kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση για το Πολυτεχνείο

17 Νοέμβρη 2022 | Θάνατος στο κράτος και τον καπιταλισμό

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

Το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας, μην έχοντας πλέον να υποσχεθεί τίποτα άλλο πέρα από θάνατο, υποταγή και εξαθλίωση, επιχειρεί με σφοδρότητα να επιβάλλει στην κοινωνία τις εξαγγελίες του περί «τέλους της ιστορίας», πασχίζοντας να πείσει με κάθε τρόπο πως δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική για τις ανθρώπινες κοινωνίες πέρα από αυτήν όπου η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία θα είναι αναγκασμένη να ζει στιγματισμένη από την ανέχεια και τη φτώχεια, τις κακουχίες και τις αρρώστιες, τους πολέμους και τις καταστροφές.

Για τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους η μόνη ελπίδα και προοπτική για έναν κόσμο ισότητας, ειρήνης και ελευθερίας βρίσκεται στην Οργάνωση από τα κάτω μέσα από αδιαμεσολάβητους αντιιεραρχικούς και ακηδεμόνευτους αγώνες για την ανατροπή του κόσμου του κράτους και του καπιταλισμού στην κατεύθυνση της Κοινωνικής Επανάστασης. Για να ξαναφτιάξουμε τη ζωή με βασικά συστατικά την κοινωνική αλληλεγγύη, τη συνεργασία, χωρίς αφεντικά και δούλους και να κάνουμε απτή πραγματικότητα τη γενικευμένη κοινωνική Αυτοδιεύθυνση.

από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του
ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
…στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ / ΟΡΓΑΝΩΣΗ / ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΠΕΜΠΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 2022

ΑΘΗΝΑ: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 15.00 ΠΛ. ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ, ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 17.00 ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΠΘ

κάλεσμα : Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

πηγή : http://apo.squathost.com/afisa-17-noemvri-202…

Κάτω η εξουσία - Οργάνωση και Αγώνας
Το αίμα δεν είναι νερό - Η μνήμη δεν είναι σκουπίδι

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973 έχει βρει ζεστό καταφύγιο στη μνήμη κάθε αγωνιζόμενου υποκειμένου, στη μνήμη κάθε ανθρώπου που γνωρίζει πολύ καλά πως το κλειδί είναι κάτω απ' το γεράνι, πως οι εξεγέρσεις που επιδιώκουμε δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση όνειρα θερινής νυκτός, αλλά ''μαύρες'' σελίδες στα τεφτέρια του κράτους και αυτό γιατί φυσικά έχουν αποκτήσει σάρκα και οστά πολλάκις στο παρελθόν. Το Πολυτεχνείο είναι αναμφισβήτητα μία από τις εξεγέρσεις που υλοποιήθηκαν βγάζοντας τη γλώσσα στο κατεστημένο και αποδεικνύοντας πως η επανάσταση δεν είναι απλά ένα ρομαντικό κι εξιδανικευμένο όνειρο, αλλά αδήριτη επιθυμία στις καρδιές μας και μοναδικός σκοπός στο μυαλό.

«Εκπαιδευτική Αναδιάρθρωση και η αναγκαιότητα υπεράσπισης του Ασύλου, όπως κατοχυρώθηκε από την εξέγερση του Πολυτεχνείου»

Τόσα χρόνια μετά βρισκόμαστε αντιμέτωποι/ες με μια κωμικοτραγική κατάσταση, καθώς καλούμαστε να ''γιορτάσουμε'' της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μέσα σε πανεπιστήμια παντελώς αστυνομοκρατούμενα. Είναι απαραίτητο για τον κρατικό μηχανισμό και το κεφάλαιο, να δομηθούν πανεπιστήμια στα μέτρα τους, δίχως σταγόνα δημιουργικότητας, γεμάτα αστυνομία και ρουφιανιά και τη γνώση εμπόρευμα. Πανεπιστήμια με δίδακτρα και ταξικούς φραγμούς, με την μέριμνα να ελαχιστοποιείται, και τις μπίζνες εταιρειών να ευνοούνται, σε βάρος της κάλυψης των βασικών αναγκών, με παραγόμενη έρευνα στην υπηρεσία του πολέμου και της καταστολής, η οποία είναι μακριά από τις κοινωνικές ανάγκες και την ταξική πλειοψηφία.
Για να επιτευχθούν όλα αυτά, είναι απαραίτητη η καταστολή οποιασδήποτε εστίας αντίστασης και αγώνα εντός των πανεπιστημίων, ενώ ταυτόχρονα δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε την αυτ-αξία της ίδιας της καταστολής ως απαραίτητο στοιχείο του εξουσιαστικού κρατικο-καπιταλιστικού συστήματος. Αντιλαμβάνονται την απειλή του ριζοσπαστικού φοιτητικού κινήματος, και δρουν ανάλογα. Οι εκκενώσεις του ΑΚΙ, του στεκιού στο βιολογικό, οι πολλαπλές επιθέσεις της αστυνομίας σε συγκεντρώσεις φοιτητ(ρι)ών και οι επακόλουθοι τραυματισμοί φοιτητών, οι αμέτρητες συλλήψεις φοιτητών/ριών και αλληλέγγυων και πάνω από όλα, η μόνιμη πλέον παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων εντός του ασύλου και η καταπάτησή του, προδίδουν τις διαθέσεις τους.

Το δόγμα της προληπτικής αντιεξέγερσης αποτελεί την προμετωπίδα της κρατικής κατασταλτικής πολιτικής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Δικαστικές και παραδικαστικές μεθοδεύσεις σε αγωνιστές στήνονται με βάση δείγματα DNA, αστυνομικές επιθέσεις σε διαδηλώσεις με χρήση του νόμου για την περιστολή των διαδηλώσεων, λοκ άουτ σε πανεπιστήμια που αποφασίζεται έκτακτα με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου επιδιώκουν να διατυμπανίσουν την ψευδεπίγραφη επικυριαρχία του Κράτους. Μια επικυριαρχία που μεθοδικά χτίζεται με την παγίωση της αστυνομικής επιτήρησης στον δημόσιο χώρο και τις γειτονιές και την προσπάθεια εγκαθίδρυσης ειδικού σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας που αν και μέχρι τώρα έχει αδρανοποιηθεί πίσω από τις ασπίδες των ματ, σίγουρα η ίδια η μονιμοποίηση των αστυνομικών δυνάμεων μέσα στο ΑΠΘ είναι ίσως η πιο σημαντική αιχμή με την οποία το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να αναμετρηθεί και να νικήσει, όπως το '21 με τις καταλήψεις, τις μαζικές κινηματικές διαδικασίες και την μαχητική παρουσία στον δρόμο.

«Μία ακόμη κρίση άμεσο παράγωγο των αντιφάσεων του κράτους και του καπιταλισμού, οι μεγάλοι απεργιακοί αγώνες ως απάντηση»

Και εκτός πανεπιστημίων, βέβαια, οι συνθήκες είναι εξίσου απελπιστικές. Σε διεθνές επίπεδο οι συνέπειες του πολεμικού σφαγείου που επικρατεί στην Ουκρανία δεν αποτυπώνονται μόνο στην ίδια τη χώρα, με νεκρούς αμάχους και χιλιάδες ξεριζωμένους να την εγκαταλείπουν, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο - αντίστοιχα και στην Ελλάδα. Η ήδη αντικοινωνική διαχείριση της πανδημίας εκ μέρους της κυβέρνησης σηματοδότησε την απαρχή μιας νέας οικονομικής κρίσης, η οποία έχει αναζωπυρωθεί μετά την έναρξη του πολέμου. Η λαίλαπα του πολέμου έχει προκαλέσει την περαιτέρω φτωχοποίηση της κοινωνίας, με τις τιμές σε βασικά αγαθά - ρεύμα και θέρμανση- να αυξάνονται ακόμη περισσότερο από τις φετινές ανατιμήσεις. Η φοιτητική μέριμνα αποτελεί και βασικό πεδίο αποτύπωσης της ακρίβειας που μαστίζει την κοινωνία. Τα φοιτητικά νοίκια άπιαστα, τα κριτήρια επιλογής στις εστίες πολλαπλά, οι βλέψεις για κάρτες σίτισης έντονες και πάει λέγοντας. Αν είσαι πληβείος δεν έχεις το δικαίωμα, λοιπόν, να σπουδάσεις, καθώς πρώτα πρέπει να εφεύρεις τρόπους για την επιβίωσή σου.

Οι χώροι εργασίας αποτελούν κολαστήρια για τους/τις εργαζόμενους/ες, με τους τελευταίους να υπόκεινται σε ακραία εκμετάλλευση, πολύ μακριά από την απλή άντληση υπεραξίας από τα αφεντικά. Επισφαλής εργασία, ραγδαίες μειώσεις μισθών, απολύσεις, ελαστικά ωράρια εργασίας, εντατικοποιημένοι ρυθμοί. Πιο συγκεκριμένα, το παράδειγμα των απολύσεων στην Μαλαματίνα, δείχνει την πλήρη ασυδοσία της εργοδοσίας, η οποία, παρόλο που έχει εξασφαλισμένα κέρδη από την σύμβαση αγοράς της εταιρείας αρνήθηκε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με το σωματείο για Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και ταυτόχρονα στοχοποίησε και απέλυσε 15 εργαζόμενους. Ως απάντηση, βλέπουμε σήμερα να εκτυλίσσεται ίσως ο μεγαλύτερος απεργιακός αγώνας στην πόλη της Θεσσαλονίκης, με τους εργαζόμενους να βρίσκονται σε απεργία εδώ και δύο και πλέον μήνες, κόντρα στις εκδικητικές απολύσεις, τα ασφαλιστικά μέτρα, την κρατική καταστολή και τον απεργοσπαστικό μηχανισμό. Αυτό φάνηκε τόσο όλο τον προηγούμενο καιρό αλλά και στον σημαντικό κόμβο της απεργιακής περιφρούρησης του εργοστασίου της Μαλαματίνα αλλά και την μεγαλειώδη πανελλαδική απεργία στις 9 Νοέμβρη. Όπως φαίνεται, όπλο ενάντια στην εργασιακή υποταγή που επιβάλλουν είναι η οργάνωση σε σωματεία, η διεκδίκηση των βασικών και αναγκαίων δικαιωμάτων, οι απεργίες. Οι εργαζόμενοι/ες που δε σκύβουν το κεφάλι αποτελούν σαφέστατα ένα γερό αγκάθι που τσιμπάει το μαλακό υπογάστριο της εξουσίας και την κάνει να δυσανασχετεί.

«Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένει ζωντανή μόνο μέσα από τους αγώνες μας»

Οι μέρες ελευθερίας που ονειρευόμαστε, θαρρούμε πως αχνοφαίνονται από μακριά και δεν πρόκειται να πάψουμε να τις γυρεύουμε σαν τρελοί. Η σπίθα του Πολυτεχνείου που έμελλε να γίνει φωτιά, αποτελεί για εμάς γλυκιά έμπνευση και μας καλεί στον αγώνα, έναν αγώνα αδιαμεσολάβητο, έναν αγώνα που υπόσχεται μέρες ελευθερίας κι ισότητας. Τώρα είναι πιο σαφές από ποτέ πως τα αιτήματα του πολυτεχνείου έχουν μείνει ανεκπλήρωτα και σε καμία περίπτωση δεν απαντήθηκαν στην δημοκρατική συσσωμάτωση. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για μία γιορτή αποκατάστασης της δημοκρατίας, μίας δημοκρατίας της εκμετάλλευσης, της βίας και της καταστολής. Μιλάμε για μία εξέγερση που αγκαλιάστηκε από ολάκερη την κοινωνία απέναντι στους δυνάστες μας. Στο σήμερα λοιπόν, ως τέτοια πρέπει να την υπερασπιστούμε, γιατί δεν είμαστε όλοι μαζί απέναντι στην κρίση και την ακρίβεια, είμαστε δύο κόσμοι σε σύγκρουση. Εν τέλει ισχύει το είτε εμείς είτε αυτοί: Είτε η μεγάλη μάζα των φοιτητ(ρι)ών είτε οι μπάτσοι, οι ταξικοί φραγμοί και οι μάνατζερ, είτε ο κόσμος της εργασίας είτε η εργοδοσία. Είτε ο κόσμος της εκμετάλλευσης, της βίας και της καταστολής, είτε οι αγώνες μας, οι δομές αλληλεγγύης, οι καταλήψεις, οι Γενικές Συνελεύσεις, οι απεργιακές περιφρουρήσεις, οι διαδηλώσεις.

Μήτε στιγμή να μη λυγίσουμε, να σφίξουμε γροθιές και να περάσουμε στην αντεπίθεση, να τους δείξουμε εμείς οι ίδιοι πως οι εξεγέρσεις δεν είναι ουτοπία, αλλά γίνονται όταν το επιθυμούμε πολύ. Ονειρευόμαστε πολιτείες δυσκολοκατάχτητες κι όμως υπαρκτές, σηκώνουμε ανάστημα, πιανόμαστε απ' τη θέρμη της φωτιάς κι όλο τη ποθούμε. Κι όταν θυμόμαστε πως έχουμε να επιτελέσουμε έργο δύσκολο και χρονοβόρο, πιο πολύ πεισμώνουμε. Να βρεθούμε μαζικά σε διαδικασίες βάσης, Γενικές Συνελεύσεις, Καταλήψεις σχολών, συγκρούσεις, διαδηλώσεις, να υπερασπιστούμε το Άσυλο και τα κεκτημένα αγώνα απέναντι στην επέλαση κράτους και καπιταλισμού. Με όπλα μας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη να δομήσουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση, για τη χειραφέτηση, την αξιοπρέπεια, την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό

Από το Πολυτεχνείο του '73
το σύνθημά μας είναι Κάτω η Εξουσία

Εμπρός για Καταλήψεις, Συνελεύσεις, Συγκρούσεις, Διαδηλώσεις

Στηρίζουμε την 3μερη Κατάληψη του Πολυτεχνείου 15-17/11

Διαδήλωση Τετάρτη 17/11, 17:00 Πολυτεχνείο
με το μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών «Quieta Movere»

Η παρατεταμένη, δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και τα απότοκά της καταδεικνύουν πως το κυρίαρχο σύστημα παράγει μόνο αδιέξοδα για τους υποτελείς πληθυσμούς του, τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους. Το βάρος της κρίσης μεταβιβάζεται στους από τα κάτω. Την ίδια στιγμή το πολιτικό σύστημα βιώνει μια ταυτόχρονη κρίση που συνάδει με τη γενικότερη σήψη του καπιταλισμού. Αυτό το σύστημα δεν μπορεί να εξανθρωπιστεί ούτε να μεταρρυθμιστεί, για να εξυπηρετήσει τις κοινωνικές ανάγκες. Η λειτουργία του και η αναπαραγωγή του εδράζονται στην εκμετάλλευση και την καταπίεση των πολλών από μια ισχνή, παρασιτική μειοψηφία που κατέχει δια της έννομης, κρατικής βίας και των επικουρικών μηχανισμών ιδεολογικής και πολιτιστικής χειραγώγησης την οικονομική και πολιτική εξουσία. Αυτό λοιπόν το σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση, την καταπίεση και την αδικία πρέπει να το ανατρέψουμε.

Η κυριαρχία μέσα από την ιδεολογία και τους προπαγανδιστικούς της μηχανισμούς προσπαθεί να αποσπάσει τη συναίνεση και να διασφαλίσει την υποταγή των μαζών που εξουσιάζει. Επιχειρεί, λοιπόν, με κάθε λογής τρόπο να πείσει τους καταπιεσμένους ότι δεν υπάρχει λόγος να συνασπίζονται σε συλλογικές μορφές οργάνωσης και αγώνα. Αντιθέτως, προάγει τον ατομικό δρόμο, τη μοιρολατρία, την ιδιώτευση και την παραίτηση από τις συλλογικές διεκδικήσεις, ενώ προσφέρει και κάποιες πλασματικές ελπίδες ατομικής ανέλιξης και πλουτισμού σε όσους βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας. Βέβαια, όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Γι' αυτό, το κράτος κινείται διαρκώς προς μια κατεύθυνση έντασης της στρατιωτικοποίησης, του μιλιταρισμού, της αστυνόμευσης, του ελέγχου και της επιτήρησης. Δρα προληπτικά για το ενδεχόμενο της έκρηξης της κοινωνικής δυσαρέσκειας και οργής.

Επισταμένα, λοιπόν, η κυριαρχια επιχειρεί να διατηρεί υπόδουλη τη συνείδηση των εκμεταλλευόμενων μαζών. Προσπαθεί να τους πείσει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Ότι ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος και ότι η ιστορία έχει τελειώσει. Σε αυτό το πλαίσιο πασχίζει να αναγάγει σε κοινωνική νόρμα την αποστροφή για την πολιτική εκείνη που έχει ρητά ταξικές αιχμές, που έχει ανατρεπτική και επαναστατική κατεύθυνση. Με λίγα λόγια προσπαθεί να απονεκρώσει το όποιο ταξικό, πολιτικό αισθητήριο, να επιβάλλει την αποπολιτικοποίηση και την ιδιώτευσή, εξουδετερώνοντας έτσι τον ταξικό του αντίπαλο.

Η μνήμη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δε θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτήν την προσπάθεια απονοηματοδότησης των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Η κυριαρχία θέλει να εξαλείψει από τη συλλογική συνείδηση της κοινωνίας το γεγονός ότι η κυριαρχία των εξουσιαστών μπορεί να αμφισβητηθεί έμπρακτα από τους καταπιεσμένους. Προσπαθούν είτε να εξαλείψουν είτε να παραλλάξουν, καθιστώντας τες ακίνδυνες, ιστορικές στιγμές που διέρρηξαν τη φαινομενική κοινωνική ειρήνη που επικαλείται ότι εγγυάται ο καπιταλισμός. Η κυρίαρχη τάξη είναι αυτή που έχει τα εργαλεία, τους μηχανισμούς, αλλά και την ισχύ, για να καθορίσει την καταγραφή της επίσημης ιστορίας. Έτσι, η εξέγερση του Πολυτεχνείου, αποκομμένη από τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που τη γέννησαν, τις αιχμές και τις στοχοθεσίες που έθεσε, αλλά και τα όρια και τις αντιφάσεις που συνάντησε, καθίσταται ήδη από την αρχή της περιόδου της μεταπολίτευσης σαν μια εθνική επέτειος που επικυρώνει τον διαταξικό συμβιβασμό. Η επίσημη, εθνική αφήγηση εορτάζει την αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, μετά την επταετία της αμερικανοκίνητης χούντας, χωρίς φυσικά να αναφέρει πως αυτή η πολιτική εξέλιξη υπήρξε αναγκαίο βήμα για την καταστολή και την ενσωμάτωση των λαϊκών και εργατικών αγώνων και τη μετέπειτα ομαλοποίηση της αστικής πολιτικής λειτουργίας.

Η διατήρηση της ιστορικής μνήμης είναι καθήκον ενός κινήματος που θέλει να έχει ανατρεπτικές αξιώσεις και να στοχεύει στον επαναστατικό, κοινωνικό μετασχηματισμό. Η ιστορική εμπειρία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δεν είναι μουσειακό έκθεμα. Μπορούμε να αντλήσουμε, όμως, χρήσιμα συμπεράσματα, τα οποία πρέπει να αξιοποιήσουμε στους σημερινούς αγώνες. Καλούμαστε να θέσουμε τα δικά μας συνθήματα που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τις ανησυχίες που βιώνει σήμερα ο κόσμος των υποτελών τάξεων, επεκτείνοντας και επικαιροποιώντας το αγωνιστικό πλαίσιο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε είναι πολυμέτωπος και δεν πρόκειται να είναι εύκολος. Απέναντι στη φτώχεια και την ανέχεια, την ακρίβεια, την εξαθλίωση, τον εργασιακό μεσαίωνα και την ανεργία πρέπει να οργανώσουμε την ταξική αλληλεγγύη, να ανασυντάξουμε τους συλλογικούς και οργανωτικούς σχηματισμούς της εργατικής τάξης, να προτάξουμε τα κοινά μας υλικά συμφέροντα, τα συμφέροντα και τις ανάγκες της τάξης μας και να θέσουμε ασυμβίβαστα τις συλλογικές μας διεκδικήσεις. Να δυναμώσουμε τη διεθνιστική, ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, για να αντιπαλέψουμε το δηλητήριο του φασισμού και του ρατσισμού, αλλά και για να ορθώσουμε αναχώματα απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο που συνεπάγονται εκατόμβες νεκρών της τάξης μας. Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, αποκλεισμένοι και μετανάστες πρέπει να συμπορευθούμε οργανωμένα και να συγκεντρώσουμε τα πυρά μας συντονισμένα κατά των δυναστών μας, του κράτους, του κεφαλαίου και των λακέδων τους. Από τις σημερινές μας διεκδικήσεις που έχουν ζωτική σημασία για την επιβίωση και τη μερική βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης της τάξης μας δεν πρέπει να λείπει, όμως, η «μεγάλη εικόνα», δηλαδή η ανάγκη για τη συνολική, επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και τη ριζική αναδιοργάνωση της κοινωνικής ζωής. Ως αναρχικοί προτάσσουμε, λοιπόν, τον επαναστατικό μετασχηματισμό στις βάσεις του ελευθεριακού κομμουνισμού, για τη συλλογική οικοδόμηση μιας ακρατικής και αταξικής κοινωνίας που θα διέπεται από ελευθερία, ισότητα, κοινοκτημοσύνη, αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια, θα οργανώνεται αμεσοδημοκρατικά και φεντεραλιστικά από τα κάτω προς τα πάνω, τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο και θα ρυθμίζει συλλογικά, με κοινωνικό έλεγχο, την παραγωγή και τη διανομή από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του.

ΑΠ' ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ 73' ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

ΔΕ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ - ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ:
ΠΕΜΠΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, 17:00, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Α.Π.Θ.

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

email: lib_exthess@hoextmail.coexm
blog: libertasalonica.wordpress.com

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Κλείνουμε 49 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και η μάχη για την διατήρηση της φλόγας που ενέπνευσε γενιές παραμένει επίκαιρη όσο και δύσκολη. Όχι γιατί στην εξουσία βρίσκονται υμνητές της χούντας και απόγονοι ταγματασφαλιτών. Αυτοί δεν έφυγαν από την εξουσία μετά τη "μεταπολίτευση". Καρατζαφέρης, Ανδρεουλάκος, Φρανς Τσαγκάρης, Μανωλάκος, Δαβάκης, είναι μόνο λίγα από τα ονόματα τα οποία κοσμούσαν την πολιτική σκηνή πολύ πριν τα μπουμπούκια του πρώην ΛΑΟΣ ονειρευτούν τα έδρανα της βουλής. Το ότι πέρασαν τόσα χρόνια τους κάνει να θεωρούν πως έχουν τη δυνατότητα να ξαναγράψουν την ιστορία. Να αμφισβητήσουν το αίμα, τους αγώνες και την σημασία τους στην πορεία αυτού του τόπου. Να δαιμονοποιήσουν τις αντιστάσεις, τις κατακτήσεις, τα δικαιώματα και γενικά τις παρακαταθήκες αυτών των αγώνων. Να σβήσουν τους νεκρούς μας και μαζί τις μνήμες.

Αν όμως οι πολιτικοί απόγονοι της χούντας θεωρούν πως έχουν το δικαίωμα να επιτεθούν στη μνήμη είναι γιατί η θεσμική αριστερά τους το παραχώρησε, προσπαθώντας να την φέρει στα μέτρα της, να την ακρωτηριάσει για να την χωρέσει στη νομιμότητα της. Οι ηγεσίες των αριστερών κομμάτων έχτισαν καριέρες πάνω στο μύθο του ειρηνικού Πολυτεχνείου, όπου οι φοιτητές κλείστηκαν μέσα και χτυπήθηκαν από την χούντα απλά γιατί φώναζαν συνθήματα, αποκρύπτοντας τις μαζικές συγκρούσεις σε όλο το κέντρο της Αθήνας, τα οδοφράγματα, τις επιθέσεις σε υπουργεία, την άτακτη αποχώρηση της αστυνομίας η οποία οδήγησε στην κάθοδο του στρατού. Κατά το τριήμερο όμως της κατάληψης του Πολυτεχνείου πάνω από 300.000 διαδηλωτές συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής σε περιοχές από την Ομόνοια, τα Χαυτεία, την Πλατεία Αμερικής, την οδό Σταδίου, πλατεία Κοτζιά μέχρι και γειτονιές πολύ μακριά από το κέντρο. Οι νεκροί της εξέγερσης σε ολόκληρη την Αθήνα αμφισβητούνται από τους αναθεωρητές της ιστορίας γιατί η αριστερά μπορεί να τους επικαλείται αλλά αρνείται να τους υπερασπιστεί ουσιαστικά, αφού δε χωράνε στο αφήγημα της.

Η διατήρηση της αλήθειας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι χρέος απέναντι στους αγώνες του σήμερα και του αύριο. Σε μια κοινωνία παραδομένη στη ματαιότητα μετά από δεκαετίες αγώνων, υποταγμένη κάτω από τη μπότα των συνταγματαρχών, όταν όλα έμοιαζαν χαμένα, άρκεσε η μαχητικότητα της νιότης για να της δώσει ξανά ελπίδα και να ξεσηκωθεί. Όσο καλά και να νομίζουν οι εξουσιαστές πως ελέγχουν τις μάζες με τη βία και την αποχαύνωση, όταν η ανάγκη συναντήσει την ελπίδα δημιουργούν την έκρηξη που ονομάζουμε εξέγερση. Κι αν αυτή η έκρηξη αγνοήσει τις σειρήνες της ανάθεσης και μπολιαστεί με τις ιδέες της ανατροπής μπορεί να έχει την προοπτική της επανάστασης. Αλλιώς, της κόβουν τα ποδάρια οι έμποροι του εφικτού για να την παζαρέψουν στους διαδρόμους της εξουσίας.

Σήμερα, μετά από 15 χρόνια διαρκούς όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, όπου η προλεταριακή τάξη εξαθλιώνεται και αρκετά κομμάτια της μεσαίας προλεταριοποιούνται, όπου η οικονομική και πολιτική ελίτ επιδεικνύει τα διαρκώς αυξανόμενα πλούτη της και το μαστίγιο του αυταρχισμού έχει ξαναβγεί στους δρόμους για να σπείρει τη ματαιότητα, οι μνήμες των εξεγέρσεων δε μπορεί να είναι ούτε έρμαιο στις διαθέσεις των φασιστών, ούτε φωτογραφίες στο σκρίνιο. Η μνήμη των αγώνων είναι γιατρικό απέναντι στην κοινωνική σήψη και πυξίδα για νέους αγώνες, πιο δυναμικούς, πιο αποτελεσματικούς. Που θα δικαιώσουν τα όνειρα των επαναστατών του χθες και θα θέσουν τον πήχη για τους αγώνες του αύριο. Σε μια διαρκή πορεία προς την κοινωνική επανάσταση, τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό, την Αναρχία.

