Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2023 στις 18.30
Συνέχεια αν. συνέλευσης για διοργάνωση αντιφασιστικής συγκέντρωσης στην Καλλιθέα
από Αντιφασίστες/αντιφασίστριες από το κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά
Τον τελευταίο χρόνο- και μετά την «έξοδο» από την εποχή των λοκντάουν- σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας, παρατηρείται μια δειλή αλλά σταθερή κινητικότητα ακροδεξιών, φασιστικών στοιχείων, με μικρές γκρούπες πολύ νεαρών ατόμων να είναι, κατά κανόνα, οι φορείς της. Μπορεί αυτή η κινητικότητα να φαντάζει ακόμα «ακίνδυνη», μικρή, και να εξαντλείται συνήθως σε νυχτερινές μάχες με τοίχους, μάντρες, λινάτσες, σπρέϊ πληκτρολόγια και social media, όμως, σιγα σιγα, σε κάποιες από τις φτωχές, λαϊκές, πολυεθνικές γειτονιές της αθηνας και του Πειραιά αυτή η παρουσία φαίνεται να επιδιώκει μιας μορφής εδαφικοποίηση, έστω σε επίπεδο θεάματος αλλά και την μόλυνση του δημόσιου λόγου και χώρου στις περιοχές αυτές. Ο κόσμος του αντιφασισμού έχει από καιρό στρέψει την προσοχή του σε αυτές τις γειτονιές και με πολύμορφες παρεμβάσεις επιδιώκει να έχει διαρκή παρουσία σε όλα τα επίπεδα. Από το επιπεδο της αντιφασιστικής προπαγάνδας, μέχρι την υλική σύγκρουση με τα ακροδεξιά γκρουπούσκουλα. Εμείς, ως αντιφασιστριες/ αντιφασίστες και ως μέρος αυτού του αντιφασιστικού μωσαϊκού, έχουμε επίσης επιδιώξει να κινητοποιήσουμε τις κινηματικές δυνάμεις προς την κατεύθυνση της παρουσίας σε γειτονιές της αθηνας ( Μοναστηράκι, βικτωρια, Θησείο, Κολωνός) με διοργάνωση συγκεντρώσεων, πορειών, μοιρασμάτων, περιπολιών και αφισοκολλήσεων.
Για εμάς, αυτό που συμβαίνει σε αυτές τις γειτονιές αποτελεί μια χαρακτηριστική μικρογραφία της μεγάλης εικόνας και της μετατροπής του κοινωνικού και οικονομικού περιβάλλοντος σε ολοένα και πιο εύφορο, για τον μισαλλόδοξο ρατσιστικό λόγο, έδαφος. Η οικονομική κρίση που σοβεί από το 2008 έφερε σε βάθος χρόνου την αναρρίχηση ακροδεξιών κομμάτων σε όλον τον κόσμο, με τις ΗΠΑ και πολλές ευρωπαϊκές χώρες να εκπροσωπούνται και να κυβερνώνται κατά καιρούς από ακροδεξιούς, υπερσυντηρητικούς, εθνικιστικούς κομματικούς σχηματισμούς. Σε μεγάλο βαθμό, ο κυρίαρχος λόγος σε αυτό που ονομάζεται «Δύση» έχει πλέον σαφή εθνοκεντρικα, σοβινιστικά χαρακτηριστικά με το ψευδοαφηγημα του παγκοσμιοποιημένου «τέλους της ιστορίας» να καταρρέει με πάταγο αφήνοντας πίσω του νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, φράχτες και στρατόπεδα θανάτου προσφύγων, περιχαράκωση σε σύνορα και διαρκως αυξανόμενο μιλιταρισμό. Αυτό είναι σε πολύ αδρές γραμμές το πολιτικό περιβάλλον του σήμερα, τουλάχιστον όσον αφορά το δυτικό μπλοκ αλλά και τις περισσότερες μεγάλες δυνάμεις παγκοσμίως. Είναι ένα περιβάλλον που μέσα σε συνθήκες κρίσης, υγειονομικής και συνεχιζόμενης οικονομικής, αλλά και πλέον ενεργειακής και πληθωριστικής, ο ακροδεξιός λόγος βρίσκει χώρο παντού στον κοινωνικό ιστό και φτάνει - ρητά πλέον- μέχρι και την ανώτατη κρατική βαθμίδα. Θα πρέπει να είναι αναμενόμενο αυτή η μετατόπιση να εμφανιστεί σε όλα τα πεδία και βέβαια στο ακτιβιστικό πεδίο, στο πεδίο του «δρομου».
