Παρασκευή 10 Μαρτίου 2023 στις 18.00
Πορεία για την κρατική - καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
Πριν λίγες μέρες στα Τέμπη εκτυλίχθηκε η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής σιδηροδρομική τραγωδία στην χώρα, αποτέλεσμα του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας με το πρόσχημα της κρίσης. Το πλιάτσικο που εξελίσσεται αδιάκοπα από το 2010 είχε ως αποτέλεσμα 57νεκρούς και πολλές δεκάδες τραυματίες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι και νέες 20 με 30 χρονών, θύματα της κυρίαρχης ιδεοληψίας σύμφωνα με την οποία το μοναδικό πράγμα που πρέπει να προστατευτεί σαν κόρη οφθαλμού είναι το καπιταλιστικό κέρδος.
Ευθύνη έχουν όλες οι κυβερνήσεις που διαχρονικά κρατούν υποβαθμισμένο τον ΟΣΕ προλειαίνοντας το έδαφος για την πώλησή του. Ευθύνη έχουν όλοι όσοι υπέγραψαν την υποχρέωση ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ ως μνημονιακής υποχρέωσης το 2010. Ευθύνη έχει ονομαστικά ο Χρήστος Σπίρτζης του ΣΥΡΙΖΑ που ξεπούλησε το 2017 τον ΟΣΕ στη Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. αντί του αστείου ποσού των 45 εκατομμυρίων ευρώ, την ίδια στιγμή που το ελληνικό κράτος αναλάμβανε την ευθύνη να την επιδοτεί με 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για να εκτελεί συγκεκριμένα δρομολόγια. Αυτός ο αλήτης τότε είχε δικαιολογήσει την πώληση λέγοντας ότι «πουλήσαμε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για να μην φάει ο ελληνικός λαός στο κεφάλι ενάμιση μνημόνιο».
Η τραγωδία στα Τέμπη δεν είναι ένα ατύχημα που κανείς δεν περίμενε. Λίγες ώρες πριν την μετωπική σύγκρουση της εμπορικής με την επιβατική αμαξοστοιχία, ένα καλώδιο ηλεκτροκίνησης κόπηκε και έπεσε πάνω σε αμαξοστοιχία στην οποία επέβαιναν 450 επιβάτες. Τέτοια ατυχήματα και βλάβες είναι καθημερινό φαινόμενο τα τελευταία χρόνια. Όλα αυτά ενώ συχνά-πυκνά η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ πανηγυρίζουν για δήθεν αναβαθμίσεις του σιδηροδρομικού δικτύου και για δήθεν σύγχρονα τραίνα με τα οποία εξοπλίζεται ο ΟΣΕ. Ωστόσο, ρεπορτάζ του Investigate Europe με τίτλο "«Το μόνο που μπορώ να πω είναι καλή τύχη»: Πώς επιστρέφουν στην Ελλάδα τα τραίνα που καταργήθηκαν από την Ελβετία", αποκάλυπτε στις 18 Φεβρουαρίου 2022 ότι τα μεταχειρισμένα τρένα ETR 470 που διαφημίζονταν ως αναβάθμιση των ελληνικών σιδηροδρόμων στην πραγματικότητα είναι άκρως προβληματικά κι επικίνδυνα αποκτώντας πριν από 20 χρόνια το παρατσούκλι «τραίνο βλάβης» στην Ελβετία από την οποία αποσύρθηκαν κακήν κακώς. Όπως είναι λογικό, συμπεραίνουμε πως τα προαναφερθέντα ρεπορτάζ είχαν περισσότερη σχέση με πληρωμένα διαφημιστικά σποτ παρά με δημοσιογραφία.
Εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους έχουν καταγγείλει επανειλημμένα μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων τις ελλείψεις στην ασφάλεια. Τελευταία ανακοίνωση αυτή στις 7 Φλεβάρη 2023 όπου η ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών αναφέρει: "Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις". Την ίδια στιγμή ο Χατζηδάκης πανηγύριζε που η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έγινε κερδοφόρα κι ο υπουργός μεταφορών Κ. Καραμανλής έλεγε στις 20 Φλεβάρη πως "δεν παίζουμε με την ασφάλεια των επιβατών στα τραίνα". Το είδαμε.
Τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και στελεχών της εταιρείας, οι παρόλες περί «εθνικής τραγωδίας» και η απόδοση ευθυνών σε «ανθρώπινα λάθη» δεν πρέπει να μας παραπλανήσουν. Οι εργαζόμενοι είχαν αναφερθεί επανειλημμένα στα κενά ασφαλείας και στις ανάγκες συντήρησης και αναβάθμισης του δικτύου, είχαν προειδοποιήσει σε όλους τους τόνους πως το δυστύχημα έρχεται. Είναι αυτοί που καθημερινά παλεύουν να βγάλουν τη δουλειά και να εξασφαλίσουν την ακεραιότητα πληρώματος κι επιβατών με πενιχρά μέσα. Το ελάχιστο που πρέπει να γίνει σήμερα είναι η ακύρωση της πώλησης του ΟΣΕ κι η ουσιαστική αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου με βάση την ασφάλεια και την αντίληψη των μεταφορών ως δημόσιου αγαθού που δεν μπορεί να λειτουργεί με βάση το κέρδος. Αλλά δε φτάνει μόνο αυτό. Πρέπει να δράσουμε συλλογικά κι οργανωμένα για να δώσουμε ένα τέλος στον παραλογισμό που ονομάζεται κράτος και καπιταλισμός, στον αντικοινωνισμό και την απανθρωπιά της εξουσίας.
Η άμεση και οργισμένη κοινωνική αντίδραση που υπήρξε από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το συμβάν, φανερώνει ότι η κοινωνική βάση το αντιλήφθηκε απ' ευθείας , όχι ως ένα απλό ''ατύχημα'', αλλά ως την ουσία του κράτους και του κεφαλαίου, ως την ουσία της αντίληψης που θέλει την κοινωνία να οργανώνεται γύρω από τον αξιακό άξονα ''τα κέρδη πάνω από τις ζωές''. Έτσι, αυτή η τραγωδία έγινε το σημείο όπου συμπυκνώθηκε η καθημερινή εμπειρία της όλο και πιο εκτεταμένης και εντεινόμενης υποτίμησης των όρων ζωής μας (μειώσεις μισθών και συντάξεων, ανεργία, ακρίβεια, ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, καταστολή) και τελικά, της ίδια της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Αυτό είναι το νήμα που συνδέει ευθέως τους νεκρούς μετανάστες στα σύνορα και τους νεκρούς της πανδημία λόγω των διαλυμένων νοσοκομείων, τους νεκρούς από τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα στους χώρους εργασίας και τους νεκρούς στις σιδηροδρομικές ράγες των Τεμπών. Οι μαζικές, δυναμικές και συγκρουσιακές συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις μετά την μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη, αποδεικνύουν πως η κοινωνική βάση δεν θα κάτσει άλλο αμέτοχη να συνηθίζει το θάνατο όλο και πιο πολύ κάθε μέρα, ότι με τις πράξει τις θα βάλει ένα φρένο στη βαρβαρότητα της εξουσίας.
Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε είναι πολυμέτωπος και δεν πρόκειται να είναι εύκολος. Απέναντι στη φτώχεια και την ανέχεια, την ακρίβεια, την εξαθλίωση, τον εργασιακό μεσαίωνα και την ανεργία πρέπει να οργανώσουμε την ταξική αλληλεγγύη, να ανασυντάξουμε τα συλλογικά μορφώματα της εργατικής τάξης, να προτάξουμε τα συμφέροντα και τις ανάγκες της τάξης μας και να θέσουμε τις συλλογικές μας διεκδικήσεις. Να δυναμώσουμε τη διεθνιστική, ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, για να αντιπαλέψουμε το δηλητήριο του φασισμού και του ρατσισμού, αλλά και για να ορθώσουμε αναχώματα απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο που συνεπάγονται εκατόμβες νεκρών της τάξης μας. Εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, συνταξιούχοι/ες, αποκλεισμένοι/ες, ντόπιο και μετανάστες/ιες μαζί, πρέπει να σηκώσουμε μαζί το κεφάλι, να οργανωθούμε, να παλέψουμε μαζί, και να επιτεθούμε στο κράτος, το κεφάλαιο και του λακέδες τους. Από τη σημερινή κραυγή οργής για τους νεκρούς μας στα Τέμπη, από τις σημερινές μας διεκδικήσεις που έχουν ζωτική σημασία για την επιβίωση και τη μερική βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης μας, μέχρι την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και τη ριζική αναδιοργάνωση της κοινωνικής ζωής. Γιατί η πάλη μας για να μετράει η ζωή μας σήμερα, δεν είναι αποσυνδεδεμένη από την πάλη για να γίνει η ζωή μας άξια να βιωθεί συνολικά. Γιατί μία ζωή που θα διέπεται από ελευθερία, ισότητα, κοινοκτημοσύνη, αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια, που θα οργανώνεται αμεσοδημοκρατικά είναι εφικτή, αλλά είναι εφικτή μόνο αν παλέψουμε για αυτή.
ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΑΤΥΧΗΜΑ, ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ - ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10/03 | 18.00 | ΚΑΜΑΡΑ
κάλεσμα : Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
https://libertasalonica.wordpress.com
Δεν είναι μόνο που πληρώνουμε τόσο πολλά για να ζούμε
ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΣΟ ΛΙΓΑ
Οι ζωές μας μοιάζουν να αξίζουν όλο και λιγότερο κάθε μέρα. Πεθαίνουμε στα νοσοκομεία, στα σύνορα, στις ράγες, στη δουλειά, σα να είναι κάτι φυσικό και αναπόφευκτο. Σα να είναι ο λόγος που ζούμε, η εργασία που πρέπει να ολοκληρώσουμε και ας χαθούμε προσπαθώντας. Αυτός ο κόσμος φωνάζει κάθε μέρα πως οι ζωές μας αξίζουν όλο και λιγότερο. Πως είμαστε αναλώσιμες, πως ο μόνος τρόπος να έχουμε αξία είναι να την παράγουμε. Και ίσως ούτε και τότε.
Αυτή η συνεχής υποτίμησή μας δεν είναι τίποτα παραπάνω από την σχέση που διαφεντεύει την καθημερινότητά μας: την σχέση-κεφάλαιο. Την σχέση αυτή που μας θέλει αναλώσιμα εμπορεύματα, μονάδες στα στατιστικά ατυχημάτων, παράπλευρες απώλειες σε "κακές στιγμές". Τη σχέση που μετράει μόνο κέρδη και ζημίες, που η μόνη λογική που αναγνωρίζει είναι αυτή του κέρδους. Με αυτή τη λογική, αυτό που συνέβη στα Τέμπη ήταν απλά ένα ατύχημα και όχι το αποτέλεσμα της χρόνιας υποβάθμισης των ζωών μας. Δεν ήταν μέτρα ασφαλείας που έγιναν πιο ελαστικά ώστε να γίνει πιο φτηνή η μετακίνησή μας, παρότι ακριβαίνουν τα εισιτήριά μας. Δεν ήταν η υποστελέχωση των σιδηροδρόμων, τα κλειστά αυτιά στις ανακοινώσεις των εργαζομένων για τους κινδύνους, ήταν το ανθρώπινο λάθος. Ήταν απλά ένα ατύχημα.
Στον κόσμο του κέρδους όμως δεν υπάρχουν ατυχήματα. Υπάρχει μόνο η συνεχής υποτίμηση, η συνεχής υποστελέχωση, η συνεχής εντατικοποίηση. Πιο πολύ, πιο παραγωγικά, πιο αποδοτικά, πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα. Και κάπως έτσι, για χάρη της επιτάχυνσης της καπιταλιστικής παραγωγής, οι ζωές μας συγκρούονται μετωπικά με αυτόν τον κόσμο, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Αν δεν συναντηθούμε, αν δεν αγωνιστούμε η μία δίπλα στην άλλη, θα συνεχίσουμε μόνο να επιταχύνουμε. Και η γραμμή μοιάζει να οδηγεί σε γκρεμό.
ΔΕΝ ΘΑ ΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΥΧΗ
ΔΕΝ ΘΑ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ
κάλεσμα : Φάμπρικα Υφανέτ
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 1ης ΜΑΡΤΙΟΥ
Τρίτη προς Τετάρτη 1ης Μαρτίου γίνεται το γνωστό γεγονός σύγκρουσης τρένων της εταιρίας Hellenic Train (πρώην τραινοσε) ιδιοκτησίας της εταιρίας Ferrovie Dello Stato Italiane και εμπορικής αμαξοστοιχίας του ΟΣΕ με δεκάδες επιβαίνοντες νεκρούς.
Οι λεπτομέρειες πολλές, συστήματα ασφαλείας που δεν υπήρχαν, μη συντηρημένο δίκτυο, ελλιπείς βάρδιες και άλλα πολλά. Η περαιτέρω αναφορά μας σε αυτά ενδεχομένως να μην έχει να δώσει και πολλή πληροφορία. Η ουσία είναι μία, στον καπιταλισμό οι ζωές των προλετάριων είναι αντικείμενο στατιστικών ερευνών και μέρος της ευρύτερης διαχείρισης αναλώσιμου υλικού, έμψυχου και μη. Είτε υπό κρατικό έλεγχο είτε στα χέρια ιδιωτών το καπιταλιστικά "βιώσιμο" επιτάσσει τη μεγιστοποίηση του κέρδους με κάθε "κόστος". Έτσι οι " υπήκοοι" του εκάστοτε έθνους-κράτους, τηρουμένων των αναλογιών του πού έτυχε να γεννηθούν, από ποιο σόι και με πόσο μεγάλη τσέπη γίνονται με τη σειρά τους άλλο ένα "ατύχημα". Αν στο risk management η ασφάλεια και η ζωή του πελάτη κριθεί πιο ζημιογόνα από το ρίσκο της ακεραιότητάς του σε επίπεδο κέρδους, τόσο ωμά και σοκαριστικά έχουμε αυτά τα αποτελέσματα για τα οποία συζητάει πάσα ένας και μία πλέον εντός ελληνικής επικράτειας.
Φυσικά, το κράτος και τα φερέφωνά του μετακυλούν την ευθύνη για άλλη μία φορά σε κάποιον "κακό και ανεύθυνο" εργαζόμενο, στην κακιά στιγμή, στην γρουσουζιά ή σε ό,τι άλλο ανακαλύψουν για να σηκώσουν ένα σύννεφο σκόνης μπροστά από τα πραγματικό αίτιο, το ατέρμονο κυνήγι για το κέρδος. Την ιερή αγελάδα του καπιταλιστικού συστήματος στο οποίο ζούμε, για την οποία κράτος και κεφάλαιο "θυσιάζουν" με ευκολία την ανθρώπινη ζωή.
ΠΩΣ ΦΤΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΟΛΥΝΕΚΡΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟ;
Τα επίπεδα διαβάθμισης στο τί μπορεί να διαρρηγνύει κάθε φορά το κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ κράτους και υπηκόων είναι ρευστά και ιστορικά διαμορφούμενα. Για να φτάσουμε στην κρατική δολοφονία, όπως ευρέως (και σωστά) εκφράζεται κόσμος για το περιστατικό, η ελληνική κοινωνία πέρασε από μία απονεύρωση και κονιορτιοποίηση των ίδιων των αστικοδημοκρατικών λογικών στις οποίες ήταν γαλουχημένη. Από τους "τουρκοφάγους" στις τηλεοράσεις, την στρατιωτικοποίηση των αστυνομικών σωμάτων, περάσαμε στον έμπρακτο πόλεμο εναντίων των μεταναστών, από "πολίτες", μπάτσους, στρατό, μμε, κυβερνήσεις, ευρωπαϊκή ένωση, στον έβρο, στο αιγαίο, στην μεσόγειο, στην δημόσια σφαίρα, εντός των πόλεων. Οι νεκροί μετανάστες από το δόγμα της ευρωπαϊκής καθαρότητας του ελληνικού κράτους αμέτρητοι. Μετά την ήττα των μαζικών κινημάτων που επέφερε ο ερχομός του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση (ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι η κυβέρνηση που ιδιωτικοποίησε την trainose) η καταστολή εντάθηκε απέναντι στην αγωνιστικές μειοψηφίες που απέμειναν, παίρνοντας μιλιταριστικά πλέον χαρακτηριστικά. Έργο που ήρθε να ολοκληρώσει η ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία αντιμετώπισε τα κινήματα με ειδικό μένος. Στην μακρά περίοδο της καραντίνας εν μέσω κοινωνικής αποξένωσης, τηλεεργασίας και τηλεεκπαίδευσης, απαγόρευσης κυκλοφορίας και κατάστασης έκτακτης ανάγκης, τα νούμερα των νεκρών γίνανε ένα ακόμα νούμερο, μία ακόμα θεαματική είδηση στα ΜΜΕ.
Κρατικός στόχος όλης αυτής της στρατηγικής είναι ο προλετάριος της Ευρώπης και ειδικά της Ελλάδας, που άλλοτε είχε γαλουχηθεί στο δόγμα σκύψε το κεφάλι και μην μιλάς για να μην έχεις μπλεξίματα, να είναι έτοιμος να θάψει τα παιδιά του, για το καπρίτσιο του κάθε αστού, για το έθνος, για την ένδοξη ή την κακιά στιγμή.
Αυτό το "ατύχημα" λοιπόν μόνο τυχαίο δεν ήταν.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ ΩΡΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΟΡΓΗ
Πέρα από τα διλλήματα περί δημοσίου και ιδιωτικού τα στρατόπεδα είναι στην πραγματικότητα διαχωρισμένα και αναπόφευκτα θα συγκρουστούν. Είναι αυτοί που ζητάνε και ψάχνουν μία διαχείριση εντός του συστήματος, κυνηγάν εκλογικές αυταπάτες, στηρίζουν τις σοβαρές επενδύσεις, ή το σοβαρό κράτος.
Από την άλλη όσοι είναι συνειδητά ενάντια σε αυτόν τον κόσμο, στα κράτη του και τα σύνορά του, στην αστική τάξη και την ιδιοκτησία. Για το δημόσιο, το κοινωνικό, το ελεύθερο. Είτε αφορά την μετακίνηση είτε κάθε πτυχή της ζωής, για την αντίσταση, την εξέγερση, την επανάσταση.
ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ
Ανάρες, Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης
Δεν ήτανε τα Τέμπη ούτε η "κακιά στιγμή", δικά τους είναι τα πλούτη δικοί μας οι νεκροί
Το βράδυ στις 28 Φεβρουαρίου στη περιοχή των Τεμπών συγκρούστηκαν μετωπικά μια επιβατική και μία εμπορική αμαξοστοιχία. Από τη σφοδρή σύγκρουση τα μπροστινά βαγόνια τυλίχθηκαν στις φλόγες και τα υπόλοιπα βαγόνια εκτροχιάστηκαν. Τραγικός απολογισμός μέχρι σήμερα 57 επιβεβαιωμένοι νεκροί και τουλάχιστον 85 τραυματίες μεταξύ των οποίων και κάποιοι σοβαρά. Μετά από τόσες μέρες και δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα επίσημα αριθμός αγνοουμένων.
Το τραίνο ήταν γεμάτο από κόσμο και κυρίως νεολαία, κόσμο που έγινε παρανάλωμα του πυρός μέσα σε μια στιγμή και άλλους που τσακίστηκαν και σακατεύτηκαν. Νεκροί είναι επίσης και οι 9 εργαζόμενοι των αμαξοστοιχιών. Από μαρτυρίες πολλά άτομα σώθηκαν χάρις την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια που με αυταπάρνηση έδειξαν επιβάτες τις πρώτες στιγμές μετά το αποτρόπαιο αυτό -έγκλημα- γιατί η λέξη δυστύχημα είναι άστοχη για το περιγράψει. Αλληλοβοήθεια να μας θυμίζει ότι το μόνο που έχουμε είναι πραγματικά ο ένας την άλλη.
Αμέσως ιθύνοντες, εκπρόσωποι πολιτικής εξουσίας και ΜΜΕ άνοιξαν το βόθρο επιχειρώντας να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα να πουν ψέματα, ψέματα, ψέματα. Παραμύθια περί αναζήτησης ευθυνών, προσπάθεια απόδοσης της ευθύνης σε πρόσωπα, στην κακιά στιγμή, στην "κατάρα των Τεμπών" στήνοντας ένα πένθιμο πανηγύρι σαν τα όρνια που ξεσκίζουν τις σάρκες κουφαριών, βεβηλώνοντας μνήμες ανθρώπων
ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ. Πολλοί περισσότεροι θα υποφέρουν για χρόνια από τα σωματικά και ψυχικά τραύματα τους και όλοι οι υπόλοιποι θα υποφέρουμε από το συλλογικό τραύμα να χάνουμε συνανθρώπους μας στο βωμό του κέρδους από τον αδιάκοπο πόλεμο που έχει κηρύξει εναντίον της ανθρωπότητας το καπιταλιστικό σύστημα.
Η ιστορία του σιδηρόδρομου ως το παλιό μέσο μαζικής μεταφοράς είναι ταυτόσημη με την μετακίνηση εμπορευμάτων αλλά και του πιο κερδοφόρου εμπορεύματος αυτό της εργατικής δύναμης. Από παλιά ο σιδηρόδρομος θεωρούνταν το πιο ασφαλές μέσο μεταφοράς και επειδή στο σύγχρονο κόσμο η ζωή των ανθρώπων είναι συνυφασμένη με τις μετακινήσεις η τεχνολογική πρόοδος απαλείφει πλήρως τον ανθρώπινο παράγοντα και αυτοματοποιεί τα πάντα. Έτσι και εσκεμμένα κανείς να θέλει να προκαλέσει ζημιά αυτό να είναι αδύνατον. Αλλά αυτά είναι γνωστά.
Για πολλά χρόνια κάθε κυβέρνηση είχε ζητούμενο να υποτιμήσει τον ΟΣΕ ως προϊόν ώστε να τον ξεπουλήσει όσο όσο σε ιδιώτες. Γνωρίζαμε ότι η ιδιωτικοποίησή του θα έφερνε ακριβότερες μεταφορές, υποτίμηση της εργατικής δύναμης, και το κυριότερο κακές και μη ασφαλείς παρεχόμενες υπηρεσίες, όπως είδαμε να συμβαίνει σε πολλά παραδείγματα σε ιδιωτικοποιήσεις πόρων και μεταφορών σε άλλες χώρες. Ιδιωτικοποιήθηκε λοιπόν το 2017 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αφού ξεπουλήθηκε σε μια ήδη πτωχευμένη ιταλική εταιρία για μόλις 45 εκατομμύρια ενώ η αξία του ΟΣΕ εκτιμούνταν σε 1 δις ευρώ . Σταδιακά και μεθοδικά τα τρένα μετατράπηκαν σε τρενάκια του τρόμου. Τα τελευταία χρόνια ο διαχειριστής του σιδηρόδρομου είναι η εταιρεία Hellenic Train. Ατυχήματα συνέβαιναν τακτικά που όμως δεν έπαιρναν έκταση, παρόλο που την προηγούμενη 25ετία μπήκαν στα ταμεία πάνω από 27 δις ευρώ. Στον πλέον πολυσύχναστο άξονα Αθήνα Θεσσαλονίκη δεν λειτουργούσε τίποτα. Το μόνο που λειτουργούσε ήταν τα ταμία που κόβανε υπερτιμημένα εισιτήρια. Δεν υπήρχαν ούτε φωτοσήματα, ούτε τηλεδιοίκηση ούτε σύστημα επικοινωνίας. Και να μην τολμήσει κανείς να υποκριθεί ότι δεν το γνώριζε. Αφού οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα είχαν προειδοποιήσει κατ' επανάληψη (με τελευταία τους ανακοίνωση στις 07 Φεβρουαρίου 2023) και μέσα από κινητοποιήσεις και απεργίες δημοσιοποιούσαν τα προβλήματα και διεκδικούσαν ασφαλείς μεταφορές για όλους. Οι απεργίες όμως από τη μία κηρύσσονταν παράνομες και καταχρηστικές με δικαστικές αποφάσεις και από την άλλη υποδαυλίζονταν συστηματικά από τα ΜΜΕ ο κοινωνικός αυτοματισμός στο επιβατικό κοινό. Αυτό και μόνο τεκμηριώνει προμελετημένες δολοφονίες.
Μετά τη δολοφονία τόσων ανθρώπων τόλμησαν να μας υποσχεθούν ότι ο σιδηρόδρομος θα εξυγιανθεί. Όπως εξυγιάνθηκε να υποθέσουμε και το σύστημα υγείας μετά το θάνατο των 35.000 συνανθρώπων μας κατά τη διάρκεια της πανδημίας που δεν είχαν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη με την υποβάθμιση και υποστελέχωση των δημόσιων δομών υγείας;
Πρέπει να καταλάβουμε ότι για το κράτος και το κεφάλαιο είμαστε αναλώσιμοι, είμαστε αριθμοί και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε τόσο το καλύτερο. Να σπάσουμε την ηττοπάθεια και το φόβο που μας επιβάλλεται Να τολμήσουμε, να αγωνιστούμε, να κατέβουμε στο δρόμο, να απαντήσουμε συλλογικά για όλους τους νεκρούς μας.
Να βρει τρόπο η οργή και πέρασμα ο πόνος..….
Πορεία για την κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη
Παρασκευή 10/03 στις 18:00 στην καμάρα
κάλεσμα : Αναρχική ομάδα Πυρανθός
ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ
…..γιατί αυτή ήταν το πρόβλημα
Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ήταν μία ΦΟΝΙΚΗ ΝΥΧΤΑ με δολοφόνους τον σιχαμένο κρατισμό. Όπου η θανατοπολιτική του με στόχο την απόλυτη επιβολή της εξουσίας στην κοινωνία συναντιέται με τον αιμοσταγή θεό του κέρδους. Όπου οι ανθρώπινες ζωές μετριούνται με κέρδη και ζημιές.
Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ μας γέμισε με οργή, καθώς πρόκειται για μια δολοφονία που ήταν θέμα χρόνου, προμελετημένη. Κανείς από τους υπεύθυνους δεν μπορεί να επικαλεστεί πως δεν γνώριζε, αφού οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει, είχαν απεργήσει, είχαν αντισταθεί. Απλά οι κάθε λογής κυβερνόντες και παρατρεχάμενοί τους, ήλπιζαν αυτό που είχαν πιστά υπηρετήσει να μη συμβεί στην βάρδια τους.
Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ήταν η στιγμή που ο χρόνος πάγωσε και μέσα από συντρίμμια και την ανύποπτη θλίψη για τους νεκρούς μας ήταν πλέον καθαρό πως κανένας εργολάβος, καμία κυβέρνηση, κανένα κράτος δεν μπορούν να εγγυηθούν -όχι απλώς την ασφάλειά μας- αλλά την ίδια μας την ύπαρξη.
Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ από συλλογική θλίψη μετατράπηκε σε συλλογική οργή και χιλιάδες κόσμου σε όλη τη χώρα έστειλαν το μήνυμα ότι το ρολόι της κανονικότητας δε θα ξανακινήσει γιατί αυτή ήταν το πρόβλημα.
Ο χρόνος σταμάτησε και ο χώρος ξανακερδίζεται. Εκεί που ο καπιταλισμός τεμαχίζει τα πάντα βάζοντάς τους ένα καρτελάκι με μία τιμή, όλη η κοινωνία αντιστέκεται όχι απλά για επιβίωση αλλά ζωή με νόημα. Εκεί που η εξουσία προτάσσει την υποταγή όλη η κοινωνία διεκδικεί χώρο και χρόνο. Για μία ζωή στην οποία χωράμε όλες/οι χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς διακρίσεις. Για μία ζωή όπου έχουμε χρόνο να δούμε τους φίλους μας χωρίς να χρειάζεται να πληρώνουμε εισιτήριο στα πάρκα, να διαβάσουμε τα αγαπημένα μας βιβλία χωρίς αστυνομοκρατούμενες βιβλιοθήκες, να δούμε τις αγαπημένες ταινίες και πλάι πλάι με τους καλλιτέχνες να υπερασπιστούμε την αξία του πολιτισμού και της τέχνης, να περπατήσουμε στα δάση και στις παραλίες χωρίς να χρειάζεται πληρώνουμε για κάθε σπιθαμή κόκκου και αέρα, να γευτούμε το φαγητό μας χωρίς μίζερα κουπόνια και δελτία επιβίωσης.
Κάλεσμα σε πορεία: Παρασκευή 10/03 στις 18:00, Καμάρα
- ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ
- Κανένα πειθαρχικό σε μαθητές και φοιτητές που κινητοποιούνται
- Γενικές απεργίες
- Πυρήνες αντιεξουσιαστικής συνείδησης παντού
κάλεσμα : ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ - ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ.
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ.
Το βράδυ της Τρίτης , μια εμπορική και μια επιβατική αμαξοστοιχία που αριθμούσε εκατοντάδες επιβάτες και δεκάδες εργαζομένους συγκρούστηκαν σφοδρά, με αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον 57 ανθρώπων και τον τραυματισμό εκατοντάδων. Με τα βαγόνια στις φλόγες, το ρεύμα κομμένο και τις πόρτες αδύνατο να ανοίξουν, ο κόσμος πάλευε να σωθεί και να σώσει τους συνεπιβάτες του.
Η ανείπωτη τραγωδία με την σύγκρουση των αμαξοστοιχιών στα Τέμπη μας υπενθυμίζει δυστυχώς με τον χείριστο τρόπο το πως αντιλαμβάνεται το κράτος και το κεφάλαιο την ανθρώπινη ζωή διαχρονικά: Ως ένα μέσο παραγωγής κέρδους - ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Δεκάρα δε δίνουν για την ασφάλειά μας, όπως και δεκάρα δε δίνουν για τις ζωές μας. Μόλις τον προηγούμενο μήνα ανακοινώσεις του σωματείου μηχανοδηγών έκαναν λόγο για τις εγκληματικές συνθήκες που επικρατούν στις σιδηροδρομικές γραμμές αναφέροντας ξεκάθαρα πως είναι θέμα χρόνου να συμβεί κάτι μοιραίο.
Ακριβώς αυτό καθιστά καταφανείς τους λόγους που δεν μπορούμε να αναφερόμαστε στο γεγονός ως ατύχημα.
Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές και την ταυτόχρονη επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Αυτή είναι λοιπόν η αναβάθμιση στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των ανθρώπων που μετακινούνται και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες - ούτε για ατυχήματα, ούτε για ''ανθρώπινα λάθη'', ούτε για ''κακή στιγμή''. Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή τη δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του. Το υποκριτικό πένθος που κηρύχθηκε από την κυβέρνηση μόνο οργή μας προκαλεί. Οι αγώνες μας για δημόσια και αξιοπρεπή συγκοινωνιακά μέσα, οι αγώνες μας ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό κουβαλάνε τη δικαιοσύνη που αποζητάμε.
Ταυτόχρονα, τις τελευταίες μέρες τα ΜΜΕ έχουν επιδοθεί σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποσιωπήσουν τις ευθύνες του κρατικού μηχανισμού αλλά και τις ιδιωτικής εταιρείας. Για αυτό επικαλούνται το ανθρώπινο λάθος και επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν τον σταθμάρχη ως αποδιοπομπαίο τράγο για αυτή την κρατική - καπιταλιστική δολοφονία. Όλο αυτό το σύντομο διάστημα οι βασικές αντιθέσεις του συστήματος κοινωνικής οργάνωσης που ζούμε έχουν γίνει ξεκάθαρες. Μιλάμε για ένα σάπιο εξουσιαστικό- καπιταλιστικό σύστημα που αντιλαμβάνεται την ανθρώπινη ζωή μόνο με όρους κερδοφορίας, ενώ ταυτόχρονα οι ένστολοι δολοφόνοι δεν διστάζουν να επιτεθούν με σφοδρότητα στις τεράστιες διαδηλώσεις, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Χτυπάνε τις μεγάλες διαδηλώσεις που ενσαρκώνουν την κοινωνική οργή, και ακόμη περισσότερο τα μπλόκα του οργανωμενου αναρχικού κινήματος. Βρισκόμαστε σε ταξικό πόλεμο, είμαστε εχθροί, και ως τέτοιους μας αντιμετωπίζουν, είμαστε δυο κόσμοι σε σύγκρουση. Από την μία οι κρατικοί ταγοι και οι επιχειρηματίες, μαζί με τους ένστολους δολοφόνους και από την άλλη ο κόσμος της εργασίας, οι φοιτητές, οι πληβείοι αυτού του κόσμου, μέσα από τις καταλήψεις, τα κατειλημμένα εργοστάσια και τις διαδικασίες αυτοδιεύθυνσης δομουμε έναν καινούριο κόσμο.
Κάθε μέρα, σε κάθε πτυχή και έκφανση της κοινωνικής οργάνωσης και της καθημερινής ζωής, γίνεται προφανές ότι το κράτος και το κεφάλαιο δολοφονούν, τρομοκρατούν και καταστέλλουν! Από τη διαχείριση την πανδημίας και της υγειονομικής κρίσης, τις φωτιές στην Εύβοια, τη διαχείριση των μεταναστευτικών πληθυσμών, με τις δολοφονίες και τα push-backs στα σύνορα, μέχρι τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων, τους ξυλοδαρμούς φοιτητών, τους βιασμούς, τα κυκλώματα trafficking, τις δολοφονίες εργατών που ολοένα πολλαπλασιάζονται, είναι πλέον έκδηλο ότι οι ζωές των καταπιεσμένων είναι αναλώσιμες, δίχως αξία. Και είναι παράλληλα πολύ σημαντικό επίδικο η γιγάντωση των κινητοποιήσεων ενάντια στην θανατοπολιτικη κράτους και κεφαλαίου. Από τους χώρους εργασίας και τις γειτονιές, ως τις δραματικές σχολές, τα πανεπιστήμια και τα σχολεία, να βρεθούμε σε ανοιχτές αδιαμεσολαβητες διαδικασίες, σε καταλήψεις κέντρα αγώνα, μακριά από εκλογικές υποσχέσεις και αυταπάτες. Να βρεθούμε ξανά και ξανά, αυτοοργανωμενα, συλλογικά και μαχητικά στον δρόμο, ώστε να γίνει ξεκάθαρο πως οι κρατικές και καπιταλιστικές δολοφονίες δεν θα ξεχαστούν, ενώ ταυτόχρονα θα συμβάλλουμε στο γκρέμισμα του κράτους και του καπιταλισμού, για έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης. Για την αναρχία, και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΑ ΤΕΜΠΗ - ΟΥΤΕ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ - ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ.
ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ!
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10/03, 18:00 ΚΑΜΑΡΑ
κάλεσμα : Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης/ Α.Π.Ο.-Ο.Σ.
Διαδήλωση ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικο έγκλημα στα Τέμπη Παρασκευή 10/3 στις 6μμ Καμάρα
Εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώποι διαδήλωσαν χθες 8/3 σε όλη την χώρα, ενάντια στο κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη και την πατριαρχία, έπειτα από κάλεσμα σε γενική απεργία.
Τα κέντρα των πόλεων βούλιαξαν από ένα οργισμένο ποτάμι ανθρώπων, που ξεπερνά την ηττοπάθεια των προηγούμενων μηνών και συντάσσεται σιγά σιγά στον αγώνα διαρκείας.
Η κρατική αφήγηση για "ανθρώπινο λάθος" δεν συγκινεί κανέναν, όσο και να προσπαθούν τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ να διασφαλίσουν. Εμείς ξέρουμε ότι κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν. Από τους νεκρούς στα σύνορα και στις ακτές, μέχρι τα νοσοκομεία και τα "εργατικά ατυχήματα".
Χρέος μας να συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα, να τον ανάγουμε σε αγώνα όλης της κοινωνίας για ζωή και αξιοπρέπεια, ενάντια στην υποβάθμιση των κοινωνικών αγαθών και αναγκών.
Να σταθούμε εμπόδιο στις προεκλογικές υποσχέσεις των κυβερνήσεων και της αντιπολίτευσης και να δείξουμε ότι οι αγώνες μας δε μπαίνουν σε κάλπες.
Η εκλογικη δυσπιστία των ημερών να πάρει σάρκα και οστά και να μετατραπεί σε αυτοοργανωμένο συνολικό αγώνα, υπερφαλαγγίζοντας τα όρια της αστικής νομιμότητας και της απάθειας.
Η χθεσινή απεργία σηματοδοτεί μόνο την αρχή και όχι το κλείσιμο του αγώνα.
Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και να σχεδιάσουμε το μέλλον μας χωρίς περιορισμούς. Να βρεθούμε ξανά και ξανά στους δρόμους, δημιουργώντας κέντρα αγώνα, που θα συσπειρώσουν και θα ριζοσπαστικοποιήσουν το κοινωνικό σύνολο.
Να βρεθούμε τον επόμενο καιρό στις γενικές μας συνελεύσεις και να διεκδικήσουμε την συνέχεια του αγώνα μέχρι τέλους. Με καταλήψεις - κέντρα αγώνα διαρκείας σε σχολές και δημόσια κτίρια, με διαδηλώσεις, με συγκρούσεις φωνάζοντας "ΔΕ ΘΑ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ"
Δεν έχουμε εθνικό πένθος - Έχουμε ταξικό πόλεμο
Δικά τους τα κέρδη - δικοί μας οι νεκροί
Οι εξεγέρσεις γίνονται - δεν είναι ουτοπία
Αναρχική συνελευση φοιτητών/ριών
κάλεσμα : Quieta Movere
Καλούμε σε πορεία για την κρατική - καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη, την Παρασκευή 10.03 στις 18:00 στην Καμάρα
Στα Τέμπη ματώνει η συλλογική μνήμη των καταπιεσμένων!
Τις τελευταίες μέρες γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρη η δολοφονική φύση του κρατικο-καπιταλιστικού οικοδομήματος. Μπροστά στο κέρδος της εκάστοτε εταιρείας, έννοιες όπως ασφάλεια και δημόσιο συμφέρον πάνε περίπατο. Τραγικό αποτέλεσμα να μετράμε 57 ανθρώπους νεκρούς - ανθρώπους της κοινωνικής βάσης, στη θέση των οποίων θα μπορούσε να είμαστε όλοι και όλες - στο όνομα του "οικονομικού εξορθολογισμού" και της "αναπτυξιακής μεταρρύθμισης" του σιδηρόδρομου και των υποδομών του, που τα τελευταία χρόνια πέρασαν σε χέρια ιδιώτη, ως εφαρμογή των δημοσιονομικών μνημονιακών επιταγών από όλες τις κυβερνήσεις. Μπορεί να παρουσιάστηκε ως απαραίτητη συνθήκη βελτίωσης των υπηρεσιών ενός καθ όλα υποτιμημένου ΟΣΕ, αλλά η πραγματικότητα έρχεται να αναδείξει τα εντελώς αντίθετα και καταστροφικά αποτελέσματα.
Τα σωματεία των εργαζομένων καταγγέλλουν αδιαφορία ήδη από το 2000! Όταν ήταν δηλαδή συμφερόντων του ελληνικού κράτους. Η εγκληματική αδιαφορία αναβάθμισης και συντήρησης ενός οργανισμού που είναι η καθημερινότητα πολλών ανθρώπων κυρίως των οικονομικά ασθενέστερων, το «σπάσιμο» του ΟΣΕ από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε εταιρείες για την «απελευθέρωση» των σιδηροδρόμων προκειμένου ανεμπόδιστα να εξασφαλίζονται νέα πεδία κερδοφορίας, η ένταξη στον ΤΑΙΠΕΔ (δημιούργημα ΔΝ-ΠΑΣΟΚ) και το ξεπούλημα του μονοπωλίου του ΟΣΕ στην ιταλική Ferrovie dello Stato Italiane έναντι του εξευτελιστικού ποσού των 45 εκατ. ευρώ (ενώ από τότε η εταιρία επιδοτείται με 50 εκατ. ευρώ ετησίως για να πραγματοποιεί βασικά δρομολόγια), είναι κάποια από βήματα που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση του σιδηροδρόμου με τα ηλεκτρονικά συστήματα τηλεδιοίκησης να μην λειτουργούν, τις τρομερές ελλείψεις σε προσωπικό κ.ο.κ. Αυτή την σημερινή κατάσταση που έχουν αναδείξει πάμπολλες φορές οι εργαζόμενοι με τις ανακοινώσεις τους, τις απεργίες τους αλλά και δράσεις όπως η παραίτηση του προέδρου της επιτροπής ETCS.
Η εξαθλίωση που βιώνουμε στο πετσί μας εντονότερα πάνω από μια δεκαετία τώρα και θα συνεχίσουμε να την βιώνουμε, σε μια χώρα, όπου παρακολουθούμε το μεγαλύτερο τσιμπούσι επενδυτών και επιχειρηματικών ομίλων, την καταστροφή του δημόσιου και των κοινών αγαθών, είναι αβάσταχτη και πρέπει να την φρενάρουμε. Η υγεία, η παιδεία, η πρώτη κατοικία, οι μετακινήσεις, το νερό και το ρεύμα είναι βασικοί πυλώνες στη ζωή μας και όχι προς διάθεση για κερδοφορία του κεφαλαίου, ιδιωτικού και μη. Ας πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Για να μην θρηνούμε άλλα θύματα από την αναλγησία κράτους και κεφαλαίου, να διεκδικήσουμε τον έλεγχο όλων των πτυχών της ζωής μας μέσα από συλλογικές και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Για να ζήσουμε μια ζωή σαν άνθρωποι ελεύθεροι.
Εναντιωνόμαστε στην κρατικο-καπιταλιστική πολιτική του θανάτου και υψώνουμε αναχώματα απέναντι στο ζόφο και την εξαθλίωση που επιβάλλεται ως κανονικότητα.
κάλεσμα : Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
ΔΕΝ ΗΤΑΝ «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ»
ΗΤΑΝ ΚΡΑΤΙΚΗ & ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
Τρίτη 1η Μάρτη: η σύγκρουση ενός επιβατικού με ένα εμπορικό τρένο λίγο έξω από τα Τέμπη της Λάρισας προκαλεί εκατόμβη νεκρών, αγνοουμένων και τραυματιών προκαλώντας ανείπωτο πόνο και τραύματα στα θύματα (στην πλειοψηφία τους νέοι άνθρωποι) και τους οικείους τους, που έζησαν και θα συνεχίζουν να ζουν την φρίκη και τον εφιάλτη.
Ήδη από το πρωί της Τετάρτης οι πάσης φύσεως και αποχρώσεως εξουσιαστές, που είναι οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας των δεκάδων αυτών ανθρώπων, έσπευσαν μέσω των μιντιακών κρουνών τους να αποποιηθούν τις ευθύνες τους και χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τα θύματα να μας πείσουν για το ότι η δολοφονία όλων αυτών των ανθρώπων είναι μια «εθνική τραγωδία» λόγω ενός «μοιραίου ανθρώπινου λάθους». Εξ αρχής υπήρξε εμφανής η προσπάθεια των κυβερνόντων αφενός για την εύρεση ενός αποδιοπομπαίου τράγου ο οποίος θα επωμίζονταν το βάρος της ευθύνης για την τραγωδία, αφετέρου για την αποφυγή κάθε συζήτησης γύρω από τους πραγματικούς υπαίτιους αυτής. Το θράσος τους δε είναι τόσο απύθμενο που δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν ως επιχείρημα το ότι αυτή η πολιτική συζήτηση θα αποτελούσε προσβολή προς την μνήμη των θυμάτων. Εξάλλου, από την πρώτη στιγμή όλο του φάσμα το συρφετού που ονομάζεται πολιτικός κόσμος επιχείρησε χωρίς ίχνος αιδούς να εκμεταλλευτεί ψηφοθηρικά το συγκεκριμένο θλιβερό συμβάν πάνω από τις σορούς των θυμάτων. Οι μεν κυβερνητικοί στην προσπάθειά τους να το διαχειριστούν με το μικρότερο δυνατό πολιτικό κόστος (ανέξοδες παραιτήσεις και αντικαταστάσεις υπουργών) εξοστρακίζοντας και αποπροσανατολίζοντας την συζήτηση περί ευθυνών, οι δε εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης υποσχόμενοι δήθεν ότι σε μια μελλοντική δική τους διακυβέρνηση δεν θα ξανασυμβούν παρόμοια γεγονότα στην προσπάθειά τους να αυξήσουν το εκλογικό τους πελατολόγιο.
Πέρα όμως από την καταισχύνη των πάσης λογής πολιτικάντιδων, αυτό που επίσης έγινε από τις πρώτες κιόλας στιγμές σαφές ήταν η διάθεση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας να κατέβουν στο δρόμο διαμαρτυρόμενα ενάντια στον κρατικό μηχανισμό και το κεφάλαιο για τις ευθύνες που αυτά φέρουν στην εκτύλιξη μιας ακόμα ανθρώπινης τραγωδίας. Σε αντίθεση με το κυβερνητικό αφήγημα, οι διαδηλώσεις κατέδειξαν με ξεκάθαρο τρόπο το προφανές, ειδικά για όσους/ες από εμάς ανήκουμε στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα: το δυστύχημα στα Τέμπη ήταν ένα κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα. Μια προμελετημένη δολοφονία με θύτες το κράτος και την εταιρία που εκμεταλλεύεται τον σιδηρόδρομο.
Και τώρα… «θα αναζητηθούν οι υπεύθυνοι της τραγωδίας»
Από την πρώτη στιγμή, οι κρατιστές στην προσπάθειά τους να αποσοβήσουν και να εκτονώσουν την κοινωνική οργή που προκάλεσε το δυστύχημα άρχισαν να κάνουν λόγο για ανάληψη των ευθυνών που τους αναλογούν, για αναζήτηση των αιτίων, για άπλετο φως που θα ριχτεί και άλλες παρόμοιες επικοινωνιακές φανφάρες. Για ποια ανάληψη ευθύνης μιλούν όμως; Για ποια απόδοση δικαιοσύνης μιλούν; Μήπως η αστική «δικαιοσύνη» θα τιμωρήσει τους πραγματικούς υπεύθυνους για τους δεκάδες θανάτους; Θα αγγίξει μήπως τους ιδιοκτήτες, τους διευθύνοντες συμβούλους και CEO της Hellenic Train με τους παχυλούς μισθούς εκατομμυρίων; Θα αγγίξει μήπως τα κεφάλια του Δ.Ν.Τ. της Ε.Κ.Τ. και άλλων οργανισμών του υπερεθνικού κεφαλαίου που επέβαλαν τα μνημόνια σε μια σειρά χωρών παγκοσμίως -μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα- προκαλώντας εκατομμύρια θύματα προκειμένου να αυξηθούν κι άλλο τα κέρδη των καπιταλιστών; Θα αγγίξει μήπως τους πολιτικούς, βουλευτές, υπουργούς, πρωθυπουργούς όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων από το 2008 και μετά που υπέγραψαν και εφάρμοσαν τους μνημονιακούς όρους που προκάλεσαν την απαξίωση και την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ (όπως και τόσων άλλων δομών και υπηρεσιών δημοσίου συμφέροντος) και οι οποίοι καταλήγουν με λογική συνέπεια σε τραγωδίες όπως αυτή των Τεμπών; Όσοι/ες ανήκουν στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα γνωρίζουν καλά την απάντηση: ΟΧΙ. Το πολύ πολύ να την πληρώσει και πάλι ο τελευταίος τροχός της αμάξης όπως συμβαίνει πάντα για να βγουν ύστερα οι πραγματικοί δολοφόνοι και εγκληματίες κομπάζοντας ότι δήθεν «αποδόθηκε δικαιοσύνη».
Μάνδρα, Μάτι, Τέμπη, Εύβοια, Γρεβενά… Το αίμα μας πλουτίζει κράτος και αφεντικά
Το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη είναι το πιο πρόσφατο από μια ατελείωτη σειρά εγκλημάτων που διαπράττονται καθημερινά από το κράτος και το κεφάλαιο που, όμως, όλα δείχνουν πως δεν θα είναι και το τελευταίο. Οι περιβόητες «επενδύσεις», η «ανταγωνιστικότητα», η «ανάκαμψη της οικονομίας» εξάλλου είναι κρατικοί και καπιταλιστικοί στόχοι που για να γίνουν πράξη απαιτούνται (ανθρωπο)θυσίες. Ο αιματοβαμμένος κατάλογος των θυμάτων κράτους και κεφαλαίου είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να μεγαλώνει όσο εμείς οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενες επιτρέπουμε και ανεχόμαστε το απάνθρωπο αυτό σύστημα και την διαιώνισή του ως πολιτική και οικονομική μορφή οργάνωσης της κοινωνίας.
Είναι η λύση για να μην ξανασυμβούν τέτοιες τραγωδίες το «να κάνει το κράτος καλύτερα τη δουλειά του»;
Μια θέση που βλέπουμε να επαναλαμβάνεται κάθε φορά που προκύπτει κάποια μαζική καταστροφή είναι αυτή που απαιτεί περισσότερο και πιο αποτελεσματικό κράτος. Η ίδια άποψη επέστρεψε όπως ήταν αναμενόμενο στο δημόσιο διάλογο μετά και από το πρόσφατο συμβάν στα Τέμπη. Η θέση αυτή όταν δεν προφέρεται από κυβερνητικά / κρατικά χείλη που έχουν κάθε λόγο και ιδιοτελές συμφέρον να το κάνουν υιοθετείται και αναπαράγεται άκριτα από ανθρώπους που αφενός αγνοούν τις καταβολές και τον ιστορικό ρόλο του κράτους αφετέρου έχουν αποδεχτεί την κρατική / εξουσιαστική προπαγάνδα σύμφωνα με την οποία το κράτος είναι δήθεν απαραίτητο και ότι χωρίς αυτό η κοινωνία θα κατέρρεε. Από την πλευρά μας δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να επαναλάβουμε την αξιακή τοποθέτηση των αναρχικών ενάντια στο κράτος: το κράτος -που στην σύγχρονη μορφή του αναδύθηκε, όχι τυχαία, παράλληλα με τον καπιταλισμό- είναι η οργανωμένη βία που διασφαλίζει την καταπίεση και εκμετάλλευση της κοινωνικής πλειοψηφίας για λογαριασμό μιας άρχουσας τάξης. Είναι τουλάχιστον αυταπάτη να θεωρούμε ότι οι κρατιστές θα συγκρουστούν με τα συμφέροντα της τάξης την οποία υπηρετούν και στην οποίοι ανήκουν και οι ίδιοι για να προασπίσουν τα συμφέροντα και τις ζωές των πληβείων.
Η λύση βρίσκεται αλλού.
Μοναδική απόδοση δικαιοσύνης για τους νεκρούς από το κράτος και το κεφάλαιο, η Κοινωνική Επανάσταση
Το εύλογο και επιτακτικό ερώτημα που αναδύεται από όλους/ες όσους/ες βιώνουμε καθημερινά την καταπίεση και την εκμετάλλευση αυτές τις στιγμές είναι ένα και μοναδικό. Τι πρέπει να γίνει για να μην επαναληφθούν άλλες τραγωδίες που μας γεμίζουν με θλίψη και οργή. Για εμάς, τραγωδίες σαν αυτή στα Τέμπη θα εκλείψουν μόνο όταν πάψει το κέρδος να έχει μεγαλύτερη αξία από την ανθρώπινη ζωή. Αυτό όμως είναι κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί με ημίμετρα μέσα στα πλαίσια του υπάρχοντος μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης. Για να γίνει αυτό είναι αναγκαίο όλοι/ες εμείς οι καταπιεσμένοι/ες και εκμεταλλευόμενοι/ες να συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης, της κατάργησης του κράτους, της εξάλειψης του καπιταλισμού και της αναδιοργάνωσης της κοινωνίας πάνω σε ριζικά νέες βάσεις˙ στις βάσεις της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλοβοήθειας.
Να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε εδώ και τώρα για την συγκρότηση της ακρατικής, αταξικής και ανεξούσιας κοινωνίας, της αναρχίας.
ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Συμμετέχουμε στην πορεία για την κρατική - καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη
10/3, 18:00 στην Καμάρα.
κάλεσμα : αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω
anwthrwskw.espivblogs.net
