Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2022 στις 18.00
Πορεία
49 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΘΑ ΣΤΗΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ
ΚΑΙ ΠΟΛΥΒΟΛΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ
«Το δίκιο μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους
Μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους
Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη
Μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη».
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973 αποτέλεσε την κορυφαία πράξη μιας αλυσίδας ανυποχώρητων αγώνων για την πτώση της επταετούς δικτατορίας και συνιστά ένα σημείο - σταθμό για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες στον ελλαδικό χώρο. Όπως κάθε εξέγερση έχει αφήσει μια τεράστια παρακαταθήκη λειτουργώντας ως σημείο πυξίδα για τους αγώνες του σήμερα και του αύριο και αποτελώντας συνάμα κομμάτι των αγώνων των καταπιεσμένων που έχουν ως στόχο να απαλλαγούν από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της αδικίας και να κερδίσουν την ελευθερία τους. Πέραν όλων αυτών όμως, είναι μια διαρκής υπενθύμιση πως τίποτα δεν χαρίζεται από καμία εξουσία· τα πάντα κερδίζονται με τους αγώνες.
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ
ΗΤΑΝΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ
Προσδιορισμένη ως μια ιδιαίτερη στιγμή του αέναου κοινωνικού-ταξικού πολέμου η 17η Νοέμβρη δεν μπορεί παρά να είναι ημέρα κομβικής σημασίας τόσο για τους καταπιεσμένους όσο και για το κράτος, το οποίο προσπάθησε από την πρώτη στιγμή να τη σβήσει από την κοινωνική συνείδηση αποδομώντας τα όποια εξεγερτικά της περιεχόμενα. Κι ότι δεν κατάφερε με την συνεχή καταστολή, προσπάθησε να το πετύχει μέσω της διαστρέβλωσης της κοινωνικής μνήμης μετατρέποντάς το σε άλλη μία θεατρινίστικη «εθνική γιορτή» που παρουσιάζει την λαϊκή εξέγερση σαν μία φοιτητική φιέστα. Επιδίωξε έτσι να μας πείσει ότι ο αγώνας αποτελούσε μια εκδήλωση «εθνικής ομοψυχίας», στον οποίον συμμετείχαν δυνάμεις από όλο το φάσμα της πολιτικής σκηνής. Όσο όμως και αν αποκρύπτει τα ριζοσπαστικά και ταξικά χαρακτηριστικά της, η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήρθε ως αποτέλεσμα της συσσωρευμένης οργής των φοιτητών και της κοινωνικής βάσης απέναντι, όχι μόνο στο καθεστώς της δικτατορίας, αλλά συνολικά απέναντι στο κυρίαρχο καπιταλιστικό-εκμεταλλευτικό σύστημα. Δεν ξεχνάμε ούτε τα αντικαπιταλιστικά-αντιεξουσιαστικά συνθήματα στους τοίχους του Πολυτεχνείου, ούτε τρέφουμε αυταπάτες για τη σύσταση των εξεγερμένων. Εκείνη την εποχή άλλωστε η κυρίαρχη γραμμή των αστών πολιτικών μιλούσε για συνδιαλλαγή με τη δικτατορία. Το κίνημα αυτό βασίστηκε στις κοινές ανάγκες φοιτητριών και εργατών αποτελώντας ένα από τα πιο εκλεκτά παραδείγματα άμεσης δράσης από τα κάτω, που έχουν ξεδιπλωθεί στην σύγχρονη ελληνική ιστορία. Όσο η ταξική μας μνήμη παραμένει ζωντανή και ασυγκίνητη μπροστά στη μελοδραματική παράσταση των ισχυρών, τόσο θα τασσόμαστε υπέρ των καταπιεσμένων, κόντρα σε αυτούς που στρατεύτηκαν στο πλευρό του χουντικού καθεστώτος πολεμώντας με κάθε δυνατό τρόπο την αγωνιζόμενη κοινωνία.
ΔΥΣΒΑΣΤΑΧΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ
Βρισκόμαστε σε μία περίοδο ιδιαίτερα οξυμένης ακρίβειας και αύξησης του κόστους ζωής για ένα ευρύ κομμάτι της κοινωνίας το οποίο ξεπερνά ακόμα και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα που είναι το υποκείμενο που πάντοτε πλήττεται πρώτο όταν ξεσπούν κρίσεις του καπιταλισμού. Ανατιμήσεις των προϊόντων, αυξήσεις των ενοικίων, των λογαριασμών και των τιμών των καυσίμων, ιδιωτικοποίηση κάθε αγαθού και υπηρεσίας όπως η υγεία και η παιδεία, ενεργειακή κρίση, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και παράδοση του φυσικού κόσμου στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα της ταξικής βίας που δεχόμαστε και που πλέον θέτουν ξεκάθαρο ζήτημα επιβίωσης για τους ανθρώπους των κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Όλα τα παραπάνω δεν έρχονται σε κενό χρόνο, καθώς εδώ και χρόνια βιώνουμε μια συνολική και βαθιά κρίση του συστήματος, η οποία έγινε εμφανής σε όλους με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του '08. Είναι προφανές, ότι σε περιόδους κρίσης, οι κυρίαρχοι εντείνουν την επίθεσή τους σε βάρος της κοινωνίας με σκοπό να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους και να επιστρέψουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στην μέγιστη δυνατή κερδοφορία. Έτσι, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, έχουμε γίνει μάρτυρες μιας διαρκούς φτωχοποίησης της κοινωνικής βάσης, η οποία αποτυπώνεται τόσο στη μείωση των μισθών, την αύξηση της ανεργίας και την ακρίβεια, όσο και στην μετατροπή κάθε κοινωνικού αγαθού σε προνόμιο των λίγων προνομιούχων. Όλα αυτά, ως φοιτητές, μας επηρεάζουν άμεσα στον καθημερινό αγώνα για επιβίωση. Πιο συγκεκριμένα πληττόμαστε στα παρακάτω: πληρωμές εισιτηρίων για τις μεταφορές μας, φραγμοί στο δικαίωμα δωρεάν σίτισης και η πλήρης αδιαφορία για την τραγική κατάσταση που επικρατεί στις εστίες του Πανεπιστημίου συγκροτούν μια σταδιακή απόσυρση του κράτους από κάθε παροχή φοιτητικής μέριμνας με αποτέλεσμα το ολοένα και αυξανόμενο κόστος φοίτησης να μετακυλίεται στις πλάτες μας. Βλέπουμε να αρχίζουν να θεσπίζονται μεταπτυχιακά με καταβολή διδάκτρων και νέους νόμους-πλαίσια να τσακίζουν κάθε αξία που έως τώρα είχε απομείνει στα πτυχία μας προκειμένου να δημιουργηθούν αναλώσιμοι και φτηνοί εργάτες.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ
Οι τελευταίοι νόμοι έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και της αποσάθρωσης της δημόσιας παιδείας, με τα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος να καταρρίπτονται το ένα πίσω από το άλλο. Ο νόμος Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη, άλλωστε, αποτελεί τον νόμο που αποτυπώνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τα σχέδια των κυρίαρχων για τα πανεπιστήμια και τη δημόσια παιδεία. Σε ένα αμιγώς ταξικό εκπαιδευτικό σύστημα, όπου η πρόσβαση στα πανεπιστήμια, αν και φαινομενικά δημόσιο αγαθό, ήταν ανέκαθεν το προνόμιο όσων μπορούσαν να επωμιστούν το οικονομικό βάρος των φροντιστηρίων, η ΕΒΕ ήρθε για να εντείνει τους ταξικούς φραγμούς στην ανώτατη εκπαίδευση, μπλοκάροντας χιλιάδες φοιτητές από τα πανεπιστήμια και αφήνοντας τμήματα χωρίς εισακτέους. Ταυτόχρονα σε συνδυασμό με την εξίσωση των πτυχίων ιδιωτικών κολλεγίων-δημόσιων πανεπιστημίων ενισχύονται οι στρατιές ανειδίκευτων και άρα πιο κακοπληρωμένων και εύκολα εκμεταλλευόμενων εργαζομένων, αυξάνοντας τα κέρδη του κεφαλαίου και εγκαθιδρύοντας την εργασιακή δυστοπία. Επιπλέον, τα όρια φοίτησης και οιδιαγραφές φοιτητών που περιλαμβάνονται στους νόμους του τελευταίου διαστήματος αποτελούν ξεκάθαρα εκδικητικά μέτρα που έρχονται να τιμωρήσουν όποιον φοιτητή ανήκει στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και αναγκάζεται να δουλεύει προκειμένου να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Μέσω της εισαγωγής των ΟΠΠΙ, των πειθαρχικών, των τουρνικέ και των face control στις εισόδους των σχολών το κράτος αποσκοπεί στο τσάκισμα των φοιτητικών αγώνων και των συλλογικών διαδικασιών των φοιτητών και στην οπισθοχώρηση του ταξικού-κοινωνικού κινήματος. Κράτος και κεφάλαιο θέλουν να δημιουργήσουν ένα πανεπιστήμιο όπου θα βασιλεύει ο «νόμος και η τάξη» της αγοράς, της πειθάρχησης , της εντατικοποίησης και του ελέγχου, μετατρέποντας το πανεπιστήμιο σε γραμμή παραγωγής αναλώσιμων εργαζομένων, έτοιμων για κατανάλωση από τα μελλοντικά αφεντικά, όσο οι φοιτητές θα λειτουργούν ως πειθήνια, κουρδισμένα πιόνια σε ένα χώρο πλήρως αποστειρωμένο από κάθε ίχνος πολιτικής ζύμωσης και δράσης.
ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ
Σύμφωνα με το νέο νόμο τα πτυχία χάνουν εντελώς την αξία τους , καθώς αυτά δεν θα περιλαμβάνουν κανένα επιστημονικό υπόβαθρο και επιπλέον εντείνεται η σύνδεση των πανεπιστημίων με τη αγορά εργασίας, μέσω της έρευνας και της κακοπληρωμένης πρακτικής, καθώς η υποχρηματοδότηση θα δώσει την ευκαιρία σε ιδιώτες να πραγματοποιήσουν της έρευνες που επιθυμούν με το αντίστοιχο κεφάλαιο που θα διαθέσουν. Για να εξασφαλίσει την εισβολή του κεφαλαίου στη λειτουργία των ιδρυμάτων, ο νέος νόμος θεσπίζει τον ρόλο του μάνατζερ όπου θα διαχειρίζεται τα οικονομικά του πανεπιστημίου. Τέλος, η κυβέρνηση βάζει στο στόχαστρο και τους φοιτητικούς συλλόγους δημιουργώντας τα φοιτητικά συμβούλια και τα ενιαία ψηφοδέλτια στην προσπάθεια να διαλύσει τον συνδικαλισμό μέσα στα πανεπιστήμια. Έτσι καταρρίπτεται ένα ακόμα κεκτημένο του αιματοβαμμένου αγώνα του Νοέμβρη, αποστειρώνοντάς τα πανεπιστήμια από οποιαδήποτε πολιτική δράση, αφού το «αρμόδιο» σύμφωνα με τον συγκεκριμένο νόμο όργανο λήψης αποφάσεων των φοιτητών δε θα είναι παρά ένα συμβούλιο τύπου 15μελές, το οποίο θα χαρακτηρίζεται από πλήρη έλλειψη πολιτικού χαρακτήρα.
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Καθημερινά παραδείγματα ξυλοδαρμών από μπάτσους σε αγωνιστές και αγωνίστριες, εκκενώσεις καταλήψεων, επιθέσεις σε αυτοοργανωμένους χώρους και εγχειρήματα, χρήση άγριας βίας απέναντι σε διαδηλώσεις είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα της καθημερινής μεταχείρισης του κράτους απέναντι σε αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την καθημερινή παρουσία μεγάλου πλήθους μπάτσων στα Εξάρχεια, που θυμίζει κατεχόμενο έδαφος, το κράτος (σε συνεργασία με το παρακράτος και τις μαφίες) προσπαθεί να τσακίσει τις όποιες ταξικές αντιστάσεις έμειναν στην ιστορική γειτονιά της Αθήνας. Επιπλέον, έχοντας ψηφισμένο νόμο ο οποίος περιλαμβάνει στην ουσία απαγόρευση των διαδηλώσεων (Ιούλιος 2020), δρομολογείται μία κατεύθυνση αποσιώπησης οποιασδήποτε φωνής αντίστασης, ενώ παράλληλα ένα από τα κομβικότερα ίσως σημεία που αναδεικνύει την κατάσταση που περιγράφεται, είναι η διάταξη του νόμου 4777 που θεσμοθετεί την δημιουργία των ΟΠΠΙ (Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων). Η ομάδα αυτή, μετά τις συνεχείς εξαγγελίες για την "πρεμιέρα" της που διήρκησαν περίπου 1 χρόνο πραγματοποίησε την πρώτη της είσοδο με συνοδεία ΜΑΤ και ΟΠΚΕ σε ΑΠΘ, ΕΚΠΑ και ΕΜΠ. Οι πρώτες προσπάθειες του κράτους για ένταξη της πανεπιστημιακής αστυνομίας σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα ήρθε μαζί με πολλαπλές ρίψεις χημικών, ξυλοδαρμούς και συλλήψεις απέναντι στους φοιτητές που υπερασπίζονταν καθημερινά τον χώρο ασύλου. Χαρακτηριστική είναι η κατάσταση στο campus του ΑΠΘ, όπου ΜΑΤ και ασφαλίτες από τον Ιανουάριο του 2021 έχουν στρατοπεδεύσει μέσα στο πανεπιστήμιο με πρόφαση την περιφρούρηση της ανεγερθείσας βιβλιοθήκης στη θέση του εκκενωμένου «Στέκι στο Βιολογικό». Η ΟΠΠΙ - αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι του νόμου ΚΧ- έρχεται να απαντήσει στην κουβέντα για την πάταξη της ανομίας και της εγκληματικότητας στα πανεπιστήμια, αλλά στο βάθος έχει σαν στόχο την πάταξη των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, όπου παράνομο θα χαρακτηρίζεται οτιδήποτε ξεπερνά το ορισμένο θεσμικό πλαίσιο, οτιδήποτε δηλαδή αμφισβητεί την κυρίαρχη αφήγηση. Ουσιαστικά, η παρουσία της αστυνομίας στα πανεπιστήμια αποσκοπεί και έρχεται για να προστατέψει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Συμπερασματικά, έχει αξία να δούμε πως η καταστολή με την οποία έρχονταν αντιμέτωποι οι αγωνιζόμενοι φοιτητές ενάντια στην χούντα τον Νοέμβρη, έχει κοινά σημεία με αυτήν που βιώνουμε στο σήμερα. Οι μορφές που αυτή παίρνει ανά τα χρόνια μπορεί να διαφέρουν, ωστόσο η ουσία παραμένει η ίδια: οφείλουμε εμείς από πλευράς μας να δίνουμε στον αγώνα μας μία συνέχεια, να απαντάμε στις κρατικές επιθέσεις και να αντεπιτιθόμαστε ώστε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας και να πάρουμε πίσω όσα μας ανήκουν.
