Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2023 στις 12.30
Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση για τη συγκρότηση μπλοκ την 8η Μάρτη
8η Μάρτη: Ημέρα Μνήμης και Αγώνα των Γυναικών της Τάξης μας
Καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση για τη συγκρότηση μπλοκ, τη διοργάνωση και την προπαγάνδιση της διαδήλωσης της φετινής 8ης Μάρτη: το Σάββατο 11/2, 12:30, στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87)
Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε ως η μέρα της γυναίκας το 1910 για να «τιμηθούν» οι εργατικοί γυναικείοι αγώνες της Αμερικής του 19ου αιώνα, που διεκδίκησαν μαχητικά μείωση του ωραρίου εργασίας, εξίσωση των μισθών τους με τους άνδρες εργάτες και υγιεινές συνθήκες δουλειάς. Η καθεστωτική καθιέρωση της ημέρας αυτής επιχειρεί την απονοηματοδότηση κάθε μαχητικής διεκδίκησης, κάθε ιστορικής παρακαταθήκης και συλλογικής μνήμης που μπορεί να εμπνεύσει και να προωθήσει τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Έναν αγώνα, τον οποίο η κυριαρχία συνεχώς επιχειρεί να προβάλει ως αγώνα «για ισότητα στη διαχείριση της εξουσίας».
Για εμάς, η 8η Μάρτη αποτελεί ημέρα αντίστασης και αγώνα και όχι μια «γιορτή», που, στην πραγματικότητα, το μόνο που καταφέρνει ως τέτοια είναι να επιβεβαιώνει και να αναπαράγει τους επιβεβλημένους έμφυλους ρόλους. Αποτελεί ορόσημο των εργατικών γυναικείων αγώνων και μία ημέρα που αποτελεί αφορμή να κρατήσουμε ζωντανούς τους αγώνες του παρελθόντος εμπνεόμενες για τους ταξικούς αγώνες του μέλλοντος. Αυτή η μέρα κερδήθηκε από τις γυναίκες της τάξης μας και στα χέρια αυτών θα παραμείνει.
Κι αυτό γιατί το τρίπτυχο: κράτος-κεφάλαιο-πατριαρχία είναι διαχρονικά υπεύθυνο για τη γυναικεία καταπίεση. Είναι αυτό που διαμορφώνει μια ασφυκτική και απάνθρωπη καθημερινή πραγματικότητα για τις γυναίκες της τάξης μας και τα παιδιά τους. Το σύστημα βρωμάει βία και πατριαρχία και τα παραδείγματα είναι πολλά και καθημερινά και σίγουρα δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά, όπως προσπαθεί το κράτος να μας πείσει. Κυκλώματα διακίνησης και βιασμών παιδιών και γυναικών από μπάτσους και «ευυπόληπτους πολίτες», γυναικοκτονίες, κακοποιήσεις και παρενοχλήσεις στους χώρους δουλειάς μας, στο δρόμο και στο σπίτι, βιασμοί από μπάτσους μέσα στα αστυνομικά τμήματα και το επερχόμενο «ξέπλυμα» από δικαστές στις αίθουσες που έχει δημιουργήσει η αστική δικαιοσύνη και τα παραδείγματα δεν έχουν τέλος.
Ωστόσο, η έμφυλη βία δεν είναι η μόνη διάσταση της πατριαρχίας που φέρουν οι γυναίκες στην εξέλιξη της ζωής τους. Στην ήδη μεγάλη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, ως γυναίκες, ερχόμαστε επιπλέον αντιμέτωπες με πιο δύσκολες συνθήκες εργασίας μόνο και μόνο εξαιτίας της γυναικείας μας φύσης. Από τους αιματηρούς μαχητικούς γυναικείους εργατικούς αγώνες των αρχών του προηγούμενου αιώνα μέχρι σήμερα, η εργασιακή εκμετάλλευση επιφυλάσσει για τις γυναίκες μια άλλη διαχείριση που δυσκολεύει την καθημερινότητά τους καθώς καλούνται να αποδείξουν καθημερινά πως είναι ικανές στην εργασία τους, να δουλέψουν σε συνθήκες μισθολογικής ανισότητας, επιφορτισμένες με πάγια έξοδα περιόδου και εγκυμοσύνης που πρέπει να καλύψουν οι ίδιες από τον μισθό τους -τα οποία με τις πρόσφατες ανατιμήσεις έχουν εκτοξευθεί στα ύψη- και να διαχειριστούν σεξουαλικές παρενοχλήσεις στους χώρους δουλειάς τους. Στην περίπτωση δε που επιθυμούν να μείνουν έγκυες τα αφεντικά τους περιμένουν με το χαρτί της απόλυσης στο χέρι ή αν τους κρατήσουν στη δουλειά δεν τους παρέχουν αναρρωτική άδεια. Το ίδιο ισχύει βέβαια και στην περίπτωση της περιόδου όπου δεν αναγνωρίζεται ως επαρκής λόγος για άδεια.
Ο μόνος δρόμος για την απελευθέρωση των γυναικών είναι η συλλογικοποίηση και οργάνωσή τους. Είναι αυτές που θα συζητήσουν και θα συναισθανθούν τα βιώματά τους, θα μπορέσουν να τα εντάξουν σε ένα συνολικό πολιτικό πλαίσιο προκειμένου να καταλάβουν πως η έμφυλη καταπίεση δεν είναι προσωπικό τους ζήτημα, αλλά κυρίαρχη κατεύθυνση και θα βρουν τους βέλτιστους τρόπους να αγωνιστούν, με βάση τις δυνατότητές τους και πάντα με θεμέλιο την ενδυνάμωσή τους. Ο αγώνας για την απελευθέρωσή τους από τα δεσµά της πατριαρχίας, είναι αναπόσπαστο κοµµάτι του αγώνα για το γκρέµισµα της κρατικής και καπιταλιστικής επιβολής. Οι γυναίκες εργαζόμενες οφείλουν να οργανωθούν και στα σωματεία τους, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, αλλά και όσα τους ανήκουν και τους τα έχουν κλέψει. Η 8η Μάρτη είναι μέρα τιμής και μνήμης, είναι μέρα αγώνα και οφείλουμε μέσα από τα σωματεία μας να την κάνουμε ημέρα απεργίας σε μια συγκυρία ακραίας επίθεσης στις γυναίκες της τάξης μας.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
ΕΝΕΡΓΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία
enantiastinpatriarxia@gmail.com | fb page: Πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία