kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Απεργιακη συγκεντρωση και πορεια 8/3

Κάλεσμα στην απεργιακή συγκέντρωση και σε συντονισμό!

Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας!

Η εποχή που διανύουμε μας βρίσκει μπροστά σε μια βάναυση επίθεση του καπιταλισμού ο οποίος επιχειρώντας να εξασφαλίσει την κοινωνική και πολιτισμική του αναπαραγωγή χρησιμοποιεί όλα τα δυνατά μέσα που διαθέτει. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις είναι συντεταγμένες και υποταγμένες στα συμφέροντα του κεφαλαίου και διαχειρίζονται το κράτος έτσι ώστε να εξυπηρετεί τις προτεραιότητές του αρμέγοντας διαρκώς το δημόσιο τομέα ξεπουλώντας το νερό, τις τέχνες, τα σπίτια μας, την αξιοπρέπειά μας, δολοφονώντας στα σύνορα και στους δρόμους ότι θεωρούν ξένο, ιδιωτικοποιώντας ό,τι μπορεί στο βωμό του κέρδους με κόστος ανυπολόγιστο στις ζωές μας. Το έγκλημα στα Τέμπη και η κατάρρευση του ΟΣΕ μοιάζει να είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Η οργή μας είναι μεγάλη και οι διαχειριστές της εξουσίας πρέπει να τιμωρηθούν!

Είναι συλλογική μας ευθύνη να αντισταθούμε και να παλέψουμε για τις ζωές μας με γνώμονα την αυτοοργάνωση και αυτοδιαχείριση, την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη. Δε θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω. Δε θα ανεχτούμε άλλο την καταδυνάστευση των δικαιωμάτων μας γιατί η ανοχή είναι συνενοχή. Η ώρα δεν είναι αύριο είναι τώρα, να συγκλίνουν τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας μας, τα κινήματα μας, οι καταλήψεις μας και κάθε πρωτοβουλία αγώνα και δράσης μπροστά στις εγκληματικές τους πολιτικές.

Εμείς ως ανοιχτή πρωτοβουλία αλληλεγγύης στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ που πρόσφατα πλειστηριάστηκε καλούμε όλα τα από τα κάτω κινήματα της πόλης σε συνελεύσεις και καταλήψεις, καλούμε ανοιχτά σε σύγκλιση των αγώνων μας για να απαντήσουμε στην επίθεση αυτή, για να αλλάξει ο φόβος στρατόπεδο.

Ο αγώνας είναι πολύμορφος και πολύπλευρος αλλά είναι ένας και κοινός!

Κοινωνικά, δημόσια και με εργατικό έλεγχο υπηρεσίες και αγαθά.

Με καταλήψεις και αυτοδιαχείριση ενάντια στη βαρβαρότητα του κεφαλαίου

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΜΑΡΤΗ 10.30 ΚΑΜΑΡΑ

Καλούμε όλα τα κέντρα αγώνα της πόλης αυτό το Σάββατο στις 17.00μμ στο εργατικό

κέντρο Θεσσαλονίκης για να συνδιαμορφώσουμε και να συντονίσουμε τον αγώνα μας.

Γράφουμε την ιστορία της γενιάς μας!

κάλεσμα : ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στον αγώνα της ΒΙΟΜΕ

Πορεια για την κρατικη δολοφονια στα τεμπη

Οι πρώτες απαντήσεις έχουν ήδη δοθεί με χιλιάδες ανθρώπων από ευρέα τμήματα της κοινωνίας να κατεβαίνουν καθημερινά στους δρόμους πολλών πόλεων της χώρας. Το κράτος και τα φερέφωνα του επιδίδονται για άλλη μια φορά σε μια προσπάθεια να μας πείσουν ότι η ατομική ευθύνη είναι πίσω από τους θανάτους δεκάδων ανθρώπων και όχι η φύση του καπιταλιστικού συστήματος στο οποίο ζούμε. Μάταια βέβαια, αφού οι ευθύνες διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων και των καπιταλιστών της Hellenic Train και των διαχειριστών των σιδηροδρόμων δεν κρύβονται. Η οργή μας να συνεχίσει να βουλιάζει τους δρόμους των πόλεων ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΈΝΑ ΛΆΘΟΣ ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΑΤΥΧΊΑ ΚΡΆΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΚΆΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΊΑ.

Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

κάλεσμα : Αναρχικοί/ες/α, αντιεξουσιαστές/ιες/α

πηγή : email που λάβαμε στις 6 Μαρτίου 23h

Κάλεσμα στη γενική απεργία, Τετάρτη 8/3 στις 11:00 στην Καμάρα

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ - ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ.

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ.

Το βράδυ της Τρίτης , μια εμπορική και μια επιβατική αμαξοστοιχία που αριθμούσε εκατοντάδες επιβάτες και δεκάδες εργαζομένους συγκρούστηκαν σφοδρά, με αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον 57 ανθρώπων και τον τραυματισμό εκατοντάδων. Με τα βαγόνια στις φλόγες, το ρεύμα κομμένο και τις πόρτες αδύνατο να ανοίξουν, ο κόσμος πάλευε να σωθεί και να σώσει τους συνεπιβάτες του.

Η ανείπωτη τραγωδία με την σύγκρουση των αμαξοστοιχιών στα Τέμπη μας υπενθυμίζει δυστυχώς με τον χείριστο τρόπο το πως αντιλαμβάνεται το κράτος και το κεφάλαιο την ανθρώπινη ζωή διαχρονικά: Ως ένα μέσο παραγωγής κέρδους - ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Δεκάρα δε δίνουν για την ασφάλειά μας, όπως και δεκάρα δε δίνουν για τις ζωές μας. Μόλις τον προηγούμενο μήνα ανακοινώσεις του σωματείου μηχανοδηγών έκαναν λόγο για τις εγκληματικές συνθήκες που επικρατούν στις σιδηροδρομικές γραμμές αναφέροντας ξεκάθαρα πως είναι θέμα χρόνου να συμβεί κάτι μοιραίο.

Ακριβώς αυτό καθιστά καταφανείς τους λόγους που δεν μπορούμε να αναφερόμαστε στο γεγονός ως ατύχημα.

Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές και την ταυτόχρονη επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Αυτή είναι λοιπόν η αναβάθμιση στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των ανθρώπων που μετακινούνται και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες - ούτε για ατυχήματα, ούτε για ''ανθρώπινα λάθη'', ούτε για ''κακή στιγμή''. Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή τη δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του. Το υποκριτικό πένθος που κηρύχθηκε από την κυβέρνηση μόνο οργή μας προκαλεί. Οι αγώνες μας για δημόσια και αξιοπρεπή συγκοινωνιακά μέσα, οι αγώνες μας ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό κουβαλάνε τη δικαιοσύνη που αποζητάμε.

Ταυτόχρονα, τις τελευταίες μέρες τα ΜΜΕ έχουν επιδοθεί σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποσιωπήσουν τις ευθύνες του κρατικού μηχανισμού αλλά και τις ιδιωτικής εταιρείας. Για αυτό επικαλούνται το ανθρώπινο λάθος και επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν τον σταθμάρχη ως αποδιοπομπαίο τράγο για αυτή την κρατική - καπιταλιστική δολοφονία. Όλο αυτό το σύντομο διάστημα οι βασικές αντιθέσεις του συστήματος κοινωνικής οργάνωσης που ζούμε έχουν γίνει ξεκάθαρες. Μιλάμε για ένα σάπιο εξουσιαστικό- καπιταλιστικό σύστημα που αντιλαμβάνεται την ανθρώπινη ζωή μόνο με όρους κερδοφορίας, ενώ ταυτόχρονα οι ένστολοι δολοφόνοι δεν διστάζουν να επιτεθούν με σφοδρότητα στις τεράστιες διαδηλώσεις, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Χτυπάνε τις μεγάλες διαδηλώσεις που ενσαρκώνουν την κοινωνική οργή, και ακόμη περισσότερο τα μπλόκα του οργανωμενου αναρχικού κινήματος. Βρισκόμαστε σε ταξικό πόλεμο, είμαστε εχθροί, και ως τέτοιους μας αντιμετωπίζουν, είμαστε δυο κόσμοι σε σύγκρουση. Από την μία οι κρατικοί ταγοι και οι επιχειρηματίες, μαζί με τους ένστολους δολοφόνους και από την άλλη ο κόσμος της εργασίας, οι φοιτητές, οι πληβείοι αυτού του κόσμου, μέσα από τις καταλήψεις, τα κατειλημμένα εργοστάσια και τις διαδικασίες αυτοδιεύθυνσης δομουμε έναν καινούριο κόσμο.

Κάθε μέρα, σε κάθε πτυχή και έκφανση της κοινωνικής οργάνωσης και της καθημερινής ζωής, γίνεται προφανές ότι το κράτος και το κεφάλαιο δολοφονούν, τρομοκρατούν και καταστέλλουν! Από τη διαχείριση την πανδημίας και της υγειονομικής κρίσης, τις φωτιές στην Εύβοια, τη διαχείριση των μεταναστευτικών πληθυσμών, με τις δολοφονίες και τα push-backs στα σύνορα, μέχρι τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων, τους ξυλοδαρμούς φοιτητών, τους βιασμούς, τα κυκλώματα trafficking, τις δολοφονίες εργατών που ολοένα πολλαπλασιάζονται, είναι πλέον έκδηλο ότι οι ζωές των καταπιεσμένων είναι αναλώσιμες, δίχως αξία. Και είναι παράλληλα πολύ σημαντικό επίδικο η γιγάντωση των κινητοποιήσεων ενάντια στην θανατοπολιτικη κράτους και κεφαλαίου. Από τους χώρους εργασίας και τις γειτονιές, ως τις δραματικές σχολές, τα πανεπιστήμια και τα σχολεία, να βρεθούμε σε ανοιχτές αδιαμεσολαβητες διαδικασίες, σε καταλήψεις κέντρα αγώνα, μακριά από εκλογικές υποσχέσεις και αυταπάτες. Να βρεθούμε ξανά και ξανά, αυτοοργανωμενα, συλλογικά και μαχητικά στον δρόμο, ώστε να γίνει ξεκάθαρο πως οι κρατικές και καπιταλιστικές δολοφονίες δεν θα ξεχαστούν, ενώ ταυτόχρονα θα συμβάλλουμε στο γκρέμισμα του κράτους και του καπιταλισμού, για έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης. Για την αναρχία, και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΑ ΤΕΜΠΗ - ΟΥΤΕ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ - ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ.

ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ!

Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης/ Α.Π.Ο.-Ο.Σ.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ/ΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ

Η 8η Μάρτη είναι άρρηκτα συνυφασμένη με το εργατικό κίνημα και τους αγώνες των εργατριών για τη διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων τους, την ισοτιμία και τις αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Το πρόταγμα της εποχής μας σε παγκόσμιο επίπεδο αφορά τη διεκδίκηση και τον αγώνα σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας, με τις φυσικές καταστροφές και τα κρατικά εγκλήματα (σεισμός σε Τουρκία, Τέμπη στην Ελλάδα) να μας κάνουν να αναρωτιόμαστε ακόμη και για το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή και όχι μόνο για τους όρους αυτής. Ο κρατικός μηχανισμός, τα μέσα καταστολής του, τα ΜΜΕ και το κεφάλαιο καθημερινά ξεπουλούν τις τέχνες, την υγεία, την παιδεία, τελικά την ίδια την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας.

Τον τελευταίο χρόνο, οι αυξήσεις τιμών σε ενέργεια, είδη πρώτης ανάγκης και καύσιμα, σε συνδυασμό με τα ήδη υψηλά ενοίκια και τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας, έχουν οδηγήσει σε ένα μεγαλύτερο κύμα φτωχοποίησης και σε ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες μετά από μία πολύχρονη κρίση και μία πανδημία που ακόμη οι συνέπειες της είναι εμφανείς, με το δημόσιο σύστημα υγείας υπό κατάρρευση και τον αποκλεισμό όλο και μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας μας από αυτό.

Η κρίση αυτή που έχει ξεσπάσει τον τελευταίο χρόνο παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση ως αποτέλεσμα του πολέμου μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, αλλά στην ουσία προετοίμασε το έδαφος για την περαιτέρω κερδοφορία του κεφαλαίου, εξαθλιώνοντας μας όλο και περισσότερο σε συνέχεια πολιτικών χρόνων προς εξυπηρέτηση του κεφαλαίου.

Αυτά σε συνδυασμό με τη ραγδαία επιδείνωση των όρων εργασίας, την οποία επικύρωσε το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, ένα νομοσχέδιο το οποίο είχε ως μοναδικό στόχο την αύξηση της κερδοφορίας των αφεντικών, την καταπάτηση των εργατικών κεκτημένων και τη νομιμοποίηση των εργοδοτικών αυθαιρεσιών, έχουν φέρει αντιμέτωπα τα εργαζόμενα άτομα με μετατροπές των συμβάσεων σε part-time, σε καθυστερήσεις στις πληρωμές, σε απλήρωτες υπερωρίες, με εκφοβισμούς και απολύσεις.

Σε μια χώρα που τα περιστατικά έμφυλης βίας είναι σχεδόν καθημερινά, με καταγγελίες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας και πολλές να αφορούν τους εργασιακούς χώρους, όπως ζήσαμε πρόσφατα με το κίνημα «me too», γίνεται κατανοητό ότι οι σχέσεις εξουσίας στους χώρους εργασίας δημιουργούν επισφάλεια σε όλα τα επίπεδα.

Την ώρα που μετράμε ακόμη τα θύματα της κρατικής δολοφονίας στα Τέμπη που οι προθέσεις του κρατικού μηχανισμού και του κεφαλαίου είναι ξεκάθαρες ως προς το πόσο αναλώσιμες είναι οι ζωές μας, με την αδιαφορία για ασφάλεια στον βωμό του κέρδους, η κυβέρνηση φέρνει δύο ακόμη νομοσχέδια που αφορούν ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων αγαθών, ένα για το νερό και ένα άλλο για την Ογκολογική Μονάδα Παίδων.

Η επίθεσή τους όμως δεν θα μείνει χωρίς απάντηση από εμάς. Ξέρουμε, ότι μπορούμε να βασιστούμε μόνο στις δικές μας δυνάμεις, στη δικιά μας οργάνωση, κόντρα τόσο στα αφεντικά, όσο και στα τσιράκια τους. Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας σε ακηδεμόνευτα και μαχητικά σωματεία, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας, την καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει φύλου και σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

Στηρίζουμε τον αγώνα του Σωματείου Εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕ., τα Σωματεία του Πολιτισμού και των Εκπαιδευτικών.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023 ΣΤΙΣ 10:30 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ.

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

Απεργιακή συγκέντρωση Τετάρτη 08/03 στις 11:00, Καμάρα

Τα κέρδη δικά τους, οι νεκροί δικοί μας

-Απεργιακή συγκέντρωση Τετάρτη 08/03 στις 11:00, Καμάρα-

Στις 01.03.2023 η αμαξοστοιχία και το δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη δεν έφτασε στον προορισμό του και σταμάτησε στα Τέμπη. Αυτή τη φορά όχι επειδή σταμάτησε ή αναγκάστηκε να καθυστερήσει για πολλές ώρες λόγω κάποιας βλάβης, τι πιο σύνηθες θα έλεγε κανείς, αλλά επειδή συγκρούστηκε με άλλο εμπορικό τρένο. Αποτέλεσμα δεκάδες νεκροί/ές και τραυματίες.

Δεν ήταν ατύχημα αλλά δολοφονία με τη βούλα του Κράτους και του Κεφαλαίου.

Το σχέδιο απαξίωσης του ΟΣΕ και η υφαρπαγή ολόκληρης της σιδηροδρομικής γραμμής της Ελλάδας για κάτι λιγοστά εκατομμύρια έχει ξεκινήσει κάτι παραπάνω από μία δεκαετία τώρα. Όσο κάποιοι/ες πανηγύριζαν γι' αυτή την απαξίωση κι εν τέλει την ιδιωτικοποίηση(το 2017 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ), άλλοι/ες επέμεναν πως θα είναι θέμα χρόνου να μετατραπεί σε μία "τραγωδία".

Και το έκαναν υποσταζόμενοι/ες την κατάσταση στις πλάτες τους, άλλοτε στοχοποιημένοι/ες από την εξουσία για στάσεις εργασίας και απεργίες κι άλλοτε με τίμημα την ίδια τη δουλειά τους ενώ άλλες φορές την κούραση και την εξάντληση λόγω της έλλειψης προσωπικού σε οργανικές θέσεις. Ίδια κατάσταση σε κάθε τομέα, ειδικά σε αυτόν της Υγείας.

Και είναι οι εργαζόμενοι/ες, για άλλη μια φορά, που το ζούνε και γνωρίζουν καλύτερα τι συμβαίνει. Αυτοί κι αυτές που κάθε φορά βρίσκονται κατηγορούμενοι/ες από κυβερνητικά χείλη σε κάθε διαμαρτυρία ή χτυπημένοι/ες από τα ΜΑΤ, όπως και κάθε κοινωνική ομάδα που προσπαθεί να εκφράσει την οποιαδήποτε διαμαρτυρία της. Γι' αυτό και το δίπολο κρατικό ή ιδιωτικό καταντάει για άλλη μια φορά απατηλό.

Είμαστε εμείς η υπόλοιπη κοινωνία που θα πρέπει να ανεχτούμε αυτή την παράσταση Υπουργών και CEO εταιρειών που δεν δίνουν μία για τίποτα άλλο, πέρα από τα κέρδη. Εμείς που θα πάρουμε το ρίσκο για ένα ταξίδι εν έτει 2023 και η ανοχή εδώ και πόσα χρόνια. Δεν είναι ότι δεν υπάρχει Κράτος. Κράτος υπάρχει και φροντίζει, όπως είναι και ο ρόλος του, να το δείχνει πάντοτε: με την υποτίμηση της ίδιας της ζωής με όποιο μέσο υπάρχει και της καταστολής.

Για να είμαστε ξεκάθαροι και ξεκάθαρες: Οι μοναδικές ευθύνες που βαραίνουν δεν μετριούνται και ούτε πρόκειται από εισαγγελείς και δικαστές σε μία καλοστημένη παράσταση με κροκοδείλια δάκρυα και εξιλαστήρια θύματα.

Η οργή να αντικαταστήσει τα δάκρυα και να "πάμε και όπου βγει" στους δρόμους, στις πλατείες και σε κάθε δημόσιο χώρο, όπου ο θάνατος συναντά την άρνηση και η καταπίεση την αντίσταση. Οι ιθύνοντες ξέρουμε πολύ καλά που βρίσκονται και ποιοι είναι, χρόνια τώρα. Ή εμείς ή αυτοί.

Δύναμη σε όλες τις οικογένειες.

Απεργιακή συγκέντρωση Τετάρτη 08/03 στις 11:00, Καμάρα

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 1ης ΜΑΡΤΙΟΥ

Τρίτη προς Τετάρτη 1ης Μαρτίου γίνεται το γνωστό γεγονός σύγκρουσης τρένων της εταιρίας Hellenic Train (πρώην τραινοσε) ιδιοκτησίας της εταιρίας Ferrovie Dello Stato Italiane και εμπορικής αμαξοστοιχίας του ΟΣΕ με δεκάδες επιβαίνοντες νεκρούς.

Οι λεπτομέρειες πολλές, συστήματα ασφαλείας που δεν υπήρχαν, μη συντηρημένο δίκτυο, ελλιπείς βάρδιες και άλλα πολλά. Η περαιτέρω αναφορά μας σε αυτά ενδεχομένως να μην έχει να δώσει και πολλή πληροφορία. Η ουσία είναι μία, στον καπιταλισμό οι ζωές των προλετάριων είναι αντικείμενο στατιστικών ερευνών και μέρος της ευρύτερης διαχείρισης αναλώσιμου υλικού, έμψυχου και μη. Είτε υπό κρατικό έλεγχο είτε στα χέρια ιδιωτών το καπιταλιστικά "βιώσιμο" επιτάσσει τη μεγιστοποίηση του κέρδους με κάθε "κόστος". Έτσι οι " υπήκοοι" του εκάστοτε έθνους-κράτους, τηρουμένων των αναλογιών του πού έτυχε να γεννηθούν, από ποιο σόι και με πόσο μεγάλη τσέπη γίνονται με τη σειρά τους άλλο ένα "ατύχημα". Αν στο risk management η ασφάλεια και η ζωή του πελάτη κριθεί πιο ζημιογόνα από το ρίσκο της ακεραιότητάς του σε επίπεδο κέρδους, τόσο ωμά και σοκαριστικά έχουμε αυτά τα αποτελέσματα για τα οποία συζητάει πάσα ένας και μία πλέον εντός ελληνικής επικράτειας.

Φυσικά, το κράτος και τα φερέφωνά του μετακυλούν την ευθύνη για άλλη μία φορά σε κάποιον "κακό και ανεύθυνο" εργαζόμενο, στην κακιά στιγμή, στην γρουσουζιά ή σε ό,τι άλλο ανακαλύψουν για να σηκώσουν ένα σύννεφο σκόνης μπροστά από τα πραγματικό αίτιο, το ατέρμονο κυνήγι για το κέρδος. Την ιερή αγελάδα του καπιταλιστικού συστήματος στο οποίο ζούμε, για την οποία κράτος και κεφάλαιο "θυσιάζουν" με ευκολία την ανθρώπινη ζωή.