Ο διευρυμένος αντιφασιστικός αγώνας της περιόδου αμέσως μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και καθόλη την πρώτη «μνημονιακή» περίοδο είναι και σήμερα ξανά επίκαιρος και απαραίτητος. Οι ριζοσπαστικοί αντιφασιστικοί αγώνες εκείνης την περιόδου, σε συνδυασμό με τις μαζικές συγκρουσιακές διαδηλώσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, έστησαν αναχώματα και εδραίωσαν τη νικηφόρα παρουσία του αντιφασιστικού κινήματος στον δρόμο. Κομβικό σημείο της τότε συγκυρίας υπήρξε η οργανωμένη, καθημερινή σχεδόν, αντιφασιστική δράση από ομάδες και συλλογικότητες κυρίως του α/α χώρου καθώς και οι πολιτικές εκτελέσεις των φασιστών στο Ν. Ηράκλειο, οι οποίες έκαναν τους ακροδεξιούς να επιστρέψουν εκεί που θα καταλήγουν πάντα, στις τρύπες τους.
Η Ακροδεξιά, από την κορυφή της κρατικής μηχανής έως και την τελευταία ναζιστική ή εθνικιστική γκρουπα, επιχείρησε να κεφαλοποιήσει με την δυναμική επανεμφάνισή της στα μακεδονικά συλλαλητήρια και στις συγκεντρώσεις, της πρόσφατης περιόδου, των αρνητών της πανδημίας και των συνομοσιωλόγων, μια διάχυτη γενική δυσαρέσκεια. Είναι τέτοια η φύση του ακροδεξιού λόγου που επιχειρεί και πολλές φορές καταφέρνει να ενοποιεί μια περίπλοκη πραγματικότητα και να παράγει συνολικές αφηγήσεις σε ένα κοινο ημιμαθές-αν όχι αγράμματο-, ασταθές, φτωχοποιημένο και ανασφαλές. Οι καθολικές αυτές αφηγήσεις καταφέρνουν να «εξηγήσουν» το σύνολο αυτών που περιβάλλουν και επηρεάζουν κυρίως τα μεσαία και χαμηλά στρώματα που αναζητούν πάντα μια εύκολη εξηγηση για αυτά που τους συμβαίνουν. Οι αφηγήσεις αυτές καταφέρνουν να βάζουν κάθε φορά σε ένα ενιαίο κάδρο τους «αντιπάλους», του «κακούς», είτε αυτοί είναι οι Εβραίοι, είτε οι κομμουνιστές, οι μετανάστες ,είτε κάποιοι - αφηρημένα πάντα- κακοί πλούσιοι, εχθρικοί ξένοι, προδότες διεφθαρμένοι πολιτικοί.
Η βαθιά ενεργειακή κρίση, η πιθανή εκτεταμένη επισιτιστική κρίση, οι πληθωριστικές πιέσεις και η αβάσταχτη για τους περισσότερους ακρίβεια, η ανασφάλεια του πολέμου που πλέον διεξάγεται και σε ευρωπαϊκό έδαφος, η απειλή του πυρηνικού ολέθρου και οι πολεμικές ιαχές από τις δυο πλευρές του Αιγαίου έρχονται να προστεθούν στην ζοφερή πραγματικότητα της τελευταίας, σχεδόν, 15ετίας, συνθέτοντας ένα ακόμα πιο πρόσφορο για τον φασιστικό λόγο, έδαφος. Οι δυνάμεις του μαχητικού αντιφασισμού αλλά και του ευρύτερων προοδευτικών και ριζοσπαστικών κομματιών που μάχονται με οποίο τρόπο επιλέγουν τον φασιστικό οχετό, θα είναι και σε αυτήν την συγκυρία ένας από καθοριστικούς παράγοντες για την εξέλιξη των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών την αμέσως επόμενη περίοδο στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας. Κανένα μέτρο δημοσίου χώρου, κανένα βήμα δημοσίου λόγου δεν πρέπει να αφεθεί στα χέρια των φασιστών, σε όποια μορφή κι αν εμφανίζονται. Ο φασίστες είναι μαντρόσκυλα των καπιταλιστών και του κράτους, με τις πλάτες τους εμφανίζονται και γι'αυτό ο αντιφασιστικός αγώνας είναι πάντα ένα κομμάτι του συνολικού αντικρατικού, αντικαπιταλιστικού αγώνα.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, και σε μια περίοδο που περαν όλων των άλλων είναι και προεκλογική, που σημαίνει ότι οι κάθε λογής ακροδεξιοί θα επιδιώξουν να εμφανιστούν δημόσια όσο μπορούν για να πετύχουν ακόμα και την είσοδο ξανά στην κεντρική πολιτική σκηνή, και με αυτό το σκεπτικό πάνω στην σημερινή συγκυρία, καλούμε ξανά τον κόσμο του αντιφασισμού σε ανοιχτή συνέλευση για την διοργάνωση αντιφασιστικής συγκέντρωσης στην γειτονιά της Καλλιθέας.
ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