Τετάρτη 8 Μαρτίου 2023 στις 18.30
Συγκέντρωση-πορεία
8 Μάρτη - Ημέρα αντίστασης και αγώνα ενάντια στον σάπιο κόσμο της εξουσίας
8 Μάρτη - Ημέρα αντίστασης και αγώνα ενάντια στον σάπιο κόσμο της εξουσίας
Η ελευθερία ούτε παραχωρείται ούτε χαρίζεται αλλά κατακτιέται μέσα από τον αγώνα
Να γκρεμίσουμε το κράτος, τον καπιταλισμό και την πατριαρχία
Οργάνωση και αγώνας για τη Χειραφέτηση και την Αναρχία
Όλες και όλοι στις διαδηλώσεις
Αθήνα: Συγκέντρωση και πορεία 13.00, Κλαυθμώνος και 18.30, Σύνταγμα
Θεσσαλονίκη: Διαδήλωση 18.00, Καμάρα
Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση
Απόφαση ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 23/2
Ανακοίνωση της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Την Πέμπτη 23/2 πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την οργάνωση της παρέμβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην επερχόμενη εκλογική μάχη.
Οι εκλογές είναι μία κεντρική πολιτική μάχη. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παρέμβει σ' αυτές με στόχο το μαύρισμα της κυβέρνησης του πολέμου, της φτώχειας, του ρατσισμού και του σεξισμού να σημάνει την ανάγκη ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ενάντια στην συναίνεση των ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ, και κάθε κυβέρνησης που θα βγει από τις κάλπες και θα ακολουθήσει την ίδια πολιτική. Με το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης, για να βγει ενισχυμένη η αντικαπιταλιστική αριστερά, για να ανοίξουμε το δρόμο της ανατροπής.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί κάθε αγωνίστρια/η, δύναμη, ρεύμα, που παλεύει για την Αριστερά της ανατροπής, την ανεξαρτησία της από τις αδιέξοδες και αποτυχημένες λογικές διαχείρισης του καπιταλισμού και του κοινοβουλευτικού δρόμου, να ανταποκριθούν στο κάλεσμα της, να συμπορευτούν και να στηρίξουν αποφασιστικά αυτή την προσπάθεια.
Έχουμε μπει σε μία προεκλογική περίοδο που από τη μία η κυβέρνηση της ΝΔ και η άρχουσα τάξη συνεχίζουν τις επιθέσεις πάνω στην εργατική τάξη και τη νεολαία και από την άλλη πρωταγωνιστούν οι μαζικές, μαχητικές κινητοποιήσεις διαρκείας και απεργίες των εργαζόμενων από τη Τέχνη και τον Πολιτισμό μέχρι την εκπαίδευση, τα νοσοκομεία και την ενέργεια. Υπόβαθρο αυτής της εξέλιξης είναι η «πολυκρίση» του καπιταλισμού.
Μεγάλα κομμάτια της εργατικής τάξης και της νεολαίας πάλεψαν και παλεύουν ενάντια στη κυβέρνηση της ΝΔ και στις πολιτικές της και αναζητούν εκείνη την Αριστερά που θα δίνει πολιτική στήριξη και νικηφόρα προοπτική στους αγώνες τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε και δίνει διαρκώς «διαπιστευτήρια» στην άρχουσα τάξη, στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Το ΚΚΕ, παρά τα «μεγάλα λόγια» κλείνει τους αγώνες στην προεκλογική περίοδο, ενώ το ΜΕΡΑ25 υπόσχεται μία ψεύτικη «ρήξη» μέσα από το κοινοβούλιο και τους θεσμούς.
Το καθήκον της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι να ανταποκριθεί στους αγώνες και στις αναζητήσεις όλου αυτού του μαχητικού κομματιού της εργατικής τάξης και της νεολαίας, να συνδεθεί πολιτικά με τα πιο πρωτοπόρα κομμάτια τους, να συμβάλλει στον προσανατολισμό τους, ώστε να στρέφονται ενάντια στην εκμετάλλευση, τις ιδιωιτκοποιήσεις, την «αγορά» που είναι ο κοινός παρανομαστής των προβλημάτων. Για την εξάπλωση και γενίκευση των μαχών που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει την απεργία στη παγκόσμια μέρα για την απελευθέρωση των γυναικών στις 8 Μάρτη και τις απεργιακές συγκεντρώσεις (για την Αθήνα, 1.00μμ στην Πλατεία Κλαυθμώνος). Καλεί στις συγκεντρώσεις που οργανώνονται πανελλαδικά την ίδια μέρα από φεμινιστικές συλλογικότητες (για την Αθήνα στις 6.30μμ στο Σύνταγμα). Δίνει μάχη για την επιτυχία των αντιρατσιστικών - αντιφασιστικών συλλαλητηρίων στις 18 Μάρτη με κεντρικό αίτημα: «ανοικτά σύνορα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες- όχι άλλες δολοφονίες στο Αιγαίο και την Μεσόγειο». Καλεί στην Αθήνα συγκέντρωση 3.00 Ομόνοια (προσυγκέντρωση 2.00 στην Πλατεία Βικτωρίας)
Στην κατεύθυνση αυτή αποφασίστηκε:
- Να δοθεί Συνέντευξη Τύπου την Πέμπτη 2 Μάρτη, 11.30 πμ στο ΤΕΕ.
- Οι Τοπικές/Κλαδικές Επιτροπές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να οργανώσουν εκδηλώσεις, παρεμβάσεις και περιοδείες σε χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, παλεύοντας με ενωτικό τρόπο για την πολιτική παρουσία και την ανασυγκρότηση ολόκληρης της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς. Στην Αθήνα να παραγματοποιήσει συγκέντρωση στις 13/3.
- Να εκδοθούν μέσα στη βδομάδα νέα υλικά (αφίσα, προκήρυξη) για την προεκλογική καμπάνια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Να συγκροτηθούν επιτροπές για την συγκρότηση των ψηφοδελτίων και την οργάνωση εκδηλώσεων πανελλαδικά.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα δώσει και αυτή την εκλογική μάχη με στόχο να δυναμώσει η Αριστερά που στέκεται αποφασιστικά στους αγώνες, που επιμένει στην πραγματική ρήξη με τον καπιταλισμό, που παλεύει για την ανατροπή του.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Όλες και όλοι στη διαδήλωση για την 8η Μάρτη! Αγώνας ενάντια σε πατριαρχία και καπιταλισμό για ισότητα, δικαιοσύνη, ελευθερία!
Από το Ιράν μέχρι το Μεξικό…Από τη Χιλή μέχρι την Ελλάδα…Αγώνας ενάντια σε πατριαρχία και καπιταλισμό για ισότητα, δικαιοσύνη, ελευθερία.
Η 8η Μάρτη, που καταμετρά δύο εξεγέρσεις γυναικών, αποτελεί μέρα μνήμης των αγώνων για τη γυναικεία χειραφέτηση, αλλά και κίνητρο για τους αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος. Αγώνες στους χώρους της δουλειάς, τα σχολεία, τις σχολές, το σπίτι, τον δρόμο, αγώνες που είναι πιο επιτακτικοί από ποτέ.
Οι γυναικοκτονίες, η έμφυλη βία και οι ομοφοβικές επιθέσεις αποτελούν μια κανονικοποιημένη κατάσταση ενώ κράτος και αστική δικαιοσύνη διασπείρουν τον ιό της πατριαρχίας, προστατεύουν βιαστές, γυναικοκτόνους, κακοποιητές, παιδεραστές και συγκαλύπτουν κυκλώματα βιαστών, μαστροπείας, παιδεραστίας.
Απέναντι στην πατριαρχική κοινωνία, οργανωνόμαστε ενάντια σε ό,τι μας καταπιέζει, συλλογικοποιούμε τις ανάγκες μας, ριζοσπαστικοποιούμε τις διεκδικήσεις μας, απαιτούμε, ανάμεσα στα άλλα, το αυτονόητο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Αμφισβητούμε έμπρακτα την πατριαρχία και όποιον «ρόλο» και «θέση» της γυναίκας πηγάζει από αυτήν.
Όλες και όλοι στη διαδήλωση την Τετάρτη 8 Μάρτη στην πλατεία Συντάγματος στις 6:30µµ.
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
κάθε Κυριακή 6µµ στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ, Τιµοδήµου και Αντωνιάδου, Άνω Πετράλωνα-askpthk.espivblogs.net
8η ΜΑΡΤΗ ΟΛΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Εδώ και κάποια χρόνια παρακολουθούμε τις προσπάθειες του κράτους να αφομοιώσει τις φωνές που υψώνονται ενάντια στην πατριαρχία, να αποριζοσπαστικοποιήσει και να αποπολιτικοποιήσει την οργή των καταπιεζόμενων που απειλεί τις δομές της εξουσίας του σε όλες τις εκφάνσεις τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που κράτος και καπιταλισμός επιδιώκουν να απορροφήσουν τις αντιστάσεις και έτσι ό,τι δεν μπαίνει στα καλούπια της δημοκρατίας και του θεσμικού φεμινισμού αντιμετωπίζεται με βία και καταστολή.
Σήμερα λοιπόν, παράλληλα με την συνέχιση των πολιτικών αφομοίωσης από την κρατική διαχείριση, βλέπουμε σωρεία δικαστικών αποφάσεων εις βάρος κακοποιημένων θηλυκοτήτων, με αθωώσεις ή απελευθερώσεις μπάτσων, βιαστών και νταβατζήδων (βλ. υποθέσεις trafficking Κολωνού και Ηλιούπολης, βιασμός στο ΑΤ Ομόνοιας κ.α.), η όξυνση της καταστολής φεμινιστικών πορειών, η προσπάθεια για αμφισβήτηση του δικαιώματος στην έκτρωση από συντηρητικούς και εκκλησιαστικούς κύκλους, το νέο νομοσχέδιο υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, συμβαίνουν συντεταγμένα και φανερώνουν την ατζέντα μηδενικής ανοχής της κυβέρνησης, πλέον πέρα από τα προσχήματα. Το ταξικό και πατριαρχικό πρόσημο που είχε ανέκαθεν η δικαστική εξουσία, σήμερα γίνεται πιο έκδηλο από ποτέ. Επομένως, είναι προφανές οτι κράτος και πατριαρχία επιχειρούν να επιτεθούν συνολικά στο φεμινιστικό κίνημα και να αντιστρέψουν το θετικό κλίμα που χτίστηκε τα τελευταία χρόνια, όσο και αν επιθυμούν να μας πείσουν για το αντίθετο με γιορτούλες, δήθεν ευνοϊκες αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα και τα περίφημα τετραψήφια νούμερα των μπάτσων για την «υποστήριξη» των κακοποιημένων γυναικών. Γιατί, ο χώρος που κερδήθηκε έκανε λίγο πιο ορατό τον πόλεμο που διεξάγεται καθημερινά στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο, στη δικαστική αίθουσα και παντού. Και όταν ο πόλεμος γίνει πιο φανερός, ολοφάνερη θα είναι και η διεξαγωγή του, περνώντας από την απόπειρα αφομοίωσης στην μηδενική ανοχή, την βίαιη καταστολή και την εκδίκηση.
Μία εκδίκηση που αποτελεί κομμάτι της συνολικής επίθεσης των από τα πάνω. Μιας επίθεσης η οποία συντελείται παράλληλα μέσω των συνόρων και των pushbacks, της μισθωτής σκλαβιάς, της ανεργίας, του ρατσισμού στους χώρους εργασίας έως και την αόρατη αναπαραγωγική δουλειά μέσα στο σπίτι. Γιατί η πατριαρχία πάει χέρι-χέρι με το κράτος, τον καπιταλισμό και τον εθνικισμό, διαμορφώνοντας ένα σύστημα που βασίζεται και σε πολιτικές θανάτου για να διαφυλάξει την ύπαρξή του. Η οικονομική, περιβαλλοντική και υγειονομική κρίση, η ακρίβεια, οι πόλεμοι, τα σύνορα και ο εκτοπισμός ανθρώπων και άλλων έμβιων όντων, οδηγούν στην εκμετάλλευση των από τα κάτω. Συνεπώς, η διαχείρισή τους εξοπλίζεται από μία κοινή φαρέτρα: αυτήν της προπαγάνδας των ΜΜΕ, της βίας, της καταστολής και των καθεστώτων έκτακτης ανάγκης. Ακόμη, η παραχώρηση πεδίων στους φασίστες, στις alt-right φωνές και στην αντιφεμινιστική ρητορική τους δεν είναι τυχαία, είναι στην πραγματικότητα η σύμπλευση της κρατικής διαχείρισης μαζί τους.
Έτσι, παρά το ευνοϊκότερο κλίμα των προηγούμενων χρόνων, βρισκόμαστε ακόμα σε μία δυσμενή συνθήκη. Οι γυναικοκτονίες και οι δολοφονίες λόγω έμφυλων χαρακτηριστικών, οι κακοποιήσεις και οι παρενοχλήσεις στο δρόμο, το σπίτι και τους χώρους εργασίας συνεχίζονται αμείωτες. Η αορατοποίηση ή/και η στοχοποίηση queer και trans ατόμων που κλονίζουν την ετεροπατριαρχική κανονικότητα είναι ακόμα καθεστώς. Η έλλειψη αυτοοργανωμένων και οριζόντιων δομών φροντίδας, και πρόληψης ή διαχείρισης της πατριαρχικής βίας αλλά και γενικά της καθημερινότητάς μας σε επίπεδο γειτονιάς, αποτελεί εμπόδιο για την εξέλιξη των από τα κάτω φεμινιστικών αγώνων. Όμως τρεφόμαστε με ελπίδα βλέποντας ότι ένα κομμάτι ορατότητας φαίνεται να έχει έρθει για να μείνει, ενώ πολλές φεμινιστικές και queer ομάδες έχουν αρχίσει να ξεφυτρώνουν σε όλο τον ελλαδικό χώρο και σε κάθε γειτονιά της μητρόπολης. Ταυτόχρονα, οι φωνές και τα σώματά μας συνεχίζουν να στοιχειώνουν το δρόμο σε κάθε πορεία, ξανά και ξανά, όλο και πιο οργισμένα, διεκδικώντας χώρο και επαναφέροντας την σύγκρουση στη σφαίρα του πραγματικού.
Η 8η Μάρτη, λοιπόν, δεν είναι γιορτή. Είναι μία ακόμη αφορμή να συνδεθούμε με το νήμα των φεμινιστικών αγώνων του παρελθόντος, γειώνοντας στο σήμερα τον πόλεμο ενάντια στην πατριαρχία και ενάντια σε κάθε εξουσία. Φέτος κατεβαίνουμε και πάλι στο δρόμο για να συνδέσουμε το δίκιο με την εξέγερση, με το βλέμμα πάντα στραμμένο στον επαναστατικό μετασχηματισμό των κοινωνικών σχέσεων.
Αλληλεγγύη στην τρανς-φεμινιστική εξέγερση στο Ιραν
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΘΝΟΣ, ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΩΡΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΑ
8η ΜΑΡΤΗ ΟΛΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Πορεία Τετάρτη 8/3 στις 18:00 - Σύνταγμα
κάλεσμα : Ανοιχτή συνέλευση για την διοργάνωση αναρχο-queer φεμινιστικού μπλοκ στην πορεία της 8ης Μάρτη
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας
Παρα τις προσπαθειες κρατους και κεφαλαιου να αποπολιτηκοποιησουν και να εμπορευματοποιησουν τον συμβολισμο της 8η μαρτη ο οποιος εχει ξεκαθαρα αντιπατριαρχικα,αντιεξουσιαστικα και ταξικα χαρακτηριστικα, εμεις αντιλαμβανομαστε τον αγωνα εναντια στη πατριαρχια ως εναν αγωνα συνεχη και μαχητικο εξω απο τα ορια του θεσμικου φεμινισμου και της δημοκρατιας. Ετσι και αλλιως , η συγκεκριμενη μερα δεν ειναι γιορτη , αλλα ενα σημειο αναφορας ωστε να στεκομαστε συλλογικα και μαχητικα στο δρομο. Γι αυτο και εμεις στηριζουμε τις απεργιακες συγκεντρωσεις και την πορεια. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΡΤΟΣ,ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ,ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ
13:00 Πλατεια Κλαυθμωνος, 18:00 Συγκεντρωση-Πορεια Συνταγμα
Αναρχικό Στέκι Γεωπονικού
Όλες/οι στις πορείες/συγκεντρώσεις την Τετάρτη 8 Μάρτη
Όλες όλοι στις πορείες συγκεντρώσεις την Τετάρτη 8 Μάρτη, 13:00 πλατεία Κλαυθμώνος ,18:00 πλατεία Συντάγματος.
Να γίνουμε ξανά απειλή!
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι πα.πει.
Στό δρόμο για ζωή και δικαιοσύνη
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ - ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ - ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ - ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ
Ένα ποτάμι οργής σαρώνει τη χώρα μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπτη. Οι διαδηλώσεις στο Σύνταγμα και σε όλη την Ελλάδα, οι κινητοποιήσεις εργαζομένων, φοιτητ(ρι)ών και μαθητ(ρι)ών συναντήθηκαν με τη συλλογική έκφραση του πένθους και της οργής στο δρόμο και έσπασαν το πέπλο σιωπής που ήθελαν να επιβάλουν η κυβέρνηση και τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Το κυβερνητικό αφήγημα, που αλλάζει διαρκώς και ανεπιτυχώς, από το "φταίει ο σταθμάρχης" στις καθυστερημένες και κενές νοήματος "συγγνώμες" του πρωθυπουργού δεν πείθει καμία και κανέναν, αντίθετα ρίχνει λάδι στη φωτιά. Οι προφητικές καταγγελίες και τα εξώδικα των εργαζομένων που επεσήμαναν τις τρομακτικές ελλείψεις και τους κινδύνους για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων δεν επιτρέπουν καμία συγκάλυψη.
Η ΝΔ, το κόμμα που εξύψωσε όσο κανείς το αφήγημα της "ασφάλειας", επισφραγίζει το τέλος της τετραετίας της με μία ανείπωτη τραγωδία που μαρτυρά ότι οι ζωές μας βάλλονται και παίζονται στα ζάρια διαρκώς. Η ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα των δημοσίων συγκοινωνιών από σειρά κυβερνήσεων, η απαξίωση και η πλήρης εγκατάλειψη των δημοσίων υποδομών είναι οι ένοχοι και για το έγκλημα αυτό. Το ίδιο συνέβη και στην πανδημία, όταν οι προτεραιότητες ήταν η καστατολή και οι απαγορεύσεις την ώρα που τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας κατέρρεαν και δεν ενισχύονταν με γιατρούς και εξοπλισμό. Το ίδιο επίσης και στις πυρκαγιές του καλοκαιριού, την ώρα που καιγόταν η Αττική και η Εύβοια ξεγυμνωνόταν ένας υποστελεχωμένος σε υποδομές κρατικός μηχανισμός. Σε όλα τα παραπάνω το κυβερνητικό αφήγημα περιστρέφονταν γύρω από την "ατομική ευθύνη", σε διαγγέλματα που έδινε ο πρωθυπουργός σε διαλείμματα από τις διακοπες του, ενώ αποδεικνύονταν κάθε φορά ότι οι μόνοι που πραγματικά δίνουν τη μάχη για τη ζωή είναι οι εργαζόμενοι/ες, ο λαός αυτού του τόπου.
Είναι εξοργιστική από την πλευρά του πρωθυπουργού η διαρκής προσπάθεια μετάθεσης ευθυνών με σκοπό την πολιτική του επιβίωση και προκειμένου να αποσοβηθεί όσο είναι δυνατόν το πολιτικό κόστος, η στημένη παραίτηση του υπουργού μεταφορών και η μετάθεση των εκλογών για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Είναι μια αδίστακτη κυβέρνηση που φέρει πρώτη την πολιτική ευθύνη της ανείπωτης τραγωδίας, να επωμιστεί το κόστος- ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ! Επίσης, απαιτούμε να διερευνηθούν μέχρι τέλους οι ποινικές ευθύνες κρατικών και εταιρικών προσώπων - να τιμωρηθούν οι ένοχοι!
ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ) ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ- ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ Η ΧΩΡΑ
Το έγκλημα στα Τέμπη έρχεται ως συνέχεια μιας εχθρικής πολιτικής απέναντι στους/στις εργαζόμενους/ες και τη νεολαία αυτού του τόπου. Η λιτότητα και οι ιδιωτικοποιήσεις είναι το διαρκές έγκλημα με αυτουργούς όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, με όργανα του εγκλήματος τα 3 μνημόνια και τους εκατοντάδες νόμους που τα συνόδευσαν. Όχι απλώς δεν σταμάτησε αυτή η πολιτική το 2018, όπως ισχυριζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ για την κάλπικη έξοδο από τα μνημόνια, αλλά εδραιώθηκε με συμφωνίες που κρατάνε τη χώρα δέσμια στα πλεονάσματα και την αποπληρωμή του χρέους για άλλα 50 χρόνια. Σε αυτά τα πλαίσια, τα δημόσια αγαθά και οι υποδομές, όλα όσα δημιουργήθηκαν κυρίως μέσα από τη φορολόγηση του λαού, εγκαταλείφθηκαν και ξεπουλήθηκαν σε ιδιώτες. Οι συνεργοί του εγκλήματος είναι πάρα πολλοί και δεν μπορούν σήμερα να θρηνούν υποκριτικά στο πλευρό ενός συγκλονισμένου λαού. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πίεζε για ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών από το 2013, μετά το δεύτερο μνημόνιο και έθεσε τον όρο στο τρίτο μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ηγήθηκε της ιδιωτικοποίησης με τη συμφωνία με τη Ferrovie dello Stato Italiane Group το 2017, ενώ ο πρόεδρος του, Αλέξης Τσίπρας, θριαμβολογούσε τον Σεπτέμβριο του 2017 καθώς "η χώρα γλίτωσε ένα μεγάλο βάρος". Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ στήριξαν τη συγκεκριμένη συμφωνία καθώς και όλο το πακέτο των ιδιωτικοποιήσεων της τελευταίας δεκαετίας: ΟΠΑΠ, περιφερειακά αεροδρόμια, λιμάνια, τρένα - εξάλλου με δικές τους ψήφους συγκροτήθηκε το ΤΑΙΠΕΔ το 2011 με στόχο να ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία.
Ειδικότερα σε σχέση με τις συγκοινωνίες και τα τρένα, πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του φαύλου κύκλου υποβάθμισης-ιδιωτικοποίησης- νέας υποβάθμισης. Οι ίδιες κυβερνήσεις που άφησαν τις υποδομές να παρακμάσουν, εμφανίστηκαν ως «εξυγιαντές» και προώθησαν την ιδιωτικοποίηση. Η ιδιωτικοποίηση δεν έφερε κανένα όφελος για το δημόσιο, ούτε καν χρηματικό: η Ferrovie dello Stato Italiane Group αγόρασε τον ΟΣΕ για μόλις 45 εκατομμύρια ευρώ, ενώ επιδοτείται 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο από το ελληνικό κράτος για όλα τα δρομολόγια καθώς ακόμα και η γραμμή Αθήνα-Θεσσαλονίκη αντιμετωπίστηκε ως «άγονη». Συνεπώς, η συμφωνία στην πραγματικότητα είναι μια ιδιωτικοποίηση με κρατικά χρήματα.
Επιπλέον, μέσα σε αυτές τις συμφωνίες, υπήρχαν όροι σχετικά α) με την ευθύνη του κράτους να συντηρήσει τις γραμμές και β) την ευθύνη των εταιρειών να προχωρήσουν σε επενδύσεις. Οι όροι αυτοί υποτίθεται θα αντιμετώπιζαν τις χειρότερες συνέπειες της ιδιωτικοποίησης αλλά, στην πραγματικότητα, την επιδείνωσαν. Με τη διάκριση υποδομών-τρένων, η Hellenic Train κράτησε το κερδοφόρο κομμάτι χωρίς καμία ουσιαστική ευθύνη, ενώ το κράτος, συρρικνώνοντας κι άλλο τα απομεινάρια του ΟΣΕ, ουσιαστικά εγκατέλειψε τις υποδομές. Οι δε επενδύσεις δεν έγιναν ποτέ ή έγιναν μόνο για έργα βιτρίνας (όπως το «ασημένιο βέλος») που δεν προσέφεραν τίποτα στις υποδομές και τις συγκοινωνίες. Το τελικό αποτέλεσμα είναι σήμερα να συσκοτίζουν τις ευθύνες τους Hellenic Train και ΟΣΕ, κατηγορώντας ο ένας τον άλλον, ενώ από κοινού εμπαίζουν τις οικογένειες των θυμάτων και έναν ολόκληρο λαό που θρηνεί.
ΒΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ - ΦΟΝΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΣΕ ΧΡΥΣΟ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ
Από αυτή την άποψη, η τραγωδία στα Τέμπη είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κρατικού-εταιρικού εγκλήματος, που όμοια τους υπάρχουν πάρα πολλά σε διεθνές πλαίσιο. Ο νεοφιλελευθερισμός, ως έκφραση του σύγχρονου καπιταλισμού, παράγει διαρκώς τέτοια φαινόμενα εκμετάλλευσης και απαξίωσης δημοσίων αγαθών με καταστροφικά αποτελέσματα για την κοινωνική πλειοψηφία. Αναδεικνύεται έτσι και η σαθρότητα όλων των θεωριών περί «επιχειρηματικότητας» και «καινοτομίας» καθώς η ουσία του καπιταλισμού έγκειται στην εκμετάλλευση και στην αρπαγή. Οι μεγάλες επιχειρήσεις γνωρίζουν ότι δεν χρειάζεται να διακινδυνεύσουν το κεφάλαιο τους αφού οι υπερεθνικοί οργανισμοί (ΕΕ-ΔΝΤ) και οι «πρόθυμοι» των εθνικών κυβερνήσεων θα τους προσφέρουν πρόσβαση σε εύκολα κέρδη χωρίς ρίσκο, για τους ίδιους και τεράστιους κινδύνους για τον λαό. Τελικά, αυτοί που την πληρώνουν πάντα είναι οι φτωχοί/ες, αυτοί και αυτές είναι, εξάλλου, που χρησιμοποιούν τις δημόσιες υποδομές, είναι ένας πόλεμος απέναντι στην εργατική τάξη που η ζωή της βάλλεται διαρκώς και με κάθε τρόπο.
Το κύμα οργής που έχει ξεσπάσει σε όλη τη χώρα για το δυστύχημα στα Τέμπη πρέπει να συνεχίσει με επόμενα μεγάλα ραντεβού στο δρόμο, με απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις, με κλιμάκωση του αγώνα. Η επίθεση από την πλευρά του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων δεν πρόκειται να σταματήσει από μόνη της, δεν δίστασαν λίγες μέρες μετά το τραγικό συμβάν να καταθέσουν στη βουλή νομοσχέδιο που, με την ίδια λογική κατάτμησης του δημοσίου φορέα και δημιουργίας ανεξάρτητης αρχής, ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του νερού. Τώρα είναι η ώρα που οι επί μέρους αγώνες: ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού, ενάντια στην ακρίβεια, ενάντια στους πλειστηριασμούς κλπ. πρέπει να συντονιστούν σε ένα μεγάλο κίνημα υπεράσπισης της ζωής μας, υπεράσπισης των δημοσίων αγαθών απέναντι στην υφαρπαγή και απαξίωση της δημόσιας περιουσίας. Η φωνή μας να ακουστεί σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σχολείο και σχολή, σε όλες τις γειτονιές, στους δρόμους!
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ -ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
- Δικαιοσύνη για τα θύματα και τις οικογένειες τους - Τιμωρία των ενόχων - Καμία συγκάλυψη
- Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων - Παραίτηση του πρωθυπουργού
- Καμία αυταπάτη για ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ. Όλα τα κόμματα των μνημονίων είναι πολιτικοί αυτουργοί του εγκλήματος
- Άμεση κρατικοποίηση της TrainOSE χωρίς αποζημίωση
- Ενιαίο, δημόσιο και ασφαλές σύστημα συγκοινωνίας για όλη τη χώρα
- Εθνικοποίηση όλων των βασικών υποδομών της χώρας. Ρεύμα, νερό, συγκοινωνίες, διαδίκτυο για όλο τον λαό
Καλέσματά:
- Αθήνα, Πλατεία Κλαυθμώνος, 12.30 & Πλατεία Συντάγματός, 18.30
- Θεσσαλονίκη, Άγαλμα Βενιζέλου 12.00 & 19.00
- Ιωάννινα, Κεντρική Πλατεία 11.00
- Πρέβεζα, Παλιά ΚΤΕΛ, 10.30
- Πάτρα, Πλατεία Γεωργίου, 10.30
- Χανιά, Πλατεία Δημοτικής Αγοράς, 10.00
Αναμέτρηση
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ - 8 ΜΑΡΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
12:30 Συγκέντρωση όλων των καταλήψεων (REX - Τσίλλερ - ΑΣΚΤ - Ολύμπια - Σχολείον της Αθήνας Ειρήνη Παπά) στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ και πορεία προς το ΣΥΝΤΑΓΜΑ.
18:30 ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ και πορεία προς τον ΣΤΑΘΜΟ ΛΑΡΙΣΗΣ.
Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΙΣΤΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!
ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΜΕΤΡΑΝΕ!
Συντονισμός σπουδαστών/τριών δραματικών σχολών - κατάληψη Τσίλλερ
Καλέσμα για τις απεργιακές κινητοποίησεις 8η Μάρτη
Η 8η Μάρτη αποτελεί για μας μια ημέρα μνήμης και αγώνα ενάντια στην έμφυλη καταπίεση και εκμετάλλευση κάθε μορφής, μια μέρα απεργίας και όχι μια μέρα γιορτής. Οι γυναίκες, οι θηλυκότητες, τα τρανς και μη δυαδικά άτομα βιώνουμε μια ασφυκτική καθημερινότητα σε όλο το φάσμα της οικογενειακής, κοινωνικής και εργασιακής μας πραγματικότητας. Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός με τον κοινωνικό κανιβαλισμό, με τη συνεχή και αυξανόμενη φτωχοποίηση, με τις έμφυλες ανισότητες και με τον θεσμικό και κοινωνικό σεξισμό έχουν οδηγήσει στην αύξηση των περιστατικών έμφυλης βίας. Όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια ερχόμαστε αντιμέτωπα με κυκλώματα trafficking, παιδοβιασμούς, γυναικοκτονίες, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, βιασμούς. Υποθέσεις στις οποίες το σύστημα, παρόλο το υποκριτικό του ενδιαφέρον, συνεχίζει να καλύπτει και να ξεπλένει τους δράστες αφού αποτελούν σάρκα από τη σάρκα τους, όλοι μέλη της οικονομικής πολιτικής ελιτ. Δεν ξεχνάμε ότι ακόμα και σήμερα, μέσα στο φιλελεύθερο καπιταλιστικό πλαίσιο, παραμένει δομικό στοιχείο η θεώρηση ότι βασικός ρόλος των γυναικών και των θηλυκοτήτων είναι η φροντίδα του σπιτιού, αλλά και όλων των μελών της οικογένειας. Δηλαδή όλο το πλήθος και εύρος της αναπαραγωγικής εργασίας πέφτει στις πλάτες μας.
Απέναντι σε αυτόν τον κόσμο, εμείς προτάσσουμε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση που θα ζούμε με αξιοπρέπεια. Γυναίκες, θηλυκότητες, τρανς και μη δυαδικά άτομα, ντόπιες, μετανάστριες, όλες μαζί ενώνουμε τις φωνές μας στο δρόμο και συμμετέχουμε αύριο 8 Μαρτίου όλη μέρα στη γενική απεργία ενάντια στους δολοφόνους της τάξης μας και στηρίζουμε όλες τις διαδηλώσεις της απεργιακής ημέρας που ιστορικά συνδέεται με τον αγώνα των γυναικών για διεκδίκηση και αξιοπρέπεια.
Όλες και όλοι στη γενική απεργία! Όλη μέρα στο δρόμο!
12:30 Χαυτεία και 18:00 πλατεία Συντάγματος
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ
ΑΝΤΛΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ,ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
8 Μάρτη, μέρα Εξέγερσης για την γυναικεία και την ταξική απελευθέρωση
Καλέσματα: Τετάρτη 8 Μάρτη - 12:00 Χαυτεία (Αιόλου και Σταδίου) - 18:30 Σύνταγμα.
Δύο αιώνες περίπου μετά από τους μεγάλους ταξικούς αγώνες των γυναικών κλωστοϋφαντουργών στις 8 Μαρτίου του 1857 στη Νέα Υόρκη, μια από τις πρώτες ιστορικά καταγεγραμμένες απεργίες γυναικών που γνώρισε άγρια καταστολή, βρισκόμαστε σε μια ιστορική συγκυρία βαθιάς και -όπως όλα δείχνουν- αξεπέραστης συστημικής κρίσης. Η ακρίβεια σαρώνει, ο φασισμός επιχειρεί να σηκώσει ξανά κεφάλι και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος μαίνεται. Η γενικευμένη αυτή κρίση αντανακλάται άμεσα στο ζήτημα της έμφυλης καταπίεσης. Στο πεδίο της εργασιακής εκμετάλλευσης, συνεχίζουμε ως γυναίκες να δεχόμαστε κατάφωρη επίθεση, είτε μιλάμε για άμεση μείωση μισθού, είτε για έμμεση, μέσω των αλλεπάλληλων κυμάτων ανατιμήσεων και ακρίβειας βασικών αγαθών, είτε για τη χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας. Τα πολλαπλά βάρη λόγω της «άμισθης» εργασίας στο σπίτι, η επισφάλεια, η «μαύρη» εργασία, οι απολύσεις εγκύων, η ανεργία, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, όλα τα παραπάνω συνθέτουν τη ζοφερή πραγματικότητα για τις γυναίκες εργαζόμενες, ακόμα περισσότερο για το πλέον υποτιμημένο τμήμα της εργατικής τάξης, τις μετανάστριες. Πιο ειδικά, η ταξική αναδιάρθρωση που επέβαλε η πανδημία, συντελείται -όπως πάντα άλλωστε- με όρο την υποτίμηση της γυναικείας εργασίας, με το νόμο Χατζηδάκη να αποτελεί το εγχώριο παράδειγμα, που νομιμοποιεί τις «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις, τις απλήρωτες υπερωρίες και την επίθεση σε εργασιακά μας κεκτημένα, τις απεργίες και το 8ωρο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ακραίας ταξικής βίας από την πρόσφατη επικαιρότητα, μεταξύ πόσων άλλων, υπήρξε ο θάνατος Ρομά εργάτριας στην καθαριότητα στο Δήμο Ξυλοκάστρου, η οποία δούλευε «μαύρα» σε δημόσιο φορέα και έχασε τη ζωή της όταν αυτοκίνητο έπεσε πάνω στο απορριμματοφόρο, αλλά και η απόλυση καρκινοπαθούς εργαζόμενης στην αλυσίδα σουπερμάρκετ ΑΒ με την πρόφαση «ότι δεν τηρούσε τις διαδικασίες».
Ταυτόχρονα η πατριαρχική βία εντείνεται, από τις γυναικοκτονίες, τους βιασμούς, τα κυκλώματα trafficking, μέχρι τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις στους χώρους εργασίας. Μόνο μέσα στο 2022 γνωστοποιήθηκαν στη χώρα μας 17 γυναικοκτονίες, διαπραγμένες κατά βάση πίσω από κλειστές πόρτες από συζύγους, με την Ελλάδα να καταλαμβάνει την «πρωτιά» μεταξύ των χωρών της ΕΕ. Το σύμπλεγμα εξουσίας -αστυνομία, δικαστικές αρχές- μαζί με τα ΜΜΕ διαιωνίζει μέσα από τους μηχανισμούς του την έμφυλη βία. Μια σειρά υποθέσεων τα τελευταία χρόνια το καταδεικνύουν περίτρανα, όπως το ξέπλυμα των βιαστών Λιγνάδη-Φιλιππίδη, η οριστική απαλλαγή των γόνων μεγαλοαστικών οικογενειών- βιαστών της Γεωργίας Μπίκα στη Θεσσαλονίκη,η αθώωση πρακτικά των μπάτσων- βιαστών της δεκαεννιάχρονης στο Α.Τ. Ομονοίας. Αυτές και άλλες πόσες υποθέσεις, αποτυπώνουν ξεκάθαρα τον ρόλο της αστυνομίας και των δικαστικών αρχών, ως μηχανισμών συγκάλυψης της έμφυλης βίας σε συνεργασία με τα κυρίαρχα μίντια, που καθημερινά προάγουν ποικιλοτρόπως τον σεξισμό. Της αστυνομίας επιπλέον ως κατεξοχήν φορέα έμφυλης βίας που χτυπά με γκλοπς αγωνιζόμενες γυναίκες στις διαδηλώσεις, εξευτελίζει και κακοποιεί κρατούμενες στις φυλακές, τα camps και την Αμυγδαλέζα, που αδιαφορεί προκλητικά στις κλήσεις κακοποιημένων γυναικών, πολλές εκ των οποίων τελικά καταλήγουν δολοφονημένες. Το trafficking αποτελεί μια χαρακτηριστική έκφραση της ακραίας πατριαρχικής βίας στον καπιταλισμό και την «ελεύθερη αγορά», όπως έδειξαν οι δύο πρόσφατες υποθέσεις της Ηλιούπολης και του Κολωνού. Με την άμεση εμπλοκή μπάτσων, πολιτικών, δημοσιογράφων και εκκλησιαστικών παραγόντων, οι υποθέσεις αυτές ανέδειξαν επιπλέον το χαρακτήρα της τάξης που κυβερνά τη χώρα και του πολιτικού της προσωπικού : ως της κατ' εξοχήν ιστορικά πολιτικής δύναμης των ταγματασφαλιτών, των μαυραγοριτών, των βασανιστών και των βιαστών, ως της δύναμης που εκφράζει και πριμοδοτεί σήμερα στο απόλυτο την ελληνική εκδοχή της πατριαρχίας, του δόγματος όπως προαναφέραμε Πατρίς- Θρησκεία -Οικογένεια, που εξασφάλιζε διαχρονικά στους πιστούς του, τους πάσης φύσεως ευυπόληπτους του εθνικού κορμού, τη δυνατότητα και την ασυλία να βιάζουν, να εκπορνεύουν και να κακοποιούν.
Ωστόσο, η γενικευμένη κρίση του συστήματος που βιώνουμε σήμερα ως γυναίκες σε πολλαπλά επίπεδα, δεν εντείνει μόνο τις καταπιέσεις, αλλά -υπό προϋποθέσεις- οξύνει τις αντιστάσεις μας, ανοίγοντας εξεγερτικές προοπτικές. Πόσο μάλλον τη στιγμή που μιλάμε, όπου το καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη διευρύνει ταχύτατα το υπάρχον κοινωνικό ρήγμα, απελευθερώνοντας πολλαπλές κοινωνικές και ταξικές δυναμικές, δυναμικές που γειώνουν στον παρόντα ιστορικό χώρο και χρόνο το πρόταγμα της ταξικής εξέγερσης ως ζωτικό πολιτικό επίδικό, ως μοναδικό όρο αναμέτρησης με τις καπιταλιστικές στρατηγικές σε όλα τα πεδία.
Ο αγώνας μας λοιπόν δεν μπορεί παρά να διεξάγεται σε πολλαπλά επίπεδα, να είναι συλλογικός και με τη δυναμική και τις αιχμές που αναλογούν σε όσα βιώνουμε : μέσα από τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, ενάντια στην ακρίβεια, τις εξώσεις, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τον μιλιταρισμό, το καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Στους χώρους εργασίας μας, μέσα από τη σωματειακή οργάνωση, την εργατική αλληλεγγύη, τη διεκδίκηση αξιοπρεπών όρων εργασίας για όλες. Στο δρόμο, στη δουλειά και παντού στο κοινωνικό πεδίο ενάντια στο σεξισμό, την έμφυλη βία και την πατριαρχία. Μέσα από την έμπρακτη γυναικεία αλληλεγγύη και στήριξη.
Να χτίσουμε δίκτυα γυναικείας αλληλεγγύης και δράσης
Να οργανώσουμε την ταξική- φεμινιστική αντεπίθεση
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ, απέναντι στα αφεντικά και την έμφυλη βία
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ στις απεργιακές συγκεντρώσεις και τις πορείες , ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΜΑΡΤΗ
12:00 Χαυτεία (Αιόλου και Σταδίου) | 18:30 Σύνταγμα.
ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΌ ΕΓΚΛΗΜΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)
8η ΜΑΡΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Η 8η Μάρτη σαν "Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας» θεσπίστηκε επίσημα το 1975 και μέχρι σήμερα η προσπάθεια για την απονoηματοδότησης της από τα πάνω αλλά και η απόπειρα μετατροπής της σε κάτι εντελώς επιφανειακό και σχεδόν ολοκληρωτικά καταναλωτικό γίνεται ολοένα και πιο έντονη. Γι' αυτό και η ανάγκη να βρεθούμε την 8η Μάρτη στο δρόμο γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική.Ενώ το κράτος προσπαθεί να καθιερώσει την συγκεκριμένη ημερομηνία ως ημέρα της γυναίκας, για εμάς ήταν είναι και παραμένει ημέρα μνήμης των γυναικείων αγώνων για την απελευθέρωση, την αυτοδιάθεση και την χειραφέτηση. Μια αφορμή για μαζικές φεμινιστικές πορείες και διαδηλώσεις όπου η απαίτηση είναι ένας κόσμος που θα μας χωράει όλες. Μια υπενθύμιση για μια ζωή που η ορατότητα θα φωτίσει κάθε καταπιεσμένη και μια ευκαιρία να μη ξεχάσουμε ποτέ ότι αφού τίποτα δε μας χαρίστηκε θα είμαστε σε μια συνεχόμενη πάλη με τον κόσμο της εξουσίας που μας πνίγει.
Σε μια συνθήκη όπου το κράτος και οι θεσμοί του αθωώνουν βιαστές και κακοποιητές στις δικαστικές αίθουσες ,αποδίδουν ελαφρές ποινές σε γυναικοκτόνους ,συγκαλύπτουν τα κυκλώματα "trafficking" και διασύρουν τα θύματα τους στα κανάλια η ενδυνάμωση της γυναικείας φωνής είναι πιο απαραίτητη από ποτέ. Το κίνημα του #Μe Τoo και ό,τι ακολούθησε μετά από αυτό είναι ένα από τα τελευταία και πιο τρανταχτά παραδείγματα πως όταν στεκόμαστε η μία δίπλα στην άλλη και ορθώνουμε τη φωνή μας θέτουμε γερά αναχώματα στη συστημική και μη βία που μας ασκείται. Η συνεχής πάλη που δίνουμε καθημερινά είναι αυτή που θα εμποδίσει το σύστημα να οικειοποιηθεί -στην πιο αποπολιτικοποιημένη τους μορφή- αγώνες και διεκδικήσεις γυναικών και λοατκι+ υποκειμένων. Όσο και αν το κράτος, προσθέτοντας συχνά ένα απολίτικο περιτύλιγμα και αφαιρώντας ουσιαστικά οποιαδήποτε ταξική αναφορά, επιδιώκει να αποδώσει θεσμική διάσταση στους αγώνες αυτούς και να απονευρώσει τα όποια ταξικά και μαχητικά χαρακτηριστικά τους, αντικαθιστώντας τα με λουλούδια και ευχετήριες κάρτες εμείς θα βρισκόμαστε με κάθε ευκαρία στο δρόμο να υπενθυμίσουμε πως είμαστε όλες εδώ αγωνιζόμενες για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Οι γυναικοκτονίες αλλά και όλες οι υποθέσεις που στιγμάτισαν και τραυμάτισαν τις ψυχές και τα σώματα των θυμάτων αποτελούν κρατικά εγκλήματα. Η σχέση πατριαρχίας και καπιταλισμού είναι βαθιά και διαχρονική. Στην ανάπτυξη του κράτους ως κυρίαρχου συστήματος και καταλήγοντας στο σήμερα, στα καπιταλιστικά οικονομικά μοντέλα διάρθρωσης του κόσμου, μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά πως ολόκληρη σχεδόν η ζωή μας βασίζεται σε μια αρκετά ανδρογραμμική θεώρηση του κόσμου η οποία χρησιμοποιεί ως μέσω επιβολής την πατριαρχία. Η πατριαρχία με κύριο μηχανισμό της ένα είδος αρχέγονης βίας η οποία εκτονώνεται πάνω στα σώματα των γυναικών από πάντα και η οποία συντηρούταν για αιώνες, εδραιώθηκε στα καπιταλιστικά χρόνια και αναπαράγεται ως και σήμερα συστημικά δημιουργώντας έμφυλες και ταξικές σχέσεις εξουσίας. Έτσι όσο η πατριαρχία συντηρείται και αναπαράγεται, ο καπιταλισμός βρίσκει κι άλλο έδαφος ,εξελίσσεται και οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες παραπάνω.Η πατριαρχία και ο καπιταλισμός πάνε χέρι χέρι η πρώτη εξουσιάζει τα σώματα και τις ψυχές των γυναικών ο δεύτερος τη θεσπίζει και τη χρησιμοποιεί για παραπάνω κέρδη και έλεγχο.Γιαυτό η αναγκαιότητα για αναρχοφεμινιστικούς αγώνες απέναντι στην πατριαρχία είναι πάντα εδώ. Γιατί οφείλουμε να χτίσουμε την αντεπίθεση μας απέναντι στην πατριαρχία με ότι αυτή συμπεριλαμβάνει, συλλογικά και από τα κάτω, χωρίς αυταπάτες πως το κρατικο-καπιταλιστικό σύστημα έχει να μας υποσχεθεί την οποιαδήποτε θεσμική κατοχύρωση σχετικά με τα δεινά που βιώνουμε καθημερινά. Από τα στερεότυπα που συνεχώς αλλάζουν αλλά παραμένουν πάντοτε σεξιστικά μέχρι τις εδραιωμένες αντιλήψεις περί αναπαραγωγής και εξέλιξης η γυναίκα βρίσκεται συνεχώς σε θέση επισφαλή και αμυντική.
Αντίστοιχα ένας αγώνας μονάχα αντιπατριαρχικός δεν θα μας οδηγούσε στην πλήρη απελευθέρωση μας και χειραφέτηση μας αφού ζώντας σε ένα καπιταλιστικό σύστημα θα συνεχίζαμε να εκμεταλλευόμαστε απο τους δυνάστες μας, να βρισκόμαστε σε συνεχή ταξική πάλη, να παλεύουμε για τα αυτονόητα και να διστάζουμε να ονειρευόμαστε μια ζωή ελεύθερη και δημιουργική. Ο μόνος εφικτός και πιο απαραίτητος από ποτέ είναι ένας αγώνας ενάντια και στα δύο. Μια συνεχόμενη πάλη ενάντια σε κάθε τι που μας εξουσιάζει μας φιμώνει και μας στερεί τα όνειρα μας.
Και μία τέτοια πάλη είναι υπόθεση όλων μας. Όχι μόνο των καταπιεσμένων υποκειμένων που πλήττονται από το πατριαρχικό μοντέλο αλλά και όλων όσοι εξαθλιώνονται κάθε μέρα από τον καπιταλισμό. Είναι υπόθεση όλων όσοι οραματίζονται μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση και που δεν διατίθενται να γίνουν έρμαια στις ορέξεις των αφεντικών προσδοκώντας έναν άλλον κόσμο. Όταν μιλάμε για γυναικεία χειραφέτηση εννοούμε την δυνατότητα του κάθε υποκειμένου να 'ναι ορατό εργασιακά κοινωνικά και πολιτικά χωρίς να χρειάζεται να αποδείξει την αξία του, να μπορεί να αισθάνεται αδύναμο χωρίς να φοβάται ότι κάθε τι που κέρδισε θα παρθεί πίσω. Δεν έχουμε ανάγκη από προστάτες όπως δεν έχουμε ανάγκη από αφεντικά και κράτη που αποφασίζουν για εμάς. Η αυτοδιάθεση, η αυτοοργάνωση και η απελευθέρωση μας θα πηγαίνει πάντα μαζί με όλων αυτών που εξουσιάζονται. Δε θα ανεχτούμε κανένα αστερίσκο απέναντι στο υπάρχον καθεστώς και ως γυναίκες, ως εργάτριες, μετανάστριες, φυλακισμένες, άστεγες, ντόπιες, αγωνιζόμενες θα είμαστε εδώ να διαρρήξουμε το εξουσιαστικό σύστημα που μας καταπιέζει, για την ισότητα και την ελευθερία μας.
Εμπνεόμενες/οι από τους φεμινιστικούς και αντιπατριαρχικούς αγώνες της πρόσφατης περιόδου με τελευταίο την εξέγερση στο Ιράν μοιραζόμαστε τον πόνο και την οργή των αδελφών μας από όλων τον κόσμο και στέλνουμε σινιάλο αλληλεγγύης στις έγκλειστες και μη αδερφές μας από το Μεξικό ώς το Κουρδιστάν και από την Ελλάδα μέχρι την Τουρκία.
Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΕΝΝΑΙΕΣ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Αναρχική Συλλογικότητα Α π ό π ε ι ρ α
Όλοι και όλες στην αυριανή απεργιακή συγκέντρωση και διαδήλωση
Συγκέντρωσεις: Τετάρτη 8 Μάρτη στις 12:00 - Χαυτεία και στις 18:00- Σύνταγμα
Η αυριανή απεργία έρχεται ως συνέχεια των μαζικών και δυναμικών διαδηλώσεων σε όλη τη χώρα που πραγματοποιούνται τις τελευταίες μέρες ενάντια στο καπιταλιστικό - κρατικό έγκλημα στα Τέμπη.
