Παρασκευή 3 Μαρτίου 2023 στις 18.30
Πορεία για το έγκλημα στα Τέμπη
Ζώντας στην εποχή της μηδενικής ευθύνης των από τα πάνω, στην εποχή που τα προμελετημένα εγκλήματα παρουσιάζονται από την κρατική βιτρίνα και το μιντιακό συρφετό σαν απομονωμένα ατυχήματα. Στην εποχή που κάθε τεχνικής φύσεως έγκλημα ή φυσική καταστροφή απαιτεί εθνική σύμπνοια, υπομονή και μεταφυσική πίστη στον κρατικό μηχανισμό. Στα Τέμπη συνέβη το αδιανόητο, το οποίο ωστόσο αν αποσπαστεί από την επικαιρότητα και ιδωθεί σαν μια φυσιολογική/μακροπρόθεσμη εξέλιξη της οικονομικής κρίσης και της άκρατης ιδιωτικοποίησης των πάντων, βγαίνουν ξεκάθαρα πολιτικά πορίσματα. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι εδώ, η κρίση χρέους δεν είναι αυτή που έχει φέρει την ιδιωτικοποίηση όλων των κομβικών δημόσιων δομών, κατά κύριο λόγο αυτή που έχει φέρει το ξεπούλημα αυτών. Είναι η φιλελεύθερη ιδεολογική ηγεμονία της αστικής δημοκρατίας τους που εξισώνει τα κέρδη και τις ζημιές με τις ανθρώπινες ζωές. Η καπιταλιστική διαμεσολάβηση ποντάρει τα πάντα στο να πείσει ότι έχει μερική ηθική και όχι πολιτική ευθύνη για τα συνεχή εγκλήματα της.
Επί του συγκεκριμένου τώρα, σε αντιπαραβολή με κάθε πανηγυρισμό των εκάστοτε κυβερνήσεων για την αποκρατικοποίηση των σιδηροδρομικών δομών, είτε αυτός εμπεριείχε το γελοίο αφήγημα της εισροής 45 εκατομμυρίων στα κρατικά ταμεία (με τον ΟΣΕ να δηλώνει το 2016 τζίρο 120 εκατομμυρίων, ένα χρόνο πριν το ξεπούλημα), είτε αυτός εμπεριείχε το γελοιότερο αφήγημα της μείωσης του χρόνου μεταφοράς στη γραμμή Θεσ/νικη- Αθήνα, τώρα που ο ιδιώτης διαχειριστής παίζει μπάλα ανενόχλητος και εκσυγχρονίζει τις μεταφορές, οι καταγγελίες των εργαζομένων και των συνδικαλιστικών τους δομών αποκρύπτονταν με σιγή ιχθύος :δε λειτουργούν τα ηλεκτρονικά συστήματα παρακολούθησης, δε γίνεται συντήρηση των γραμμών, είναι υποστελεχωμένα όλα τα πόστα, το ότι το τελευταίο και μόνο δίμηνο έχουν συμβεί πόσες δυσλειτουργίες, ατυχήματα, καθυστερήσεις.
Όταν ένα ολόκληρο κράτος αφήνει τις ζωές μας έρμαιο της ξεφτίλας του δε τίθεται θέμα καλυτέρευσης του πλαισίου εντός του οποίου ζούμε, παρά μονάχα ανατροπής του. Θα μπορούσαν να γραφτούν απείρως περισσότερα σχετικά με τις επιμέρους ευθύνες στα εκάστωτε κρατικά εγκλήματα, όμως η κοινή συνισταμένη είναι μία: η αξία της ζωής μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, αποτιμάται στο απόλυτο μηδέν από το αστικό κράτος και σημασία δεν έχει μόνο να το αναδείξουμε αυτό, αλλά να πάρουμε το αίμα μας πίσω.
ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΚΕΡΔΗ ΚΑΙ ΖΗΜΙΕΣ, ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ
ΠΟΡΕΙΑ, 3/3, ΚΑΜΑΡΑ 18:30
Ανάρες, Ομάδα δράσης και αλληλεγγύης
Πορεία για το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών, Παρασκευή 3/3 στις 18:30 στην Καμάρα
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ.
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ.
Το χθεσινό βράδυ, μια εμπορική και μια επιβατική αμαξοστοιχία που αριθμούσε εκατοντάδες επιβάτες και δεκάδες εργαζομένους συγκρούστηκαν σφοδρά, με αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον 35 ανθρώπων και τον τραυματισμό εκατοντάδων. Με τα βαγόνια στις φλόγες, το ρεύμα κομμένο και τις πόρτες αδύνατο να ανοίξουν, ο κόσμος πάλευε να σωθεί και να σώσει τους συνεπιβάτες του.
Η ανείπωτη τραγωδία με την σύγκρουση των αμαξοστοιχιών στα Τέμπη μας υπενθυμίζει δυστυχώς με τον χείριστο τρόπο το πως αντιλαμβάνεται το κράτος και το κεφάλαιο την ανθρώπινη ζωή διαχρονικά: Ως ένα μέσο παραγωγής κέρδους - ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Δεκάρα δε δίνουν για την ασφάλειά μας, όπως και δεκάρα δε δίνουν για τις ζωές μας. Μόλις τον προηγούμενο μήνα ανακοινώσεις του σωματείου μηχανοδηγών κάνανε λόγο για τις εγκληματικές συνθήκες που επικρατούν στις σιδηροδρομικές γραμμές αναφέροντας ξεκάθαρα πως είναι θέμα χρόνου να συμβεί κάτι μοιραίο.
Ακριβώς αυτό καθιστά καταφανείς τους λόγους που δεν μπορούμε να αναφερόμαστε στο γεγονός ως ατύχημα.
Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές και την ταυτόχρονη επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Αυτή είναι λοιπόν η αναβάθμιση στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των ανθρώπων που μετακινούνται και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες - ούτε για ατυχήματα, ούτε για ''ανθρώπινα λάθη'', ούτε για ''κακή στιγμή''. Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή τη δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του. Το υποκριτικό πένθος που κηρύχθηκε από την κυβέρνηση μόνο οργή μας προκαλεί. Οι αγώνες μας για δημόσια και αξιοπρεπή συγκοινωνιακά μέσα, οι αγώνες μας ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό κουβαλάνε τη δικαιοσύνη που αποζητάμε.
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ.
ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ.
Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης/ Α.Π.Ο.-Ο.Σ.
Στηρίζουμε την πορεία σήμερα Παρασκευή στις 18:30 Καμάρα
Το χρονικό ενός (ακόμα) προαναγγελθέντος θανάτου. Είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε ό,τι μαλακία σκεφτούν κι αυτήν την φορά. Ήταν λάθος του σταθμάρχη, πήρε ρίσκο, δεν πάτησε το κουμπί, δεν λειτούργησε για κακή μας τύχη το τάδε φανάρι, ο τάδε μηχανισμός, τραγωδία, τυφλό σημείο, ατύχημα, ατύχημα, ΑΤΥΧΗΜΑ.
Δεν υπάρχουν ατυχήματα στον καπιταλισμό όμως. Αν αφήσεις μια βόμβα με τον πυροκροτητή κάπου πεταμένο στο πάτωμα σ΄ένα πολυσύχναστο δωμάτιο, κάποια στιγμή θα σκάσει και κόσμος θα πεθάνει. Αν υποστελεχώσεις τα νοσοκομεία κάποιες δεν θα λάβουν την αναγκαία περίθαλψη και θα .."καταλήξουν". Αν σηκώσεις σύνορα και κάνεις παράνομο το πέρασμα για ανθρώπους που αναζητούν μια καλύτερη ζωή κυνηγημένοι από την φρίκη, αναγκάζοντάς τους να περάσουν παράνομα πάνω σε σαπιόβαρκες, κάποιοι θα πνίγουν. Εε, κι αν αφήσεις έναν οργανισμό που μεταφέρει χιλιάδες ανθρώπους καθημερινά να λειτουργεί όπως λειτουργεί ΚΑΘΕΤΙ σε αυτόν τον γαμημένο κόσμο, με βάση το κέρδος δηλαδή, θα υποστελεχωθεί, οι υποδομές του θα λειτουργούν πάντα οριακά, εε και κάποια στιγμή... μαντέψτε!
