Πέμπτη 16 Μαρτίου 2023 στις 10.30 πμ
Απεργιακή συγκέντρωση για το έγκλημα των Τεμπών
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
Πριν λίγες μέρες στα Τέμπη εκτυλίχθηκε η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής σιδηροδρομική τραγωδία στην χώρα, αποτέλεσμα του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας με το πρόσχημα της κρίσης. Το πλιάτσικο που εξελίσσεται αδιάκοπα από το 2010 είχε ως αποτέλεσμα 57νεκρούς και πολλές δεκάδες τραυματίες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι και νέες 20 με 30 χρονών, θύματα της κυρίαρχης ιδεοληψίας σύμφωνα με την οποία το μοναδικό πράγμα που πρέπει να προστατευτεί σαν κόρη οφθαλμού είναι το καπιταλιστικό κέρδος.
Ευθύνη έχουν όλες οι κυβερνήσεις που διαχρονικά κρατούν υποβαθμισμένο τον ΟΣΕ προλειαίνοντας το έδαφος για την πώλησή του. Ευθύνη έχουν όλοι όσοι υπέγραψαν την υποχρέωση ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ ως μνημονιακής υποχρέωσης το 2010. Ευθύνη έχει ονομαστικά ο Χρήστος Σπίρτζης του ΣΥΡΙΖΑ που ξεπούλησε το 2017 τον ΟΣΕ στη Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. αντί του αστείου ποσού των 45 εκατομμυρίων ευρώ, την ίδια στιγμή που το ελληνικό κράτος αναλάμβανε την ευθύνη να την επιδοτεί με 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για να εκτελεί συγκεκριμένα δρομολόγια. Αυτός ο αλήτης τότε είχε δικαιολογήσει την πώληση λέγοντας ότι «πουλήσαμε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για να μην φάει ο ελληνικός λαός στο κεφάλι ενάμιση μνημόνιο».
Η τραγωδία στα Τέμπη δεν είναι ένα ατύχημα που κανείς δεν περίμενε. Λίγες ώρες πριν την μετωπική σύγκρουση της εμπορικής με την επιβατική αμαξοστοιχία, ένα καλώδιο ηλεκτροκίνησης κόπηκε και έπεσε πάνω σε αμαξοστοιχία στην οποία επέβαιναν 450 επιβάτες. Τέτοια ατυχήματα και βλάβες είναι καθημερινό φαινόμενο τα τελευταία χρόνια. Όλα αυτά ενώ συχνά-πυκνά η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ πανηγυρίζουν για δήθεν αναβαθμίσεις του σιδηροδρομικού δικτύου και για δήθεν σύγχρονα τραίνα με τα οποία εξοπλίζεται ο ΟΣΕ. Ωστόσο, ρεπορτάζ του Investigate Europe με τίτλο "«Το μόνο που μπορώ να πω είναι καλή τύχη»: Πώς επιστρέφουν στην Ελλάδα τα τραίνα που καταργήθηκαν από την Ελβετία", αποκάλυπτε στις 18 Φεβρουαρίου 2022 ότι τα μεταχειρισμένα τρένα ETR 470 που διαφημίζονταν ως αναβάθμιση των ελληνικών σιδηροδρόμων στην πραγματικότητα είναι άκρως προβληματικά κι επικίνδυνα αποκτώντας πριν από 20 χρόνια το παρατσούκλι «τραίνο βλάβης» στην Ελβετία από την οποία αποσύρθηκαν κακήν κακώς. Όπως είναι λογικό, συμπεραίνουμε πως τα προαναφερθέντα ρεπορτάζ είχαν περισσότερη σχέση με πληρωμένα διαφημιστικά σποτ παρά με δημοσιογραφία.
Εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους έχουν καταγγείλει επανειλημμένα μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων τις ελλείψεις στην ασφάλεια. Τελευταία ανακοίνωση αυτή στις 7 Φλεβάρη 2023 όπου η ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών αναφέρει: "Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις". Την ίδια στιγμή ο Χατζηδάκης πανηγύριζε που η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έγινε κερδοφόρα κι ο υπουργός μεταφορών Κ. Καραμανλής έλεγε στις 20 Φλεβάρη πως "δεν παίζουμε με την ασφάλεια των επιβατών στα τραίνα". Το είδαμε.
Τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και στελεχών της εταιρείας, οι παρόλες περί «εθνικής τραγωδίας» και η απόδοση ευθυνών σε «ανθρώπινα λάθη» δεν πρέπει να μας παραπλανήσουν. Οι εργαζόμενοι είχαν αναφερθεί επανειλημμένα στα κενά ασφαλείας και στις ανάγκες συντήρησης και αναβάθμισης του δικτύου, είχαν προειδοποιήσει σε όλους τους τόνους πως το δυστύχημα έρχεται. Είναι αυτοί που καθημερινά παλεύουν να βγάλουν τη δουλειά και να εξασφαλίσουν την ακεραιότητα πληρώματος κι επιβατών με πενιχρά μέσα. Το ελάχιστο που πρέπει να γίνει σήμερα είναι η ακύρωση της πώλησης του ΟΣΕ κι η ουσιαστική αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου με βάση την ασφάλεια και την αντίληψη των μεταφορών ως δημόσιου αγαθού που δεν μπορεί να λειτουργεί με βάση το κέρδος. Αλλά δε φτάνει μόνο αυτό. Πρέπει να δράσουμε συλλογικά κι οργανωμένα για να δώσουμε ένα τέλος στον παραλογισμό που ονομάζεται κράτος και καπιταλισμός, στον αντικοινωνισμό και την απανθρωπιά της εξουσίας.
Η άμεση και οργισμένη κοινωνική αντίδραση που υπήρξε από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το συμβάν, φανερώνει ότι η κοινωνική βάση το αντιλήφθηκε απ' ευθείας , όχι ως ένα απλό "ατύχημα", αλλά ως την ουσία του κράτους και του κεφαλαίου, ως την ουσία της αντίληψης που θέλει την κοινωνία να οργανώνεται γύρω από τον αξιακό άξονα "τα κέρδη πάνω από τις ζωές". Έτσι, αυτή η τραγωδία έγινε το σημείο όπου συμπυκνώθηκε η καθημερινή εμπειρία της όλο και πιο εκτεταμένης και εντεινόμενης υποτίμησης των όρων ζωής μας (μειώσεις μισθών και συντάξεων, ανεργία, ακρίβεια, ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, καταστολή) και τελικά, της ίδια της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Αυτό είναι το νήμα που συνδέει ευθέως τους νεκρούς μετανάστες στα σύνορα και τους νεκρούς της πανδημία λόγω των διαλυμένων νοσοκομείων, τους νεκρούς από τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα στους χώρους εργασίας και τους νεκρούς στις σιδηροδρομικές ράγες των Τεμπών. Οι μαζικές, δυναμικές και συγκρουσιακές συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις μετά την μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη, αποδεικνύουν πως η κοινωνική βάση δεν θα κάτσει άλλο αμέτοχη να συνηθίζει το θάνατο όλο και πιο πολύ κάθε μέρα, ότι με τις πράξει τις θα βάλει ένα φρένο στη βαρβαρότητα της εξουσίας.
Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε είναι πολυμέτωπος και δεν πρόκειται να είναι εύκολος. Απέναντι στη φτώχεια και την ανέχεια, την ακρίβεια, την εξαθλίωση, τον εργασιακό μεσαίωνα και την ανεργία πρέπει να οργανώσουμε την ταξική αλληλεγγύη, να ανασυντάξουμε τα συλλογικά μορφώματα της εργατικής τάξης, να προτάξουμε τα συμφέροντα και τις ανάγκες της τάξης μας και να θέσουμε τις συλλογικές μας διεκδικήσεις. Να δυναμώσουμε τη διεθνιστική, ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, για να αντιπαλέψουμε το δηλητήριο του φασισμού και του ρατσισμού, αλλά και για να ορθώσουμε αναχώματα απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο που συνεπάγονται εκατόμβες νεκρών της τάξης μας. Εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, συνταξιούχοι/ες, αποκλεισμένοι/ες, ντόπιο και μετανάστες/ιες μαζί, πρέπει να σηκώσουμε μαζί το κεφάλι, να οργανωθούμε, να παλέψουμε μαζί, και να επιτεθούμε στο κράτος, το κεφάλαιο και του λακέδες τους. Από τη σημερινή κραυγή οργής για τους νεκρούς μας στα Τέμπη, από τις σημερινές μας διεκδικήσεις που έχουν ζωτική σημασία για την επιβίωση και τη μερική βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης μας, μέχρι την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και τη ριζική αναδιοργάνωση της κοινωνικής ζωής. Γιατί η πάλη μας για να μετράει η ζωή μας σήμερα, δεν είναι αποσυνδεδεμένη από την πάλη για να γίνει η ζωή μας άξια να βιωθεί συνολικά. Γιατί μία ζωή που θα διέπεται από ελευθερία, ισότητα, κοινοκτημοσύνη, αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια, που θα οργανώνεται αμεσοδημοκρατικά είναι εφικτή, αλλά είναι εφικτή μόνο αν παλέψουμε για αυτή.
ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΑΤΥΧΗΜΑ, ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ - ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
ΠΕΜΠΤΗ 16/03 | 10.30 | ΚΑΜΑΡΑ
*Στηρίζουμε τα μπλοκ των σωματείων βάσης και των φοιτητικών συλλόγων
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
https://libertasalonica.wordpress.com
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 16/3
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
Η μαζική δολοφονία από τη μετωπική σύγκρουση των δύο αμαστοστοιχιών στα Τέμπη είναι η χειρότερη απόδειξη πως οι ζωές μας δεν αξίζουν τίποτα μπροστά στα κέρδη των αφεντικών. Ακόμη και όταν οι εργαζόμενοι/ες του ΟΣΕ διαμαρτυρήθηκαν και ανέδειξαν τα προβλήματα που έθεταν σε κίνδυνο εργαζόμενες/ους και επιβάτες, η εταιρεία ΤΡΑΙΝΟΣΕ αδιαφόρησε.
Επέλεξε χιλιάδες κόσμος να μετακινείται με μη ασφαλή τρόπο ώστε να έχει το μέγιστο κέρδος κάτι που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγούσε σε δυστύχημα.
Το κράτος ήταν εκείνο που συστηματικά υποβάθμισε των ΟΣΕ και τον οδήγησε στο ξεπούλημα του στην ιταλική ιδιωτική εταιρία, ήταν εκείνο που επέτρεπε στα τραίνα να μετακινούνται με ελλιπή μέτρα προστασίας και τέλος ήταν εκείνο που με τη βοήθεια των ΜΜΕ έσπευσε να κουκουλώσει την κρατική δολοφονία ρίχνοντας την ευθύνη στο ανθρώπινο λάθος.
Η κρατική και καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη φαίνεται να είναι η κορυφή του παγόβουνου σε ένα σύστημα που υποτιμά ολοένα και περισσότερο τις ζωές μας και εξοντώνει τους ανθρώπους της τάξης μας. Χιλιάδες εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα που συμβαίνουν μας υπενθυμίζουν πόσο αναλώσιμες είμαστε για τα αφεντικά. Δουλειά με επισφάλεια, μισθοί που δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά, νομοσχέδια που καταστέλλουν τις αντιστάσεις των εργαζομένων, καταργούν εργασιακά κεκτημένα και κηρύσσουν παράνομες τις απεργίες αποτελούν μέρος μιας συνολικότερης επίθεσης προς την εργατική τάξη, ενώ ταυτόχρονα το πιο υποτιμημένο κομμάτι της, οι μετανάστες/τριες πεθαίνει στα σύνορα...
Να αντισταθούμε συλλογικά ενάντια στα σχέδια των αφεντικών και του κράτους, να μη χαθεί καμία ανθρώπινη ζωή για τα κέρδη τους.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών,
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας,
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων.
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΕΡΒΙΤΟΡΩΝ ΜΑΓΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
Επικοινωνία με το σωματείο:
https://ssmthess.espivblogs.net/
FB: Σωματείο-Σερβιτόρων-Μαγείρων-Θεσσαλονίκης
Από την θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου...
Εδώ και 15 χρόνια η κρίση αποτελεί κανονικότητα. ΜΜΕ, κυβερνήσεις, κράτη και αφεντικά παρουσιάζουν τις εν λόγω κρίσεις σαν κάποιου είδους φυσικές καταστροφές που όλους μας πλήττουν και "όλοι μαζί" θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε "ενωμένοι". Είτε μιλάμε για την οικονομική κρίση του '08, είτε για την υγειονομική του covid-19, είτε για τις ενεργειακές, γεωπολιτικές κρίσεις που βιώνουμε στο σήμερα. Αυτές οι κρίσεις όχι μόνο δεν είναι τυχαίες κακοτοπιές αλλά αποτελούν απόρροια των ίδιων δομικών αντιφάσεων του συστήματος στο οποίο ζούμε, του καπιταλισμού. Όταν το κεφάλαιο και τα αφεντικά, στην προσπάθειά τους να αυξήσουν το κέρδος τους και κατά συνέπεια την ισχύ και την κυριαρχία τους πέφτουν σε τέλμα (οι κρίσεις που λέγαμε νωρίτερα), έχουν δύο, κατά βάση, επιλογές. Είτε θα τη μετακυλήσουν στο σύγχρονο προλεταριάτο (τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τις μετανάστριες και κάθε λογής αποκλεισμένων, καταπιεσμένων), είτε θα προβούν σε πόλεμο, στην προσπάθεια δημιουργίας νέων πεδίων κερδοφορίας και ανακατανομής της ισχύος.
Στον καπιταλισμό λοιπόν υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεθάνεις, μπορεί να πεθάνεις από κακής ποιότητας φθηνή διατροφή ή από πείνα, από "φυσικές" καταστροφές, επειδή έμεινες εκτός νοσοκομείου ή ΜΕΘ, επειδή επιδίωξες να αλλάξεις χώρα για μία καλύτερη ζωή, επειδή είσαι Ρομά και δεν πλήρωσες βενζίνη, από τον πόλεμο μεταξύ των κρατών, και επειδή μπορεί να συγκρουστούν μετωπικά δυο τρένα εν έτη 2023.
... στην κρατική δολοφονία των Τεμπών
Το μελάνι πολύ, τα λόγια πολλά, καθεμία και καθένας γνωρίζουν πλέον πώς το κράτος και στην προκειμένη περίπτωση επέλεξε να θέσει το κέρδος πάνω από τις ανθρώπινες ζωές.
Τα επίπεδα διαβάθμισης στο τί μπορεί να διαρρηγνύει κάθε φορά το κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ κράτους και υπηκόων είναι ρευστά και ιστορικά διαμορφούμενα. Για να φτάσουμε στην κρατική δολοφονία, όπως ευρέως (και σωστά) εκφράζεται κόσμος για το περιστατικό, η ελληνική κοινωνία πέρασε από μία απονεύρωση και κονιορτοποίηση των ίδιων των αστικοδημοκρατικών λογικών στις οποίες ήταν γαλουχημένη. Από τους "τουρκοφάγους" στις τηλεοράσεις, τη στρατιωτικοποίηση των αστυνομικών σωμάτων, περάσαμε στον έμπρακτο πόλεμο εναντίων των μεταναστών, από "πολίτες", μπάτσους, στρατό, ΜΜΕ, κυβερνήσεις, ευρωπαϊκή ένωση, στον Έβρο, στο Αιγαίο, στην Μεσόγειο, στην δημόσια σφαίρα, εντός των πόλεων. Οι νεκροί μετανάστες από το δόγμα της ευρωπαϊκής καθαρότητας του ελληνικού κράτους αμέτρητοι. Μετά την ήττα των μαζικών κινημάτων που επέφερε ο ερχομός του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση (ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι η κυβέρνηση που ιδιωτικοποίησε την trainose) η καταστολή εντάθηκε απέναντι στην αγωνιστικές μειοψηφίες που απέμειναν, παίρνοντας μιλιταριστικά πλέον χαρακτηριστικά. Έργο που ήρθε να ολοκληρώσει η ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία αντιμετώπισε τα κινήματα με ειδικό μένος. Στην μακρά περίοδο της καραντίνας εν μέσω κοινωνικής αποξένωσης, τηλεργασίας και τηλεκπαίδευσης, απαγόρευσης κυκλοφορίας και κατάστασης έκτακτης ανάγκης, τα νούμερα των νεκρών γίνανε ένα ακόμα νούμερο, μία ακόμα θεαματική είδηση στα ΜΜΕ.