Η αυριανή απεργία συμπίπτει με την παγκόσμια ημέρα των εργαζόμενων γυναικών, την 8η Μάρτη.
Μια ημέρα τιμής, μνήμης και αγώνα για τις γυναίκες του λαού και της εργατικής τάξης όπου γης.
Η αυριανή απεργία πρέπει να μετατραπεί σε ένα πανεργατικό παλλαϊκό ποτάμι αντίστασης, διεκδίκησης και πάλης.
Η ιμπεριαλιστική εξάρτηση, η καπιταλιστική εκμετάλλευση και το αστικό πολιτικό σύστημα και τα κόμματά του είναι υπεύθυνα τόσο για τις μαζικές δολοφονίες στα Τέμπη όσο και για την συνεχιζόμενη γυναικεία εκμετάλλευση και ανισοτιμία.
Οι καπιταλιστικές κρατικές δολοφονίες των Τεμπών, η βία και η ταξική εκμετάλλευση απέναντι στις γυναίκες, είναι παράγωγα ενός βρώμικου συστήματος και μιας παρασιτικής αστικής τάξης που γεννάνε τον θάνατο, την φτώχεια, την εξαθλίωση και κατακρεουργούν τις δημοκρατικές - λαϊκές ελευθερίες που έχουν κατακτηθεί μέσα από εργατικούς - λαϊκούς αγώνες.
Οφείλουμε να αντισταθούμε μαχητικά, οργανωμένα και δυναμικά σε αυτή τη λαίλαπα που κατακαίει την καθημερινότητα της εργατικής τάξης, του λαού, της νεολαίας και ακόμα περισσότερων των γυναικών και των παιδιών τους.
Η οργάνωση και αντίσταση των εργαζόμενων γυναικών του λαού πρέπει να πλατύνει γιατί χωρίς την πραγματική συμμετοχή των γυναικών του λαού δεν μπορεί να ανατραπεί το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα που μας κατατρώει.
Έχουμε χρέος και ταξικό πολιτικό καθήκον οι αυριανές διαδηλώσεις να μετατραπούν σε παλλαϊκές-πανεργατικές μαζικές, μαχητικές και δυναμικές διαδηλώσεις, ένα λαϊκό προσκλητήριο που να απαιτήσει την καταδίκη του αστικού πολιτικού συστήματος και όσων τροφοδοτούν την πολιτική της φτώχειας, της εξαθλίωσης, του θανάτου, της γυναικείας ανισοτιμίας και της καταπάτησης των δημοκρατικών - λαϊκών ελευθεριών.
Όλοι και όλες στην απεργία. Όλοι και όλες στις διαδηλώσεις απέναντι στις καπιταλιστικές κρατικές δολοφονίες και την γυναικεία ανισοτιμία και την διπλή εκμετάλλευση.
ΚΑΤΩ Η ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΝΟΧΟ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ-
ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ
Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΣΜΙΛΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ-ΛΑΪΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ
ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΓΔΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Πολιτικός Χώρος «Ηλέκτρα Αποστόλου»
Τετάρτη 8 Μάρτη
Καλέσμα σε κινητοποιήσεις από την κατάληψη της δραματικής σχολής του Εθνικού θεάτρου
Όλοι και όλες στις απεργιακές κινητοποιήσεις
Συγκεντρώσεις: Τετάρτη 8 Μάρτη στις 11:30 - Χαυτεία και στις 18:00 - Σύνταγμα
12:30 Ναύπλιο - πλ. Δημαρχείου | 18:30 Ναύπλιο - οδός Ενδεκάτη
Λαϊκή Δράση - Ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών
Πόσο αξίζουν οι ζωές μας;
Ταξική φεμινιστική απεργία για ζωή & ελευθερία
Η φετινή 8 Μάρτη έρχεται στον απόηχο της κρατικής δολοφονίας στα Τέμπη δεκάδων (κυρίως νέων) ανθρώπων, ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών, κομμάτι της τάξης μας, που ταξίδευαν με το βραδινό τρένο, αλλά και εργαζομένων, που χάθηκαν σε μια στιγμή.
Καπιταλισμός και πατριαρχία μας δολοφονούν
"Δυστυχήματα", έμφυλη βία, γυναικοκτονίες, κυκλώματα trafficking ενηλίκων & παιδιών, όλα αυτά παρουσιάζονται σαν "τραγικά" γεγονότα. Παρουσιάζονται οριακά σαν μεταφυσικά γεγονότα, που δεν έχουν καμία σύνδεση με τη γενική εκμετάλλευση και καταπίεση που βιώνουμε.
Οι ζωές μας είναι αναλώσιμες για την εξουσία και ο μόνος δρόμος για να τις ζήσουμε με ελευθερία και αξιοπρέπεια περνάει από διαθεματικό αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης που βιώνουμε καθημερινά. Οι αγώνες των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙΑ+, των τρανς υποκειμένων ενάντια στην καταπίεση, δεν διεξάγονται σε ιστορικό κενό αλλά στις ταξικές, άδικες και εκμεταλλευτικές κοινωνίες που καπιταλισμού.
Ο καπιταλισμός παράγει, αναπαράγει και εντείνει διαφορές και διαιρέσεις της τάξης, ιεραρχίες βάσει φύλου, φυλής και πολλές ακόμα καταπιέσεις.
Για το κράτος, οι καταπιέσεις και οι κακοποιήσεις που δεχόμαστε καθημερινά στη δουλειά, στο δρόμο, στο σπίτι είναι απλώς μεμονωμένα περιστατικά, τραγικά συμβάντα που δεν οφείλονται σε μια κυρίαρχη κουλτούρα σεξισμού και έμφυλης βίας, τα οποία εντελώς μόνες και μόνα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Οι δημόσιοι και δωρεάν χώροι στέγασης επιζώντων έμφυλης βίας είναι ελάχιστοι, ενώ και οι υπηρεσίες για τη δημόσια και δωρεάν ψυχολογική μας υποστήριξη είναι εξαιρετικά υποστελεχωμένες.
Το κράτος δεν ξεχνά να μας υπενθυμίζει ότι δεν έχουμε όλα μας δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία. Επομένως, μας αφήνει συνειδητά απροστάτευτα και εκτεθειμένα στην έμφυλη βία και έχοντας την αστική δικαιοσύνη απέναντι μας να μας αντιμετωπίζει με καχυποψία, ενοχοποίηση και εξευτελισμό.
Φυσικά κάτι τέτοιο δεν μας εκπλήσσει, όταν προέρχεται από μια κυβέρνηση που συγκαλύπτει και διατηρεί στους κύκλους της βιαστές, παιδοβιαστές και traffickers ενηλίκων και ανηλίκων, όπως φάνηκε και από τις υποθέσεις του Κολωνού, της Θεσσαλονίκης αλλά και της Ηλιούπολης.
Για μας, η 8 Μάρτη αποτελεί ένα σταθμό στον διαρκή αγώνα για τη χειραφέτηση μας κόντρα σε όλες τις μορφές καταπίεση, και παλεύουμε για φεμινιστική απεργία από τη δουλειά και το σπίτι. Μέσω ενός ριζοσπαστικού, μαχητικού εργατικού κινήματος από τα κάτω θέλουμε να επιβάλλουμε το αίτημα της φεμινιστικής απεργίας στους χώρους εργασίας αναδεικνύοντας τη σύνδεση της ταξικής με την έμφυλη εκμετάλλευση, τις έμφυλες διακρίσεις, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και ευρύτερα τη κουλτούρα του βιασμού σε όλους τους εργασιακούς χώρους.
Μέσα στα κυρίαρχα πατριαρχικά πρότυπα που θηλυκοποιούν την φροντίδα, έρχεται και η υποχρέωση να αναλαμβάνουμε εξ ολοκλήρου την εργασία στο σπίτι. Μια εργασία καθημερινή, απλήρωτη και αόρατη, που εξακολουθεί ωστόσο να είναι ο κινητήρας της παραγωγής. Μας εξαναγκάζουν να αναπαράγουμε «παραδοσιακούς ρόλους» σε βάρος της προσωπικής μας ζωής και του ελεύθερου χρόνου μας, και μας μετατρέπουν σε πεδία βολής καταπιεστικών στερεοτυπικών αναπαραστάσεων και πρακτικών.
Σε όλο αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο καταπίεσης, εμείς θα φωνάζουμε : «Όταν σταματούμε να δουλεύουμε, ο κόσμος παύει».