ΑΠ' ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ 73 ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ: ΠΕΜΠΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, 17:00, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Α.Π.Θ

Αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (ΕΠΘ)

17 Νοέμβρη, Όλοι στη Διαδήλωση του Πολυτεχνείου

ΣΤΟN ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Αθήνα: 15.00, πλ. Κλαυθμώνος

Θεσσαλονίκη: 17:00, Πολυτεχνείο

Ιωάννινα: 18:00, Δόμπολη

Πάτρα: 18.00, Παράρτημα

ΚΑΤΩ Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ!

Αγώνας παντού ενάντια σε Φτώχεια, Καταστολή, Πόλεμο, Πολιτική σήψη

49 χρόνια από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, συνθήματα όπως «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και «ΕΞΩ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ» γίνονται δραματικά επίκαιρα - το ίδιο η σημασία, τα διδάγματα της Εξέγερσης. Όλες οι κατακτήσεις από τους αγώνες του Πολυτεχνείου (βιοτικό επίπεδο, καθολική Ασφάλιση, Δημόσια Δωρεάν Παιδεία - Υγεία, συνδικαλιστικά, δημοκρατικά, πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες, ισότητα των γυναικών και προστασία των παιδιών, εργασιακή αξιοπρέπεια κ.ά) ξηλώνονται από τον υπερ-δεκαετή μνημονιακό μεσαίωνα που έχουν επιβάλλει οι αγριάνθρωπες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, όλες οι κυβερνήσεις-τσιράκια του μεγάλου κεφαλαίου (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ). Αυτοί που κυβερνούν δια πυρός και σιδήρου, απομονωμένοι από την κοινωνία, βουτηγμένοι μέσα στην χλιδή, τα σκάνδαλα, τη σήψη και την διαφθορά.

Εμείς οι εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι, φτωχά λαϊκά στρώματα μπαίνουμε σε έναν από τους σκληρότερους χειμώνες των τελευταίων ετών. Καλούμαστε να πληρώσουμε ξανά το «μάρμαρο» της τεράστιας ακρίβειας και φτώχειας, των τρομακτικών κινδύνων που εγκυμονεί η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία και η όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ των αστικών τάξεων σε Ελλάδα και Τουρκία.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ - ΠΟΛΕΜΟΣ: η ανθρωπότητα κρατάει την ανάσα της. Η κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης ανάμεσα σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσία (αλλά και Κίνα), τα αδιέξοδα του αντιδραστικού καθεστώτος Πούτιν, η λυσσασμένη προσπάθεια των δυτικών ιμπεριαλιστών να συντρίψουν τη Ρωσία, λίγο θέλουν να ανοίξουν την πόρτα του τρελοκομείου, της καταστροφής ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου. Είτε με πυροδότηση νέων μετώπων είτε με ανεξέλεγκτη κλιμάκωση ή και χρήση πυρηνικών. Οι ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ (και όλων των αστικών δυνάμεων ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.) είναι εγκληματικές. Έχουν ταχθεί στην πρώτη γραμμή υπέρ των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, με τον Μητσοτάκη να λέει «είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία». Στέλνουν όπλα, στηρίζουν το βρώμικο καθεστώς Ζελένσκι, διεξάγουν άθλια αντιρωσική, αντικομμουνιστική προπαγάνδα στο όνομα δήθεν της «ελευθερίας» και «δημοκρατίας». Έχουν μετατρέψει τη χώρα σε απέραντη βάση των «συμμάχων» μας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, από τη Σούδα μέχρι την Αλεξανδρούπολη, σέρνοντας τον ελληνικό λαό στη δίνη της σύγκρουσης.

Επείγει όσο ποτέ να οικοδομήσουμε ένα μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα. Ιδιαίτερα στην Ευρώπη, όπου η σύγκρουση μας απειλεί άμεσα. Ενάντια στους ιμπεριαλιστές - πρώτα απ' όλα στους «δικούς μας» ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Ενάντια στις αστικές τάξεις και κυβερνήσεις που στηρίζουν τον πόλεμο, όπως η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ σαρώνουν. Η βαθύτατη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος ετοιμάζεται να ξεσπάσει με μια νέα οδυνηρή ύφεση. ΕΕ και κυβερνήσεις μας σπρώχνουν σε πρωτοφανή φτωχοποίηση: αφήνουν την ακρίβεια να καλπάζει, για να μην θίξουν την «αγορά», τα Χρηματιστήρια Ενέργειας, το μεγάλο κεφάλαιο και την κερδοσκοπία του. Απαιτούν να φορτωθούμε όλα τα βάρη της κρίσης και του πολέμου, να κρυώσουμε και να πεινάσουμε, πετώντας μας ξεροκόμματα («ενίσχυση των πιο ευάλωτων»). Την ίδια στιγμή, μεγάλο κεφάλαιο και πλούσιοι συσσωρεύουν αμύθητα κέρδη και πλούτο.

Για εργαζόμενους, φτωχούς και νέους, ο μήνας δεν βγαίνει με τίποτα. Τρόφιμα, θέρμανση, νοίκι, μετακινήσεις κ.λπ. γίνονται απλησίαστα, σαν είδη πολυτελείας. Τα κυβερνητικά «καλάθια» και "pass" είναι ψίχουλα κοροϊδίας μπροστά στα δισ. που μας αρπάζουν καθημερινά. Η ακρίβεια δεν είναι «θεϊκή κατάρα», οφείλεται στην κρίση του συστήματος. Στην ιδιωτικοποίηση των πάντων, για να πλουτίζουν ιδιώτες-αρπακτικά ανεβάζοντας ανεξέλεγκτα τις τιμές. Στο τάισμα των μεγαλοεπιχειρηματιών με κρατικό χρήμα (επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές κ.λπ.), που όχι μόνο δεν το επενδύουν παραγωγικά, αλλά απαιτούν διαρκή μείωση μισθών και αντεργατικά μέτρα.

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ - ΤΟΥΡΚΙΑ: οι λαοί δεν είναι κρέας για τα κανόνια! Ο τουρκικός καπιταλισμός, προσπαθώντας να αναβαθμιστεί, ξεδιπλώνει επικίνδυνες βλέψεις. Αλλά το ίδιο επιθετικός είναι ο ελληνικός καπιταλισμός, που μετατρέπεται σε πρωτοπαλίκαρο των ΗΠΑ, «δεδομένος» και «πρόθυμος» για κάθε τυχοδιωκτισμό. Με θηριώδεις εξοπλισμούς (14 δισ. ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια, κομμένα από κοινωνικές δαπάνες), κυβέρνηση Μητσοτάκη και αστική τάξη εμφανίζονται όλο και πιο έτοιμοι να ρισκάρουν ένα «επεισόδιο», εγκαθιδρύοντας ένα ακόμα πιο σκληρό αντεργατικό και αυταρχικό καθεστώς. Όλο το επίσημο πολιτικό σκηνικό, πρώτη η ΝΔ και από πίσω ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά. κρύβονται πίσω από την «τουρκική επιθετικότητα». Έτσι ετοιμάζονται να μας ρίξουν στον τυχοδιωκτισμό μιας στρατιωτικής σύγκρουσης.

Αυτή θα είναι μια τεράστια οπισθοδρόμηση για τους λαούς και στις δύο χώρες - πρέπει να την αποτρέψουμε πάση θυσία, με κοινούς αγώνες! Δεν έχουμε τίποτα να κερδίσουμε, ούτε «ασφάλεια» ούτε «ευημερία» ούτε «εθνική περηφάνεια», από τον αντιδραστικό ανταγωνισμό των δύο αστικών τάξεων.

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΗΨΗ: «καρκίνος» της κοινωνίας. Ο Μητσοτάκης και η κλίκα του, οι κάθε λογής Πάτσηδες, Μίχοι κ.λπ. έχουν συγκεντρώσει το μίσος των εργαζόμενων, φτωχών λαϊκών στρωμάτων και νέων. Για την εξοργιστική ανικανότητα του «επιτελικού κράτους» και την ακραία ταξική πολιτική τους. Για τα αναρίθμητα σκάνδαλα, τις ανοιχτές δοσοληψίες με μεγαλοεπιχειρηματίες και πλούσιους, την επικίνδυνη παρακολούθηση των πάντων, όπως δείχνει το ξεχείλωμα των υποκλοπών. Με την αρπακτικότητα και τον κυνισμό τους: «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει»! Στηρίζονται μόνο στους μηχανισμούς των ΜΜΕξαπάτησης, της ελίτ, των ιμπεριαλιστών. Σάπιοι, απομονωμένοι αλλά επικίνδυνοι, ποντάρουν σε μια πολιτική έντασης και καταστολής για να μείνουν στην εξουσία. Ατιμωρησία για κάθε «δικό τους» (Λιγνάδης, Novartis, Siemens…) - ΜΑΤ, ξύλο και δακρυγόνα σε φοιτητές, απεργούς, διαδηλωτές. Λαίλαπα μέτρων που καταστρέφουν και τα τελευταία δικαιώματα και κατακτήσεις στην εργασία, υγεία, παιδεία κ.λπ. (νόμοι Χατζηδάκη, Κεραμέως κ.ά.). Εκβιασμοί για αστάθεια, ακυβερνησία, εθνικούς κινδύνους, αν ο Μητσοτάκης χάσει την εξουσία… Αλίμονο αν επιτρέψουμε σε αυτούς τους «ά(χ)ριστους» να συνεχίσουν την καταστροφή!

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ!

Πλησιάζοντας στις εκλογές, επανέρχονται οι γνωστές «προοδευτικές» απάτες. Πρώτη και μεγαλύτερη η «δικαιοσύνη» και «επιστροφή της δημοκρατίας» που πλασάρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός που με την πολιτική του έστρωσε τον δρόμο στον Μητσοτάκη, ενώ έχει ψηφίσει δεκάδες νόμους μαζί με τη ΝΔ. Που έχει την ίδια νεοφιλελεύθερη πολιτική της «αγοράς» και των επιδομάτων φτώχειας, ενώ δίνει ρέστα σε φιλονατοϊσμό και «σκληρή ρητορική» στα ελληνοτουρκικά. Που κρατάει ανοιχτές πόρτες για μελλοντικές συγκυβερνήσεις «εθνικής σωτηρίας»

Η ρεφορμιστική πολιτική του ΚΚΕ είναι εντελώς αδιέξοδη και παραλυτική. Διασπά και καθηλώνει τους αγώνες, με απόλυτο κριτήριο την εκλογική ενίσχυσή του. Ενώ η καταστολή οργιάζει, προτάσσει «συμβολικές κινήσεις» και επερωτήσεις στη βουλή. Στοιχίζεται με τον αστικό εθνικισμό των «κυριαρχικών μας δικαιωμάτων» ενάντια στην «τουρκική επιθετικότητα».

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ. Χρειαζόμαστε μια τομή. Να διδαχτούμε από την επαναστατική πείρα του Πολυτεχνείου. Συμμετέχοντας ενεργά σε επιτροπές και συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς, γειτονιές, σχολές, σχολεία. Με μια ενωτική πολιτική, κόντρα σε κάθε τεχνητή διαίρεση και διάσπαση. Με αγώνες διαρκείας, όχι «συμβολικές» κινητοποιήσεις και ανούσιες θριαμβολογίες. Οργανώνοντας τη μαζική αυτοάμυνα απέναντι στη δολοφονική καταστολή. Ενώνοντας όλες τις αντιστάσεις στον στόχο να διώξουμε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, να μην επιτρέψουμε να σταθεροποιηθεί κανένας επίδοξος διάδοχος.

Σε όλο τον κόσμο, το δράμα της κρίσης, της φτώχειας, του πολέμου, της περιβαλλοντικής καταστροφής και της πυρηνικής απειλής, η αηδία για τη σήψη των επίσημων αστικών δυνάμεων, γεννάει αντιστάσεις, αγώνες, εξεγέρσεις. Να ενώσουμε τους αγώνες μας με αυτούς των εργαζόμενων και νέων στην Ευρώπης ενάντια σε ακρίβεια, φτώχεια, νεοφιλελεύθερα κόμματα και κυβερνήσεις. Η ΟΚΔΕ παλεύει για να χτίσουμε μια στέρεη επαναστατική δύναμη, που θα βοηθήσει αυτά τα κινήματα να φτάσουν στη νίκη. Για να ανοίξει ο δρόμος για τη μοναδική πραγματική εναλλακτική, μια Κυβέρνηση των Εργαζομένων και τον Σοσιαλισμό. Οργανωθείτε - Παλέψτε μαζί μας!

Θα νικήσουμε - ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ - ΜΕ ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ

• Κάτω η Ακρίβεια και η Φτώχεια. ΟΧΙ στις Ιδιωτικοποιήσεις. Kατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας. Εθνικοποίηση της ενέργειας, των τομέων-κλειδιά της οικονομίας, με εργατικό έλεγχο. Κατάργηση ΦΠΑ - Μείωση τιμών στα βασικά αγαθά. Αυξήσεις σε μισθούς - συντάξεις.
• Κάτω τα αντεργατικά μέτρα και μνημόνια- Κατάργησή του εργατοκτόνου ν. Χατζηδάκη. Διαγραφή του Χρέους. Βαριά φορολογία σε κέρδη - πλούσιους. Λεφτά για τις Κοινωνικές Ανάγκες, ΟΧΙ για Εξοπλισμούς και Καταστολή.
• ΟΧΙ στους Ιμπεριαλιστές ΗΠΑ-ΕΕ και Ρωσίας. ΟΧΙ σε Εξοπλισμούς και Πυρηνικά. Έξω Βάσεις και ΝΑΤΟ.
• Στον δρόμο σπάμε την κρατική τρομοκρατία
• Σε Ελλάδα και Τουρκία: Κοινός αγώνας - Διεθνισμός των λαών ενάντια στον πόλεμο

Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ)

πηγή : https://www.okde.gr/archives/18063

ΜΑΘΗΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Έχουν περάσει 49 χρόνια από την εξέγερση του πολυτεχνείου ενάντια στην χούντα των συνταγματαρχών. Το πιο γνωστό σύνθημα της περιόδου ψωμί-παιδεία-ελευθερία, σύνθημα φοιτητών-τριών, εργαζομένων αλλά και μαθητών-τριών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, παραμένει ακόμα και σήμερα επίκαιρο.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρούμε αύξηση του πληθωρισμού σε βασικά αγαθά, όπως στα τρόφιμα, το ρεύμα, τη θέρμανση αλλά και στις τιμές των ενοικίων. Η κυβέρνηση καταλογίζει τις ευθύνες της ακρίβειας αποκλειστικά στη Ρωσία και τον πόλεμο της με την Ουκρανία, ενώ στην πραγματικότητα ο σημαντικότερος λόγος είναι η νεοφιλελεύθερη πολιτική που η ίδια ακολουθεί. Ταυτόχρονα, ενώ οι μισθοί μειώνονται, αυξάνονται οι απολύσεις και η εργασία μετατρέπεται σε ελαστική και ανασφάλιστη. Εξυπηρετούνται έτσι τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τσακίζεται η ποιότητα ζωής της εργατικής τάξης και της νεολαίας.

Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της πανδημίας και σε συνθήκες έντονης αστυνόμευσης η κυβέρνηση ψήφισε νόμους για τη παιδεία τόσο στα σχολεία όσο και στα πανεπιστήμια. Στα σχολεία επανάφερε την τράπεζα θεμάτων, κατήργησε τα καλλιτεχνικά μαθήματα, την κοινωνιολογία και συνολικά στρέφεται στη δημιουργία ενός αποστειρωμένου περιβάλλοντος, μέσω της εμπορευματοποιημένης και στείρας εκπαίδευσης, με βάση τη λογική της αγοράς και της κερδοφορίας των καπιταλιστών. Όσο αφορά το πανεπιστήμιο, γίνεται εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, η οποία σε συνδυασμό με το ν+2 έχει ως στόχο τη μείωση των εισακτέων και γενικότερα του αριθμού των φοιτητών-τριών. Επιπλέον, επιδιώκει την αυτοχρηματοδότηση των ΑΕΙ, ώστε να μειώσει τις κρατικές δαπάνες και να διευρύνει τη συμμετοχή των επιχειρήσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Με αυτό το τρόπο το πανεπιστήμιο χάνει το δωρεάν και δημόσιο χαρακτήρα του και ταυτόχρονα η δημόσια παιδεία αντιμετωπίζεται ως υπηρέτης των αναγκών του κράτους και του κεφαλαίου.

Για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, η κυβέρνηση δημιουργεί το σώμα της πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ), καταπατώντας έτσι το πανεπιστημιακό άσυλο, με στόχο την καταστολή των εστιών αντίστασης και αγώνα. Η κυβέρνηση φοβάται την νεολαία που αγωνίζεται και θα αγωνιστεί ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, για αυτό επιλέγει, όποτε της δίνεται η ευκαιρία, να επιτίθεται και να εκκενώνει καταλήψεις, στέκια, κοινωνικούς χώρους και άλλες εστίες αγώνα. Επιπλέον, οι επιθέσεις της αστυνομίας σε διαδηλώσεις αλλά και συγκεντρώσεις φοιτητών και εργαζομένων αποτελούν καθημερινότητα, κάτι που νομιμοποιήθηκε με τον νόμο για τις διαδηλώσεις του 2020. Όλο αυτό φανερώνει τη κατασταλτική πολιτική της κυβέρνησης για την πάταξη των φωνών αντίστασης και την κάλυψη των συμφερόντων της αστικής τάξης.