Κρατικός στόχος όλης αυτής της στρατηγικής είναι ο προλετάριος της Ευρώπης και ειδικά της Ελλάδας, που άλλοτε είχε γαλουχηθεί στο δόγμα σκύψε το κεφάλι και μην μιλάς για να μην έχεις μπλεξίματα, να είναι έτοιμος να θάψει τα παιδιά του, για το καπρίτσιο του κάθε αστού, για το έθνος, για την ένδοξη ή την κακιά στιγμή.
Αυτό το "ατύχημα" λοιπόν μόνο τυχαίο δεν ήταν.
Από την κρατική δολοφονία των Τεμπών, στην ανατροφοδότηση του συστήματος
Σε μια προεκλογική περίοδο σαν αυτή που διανύουμε είναι ευχής έργον για τις δυνάμεις διαχείρισης αυτού του συστήματος να περιορίσουν το κύμα διαδηλώσεων και ξεσπάσματος της ελληνικής κοινωνίας στο ακραία και σοκαριστικό περιστατικό της τελευταίας κρατικής δολοφονίας στα Τέμπη.
Έτσι, στην καλύτερη περίπτωση οι ευθύνες να διαχυθούν από τους "ανεύθυνους" σταθμάρχες στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ή στην ακόμα καλύτερη περίπτωση στις κυβερνήσεις όλης της μεταπολίτευσης.Αυτή η μονομέρια όμως αποτελεί αφορμή για να προσπαθηθεί να πέσει αυτό το κύμα στον κυματοθραύστη που λέγεται εκλογές. Και να ψηφίζαμε κάτι άλλο; Και αν βάζαμε "ικανούς" σταθμάρχες; Εάν κρατικοποιούσαμε τον ΟΣΕ;
Μικρά προεκλογικά ερωτήματα για να αποπροσανατολίσουν από τον πραγματικό εχθρό, από αυτόν που όλοι μας συναντάμε κάθε μέρα, την φτώχεια, την εκμετάλλευση, την εξουσία, το κράτος και τον καπιταλισμό.
Πέρα από τα διλλήματα περί δημοσίου και ιδιωτικού τα στρατόπεδα είναι στην πραγματικότητα διαχωρισμένα και αναπόφευκτα θα συγκρουστούν. Είναι αυτοί που ζητάνε και ψάχνουν μία διαχείριση εντός του συστήματος, κυνηγάν εκλογικές αυταπάτες, στηρίζουν τις σοβαρές επενδύσεις, ή το σοβαρό κράτος.
Από την άλλη όσοι είναι συνειδητά ενάντια σε αυτόν τον κόσμο, στα κράτη του και τα σύνορά του, στην αστική τάξη και την ιδιοκτησία. Για το δημόσιο, το κοινωνικό, το ελεύθερο. Είτε αφορά την μετακίνηση είτε κάθε πτυχή της ζωής, για την αντίσταση, την εξέγερση, την επανάσταση.
16 Μάρτη απεργούμε
Μετά την πρωτοφανή συμμετοχή στην απεργία της 8ης Μάρτη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν είχαν άλλη επιλογή από το να καλέσουν και την επόμενη απεργία. Χωρίς φυσικά να συντονίζουν τίποτα πιο ολοκληρωμένο ή γενικό, έτσι μπας και σβήσουν με ένα τελευταίο πυροτεχνηματικό τρόπο αυτό το κύμα αγανάκτησης.
Ακόμα και μια απεργία καλεσμένη από τα θεσμικά κινηματικά χειρόφρενα, είτε λέγονται ΠΑΜΕ είτε ΓΣΕΕ, εκτός από μία άσκηση ταξικών αντανακλαστικών αποτελεί για εμάς και μια ακόμη στιγμή αγώνα.
Μία στιγμή που αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία να δείξουμε τί θα θέλαμε να είναι για μας μία γενική απεργία καλεσμένη από μαζικές συνελεύσεις βάσης των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, με επιθετικό ανατρεπτικό σχέδιο. Με περιεχόμενο που να περιέχει το σύνολο του προλεταριάτου, τους επισφαλείς, τις μετανάστριες, τους αποκλεισμένους. Που να περιέχει συγκρούσεις, σαμποτάζ στην παραγωγή, απαλλοτριώσεις, και φυσικά να έχει σχέδιο, διάρκεια και αδιαλλαξία.
ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ
ΤΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, ΠΕΜΠΤΗ 16 ΜΑΡΤΗ 10:30 ΚΑΜΑΡΑ
Ανάρες, Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης
Απεργιακή συγκέντρωση για το έγκλημα των Τεμπών
ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ/ΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ
Δυστυχώς δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η ΓΣΕΕ «θυμήθηκε» τελικά να καλέσει σε γενική απεργία την Πέμπτη 16/3, μια εβδομάδα και μια μέρα (!) δηλαδή μετά των -ιστορικών διαστάσεων- απεργιακών κινητοποιήσεων και συλλαλητηρίων της 8ης Μάρτη. Είναι γνωστή και καταδεδειγμένη τόσο η πάγια ανικανότητά της να σταθεί στο εκάστοτε ύψος των περιστάσεων όσο και η σταθερά απο-συσπειρωτική και εκτονωτική λειτουργία της. Όμως είναι στα δικά μας χέρια, στα χέρια των εργαζομένων, να μετατρέψουμε αυτή την -για τα μάτια του κόσμου- κίνηση, σε μια πραγματική και δυναμική απεργιακή κινητοποίηση.
Η 8η Μάρτη και η μαζικότητα των κινητοποιήσεων έδειξε τον δρόμο. Και ο δρόμος είναι ένας, ο δρόμος του αγώνα. Οι κινητοποιήσεις, η οργάνωση στα σωματεία, οι απεργίες και η διεκδίκηση στην πράξη οι μόνες απαντήσεις στην καταπίεση, την κοινωνική ανισότητα, τη φτωχοποίηση, τον θάνατο, το έγκλημα.
Ο κρατικός μηχανισμός και το κεφάλαιο καθημερινά καταπατούν τα εργασιακά μας δικαιώματα, με τα εργατικά «ατυχήματα», τη μείωση των μισθών, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη μείωση στο ελάχιστο της ποιότητας της ζωής μας, τον θάνατο μεταναστριών/ων στα σύνορα και με το έγκλημα στα Τέμπη που αποδεικνύεται ότι οι ζωές μας στον καπιταλισμό δεν μετράνε. Σε αυτό το σύστημα διαφθοράς και εκμετάλλευσης, σε βάρος της πλειοψηφίας της κοινωνίας μας προς κερδοφορία του κεφαλαίου, δεν χωρούν πια η υποταγή και η συμμόρφωση.
Σε μία χώρα που ο κρατικός μηχανισμός, τα μέσα καταστολής του, τα ΜΜΕ και το κεφάλαιο καθημερινά ξεπουλούν την υγεία, την παιδεία, τις τέχνες και τελικά την ίδια την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας δεν γίνεται πια να μένουμε αμέτοχοι και αμέτοχες. Το πρόταγμα της εποχής μας σε παγκόσμιο επίπεδο αφορά τη διεκδίκηση και τον αγώνα σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας, με τους πολέμους, τις φυσικές καταστροφές και τα κρατικά εγκλήματα να μας κάνουν να αναρωτιόμαστε ακόμη και για το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή και όχι μόνο για τους όρους αυτής.
Τον τελευταίο χρόνο, οι αυξήσεις τιμών σε ενέργεια, είδη πρώτης ανάγκης και καύσιμα, σε συνδυασμό με τα ήδη υψηλά ενοίκια και τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας, έχουν οδηγήσει σε ένα μεγαλύτερο κύμα φτωχοποίησης και σε ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες. Η καταπάτηση των εργατικών κεκτημένων και η νομιμοποίηση των εργοδοτικών αυθαιρεσιών, έχουν φέρει αντιμέτωπα τα εργαζόμενα άτομα με μετατροπές των συμβάσεων σε μερικής απασχόλησης, σε καθυστερήσεις στις πληρωμές, σε υπερωρίες με εκφοβισμούς και απολύσεις. Με τα αντεργατικά νομοσχέδια που έχουν περάσει και μετά από μία πολύχρονη κρίση και μία πανδημία που ακόμη οι συνέπειες της είναι εμφανείς, με το δημόσιο σύστημα υγείας υπό κατάρρευση και τον αποκλεισμό όλο και μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας μας είναι σαφές ότι μόνος σκοπός τους η εξαθλίωση μας και η εξυπηρέτηση του κεφαλαίου.
Οι κρατικές αυθαιρεσίες και το έγκλημα στα Τέμπη δεν πρέπει να μείνουν ατιμώρητα, οι εγκληματικές ευθύνες αυτής, αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων δεν μπορούν να αποσιωπηθούν. Όσο και αν επιμένουν να διαμορφώσουν συνειδήσεις και να αποδώσουν ατομικές ευθύνες, όπως πάντοτε κάνει το κράτος και οι συνεργάτες του, το κυρίαρχο αφήγημα στον δημόσιο διάλογο περί ατομικών ευθυνών δεν θα περάσει. Η ανοχή της κατηγορίας στο πρόσωπο των εργαζομένων και των πολιτών, όπως και στην περίοδο της πανδημίας, θέλει απάντηση.
Την ώρα που μετράμε ακόμη τα θύματα της κρατικής δολοφονίας στα Τέμπη που οι προθέσεις του κρατικού μηχανισμού και του κεφαλαίου είναι ξεκάθαρες ως προς το πόσο αναλώσιμες είναι οι ζωές μας, με την αδιαφορία για ασφάλεια στον βωμό του κέρδους, η κυβέρνηση φέρνει νέα νομοσχέδια που αφορούν ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων αγαθών, ένα για το νερό και ένα άλλο για την Ογκολογική Μονάδα Παίδων. Οι πολιτικές εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποιήσεων των πάντων, όπως και των σιδηροδρόμων, οδήγησαν και οδηγούν στο να πληρώνουν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες την ίδια τη ζωή τους λόγω των ανύπαρκτων μέτρων ασφάλειας. Τα σωματεία είναι αυτά που αναδεικνύουν τα προβλήματα, είναι οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι που γνωρίζουν από μέσα τις παθογένειες και προειδοποιούν και φωνάζουν μήπως και προλάβουν. Μέσα από τα σωματεία μας μπορούμε να παρέμβουμε στα σχέδια τους και να τα ανατρέψουμε, με συμμετοχή, μαζικότητα και απεργίες.
Η επίθεσή τους δεν θα μείνει χωρίς απάντηση από εμάς. Ξέρουμε ότι μπορούμε να βασιστούμε μόνο στις δικές μας δυνάμεις, στη δικιά μας οργάνωση, κόντρα τόσο στα αφεντικά, όσο και στα τσιράκια τους. Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας σε ακηδεμόνευτα και μαχητικά σωματεία, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ασφάλεια, ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία και την παιδεία για όλους/ες, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας, την καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει φύλου και σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
Ενώ αυτοί μιλούν για κέρδη και εκλογές εμείς θα μιλήσουμε για ανθρώπινες ζωές.
Παλεύουμε για ασφαλή, δημόσια και φθηνά Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ενάντια στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που θεωρεί τις ζωές μας κοστοβόρες.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ, 16 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023, ΣΤΙΣ 10:30 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ
(Θα ακολουθήσει απεργιακό φαγοπότι στα γραφεία των σωματείων βάσης - Μακρυγιάννη 7)
κάλεσμα : Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ 16/3 ΚΑΜΑΡΑ
Πρώτα ήρθαν για τους Εβραίους αλλά σιώπησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος,
όταν φυλάκισαν τους κομμουνιστές σιώπησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής,
όταν ήρθαν για τους συνδικαλιστές σιώπησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής,
όταν ήρθαν να πάρουν έμενα δεν υπήρχε κανείς για να φωνάξει.
Η επίθεση ξεκίνησε!
Ιδιωτικοποίηση της παιδείας δεν μίλησες γιατί δεν είχες παιδιά,
ιδιωτικοποίηση της υγείας δεν μιλάς γιατί είσαι υγιής,
ιδιωτικοποίηση του νερού δεν μιλάς γιατί ίσως δεν πίνεις νερό,
ιδιωτικοποίηση των μεταφορών δεν μιλάς γιατί δεν ήταν το παιδί σου μέσα στο δολοφονικό τρένο Παίρνουν τα σπίτια, την γη, τον αέρα!
Όταν νιώσεις ότι αφορά εσένα δεν θα υπάρχει κανείς να σε στηρίξει!
Το σωματείο εργαζομένων στη ΒΙΟ.ΜΕ. καλεί όλη την κοινωνία
σε γενική απεργία την Πέμπτη 16/03/23
- Θεσσαλονίκη, 10:30 Καμάρα
- Αθήνα, 11:00 Πλατεία Κολοκοτρώνη
Όσο ακόμα μπορούμε να είμαστε όλοι μαζί και να αντισταθούμε στην επίθεση τους!
κάλεσμα : Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης και στήριξης του αγώνα των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ - ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
Το βράδυ της Τρίτης 28/02 , μια εμπορική και μια επιβατική αμαξοστοιχία που αριθμούσε εκατοντάδες επιβάτες και δεκάδες εργαζομένους συγκρούστηκαν σφοδρά, με αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον 57 ανθρώπων και τον τραυματισμό εκατοντάδων. Με τα βαγόνια στις φλόγες, το ρεύμα κομμένο και τις πόρτες αδύνατο να ανοίξουν, ο κόσμος πάλευε να σωθεί και να σώσει τους συνεπιβάτες του.
Η ανείπωτη τραγωδία με την σύγκρουση των αμαξοστοιχιών στα Τέμπη μας υπενθυμίζει δυστυχώς με τον χείριστο τρόπο το πως αντιλαμβάνεται το κράτος και το κεφάλαιο την ανθρώπινη ζωή διαχρονικά: Ως ένα μέσο παραγωγής κέρδους - ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Δεκάρα δε δίνουν για την ασφάλειά μας, όπως και δεκάρα δε δίνουν για τις ζωές μας. Μόλις τον προηγούμενο μήνα ανακοινώσεις του σωματείου μηχανοδηγών έκαναν λόγο για τις εγκληματικές συνθήκες που επικρατούν στις σιδηροδρομικές γραμμές αναφέροντας ξεκάθαρα πως είναι θέμα χρόνου να συμβεί κάτι μοιραίο. Ακριβώς αυτό καθιστά καταφανείς τους λόγους που δεν μπορούμε να αναφερόμαστε στο γεγονός ως ατύχημα.
Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές και την ταυτόχρονη επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Αυτή είναι λοιπόν η αναβάθμιση στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των ανθρώπων που μετακινούνται και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες - ούτε για ατυχήματα, ούτε για «ανθρώπινα λάθη», ούτε για «κακή στιγμή». Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή τη δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του. Το υποκριτικό πένθος που κηρύχθηκε τις πρώτες μέρες από την κυβέρνηση, η παραίτηση του «αρμόδιου» υπουργού, η «συγνώμη» του πρωθυπουργού και η γενικότερη προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισης της τραγωδίας αυτής με σκοπό την μετατόπιση των ευθυνών κράτους και αφεντικών στον ανθρώπινο παράγοντα, μόνο οργή μας προκαλεί. Οι αγώνες μας για δημόσια και αξιοπρεπή συγκοινωνιακά μέσα, οι αγώνες μας ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό κουβαλάνε τη δικαιοσύνη που αποζητάμε.
