kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Αντικρατική-αντικατασταλτική πορεία

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ ΣΤΟ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΞΑΝΘΗΣ

01/12 || 19:00

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ - εν όψει 6ης Δεκέμβρη

14 χρόνια από την δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από σφαίρα μπάτσου

02/12 || 21:00

ΠΡΟΒΟΛΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

Children of the Riots (2012) - Γεωργίου Χρήστος

06/12 || 18:00

ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

09/12 || 22:00

DIY PUNK BAR

για την οικονομική στήριξη των απεργών της Μαλαματίνας

16/12 || 22:00

DIY ELECTRONIC BAR

για την οικονομική στήριξη της κατάληψης

ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

*ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ Α.Σ.Ξ || ΚΑΘΕ ΤΡΙΤΗ || 21:00

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης-Προκάτ*

πηγή : https://www.facebook.com/people/Δίκτυο-αλληλε…

[Α.Σ.Ξ] Από την αυθόρμητη εξέγερση στο συνεχή αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση - Για την 6η Δεκέμβρη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΕΧΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

6η Δεκέμβρη 2008, Εξάρχεια.

14 χρόνια από εκείνο το βράδυ, που ο 15χρονος αναρχικός μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ από τους μπάτσους Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη. Το ίδιο βράδυ και για το επόμενο διάστημα, τα κέντρα μικρών και μεγάλων πόλεων γίνονται πεδία συγκρούσεων των διαδηλωτών με τους μπάτσους και το κράτος, σε ένα ξέσπασμα ταξικής αντιβίας με την οργή να ξεχειλίζει στους δρόμους. Αυτή η οργή πήρε χαρακτηριστικά γενικευμένης εξέγερσης και παρέλυσε κοινωνικοπολιτικά το κράτος, σε μια περίοδο όπου η οικονομική κρίση, η εξαθλίωση και η καταστολή είχε ήδη πνίξει την κοινωνική βάση. Η εξέγερση του 08' ήταν επί της ουσίας μία κραυγή για κοινωνική αλλαγή.

Όλες εκείνες τις ημέρες τα ειδησεογραφικά, ταγμένα στην υπηρεσία του κράτους, προετοίμαζαν την υπερασπιστική γραμμή του Κορκονέα κάνοντας λόγο για εξοστρακισμό σφαίρας και ρίχνοντας τα βέλη τους στις "επικίνδυνες γειτονιές" των Εξαρχείων. Ο Κορκονέας καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία απο πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, ενώ στον Σαραλιώτη επιβλήθηκε ποινή δεκαετούς κάθειρξης για απλή συνέργεια στη δολοφονία. Ένα χρόνο μετά την καταδίκη του, ο Σαραλιώτης αποφυλακίζεται. Το 2019, ενώ ο Κορκονέας δηλώνει αμετανόητος για την πράξη του, το δικαστήριο του αναγνωρίζει το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου και τον αποφυλακίζει. Ύστερα από αναίρεση του Αρείου Πάγου και εκ νέου σύλληψή του, ο Κορκονέας βρίσκεται εκτός φυλακής τον Ιούνιο του 2022.

Η αστική δικαιοσύνη μας έχει κάνει ξεκάθαρο πως λειτουργεί ως πλυντήριο και φύλακας της διεφθαρμένης εθνοπατριαρχικής εξουσίας. Χέρι-χέρι οι κρατικοί μηχανισμοί δολοφονούν-βιάζουν-συγκαλύπτουν και όλοι μαζί πέφτουνε πάντοτε στα μαλακά. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα. Πρόσωπα που σχετίζονται με την κυβέρνηση ή αποτελούν κομμάτι της κρατικής μηχανής, όπως ο δολοφόνος Κορκονέας, ο δολοφόνος Ρουπακιάς και τα λοιπά σκουπίδια της χρυσής αυγής, οι δολοφόνοι-μπάτσοι του Νίκου Σαμπάνη, του Βασίλη Μάγγου, του Ιάσονα και του 16χρονου που παρέσυραν με το υπηρεσιακό όχημα και εγκατέλειψαν στον δρόμο, ή οι δολοφόνοι του Ζακ. Όπως ο βιαστής ανηλίκων Λιγνάδης ή ο παιδοβιαστής -πρώην βουλευτής της ΝΔ- Νίκος Γεωργιάδης, οι βιαστές Λεβέντηδες -γόνοι πλουσίων επιχειρηματιών- και οι βιαστές μπάτσοι της 19χρονης στο Α.Τ. Ομόνοιας. Την ίδια στιγμή, ένα κύκλωμα παιδεραστίας και trafficking με μπροστάρη το στέλεχος της ΝΔ, Ηλία Μίχο, ξεπλένεται από τα αστικά ΜΜΕ για να αποφευχθεί η ανάμιξη υψηλά ιστάμενων πολιτικών προσώπων και ατόμων εξουσίας. Φυσικά, διωκόμενοι αγωνιστές, πολιτικοί κρατούμενοι και φτωχοδιάβολοι αντιμετωπίζουν την πλήρη αναλγησία και εκδικητικότητα του κράτους.

Είναι ξεκάθαρο ότι όποιος και όποια συμμετέχει στον ταξικό πόλεμο από την μεριά της βάσης, έχει να περιμένει την καταστολή από μεριάς κράτους. Και όταν αυτή δεν καταφέρνει να τρομοκρατήσει και να φιμώσει τους από τα κάτω, τότε αναβαθμίζεται με τις δοκιμασμένες τακτικές των στημένων δικαστικών διώξεων. Το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ, η (αντι)τρομοκρατική υπηρεσία και τα 'τσακάλια' της ΕΛ.ΑΣ. δεν χρειάζονται αποδεικτικά στοιχεία, τα φτιάχνουν μόνοι τους. Ένα «ύποπτο» όχημα, μια ανάρτηση στο διαδίκτυο κι ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στην (αντι)τρομοκρατική αρκούν για να κλείσουν ανθρώπους στη φυλακή, ενώ σε κάθε άλλη περίπτωση οι εισαγγελείς δίνουν όσο χρόνο χρειάζεται για να εξαφανιστεί όποιο στοιχείο επιβαρύνει τα τσογλάνια της αστικής τάξης.

Η κατασταλτική εκστρατεία υφαίνει συνεχώς τους ιστούς της, μέσω του τρομονόμου 187α. Πράξεις οι οποίες μέχρι τώρα θεωρούνταν πλημμεληματικού χαρακτήρα, ανάλογα με την κρίση των δικαστών και των μπάτσων μπορούν να γίνουν κακουργήματα, καθώς μπορεί να θεωρηθούν "τρομοκρατικές'' ενέργειες. Επιπλέον, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, θέλοντας να ισοπεδώσει κάθε είδους αντίσταση, να καταστρέψει κάθε δίοδο για μια ανάσα ελευθερίας και εν γένει να επιβάλει τον «σωφρονισμό», όπως η ίδια η ακροδεξιά πολιτική της τον αντιλαμβάνεται, ψήφισε, τον Οκτώβρη, τον νέο Σωφρονιστικό Κώδικα. Η επαναφορά των φυλακών τύπου Γ με την ονομασία "Σωφρονιστικά Καταστήματα Αυξημένης Ασφαλείας", η μεταφορά της αρμοδιότητας για τις φυλακές από το υπουργείο Δικαιοσύνης στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη(!), ο διαχωρισμός των κρατουμένων με κριτήρια σχετικά με την πειθάρχηση τους εντός των φυλακών αλλά και με τα αδικήματα που τους έφεραν εντός τους, και οι αλλαγές που σχετίζονται με το δικαίωμα των κρατουμένων για άδεια και αίτηση αποφυλάκισης, κάνουν ξεκάθαρο πως για ακόμα μια φορά η κυβέρνηση "φωτογραφίζει" αμετανόητους αγωνιστές και αγωνίστριες. Στο δόγμα καταστολής και απομόνωσης που θέλει να μας επιβάλει το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα εμείς συνεχίζουμε τον ανυποχώρητο αγώνα μας για την κατάργηση κάθε μορφής εξουσίας.

Επιπλέον, με τροπολογία της τελευταίας στιγμής, δίνεται η δυνατότητα στον υπουργό προστασίας του πολίτη να συνάπτει δημόσιες συμβάσεις, δίχως δημόσιο διαγωνισμό, με εταιρείες, με σκοπό την παροχή έργων κι εξοπλισμού για την αστυνομία (υλικοτεχνικού και ψηφιακού). Λόγω ακριβώς της σημασίας των μπάτσων για το κράτος και τα συμφέροντά του, υπάρχει η αντίστοιχη υλική εύνοιά τους, κάτι που φάνηκε αισχρά και στην περίοδο του covid-19 με όλη τη διαχείριση της πανδημίας.

Ο ρόλος των μπάτσων αποτελεί δικλείδα για την σταθερότητα των οικονομικών σχέσεων εντός του καπιταλισμού. Όποτε οικονομικά ασθενέστερα σώματα διεκδικήσουν τα συμφέροντά τους, οι μπάτσοι είναι ο πρώτος μηχανισμός που τους χαρτογραφεί και τους καταστέλλει προκειμένου να κοιμούνται ήσυχα τα αφεντικά και να συνεχίζεται η κερδοφορία τους. Από την καταστολή διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων, όπως στους απεργούς της Μαλαματίνας, το όργιο καταστολής στο Α.Π.Θ, τις διώξεις αγωνιστριών έως την αντιμεταναστευτική πολιτική (βλ. τους 92 γυμνούς και ξυλοδαρμένους μετανάστες στον Έβρο) και την πολεμική προετοιμασία, ο κρατικός μηχανισμός ολισθαίνει προς τον εκφασισμό. Σε κάθε γωνία υπάρχει και ένας οπλισμένος μπάτσος να ελέγχει και να περιορίζει την παρουσία των καταπιεσμένων στον δημόσιο χώρο. Και φυσικά μην ξεχνάμε τον άτυπο ρόλο της αστυνομίας, που'χει να κάνει με οτιδήποτε ξεφεύγει απ'τα όρια του νόμου. Στα πλαίσια αυτά, οι μπάτσοι (σε κάθε ιεραρχική κλίμακα) έχουν άμεση σχέση με μαφίες, ναρκέμπορους, και μαγαζιά νύχτας. Πουλάνε προστασίες, διαχειρίζονται την κερδοφορία των ναρκωτικών σε πιάτσες, κάνουν πλάτες σε βιαστές, νταβατζήδες και διακινητές. Είναι αυτοί που πειραματίζονται πάνω σε ανθρώπινα σώματα εντός των τειχών, που βασανίζουν, βιάζουν, απομονώνουν και ξεφτιλίζουν κρατούμενους, διαπομπεύουν οροθετικές, πνίγουν και δέρνουν μετανάστες σε συνεργασία με τους φασίστες. Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις διεφθαρμένων μπάτσων σε ατομικό επίπεδο, αλλά σηματοδοτούν καθολικά το ρόλο της ελληνικής αστυνομίας ως τη μεγαλύτερη συμμορία.

Βρισκόμαστε σε μία περίοδο όπου η πολιτική και οικονομική ελίτ οξύνει τον πόλεμο που έχει κηρύξει εναντίων των από τα κάτω, συνεχίζοντας τη ληστρική επίθεση στις ζωές μας, την εργασιακή εκμετάλλευση και την εκστρατεία εγκαθίδρυσης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Ενάντια στο κράτος και τους δολοφόνους του, να αντισταθούμε με κάθε μέσο, να βάλουμε φρένο στις δολοφονίες των πιο υποτιμημένων και καταπιεσμένων κομματιών της κοινωνίας, να μην συνηθίσουμε τον θάνατο. Απ'την πλευρά μας, προτάσσουμε την αλληλεγγύη και την επαγρύπνηση σε επίπεδο δρόμου, το σπάσιμο του φόβου μέσα απ'τις δικές μας κοινότητες, μέσα απ'τις δικές μας επιλογές, τις σχέσεις, και τις ζωές.

Να σπάσουμε τον τρόμο με ακηδεμόνευτους αγώνες οργανωμένους από εμάς, κοινότητες μεταξύ ντόπιων και μεταναστών σε γειτονιές, χώρους εργασίας, πάρκα, πλατείες. Να στήσουμε οδοφράγματα στην κρατική καταστολή παίρνοντας θέση στον ταξικό πόλεμο που ζούμε καθημερινά.

14 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ- ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΟΜΗΡΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ.

ΚΑΘΕ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΥΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΞΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.

ΝΑ ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ, ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΕΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ Κ ΕΞΩ ΑΠ ΤΑ ΚΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ-ΚΑΜΙΑ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ - ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1622312/

Οι εξεγέρσεις του χθες να γίνουν οι ανατροπές του σήμερα

ΠΟΡΕΙΑ | Τρίτη 6 Δεκέμβρη | 18:00 | ΠΡΟΚΑΤ

Έχουν περάσει δεκατέσσερα χρόνια από τον Δεκέμβρη του '08, την εν ψυχρώ κρατική δολοφονία του 15άχρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια, από τον μπάτσο Κορκονέα. Τότε, που το οπλισμένο χέρι του κράτους, έχοντας όλη την εξουσία που του παρέχεται, σημάδεψε και δολοφόνησε ξανά, επιτελώντας το ρόλο του: Την άσκηση του μονοπωλίου της κρατικής βίας για τη διαιώνιση της υπάρχουσας κοινωνικής και ταξικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης.