Ως μαθητές-τριες αλλά και μελλοντικοί φοιτητές-τριες και εργαζόμενοι-ες θα πρέπει να αντισταθούμε ενάντια στη χειραγώγηση του μέλλοντος και των ζώων μας, ενάντια στην καταστολή και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζονται. Η εξέγερση του πολυτεχνείου δεν θα μείνει ζωντανή μέσα από γιορτές, αργίες και καταθέσεις στεφανιών, αλλά μονάχα μέσα από τους αγώνες μας.

κάλεσμα : Αυτόνομη Μαθητική Συλλογικότητα Gatto Nero

πηγή : email που λάβαμε στις 15 Νοεμβρίου 16h

***ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ του Συλλόγου Φοιτητ(ρι)ών Φυσικού***

~ ΠΕΜΠΤΗ 17/11

* 7:00 :στήριξη κατάληψης της σχολής

* 17:00 : συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο και πορεία εν όψει της 17 Νοέμβρη

Για μια ζωή που αξίζει να βιωθεί... Κάτω η εξουσία!
Κάλεσμα στην πορεία της 17 Νοέμβρη

Ζούμε μία πραγματικότητα ολοκληρωτικά παραδομένη στον παραλογισμό του καπιταλιστικού παραδείγματος. Ενός παραδείγματος που, όσο κι αν άγεται και φέρεται ως η πεμπτουσία διάρθρωσης των κοινωνιών μας (απουσία εναλλακτικής, όπως διατείνονται οι πατριάρχες του νεοφιλελεύθερου μοντέλου), τόσο - κάθε τόσο - γεννά στους κόλπους του (μη) "διαχειρίσιμες κρίσεις", με όλο και αυξανόμενη συχνότητα, προερχόμενες ακριβώς από τις εγγενείς παθογένειες του, στο επίκεντρο των οποίων βρισκόμαστε κάθε φορά εμείς οι εργαζόμενοι και οι άνεργες, οι φοιτήτριες και οι μαθητές, οι ντόπιοι και οι μετανάστριες, εμείς που ασφυκτιούμε αναζητώντας συνεχώς οξυγόνο.

Η ανέχεια με την οποία επενδύονται οι ζωές των πολλών, καθώς φτωχοποιούνται στο όνομα μιας δήθεν εξορθολογισμένης δημοσιονομικής συνέπειας υπό τις τυμπανοκρουσίες των επιταγών της ελεύθερης αγοράς, διαπερνά όλο και περισσότερες πτυχές του δημόσιου και ιδιωτικού βίου. Το υψηλό κόστος διαβίωσης, οι εντεινόμενοι αποκλεισμοί από δημόσιες δομές (υγεία, παιδεία, ασφάλιση), το κανονικοποιημένο περιθώριο που δημιουργεί φονεύσιμες φιγούρες στο όνομα μιας κάποιας «εθνικής ασφάλειας» και η μετατρεπόμενη κοινή ωφέλεια σε περιθώρια κερδοφορίας, διαρρηγνύουν τα όποια, ακόμη και δυτικόμορφα, κοινωνικά συμβόλαια, όπου, τόσο οι παλαιές/παραδοσιακές όσο και οι νέες/νεωτερικές μορφές εκτελεστικής εποπτείας εγκαθιδρύουν ένα καθεστώς διαχείρισης του φόβου.

Και όσο οι «κρίσεις» αυτές βαθαίνουν τόσο η τακτική του κράτους απολυταρχικοποιείται. Η ωμή αστυνομική βία και καταστολή κατά όσων βγαίνουν μπροστά διεκδικώντας (από τις πρόσφατες μαχητικές απεργίες και τις διαδηλώσεις για μία καλύτερη ζωή έως τις μόνιμα στρατοπεδευμένες αστυνομικές μονάδες εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων), ο συντριπτικός έλεγχος των ΜΜΕ και οι παρακολουθήσεις μέσα από σκιώδεις - ακόμα και για τους ίδιους τους κρατικούς/νομικούς θεσμούς - διαδικασίες, η ολοκληρωτική παράδοση των όψεων της πραγματικότητας στους δείκτες της κερδοφορίας, η εφαρμογή πρακτικών ελέγχου εναντίον όσων δεν ταυτίζονται με το κυβερνητικό αφήγημα και ο μαφιόζικος τρόπος άσκησης της εξουσίας, συνιστούν τους πραγματικούς αρμούς της εξουσίας στο κοινωνικό πεδίο - μιας εξουσίας ικανής για τα πάντα.

Μπροστά σε αυτές τις τεμαχισμένες όψεις του πραγματικού, η μόνη κρίση που γίνεται αντιληπτή είναι αυτή του νοήματος. Ένα σύστημα, πλανητικά ιδωμένο, πλήρως αποσυνδεδεμένο από τις ανάγκες της κοινωνίας (σε κάθε γωνιά του κόσμου), αναζητά το φιλί της ζωής σε πολέμους των ολιγαρχών, στην οικονομική αφαίμαξη των πολλών, στην ανάδυση συνεχώς ανακυκλώμενων μορφών που θα υποστούν την περιθωριοποίηση και την εκμετάλλευση. Ένα σύστημα που επιζητά να δημιουργήσει νόημα μέσα από τις διαθλάσεις του κεφαλαίου στις ζωές μας, μέσα από την βαθιά ετερόνομη προσέγγιση οικονομισμού των πάντων που μας περιβάλλουν.

Για τους καταπιεσμένους, η εξέγερση του Πολυτεχνείου το '73 συνιστά ένα μέρος της ρέουσας συλλογικής μνήμης που διατρέχει τον συλλογικό νου και γονιμοποιεί τη φαντασία του ανθρώπου προς το ελεύθερο και το αυτεξούσιο. Η ευθύνη με την οποία περιβάλλουμε αυτή την ενόρμηση μας ωθεί να αγωνιστούμε ενάντια στην καταπίεση, υψώνοντας τείχη κοινωνικής αλληλεγγύης, και να αναζητήσουμε την αλλαγή παραδείγματος στο εδώ και στο τώρα, απέναντι στις όψεις της βαρβαρότητας και τον κόσμο της εξουσίας. Για μια ζωή που αξίζει να βιωθεί.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Καλούμε σε πορεία για την επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου:
Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2022 | 17:00 | Πολυτεχνείο ΑΠΘ

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

Ανοιχτή πολιτική συνέλευση κάθε Δευτέρα στις 19:30

Βασιλέως Γεωργίου και Μπιζανίου γωνία

librexe12o@gmaexil.com

@ekxsxoleio

ΤΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

ΚΑΙ ΓΚΡΕΜΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

NO JUSTICE

Ζούμε σε μία περίοδο κατά την οποία το κράτος έχει κηρύξει πόλεμο στην κοινωνία μονομερώς. Από τη μία, είναι πλέον ξεκάθαρο σε όλες μας ότι νόμος είναι απροκάλυπτα το δίκαιο του κεφαλαίου, του κράτους, του ισχυρού. Με fast-track διαδικασίες εν μέσω της υγειονομικής κρίσης και με την κοινωνία να διαφωνεί ήρθαν με βία και καταστολή μία σειρά από νομοσχέδια και ενέργειες που εντείνουν το αίσθημα της αδικίας και την επίθεση στην ευκαιρία για ζωή με νόημα και αξιοπρέπεια. Το εργασιακό νομοσχέδιο που ήρθε να εντείνει την εργασιακή κόλαση με την αύξηση του ορίου των απλήρωτων υπερωριών, ελαστικά-σπαστά ωράρια, αλλά και την εφαρμογή 10ωρου ωραρίου εργασίας. Το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο που μόνο ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων καλωσόρισε, καθώς απελευθέρωσε κάθε σπιθαμή γης, νερού και αέρα για επιχειρηματική δραστηριότητα. Το νομοσχέδιο Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη που παραδίδει τα πανεπιστήμια στους ιδιώτες και το κεφάλαιο και αντιμετωπίζει τους φοιτητές ως εγκληματίες. Η άρνηση για τη νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία, η ατιμωρησία και η ασυλία των δυνάμεων καταστολής (εκτέλεση Σαμπάνη, δολοφονία Ζακ, βασανισμός Μάγγου, ξυλοδαρμοί διαδηλωτών, βιασμός της 19χρονης στο ΑΤ Ομόνοιας κ.α.), ηκάλυψη των πολιτικών φίλων (Λιγνάδης, Φιλιππίδης) και η εξόντωση των πολιτικών εχθρών (Μιχαηλίδης, Κουφοντίνας, Καλαϊτζής) είναι σημεία στυγνού και ανενδοίαστου ολοκληρωτισμού.