Ταυτόχρονα, τα ΜΜΕ από την πρώτη στιγμή έχουν επιδοθεί σε μια εκστρατεία αποσιώπησης των ευθυνών του κρατικού μηχανισμού αλλά και τις ιδιωτικής εταιρείας. Για αυτό επικαλούνται συνεχώς το ανθρώπινο λάθος και επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν τον σταθμάρχη ως αποδιοπομπαίο τράγο για αυτή την κρατική - καπιταλιστική δολοφονία. Όλο αυτό το σύντομο διάστημα οι βασικές αντιθέσεις του συστήματος κοινωνικής οργάνωσης που ζούμε έχουν γίνει ξεκάθαρες. Μιλάμε για ένα σάπιο εξουσιαστικό καπιταλιστικό σύστημα που αντιλαμβάνεται την ανθρώπινη ζωή μόνο με όρους κερδοφορίας, ενώ ταυτόχρονα οι ένστολοι δολοφόνοι της αστυνομίας δεν διστάζουν να επιτεθούν με σφοδρότητα στις τεράστιες διαδηλώσεις, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Χτυπάνε τις μεγάλες διαδηλώσεις που ενσαρκώνουν την κοινωνική οργή, και ακόμη περισσότερο τα μπλόκα του οργανωμένου αναρχικού κινήματος.
Παρά όμως τις απέλπιδες προσπάθειες του κράτους να καταστείλει και να καταπνίξει την κοινωνική οργή, αυτή διαρκώς διογκώνεται. Με συνεχείς και καθημερινές διαδηλώσεις από την πρώτη μέρα, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών βρίσκονται διαρκώς στους δρόμους διαδηλώνοντας απέναντι στο χρεοκοπημένο κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα που υποβαθμίζει την ίδια την ζωή. Μαθητές προχωρούν σε καταλήψεις των σχολείων τους, φοιτητές μαζικοποιούν τις γενικές τους συνελεύσεις και προβαίνουν σε καταλήψεις των σχολών τους, οι καλλιτέχνες οι οποίοι δίνουν έναν πολύμηνο αγώνα με καταλήψεις, πορείες και απεργίες ενάντια στην κατάργηση του ΠΔ.85 και την υποβάθμιση των σπουδών και των εργασιακών τους δικαιωμάτων, εντάσσουν στα καλέσματα και το περιεχόμενο των κινητοποιήσεών τους το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, ενώ εργατικά σωματεία προχωρούν στην προκήρυξη απεργιών. Οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που διαδήλωσαν πρωί και απόγευμα την 8η Μάρτη - ημέρα απεργίας και ταυτόχρονα αντίστασης και αγώνα για την γυναικεία χειραφέτηση- στην Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και σε όλη τη χώρα μετατρέποντας τους δρόμους σε ένα απέραντο ποτάμι ανθρώπων, κατέδειξαν ότι η κοινωνική και ταξική βάση έχει κριτήρια και αντιλαμβάνεται την εγκληματική φύση του συστήματος εκμετάλλευσης.
Κάθε μέρα, σε κάθε πτυχή και έκφανση της κοινωνικής οργάνωσης και της καθημερινής ζωής, γίνεται προφανές ότι το κράτος και το κεφάλαιο δολοφονούν, τρομοκρατούν και καταστέλλουν! Από τη διαχείριση την πανδημίας και της υγειονομικής κρίσης, τις φωτιές στην Εύβοια, τη διαχείριση των μεταναστευτικών πληθυσμών με τις δολοφονίες και τις επαναπροωθήσεις στα σύνορα, μέχρι τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων, τις εκκενώσεις καταλήψεων και των δομών του αναρχικού κινήματος, τη διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, τους ξυλοδαρμούς φοιτητών, τους βιασμούς, τα κυκλώματα trafficking, τις δολοφονίες των Ρομά Ν. Σαμπάνη και Κ. Φραγκούλη, τις δολοφονίες εργατών που ολοένα πολλαπλασιάζονται, είναι πλέον έκδηλο ότι αφενός οι ζωές των καταπιεσμένων δεν έχουν καμία αξία αφετέρου ότι στοχοποιούνται και καταστέλλονται όσοι αντιστέκονται.
Βρισκόμαστε λοιπόν σε ταξικό πόλεμο, είμαστε εχθροί, και ως τέτοιους μας αντιμετωπίζουν, είμαστε δυο κόσμοι σε σύγκρουση. Από τη μία πλευρά το κράτος και το κεφάλαιο που το μόνο που υπόσχονται είναι φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο, και από την άλλη οι καταπιεσμένοι και οι καταπιεσμένες, οι κολασμένοι αυτού του κόσμου, η κοινωνική και ταξική βάση η οποία μάχεται για την υπεράσπιση της ίδιας της ζωής.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη το πρωί της Δευτέρας 13/3 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από την «Κίνηση Φοιτητών/τριών Σπουδαστριών/ων για την ελευθεριακή οργάνωση στην βάση» κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας, με αιχμές το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη αλλά και το ΠΔ.85 σε βάρος των καλλιτεχνών, ως κομμάτι της γενικής αναδιάρθρωσης της εκπαίδευσης. Το κράτος και η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ, επέλεξαν για άλλη μία φορά να τρομοκρατήσουν -μάταια μεν- τους αγωνιστές με το να παρατάξουν τα ΜΑΤ αποκλείοντας την πρόσβαση στην κατειλημμένη πρυτανεία και προχωρώντας μέχρι και σε προσαγωγές αλληλέγγυων εκτός του κτιρίου. Αποτελεί λοιπόν πολύ σημαντικό ζητούμενο αυτής της περιόδου τόσο η γιγάντωση των κινητοποιήσεων ενάντια στην θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου όσο και η συνολικοποίηση των αντιστάσεων και των επιμέρους αγώνων που δίνονται.
Από τους χώρους εργασίας και τις γειτονιές, ως τις δραματικές σχολές, τα πανεπιστήμια και τα σχολεία, να βρεθούμε σε ανοιχτές και από τα κάτω διαδικασίες, σε καταλήψεις και κέντρα αγώνα, μακριά από εκλογικές υποσχέσεις και αυταπάτες οι οποίες έχουν μόνο σκοπό να εκτονώσουν τους αγώνες μας και να τους διοχετεύσουν σε βολικές για το σύστημα επιλογές διαχείρισης και αφομοίωσης. Να βρεθούμε ξανά και ξανά, αυτοοργανωμένα, συλλογικά και μαχητικά στον δρόμο, ώστε να γίνει ξεκάθαρο πως οι κρατικές και καπιταλιστικές δολοφονίες δεν θα ξεχαστούν, πως η τρομοκρατία των αφεντικών και η κρατική καταστολή δεν περνάνε, ενώ ταυτόχρονα να συμβάλλουμε στην οργάνωση των καταπιεσμένων με ελευθεριακά σχήματα και σωματεία βάσης, να πυκνώσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις με σκοπό το γκρέμισμα του παρηκμασμένου κόσμου του κράτους και του καπιταλισμού. Να οικοδομήσουμε έναν νέο κόσμο δίχως καταπιεστές και καταπιεσμένους, μία κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης. Για την αναρχία, και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΑ ΤΕΜΠΗ - ΟΥΤΕ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ - ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ!
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 16/03 10:30 ΚΑΜΑΡΑ
κάλεσμα : Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 16/3, ΚΑΜΑΡΑ, 10:30
Δεν ήταν τα Τέμπη, ούτε η κακιά στιγμή. Δικά τους τα κέρδη, δικοί μας οι νεκροί.
