kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Διαδήλωση Μνήμης και Αγώνα

Στον δρόμο του Δεκέμβρη

ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΛΙΚΑ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ!

Όλοι/ες στις Διαδηλώσεις Μνήμης και Αγώνα:

Θεσσαλονίκη, 18.00 Καμάρα

Ιώαννινα, 18:00 Ακαδημία

Πάτρα, 12:00 Παράρτημα

Αγώνας παντού ενάντια σε Φτώχεια, Καταστολή, Πόλεμο, Πολιτική σήψη

Στις 6 Δεκέμβρη 2008, δολοφονείται εν ψυχρώ ο 15χρονος μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος από τους ειδικούς φρουρούς Ε. Κορκονέα και Β. Σαραλιώτη (σήμερα κυκλοφορούν ελεύθεροι). Η δολοφονία ξεχείλισε το ποτήρι: παρόλα τα ψέματα, λασπολογίες και συκοφαντίες των ΜΜΕ, πυροδοτήθηκε μια νεολαιίστικη εξέγερση, με βαθύτερες αιτίες την φτώχεια, ανεργία, κοινωνική περιθωριοποίηση, την χρεωκοπία του ελληνικού καπιταλισμού. Ήταν προάγγελος του «κοινωνικού πολέμου» 2010-12.

Μετά από 14 χρόνια, τα ίδια κοινωνικά προβλήματα έχουν οξυνθεί σε ακραίο βαθμό. Εργαζόμενοι, άνεργοι, νεολαία μπαίνουμε σε έναν από τους σκληρότερους χειμώνες των τελευταίων χρόνων. Καλούμαστε να πληρώσουμε ξανά την κρίση: τεράστια ακρίβεια και φτώχεια, μισθοί-φιλοδωρήματα και συντάξεις που δεν φτάνουν ως τα μέσα του μήνα! Τρόφιμα, θέρμανση, νοίκι, μετακινήσεις κ.λπ. γίνονται απλησίαστα, σαν είδη πολυτελείας. Η ιμπεριαλιστική σύγκρουση ανάμεσα σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσία (αλλά και Κίνα) λίγο θέλει να ανοίξει την πόρτα του τρελοκομείου, απειλώντας με Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με πυροδότηση νέων μετώπων ή ανεξέλεγκτη κλιμάκωση (ή και χρήση πυρηνικών). Η απειλή του πολέμου μεταφέρεται στη γειτονιά μας, με τον αντιδραστικό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων σε Ελλάδα και Τουρκία να οξύνεται επικίνδυνα και τις δύο κυβερνήσεις να συνεχίζουν τις προκλήσεις.

Η αγανάκτηση ενάντια στον Μητσοτάκη και την κλίκα του μεγαλώνει - για την εξοργιστική ανικανότητα του «επιτελικού κράτους» και την ακραία ταξική πολιτική τους. Για τα αναρίθμητα σκάνδαλα, τις ανοιχτές δοσοληψίες με μεγαλοεπιχειρηματίες και πλούσιους, την επικίνδυνη παρακολούθηση των πάντων με υποκλοπές χωρίς όριο. Με αρπακτικότητα και κυνισμό λένε: «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει»! Στηριζόμενοι μόνο σε ΜΜΕξαπάτησης, ελίτ και ιμπεριαλιστές, σάπιοι, απομονωμένοι αλλά επικίνδυνοι, ποντάρουν στην πολιτική έντασης και καταστολής για να μείνουν στην εξουσία. Στόχος τους είναι να τσακίσουν, να τρομοκρατήσουν το εργατικό κίνημα, τις κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις και τους αγωνιστές του. Ατιμωρησία για κάθε «δικό τους» (Λιγνάδης, Novartis, Siemens…), ΜΑΤ, ξύλο, δακρυγόνα σε φοιτητές, απεργούς, διαδηλωτές. Λαίλαπα μέτρων που καταστρέφουν τα τελευταία δικαιώματα και κατακτήσεις στην εργασία, υγεία, παιδεία κ.λπ. (νόμοι Χατζηδάκη, Κεραμέως κ.ά.).

Νεολαία και εργαζόμενοι πρέπει να τιμήσουμε αγωνιστικά τον Δεκέμβρη του 2008, ανοίγοντας δρόμο για μαζικούς και μαχητικούς αγώνες. Ορμώμενοι από την επιτυχημένη γενική απεργία στις 9/11 και τις μαζικές διαδηλώσεις του Πολυτεχνείου, να προτάξουμε έναν αγώνα διαρκείας, μια νέα εξέγερση ενάντια στην κλίκα Μητσοτάκη και κάθε μνημονιακό. Ενάντια στην κάλπικη «προοδευτική» αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ψηφίσει και εφαρμόσει δεκάδες μνημονιακά μέτρα, αλλά και στην υποταγμένη και ηττοπαθή πολιτική του ΚΚΕ: μόνη τους έγνοια, είναι η εκλογική τους ενίσχυση. Να ενώσουμε τους αγώνες μας με τους εργαζόμενους και νέους στην Ευρώπη (Γαλλία, Αγγλία κ.ά.) και να οργανώσουμε τη μαζική αυτοάμυνά τους. Με συντονιστικά, επιτροπές αγώνα σε χώρους δουλειάς, σχολές, σχολεία, γειτονιές, καταλήψεις και μαχητικές διαδηλώσεις. Μέχρι τη συνολική ανατροπή, την επιβολή μιας Κυβέρνησης των Εργαζομένων - για την εφαρμογή ενός Προγράμματος Σωτηρίας, στον δρόμο της μόνης λύσης, του Σοσιαλισμού.

Θα νικήσουμε - ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ - ΜΕ ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ

· Κάτω η Ακρίβεια και η Φτώχεια. ΟΧΙ στις Ιδιωτικοποιήσεις. Κατάργηση ΦΠΑ - Μείωση τιμών στα βασικά αγαθά. Αυξήσεις σε μισθούς - συντάξεις.

· Κάτω τα αντεργατικά μέτρα και μνημόνια- Κατάργησή του εργατοκτόνου ν. Χατζηδάκη. Διαγραφή του Χρέους. Βαριά φορολογία σε κέρδη - πλούσιους. Λεφτά για τις Κοινωνικές Ανάγκες, ΟΧΙ για Εξοπλισμούς και Καταστολή.

· ΟΧΙ στους Ιμπεριαλιστές ΗΠΑ-ΕΕ και Ρωσίας. ΟΧΙ σε Εξοπλισμούς και Πυρηνικά. Έξω Βάσεις και ΝΑΤΟ.

· Στον δρόμο σπάμε την κρατική τρομοκρατία. Πίσω στη φυλακή οι δολοφόνοι του Αλ. Γρηγορόπουλου. Αφοπλισμός της αστυνομίας - Διάλυση των ειδικών σωμάτων (ΜΑΤ, ΔΡΑΣΗ κ.λπ.)

· Σε Ελλάδα και Τουρκία: Κοινός αγώνας - Διεθνισμός των λαών ενάντια στον πόλεμο

Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ)

πηγή : https://www.okde.gr/archives/18135

"Η εξέγερση μουγκρίζει από παντού. Κάπου, είναι η έκφραση μιας ιδέας· κάπου αλλού το αποτέλεσμα μιας ανάγκης· πιο συχνά, είναι ο καρπός μια σύνθεσης αναγκών και ιδεών που γεννούν και ενισχύουν η μία την άλλη."

14 χρόνια από την κρατική δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Κορκονέα στα Εξάρχεια και τη μεγαλειώδη κοινωνική εξέγερση που ακολούθησε…

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ, ΚΑΤΑΣΤΕΛΕΙ, ΦΤΩΧΟΠΟΙΕΙ, ΕΞΑΘΛΙΩΝΕΙ, ΒΙΑΖΕΙ, ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΕΙ

ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ Η ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ

ΔΙΑΑΔΗΛΩΣΗ ΤΡΙΤΗ 6/12 12.00 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

αναρχική ομάδα "δυσήνιος ίππος"

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1622198/

Πατρα: Κάλεσμα σε πορεία για την 6η Δεκέμβρη

6η Δεκεμβρίου 2008 . Ο μπάτσος Επαμεινώντας Κορκονεας πυροβολεί και δολοφονεί εν ψυχρό τον 15χρονο Αλέξη Γρηγοροπουλο στην συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια. Μια δολοφονία ενός συντρόφου που πάνω στον νεανικό του ενθουσιασμό αποφάσισε να στραφεί απέναντι στους μισθωτούς φονιάδες του κράτους σε μια περιοχή όπου τέτοιες επιθέσεις ήταν συχνές. Μια επίθεση που πλήρωσε με την ζωή του, όμως έμελλε να γίνει η σπίθα που πυροδότησε μια φωτιά μαινόμενων συγκρούσεων που παρέλυσε κοινωνικοπολιτικά την χωρά και έμεινε γνωστή ως εξέγερση του"08.

Ο Κορκονεας δεν ήταν ο κακός μπάτσος που βρέθηκε στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή που με την λάθος μεταχείριση της κατάστασης έφτασε στην δολοφονία του Αλέξη ,"δυσφημίζοντας" το σώμα ασφάλειας. Ο Κορκονεας και κάθε μπάτσος έχει έναν αδιάσειστο ρολό στο καπιταλιστικό σύστημα, να διασφαλίζει την εκμεταλλευτική καταπιεστική οργάνωσή τού και να προφυλάσσει όσους ζουν από την απομύζηση της ζωής των από τα κάτω αυτής της κοινωνίας. Οι πρακτικές ποικίλλουν και σε κάθε περίπτωση έχουν ως στόχο να καταστέλλουν οτιδήποτε μπορεί να διαταράξει την κανονικότητα που ορίζει το κράτος και ο καπιταλισμός. Ακόμα και σαν εικόνα που δεν καταστέλλει άμεσα, ο μπάτσος μέσα από τον φόβο που γεννά εξυπηρετεί άριστα την λειτουργία του φόβητρου που του δόθηκε και περήφανα στέκεται δίπλα στους ενίοτε εξουσιαστές και αφέντες αυτού του κόσμου. Η αστυνομία ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι αυτός ο ουδέτερος μηχανισμούς που προβάλει η αστική δημοκρατία ο οποίος υποτίθεται πως προστατεύει την κοινωνική τάξη την "ειρήνη "και τους πολίτες . Το μίσος μας δεν προτάσσεται απέναντι στο αστυνομικό σώμα καθαυτό, αλλά στο σύστημα το οποίο γεννά αυτήν την πραγματικότητα και έτσι στρέφουμε την οργή μας στο όργανο το οποίο το προστατεύει, δηλαδή την αστυνομία. Γιατί, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα σώματα αυτά των αστυνομικών, δεν είναι παιδιά του λαού που θέτουν την ζωή τους σε κίνδυνο για έναν μισθό, αλλά βρίσκονται έμμεσα απέναντί μας επιλέγοντας πως η υπεράσπισή των συμφερόντων των από τα πάνω είναι ο σκοπός της υπηρεσίας τους.

Ο Αλέξης από την άλλη, δεν ήταν αυτό το αθώο 15χρονο παιδί που διατυμπάνιζαν τα ΜΜΕ . Ο Αλέξης ήταν ένας σύντροφος που δήλωσε την αντίδραση του έμπρακτα απέναντι στους μπάτσους που περιπολούσαν στην περιοχή όπου είχε βγει. Οι δημοσιογράφοι βέβαια, σκόπιμα προσπάθησαν να πλασάρουν αυτήν την εικόνα, γιατί δίνει πάτημα στους λοιπούς κακολογητές της βίας που ασκήθηκε από τους εξεγερμένους του Δεκέμβρη απέναντι στους κρατικούς φορείς καταστολής. Έτσι, προσπάθησαν να φιμώσουν τα αγωνιζόμενα άτομα, φτάνοντας μέχρι και σε δηλώσεις πως οι εξεγερμένοι αμαυρώνουν την διαμαρτυρία για τον αδικοχαμένο Αλέξη. Γεγονός που δεν μας εκπλήσσει καθόλου, μιας και τα ΜΜΕ λειτουργούν ως ένα όπλο της εξουσίας για την χειραγώγηση των μαζών, ποινικοποιόντας (τόσο κοινωνικά όσο και νομικά) οτιδήποτε απειλεί την ίδια την εξουσία.

Δεν ήταν ούτε η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία που ένστολοι φρουροί υπερασπίζονται τα συμφέροντα τις άρχουσας τάξης με όποια κατασταλτικά μέσα διαθέτουν. Το κράτος από την απαρχή της γέννησής του καταπιέζει καθημερινά οτιδήποτε δεν αντιπροσωπεύει την ελίτ ,σπρώχνοντας το στο περιθώριο. Από τους νεκρούς των πρώτων επετειακών διαδηλώσεων της 17 Νοέμβρη, τους νεκρούς μετανάστες στα σύνορα και στα Α.Τ., τους εκατοντάδες νεκρούς στα εργασιακά κάτεργα από το διψασμένα για αιματοβαμμένο κέρδος αφεντικά που τα μεταφράζουν ως εργατικά ατυχήματα, την εκτεταμένη φτωχοποίηση και την απαξίωση των ζωών μας, τους «φτωχοδιαβόλους» που παλεύουν να αποδράσουν από την βιοπάλη τους με οποιοδήποτε μέσο κατέχουν, τα άπειρα περιστατικά έμφυλης βίας και τις γυναικοκτονίες μέχρι την στοχοποιηση των τρανς ατόμων, των τοξικοεξαρτημενων και όλων των περιθωριοποιημένων ανθρώπων.

Αυτά και πολλά άλλα που συνεχίζουν να συμβαίνουν , συνέβαιναν και τότε, τον Δεκέμβρη του 2008, και σε συνδυασμό με την οικονομική ύφεση που υπήρχε αλλά και την ευθύνη που έδινε το κράτος στους πολίτες για την επερχόμενη οικονομική κρίση με αποκορύφωμα την δολοφονία του Αλέξη πυροδοτήσαν την συσσωρευμένη οργή που έβραζε στον κόσμο και οδήγησαν στις πρωτοφανείς εξεγέρσεις του '08. Οι εξεγέρσεις του τότε, δίνουν το βήμα στο σήμερα , ως παράδειγμα ενός αυθόρμητου ξεσηκωμού που οδήγησε σε συντονισμένες δράσεις και διαδικασίες που εναντιώθηκαν μαζικά σε έναν ευρύτερο κομμάτι της χώρας. Μαθητικές καταλήψεις, καταλήψεις συνδικαλιστικών οργάνων ,σχολών και δημοσίων κτηρίων, οργάνωση λαϊκών και αντιεξουσιαστικών συνελεύσεων, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, επιθέσεις σε τράπεζες, μαζικές απαλλοτριώσεις και πολλά αλλά, έδωσαν έναν παλμό σε πολλές γειτονιές, ο οποίος κράτησε ακόμα και μετά τις ευεργετικές ημέρες.

Γι αυτό, μέρες σαν και αυτές, επετειακές, μας μαθαίνουν για τους αγώνες του παρελθόντος δίνοντάς μας πατήματα για τους αγώνες του μέλλοντος. Μέρες σαν και αυτές ,βγαίνουμε στον δρόμο και εκφράζουμε στην οργή μας απέναντι σε αυτό το δυσώδες σύστημα που σκότωσε τον Αλέξη και σκοτώνει όλους αυτούς που οι κοινωνία βαφτίζει επικίνδυνους και παρείσακτους.

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ , ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

ΚΟΥΜΗΣ, ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΑΜΠΑΝΗΣ ,ΚΑΛΤΕΖΑΣ,ΜΑΓΓΟΣ, ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛ(Λ)ΑΣ

ΕΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΡΟΥΦΙΑΝΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΒΙΑΣΤΩΝ

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΕΝΙΟΥΝΤΑΙ ΣΥΝΗΔΕΙΣΕΙΣ

Συγκέντρωση-Μικροφωνική Δευτέρα 5 Δεκέμβρη στις 12.00 έξω απο το κτήριο Κ στα πρώην ΤΕΙ

Πορεία την τρίτη 6 Δεκέμβρη από την κατάληψη παραρτήματος (Κορίνθου και αράτου) στις 12.00

Αναρχική συλλογικότητα KURO SIWO

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1622244/

ΠΟΡΕΙΑ: ΤΡΙΤΗ 6/12 12Μ. ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

14 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΔΕ ΞΕΧΝΑΜΕ-ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ

Στάχτη θα γίνεις κόσμε γερασμένε/ σου είναι γραφτός ο δρόμος/ της συντριβής./ Και δε μπορείς να μας λυγίσεις/ σκοτώνοντας τ' αδέρφια μας της μάχης./ Και να το ξέρεις θα βγούμε νικητές/ κι' ας είν' βαριές μας/ οι θυσίες.

Ναζίμ Χικμέτ, Στους δεκαπέντε συντρόφους

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008, ο δεκαπεντάχρονος αναρχικός μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, δολοφονείται στα Εξάρχεια, από τους ειδικούς φρουρούς της αστυνομίας, Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη. Η συγκεκριμένη δολοφονία, που ήρθε να προστεθεί σε μια σειρά κρατικών δολοφονιών (Κουμής, Κανελλοπούλου, Καλτεζάς κ.α), αποτέλεσε το εφαλτήριο για το ξέσπασμα της μεγαλειώδους κοινωνικής εξέγερσης εκείνου του Δεκέμβρη. Από το ίδιο κιόλας βράδυ της δολοφονίας, χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι και πλήθος αγωνιστών, ξεχύθηκαν στους δρόμους όλων, σχεδόν, των πόλεων της χώρας. Η εξέγερση που εκτυλίχθηκε τις επόμενες ημέρες περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, καταλήψεις σχολείων, πανεπιστημίων και άλλων δημοσίων κτιρίων, συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, συνεχόμενες διαδηλώσεις, συνελεύσεις αλλά και την ανάπτυξη πλήθους δομών αυτοοργάνωσης των από τα κάτω.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη, είχε μεν ως αφορμή την δολοφονία του 15χρονου μαθητή, ωστόσο ήταν το αποτέλεσμα της συσσωρευμένης κοινωνικής οργής εξαιτίας της χρόνιας καταπίεσης της κοινωνικής πλειοψηφίας από το κράτος και το κεφάλαιο, της χρόνιας επίθεσης των κυρίαρχων απέναντι στις ελευθερίες και τα κεκτημένα των από τα κάτω. Βασικά στοιχεία της εξέγερσης αυτής αποτελούσαν ο αυθόρμητος, μαζικός, συγκρουσιακός και ακηδεμόνευτος χαρακτήρας της, καθώς δεν κατευθυνόταν από κανέναν κομματικό φορέα, αλλά αντίθετα στηριζόταν στην αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη των καταπιεσμένων. Παράλληλα, ο Δεκέμβρης του '08 αποτέλεσε την βάση για την ενδυνάμωση του κινήματος που έλαβε χώρα τα αμέσως επόμενα χρόνια, ενώ ταυτόχρονα έσπασε μια και καλή την κρατική και καπιταλιστική κανονικότητα. Έτριξε γερά τα θεμέλια της εξουσιαστικής βαρβαρότητας, διαλύοντας τον μύθο της κοινωνικής ειρήνης και της επίπλαστης ευημερίας. Τέλος, τόσο για εμάς, όσο και για χιλιάδες άλλους ανθρώπους αποτελεί μια ημέρα μνήμης, αντίστασης και αγώνα. Μια ημέρα που ανέδειξε ότι ο μοναδικός τρόπος για να περάσουμε στην αντεπίθεση και να απαντήσουμε στην επίθεση που δεχόμαστε είναι ο ανειρήνευτος και συλλογικός αγώνας, η αυτοοργάνωση, η αλληλεγγύη, η διεκδίκηση, η αντίσταση, η ρήξη και η σύγκρουση.

Ο φετινός Δεκέμβρης έρχεται σε μία περίοδο ιδιαίτερα οξυμένης ακρίβειας και αύξησης του κόστους ζωής για ένα ευρύ κομμάτι της κοινωνίας το οποίο ξεπερνά ακόμα και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα που είναι το υποκείμενο που πάντοτε πλήττεται πρώτο όταν ξεσπούν κρίσεις του καπιταλισμού. Ανατιμήσεις των προϊόντων, αυξήσεις των ενοικίων, των λογαριασμών και των τιμών των καυσίμων, ιδιωτικοποίηση κάθε αγαθού και υπηρεσίας όπως η υγεία και η παιδεία, ενεργειακή κρίση, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και παράδοση του φυσικού κόσμου στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα της ταξικής βίας που δεχόμαστε και που πλέον θέτουν ξεκάθαρο ζήτημα επιβίωσης για τους ανθρώπους των κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Όλα τα παραπάνω δεν έρχονται σε κενό χρόνο, καθώς εδώ και χρόνια βιώνουμε μια συνολική και βαθιά κρίση του συστήματος, η οποία έγινε εμφανής σε όλους με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του '08. Είναι προφανές, ότι σε περιόδους κρίσης, οι κυρίαρχοι εντείνουν την επίθεσή τους σε βάρος της κοινωνίας με σκοπό να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους και να επιστρέψουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στην μέγιστη δυνατή κερδοφορία. Έτσι, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, έχουμε γίνει μάρτυρες μιας διαρκούς φτωχοποίησης της κοινωνικής βάσης, η οποία αποτυπώνεται τόσο στη μείωση των μισθών, την αύξηση της ανεργίας και την ακρίβεια, όσο και στην μετατροπή κάθε κοινωνικού αγαθού σε προνόμιο των λίγων προνομιούχων. Όλα αυτά, ως φοιτητές, μας επηρεάζουν άμεσα στον καθημερινό αγώνα για επιβίωση. Πιο συγκεκριμένα πληττόμαστε στα παρακάτω: πληρωμές εισιτηρίων για τις μεταφορές μας, φραγμοί στο δικαίωμα δωρεάν σίτισης και η πλήρης αδιαφορία για την τραγική κατάσταση που επικρατεί στις εστίες του Πανεπιστημίου συγκροτούν μια σταδιακή απόσυρση του κράτους από κάθε παροχή φοιτητικής μέριμνας με αποτέλεσμα το ολοένα και αυξανόμενο κόστος φοίτησης να μετακυλίεται στις πλάτες μας. Βλέπουμε να αρχίζουν να θεσπίζονται μεταπτυχιακά με καταβολή διδάκτρων και νέους νόμους-πλαίσια να τσακίζουν κάθε αξία που έως τώρα είχε απομείνει στα πτυχία μας προκειμένου να δημιουργηθούν αναλώσιμοι και φτηνοί εργάτες.

Μέσα, σε μια τόσο δύσκολη και δυστοπική περίοδο για την κοινωνική πλειοψηφία, το κράτος, συνεχίζει να προσθέτει κρίκους στην αλυσίδα των αντικοινωνικών διατάξεων, ενώ η καταστολή είναι η μόνη αντιμετώπιση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Κεντρική θέση στην γενικότερη επίθεση των κυρίαρχων απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, κατέχει η επίθεση σε βάρος των φοιτητών και η κατάσταση που διαμορφώνεται στα πανεπιστήμια. Η εφαρμογή του Κ-Χ εκφράζει όσο τίποτα άλλο τον απώτερο στόχο των κυρίαρχων, που δεν είναι άλλος από τον αφοπλισμό, την ανοχύρωση και την οπισθοχώρηση του φοιτητικού κινήματος, έτσι ώστε να εξαπολύουν με τους καλύτερους δυνατούς όρους και συσχετισμούς τις επιθέσεις τους πάνω στα κεκτημένα και τα συμφέροντά μας. Μέρος του νόμου Κ-Χ είναι και η πανεπιστημιακή αστυνομία (ΟΠΠΙ). Με την είσοδο της είδαμε και τα ανάλογα σκηνικά βίας και καταστολής. Ο σκοπός της δεν είναι άλλος από να διαφυλάξει την ομαλότητα της κίνησης του κεφαλαίου εντός του πανεπιστήμιου και να περιφρουρήσει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Εμπόδιο στην ομαλή λειτουργιά του πανεπιστήμιου μπαίνουν οι ταξικοί αγώνες και οι αντιστάσεις των φοιτητών. Η αστυνομοκρατία στις σχολές τείνει να γίνει καθεστώς, καθώς μπάτσοι έχουν από τον περασμένο Γενάρη στρατοπεδεύσει μόνιμα εντός του ΑΠΘ, μετά την εκκένωση του Στεκιού στο Βιολογικό. Η καταστολή δεν περιορίζεται μόνο στο πανεπιστήμιο αλλά σε όλες τις πτυχές της ζωής, βιώνοντας τη καθημερινά. Με την απαγόρευση των διαδηλώσεων και του μπλοκαρίσματος τους από μπάτσους, τους βιασμούς σε ΑΤ και την ανάμειξη τους σε κυκλώματα παιδεραστίας, την επίθεση στους απεργούς της Μαλαματίνας, μέχρι τις εκκενώσεις καταλήψεων και χώρων του αγώνα. Ένα πανεπιστήμιο όπου ο ταξικός-φοιτητικός συνδικαλισμός, κάθε απόπειρα οργάνωσης των συλλογικών αντιστάσεων όπως και κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης των σχεδίων κράτους και κεφαλαίου θα είναι πλήρως εποπτευόμενη και ποινικοποιήσημη. Ορέγονται ένα πανεπιστήμιο ευθυγραμμισμένο με τις απαιτήσεις του κράτους και του κεφαλαίου, ένα πανεπιστήμιο μεγαλύτερων ταξικών φραγμών, όπου η φοίτηση είναι προνόμιο των λίγων, εκλεκτών και εύπορων, με τις φοιτητικές παροχές να εξανεμίζονται και τις βασικές ανάγκες για σίτιση, στέγαση και μετακίνηση να εμπορευματοποιούνται πλήρως.

Εμείς από τη μεριά μας, κόντρα στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων και το δυστοπικό μέλλον που ετοιμάζουν τόσο για μας, όσο και για τα ευρύτερα κομμάτια της εκμεταλλευόμενης τάξης έχουμε να αντιτάξουμε τη δύναμη που πηγάζει από τη συλλογικοποίηση και τον αγώνα. Μέσα στις συνθήκες της συνολικής κρίσης που βιώνουμε, κόντρα στην κρατική καταστολή, την αστυνομική τρομοκρατία και τον κοινωνικό κανιβαλισμό να υπερασπιστούμε τη μνήμη, τους νεκρούς μας και τους αγώνες μας. Η κατάσταση σήμερα είναι πιο οριακή από ποτέ. Η δολοφονία του Ν.Σαμπάνη και του Ζακ, καθώς και ο άγριος ξυλοδαρμός του Β.Μάγγου που οδήγησε στο θάνατό του δεν αποτελούν παρά κρίκους στην αλυσίδα των κρατικών δολοφονιών, ενώ η αστυνομοκρατία που εντείνεται όλο και περισσότερο και η είσοδος των μπάτσων στις σχολές φανερώνει πως η αστυνομία δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά τον προστάτη των συμφερόντων των κυρίαρχων και εμείς οφείλουμε να παραμείνουμε σε σύγκρουση με τους δυνάστες αυτού του κόσμου.

Είναι αναγκαίο σήμερα, να δημιουργήσουμε εστίες αντίστασης και αγώνα εντός και εκτός των πανεπιστημίων. Η 6η Δεκέμβρη δεν αποτελεί για εμάς απλά μια ημέρα μνήμης, αλλά μας υπενθυμίζει τα όσα μπορούμε να πετύχουμε αν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, αν οργανωθούμε οριζόντια στη βάση των κοινών υλικών-ταξικών μας συμφερόντων, αναγκών και επιθυμιών. Ο Δεκέμβρης ήταν έμπρακτη αμφισβήτηση του γυάλινου κόσμου της κυριαρχίας. Αποτέλεσε επίθεση στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξαθλίωσης.14 χρόνια μετά το ξέσπασμα της μεγαλύτερης κοινωνικής εξέγερσης των τελευταίων δεκαετιών, να πιάσουμε ξανά το νήμα του αγώνα, της αντίστασης και της διεκδίκησης .Όλα είναι λοιπόν μπροστά μας. Τίποτα δεν τέλειωσε...

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΠΛΙΖΕΙ ΚΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ

ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΡΟ-Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ

ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΠΟΡΕΙΑ: ΤΡΙΤΗ 6/12 12Μ. ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Πατρών

πηγή : https://www.facebook.com/people/Ελευθεριακό-Σ…