Η ΦΛΟΓΑ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙΕΙ
Η φετινή επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου έρχεται μέσα σε μια περίοδο λυσσαλέας επίθεσης του κράτους και των αφεντικών σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Με την καταστολή να αποτελεί κανόνα για όποιον τολμάει να βγει στον δρόμο, τα ΜΜΕ να λασπολογούν και να διασπείρουν τον τρόμο, την ακρίβεια να ωθεί όλο και περισσότερους ανθρώπους στο όριο της φτώχειας, και τα φοιτητικά κεκτημένα όπως το άσυλο να ισοπεδώνονται ένα-ένα, εμείς οφείλουμε να κρατήσουμε τη φλόγα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ζωντανή.Γιατί το πολυτεχνείο τρόμαζε και θα τρομάζει την εξουσία. Και όσο προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την ιστορική αλήθεια μετατρέποντάς το σε ακίνδυνη εθνική γιορτή, εμείς θα αφορμόμαστε από τους αγώνες του παρελθόντος μην ξεχνώντας τους νεκρούς που έφερε η καταστολή των μετέπειτα επετείων της 17ης Νοέμβρη. Για τον Ιάκωβο Κουμή, τη Σταματίνα Κανελοπούλου, τον Μιχάλη Καλτεζά. Κόντρα λοιπόν στη καταστολή και την ποινικοποίηση των αγώνων μας, κόντρα στην όξυνση των ταξικών φραγμών, κόντρα στην δημιουργία ενός πανεπιστημίου που θα χωρά όλο και λιγότερους, οφείλουμε να πιάσουμε ξανά το νήμα των αγώνων και να υπερασπιστούμε με κάθε κόστος τις ανάγκες και τα ταξικά μας συμφέροντα. Να οργανωθούμε, να προτάξουμε την πίστη στον συλλογικό αγώνα, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση. Με όργανα λήψης αποφάσεων τις γενικές συνελεύσεις, όπλα τις συντονισμένες - στη βάση - καταλήψεις διαρκείας και τις μαζικές διαδηλώσεις να μετατρέψουμε τις σχολές σε ζωντανά κέντρα αγώνα, σε τόπους συλλογικής συζήτησης, ζύμωσης, αμφισβήτησης και αντίστασης.
Γιατί στις ιστορικές συγκυρίες, που εκτυλίχθηκαν και εκτυλίσσονται μπροστά μας, η εξέγερση είναι η μόνη επιλογή τω ζωντανών, το ίδιο το ρεύμα της ζωής… δεν μπορεί κανείς να την αρνηθεί χωρίς να αρνηθεί την ίδια τη ζωή…
γιατί η εξέγερση είναι πάντα ζωντανή
ΠΟΡΕΙΑ: ΠΕΜΠΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 18:00 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ, ΗΤΑΝΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ
ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΡΟ - Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
κάλεσμα : Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Πατρών
17 Νοέμβρη, Όλοι στη Διαδήλωση του Πολυτεχνείου
ΣΤΟN ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Αθήνα: 15.00, πλ. Κλαυθμώνος
Θεσσαλονίκη: 17:00, Πολυτεχνείο
Ιωάννινα: 18:00, Δόμπολη
Πάτρα: 18.00, Παράρτημα
ΚΑΤΩ Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ!
Αγώνας παντού ενάντια σε Φτώχεια, Καταστολή, Πόλεμο, Πολιτική σήψη
49 χρόνια από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, συνθήματα όπως «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και «ΕΞΩ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ» γίνονται δραματικά επίκαιρα - το ίδιο η σημασία, τα διδάγματα της Εξέγερσης. Όλες οι κατακτήσεις από τους αγώνες του Πολυτεχνείου (βιοτικό επίπεδο, καθολική Ασφάλιση, Δημόσια Δωρεάν Παιδεία - Υγεία, συνδικαλιστικά, δημοκρατικά, πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες, ισότητα των γυναικών και προστασία των παιδιών, εργασιακή αξιοπρέπεια κ.ά) ξηλώνονται από τον υπερ-δεκαετή μνημονιακό μεσαίωνα που έχουν επιβάλλει οι αγριάνθρωπες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, όλες οι κυβερνήσεις-τσιράκια του μεγάλου κεφαλαίου (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ). Αυτοί που κυβερνούν δια πυρός και σιδήρου, απομονωμένοι από την κοινωνία, βουτηγμένοι μέσα στην χλιδή, τα σκάνδαλα, τη σήψη και την διαφθορά.
Εμείς οι εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι, φτωχά λαϊκά στρώματα μπαίνουμε σε έναν από τους σκληρότερους χειμώνες των τελευταίων ετών. Καλούμαστε να πληρώσουμε ξανά το «μάρμαρο» της τεράστιας ακρίβειας και φτώχειας, των τρομακτικών κινδύνων που εγκυμονεί η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία και η όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ των αστικών τάξεων σε Ελλάδα και Τουρκία.
ΟΥΚΡΑΝΙΑ - ΠΟΛΕΜΟΣ: η ανθρωπότητα κρατάει την ανάσα της. Η κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης ανάμεσα σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσία (αλλά και Κίνα), τα αδιέξοδα του αντιδραστικού καθεστώτος Πούτιν, η λυσσασμένη προσπάθεια των δυτικών ιμπεριαλιστών να συντρίψουν τη Ρωσία, λίγο θέλουν να ανοίξουν την πόρτα του τρελοκομείου, της καταστροφής ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου. Είτε με πυροδότηση νέων μετώπων είτε με ανεξέλεγκτη κλιμάκωση ή και χρήση πυρηνικών. Οι ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ (και όλων των αστικών δυνάμεων ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.) είναι εγκληματικές. Έχουν ταχθεί στην πρώτη γραμμή υπέρ των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, με τον Μητσοτάκη να λέει «είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία». Στέλνουν όπλα, στηρίζουν το βρώμικο καθεστώς Ζελένσκι, διεξάγουν άθλια αντιρωσική, αντικομμουνιστική προπαγάνδα στο όνομα δήθεν της «ελευθερίας» και «δημοκρατίας». Έχουν μετατρέψει τη χώρα σε απέραντη βάση των «συμμάχων» μας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, από τη Σούδα μέχρι την Αλεξανδρούπολη, σέρνοντας τον ελληνικό λαό στη δίνη της σύγκρουσης.
Επείγει όσο ποτέ να οικοδομήσουμε ένα μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα. Ιδιαίτερα στην Ευρώπη, όπου η σύγκρουση μας απειλεί άμεσα. Ενάντια στους ιμπεριαλιστές - πρώτα απ' όλα στους «δικούς μας» ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Ενάντια στις αστικές τάξεις και κυβερνήσεις που στηρίζουν τον πόλεμο, όπως η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ σαρώνουν. Η βαθύτατη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος ετοιμάζεται να ξεσπάσει με μια νέα οδυνηρή ύφεση. ΕΕ και κυβερνήσεις μας σπρώχνουν σε πρωτοφανή φτωχοποίηση: αφήνουν την ακρίβεια να καλπάζει, για να μην θίξουν την «αγορά», τα Χρηματιστήρια Ενέργειας, το μεγάλο κεφάλαιο και την κερδοσκοπία του. Απαιτούν να φορτωθούμε όλα τα βάρη της κρίσης και του πολέμου, να κρυώσουμε και να πεινάσουμε, πετώντας μας ξεροκόμματα («ενίσχυση των πιο ευάλωτων»). Την ίδια στιγμή, μεγάλο κεφάλαιο και πλούσιοι συσσωρεύουν αμύθητα κέρδη και πλούτο.
Για εργαζόμενους, φτωχούς και νέους, ο μήνας δεν βγαίνει με τίποτα. Τρόφιμα, θέρμανση, νοίκι, μετακινήσεις κ.λπ. γίνονται απλησίαστα, σαν είδη πολυτελείας. Τα κυβερνητικά «καλάθια» και "pass" είναι ψίχουλα κοροϊδίας μπροστά στα δισ. που μας αρπάζουν καθημερινά. Η ακρίβεια δεν είναι «θεϊκή κατάρα», οφείλεται στην κρίση του συστήματος. Στην ιδιωτικοποίηση των πάντων, για να πλουτίζουν ιδιώτες-αρπακτικά ανεβάζοντας ανεξέλεγκτα τις τιμές. Στο τάισμα των μεγαλοεπιχειρηματιών με κρατικό χρήμα (επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές κ.λπ.), που όχι μόνο δεν το επενδύουν παραγωγικά, αλλά απαιτούν διαρκή μείωση μισθών και αντεργατικά μέτρα.
ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ - ΤΟΥΡΚΙΑ: οι λαοί δεν είναι κρέας για τα κανόνια! Ο τουρκικός καπιταλισμός, προσπαθώντας να αναβαθμιστεί, ξεδιπλώνει επικίνδυνες βλέψεις. Αλλά το ίδιο επιθετικός είναι ο ελληνικός καπιταλισμός, που μετατρέπεται σε πρωτοπαλίκαρο των ΗΠΑ, «δεδομένος» και «πρόθυμος» για κάθε τυχοδιωκτισμό. Με θηριώδεις εξοπλισμούς (14 δισ. ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια, κομμένα από κοινωνικές δαπάνες), κυβέρνηση Μητσοτάκη και αστική τάξη εμφανίζονται όλο και πιο έτοιμοι να ρισκάρουν ένα «επεισόδιο», εγκαθιδρύοντας ένα ακόμα πιο σκληρό αντεργατικό και αυταρχικό καθεστώς. Όλο το επίσημο πολιτικό σκηνικό, πρώτη η ΝΔ και από πίσω ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά. κρύβονται πίσω από την «τουρκική επιθετικότητα». Έτσι ετοιμάζονται να μας ρίξουν στον τυχοδιωκτισμό μιας στρατιωτικής σύγκρουσης.
Αυτή θα είναι μια τεράστια οπισθοδρόμηση για τους λαούς και στις δύο χώρες - πρέπει να την αποτρέψουμε πάση θυσία, με κοινούς αγώνες! Δεν έχουμε τίποτα να κερδίσουμε, ούτε «ασφάλεια» ούτε «ευημερία» ούτε «εθνική περηφάνεια», από τον αντιδραστικό ανταγωνισμό των δύο αστικών τάξεων.
ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΗΨΗ: «καρκίνος» της κοινωνίας. Ο Μητσοτάκης και η κλίκα του, οι κάθε λογής Πάτσηδες, Μίχοι κ.λπ. έχουν συγκεντρώσει το μίσος των εργαζόμενων, φτωχών λαϊκών στρωμάτων και νέων. Για την εξοργιστική ανικανότητα του «επιτελικού κράτους» και την ακραία ταξική πολιτική τους. Για τα αναρίθμητα σκάνδαλα, τις ανοιχτές δοσοληψίες με μεγαλοεπιχειρηματίες και πλούσιους, την επικίνδυνη παρακολούθηση των πάντων, όπως δείχνει το ξεχείλωμα των υποκλοπών. Με την αρπακτικότητα και τον κυνισμό τους: «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει»! Στηρίζονται μόνο στους μηχανισμούς των ΜΜΕξαπάτησης, της ελίτ, των ιμπεριαλιστών. Σάπιοι, απομονωμένοι αλλά επικίνδυνοι, ποντάρουν σε μια πολιτική έντασης και καταστολής για να μείνουν στην εξουσία. Ατιμωρησία για κάθε «δικό τους» (Λιγνάδης, Novartis, Siemens…) - ΜΑΤ, ξύλο και δακρυγόνα σε φοιτητές, απεργούς, διαδηλωτές. Λαίλαπα μέτρων που καταστρέφουν και τα τελευταία δικαιώματα και κατακτήσεις στην εργασία, υγεία, παιδεία κ.λπ. (νόμοι Χατζηδάκη, Κεραμέως κ.ά.). Εκβιασμοί για αστάθεια, ακυβερνησία, εθνικούς κινδύνους, αν ο Μητσοτάκης χάσει την εξουσία… Αλίμονο αν επιτρέψουμε σε αυτούς τους «ά(χ)ριστους» να συνεχίσουν την καταστροφή!
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ!
Πλησιάζοντας στις εκλογές, επανέρχονται οι γνωστές «προοδευτικές» απάτες. Πρώτη και μεγαλύτερη η «δικαιοσύνη» και «επιστροφή της δημοκρατίας» που πλασάρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός που με την πολιτική του έστρωσε τον δρόμο στον Μητσοτάκη, ενώ έχει ψηφίσει δεκάδες νόμους μαζί με τη ΝΔ. Που έχει την ίδια νεοφιλελεύθερη πολιτική της «αγοράς» και των επιδομάτων φτώχειας, ενώ δίνει ρέστα σε φιλονατοϊσμό και «σκληρή ρητορική» στα ελληνοτουρκικά. Που κρατάει ανοιχτές πόρτες για μελλοντικές συγκυβερνήσεις «εθνικής σωτηρίας»
Η ρεφορμιστική πολιτική του ΚΚΕ είναι εντελώς αδιέξοδη και παραλυτική. Διασπά και καθηλώνει τους αγώνες, με απόλυτο κριτήριο την εκλογική ενίσχυσή του. Ενώ η καταστολή οργιάζει, προτάσσει «συμβολικές κινήσεις» και επερωτήσεις στη βουλή. Στοιχίζεται με τον αστικό εθνικισμό των «κυριαρχικών μας δικαιωμάτων» ενάντια στην «τουρκική επιθετικότητα».
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ. Χρειαζόμαστε μια τομή. Να διδαχτούμε από την επαναστατική πείρα του Πολυτεχνείου. Συμμετέχοντας ενεργά σε επιτροπές και συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς, γειτονιές, σχολές, σχολεία. Με μια ενωτική πολιτική, κόντρα σε κάθε τεχνητή διαίρεση και διάσπαση. Με αγώνες διαρκείας, όχι «συμβολικές» κινητοποιήσεις και ανούσιες θριαμβολογίες. Οργανώνοντας τη μαζική αυτοάμυνα απέναντι στη δολοφονική καταστολή. Ενώνοντας όλες τις αντιστάσεις στον στόχο να διώξουμε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, να μην επιτρέψουμε να σταθεροποιηθεί κανένας επίδοξος διάδοχος.
Σε όλο τον κόσμο, το δράμα της κρίσης, της φτώχειας, του πολέμου, της περιβαλλοντικής καταστροφής και της πυρηνικής απειλής, η αηδία για τη σήψη των επίσημων αστικών δυνάμεων, γεννάει αντιστάσεις, αγώνες, εξεγέρσεις. Να ενώσουμε τους αγώνες μας με αυτούς των εργαζόμενων και νέων στην Ευρώπης ενάντια σε ακρίβεια, φτώχεια, νεοφιλελεύθερα κόμματα και κυβερνήσεις. Η ΟΚΔΕ παλεύει για να χτίσουμε μια στέρεη επαναστατική δύναμη, που θα βοηθήσει αυτά τα κινήματα να φτάσουν στη νίκη. Για να ανοίξει ο δρόμος για τη μοναδική πραγματική εναλλακτική, μια Κυβέρνηση των Εργαζομένων και τον Σοσιαλισμό. Οργανωθείτε - Παλέψτε μαζί μας!
Θα νικήσουμε - ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ - ΜΕ ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ
- Κάτω η Ακρίβεια και η Φτώχεια. ΟΧΙ στις Ιδιωτικοποιήσεις. Kατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας. Εθνικοποίηση της ενέργειας, των τομέων-κλειδιά της οικονομίας, με εργατικό έλεγχο. Κατάργηση ΦΠΑ - Μείωση τιμών στα βασικά αγαθά. Αυξήσεις σε μισθούς - συντάξεις.
- Κάτω τα αντεργατικά μέτρα και μνημόνια- Κατάργησή του εργατοκτόνου ν. Χατζηδάκη. Διαγραφή του Χρέους. Βαριά φορολογία σε κέρδη - πλούσιους. Λεφτά για τις Κοινωνικές Ανάγκες, ΟΧΙ για Εξοπλισμούς και Καταστολή.
- ΟΧΙ στους Ιμπεριαλιστές ΗΠΑ-ΕΕ και Ρωσίας. ΟΧΙ σε Εξοπλισμούς και Πυρηνικά. Έξω Βάσεις και ΝΑΤΟ.
- Στον δρόμο σπάμε την κρατική τρομοκρατία
- Σε Ελλάδα και Τουρκία: Κοινός αγώνας - Διεθνισμός των λαών ενάντια στον πόλεμο
Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ)
Ξεκίνησε και φέτος ο τριήμερος εορτασμός για την Εξέγερση του Πολυτεχνείου στο Παράρτημα, τον ιστορικό χώρο της εξέγερσης στην Πάτρα.
49 Χρόνια μετά, οφείλουμε να θυμόμαστε τα αιτήματα της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου που παραμένουν επίκαιρα.
Να τιμήσουμε τους αγωνιστες του Πολυτεχνείου με την πάλη μας για Σπουδές - Δουλειά - Ελευθερίες - Ανεξαρτησία
Ολοι στον τριήμερο εορτασμό 15, 16 και 17 Νοέμβρη στο Παράρτημα
Ολοι στην Αντιιμπεριαλιστικη - Αντιφασιστική πορεία απο το Παράρτημα στις 6μμ την Πέμπτη 17 Νοέμβρη
Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ
Πολυτεχνείο 2022: Η λάμψη της εξέγερσης φωτίζει τους αγώνες για «ψωμί-δουλειά-ειρήνη ελευθερία»!
Ανακοίνωση του ΣΕΡΕΤΕ Αχαΐας για τον φετινό εορτασμό του Πολυτεχνείου
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου εμπνέει και διδάσκει ότι όποιος δεν προσαρμόζεται με την «κανονικότητα» της φτώχειας και της ανελευθερίας, όχι απλά δεν πεθαίνει, αλλά ανοίγει το δρόμο για να ζήσει όπως πραγματικά του αξίζει. Ότι όταν όλα γύρω χειροτερεύουν επικίνδυνα, οι εξεγέρσεις του λαού και της νεολαίας ανατρέπουν τους τυράννους και όχι ο συμβιβασμός…
Δε συμβιβαζόμαστε με τα ψίχουλα που μας προσφέρουν…
Ενώ όλη η κοινωνία αναστενάζει και κοιτά να δει πως θα τα βγάλει πέρα τον χειμώνα (και ναι το fuel pass μάλλον δε μας έσωσε) , η κυβέρνηση «διαφημίζει» τη χώρα διεθνώς με την πιο επιτυχημένη εκδοχή του "Big Brother" σε εθνική κλίμακα, μέσω των παρακολουθήσεων χιλιάδων ανθρώπων. Χαφιεδισμός-καταστολή-παρακολουθήσεις είναι αναγκαίο συμπλήρωμα της επιθετικής πολιτικής της κυβέρνησης η οποία προχωράει ακάθεκτη βάζοντας στο στόχαστρο τις ανάγκες των εργαζομένων, με αιχμή αυτή τη φορά την ακρίβεια και την τεράστια αύξηση του κόστους ζωής. (και ναι το καλάθι του νοικοκυριού για άλλη μια φορά δε μας έσωσε…)
Οι αυξήσεις σε ενέργεια και είδη πρώτης ανάγκης - αποτέλεσμα από τη μια της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων των κοινωνικών αγαθών, της στήριξης των μονοπωλίων, αλλά και του σχεδιασμού της παραγωγής με κριτήριο το κέρδος των λίγων- αποθρασύνουν τα αστικά επιτελεία που προαναγγέλλουν χειμώνα - ανάλογο του 1942 - δηλαδή μας απειλούν με πείνα!
Μετά την μαζική απεργία στις 9 Νοέμβρη ο τριήμερος εορτασμός του Πολυτεχνείου αποτελεί ευκαιρία για να μη γίνει η απεργία «εξαίρεση», αλλά να συνεχιστούν οι εργατικοί αγώνες και να κλιμακωθούν ακόμα περισσότερο και μετά το Πολυτεχνείο σε ένα συνολικό σχέδιο απεργιακού αγώνα διαρκείας για να αντιστραφεί το κλίμα υπέρ των εργαζομένων. Για να χάσουν οι «μεγάλοι» και να ζήσουμε εμείς.
Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου θα είναι και φέτος σημείο αγώνα και αντίστασης. Σημείο συνάντησης των αγώνων των φοιτητών απέναντι στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και που θέλουν για να το φυλάνε, των μαθητών απέναντι στο σχολείο της αγοράς και τους ταξικούς φραγμούς, των εργαζόμενων για αξιοπρεπείς μισθούς και συλλογικές συμβάσεις με όλα τα δικαιώματα. Σημείο αντιπολεμικής πάλης και κραυγής ειρήνης, απέναντι στον άδικο πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία και απειλεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα στον πυρηνικό όλεθρο, στα σχέδια των κυβερνήσεων που μας παρασέρνουν σε έναν επικίνδυνο ανταγωνισμό για το μοίρασμα της περιοχής της ΝΑ Μεσογείου. Σημείο αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνηση της ΝΔ και της πολιτικής του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που με την συναίνεση όλου του πολιτικού συστήματος.
Ο κλάδος της έρευνας, όπως καταδεικνύουν τα στρατηγικά αναπτυξιακά πλάνα των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, είναι ακόμη ένας τομέας οικονομικής δραστηριότητας και κερδοφορίας. Την σταθερή κρατική χρηματοδότηση πλέον αντικαθιστά η ιδιωτική "πρωτοβουλία" και το αέναο κυνήγι εθνικών και υπερεθνικών προγραμμάτων -που συρρικνώνεται λόγω της υποβόσκουσας οικονομικής κρίσης- με δραματικές συνέπειες για την εργασιακή πραγματικότητα των εργαζομένων. Τα διαρκή προβλήματα ελαστικής, ανασφάλιστης, υπαμειβόμενης ή και αμισθί εργασίας πλέον και με βάση το νέο νόμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση γίνονται κανόνες. Κερασάκι στην τούρτα αποτελεί η συγκρότηση και προσπάθεια εγκατάστασης της ΟΠΠΙ στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα για να προστατευθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα εντός του Πανεπιστημίου και να σιωπήσουν οι όποιες φωνές και προσπάθειες υπεράσπισης του δημόσιου χαρακτήρα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και του κοινωνικού ρόλου της έρευνας.
Ειδικά σε αυτή τη φάση της κατακόρυφης εκτόξευσης του κόστους ζωής προτάσσουμε την ανάγκη άμεσων αυξήσεων-κανένας εργαζόμενος ή υπότροφος κάτω από 1000 ευρώ!
Εμείς που δεν έχουμε ούτε τα βασικά, τα ζητάμε όλα!
Εμείς, που διεκδικούμε την αναγνώριση και πλήρη κατοχύρωση όλων των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Εμείς, που ειδικά σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις με τα ψίχουλα των υποτροφιών και το μπλοκάκι. Εμείς, που προχωρήσαμε σε πανελλαδική κλαδική απεργία τον περασμένο Μάϊο για να διεκδικήσουμε μισθό-ωράριο-ασφάλιση, μας ενώνει με το σύνολο των εργαζομένων και της νεολαίας η ανάγκη να παλέψουμε απέναντι σε κυβέρνηση-ΕΕ-ΝΑΤΟ για την ανατροπή της πολιτικής τους για να διεκδικήσουμε μαζί «ψωμί, παιδεία, υγεία, ελευθερία».
Παλεύουμε για:
ΨΩΜΙ
Για μόνιμη και σταθερή εργασία με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας στον κλάδο της έρευνας. Κατάργηση του ΦΠΑ και μείωση των τιμών στα βασικά είδη κατανάλωσης (τρόφιμα, καύσιμα, ρεύμα).
ΠΑΙΔΕΙΑ
Για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία με αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Κατάργηση του νόμου Κεραμέως - Χρυσοχοίδη. Έρευνα με βάση τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των επιχειρήσεων. Απελευθερωτική παιδεία, ενάντια στο σκοταδισμό και τον ανορθολογισμό.
ΥΓΕΙΑ
Για ποιοτικό - δημόσιο σύστημα υγείας, με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, κόντρα στην χρόνια συνειδητή διάλυση του και στην εγκληματική διαχείριση της πανδημίας.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Για τα σύγχρονα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Ελεύθερη ερευνητική δραστηριότητα. Όχι στις πατέντες. Ενάντια στο δόγμα «νόμος και τάξη», την αστυνομοκρατία, και την καλλιέργεια κλίματος φόβου, που στοχεύει στη φίμωση οποιασδήποτε φωνής εναντίωσης στην κυρίαρχη πολιτική.
Συμμετέχουμε στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου 15-16-17/11 στο Παράρτημα.
Στηρίζουμε τις δράσεις του Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων των Φοιτητικών Συλλόγων
Καλούμε στην πορεία την Πέμπτη 17 Νοέμβρη στις 18:00 από το Παράρτημα