Οι προηγούμενες μέρες μας βρήκαν αντιμέτωπους με μια ανείπωτη τραγωδία, τη σύγκρουση δύο αμαξοστοιχιών, μίας επιβατικής με μία εμπορική, στα Τέμπη. Το αποτέλεσμα ήταν o θάνατος τουλάχιστον 50 ανθρώπων και ο τραυματισμός εκατοντάδων. Από την σύγκρουση ξέσπασε φωτιά και τα δύο πρώτα βαγόνια της αμαξοστοιχίας καταστράφηκαν ολοσχερώς. Ταυτόχρονα, διακόπηκε η ηλεκτροδότηση με αποτέλεσμα να μην ανοίγουν οι πόρτες του τρένου και να εγκλωβιστούν επιβάτες στο εσωτερικό του.
Η κρατική διαχείριση σχετικά με εταιρείες όπως η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ξεκινώντας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ φτάνοντας στο σήμερα της κυβέρνησης της ΝΔ, επιβεβαιώνει πως η νεοφιλελεύθερη πολιτική την οποία ακολουθεί το κράτος στα πρότυπα των σύγχρονων δυτικών χωρών, έχει ως μοναδικό στόχο την ενίσχυση του κεφαλαίου ξεπουλώντας κάθε δυνατή κρατική υπηρεσία. Η συστηματική υποχρηματοδότηση τους, απορρέει από την ανάγκη του κρατικού μηχανισμού να δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις που θα θέτουν την ιδιωτικοποίηση τους στην κοινή γνώμη ως ενισχυτικές για τη λειτουργία τους. Ωστόσο, η έλλειψη των απαραίτητων μέτρων προστασίας στους εργασιακούς χώρους, των απαραίτητων συστημάτων ελέγχου ασφαλούς κυκλοφορίας των τρένων καθώς και η μη ολοκλήρωση των εργασιών στις σιδηροδρομικές υποδομές δεν παύουν να υπονομεύονται διαρκώς στο βωμό της κερδοφορίας των αφεντικών. Τα γεγονότα αποδεικνύουν έμπρακτα πως το κράτος και το κεφάλαιο αντιλαμβάνονται τις ανθρώπινες ζωές ως μηχανές παραγωγής του πλούτου τους ή απλά ως αριθμούς.
Εν έτει 2023, σε ένα τεταμένο κλίμα συνεχούς αναβάθμισης των ψηφιακών συστημάτων εντοπισμού οχημάτων σε διάφορους κλάδους (delivery, στρατό κλπ.), ο ελληνικός σιδηρόδρομος βρίσκεται τόσα χρόνια στο "manual" όπως μαρτυρούν και οι εργαζόμενοι του κλάδου. Αυτό, βέβαια, είναι κάτι πλέον αυταπόδεικτο. Είναι απόλυτα λογικό, το κράτος και το κεφάλαιο να αξιοποιούν κάθε τελευταία τεχνολογία αν η χρήση της προορίζεται για την καταστολή των μαζών ή την εργασιακή εντατικοποίηση αλλά αδιαφορούν συνειδητά όταν πρόκειται για την κοινωνική ασφάλεια.
Εδώ και ένα μήνα κοντά ,το σωματείο των μηχανοδηγών έχει αναρτήσει μια ανακοίνωση που περιγράφει ξεκάθαρα τις θανατηφόρες επιπτώσεις που μπορεί να προκύψουν, αν δεν παρθούν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας για την ασφαλή κυκλοφορία και λειτουργία των τρένων. Ταυτόχρονα οποιαδήποτε απόπειρα του σωματείου για απεργία κρίθηκε παράνομη βάση νόμου Χατζηδάκη. Γνωρίζουμε καλά ότι η ευθύνη δεν είναι ατομική αλλά κρατική. Δεν ευθύνεται απλά ένας μηχανοδηγός για το συμβάν, αλλά η ίδια η δομή του κρατικού- καπιταλιστικού συστήματος που τα ΜΜΕ ξεπλένουν, τροφοδοτούν και στηρίζουν. Γι' αυτό και δε δύναται να μιλάνε για ανθρώπινα λάθη, κακότυχες στιγμές και ατυχήματα. Είναι κρατικές δολοφονίες όπως κάθε θάνατος στον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού.
Σχολεία, σχολές, νοσοκομεία, μέσα μαζικής μεταφοράς, υπηρεσίες βασικών ανθρώπινων αναγκών, όλα οδεύουν στην ιδιωτικοποίηση τους και κατ' επέκταση τον έλεγχο τους από ξένους επενδυτές οι οποίοι όσο στηρίζουν οικονομικά το κράτος, τόσο δε θα λογοδοτούν σε κανέναν και για τίποτα.
Αντιλαμβανόμαστε πλέον, ότι τους εαυτούς μας θα τους σώσουμε μονάχα εμείς. Δεν μας αναλογεί να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε εκλογές και κόμματα, παρά μονάχα στον κοινωνικό και ταξικό αγώνα και στις απαντήσεις που βάσει αυτού δίνουμε στον δρόμο. Σε έναν κόσμο που αν είσαι φοιτητής πέφτεις από το παράθυρο, αν είσαι μετανάστρια ή προσφυγας σε πνιγουν μεσοπέλαγα, η λίστα των ονομάτων με τις νεκρές μας αδελφές δεν έχει τελειωμό, οι φυλακισμένες και φυλακισμένοι ζουν υπό άθλιες συνθήκες και η ενοικίαση διαμερίσματος μαζί και με λογαριασμούς αγγίζει πολύ μεγαλύτερα ποσά από αυτά που μπορεί ο από τα κάτω κόσμος να διαχεριστεί, δε γίνεται να μην θέλουμε να αγωνιστούμε, να αντεπιτεθούμε.
Είναι καιρός η φωνή μας να αποκτήσει σάρκα και οστά και να τσακίσει όλους όσους προσπαθούν να τη πνίξουν. Να εκφράσουμε την κοινωνική μας οργή με καταλήψεις, πορείες, απεργίες, συγκρούσεις μαζικές ενάντια στο σάπιο αυτό εξουσιαστικό σύστημα, διεκδικώντας τα αυτονόητα: ρεύμα, υγεία, τροφή, νερό, στέγη, ασφαλές μεταφορές, παιδεία, πολιτισμό, αξιοπρέπεια.
*Καλούμε στην απεργιακή πορεία και στηρίζουμε στο μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΚΑΤΗΛΕΙΜΜΕΝΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚΠΑ.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ. ΚΡΑΤΟΣ Κ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ, ΑΓΩΝΑΣ ΤΑΞΙΚΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
κάλεσμα : Ελευθεριακό Σχήμα Γεωλογίας
Κάλεσμα στην Γενική Απεργία, 16/3 10:30 στη Καμάρα, ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη.
Στηρίζουμε τα μπλόκ των συλλόγων που έχουν πάρει αγωνιστική απόφαση με ανοιχτό πλαίσιο.
Σε μια κοινωνία που οι ζωές μας υποβαθμίζοται και το κέρδος μπαίνει σε πρώτη μοίρα. Από τα ανεπάληλα εργατικά ατυχήματα, του νεκρούς της τάξης μας, τους χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας ως την δολοφονική έκφανση του κράτους και του κεφαλαίου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Από τις εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο που αφθόρμητα βγήκαν στους δρόμους, να προχωρήσουμε στον συνειδητό αγώνα για μια ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Κόντρα στις αυταπάτες του κοινωνικού κράτους και σε αυτούς που επικαλούνται(το εθνικό πένθος), εμείς συντασσώμαστε με τον ταξικό πόλεμο.
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
Άλλη μια φορά οι βασικές κοινωνικές υποδομές υπολειτουργούν, καταργούνται και ιδιωτικοποιούνται.
Από την μια οι εργαζόμενοι των τρένων φωνάζουν χρόνια για την υπολειτουργία και την υποστελέχωση αυτών και από την άλλη το κράτος τους αγνοεί. Προφανώς και δε μιλάμε για ατύχημα, αλλά για άλλη μια κρατική και καπιταλιστική δολοφονία.
Στεκόμαστε απέναντι τους, γιατί ξέρουμε ότι αυτοί φέρουν την ευθύνη
Να μη συνηθίσουμε τον θάνατο.
Να διεκδικήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια, ενάντια στην θανατοπολιτική τους.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ- ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ- ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
Δύναμη στις οικογένειές τους
κάλεσμα : Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere
Οι πρώτες απαντήσεις έχουν ήδη δοθεί με χιλιάδες ανθρώπων από ευρέα τμήματα της κοινωνίας να κατεβαίνουν καθημερινά στους δρόμους πολλών πόλεων της χώρας. Το κράτος και τα φερέφωνα του επιδίδονται για άλλη μια φορά σε μια προσπάθεια να μας πείσουν ότι η ατομική ευθύνη είναι πίσω από τους θανάτους δεκάδων ανθρώπων και όχι η φύση του καπιταλιστικού συστήματος στο οποίο ζούμε. Μάταια βέβαια, αφού οι ευθύνες διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων και των καπιταλιστών της Hellenic Train και των διαχειριστών των σιδηροδρόμων δεν κρύβονται. Η οργή μας να συνεχίσει να βουλιάζει τους δρόμους των πόλεων.
ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΈΝΑ ΛΆΘΟΣ ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΑΤΥΧΊΑ ΚΡΆΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΚΆΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΊΑ
Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
κάλεσμα : Αναρχικοί/ες/α, αντιεξουσιαστές/ιες/α
Στηρίζουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις την Πέμπτη 16 Μαρτίου 2023
Μοτοπορεια για το Κρατικό-Καπιταλιστικό Έγκλημα στα Τέμπη, Τετάρτη 18:30 εργατικό κέντρο
Για μια ζωή πέρα από τον καπιταλιστικό κόσμο!
Τις τελευταίες μέρες, με το έγκλημα στα Τέμπη και τους 57 νεκρούς, οι μάσκες έπεσαν με κρότο και φανερώθηκε, μες στη γύμνια της, η δολοφονική φύση του κρατικο-καπιταλιστικού οικοδομήματος. Το κυβερνητικό αφήγημα περί ευθυνών, αφού πέρασε από χίλια κύματα, βρήκε λιμάνι στον ανθρώπινο παράγοντα, «βγάζοντας λάδι» τωρινές και προηγούμενες κυβερνητικές πολιτικές, που οδήγησαν σε έναν υποτιμημένο και τεμαχισμένο ΟΣΕ.
Η περίπτωση των Τεμπών ήρθε να επιβεβαιώσει, δυστυχώς, με τον πιο τραγικό τρόπο τη συμπτωματολογικού τύπου κατάκλυση της πραγματικότητας από ένα σύστημα που δε διστάζει να ποσοτικοποιήσει την ανθρώπινη ζωή. «Διλήμματα» επιβάλλονται στο όνομα της κερδοφορίας οργανισμών και εταιρειών, το δημόσιο συμφέρον υποχωρεί έναντι και ιδιωτικού και θεμελιώδεις πυλώνες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ασφάλειας τίθενται υπό αίρεση. Η περίπτωση της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ, που τις τελευταίες ημέρες έχει βγει εντόνως στο προσκήνιο, δεν ήρθε από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά διήλθε μέσα από μία συνεχή τα τελευταία χρόνια υποτίμηση και υποστελέχωση του σιδηροδρόμου και μέσω αναγωγής (και) των μετακινήσεων σε καθεστώς μετρησιμότητας με όρους κέρδους & ζημίας. Μνημόνια, περικοπές (τόσο άψυχο όσο και έμψυχο υλικό) και τελικά η πώληση στην ιταλικών συμφερόντων Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. (Hellenic Train) έναντι 45 εκατομμυρίων ευρώ, απομαγεύουν τις πομπώδεις νεοφιλελεύθερες αναφορές περί «οικονομικού εξορθολογισμού» και «αναπτυξιακής μεταρρύθμισης», προαλείφοντας τον δρόμο για την εξασφάλιση νέων πεδίων κερδοφορίας, που οδήγησαν σε περιορισμό των δρομολογίων, αυξήσεις σε τιμές εισιτηρίων και δημιουργία τεράστιων κενών ασφαλείας. Είναι χαρακτηριστικό πως οι εργαζόμενοι/ες του ΟΣΕ επιχείρησαν να καταγγείλουν με κινητοποιήσεις και ανακοινώσεις τα εν λόγω κενά στο παρελθόν, παρόλα αυτά αγνοήθηκαν εκκωφαντικά.
Φυσικά, η περίπτωση των ιδιωτικών σιδηροδρομικών υπηρεσιών -και γενικότερα των μετακινήσεων- δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας στην, ομολογουμένως, αστείρευτης έμπνευσης νεοφιλελεύθερη πραγματικότητα του καπιταλιστικού κόσμου και της ελεύθερης αγοράς. Από την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Παιδείας που καταλήγει μέσω της ίδρυσης και λειτουργίας κολλεγίων να θεωρείται ιδιωτική υπόθεση έως την συστηματική υποστελέχωση των νοσοκομείων που μπορεί να οδηγήσει, μεταξύ άλλων, σε περιπτώσεις όπως αυτή του Ογκολογικού Κέντρου Παίδων που μετετράπη μόλις πριν λίγες μέρες σε ΝΠΙΔ (Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου) οι κυρίαρχες πολιτικές του κρατικο-καπιταλιστικού συμπλέγματος αφανίζουν την οπτική του δημοσίου χαρακτήρα βασικών υπηρεσιών και αγαθών, προσφέροντας γη και ύδωρ στις ορέξεις του ιδιωτικού κεφαλαίου. Μία ακόμη εξόφθαλμη περίπτωση είναι αυτή της κρατικής ακόμη τότε ΔΕΗ, η οποία απώλεσε την πλειοψηφία των μετοχών της, πέφτοντας κάτω από το 51% που κατείχε (τα περίφημα ΣΔΙΤ...), όταν σε προγραμματισμένη από την ίδια Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου, απλώς, δε συμμετείχε. Συνυπολογίζοντας την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας η οποία συντελέστηκε στη διάρκεια των μνημονιακών χρόνων, η πρόσφατη ενεργειακή κρίση στα απόνερα του πολέμου στην Ουκρανία, όχι μόνο δεν είχε τη δυνατότητα να προσφέρει ασφάλεια και συγκράτηση των τιμών, αλλά στην πραγματικότητα αποτέλεσε ένα ασφαλές όχημα για τους παρόχους να «γράψουν» υπέρογκα κέρδη, πάντα - φυσικά - στις πλάτες των πολλών. Να, λοιπόν, πώς γίνεται η κρίση ευκαιρία.
Και μέσα σε αυτό το περιβάλλον, εμείς, καλούμαστε να υπάρξουμε. Εκεί που πάλλεται η αγωνία για το αύριο, μέσα κι έξω από χώρους -κακοπληρωμένης- εργασίας, σε σπίτια που πλειστηριάζονται, με τσέπες που σηκώνουν το βάρος της ακρίβειας. Μία καθημερινότητα που διαρρηγνύει τις εναπομείνασες βεβαιότητες μιας εποχής που έχει από καιρό παρέλθει και που μας καλεί να συμβιβαστούμε με την αναγωγή της ζωής στους κανόνες της αγοράς. Μιας ζωής που - έτσι - μπορεί να σβήσει μέσα σε ένα τρένο, να βυθιστεί σε μία βάρκα στο Αιγαίο, να πυροβοληθεί για μία απλήρωτη βενζίνη.
Οφείλουμε να σταθούμε απέναντι σε ένα προδιαγεγραμμένο μέλλον, συνθέτοντας ένα απελευθερωτικό από τον καπιταλιστικό κόσμο παρόν. Συλλογικά, με αυτενέργεια και αλληλεγγύη, για να αντιπαλέψουμε την ολοκληρωτική υποτίμηση των ζωών μας, που μας θέλει διαρκώς εκμεταλλεύσιμους και βολικά για το Κράτος και την Εξουσία διαχειρίσιμους. Να αγωνιστούμε για μία ζωή με αξιοπρέπεια και ασφάλεια, και μπροστά στο συγκεντρωτισμό της ευθύνης στα χέρια αχυρανθρώπων να αντιπαραβάλλουμε τον κοινωνικό/εργατικό έλεγχο - από αυτούς/ες που τα δουλεύουν, σε αυτές/ούς που τα χρησιμοποιούν. Για να μη γίνει συνήθεια ο θάνατος.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΝΘΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΗ
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
Δεν είναι ανθρώπινο λάθος
Το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα, όχι για πρώτη φορά, δολοφόνησε τουλάχιστον 57 ανθρώπους λόγω της πολιτικής που εφαρμόζεται σε όλες τις πτυχές της ζωής, καθώς και στους σιδηρόδρομους. Είναι υπεύθυνο το ίδιο σύστημα το οποίο περιθωριοποιεί, αποκλείει, εξοντώνει μετανάστες, το οποίο γκετοποιεί και δολοφονεί Ρομά. Είναι το ίδιο σύστημα το οποίο χτυπάει και καταστέλλει διαδηλωτές/ριες, ποινικοποιεί τις απεργίες και τον συνδικαλισμό. Είναι το ίδιο σύστημα που καθιστά υπέρογκο το κόστος ζωής, τα ενοίκια, τα αγαθά.
Το κράτος συντεταγμένα με το κεφάλαιο, υποτιμάει σταθερά την αξία της ζωής μας, ενώ αυξάνει το κόστος διαβίωσης, μεγιστοποιώντας τα πλούτη και τα κέρδη των λίγων. Η υγεία, η παιδεία, η ενέργεια, οι σιδηρόδρομοι, τα νοσοκομεία (όπως και το ογκολογικό νοσοκομείο παίδων στην Αθήνα) αποτελούν πεδίο κερδοφορίας του κράτους και του κεφαλαίου και εντός αυτού του συστήματος πάντοτε θα λογίζονται ως τέτοια. Αύριο κι όλας, ψηφίζεται στην Βουλή νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση του νερού, ενός εκ των βασικών αγαθών για την ανθρώπινη επιβίωση, αποδεικνύοντας για ακόμα μία φορα το ότι οι ζωές μας δεν έχουν καμία αξία άμα δεν συνεισφέρουν στην κερδοφορία του συστήματος.
Η συνολική θανατοπολιτική του κράτους:
Η θανατοπολιτική του κράτους δεν ξεκινησε στα Τέμπη, αλλά χτίζεται χρόνια τώρα στα σώματα των μεταναστ(ρι)ών, των Ρομά, των γυναικών. Τα συνεχή <<ναυάγια>>, όπως αυτό κοντά στο Φαρμακονήσι στις 11/3 με 5 θύματα, με ευθύνη του ελληνικού λιμενικού, η πλήρης εκμετάλλευση και περιθωριοποίηση, οι επαναπροωθήσεις, ο μαζικός εγκλεισμός σε κέντρα κράτησης και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, είναι απόρροια της αντι-μεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Παράλληλα, η αδιαφορία μέρους της κοινωνίας για την μαζική εκμετάλλευση του μεταναστευτικού πληθυσμού, των Ρομά και άλλων περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια και αλληλοτροφοδοτείται με την αλματώδη υποτίμηση των ζωών και των ντόπιων και με τον κοινωνικό εκφασισμό.
Η θανατοπολιτική υπάρχει μέσα στην ταξική βία του συνεχώς αυξανόμενου κόστους των ειδών πρώτων ανάγκης ή των υπέρογκων λογαριασμών, που μας αναγκάζουν να δουλεύουμε για 3ευρώ/ώρα "μαύρα" , παράλληλα με τις σπουδές μας . Η βία συνεχίζεται μέσα στις σπουδές μας όπου ταξικοί φραγμοί υψώνονται συνεχώς, η πρόσβαση στην δημόσια εκπαίδευση όλο και δυσκολεύει ενώ δίδακτρα εμφανίζονται παντού και μάλιστα για την απόκτηση εργασιακών δικαιωμάτων που μέχρι κάποια χρόνια πριν ήταν ενωμένα στο πτυχίο μας. Φυσικά, δεν ξεχνάμε σε όλα αυτά ότι έχουμε και τον "κόφτη" του ν+2 να μας πιέζει μαζί με όλα τα άλλα για το πότε θα πάρουμε πτυχίο, γιατί αλλιώς θα διαγραφούμε. Η βία εναντίον μας υπάρχει μέσα στην επίθεση που δέχονται τα εργασιακά δικαιώματα και τα συνδικάτα. Τόσο ο νόμος Χατζηδάκη αλλά και νόμοι προηγούμενων κυβερνήσεων, ποινικοποιούν την απεργία, νομιμοποιούν την απεργοσπασία, τις μαζικές απολύσεις συνδικαλιστών, ενώ υπονομεύουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Σε απόλυτη συμφωνία με αυτή την λογική λειτουργεί η απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από τα πτυχία μας (άρθρο 69) αλλά και ο νόμος 4777 που πέρα από τους ταξικούς φραγμούς που υψώνει, ποινικοποιεί κάθε μορφή συλλογικής διεκδίκησης μέσω πειθαρχικών και φυσικά με τους ένστολους βάρβαρους που έχουν στρατοπεδεύσει στα 50μ. από εδώ. Το νήμα της κρατικής βίας δεν μπορεί να μην περνάει από την Ελ.Ασ. η οποία χτυπάει και βασανίζει αγωνιζόμενο κόσμο (φοιτητές, εργάτριες κ.ο.κ.), σκοτώνει, βιάζει, προστατεύει μεγαλο-αφεντικά και μαφιόζους (π.χ, Greek Mafia) και πετάει φτωχές οικογένειες έξω από τα σπίτια τους δίνοντάς τα σε τραπεζίτες. Το κράτος έχει προαναγγείλει 700.000 εξώσεις σε φτωχές οικογένειες πετώντας τις στον δρόμο για να κερδοφορίσουν οι τραπεζίτες και οι καπιταλιστές.
Η κρατική και καπιταλιστική δολοφονία λοιπόν συντελείται αργά και σταθερά σε κάθε μικροεπίπεδο της ζωής μας, από τις ιδιωτικοποίησεις φορέων βασικών δημοσίων αγαθών, από τις δολοφονικές επιθέσεις των μπάτσων που είναι έξω από την πόρτα μας, από τα ταβάνια που πέφτουν στην οδοντιατρική, τα λεωφορεία του Ο.Α.Σ.Θ. τα οποία παίρνουν φωτιά και άλλα πόσα παραδείγματα (πανδημία, φωτιές, πλυμμήρες κ.λπ.). Οι ζωές μας δεν αξίζουν τίποτα για αυτούς.
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι υπάρχει "καλύτερη διαχείρηση" του κράτους και του υπάρχοντος συστήματος. Ωστόσο οφείλουμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την θετική ανατίμηση των ζωών μας και να ενισχύσουμε τις κοινωνικές δομές, οπως συλλόγους, σωματεία, συνελεύσεις γειτονιάς κ.ά. Μεσα από αυτές μόνο μπορούμε να πάρουμε τις ζωές μας και τις ανάγκες μας στα χέρια μας και να προωθήσουμε την ενότητα των καταπιεσμένων. Η απάντηση που οφείλουμε να δώσουμε είναι η ενότητα μεταναστριών, Ρομά, φοιτητών,εργαζομένων, και όλων των εκμεταλλευόμενων κοινωνικών ομάδων, ώστε να αντισταθούμε στους κοινούς μας αντιπάλους και να πάρουμε τις ανάγκες μας και τις ζωές μας στα χέρια μας.
Οι μεταφορές οφείλουν να είναι ελεύθερες για όλα μας, τα σπίτια οφείλουν να
είναι οικονομικά προσιτά για ντόπιους και μετανάστες.
Οι αγώνες μας για να μη δολοφονεί το κράτος και το κεφάλαιο φοιτητές, πρέπει να συνδεθούν με τις απεργίες των σιδηροδρομικών υπαλλήλων, με τους αγώνες των κοινοτήτων Ρομά για την εκρίζωση του ρατσισμού, με τις διεκδικήσεις των μεταναστών για αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής.
Σύλλογος Φοιτητ(ρι)ών Φυσικού
