kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία 6/12

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΈΓΕΡΣΗΣ,

ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ & ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Δεκατέσσερα χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Μια εξέγερση που προέκυψε μετά τη δολοφονία του 15χρονου αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τους μπάτσους Κορκονέα και Σαραλιώτη στα Εξάρχεια. Και αν η κρατική δολοφονία του Αλέξη ήταν η αφορμή για την εξέγερση, εν τούτοις, από πίσω σιγόβραζε η οργή πλατιών κοινωνικών κομματιών για την επίθεση που δέχονταν την εποχή εκείνη από την κυριαρχία. Είχαν μεσολαβήσει, άλλωστε, δύο μόλις χρόνια από τον ξεσηκωμό των φοιτητών και τις καταλήψεις διαρκείας στις σχολές ανά την επικράτεια ενάντια στο νόμο-πλαίσιο της τότε κυβέρνησης της ΝΔ. Οι συνειδήσεις δεκάδων χιλιάδων νέων είχαν διαμορφωθεί στους φοιτητικούς αγώνες και λίγο καιρό αργότερα πλατιά νεολαιίστικα κοινωνικά κομμάτια βρέθηκαν στους δρόμους του αγώνα, διαλύοντας επί της ουσίας το επιβαλλόμενο από τα πάνω αφήγημα της δήθεν συμβιβασμένης, "κοιμισμένης" και υποταγμένης στο σύγχρονο life style γενιάς των τριάντα. Με φόντο την επερχόμενη καπιταλιστική κρίση -η οποία από τα μνημονιακά χρόνια ως σήμερα έχει προλεταριοποιήσει την πλειοψηφία της κοινωνίας- πλατιά κοινωνικά κομμάτια ξεπέρασαν τον ίδιο τους τον εαυτό και βρέθηκαν στον δρόμο διεκδικώντας την αξιοπρέπεια και την ελευθερία, αμφισβητώντας τόσο το κράτος όσο και τους θεσμούς του.

Το αμέσως επόμενο διάστημα από την εξέγερση, δημιουργήθηκαν διάφορες καταλήψεις, σωματεία βάσης, συνελεύσεις γειτονιών, κοινωνικά ιατρεία. Έφτασαν σε πάρα πολλά αυτιά διάφορα αντιεξουσιαστικά προτάγματα, όπως η αλληλεγγύη των από τα κάτω, η αυτοοργάνωση, η αμεσοδημοκρατία και η αντίσταση. Όλα αυτά τα προτάγματα και οι πρακτικές αγώνα ήταν εκείνη η πρόταση που έθετε το κίνημα απέναντι στο ζοφερό μέλλον που μας επιφύλασσε το κράτος και το κεφάλαιο.

Προφανώς, μια τέτοια πραγματικότητα ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνη για την κυριαρχία και έτσι τα επόμενα χρόνια η επίθεση στους από τα κάτω ήταν αμείλικτη και λυσσαλέα. Το κράτος, εφαρμόζοντας από τότε το δόγμα της μηδενικής ανοχής και της κατάστασης εξαίρεσης από την κανονικότητα, υλοποίησε την αντιεξεγερτική του εκστρατεία αναβαθμίζοντας το οπλοστάσιό του με κύριο στόχο την καταστολή του κινήματος και των συλλογικών αντιστάσεων. Εκεί που τελείωνε η καταστολή, συνέχιζαν οι φασιστικές εφεδρειες και ολοκλήρωνε η αφομοίωση, μέσα από τις κίβδηλες ελπίδες βελτίωσης του βιωτικού επιπέδου που πλάσαρε η μετέπειτα σοσιαλφιλελεύθερη διακυβέρνηση των Σύριζα/Ανελ. Το κράτος, όμως, έχει συνέχεια και εδώ και αρκετό καιρό η κρατική διαχείριση έχει επιστρέψει στο δόγμα και την πρακτική της μηδενικής ανοχής και της καταστολής των κινημάτων, όσων αμφισβητούν την κρατική και καπιταλιστική πραγματικότητα της εκμετάλλευσης, όσων δε χωρούν στο κάδρο της κανονικότητάς τους και πετιούνται στο περιθώριο, κάτι μου ομολογείται ανοιχτά από την εξουσία. «Όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει» μας λένε και μας καλούν να το αποδεχτούμε. Και οι δολοφονίες του Παύλου Φύσσα, του Νίκου Σαμπάνη, του Βασίλη Μάγγου και τόσων άλλων ανθρώπων, φανερώνουν πως τίποτα δεν άλλαξε από το 08. Η δολοφονική φύση της εξουσίας συνεχίζει να γαζώνει και να τσακίζει τα σώματα των ανθρώπων της τάξης μας.

Από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας τα τελευταία χρόνια και τη συνεχή διάλυση της δημόσιας υγείας και περίθαλψης από το κράτος προς όφελος των ιδιωτών μέχρι και τις εργοδοτικές δολοφονίες και τραυματισμούς εργαζομένων στα εργασιακά κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς · από την ακρίβεια και το δυσβάσταχτο κόστος ζωής για την κοινωνική πλειοψηφία μέχρι τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας για ανθρώπους της τάξης μας · από την παρανομοποίηση των απεργιών και των εργατικών διεκδικήσεων · από τις εκκενώσεις καταλήψεων και αυτοοργανωμένων χώρων αγώνα μέχρι τις γυναικοκτονίες και τους βιασμούς γυναικών στα κολαστήρια της ελληνικής αστυνομίας αλλά και την κρατική ανοχή και κάλυψη στα κυκλώματα παιδοβιαστών · τέλος, από τον εγκλεισμό χιλιάδων μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι τα push backs και τις δολοφονίες τους στο Αιγαίο, ο σύγχρονος ολοκληρωτικός καπιταλισμός του κράτους και του κεφαλαίου μπορεί να μας εγγυηθεί αφ' ενός μονάχα θάνατο, εκμετάλλευση, καταπίεση, φτώχεια και δυστυχία για όλες κι όλους εμάς τους από τα κάτω της κοινωνίας, αφ΄ετέρου συνεχή κέρδη για τα αφεντικά πάνω στις πλάτες μας. Αυτός ο εκμεταλλευτικός κόσμος της εξουσίας, δε μπορεί να μεταρρυθμιστεί και να εξανθρωπιστεί. Αξίζει μόνο να καταστραφεί και στη θέση του να οικοδομήσουμε έναν άλλο κόσμο που θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη, την ισότητα, την ελευθερία, την αλληλοβοήθεια και την αυτοοργάνωση των αναγκών μας .

εκατέσσερα χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, συνεχίζουμε ν' αγωνιζόμαστε για την κοινωνική χειραφέτηση που θα έρθει μέσα από την ξεκάθαρη θέση μάχης, μέσα από τους αδιαμεσολάβητους, και αυτοοργανωμένους αγώνες των από τα κάτω ενάντια στους κοινούς μας δυνάστες κι εκμεταλλευτές. Άλλωστε, υγιής κοινωνία είναι μονάχα μια εξεγερμένη κοινωνία. Ας κάνουμε, λοιπόν, πράξη την αντίσταση ενάντια στις επιταγές του κράτους και του κεφαλαίου, τη φροντίδα και την αλληλοβοήθεια ανάμεσα στους από τα κάτω της κοινωνίας. Με κοινότητες συλλογικού αγώνα σε κάθε γειτονιά, χωριό, πόλη και χώρο εργασίας πέρα από κάθε διάκριση και διαχωρισμό ενάντια στον σάπιο κόσμο της Εξουσίας, να στήσουμε κοινωνικά αναχώματα στον κανιβαλισμό και την αποανθρωποποιηση της υπαρξης μας.

ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΡΩΝ!

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ!

ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ & ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ!

ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥΣ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ - ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΑΣ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ!

Προλέτ Acciόn

Ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών και την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/89434/