Δεκατέσσερα χρόνια μετά το Δεκέμβρη του '08, τότε που αυθόρμητα χιλιάδες καταπιεσμένων από όλη την επικράτεια, που ζούσαν όλα αυτά τα χρόνια τη βία στο πετσί τους, βγήκαν στους δρόμους, για πάνω από ένα μήνα, σε ένα ξέσπασμα ταξικής αντιβίας, με διαδηλώσεις, απεργίες και σκληρές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, με εμπρησμούς και επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και τράπεζες, καταλήψεις σε κρατικά κτήρια και εκπαιδευτικά ιδρύματα, παρεμβάσεις, απαλλοτριώσεις σε super market, δημιουργήθηκαν κινηματικές δομές, συγκροτήθηκαν συνελεύσεις και συντονιστικά, παίρνοντας έτσι, μια μεγάλη ανάσα ελευθερίας, μέσα σε ένα σύστημα, που δεν μας αφήνει χώρο ούτε να αναπνεύσουμε.

Για αυτό και, δεκατέσσερα χρόνια μετά, η 6η Δεκέμβρη, δεν είναι για μας απλά μία μέρα επέτειος ή "μνημόσυνο", για ακόμα έναν από τους νεκρούς μας από το κράτος. Αλλά είναι η υπενθύμιση, ότι όταν καταλάβουμε ότι έχουμε τη δύναμη, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Και αυτό καλούμαστε να κάνουμε σήμερα, απέναντι στα δικά μας επίδικα. Απέναντι σε μια εξουσία που συνεχίζει να δολοφονεί μέσα στις πόλεις και στα σύνορα, να υποτιμά ολοένα και πιο πολύ τις ζωές μας και να οχυρώνεται, με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, απέναντι σε όποια/ον τολμά να σηκώσει κεφάλι.

Σήμερα, έπειτα και την αθώωση και συγκάλυψη των ένστολων καθαρμάτων που συμμετείχαν στο βιασμό της 19χρονης στο Α.Τ. Ομόνοιας, το κράτος συνεχίζει να δολοφονεί, από τις δολοφονημένες μετανάστριες στα σύνορα και στο Αιγαίο, τον αγωνιστή Βασίλη Μάγγο στο Βόλο, τον 18χρονο ρομά Νίκο Σαμπάνη στο Πέραμα, με την εξόντωση πολιτικών κρατουμένων, τα δεκάδες εργατικά ατυχήματα, με όσους "περισσεύουν" από το σύστημα δημόσιας υγείας.

Οι σεξιστικές επιθέσεις, οι ξυλοδαρμοί και οι δολοφονίες, ο ρατσισμός, η ομοφοβία και η τρανσφοβία της αστυνομίας όμως, δεν είναι απλώς «παρατυπίες», αλλά πρακτικές επιβολής και αναπαραγωγής της πατριαρχικής ρατσιστικής καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων. Η ενδυνάμωση του αστυνομικού μηχανισμού αποτελεί μονόδρομο για το αστικό κράτος ώστε να οχυρώσει την εξουσία του πάνω μας.

Η παρουσία της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο έρχεται να καταστείλει τις κοινότητες αγώνα και εντός των σχολών. Να περιφρουρήσει την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Δηλαδή την ευθυγράμμιση των πανεπιστημίων με τις ανάγκες του κεφαλαίου, τις διαγραφές στα ν+ν/2 χρόνια, την ελεγχόμενη είσοδο, την ελάχιστη βάση εισαγωγής, τη σύνδεση της αξιολόγησης με την χρηματοδότηση των ιδρυμάτων καθώς και τα πειθαρχικά συμβούλια, την ανεμπόδιστη λειτουργία της δολοφονικής συνεργασίας μεταξύ πανεπιστημίων και στρατού.

Την εξελισσόμενη επίθεση του κράτους στις σπουδές τη βιώνουμε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο σε επίπεδο εγκαταστάσεων, και υποδομών για τη σίτιση, τη στέγαση και τη εκπαίδευση μας. Τα προβλήματα σίτισης, στέγασης, μεταφορών, υποδομών και εγκαταστάσεων που είναι τόσο έντονα και στην πόλη μας δεν λύνονται με απάθεια ή ανάθεση, αλλά με άμεση δραστική και συλλογική αντίσταση στις πολιτικές που τα προκαλούν.

Εντατικοποιούν την καθημερινότητα και την ζωή μας, ώστε να μην περισσεύει χρόνος για οποιαδήποτε άλλη πολιτική/πολιτιστική/κοινωνική δραστηριότητα, διαμορφώνοντας έτσι ένα φοιτητικό υποκείμενο πειθαρχημένο και πειθήνιο έτοιμο να απορροφηθεί από τη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, ενώ όσοι δεν καταφέρνουμε να ανταπεξέλθουμε πετιόμαστε εκτός.

Οι κατασταλτικές επιδρομές και εντός των πανεπιστημιακών χώρων δεν έχουν τελειωμό. Ξεκινούν από την εκκένωση του στεκιού στο Βιολογικό και καταλήγουν στη συνεχή παρουσία των ΜΑΤ και των ασφαλιτών, τις δολοφονικές επιθέσεις με την βολίδα κρότου λάμψης που έριξαν σε ευθεία βολή στο πρόσωπο φοιτητή, τη ρίψη χημικών στη συναυλία του Θ. Παπακωνσταντίνου στο ΑΠΘ, και την πολιορκία και τον εγκλωβισμό εκατοντάδων ατόμων μέσα στο Α.Π.Θ. τους οποίους επίσης έπνιξαν με χημικά, την 17η Νοέμβρη.

Όταν χτυπάνε το κίνημα το κάνουν για να είμαστε όλοι ακόμα πιο αδύναμοι την επόμενη φορά που θα προσπαθήσουμε να διεκδικήσουμε κάτι από αυτά που μας κλέβουν. Όταν χτυπάνε το άσυλο και τις καταλήψεις, όπως με τις πρόσφατες εκκενώσεις της Κατάληψης του Παλιού Νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη, των Προσφυγικών στην Αθήνα, της Κατάληψης Ντουγρού στη Λάρισα, της Mundo Nuevo στη Θεσσαλονίκη, χτυπάνε τις δομές του αγώνα, τα εργαλεία που είναι πάντα στη διάθεση όσων κάνουν το βήμα να κατέβουν στους δρόμους για να υπερασπιστούν τις ζωές τους.

Μέσα σε ένα πλαίσιο ασφυκτικό, με τη βία της φτώχειας και της ανασφάλειας. Με τα νοίκια να έχουν πάει στο θεό και τους μισθούς να είναι ψίχουλα. Τα ωράρια που έχουν γίνει λάστιχο και τις εργοδοτικές καφρίλες να έχουν γίνει κανόνας. Τη βία μιας βαθιά πατριαρχικής κοινωνίας, τα νέα για μια ακόμα γυναικοκτονία και άλλα τόσα περιστατικά έμφυλης βίας. Με το άγχος να μην ξέρεις πως θα βγει ο μήνας και αν θα σε πετάξουν έξω από το σπίτι σου. Την αγωνία για το πως θα τελειώσεις τη σχολή και τη μεγαλύτερη αγωνία με το που πάρεις το χαρτί, το μόνιμο φλερτ με την κατάθλιψη που δε χωρέσαμε ποτέ μέσα στις κοινωνικές νόρμες που μας επιβάλλουν και όλα αυτά, κάτω από την επιβολή του φόβου και της εξατομίκευσης.

Αυτή είναι η βία που ζούμε καθημερινά. Ενάντια σε αυτή τη βία εξεγερθήκαμε δεκατέσσερα χρόνια πριν. Για αυτό αγωνιζόμαστε κόντρα στην παραίτηση, για να βάλουμε φρένο στη διάχυση του φόβου στο κοινωνικό σώμα. Για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

Οπλισμένοι με τη συλλογική μας μνήμη και δύναμη ενάντια στην παραίτηση, με την αλληλεγγύη ενάντια στον φιλοτομαρισμό, να πάρουμε πίσω όσα μας αναλογούν. Με οργάνωση και ανυποχώρητο αγώνα. Με συμμετοχή σε ανοιχτές-οριζόντιες διαδικασίες και πρωτοβουλίες αγώνα, σε Γενικές συνελεύσεις, να συλλογικοποιήσουμε και να οργανώσουμε από κοινού και από τα κάτω την αντεπίθεση.

Τίποτα δε μας χαρίστηκε, όλα κερδήθηκαν μέσα από μαζικούς-συλλογικούς αγώνες.

ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΡΟ, Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ, ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

ΚΑΜΙΑ ΜΕΤΑΚΥΛΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΑΣ - ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ - ΑΝΟΙΧΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ/Α

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ, Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

πηγή : https://www.facebook.com/people/Αυτόνομο-Σχήμ…