ΠΩΣ ΦΤΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΟΛΥΝΕΚΡΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟ;

Τα επίπεδα διαβάθμισης στο τί μπορεί να διαρρηγνύει κάθε φορά το κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ κράτους και υπηκόων είναι ρευστά και ιστορικά διαμορφούμενα. Για να φτάσουμε στην κρατική δολοφονία, όπως ευρέως (και σωστά) εκφράζεται κόσμος για το περιστατικό, η ελληνική κοινωνία πέρασε από μία απονεύρωση και κονιορτιοποίηση των ίδιων των αστικοδημοκρατικών λογικών στις οποίες ήταν γαλουχημένη. Από τους "τουρκοφάγους" στις τηλεοράσεις, την στρατιωτικοποίηση των αστυνομικών σωμάτων, περάσαμε στον έμπρακτο πόλεμο εναντίων των μεταναστών, από "πολίτες", μπάτσους, στρατό, μμε, κυβερνήσεις, ευρωπαϊκή ένωση, στον έβρο, στο αιγαίο, στην μεσόγειο, στην δημόσια σφαίρα, εντός των πόλεων. Οι νεκροί μετανάστες από το δόγμα της ευρωπαϊκής καθαρότητας του ελληνικού κράτους αμέτρητοι. Μετά την ήττα των μαζικών κινημάτων που επέφερε ο ερχομός του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση (ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι η κυβέρνηση που ιδιωτικοποίησε την trainose) η καταστολή εντάθηκε απέναντι στην αγωνιστικές μειοψηφίες που απέμειναν, παίρνοντας μιλιταριστικά πλέον χαρακτηριστικά. Έργο που ήρθε να ολοκληρώσει η ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία αντιμετώπισε τα κινήματα με ειδικό μένος. Στην μακρά περίοδο της καραντίνας εν μέσω κοινωνικής αποξένωσης, τηλεεργασίας και τηλεεκπαίδευσης, απαγόρευσης κυκλοφορίας και κατάστασης έκτακτης ανάγκης, τα νούμερα των νεκρών γίνανε ένα ακόμα νούμερο, μία ακόμα θεαματική είδηση στα ΜΜΕ.

Κρατικός στόχος όλης αυτής της στρατηγικής είναι ο προλετάριος της Ευρώπης και ειδικά της Ελλάδας, που άλλοτε είχε γαλουχηθεί στο δόγμα σκύψε το κεφάλι και μην μιλάς για να μην έχεις μπλεξίματα, να είναι έτοιμος να θάψει τα παιδιά του, για το καπρίτσιο του κάθε αστού, για το έθνος, για την ένδοξη ή την κακιά στιγμή.

Αυτό το "ατύχημα" λοιπόν μόνο τυχαίο δεν ήταν.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ ΩΡΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΟΡΓΗ

Πέρα από τα διλλήματα περί δημοσίου και ιδιωτικού τα στρατόπεδα είναι στην πραγματικότητα διαχωρισμένα και αναπόφευκτα θα συγκρουστούν. Είναι αυτοί που ζητάνε και ψάχνουν μία διαχείριση εντός του συστήματος, κυνηγάν εκλογικές αυταπάτες, στηρίζουν τις σοβαρές επενδύσεις, ή το σοβαρό κράτος.

Από την άλλη όσοι είναι συνειδητά ενάντια σε αυτόν τον κόσμο, στα κράτη του και τα σύνορά του, στην αστική τάξη και την ιδιοκτησία. Για το δημόσιο, το κοινωνικό, το ελεύθερο. Είτε αφορά την μετακίνηση είτε κάθε πτυχή της ζωής, για την αντίσταση, την εξέγερση, την επανάσταση.

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 8/3 ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ στις 11.00

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΠΕΡΓΙΑΚΑ ΜΠΛΟΚ

Στις 28-2-2023 δυο τρένα συγκρούστηκαν μετωπικά στα Τέμπη, με αποτέλεσμα τουλάχιστον 57 νεκρούς.

Η τραγωδία αυτή ήταν προδιαγεγραμμένη, ακούγεται δεξιά και αριστερά, αφού όλα τα σημάδια την μαρτυρούσαν: τα συστήματα ασφαλείας δεν λειτουργούσαν και ο ΟΣΕ ήταν υποστελεχομένος. Ήταν προδιαγεγραμμένη αφού το κράτος αποσύρεται από την κοινωνική πρόνοια και προσπαθεί να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή με τον φόβο της αστυνομίας. Είναι αναπόφευκτο να αναζητηθούν και να αποδοθούν ατομικές ευθύνες για να κρυφτούν οι ευθύνες της κρατικής διαχείρισης, αφού έτσι συμβαίνει εδώ και αρκετό καιρό. Είναι αναπόφευκτο το κράτος να κηρύξει εθνικό πένθος και να αποζητήσει συγχώρεση υπό τον φόβο του εκλογικού αποτελέσματος. Είναι αυτονόητο η κρατικίστικη αντιπολίτευση να προσπαθήσει να κάνει «λίπασμα τους πρώτους νεκρούς» . Είναι αυτονόητο να προσπαθήσει να κρύψει, πίσω από το δίπολο «ιδιωτικοποίηση - κρατικοποίηση», την ανάγκη για φτηνές/δωρεάν/ ποιοτικές μετακινήσεις για όλες. Είναι μοιραίο μια κυβέρνηση να φθείρεται πολιτικά και να δίνει την θέση της σε μια άλλη. Είναι μοιραίο όλα τριγύρω να αλλάζουνε και όλα τα ίδια να μένουν.

Αυτό που δεν είναι ούτε προδιαγεγραμμένο, ούτε αναπόφευκτο, ούτε αυτονόητο, ούτε μοιραίο, είναι ότι ο κόσμος θα αντιδράσει και θα βγει στους δρόμους μαζικά. Ότι θα βρει χρόνο ανάμεσα στα αλλεπάλληλα χαστούκια που δέχεται να σκεφτεί. Ότι θα καταφέρει να επεξεργαστεί το συναισθηματικό ρόλερ κόστερ το οποίο υποβάλλεται. Ότι θα διώξει το μούδιασμα του φόβου, του πανικού, του σοκ, της θλίψης που τον κατακλύζουν. Ότι θα προσπαθήσει να ενώσει τις αποσπασματικές στιγμές δυστυχίας (τους θανάτους στα νοσοκομεία, τους πνιγμούς στα σύνορα, τις γυναικοκτονίες, τις εκτελέσεις Ρομά) σε μια συνολικότερη εικόνα. Ότι θα καταδείξει το γεγονός ότι τα κέρδη μπαίνουν πάνω από τις ανθρώπινές ζωές. Ότι θα συνειδητοποιήσει ότι ο καπιταλισμός επιβιώνει καταστρέφοντας. Ότι θα πάψει να είναι θεατής της ζωής του και θα προσπαθήσει να την πάρει στα χέρια του. Ότι θα αναζητήσει κοινότητες αλληλεγγύης και αγώνα, πέρα από την ελπίδα ενός λίγο λιγότερο δολοφονικού κράτους.

Δεν υπάρχουν εγγυήσεις για τίποτα από τα παραπάνω, αλλά αντίθετα αποτελούν ανοιχτά διακυβεύματα. Δεν είναι αναπόφευκτα, αλλά μπορεί να συμβούν.

Την Τετάρτη 8/3 συμμετέχουμε στην απεργία (11:00, Καμάρα) για να συλλογικοποιήσουμε την οργή μας και να αναδείξουμε όλα όσα δεν λογίζονται ως προδιαγεγραμμένα / αυτονόητα / αναπόφευκτα / μοιραία σε αυτόν τον κόσμο.

Κοινότητα Κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ

ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

Πριν λίγες μέρες στα Τέμπη εκτυλίχθηκε η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής σιδηροδρομική τραγωδία στην χώρα, αποτέλεσμα του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας με το πρόσχημα της κρίσης. Το πλιάτσικο που εξελίσσεται αδιάκοπα από το 2010 είχε ως αποτέλεσμα 57νεκρούς και πολλές δεκάδες τραυματίες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι και νέες 20 με 30 χρονών, θύματα της κυρίαρχης ιδεοληψίας σύμφωνα με την οποία το μοναδικό πράγμα που πρέπει να προστατευτεί σαν κόρη οφθαλμού είναι το καπιταλιστικό κέρδος.

Ευθύνη έχουν όλες οι κυβερνήσεις που διαχρονικά κρατούν υποβαθμισμένο τον ΟΣΕ προλειαίνοντας το έδαφος για την πώλησή του. Ευθύνη έχουν όλοι όσοι υπέγραψαν την υποχρέωση ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ ως μνημονιακής υποχρέωσης το 2010. Ευθύνη έχει ονομαστικά ο Χρήστος Σπίρτζης του ΣΥΡΙΖΑ που ξεπούλησε το 2017 τον ΟΣΕ στη Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. αντί του αστείου ποσού των 45 εκατομμυρίων ευρώ, την ίδια στιγμή που το ελληνικό κράτος αναλάμβανε την ευθύνη να την επιδοτεί με 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για να εκτελεί συγκεκριμένα δρομολόγια. Αυτός ο αλήτης τότε είχε δικαιολογήσει την πώληση λέγοντας ότι «πουλήσαμε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για να μην φάει ο ελληνικός λαός στο κεφάλι ενάμιση μνημόνιο».

Η τραγωδία στα Τέμπη δεν είναι ένα ατύχημα που κανείς δεν περίμενε. Λίγες ώρες πριν την μετωπική σύγκρουση της εμπορικής με την επιβατική αμαξοστοιχία, ένα καλώδιο ηλεκτροκίνησης κόπηκε και έπεσε πάνω σε αμαξοστοιχία στην οποία επέβαιναν 450 επιβάτες. Τέτοια ατυχήματα και βλάβες είναι καθημερινό φαινόμενο τα τελευταία χρόνια. Όλα αυτά ενώ συχνά-πυκνά η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ πανηγυρίζουν για δήθεν αναβαθμίσεις του σιδηροδρομικού δικτύου και για δήθεν σύγχρονα τραίνα με τα οποία εξοπλίζεται ο ΟΣΕ. Ωστόσο, ρεπορτάζ του Investigate Europe με τίτλο "«Το μόνο που μπορώ να πω είναι καλή τύχη»: Πώς επιστρέφουν στην Ελλάδα τα τραίνα που καταργήθηκαν από την Ελβετία", αποκάλυπτε στις 18 Φεβρουαρίου 2022 ότι τα μεταχειρισμένα τρένα ETR 470 που διαφημίζονταν ως αναβάθμιση των ελληνικών σιδηροδρόμων στην πραγματικότητα είναι άκρως προβληματικά κι επικίνδυνα αποκτώντας πριν από 20 χρόνια το παρατσούκλι «τραίνο βλάβης» στην Ελβετία από την οποία αποσύρθηκαν κακήν κακώς. Όπως είναι λογικό, συμπεραίνουμε πως τα προαναφερθέντα ρεπορτάζ είχαν περισσότερη σχέση με πληρωμένα διαφημιστικά σποτ παρά με δημοσιογραφία.

Εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους έχουν καταγγείλει επανειλημμένα μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων τις ελλείψεις στην ασφάλεια. Τελευταία ανακοίνωση αυτή στις 7 Φλεβάρη 2023 όπου η ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών αναφέρει: "Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις". Την ίδια στιγμή ο Χατζηδάκης πανηγύριζε που η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έγινε κερδοφόρα κι ο υπουργός μεταφορών Κ. Καραμανλής έλεγε στις 20 Φλεβάρη πως "δεν παίζουμε με την ασφάλεια των επιβατών στα τραίνα". Το είδαμε.

Τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και στελεχών της εταιρείας, οι παρόλες περί «εθνικής τραγωδίας» και η απόδοση ευθυνών σε «ανθρώπινα λάθη» δεν πρέπει να μας παραπλανήσουν. Οι εργαζόμενοι είχαν αναφερθεί επανειλημμένα στα κενά ασφαλείας και στις ανάγκες συντήρησης και αναβάθμισης του δικτύου, είχαν προειδοποιήσει σε όλους τους τόνους πως το δυστύχημα έρχεται. Είναι αυτοί που καθημερινά παλεύουν να βγάλουν τη δουλειά και να εξασφαλίσουν την ακεραιότητα πληρώματος κι επιβατών με πενιχρά μέσα. Το ελάχιστο που πρέπει να γίνει σήμερα είναι η ακύρωση της πώλησης του ΟΣΕ κι η ουσιαστική αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου με βάση την ασφάλεια και την αντίληψη των μεταφορών ως δημόσιου αγαθού που δεν μπορεί να λειτουργεί με βάση το κέρδος. Αλλά δε φτάνει μόνο αυτό. Πρέπει να δράσουμε συλλογικά κι οργανωμένα για να δώσουμε ένα τέλος στον παραλογισμό που ονομάζεται κράτος και καπιταλισμός, στον αντικοινωνισμό και την απανθρωπιά της εξουσίας.

Η άμεση και οργισμένη κοινωνική αντίδραση που υπήρξε από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το συμβάν, φανερώνει ότι η κοινωνική βάση το αντιλήφθηκε απ' ευθείας , όχι ως ένα απλό ''ατύχημα'', αλλά ως την ουσία του κράτους και του κεφαλαίου, ως την ουσία της αντίληψης που θέλει την κοινωνία να οργανώνεται γύρω από τον αξιακό άξονα ''τα κέρδη πάνω από τις ζωές''. Έτσι, αυτή η τραγωδία έγινε το σημείο όπου συμπυκνώθηκε η καθημερινή εμπειρία της όλο και πιο εκτεταμένης και εντεινόμενης υποτίμησης των όρων ζωής μας (μειώσεις μισθών και συντάξεων, ανεργία, ακρίβεια, ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, καταστολή) και τελικά, της ίδια της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Αυτό είναι το νήμα που συνδέει ευθέως τους νεκρούς μετανάστες στα σύνορα και τους νεκρούς της πανδημία λόγω των διαλυμένων νοσοκομείων, τους νεκρούς από τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα στους χώρους εργασίας και τους νεκρούς στις σιδηροδρομικές ράγες των Τεμπών. Οι μαζικές, δυναμικές και συγκρουσιακές συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις μετά την μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη, αποδεικνύουν πως η κοινωνική βάση δεν θα κάτσει άλλο αμέτοχη να συνηθίζει το θάνατο όλο και πιο πολύ κάθε μέρα, ότι με τις πράξει τις θα βάλει ένα φρένο στη βαρβαρότητα της εξουσίας.

Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε είναι πολυμέτωπος και δεν πρόκειται να είναι εύκολος. Απέναντι στη φτώχεια και την ανέχεια, την ακρίβεια, την εξαθλίωση, τον εργασιακό μεσαίωνα και την ανεργία πρέπει να οργανώσουμε την ταξική αλληλεγγύη, να ανασυντάξουμε τα συλλογικά μορφώματα της εργατικής τάξης, να προτάξουμε τα συμφέροντα και τις ανάγκες της τάξης μας και να θέσουμε τις συλλογικές μας διεκδικήσεις. Να δυναμώσουμε τη διεθνιστική, ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, για να αντιπαλέψουμε το δηλητήριο του φασισμού και του ρατσισμού, αλλά και για να ορθώσουμε αναχώματα απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο που συνεπάγονται εκατόμβες νεκρών της τάξης μας. Εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, συνταξιούχοι/ες, αποκλεισμένοι/ες, ντόπιο και μετανάστες/ιες μαζί, πρέπει να σηκώσουμε μαζί το κεφάλι, να οργανωθούμε, να παλέψουμε μαζί, και να επιτεθούμε στο κράτος, το κεφάλαιο και του λακέδες τους. Από τη σημερινή κραυγή οργής για τους νεκρούς μας στα Τέμπη, από τις σημερινές μας διεκδικήσεις που έχουν ζωτική σημασία για την επιβίωση και τη μερική βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης μας, μέχρι την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και τη ριζική αναδιοργάνωση της κοινωνικής ζωής. Γιατί η πάλη μας για να μετράει η ζωή μας σήμερα, δεν είναι αποσυνδεδεμένη από την πάλη για να γίνει η ζωή μας άξια να βιωθεί συνολικά.

Τις τελευταίες μέρες βρισκόμαστε όλοι και όλες κάθε μέρα στο δρόμο. Την 8η Μάρτη επιλέγουμε να κάνουμε το ίδιο. Άλλα η 8η Μάρτη δεν είναι μία μέρα «σαν όλες τις άλλες». Αποτελεί ιστορικό κεκτημένο των γυναικών της τάξης μας, μέρα αντίστασης και αγώνα που αποτελούσε, αποτελεί και θα συνεχίσει να αποτελεί έμπνευση για όλα τα θύματα της έμφυλης βίας, για όλες τις κακοποιημένες γυναίκες που βρήκαν την τόλμη να μιλήσουν, για κάθε εργαζόμενη που ενώ εξοντώνεται καθημερινά στη δουλειά έχει να αντιμετωπίσει και μια ψυχική εξόντωση, αυτή της διαρκούς υποτίμησης από τους άρρενες-συνεργάτες ή αφεντικά της, για κάθε φυλακισμένη αγωνίστρια που τιμωρείται για τα ιδεώδη και την κοινωνικοπολιτική της δράση, για κάθε μετανάστρια και έγκλειστη σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, για όσες παλεύουν να απαλλαγούν από κάθε μορφή καταπίεσης. Αποτελεί έμπνευση για όλες όσες αγωνίζονται ενάντια στο τέρας της πατριαρχίας, αλλά και κάθε άλλης εξουσίας.

Για εμάς δεν μπορεί να υπάρξει αγώνας ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό, χωρίς αγώνα ενάντια στην πατριαρχία. Ο αγώνας απέναντι σε αυτό το τερατώδες σύστημα που μας υποτιμά, μας καταπιέζει, μας τσαλαπατά ή και μας δολοφονεί πια, είναι κοινός.

Ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό και την πατριαρχία, είναι αγώνας για ζωή.

Να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, ώστε πάνω στα συντρίμμια του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, της πατριαρχία και όλων των μορφών καταπίεσης, να οικοδομήσουμε έναν κόσμο πραγματικής ισότητας, ελευθερίας και αλληλοβοήθειας, για όλες και όλους.

ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΑΤΥΧΗΜΑ, ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ - ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΖΩΗ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΠΕΡΓΙΑΚΑ ΜΠΛΟΚ
ΤΕΤΑΡΤΗ 8 /3 | 10:30 | ΚΑΜΑΡΑ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
lib_exthess@hoextmail.coexm
htt*s://libertasalonica.wordpress.com

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΚΑΜΑΡΑ Τετάρτη 8/3, 10:30

Τις τελευταίες μέρες γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρη η δολοφονική φύση του κρατικο-καπιταλιστικού οικοδομήματος. Μπροστά στο κέρδος της εκάστοτε εταιρείας, έννοιες όπως ασφάλεια και δημόσιο συμφέρον πάνε περίπατο. Τραγικό αποτέλεσμα να μετράμε 57 ανθρώπους νεκρούς - ανθρώπους της κοινωνικής βάσης, στη θέση των οποίων θα μπορούσε να είμαστε όλοι και όλες - στο όνομα του "οικονομικού εξορθολογισμού" και της "αναπτυξιακής μεταρρύθμισης" του σιδηρόδρομου και των υποδομών του, που τα τελευταία χρόνια πέρασαν σε χέρια ιδιώτη, ως εφαρμογή των δημοσιονομικών μνημονιακών επιταγών από όλες τις κυβερνήσεις. Μπορεί να παρουσιάστηκε ως απαραίτητη συνθήκη βελτίωσης των υπηρεσιών ενός καθ' όλα υποτιμημένου ΟΣΕ, αλλά η πραγματικότητα έρχεται να αναδείξει τα εντελώς αντίθετα και καταστροφικά αποτελέσματα.

Τα σωματεία των εργαζομένων καταγγέλλουν αδιαφορία ήδη από το 2000! Όταν ήταν δηλαδή συμφερόντων του ελληνικού κράτους. Η εγκληματική αδιαφορία αναβάθμισης και συντήρησης ενός οργανισμού που είναι η καθημερινότητα πολλών ανθρώπων κυρίως των οικονομικά ασθενέστερων, το «σπάσιμο» του ΟΣΕ από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε εταιρείες για την «απελευθέρωση» των σιδηροδρόμων προκειμένου ανεμπόδιστα να εξασφαλίζονται νέα πεδία κερδοφορίας, η ένταξη στον ΤΑΙΠΕΔ (δημιούργημα ΔΝ-ΠΑΣΟΚ) και το ξεπούλημα του μονοπωλίου του ΟΣΕ στην ιταλική Ferrovie dello Stato Italiane έναντι του εξευτελιστικού ποσού των 45 εκατ. ευρώ (ενώ από τότε η εταιρία επιδοτείται με 50 εκατ. ευρώ ετησίως για να πραγματοποιεί βασικά δρομολόγια), είναι κάποια από βήματα που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση του σιδηροδρόμου με τα ηλεκτρονικά συστήματα τηλεδιοίκησης να μην λειτουργούν, τις τρομερές ελλείψεις σε προσωπικό κ.ο.κ. Αυτή την σημερινή κατάσταση που έχουν αναδείξει πάμπολλες φορές οι εργαζόμενοι με τις ανακοινώσεις τους, τις απεργίες τους αλλά και δράσεις όπως η παραίτηση του προέδρου της επιτροπής ETCS.

Η εξαθλίωση που βιώνουμε στο πετσί μας εντονότερα πάνω από μια δεκαετία τώρα και θα συνεχίσουμε να την βιώνουμε, σε μια χώρα, όπου παρακολουθούμε το μεγαλύτερο τσιμπούσι επενδυτών και επιχειρηματικών ομίλων, την καταστροφή του δημόσιου και των κοινών αγαθών, είναι αβάσταχτη και πρέπει να την φρενάρουμε. Η υγεία, η παιδεία, η πρώτη κατοικία, οι μετακινήσεις, το νερό και το ρεύμα είναι βασικοί πυλώνες στη ζωή μας και όχι προς διάθεση για κερδοφορία του κεφαλαίου, ιδιωτικού και μη. Ας πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Για να μην θρηνούμε άλλα θύματα από την αναλγησία κράτους και κεφαλαίου, να διεκδικήσουμε τον έλεγχο όλων των πτυχών της ζωής μας μέσα από συλλογικές και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Για να ζήσουμε μια ζωή σαν άνθρωποι ελεύθεροι.

Η απεργία αυτής της 8η Μάρτη γιγαντώνεται στον πάταγο των κρατικο-καπιταλιστικών δολοφονιών στα Τέμπη αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε την ιστορική σημασία αυτής της μέρας ως ημέρα αγώνα κατά της έμφυλης καταπίεσης, ως ημέρα απεργίας. Από την απεργία των εργατριών στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης στις 8 Μάρτη του 1857 για καλύτερες συνθήκες εργασίας και ίσους μισθούς με τους άνδρες, τον πρόσφατο αγώνα των εξεγερμένων γυναικών στο Ιράν εναντίων στην επιβολή της χιτζάμπ, την επαναστατημένες γυναίκες της Ροζάβα, μέχρι τους αγώνες όλων των γυναικών σε όλο τον κόσμο όσο η πατριαρχία είναι εδώ και χτίζει και διαιωνίζει την ανδρική κυριαρχία, τόσο περισσότερο θα πολεμάμε μέχρι να νιώθουμε πλέον όλες ασφαλείς και όχι γενναίες στον δρόμο για το σπίτι, την δουλειά, την διασκέδαση, μέχρι να απαλλαγούμε μια και καλή από τις καθημερινές σεξιστικές παραβιάσεις, τις κακοποιήσεις και τις έμφυλες καταπιέσεις. Με συλλογικές διαδικασίες στον πυρήνα των φεμινιστικών προταγμάτων, να δομήσουμε χώρους και χρόνους αλληλοϋποστήριξης και ενδυνάμωσης, να διεκδικήσουμε μαζί στο δρόμο την συντριβή της πατριαρχίας που καθημερινά καταπιέζει και δολοφονεί χέρι χέρι με το εξουσιαστικό οικοδόμημα κράτους και καπιταλισμού που καθημερινά δείχνει το άσχημο πρόσωπο του κάνοντας καταφανές ότι οι ζωές των από τα κάτω δεν μετράνε.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΖΟΦΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΜΦΥΛΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

Βασιλέως Γεωργίου και Μπιζανίου γωνία

Ανοιχτή πολιτική συνέλευση κάθε Δευτέρα στις 19:30

ΔΕΝ ΗΤΑΝ «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ»

ΗΤΑΝ ΚΡΑΤΙΚΗ & ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Τρίτη 1η Μάρτη: η σύγκρουση ενός επιβατικού με ένα εμπορικό τρένο λίγο έξω από τα Τέμπη της Λάρισας προκαλεί εκατόμβη νεκρών, αγνοουμένων και τραυματιών προκαλώντας ανείπωτο πόνο και τραύματα στα θύματα (στην πλειοψηφία τους νέοι άνθρωποι) και τους οικείους τους, που έζησαν και θα συνεχίζουν να ζουν την φρίκη και τον εφιάλτη.

Ήδη από το πρωί της Τετάρτης οι πάσης φύσεως και αποχρώσεως εξουσιαστές, που είναι οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας των δεκάδων αυτών ανθρώπων, έσπευσαν μέσω των μιντιακών κρουνών τους να αποποιηθούν τις ευθύνες τους και χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τα θύματα να μας πείσουν για το ότι η δολοφονία όλων αυτών των ανθρώπων είναι μια «εθνική τραγωδία» λόγω ενός «μοιραίου ανθρώπινου λάθους». Εξ αρχής υπήρξε εμφανής η προσπάθεια των κυβερνόντων αφενός για την εύρεση ενός αποδιοπομπαίου τράγου ο οποίος θα επωμίζονταν το βάρος της ευθύνης για την τραγωδία, αφετέρου για την αποφυγή κάθε συζήτησης γύρω από τους πραγματικούς υπαίτιους αυτής. Το θράσος τους δε είναι τόσο απύθμενο που δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν ως επιχείρημα το ότι αυτή η πολιτική συζήτηση θα αποτελούσε προσβολή προς την μνήμη των θυμάτων. Εξάλλου, από την πρώτη στιγμή όλο του φάσμα το συρφετού που ονομάζεται πολιτικός κόσμος επιχείρησε χωρίς ίχνος αιδούς να εκμεταλλευτεί ψηφοθηρικά το συγκεκριμένο θλιβερό συμβάν πάνω από τις σορούς των θυμάτων. Οι μεν κυβερνητικοί στην προσπάθειά τους να το διαχειριστούν με το μικρότερο δυνατό πολιτικό κόστος (ανέξοδες παραιτήσεις και αντικαταστάσεις υπουργών) εξοστρακίζοντας και αποπροσανατολίζοντας την συζήτηση περί ευθυνών, οι δε εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης υποσχόμενοι δήθεν ότι σε μια μελλοντική δική τους διακυβέρνηση δεν θα ξανασυμβούν παρόμοια γεγονότα στην προσπάθειά τους να αυξήσουν το εκλογικό τους πελατολόγιο.

Πέρα όμως από την καταισχύνη των πάσης λογής πολιτικάντιδων, αυτό που επίσης έγινε από τις πρώτες κιόλας στιγμές σαφές ήταν η διάθεση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας να κατέβουν στο δρόμο διαμαρτυρόμενα ενάντια στον κρατικό μηχανισμό και το κεφάλαιο για τις ευθύνες που αυτά φέρουν στην εκτύλιξη μιας ακόμα ανθρώπινης τραγωδίας. Σε αντίθεση με το κυβερνητικό αφήγημα, οι διαδηλώσεις κατέδειξαν με ξεκάθαρο τρόπο το προφανές, ειδικά για όσους/ες από εμάς ανήκουμε στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα: το δυστύχημα στα Τέμπη ήταν ένα κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα. Μια προμελετημένη δολοφονία με θύτες το κράτος και την εταιρία που εκμεταλλεύεται τον σιδηρόδρομο.

Και τώρα… «θα αναζητηθούν οι υπεύθυνοι της τραγωδίας»

Από την πρώτη στιγμή, οι κρατιστές στην προσπάθειά τους να αποσοβήσουν και να εκτονώσουν την κοινωνική οργή που προκάλεσε το δυστύχημα άρχισαν να κάνουν λόγο για ανάληψη των ευθυνών που τους αναλογούν, για αναζήτηση των αιτίων, για άπλετο φως που θα ριχτεί και άλλες παρόμοιες επικοινωνιακές φανφάρες. Για ποια ανάληψη ευθύνης μιλούν όμως; Για ποια απόδοση δικαιοσύνης μιλούν; Μήπως η αστική «δικαιοσύνη» θα τιμωρήσει τους πραγματικούς υπεύθυνους για τους δεκάδες θανάτους; Θα αγγίξει μήπως τους ιδιοκτήτες, τους διευθύνοντες συμβούλους και CEO της Hellenic Train με τους παχυλούς μισθούς εκατομμυρίων; Θα αγγίξει μήπως τα κεφάλια του Δ.Ν.Τ. της Ε.Κ.Τ. και άλλων οργανισμών του υπερεθνικού κεφαλαίου που επέβαλαν τα μνημόνια σε μια σειρά χωρών παγκοσμίως -μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα- προκαλώντας εκατομμύρια θύματα προκειμένου να αυξηθούν κι άλλο τα κέρδη των καπιταλιστών; Θα αγγίξει μήπως τους πολιτικούς, βουλευτές, υπουργούς, πρωθυπουργούς όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων από το 2008 και μετά που υπέγραψαν και εφάρμοσαν τους μνημονιακούς όρους που προκάλεσαν την απαξίωση και την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ (όπως και τόσων άλλων δομών και υπηρεσιών δημοσίου συμφέροντος) και οι οποίοι καταλήγουν με λογική συνέπεια σε τραγωδίες όπως αυτή των Τεμπών; Όσοι/ες ανήκουν στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα γνωρίζουν καλά την απάντηση: ΟΧΙ. Το πολύ πολύ να την πληρώσει και πάλι ο τελευταίος τροχός της αμάξης όπως συμβαίνει πάντα για να βγουν ύστερα οι πραγματικοί δολοφόνοι και εγκληματίες κομπάζοντας ότι δήθεν «αποδόθηκε δικαιοσύνη».

Μάνδρα, Μάτι, Τέμπη, Εύβοια, Γρεβενά… Το αίμα μας πλουτίζει κράτος και αφεντικά

Το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη είναι το πιο πρόσφατο από μια ατελείωτη σειρά εγκλημάτων που διαπράττονται καθημερινά από το κράτος και το κεφάλαιο που, όμως, όλα δείχνουν πως δεν θα είναι και το τελευταίο. Οι περιβόητες «επενδύσεις», η «ανταγωνιστικότητα», η «ανάκαμψη της οικονομίας» εξάλλου είναι κρατικοί και καπιταλιστικοί στόχοι που για να γίνουν πράξη απαιτούνται (ανθρωπο)θυσίες. Ο αιματοβαμμένος κατάλογος των θυμάτων κράτους και κεφαλαίου είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να μεγαλώνει όσο εμείς οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενες επιτρέπουμε και ανεχόμαστε το απάνθρωπο αυτό σύστημα και την διαιώνισή του ως πολιτική και οικονομική μορφή οργάνωσης της κοινωνίας.

Είναι η λύση για να μην ξανασυμβούν τέτοιες τραγωδίες το «να κάνει το κράτος καλύτερα τη δουλειά του»;

Μια θέση που βλέπουμε να επαναλαμβάνεται κάθε φορά που προκύπτει κάποια μαζική καταστροφή είναι αυτή που απαιτεί περισσότερο και πιο αποτελεσματικό κράτος. Η ίδια άποψη επέστρεψε όπως ήταν αναμενόμενο στο δημόσιο διάλογο μετά και από το πρόσφατο συμβάν στα Τέμπη. Η θέση αυτή όταν δεν προφέρεται από κυβερνητικά / κρατικά χείλη που έχουν κάθε λόγο και ιδιοτελές συμφέρον να το κάνουν υιοθετείται και αναπαράγεται άκριτα από ανθρώπους που αφενός αγνοούν τις καταβολές και τον ιστορικό ρόλο του κράτους αφετέρου έχουν αποδεχτεί την κρατική / εξουσιαστική προπαγάνδα σύμφωνα με την οποία το κράτος είναι δήθεν απαραίτητο και ότι χωρίς αυτό η κοινωνία θα κατέρρεε. Από την πλευρά μας δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να επαναλάβουμε την αξιακή τοποθέτηση των αναρχικών ενάντια στο κράτος: το κράτος -που στην σύγχρονη μορφή του αναδύθηκε, όχι τυχαία, παράλληλα με τον καπιταλισμό- είναι η οργανωμένη βία που διασφαλίζει την καταπίεση και εκμετάλλευση της κοινωνικής πλειοψηφίας για λογαριασμό μιας άρχουσας τάξης. Είναι τουλάχιστον αυταπάτη να θεωρούμε ότι οι κρατιστές θα συγκρουστούν με τα συμφέροντα της τάξης την οποία υπηρετούν και στην οποίοι ανήκουν και οι ίδιοι για να προασπίσουν τα συμφέροντα και τις ζωές των πληβείων.

Η λύση βρίσκεται αλλού.

Μοναδική απόδοση δικαιοσύνης για τους νεκρούς από το κράτος και το κεφάλαιο, η Κοινωνική Επανάσταση

Το εύλογο και επιτακτικό ερώτημα που αναδύεται από όλους/ες όσους/ες βιώνουμε καθημερινά την καταπίεση και την εκμετάλλευση αυτές τις στιγμές είναι ένα και μοναδικό. Τι πρέπει να γίνει για να μην επαναληφθούν άλλες τραγωδίες που μας γεμίζουν με θλίψη και οργή. Για εμάς, τραγωδίες σαν αυτή στα Τέμπη θα εκλείψουν μόνο όταν πάψει το κέρδος να έχει μεγαλύτερη αξία από την ανθρώπινη ζωή. Αυτό όμως είναι κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί με ημίμετρα μέσα στα πλαίσια του υπάρχοντος μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης. Για να γίνει αυτό είναι αναγκαίο όλοι/ες εμείς οι καταπιεσμένοι/ες και εκμεταλλευόμενοι/ες να συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης, της κατάργησης του κράτους, της εξάλειψης του καπιταλισμού και της αναδιοργάνωσης της κοινωνίας πάνω σε ριζικά νέες βάσεις˙ στις βάσεις της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλοβοήθειας.

Να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε εδώ και τώρα για την συγκρότηση της ακρατικής, αταξικής και ανεξούσιας κοινωνίας, της αναρχίας.

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Συμμετέχουμε στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία της 8/3, 10:30 στην Καμάρα.

κάλεσμα : αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω

anwthrwskw.espivblogs.net

anwtexhrwskw@eexspiv.net