kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεια υπεράσπισης της καταληψης παραρτήματος

[ΠΑΤΡΑ] Καλούμε σε πορεία Σάββατο 17/12 στις 12:00 μμ για την υπεράσπιση της κατάληψης παραρτήματος στην κατάληψη Παραρτήματος (Κόρινθου και Αράτου)

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Τον τελευταίο μήνα παρατηρούμε μια εκ νέου στοχοποίηση της κατάληψης του Παραρτήματος, μια ακόμα προσπάθεια να ξαναζεσταθεί η σούπα της εκκένωσης του σημαντικότερου κοινωνικού και αγωνιστικού κέντρου της πόλης της Πάτρας. Από τον υπουργό Προ.Πο. Θεοδωρικάκο, μέχρι τους (γνωστούς ΔΑΠίτες) δήθεν «ανώνυμους φοιτητές», από τη δημοτική αρχή, μέχρι τους πολιτικούς επίγονους του πρώην δημάρχου Δημαρά, πάντα με την πρόθυμη συνεργασία και εννίοτε πρωτοβουλία των τοπικών ΜΜΕ της λίστας Πέτσα, εκπορεύονται δηλώσεις και δημοσιεύματα που βρίθουν εικασιών, ανακριβειών και λογικών ακροβασιών, στοχεύοντας με λάσπη και απειλές ένα χώρο αυτοοργάνωσης, ελεύθερης έκφρασης και ζωντανού αγώνα που καθημερινά πασχίζουμε να κρατήσουμε ανοιχτό απέναντι στον κόσμο της εξουσίας και της κοινωνικής αλλοτρίωσης που μας περιβάλλει. Η συγκεκριμένη επίθεση δε γίνεται ξεκάρφωτα, αλλά έρχεται σε μια περίοδο ευρύτερης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, όξυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων και σκληρής καταστολής. Η φτώχεια και η ακρίβεια μαστίζουν την κοινωνική βάση. Εργασιακά κεκτημένα καταργούνται στο βωμό του κέρδους (βλ. νόμος Χατζηδάκη). Η τιμή βασικών αγαθών (πχ τρόφιμα, ενέργεια) σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ενώ η απειλή των βίαιων εξώσεων σκεπάζει τα χιλιάδες υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Την ίδια ώρα, δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών του τύπου «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει» αποδεικνύουν ξεκάθαρα, πέρα από την κοινωνική αναλγησία των εξουσιαστών, ότι όλα αυτά δεν είναι απλά μια δύσκολη συγκυρία, αλλά μια νέα ολοένα και ζοφερότερη «κανονικότητα». Μια κανονικότητα «νόμου και τάξης», με εκκενώσεις καταλήψεων σε όλη την επικράτεια, με στοχευμένες διώξεις, «μαγειρεμένα» κατηγορητήρια και δίκες-παρωδίες αγωνιστ(ρι)ών, με κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και εδραίωση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, με βίαιες επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής σε πορείες και συγκεντρώσεις. Μια κανονικότητα επιτήρησης και ελέγχου, με ευρείες και συστηματικές παρακολουθήσεις αγωνιστών, με δολοφονίες, βιασμούς, βασανισμούς, εγκλεισμούς και επαναπροωθήσεις μεταναστ(ρι)ών. Μια κανονικότητα έμφυλης βίας, με γυναικοκτονίες, κακοποιήσεις, βιασμούς. Μια κανονικότητα ασυλίας των εξουσιαστών και των «φίλων» τους, δηλαδή όσων γνωρίζουν τις «βρωμιές» τους (βλ. υποθέσεις παιδοβιαστών Γεωργιάδη, Λιγνάδη, Μίχου, υπόθεση προαγωγού Φουρθιώτη, υπόθεση πρεζέμπορα Μαρινάκη, υπόθεση λαθρέμπορα Μελισσανίδη, υποθέσεις απατεώνων Ενέργκα/Ελλάς Πάουερ, υπόθεση βιαστών Λεβέντηδων, υπόθεση παρακολουθήσεων Μητσοτάκη κλπ). Σε αυτή τη δυστοπική πραγματικότητα που χτίζει ο κόσμος της εξουσίας βρίσκονται και οι λόγοι που έχουμε επιλέξει να κρατάμε το Παράρτημα κατειλημμένο και ανοιχτό, ως κοινωνικό κέντρο αγώνα, για όσα άτομα θέλουν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Από κει, όσα χρόνια παραμένει ανοιχτό, περνάει καθημερινά ένα σημαντικό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας για να κοινωνικοποιηθεί, να συλλογικοποιηθεί, να διασκεδάσει, να συζητήσει, να αγωνιστεί.

Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για τους εχθρούς και τους συκοφάντες του, που αντιλαμβάνονται τα πράγματα με όρους χρήματος, αφεντικών, κράτους, καπιταλισμού, αγοράς, επιβολής. Ασφαλώς και δεν έχουμε αντίτιμο εισόδου, αντίθετα με τα περισσότερα μέρη σε αυτή την πόλη (ξέρουν απ'αυτά οι πολιτευτές του Σπιράλ). Ασφαλώς και έχουμε αρχές και αξίες λειτουργίας, με βασικό γνώμονα να μην υπάρχει κανενός είδους διάκριση και επιβολή απέναντι σε κανέναν άνθρωπο μέσα στο χώρο μας, σε αντίθεση με όσα συμβαίνουν σε δεκάδες άλλα μέρη της πόλης, να συνυπάρχουμε ισότημα, με αλληλεγγύη, αλληλοσεβασμό, αλληλοβοήθεια. Ό,τι φτιάχνουμε και δομούμε, η ίδια η συνέχεια και η βελτίωση του χώρου, καθώς και όλες οι πρωτοβουλίες που στεγάζονται σε αυτόν λειτουργούν αυτοοργανωμένα, με τις δυνάμεις, τα μέσα και τον κόπο των ίδιων των ανθρώπων που συμμετέχουμε, από την τσέπη, τα μυαλά και τα χέρια μας. Στο χώρο υπάρχει πίστα αναρρίχησης, ραδιοφωνικό στούντιο, χώρος γυμναστικής, χώροι συνελέυσεων/προβολών/εκδηλώσεων/συναυλιών, ενώ δρουν, λειτουργούν και στεγάζονται πολιτικές συνελεύσεις (αναρχικές, ταξικές, αντισεξιστικές), αναρριχητική ομάδα, ραδιοφωνική ομάδα, ομάδες αυτοοργανωμένης τέχνης και έκφρασης, δομή αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, κοινωνική κουζίνα αλληλεγγύης, ομάδα αρχείου κινηματικής ιστορίας, καθώς και ατομικότητες. Ταυτόχρονα, η κατάληψη Παραρτήματος αποτελεί σημείο αυθόρμητης συνάντησης και συγκέντρωσης αγωνιζόμενων ανθρώπων και αφετηρία πορειών και απεργιακών κινητοποιήσεων, σε κάθε στιγμή της ιστορίας, από το Νοέμβρη του '73, το Δεκέμβρη του '08, τις περιόδους ψήφισης των μνημονίων, τα λοκντάουν, μέχρι και σήμερα. Δυο φορές μόνο ήταν φραγμένος ο δρόμος προς την πόρτα του Παραρτήματος, εκεί όπου κάθε χρόνο μπορούν, όσα άτομα θέλουν, να τιμήσουν αυτούς και αυτές που έπεσαν και αγωνίστηκαν για την ελευθερία, στο φυσικό χώρο που αυτό συντελέσθη στην πόλη της Πάτρας. Και αυτές οι φορές ήταν όταν η κρατική καταστολή επέδραμε, μία φορά μετά την εκκένωση του '13 και μία το '20, όταν η ελληνική αστυνομία καταλάμβανε την πόλη εν μέσω του δεύτερου λοκντάουν. Κι αν δεν ήταν η κατάληψη Παραρτήματος με τις λίγες δεκάδες αγωνιστ(ρι)ών τη δεύτερη μέρα, που κράτησαν την πόρτα και το δημόσιο χώρο ανοιχτά εκείνη τη μέρα, η αστυνομική μπότα θα είχε πατήσει μπροστά από το μνημείο των τότε πεσόντων, θα είχε ποδοπατήσει και συμβολικά την κινηματική ιστορία.

Κλείνοντας, κρίνουμε χρήσιμο να δώσουμε μερικές συγκεκριμένες απαντήσεις: Προς όσους τόσο άκριτα όσο και πρόθυμα συνδέουν το Παράρτημα με το δακρυγόνο σε μαγαζί της Ηφαίστου (δεΜπεστ, Πελοπόννησος): Ο μοναδικός θεσμός στην πόλη που αποδεδειγμένα διαχειρίζεται τέτοιο εξοπλισμό, που αποδεδειγμένα τον χρησιμοποιεί αφειδώς κι αδιακρίτως, που αποδεδειγμένα έχει ρίξει δακρυγόνα σε κλειστούς χώρους, μεταξύ αυτών και στο παράρτημα, προκαλώντας δυσφορία και αναπνευστικά προβλήματα σε μαθητ(ρι)ές και προσωπικό του γειτονικού σχολείου, είναι η ελληνική αστυνομία. Ένας θεσμός, του οποίου στελέχη έχουν αποδεδειγμένα στενές σχέσεις με κυκλώματα της νύχτας. Προς όσους νοιάζονται δήθεν για τη σίτιση των φοιτητών και τη στέγαση των φοιτητικών συλλόγων(ΠΑΣΠ, «ανώνυμοι» ΔΑΠίτες): Ο ζωτικός χώρος των φοιτητών της πόλης είναι το Πανεπιστήμιο. Τα αιτήματα για δωρεάν σίτιση/στέγαση/μετακίνηση είναι διαρκή εδώ και δεκαετίες. Οι μόνοι που θεωρούν ζωτικό τους χώρο τα νυχτερινά κέντρα της πόλης, που θυμούνται το πανεπιστήμιο πριν τις φοιτητικές εκλογές και που σταθερά εδώ και δεκαετίες δε στηρίζουν εως και εναντιώνονται στα φοιτητικά αιτήματα για δωρεάν σίτιση/στέγαση/μετακίνηση είναι η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ. Να θυμίσουμε στους επίδοξους ρουφιανάκους ότι για την υποχρηματοδότηση της Παιδείας και την ευρύτερη φτωχοποίηση φταίνε οι πολιτικές που στηρίζουν κι όχι το Παράρτημα, στο οποίο, παρεμπιπτόντως, στεγάζεται η κοινωνική κουζίνα αλληλεγγύης που εδώ και δυο χρόνια προσφέρει καμιά εκατοστή μερίδες τη βδομάδα σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Προς τους πολιτικούς τυχοδιώκτες του Σπιράλ και του κάθε Σπιράλ: Το Παράρτημα το εκκενώσατε το '13 όταν ήσασταν στην παράταξη Δημαρά κι επί ενάμιση χρόνο το είχατε αφήσει να ρημάζει και να σαπίζει. Τι κωλοπιλάλα σας έπιασε από το '15 και μετά; Σας τελείωσαν αυτά που φάγατε για να το «αξιοποιήσετε» και σας έπιασε πάλι η πείνα για δημόσιο χρήμα; Προς όσους θέλουν ένα Παράρτημα μουσείο, ένα Παράρτημα «μαυσωλείο αγώνων»: Το Παράρτημα ήταν, είναι και θα μείνει ζωντανό μέσα από τους αγώνες που το έχουν ως κέντρο και αφετηρία. Οι επίδοξοι «νεκροθάφτες» των αγωνιστικών κινημάτων μπορούν να συνεχίσουν να λοιδορουν οσους και οσες αγωνιζονται, ενω ειναι αυτοι που οδηγουν την κοινωνικη και ταξικη οργη σε εκτονωση.

Προς τον υπουργό Προ.Πο. Θεοδωρικάκο, τους ομοίους του και τους υποτακτικούς του, προς όλους αυτούς που ονειρεύονται δυστοπίες, που ερεθίζονται στην ιδέα της καταστολής, που διακαής τους πόθος είναι να σβήσουν και να αναδιατυπώσουν την ιστορία και που ποτέ δε σήκωσαν ούτε το δαχτυλάκι τους για να βοηθήσουν ανιδιοτελώς κάποιο συνάνθρωπό τους, προς όλους αυτούς που με δηλώσεις και άρθρα προσπαθούν να στρώσουν το χαλί μιας εκκένωσης, προς όλους αυτούς που, ας μη γελιόμαστε, τους προκαλεί αλλεργία ο ίδιος ο αγώνας, προς όλους αυτούς που στην πραγματικότητα πίσω από όλα αυτά κρύβουν τις προσωπικές τους καριέρες, οικονομικές επιδιώξεις και φιλοδοξίες, έχουμε να πούμε το εξής: ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ! Θα εκπλαγείτε διαπιστώνοντας πόσες καρδιές πάλλονται πίσω της, πόσες συνειδήσεις το έχουν για σπίτι τους.

Διαχειριστική Συνέλευση Κατάληψης Παραρτήματος κάθε πρώτη Τετάρτη του μήνα στις 19:00

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1622590/