NO PEACE

49 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η εξουσία συνεχίζει να προωθεί τη βία κάθε μορφής για να μπορεί να αναπαράγεται. Ζούμε πλέον πολύ έντονα την ατμοσφαιρικότητα της βίας ως την ύπαρξη πολλαπλών συστημάτων καταπίεσης, η οποία συμπυκνώνεται όχι μόνο στις ορατές εκφάνσεις της, αλλά και στις εκκωφαντικές σιωπές πριν, μετά και μεταξύ τους. Γι' αυτό η καθημερινή διεκδίκηση στο δημόσιο χώρο είναι συχνά ζήτημα ζωής και θανάτου για όσους/ες θεωρούνται «ύποπτοι πληθυσμοί» (απεργοί, φοιτητές, νεολαία, μετανάστες, κάτοικοι Εξαρχείων, φεμινίστριες) από τον μηχανισμό της «κυριαρχικής ειρήνης». Γι' αυτούς η δημόσια τάξη βιώνεται ως ο ρυθμός και ο θόρυβος μιας πολεμικής μηχανής που επιτίθεται στις ελευθερίες τους, καθώς στον κόσμο της ανισότητας η δικαιοσύνη είναι το προνόμιο των δυνατών και η ψευδαίσθηση των αδυνάτων. Ας έχουμε υπόψιν πώς τα κοινοβουλευτικά καθεστώτα της Δύσης στηρίζονται στο Σύνταγμα και τους νόμους για να αποσπάσουν τη συναίνεση, και στην παράβαση τους για να μπορέσουν να λειτουργήσουν. Το κράτος στηρίζεται σε αυτή τη θεο-δικαιϊκή κυριαρχία για να διεκδικήσει το "αναπόφευκτο" του ίδιου του εαυτού του. Όμως, ταυτόχρονα το Κράτος όσο παράγεται από τη βία άλλο τόσο την φοβάται, και ως εκ τούτου στόχος του είναι να την μονοπωλήσει, χωρίς να τεθεί υπό αμφισβήτηση. Για να το καταφέρει, ορίζει το δίκαιο μονομερώς, με αποτέλεσμα τα συμφέροντα των καταπιεσμένων να παραμερίζονται εντελώς και μόνο κατόπιν επίμονης κοινωνικής πίεσης να τίθενται ξανά υπό διαπραγμάτευση.

Σε επίπεδο επιβολής του νόμου, η θανατοπολιτική λειτουργικότητα της βίας απειλεί εκθετικά τους πιο αδύναμους (πχ. μεταναστ@ς). Αυτή η συντριπτική δύναμη της εξουσίας απειλεί και ενίοτε ξεσπά σε θανατηφόρα δύναμη που όχι μόνο σκοτώνει ευθέως αλλά κάνει τη ζωή αβίωτη. Η κρατική βία και καταστολή είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να περιοριστεί ο χώρος και ο χρόνος των αντιστάσεων που αναζητούν ανάσες ελευθερίας μέσα στην πνιγηρή ατμόσφαιρα της ένστολης εποπτείας.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ

Η κρατική καταστολή, όμως, δεν επεμβαίνει μόνο για να περιστείλει ή για να διαλύσει τις κοινωνικές αντιστάσεις. Έρχεται για να προβάλει την ηγεμονία των προτάσεων της ίδιας της εξουσίας. Κεντρικός στόχος είναι ο δημόσιος περιορισμός του κοινωνικού χρόνου και χώρου και η μεγέθυνση του αντίστοιχου ιδιωτικού, προκειμένου να αφοπλιστεί η συλλογική δράση για μία ζωή που αξίζει να την ζει κανείς. Η εκκένωση καταλήψεων, ο εκφοβισμός με ξύλο και διώξεις σε γειτονιές, πανεπιστήμια, εργασιακούς χώρους έχει ως στόχο το φόβο και την απώλεια εδαφών ελευθερίας.

Το σύνθημα "Δεν υπάρχει ειρήνη, χωρίς δικαιοσύνη" είναι ένας όρκος του κινήματος να μετατρέψει την κρίση που δημιουργείται από την αδικία σε μια γενικευμένη κρίση, έτσι ώστε η κοινωνία να προτάξει τα δικά της νοήματα για ζωή, δικαιοσύνη, ελευθερία. Να αποκαταστήσουμε, όμως, τα νοήματα σημαίνει ταυτόχρονα και να τα κάνουμε πράξη με αντίσταση, συλλογικοποίηση και επιμονή.

Η συμμαχία με και για τη ζωή, με και για ισότητα, με και για δικαιοσύνη είναι το ενοποιητικό τρίπτυχο των σύγχρονων αγώνων που ανοίγουν δρόμους περπατώντας τους. Καλούμαστε να είμαστε στους δρόμους, στους χώρους εργασίας μας, στις πλατείες και στις γειτονιές μας γιατί ξέρουμε ότι δεν θα υπάρχει χώρος και χρόνος για εμάς αν δεν τον δημιουργήσουμε.

Πορεία 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2022, 17:00, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Α.Π.Θ.

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Αντικρατική - αντικαπιταλιστικη πορεία για την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Θεσσαλονίκη| Κάλεσμα στη διαδήλωση Πολυτεχνείου, την Παρασκευή 17/11 στις 5:00 μ.μ. στο Πολυτεχνείο του Α.Π.Θ.

Στα πλαίσια του 49ου εορτασμού της Εξέγερσης της 17 Νοέμβρη, οι Αγωνιστικές Κινήσεις καλούμε μαζικά τον λαό της Θεσσαλονίκης να συμμετάσχει στην απογευματινή διαδήλωση,

για να αγωνιστεί για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, Ανεξαρτησία.

Όλοι στην πορεία Πολυτεχνείου την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου στις 5 μ.μ.

Τόπος προσυγκέντρωσης μπροστά από το πολυτεχνείο του Α.Π.Θ

Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ

πηγή : https://www.facebook.com/people/Αγωνιστικές-Κ…

Στέκι Ίσκρα - Πρόγραμμα εβδομάδας 14-20/11/2022

Πέμπτη 17/11/2022

Συμμετέχουμε στην Πορεία Μνήμης και Αγώνα του Πολυτεχνείου!

Συγκέντρωση: 6.00 μ.μ. - Πολυτεχνείο ΑΠΘ

Μετά την πορεία θα ακολουθήσει άνοιγμα του στεκιού.

Παρασκευή 18/11/2022

Το στέκι θα είναι ανοιχτό από τις 8.30 μ.μ.

πηγή : http://stekiiskra.blogspot.com/2022/11/14-201…

Η μνήμη τρέφει τους αγώνες μας.

Στηρίζουμε τη κατάληψη του Πολυτεχνείου, μαζικοποιούμε το τριήμερο, υπερασπιζόμαστε το Άσυλο.

Σύλλογος Φοιτητών γεωλογικού ΑΠΘ

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΗΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΡΦΙ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

«Αν η Αστυνομία και η Χωροφυλακή διέθετε αυτόν τον αναγκαίον και σύγχρονον οπλισμόν (των ΜΑΤ) του οποίου η πρώτη παραγγελία έγινε επί των ημερών μου, είναι πάρα πολύ πιθανόν να καθίστατο περιττή η επέμβασις των τεθωρακισμένων εις το Πολυτεχνείον και να μη προέκυπτε ανάγκη κηρύξεως του στρατιωτικού νόμου» Σπ. Μαρκεζίνης, «πρωθυπουργός» της Χούντας κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Η κυρίαρχη αφήγηση για την εξέγερση του Πολυτεχνείου ταλαντεύεται ως εκκρεμές από την πλευρά της δεξιάς υποτίμησης και υπονόμευσης στην αριστερή της αφομοίωσης και της άμβλυνσης. Ο άξονας που γεφυρώνει τα δύο αυτά σημεία είναι η εθνική ενότητα και ο γενέθλιος μύθος της αστικής δημοκρατίας, η οποία έπρεπε να εξηγήσει πώς κατόρθωσε η χώρα να αποτελεί για επτά χρόνια τη μόνη δικτατορία που εκδηλώθηκε μεταπολεμικά στη Δυτική Ευρώπη. Αυτό όμως που πραγματικά ενώνει όλες τις αφηγήσεις σήμερα, διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις ενός ζοφερού κοινωνικού βιώματος υπό την αυταρχική μπότα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού είναι η θέληση για εξουσία, στο συναγωνιστικό πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας. Το Πολυτεχνείο όμως θα ζει, όσο θα κατορθώνει να αναπαράγει σήμερα αυτό που τόσο κόστισε στην κυριαρχία τότε: την ανυπότακτη πεποίθηση ότι ακόμη και στις πιο ζοφερές συγκυρίες, ο ακηδεμόνευτος, μαζικός, ανατρεπτικός αγώνας του λαού θα κατορθώνει να παίζει κυρίαρχο ρόλο στην Ιστορία και όχι να του απομένει αυτός του κομπάρσου, εκεί που τον τοποθετούν όλες οι τελετές μνήμης.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου συμπίπτει με την πρώτη ουσιαστική κοινωνική αποτύπωση των σύγχρονων αναρχικών και αντιεξουσιαστικών ιδεών. Ανάμεσα στις πρώτες αντιδικτατορικές κινήσεις των φοιτητών, μέχρι τις παράνομες οργανώσεις που έδρασαν κατά της Χούντας και από το πλακάτ Ε-Λ-Ε-Υ-Θ-Ε-Ρ-Ι-Α στην ταράτσα της κατειλημμένης Νομικής, μέχρι το ξέσπασμα του Πολυτεχνείου, συγκροτούνται οι πρώτοι αναρχικοί πυρήνες που θα μπουν στο Πολυτεχνείο από την πρώτη μέρα και θα αποτελέσουν τμήμα της επαναστατικής τάσης που δεν επιθυμεί κανέναν συμβιβασμό με τους χουντικούς, ούτε ως έμμεσος υποστηρικτής της φιλελευθεροποίησης Μαρκεζίνη, ούτε ως πρόταση για κυβέρνηση εθνικής ενότητας, όπως υποστηρίζουν οι ρεφορμιστικές δυνάμεις. Το ελευθεριακό πνεύμα έκτοτε θα εκφράσει μια πληθώρα αγώνων, σεβόμενο κάθε έναν αγωνιστή που φυλακίστηκε, βασανίστηκε και διώχθηκε από τους χουντικούς, αλλά εκφράζοντας και μια διαχρονική πίστη στον επαναστατικό σκοπό, η οποία απορρίπτει τις λοιδορίες των ηγεσιών είτε πρόκειται για τις χυδαιότητες της «Πανσπουδαστικής» #8 είτε πρόκειται για την πολιτική στράτευση ανθρώπων σήμερα που κόβουν το νήμα των παλιών αγώνων και σφυρηλατούν τις σύγχρονες αλυσίδες της σκλαβιάς στο πλάι των κυβερνήσεων που υποτάσσουν τις λαϊκές ανάγκες στη μέγγενη του κρατικο-καπιταλιστικού στραγγαλισμού. Στρεφόμαστε πάντα και κύρια ενάντια στην εξουσία, το κράτος, την εκάστοτε κυβέρνηση, τον στρατό, την αστυνομία, την εκκλησία, ότι συγκροτεί το «έθνος», το οποίο ως τέτοιο, καθόλου δεν αντιπάλεψε τη δικτατορία· αντιθέτως οι διαχρονικοί θεσμοί που το στηρίζουν αποτέλεσαν τη βασική δεξαμενή άντλησης στελεχών και αναφορών της Χούντας. Η προσπάθεια σήμερα από το δεξί χέρι της κυριαρχίας να αποτυπώσει μια συνθήκη ηγεμονίας της αντίληψής της στο κοινωνικό σώμα, έχει οξύνει την καταστολή, επιθυμώντας διακαώς να υπονομεύσει την εξεγερτική δυναμική του Πολυτεχνείου, υιοθετώντας ανοιχτά ακροδεξιά αφήγηση και ατζέντα που υποτιμά τον αγώνα των ανθρώπων που στάθηκαν αξιοπρεπώς απέναντι στο κτήνος της βαρβαρότητας.