Πόσο αξίζουν οι ζωές μας στον εθνοπατριαρχικό καπιταλισμό;
Αυτό που αποδεικνύει το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, για άλλη μια φορά, είναι πως η πολιτική τους, όχι μόνο φέρνει εκμετάλλευση και καταπίεση, αλλά δολοφονεί άμεσα και ψυχρά.
Όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, εφαρμόζοντας μέσα στα άλλα και την μνημονιακή πολιτική των περικοπών, των ιδιωτικοποιήσεων και της περιστολής των δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας, έβαλαν, κάθε μια ξεχωριστά, το δικό της λιθαράκι στο σημερινό έγκλημα, με το ξεπούλημα του ΟΣΕ για 45 εκ ευρώ (ΣΥΡΙΖΑ), με συστήματα ασφαλείας που δεν λειτούργησαν και δεν ελέγχθηκαν ποτέ (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ), με δώρα εκατομμυρίων προς την Hellenic Trains (ΝΔ), που δεν αποτυπώθηκαν σε καμία περίπτωση σε ασφαλείς, ποιοτικές μεταφορές, αλλά αντίθετα σε μεταφορές του θανάτου.
Αντίστοιχα, οι πολιτικές της ιδιωτικοποίησης της υγείας, της εκπαίδευσης και η πλήρης διάλυση των δομών μέριμνας και φροντίδας ενισχύουν την διπλή καταπίεση των γυναικών και των θηλυκοτήτων, που επωμίζονται ακόμα πιο πολύ το βάρος της φροντίδας. Οι πολιτικές τους, που έχουν επηρεάσει τις ζωές της εργατικής τάξης και των πιο ευάλωτων κομματιών της, που είναι τα μεταναστά, τα ανάπηρα, τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ και τα θηλυκά σώματα, φέρνουν σήμερα μια μαζική δολοφονία.
Ο καπιταλισμός και η πατριαρχία δολοφονούν. Μας δολοφονούν με την πολιτική της διάλυσης κάθε δημόσιας παροχής που εξυπηρετεί τα κέρδη τους και τα τοποθετεί πολύ πάνω από τις ζωές μας.
Πόσο κοστίζουν οι ζωές μας;
Σε αυτόν τον κόσμο οι ζωές μας αξίζουν λιγότερο από τα κέρδη τους, κοστίζουν όσο ένα εισιτήριο της Hellenic Trains.
Σε αυτόν τον κόσμο δεν χωράμε, κακοποιούμαστε, καταπιεζόμαστε - στη δουλειά, στο δρόμο, στο σπίτι.
Ξέρουμε ποιος φταίει: το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Στη φετινή 8 Μάρτη συναντιόμαστε με τον κόσμο που διαδηλώνει ενάντια στην κρατική δολοφονία των Τεμπών, με τα σωματεία που απεργούν, με το κίνημα των καλλιτεχνών και των κατειλημμένων θεάτρων.
Δηλώνουμε ότι οι φωνές μας δε θα σιγήσουν μέχρι οι ζωές μας να μπουν πάνω από τα κέρδη τους. Δε θα ζήσουμε σε έναν κόσμο που οι γυναικοκτονίες, τα κυκλώματα σωματεμπορίας και τα «δυστυχήματα» είναι κανονικότητα.
Οι ζωές μας μετράνε και τις διεκδικούμε!
Καμία μόνη. Κανένα λιγότερο
Sabbat
Από την πανεργατική #απεργία στην 8 Μάρτη, για τα δικαιώματα & την χειραφέτηση των γυναικών!
Όλοι/ες στις διαδηλώσεις. Να χάσει το κεφάλαιο να ζήσουμε εμείς! Οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους! Ισότητα, χειραφέτηση, ελευθερία!
Νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση (νΚΑ) (Αθήνα)
Τρανσφεμινιστική Απεργία
από το φύλο, το έθνος και το κράτος 
Τετάρτη 8/3, 18:30, Σύνταγμα.
Έχοντας εξαντληθεί πολλαπλά σε ένα πατριαρχικό και καπιταλιστικό κράτος που συστηματικά υποβαθμίζει και εξαθλιώνει τις ζωές μας, αυτή την 8η Μάρτη θέλουμε να ουρλιάξουμε πώς απεργούμε!
Απεργούμε από το φύλο κι από την εκπλήρωση των ρόλων και της θέσης του να είσαι γυναίκα ή θηλυκότητα, κουήρ ή τρανς άτομο. Αρνούμαστε να υπηρετήσουμε τα πατριαρχικά και ετεροκανονικά μοτίβα που μας επιβάλλονται καθημερινά από το έθνος που απαιτεί να ορίζει τα σώματά μας, που καθιστά την ορμονοληψία για τα trans αδέλφια μας κοστοβόρα, που νομοθετεί την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, που εκτρέφει και προστατεύει βιαστές, κακοποιητές και μαστροπούς.
Απεργούμε για να μιλήσουμε (και να ουρλιάξουμε) για τις κρατικές δολοφονίες. Ενάντια σε ένα κράτος που εκτελεί στυγνή θανατοπολιτική στα πιο ευάλωτα και φτωχά σώματα και την διατυμπανίζει με κάθε τρόπο: στα σύνορα, στην πόλη, στους σιδηροδρόμους, στα πανεπιστήμια, στα νοσοκομεία, στα αστυνομικά τμήματα, παντού. Ενάντια σε ένα κράτος που μας εμποδίζει να ζούμε αλλά μας προτείνει να επιβιώνουμε. Ενάντια σε ένα κράτος που δεν μας αφήνει να πενθήσουμε τους νεκρούς μας, που οριοθετεί υποκριτικά τριήμερο πένθος και καταστέλλει βίαια την οργή μας.
Απεργούμε για να διεκδικήσουμε για τις δουλειές που κάνουμε εμείς, θηλυκότητες, κουήρ άτομα και μεταναστά. Για να αντισταθούμε στην απαξίωση και υποβάθμιση της εργασίας που γίνεται με έμφυλο τρόπο, την υποτίμηση της φροντίδας που καταλήγει να θεωρείται δεδομένη και απαιτητή, στην έμφυλη μείωση του μεροκάματου και τη μαύρη εργασία που εγκλωβίζει τις μετανάστριες εργάτριες σε καθεστώς μόνιμης επισφάλειας, χωρίς ασφάλεια, χωρίς σύνταξη, για να τους θυμίζει διαρκώς πως κάποιοι τις θεωρούν «παράνομες» και «περιττές», αν και απολύτως απαραίτητες για το (ανα)παραγωγικό σύστημα.
Απεργούμε από το σύστημα αυτό που αναγκάζει τα σεξεργαζόμενα άτομα να δουλεύουν παράνομα λόγω του ισχύοντος νομικού πλαισίου με αποτέλεσμα να αποκλείονται αυτομάτως από το δικαίωμα στην ασφάλιση, τις δωρεάν υπηρεσίες υγείας, τη συνταξιοδότηση, τα κρατικά επιδόματα κ.ά. Υπερασπιζόμαστε τις μετανάστριες αδελφές μας και το δικαίωμα των σεξεργαζομένων στον αυτοπροσδιορισμό, την αυτό-οργάνωση και την αυτοδιάθεση του σώματός τους.
Απεργούμε για τις ελεύθερες και ασφαλείς μετακινήσεις. Για τη διαρκή κίνηση και μετακίνηση, δρόμο και πορεία όλων των σωμάτων, προς όλα τα σημεία που θέλουν να φτάσουν, ελεύθερα και ασφαλή. Απεργούμε για να θυμίζουμε και να θυμόμαστε πως η ζωή αξίζει για όλα τα σώματα: πως η ζωή δεν μπορεί να υποτιμάται και να ευτελίζεται όπως καθημερινά συμβαίνει στα σύνορα με τα pushbacks, στα στρατόπεδα, σε ιδρύματα για ψυχικά ευάλωτα και ανάπηρα άτομα, στο δρόμο.
Απεργούμε απαιτώντας ΔΗΚΕΟΣΗΝΙ -αφού δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη- γιατί θέλουμε να υπερασπιζόμαστε το ένα το άλλο, να αγωνιζόμαστε για τις ζωές μας όπως τις φανταζόμαστε έξω από τα ασφυκτικά πλαίσια που μας επιβάλλουν και να οραματιζόμαστε τρανσφεμινιστικές κοινότητες φροντίδας παντού.
Δεν θα δουλεύουμε και θα βασανιζόμαστε
Θα τρώμε, θα πίνουμε και θα στολιζόμαστε!
Καμιά Ανοχή