Δευτέρα 6 Μαρτίου 2023 στις 18.30
Ανοιχτή συνέλευση για την οργάνωση αναρχο-queer-φεμινιστικου μπλοκ στην πορεία της 8/3
Συνέχεια ανοιχτής συνέλευσης για την οργάνωση αναρχο-queer-φεμινιστικου μπλοκ στην πορεία της 8ης Μάρτη
Εδώ και κάποια χρόνια παρακολουθούμε τις προσπάθειες του κράτους να αφομοιώσει τις φωνές που υψώνονται ενάντια στην πατριαρχία, να αποριζοσπαστικοποιήσει και να αποπολιτικοποιήσει την οργή των καταπιεζόμενων που απειλεί τις δομές της εξουσίας του σε όλες τις εκφάνσεις τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που κράτος και καπιταλισμός επιδιώκουν να απορροφήσουν τις αντιστάσεις και έτσι ό,τι δεν μπαίνει στα καλούπια της δημοκρατίας και του θεσμικού φεμινισμού αντιμετωπίζεται με βία και καταστολή.
Σήμερα λοιπόν, παράλληλα με την συνέχιση των πολιτικών αφομοίωσης από την κρατική διαχείριση, βλέπουμε σωρεία δικαστικών αποφάσεων εις βάρος κακοποιημένων θηλυκοτήτων, με αθωώσεις ή απελευθερώσεις μπάτσων, βιαστών και νταβατζήδων (βλ. υποθέσεις trafficking Κολωνού και Ηλιούπολης, βιασμός στο ΑΤ Ομόνοιας κ.α.), η όξυνση της καταστολής φεμινιστικών πορειών, η προσπάθεια για αμφισβήτηση του δικαιώματος στην έκτρωση από συντηρητικούς και εκκλησιαστικούς κύκλους, το νέο νομοσχέδιο υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, συμβαίνουν συντεταγμένα και φανερώνουν την ατζέντα μηδενικής ανοχής της κυβέρνησης, πλέον πέρα από τα προσχήματα. Το ταξικό και πατριαρχικό πρόσημο που είχε ανέκαθεν η δικαστική εξουσία, σήμερα γίνεται πιο έκδηλο από ποτέ. Επομένως, είναι προφανές οτι κράτος και πατριαρχία επιχειρούν να επιτεθούν συνολικά στο φεμινιστικό κίνημα και να αντιστρέψουν το θετικό κλίμα που χτίστηκε τα τελευταία χρόνια, όσο και αν επιθυμούν να μας πείσουν για το αντίθετο με γιορτούλες, δήθεν ευνοϊκες αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα και τα περίφημα τετραψήφια νούμερα των μπάτσων για την «υποστήριξη» των κακοποιημένων γυναικών. Γιατί, ο χώρος που κερδήθηκε έκανε λίγο πιο ορατό τον πόλεμο που διεξάγεται καθημερινά στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο, στη δικαστική αίθουσα και παντού. Και όταν ο πόλεμος γίνει πιο φανερός, ολοφάνερη θα είναι και η διεξαγωγή του, περνώντας από την απόπειρα αφομοίωσης στην μηδενική ανοχή, την βίαιη καταστολή και την εκδίκηση.
Μία εκδίκηση που αποτελεί κομμάτι της συνολικής επίθεσης των από τα πάνω. Μιας επίθεσης η οποία συντελείται παράλληλα μέσω των συνόρων και των pushbacks, της μισθωτής σκλαβιάς, της ανεργίας, του ρατσισμού στους χώρους εργασίας έως και την αόρατη αναπαραγωγική δουλειά μέσα στο σπίτι. Γιατί η πατριαρχία πάει χέρι-χέρι με το κράτος, τον καπιταλισμό και τον εθνικισμό, διαμορφώνοντας ένα σύστημα που βασίζεται και σε πολιτικές θανάτου για να διαφυλάξει την ύπαρξή του. Η οικονομική, περιβαλλοντική και υγειονομική κρίση, η ακρίβεια, οι πόλεμοι, τα σύνορα και ο εκτοπισμός ανθρώπων και άλλων έμβιων όντων, οδηγούν στην εκμετάλλευση των από τα κάτω. Συνεπώς, η διαχείρισή τους εξοπλίζεται από μία κοινή φαρέτρα: αυτήν της προπαγάνδας των ΜΜΕ, της βίας, της καταστολής και των καθεστώτων έκτακτης ανάγκης. Ακόμη, η παραχώρηση πεδίων στους φασίστες, στις alt-right φωνές και στην αντιφεμινιστική ρητορική τους δεν είναι τυχαία, είναι στην πραγματικότητα η σύμπλευση της κρατικής διαχείρισης μαζί τους.
Έτσι, παρά το ευνοϊκότερο κλίμα των προηγούμενων χρόνων, βρισκόμαστε ακόμα σε μία δυσμενή συνθήκη. Οι γυναικοκτονίες και οι δολοφονίες λόγω έμφυλων χαρακτηριστικών, οι κακοποιήσεις και οι παρενοχλήσεις στο δρόμο, το σπίτι και τους χώρους εργασίας συνεχίζονται αμείωτες. Η αορατοποίηση ή/και η στοχοποίηση queer και trans ατόμων που κλονίζουν την ετεροπατριαρχική κανονικότητα είναι ακόμα καθεστώς. Η έλλειψη αυτοοργανωμένων και οριζόντιων δομών φροντίδας, και πρόληψης ή διαχείρισης της πατριαρχικής βίας αλλά και γενικά της καθημερινότητάς μας σε επίπεδο γειτονιάς, αποτελεί εμπόδιο για την εξέλιξη των από τα κάτω φεμινιστικών αγώνων. Όμως τρεφόμαστε με ελπίδα βλέποντας ότι ένα κομμάτι ορατότητας φαίνεται να έχει έρθει για να μείνει, ενώ πολλές φεμινιστικές και queer ομάδες έχουν αρχίσει να ξεφυτρώνουν σε όλο τον ελλαδικό χώρο και σε κάθε γειτονιά της μητρόπολης. Ταυτόχρονα, οι φωνές και τα σώματά μας συνεχίζουν να στοιχειώνουν το δρόμο σε κάθε πορεία, ξανά και ξανά, όλο και πιο οργισμένα, διεκδικώντας χώρο και επαναφέροντας την σύγκρουση στη σφαίρα του πραγματικού.
Η 8η Μάρτη, λοιπόν, δεν είναι γιορτή. Είναι μία ακόμη αφορμή να συνδεθούμε με το νήμα των φεμινιστικών αγώνων του παρελθόντος, γειώνοντας στο σήμερα τον πόλεμο ενάντια στην πατριαρχία και ενάντια σε κάθε εξουσία. Φέτος κατεβαίνουμε και πάλι στο δρόμο για να συνδέσουμε το δίκιο με την εξέγερση, με το βλέμμα πάντα στραμμένο στον επαναστατικό μετασχηματισμό των κοινωνικών σχέσεων.
Αλληλεγγύη στην τρανς-φεμινιστική εξέγερση στο Ιραν
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΘΝΟΣ, ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΩΡΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΑ
8η ΜΑΡΤΗ ΟΛΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Επόμενη συνέλευση την Δευτέρα 6 Μαρτίου στην ΑΣΟΕΕ, ώρα 18.30(ακριβώς)
Πορεία Τετάρτη 8/3 στις 18:00 - Σύνταγμα
Ανοιχτή συνέλευση για την διοργάνωση αναρχο-queer φεμινιστικού μπλοκ στην πορεία της 8ης Μάρτη