Εμείς ως αναρχικοί και αναρχικές ποτέ δεν θα ρίξουμε νερό στο μύλο της υπονόμευσης που χειρίζονται οι κυρίαρχες δυνάμεις και αντιλήψεις. Αναδεικνύουμε το συνολικό αντικαθεστωτικό χαρακτήρα του Πολυτεχνείου, το αντιεξουσιαστικό του πνεύμα, τη ριζοσπαστική του θέληση, τον αντικρατικό χαρακτήρα, το αντιμπεριαλιστικό αίσθημα, την αντικαπιταλιστική του προοπτική. Συμμετέχουμε στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου, υποστηρίζοντας τους συντρόφους και συντρόφισσσες που παρεμβαίνουν στις γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων, στέλνουμε το επίκαιρο μήνυμα της εξέγερσης στις γειτονιές, στους εργαζόμενους. Απευθυνόμαστε στους μαθητές και τις μαθήτριες καλώντας τους σε συμμετοχή στο τριήμερο και στην πορεία της 17ης Νοέμβρη, ώστε να κρατηθεί η σπίθα των περασμένων εξεγέρσεων ζωντανή, ώστε να ανάψουμε τη φλόγα των επικείμενων ξεσηκωμών, με οργάνωση, αγώνα, σχέδιο και μαχητικότητα. Σήμερα αυτά και άλλα τόσα είναι απαραίτητα καθώς όχι μόνον τα συνθήματα του Πολυτεχνείου δεν έχουν δικαιωθεί για τις πλατιές μάζες, αλλά νέες προκλήσεις έρχονται να εγκαθιδρύσουν μια νέα ολοκληρωτική δυστοπία. Οι πολιτικοί επίγονοι της δικτατορίας έβγαλαν τα ρούχα παραλλαγής και φόρεσαν υπουργικά κουστούμια, πρόσφυγες και μετανάστες πνίγονται κατά εκατοντάδες στα θαλάσσια σύνορα της χώρας, η αύξηση των τιμών βασικών αγαθών αλλά και στην ενέργεια γονατίζει τα φτωχότερα στρώματα, ενώ σπρώχνει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους στο φάσμα των στερήσεων. Το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης στην πραγματικότητα έχει χρεοκοπήσει γιατί δεν μπορεί να υποσχεθεί καμιά καλύτερη προοπτική, αντιθέτως προειδοποιεί για ακόμη μεγαλύτερη κοινωνική αφαίμαξη και λεηλασία, ενώ απειλεί ανοιχτά με πολεμικές εμπλοκές στα γρανάζια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Είναι γι' αυτόν τον λόγο που η εξουσία χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο τον βούρδουλα της καταστολής, αναδεικνύοντας την αστυνομία ως έναν πολιτικό παίκτη υψηλής σημασίας για την προάσπιση του καθεστώτος, ενόσω αυτή λειτουργεί ολοένα και περισσότερο σαν στρατός κατοχής σε όποιον χώρο εμφανίζεται. Η ανεξέλεγκτη αναβάθμιση του ρόλου της αστυνομίας στοχεύει στην τρομοκράτηση του κόσμου, και στην υποχώρηση, στο τσάκισμα της αντίστασης εναντίον όλων των νέων ακροφιλελεύθερων κατευθύνσεων όπως εκφράζονται με το αντεργατικό έκτρωμα του Χατζηδάκη, με το αντιεκπαιδευτικό κρεσέντο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, με το βάθεμα της λεηλασίας των φυσικών πόρων, με τους κατασταλτικούς νόμους κατά των πορειών και των διαδηλώσεων. Αυτό το σινιάλο αυταρχισμού και συνολικής επίθεσης στο κοινωνικό σώμα είναι που εξηγεί την εγκληματική επίθεση στο ελευθεριακό φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη, το τεράστιο δίκτυο υποκλοπών, την πεντακάθαρη σύνδεση κράτους-παρακράτους, δικαστικών και επιχειρηματιών, τους βιασμούς στα αστυνομικά τμήματα, την ωμή βία στις διαδηλώσεις και την τακτική απαγόρευσή τους.

Δικό μας καθήκον είναι να οξύνουμε και να οργανώσουμε την κοινωνική αντίσταση σε ένα συγκροτημένο πλαίσιο αποτελεσματικής και νικηφόρας πάλης με ελευθεριακά χαρακτηριστικά. Δίνουμε το χέρι σε όποιον σηκώνεται, παρεμβαίνουμε σε όλα τα κοινωνικά πεδία, υπερασπιζόμενοι τις κοινωνικές ανάγκες και κοινοποιώντας την πρόταση πάλης του αναρχισμού σε όσο δυνατόν μεγαλύτερες μάζες. Από τα πανεπιστήμια, τις γειτονιές, τα σχολεία και τους χώρους εργασίας, από τις καταλήψεις και τις απεργιακές φρουρές στη ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ, από την Αρχιτεκτονική και τις πλατείες της Νεάπολης, οργανώνουμε τους πυρήνες προπαγάνδας και δράσης, συντονίζουμε ομοσπονδιακά τις δυνάμεις μας, υπερασπιζόμενοι το ουσιαστικό διακύβευμα της μνήμης, από την αυλή του Πολυτεχνείου το 1973, μέχρι το αίμα του Κουμή και της Κανελλοπούλου τον Νοέμβρη του 1980, το κορμί του Μιχάλη στα Εξάρχεια, το κεφάλι του Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα και την καρδιά του Αλέξη Γρηγορόπουλου, οι αναρχικοί και οι κοινωνικοί αγωνιστές του χθες μέσα από φυλακές και πεσμένοι κάτω από το χώμα μα πάντα ζωντανοί κάθε φορά που ακούγεται το τρομερό σύνθημα με χίλιες φωνές μια ψυχή:

Κ Α Τ Ω Η Ε Ξ Ο Υ Σ Ι Α !

Εμείς οι εργάτες, οι φοιτητές, οι μαθητές, οι φτωχοί σήμερα, πλούσιοι χωρίς να μας ανήκει τίποτε αύριο, θα αγωνιστούμε για να πετύχει ο νέος κοινωνικός σχηματισμός, εμείς τότε νικητές θα αποφασίσουμε τον ειρμό και τη σκέψη, την πραγματική ζωή του ελευθεριακού κομμουνισμού, εμείς θα ορίσουμε ξανά τούτη την τσακισμένη από την βαρβαρότητα και την υποκρισία λέξη -

Ε - Λ - Ε - Υ - Θ - Ε - Ρ - Ι - Α

ΌΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΠΕΜΠΤΗ 17/11, 17:00 ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό «Μαύρο&Κόκκινο», μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων