων ούτε στους πραιτοριανούς των fund που έρχονται να μας αγοράσουν με τον πλούτο που μας έκλεψαν, πετώντας στο δρόμο εργαζόμενους, οικογένειες, ολόκληρες ζωές, με τη σύμπραξη της κρατικής καταστολής που επιτίθεται βάναυσα σε κάθε ελεύθερο, κοινωνικό ανακτημένο χώρο, προς όφελος του real estate.

Εμείς, οι αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι που βλέπουμε στο συλλογικό εγχείρημα της ΒΙΟΜΕ, ένα παράδειγμα για τις ζωές μας, δηλώνουμε ότι θα υπερασπιστούμε το εργοστάσιο και την εργατική αυτοδιαχείριση, απέναντι στον πλειστηριασμό του οικοπέδου της Φίλκεραμ.

ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΚΑΘΕ ΦΛΟΓΑ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΟΜΕ!

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!

ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΕ

ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 12.00 ΚΑΜΑΡΑ

Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον αγώνα της ΒΙΟΜΕ

#defendVIOME

αναλυτικά το κάλεσμα τις επόμενες ημέρες.

κάλεσμα : Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης και στήριξης του αγώνα των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής

Τον Αύγουστο του 2011 η Βιομηχανική Μεταλλευτική (ΒΙΟ.ΜΕ.), θυγατρική εταιρία της Philkeram Johnson και ιδιοκτησίας της οικογένειας Φιλίππου, χρεώνεται από τη μητρική της εταιρία με δάνειο ύψους 1,9 εκατομμυρίων ευρώ, σε μια προσπάθεια της Philkeram Johnson να παρουσιάσει πλασματικό παθητικό, ισοσκελίζοντας έτσι με αυτήν την κομπίνα τον αρνητικό ισολογισμό της εταιρίας. Ποιοι πλήρωσαν την εν λόγω κομπίνα; Φυσικά οι εργαζόμενοι που παρέμεναν απλήρωτοι.

Μετά από 18 μήνες επίσχεσης εργασίας, αντί για την παραίτηση και τη μοιρολατρία, οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. μέσα από οριζόντιες διαδικασίες αποφάσισαν να κάνουν κάτι που σε πολλούς θα φάνταζε αδύνατο: να καταλάβουν το εργοστάσιο και να το δουλέψουν μόνοι τους! Στη γενική του συνέλευση το σωματείο της ΒΙΟ.ΜΕ., λοιπόν, αποφάσισε την αυτοδιαχείριση, προχωρώντας στην κατάληψη του εργοστασίου. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, η ΒΙΟ.ΜΕ. λειτουργεί χωρίς αφεντικά, με αυτοδιαχείριση της παραγωγής και με τους ίδιους τους εργάτες να συναποφασίζουν αμεσοδημοκρατικά για ό,τι αφορά τη λειτουργία της μέχρι και σήμερα. Αποδεικνύουν έτσι σε κάποιους από εμάς, τους υπόλοιπους εργαζόμενους που «σκύβουμε το κεφάλι» κάθε μέρα γιατί «δε γίνεται αλλιώς», ότι ίσως τελικά τα αδύνατα, μπορούν να γίνουν δυνατά, αρκεί να το αποφασίσουμε.

Οι επιθέσεις του κράτους ήταν πολλές όλα αυτά τα χρόνια, αλλά η ΒΙΟΜΕ και ο κόσμος της αλληλεγγύης που στάθηκε δίπλα της, δεν επέτρεψε την αχτίδα ελπίδας που αποτελεί το παράδειγμα του αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου να σβήσει. Στις 25/10/2018 ξεκίνησε εκ νέου στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης η διαδικασία του επιχειρούμενου πλειστηριασμού ολόκληρου του εργοστασιακού οικοπέδου και όχι μόνο του τμήματος της Philkeram Johnson όπως είχαν προτείνει οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. Τελικά, την 1/2/2023 το βιομηχανικό ακίνητο της «Φίλκεραμ Johnson» στο οποίο βρίσκεται η ΒΙΟΜΕ πέρασε μέσω ηλεκτρονικού πλειστηριασμού (οι οποίοι θεσπίστηκαν επί κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) σε άγνωστο μέχρι στιγμής επενδυτή, η ταυτότητα του οποίου αναμένεται να γίνει γνωστή όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία μεταγραφής του ακινήτου. Συντονισμένα, υπό την ταύτιση των συμφερόντων τους, κράτος και αφεντικά επιδιώκουν να τερματίσουν το εγχείρημα της εργατικής αυτοδιαχείρισης της ΒΙΟ.ΜΕ. και να ωθήσουν τους εργάτες της στην ανέχεια και την ανεργία

Σήμερα η ΒΙΟΜΕ αντιμετωπίζει τον μεγαλύτερο κίνδυνο από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας της. Σήμερα χρειάζεται τον κόσμο της αλληλεγγύης πιο πολύ από ποτέ.

Για εμάς η ΒΙΟ.ΜΕ. αποτελεί ένα ελευθεριακό παράδειγμα ταξικής αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης της παραγωγής. Είναι μία έμπρακτη απόδειξη ότι εμείς, οι εργάτες και οι εργάτριες, μπορούμε να παράξουμε, να καλύψουμε τις ανάγκες μας, να ζήσουμε, ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ. Ότι όσα μας μοιάζουν αδύνατα, όταν ψιθυρίζουμε στους διάδρομους των χώρων εργασίας μας, αγανακτισμένοι με το αφεντικό μας που μας τσαλαπατά 8, 9 ή 10 ώρες τη μέρα για ένα μισθό που δεν φτάνει να καλύψει ούτε τις βασικές ανάγκες μας, ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΑ. «Και τι να κάνουμε;», «Υπάρχει τεράστια ανεργία», «Τυχεροί είμαστε που έχουμε και αυτή τη δουλειά», «Δική του είναι η επιχείρησης, ότι θέλει κάνει». Να σταματήσουμε να αποδεχόμαστε την ήττα μας. Να αντισταθούμε στη συνεχή υποτίμηση των ζωών μας. Η Αυτοδιαχείριση είναι δυνατή. Το να καταλάβουμε τα μέσα παραγωγής είναι δυνατό. Το να ζήσουμε χωρίς αφεντικά είναι δυνατό. Το να ζητήσουμε τη στήριξη άλλων εργατών/εργατριών και να την έχουμε είναι δυνατό. Και ποιος ξέρει; Ίσως αν κάνουμε αυτό, τελικά να φτάσουμε να μιλάμε για μια ζωή χωρίς αφεντικά, χωρίς κράτος, χωρίς πολέμους, χωρίς αδικία, χωρίς φτώχεια, χωρίς εξαθλίωση. Γιατί ίσως τότε να δούμε ότι τα αφεντικά, το κράτος και οι παρατρεχάμενοι τους δεν είναι αναγκαίοι πουθενά.

Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. αντιλαμβάνονται ότι την αξιοπρέπεια δε σου τη χαρίζει κανείς. Τη διεκδικείς και την κατακτάς. Οι ανυποχώρητοι αγώνες μας μπορούν να νικήσουν. Στεκόμαστε δίπλα στους εργαζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ., με όπλο μας την ταξική αλληλεγγύη, έχοντας πάντα το βλέμμα μας στραμμένο στον συνεχή δρόμο για την κοινωνική επανάσταση. Έχοντας πάντα το βλέμμα μας στραμμένο στην προοπτική μιας αυτοδιευθυνόμενης κοινωνίας.

Γιατί κάθε καταιγίδα ξεκινά με μία σταγόνα.
Και εμείς οφείλουμε να προσπαθήσουμε, μέσα στη μαυρίλα των καιρών, να γίνουμε αυτή η σταγόνα.

ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ

ΜΠΑΤΣΟΙ, ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ: Η ΒΙΟ.ΜΕ. ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΒΙΟ.ΜΕ.:
ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 12:00, ΚΑΜΑΡΑ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
lib_exthess@hoextmail.coexm
libertasalonica.wordpress.com

ΣΑΒΒΑΤΟ 8/4 ΣΤΙΣ 12:00 ΚΑΜΑΡΑ

ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ Η ΒΙΟ.ΜΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΒΙΟ.ΜΕ

Η Σ.Ε. ΒΙΟ.ΜΕ. από τις 12 Φεβρουαρίου του 2013 αποτελεί το μοναδικό κατειλημμένο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο του ελλαδικού χώρου. Οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής αποφάσισαν να αψηφήσουν τις εντολές του κράτους και του κεφαλαίου και διάλεξαν τον δρόμο του αγώνα, προχωρώντας σε κατάληψη του εργοστασίου. Βασικοί άξονες πάνω στους οποίους δομήθηκε το εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ ήταν, είναι και θα είναι το τρίπτυχο αυτοδιαχείριση - αυτοδιεύθυνση - αυτοοργάνωση. Παράγοντας φυσικά και βιολογικά προϊόντα καθαρισμού και υγιεινής, αναδεικνύουν μια διαφορετική μορφή οργάνωσης της παραγωγικής διαδικασίας από τους ίδιους τους εργαζόμενους, γεγονός που φυσικά διόλου δεν συμφέρει τις οικονομικές ελίτ και τις κρατικές πολιτικές εξαθλίωσης της ταξικής βάσης.

Από το 2015, και ενώ η μητρική εταιρία με την οικογένεια Φιλίππου κατάφεραν δια της πλαγίας οδού να πτωχεύσουν το εργοστάσιο, δρομολογήθηκε η διαδικασία εκποίησης - πλειστηριασμού των οικοπέδων της Φίλκεραμ, συμπεριλαμβανομένου και του οικοπέδου της ΒΙΟ.ΜΕ.. Έκτοτε, ξεκίνησε ένας αγώνας αλληλεγγύης στους εργαζομένους της ΒΙΟ.ΜΕ., με συνεχείς κινητοποιήσεις τόσο στο κέντρο της πόλης της Θεσσαλονίκης, όσο και στο κατειλημμένο εργοστάσιο. Δημιουργήθηκαν συνελεύσεις, πλειστηριασμοί ακυρώθηκαν και παρά τη συνεχή καταστολή που εξαπέλυε το κράτος, οι δυνάμεις του κινήματος βρισκόμενες στην πρώτη γραμμή απέναντι στους μπάτσους και τους δικαστές, κατάφεραν κάθε στιγμή να κάνουν ξεκάθαρο πως η ΒΙΟ.ΜΕ. δεν παραχωρείται.

Τώρα όμως τα αφεντικά ξανάρχονται για να πάρουν πίσω αυτό που δικαιωματικά ανήκει στους εργάτες. Με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, ενός θεσμού που εισήγαγε η «αριστερή» κυβέρνηση το 2017, το κεφάλαιο χέρι χέρι με τη δικαστική εξουσία, ξεπούλησαν στα κρυφά το οικόπεδο πάνω στο οποίο βρίσκεται το εργοστάσιο. Αυτό που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι πάσης φύσεως εξουσιαστές, που απεργάζονται να απομυζήσουν τον κοινωνικό πλούτο, είναι ότι οι κοινωνικές και εργατικές ανάγκες είναι αδιαπραγμάτευτες.

Η ανείπωτη τραγωδία με την σύγκρουση των αμαξοστοιχιών στα Τέμπη μας υπενθυμίζει δυστυχώς με τον χείριστο τρόπο το πως αντιλαμβάνονται το κράτος και το κεφάλαιο την ανθρώπινη ζωή διαχρονικά: Ως ένα μέσο παραγωγής κέρδους - ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Δεκάρα δε δίνουν για την ασφάλειά μας, όπως και δεκάρα δε δίνουν για τις ζωές μας. Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές και την ταυτόχρονη επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Αυτή είναι λοιπόν η αναβάθμιση στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των ανθρώπων που μετακινούνται και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες - ούτε για ατυχήματα, ούτε για ''ανθρώπινα λάθη'', ούτε για ''κακή στιγμή''. Οι αγώνες μας για δημόσια και αξιοπρεπή συγκοινωνιακά μέσα, οι αγώνες μας ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό κουβαλάνε τη δικαιοσύνη που αποζητάμε. Ήδη τα πρώτα δρομολόγια επιβατηγών τρένων έχουν αρχίσει ξανά, καθώς προφανώς το μόνο που έχει σημασία για αυτούς, είναι τα κέρδη που χάνονται. Η κυβέρνηση, σε μια προεκλογική περίοδο πλέον, βρίσκεται σε άψογα αρμονική συνεργασία με τους πληρωμένους δημοσιογράφους της, και προσπαθούν καθημερινά να κάνουν το έγκλημα των Τεμπών να ξεχαστεί. Είναι αναγκαίο, προκειμένου να μην βρισκόμαστε πιόνια στις σκακιέρες των αφεντικών, προκειμένου να μη ρισκάρουμε τις ζωές μας για τα κέρδη τους, να πάρουμε και τους εργασιακούς χώρους στα χέρια μας.

Ο μόνος τρόπος είναι η κατάληψη και η αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής από τους «πραγματικούς ιδιοκτήτες» τους - την εργατική τάξη. Η ΒΙΟ.ΜΕ. αποδεικνύει ότι η αυτοδιαχείριση δεν είναι ουτοπία αλλά πραγματώνεται μέσα από αγώνες στο εδώ και στο τώρα, ανατρέποντας τις εξουσιαστικές δομές του καπιταλιστικού συστήματος. Η κατάληψη ενός χώρου και η δόμηση μιας κοινότητας αγώνα αποτελούν μία πολιτική πράξη, η οποία πρώτα και κύρια αποτελεί μία ηχηρή εναντίωση σε οποιαδήποτε μορφή ιδιοκτησίας. Οι καταλήψεις με την ύπαρξη τους και μόνο αμφισβητούν έναν από τους βασικότερους θεσμούς του καπιταλιστικού συστήματος, λειτουργούν ως πρότυπα οργάνωσης και αγώνα και αποτελούν τρόπο κριτικής σε αυτόν τον κόσμο. Θέτουν σε αμφισβήτηση την κυριαρχία μέσα από την αυτό-οργανωμένη και αντί-ιεραρχική τους λειτουργία, προεικονίζοντας ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, ότι μία κοινότητα μπορεί να λειτουργήσει χωρίς συμφέροντα, ιεραρχία, αφεντικά, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Δίχως οικονομικούς, έμφυλους, φυλετικούς και άλλους κοινωνικούς διαχωρισμούς, εναντιωμένοι στην εξουσία των λίγων και τις ηγεμονικές λογικές κράτους και καπιταλισμού, οι κατειλημμένοι χώροι αποτελούν μέσα διάχυσης γνώσης και εμπειρίας. Είναι παράθυρα προς μία άλλη κοινωνία, βασισμένη στην αλληλεγγύη, στις ισότιμες σχέσεις, στον αλληλοσεβασμό, στην αυτό-οργάνωση.

Η υποχώρηση των κοινωνικών κινημάτων τα τελευταία χρόνια και η μείωση των αντιστάσεων είναι ένας ακόμα παράγοντας που επιτρέπει στο κράτος να δρα ανενόχλητο και να χτυπάει με μικρό πολιτικό κόστος τις καταλήψεις. Οι εκκενώσεις των καταλήψεων Π. Νεκροτομείο στην Αλεξανδρούπολη, Ντουγρού στη Λάρισα, η εισβολή στα Προσφυγικά στην Αθήνα καθώς και η πρόσφατη εκκένωση της Κατάληψής μας, Mundo Nuevo στη Θεσσαλονίκη αποδεικνύουν την πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης καθώς και το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται εν όψει εκλογών - αποκλειστικά στην άκρα δεξιά και στα πιο οπισθοδρομικά τμήματα της κοινωνίας αυτά που βρίσκονται μακριά από οποιαδήποτε διαδικασία κοινωνικής κινητοποίησης και ενημερώνονται αποκλειστικά από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ. Ωστόσο, οι κατειλημμένοι χώροι δεν παραδίδονται αλλά μάχονται, γιατί αυτά που δομούμε είναι πιο σημαντικά από αυτά που οι εξουσιαστές αυτού του κόσμου απειλούν να μας στερήσουν μέσα από διώξεις, απειλές και προφάσεις εκκένωσης.

Αυτό φάνηκε στην πράξη, το πρωί της Πέμπτης 16 Μάρτη. Στα πλαίσια της πανεργατικής γενικής απεργίας η Mundo Nuevo ανακαταλαμβάνεται, αποτελώντας έτσι έναν ακόμα τρόπο ανάδρασης με το ευρύτερο κοινωνικό κίνημα, μια ανατροφοδότηση της ριζοσπαστικής αντίστασης, ένα λογικό βήμα για το μεγάλο άλμα της σύγκρουσης με τον ολοκληρωτισμό. Η ανακατάληψη της Mundo Nuevo πριν από οτιδήποτε άλλο σήμαινε τη διεκδίκηση να παρθεί πίσω, ένα κομμάτι της ζωής των καταπιεσμένων από τα ματωμένα χέρια πολιτικών, αστυνομικών, δικαστών και επιχειρηματιών. Η υπεράσπιση των κατειλημμένων χώρων είναι μονόδρομος, είναι η απόδειξη ότι η κοινωνική και ταξική βάση έχει κριτήρια και αντιλαμβάνεται την εγκληματική φύση του συστήματος εκμετάλλευσης

Εμείς ως αναρχικοί/κές προτάσσουμε την κατάληψη των μέσων παραγωγής με σκοπό την κοινωνική αυτοδιεύθυνση, την συγκρότηση σωματείων βάσης και τους αγώνες των από κάτω. Συνεχίζουμε να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους εργαζομένους της ΒΙΟ.ΜΕ. ,και θα παλέψουμε μέχρι να δικαιωθεί ο αγώνας τους.

… μέχρι την ανατροπή του κόσμου του κράτους και του κεφαλαίου, την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό!

ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ Η ΒΙΟ.ΜΕ. ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΕΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

κάλεσμα : Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης - Α.Π.Ο. - Ο.Σ.