Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2023 στις 18.00
Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης για τον Alfredo Cospito
Ο αναρχικός κρατούμενος Alfredo Cospito κρατείται σε ιταλικές φυλακές από το 2012. Στις 5 Μαΐου 2022 μεταφέρθηκε στο καθεστώς 41 bis. Ξεκίνησε απεργία πείνας από τις 20/10/2022 αγωνιζόμενος για την κατάργηση του καθεστώτος των φυλακών 41 bis και της ισόβιας κάθειρξης (ergastolo ostativo), χωρίς καμία πιθανότητα αποφυλάκισης.
Ο Αλφρέντο είναι ένας σύντροφος που συμμετέχει ενεργά στους αγώνες εδώ και δεκάδες χρόνια, φυλακισμένος ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, καθώς απέφευγε τη στρατιωτική επιστράτευση.
Συνελήφθη το 2012 επειδή πυροβόλησε στα πόδια τον διευθύνοντα σύμβουλο της Ansaldo Nucleare (μιας ιταλικής εταιρείας πυρηνικής ενέργειας), ως απάντηση στην πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίμα και κατά της επιστροφής της πυρηνικής ενέργειας στην Ιταλία. Ο Cospito ισχυρίστηκε στο δικαστήριο ότι η δράση αυτή ανήκει στον "πυρήνα Olga FAI/FRI" και έχει ήδη εκτίσει περισσότερα από 10 χρόνια στη φυλακή. Ως κρατούμενος, κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε μαζί με άλλους συντρόφους για 2 εκρηκτικές επιθέσεις στο πλαίσιο της κατασταλτικής επιχείρησης "Scripta Manent" (2016). Για τις επιθέσεις αυτές, οι οποίες δεν προκάλεσαν ούτε θανάτους ούτε τραυματισμούς, το ιταλικό κράτος τον κατηγόρησε για "πολιτική σφαγή" (strage politica), ένα από τα σοβαρότερα εγκλήματα του ιταλικού νομικού συστήματος, η ποινή του οποίου είναι ισόβια κάθειρξη (fine pena mai). Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του συνέχισε να συμβάλλει ενεργά στην αναρχική συζήτηση στέλνοντας κείμενα, και εξαιτίας αυτού του γεγονότος του απαγγέλθηκαν και πάλι κατηγορίες από το κράτος και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο καθεστώς 41 bis.
Το 41 bis είναι ένα σκληρό καθεστώς φυλάκισης που εισήχθη στην Ιταλία το 1992 στο πλαίσιο της καταπολέμησης της μαφίας και αργότερα επεκτάθηκε στους πολιτικούς κρατούμενους των νέων Ερυθρών Ταξιαρχιών. Η βάση αυτού του καθεστώτος είναι η απομόνωση του κρατουμένου τόσο εντός όσο και εκτός της φυλακής. Οι κρατούμενοι βρίσκονται σε ένα μόνο κελί, με 2 ώρες κοινωνικό χρόνο την ημέρα με 3 άλλους κρατούμενους που επιλέγονται από τη διεύθυνση της φυλακής, 1 επισκεπτήριο 1 ώρας το μήνα με μέλη της οικογένειας ενώ ανάμεσα τους υπάρχει ένα γυάλινο χώρισμα, λογοκριμένη αλληλογραφία μέσα και έξω, το πολύ 4 βιβλία που αγοράζονται μέσω της διεύθυνσης, δίκες με τηλεδιάσκεψη. Το καθεστώς αυτό διαρκεί 4 έτη, στο τέλος των οποίων μπορεί να παραταθεί ή να ανακληθεί.
Η ισόβια φυλάκιση (ergastolo ostativo) είναι μια ισόβια ποινή χωρίς πρόσβαση σε καμία παροχή της φυλακής (μεροκάματα,άδειες,κ.α.) για όσους αρνούνται να συνεργαστούν με το κράτος.
Από την έναρξη της απεργίας πείνας, ο Αλφρέντο έχει χάσει περισσότερα από 45 κιλά, γι' αυτό και μεταφέρθηκε από τη φυλακή Bancali (Σαρδηνία) στη φυλακή Opera του Μιλάνου, η οποία εξακολουθεί να τελεί υπό το καθεστώς του 41 bis, αλλά σε φυλακή με νοσοκομειακό θάλαμο στο εσωτερικό της. Λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας του, συζητείται μεταξύ των γιατρών η μεταφορά του σε κανονικό νοσοκομείο. Παρά την κρίσιμη κατάστασή του, έχει εκφράσει την επιθυμία του να μην του χορηγηθεί αναγκαστική σίτιση και να συνεχίσει τον αγώνα του μέχρι την τελευταία του πνοή.
Σε αλληλεγγύη με τον αγώνα του, το ιταλικό αναρχικό κίνημα ανέλαβε αμέσως δράση, με δεκάδες διαδηλώσεις στους δρόμους και επιθέσεις εναντίον πολιτικών και άλλων στόχων. Ο αγώνας των συντρόφων εντάθηκε με την πάροδο του χρόνου και ανάγκασε πολλούς τομείς της κοινωνίας των πολιτών και της πολιτικής να πάρουν θέση , αποτελώντας σήμερα μείζον θέμα πολιτικής συζήτησης στην Ιταλία.
Παρά το ευρύ ενδιαφέρον της κοινής γνώμης,και την ανελπιστη προσπάθεια της ανακατεύθυνσης του αγώνα με ειρηνιστικες και θεσμικές μεθόδους ,καταδικάζοντας τη βία , ο αγώνας αυτός παραμένει ριζοσπαστικός και αδιαμεσολάβητος, αμφισβητώντας έναν θεμελιώδη πυλώνα του κράτους που είναι το σωφρονιστικό σύστημα, επιβεβαιώνοντας την ανάγκη καταστροφής του ίδιου του σωφρονιστικού συστήματος και της κοινωνίας που το παράγει. Μέχρι σήμερα, οι δράσεις συνεχίζονται πολυάριθμες σε όλη την Ιταλία.
Η αλληλεγγύη στον αγώνα του Αλφρέντο ξεπέρασε αμέσως τα σύνορα του ιταλικού κράτους και αναρχικές συλλογικότητες και άτομα δραστηριοποιήθηκαν σε πολλά μέρη του κόσμου.
Πιστεύουμε στη σημασία της διεθνούς αλληλεγγύης για τη στήριξη του δύσκολου αγώνα του Αλφρέντο και των Ιταλών συντρόφων του, γι' αυτό καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση την Παρασκεύη 10/2 στις 6 στη ΣΘΕ
Πρωτοβουλία Αναρχικών