Κανένα ατύχημα λοιπόν. Μία πολύ καλά προγραμματισμένη δολοφονία. Μια από πολλές καθημερινές. Το μόνο άγνωστο είναι η στιγμή που θα συμβούν. Η μόνη τραγωδία είναι ότι τον κίνδυνο να συμβεί η συγκεκριμένη τον είχαν αναφέρει πολλές φορές σε ανακοινώσεις τους οι εργαζόμενοι των τρένων. Τελευταία φορά μόλις λίγες εβδομάδες πριν. Και το μόνο ατύχημα αυτή τη φορά, είναι ότι ατύχησαν οι διάφοροι θιασώτες και υπερασπιστές του σημερινού τρόπου ζωής, της λογικής του κέρδους, της κρατικής οργάνωσης. Γιατί με τους σημερινούς δολοφονημένους μπορούμε να ταυτιστούμε πολύ πιο άμεσα. Γιατί σε αυτό το τρένο θα μπορούσε να είναι η καθεμία μας.
Εσύ λοιπόν που διαβάζεις αυτό το κείμενο που γράφτηκε μέσα σε δάκρυα οργής, που ένιωσες την ίδια θλίψη, την ίδια αμηχανία κι ανημποριά, την οργή, αυτό το ανεξήγητο αίσθημα πανικού, κράτα το καλά στο μυαλό σου κι αναρωτήσου γιατί στο διάολο δεν το ένιωθες στους χιλιάδες πνιγμούς μεταναστών στα σύνορα, στις εκατόμβες νεκρών στα νοσοκομεία, όταν μια σφαίρα καρφώθηκε στο κεφάλι ενός νεαρού ρομά, σε τόσες μα τόσες γυναικοκτονίες. Κι αν αποτύχαμε -ναι αποτύχαμε- να είμαστε κάτι παραπάνω από μονάδες που προσπαθούν να διασώσουν μόνο τον εαυτό τους στο παρελθόν, ας μην θρηνήσουμε και αυτήν την αποτυχία μας, αλλά ας προσπαθήσουμε να αποτρέψουμε τις επόμενες.
Γιατί δεν είναι απλά η διοίκηση της hellenic train που μας αηδιάζει, δεν είναι η κακιά δεξιά που μας κυβερνάει που μας κούρασε, δεν είναι η διαφθορά και κάποιοι άπληστοι επιχειρηματίες. Είναι όλο το γαμημένο οικοδόμημα του καπιταλιστικού τρόπου ζωής που σιχαθήκαμε, η λογική του κέρδους, το "αυτονόητο" κάποιες να δουλεύουμε σε χείριστες συνθήκες για να πλουτίζουν κάποιοι άλλοι, τα βαρεθήκαμε, όλα. Και δεν αντέχουμε άλλο να ζούμε έτσι.
Τη θλίψη μας λοιπόν θα την κάνουμε οργή. Και μακάρι αυτό να το κάνουμε όλο και συχνότερα. Τα ζόρια μας, τις σφαλιάρες της ζωής, τους μικρούς και μεγάλους θανάτους που νιώθουμε καθημερινά, δεν θα τα κάνουμε γκρίνια και μιζέρια, αλλά σφιγμένη συλλογική γροθιά και θα τα εκφράσουμε εκεί που αρμόζει: ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ.
φάμπρικα υφανέτ