kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

25 ΝΟΕΜΒΡΗ - ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ

25/11 ΚΑΜΑΡΑ 18.00

Στον κόσμο της εξουσίας το τέρας της πατριαρχίας αποτελεί μια από τις πιο επικίνδυνες μορφές καταπίεσης που συναντάμε. Τη βιώνουμε στους χώρους εργασίας μας, στις σχολές και τα σχολεία, στον δρόμο, ακόμα και στο σπίτι και γνωρίζουμε πολύ καλά πως η πατριαρχία ως μορφή εξουσίας καταπιέζει, βιάζει και σκοτώνει. Ως γυναίκες νιώθουμε στο πετσί μας την απόλυτη τρομοκρατία, όταν γυρνάμε σπίτι κρατώντας σφιχτά το κλειδί στο χέρι, όταν φοβόμαστε να διασχίσουμε τα σκοτεινά σοκάκια μόνες μας, όταν τρέμουμε να αντιμιλήσουμε στον πατέρα, τον αδερφό, το θείο μας, όταν μας βιάζουν και μας παρενοχλούν, αλλά δε τολμούμε να πούμε λέξη πουθενά. Στον κόσμο της τρομοκρατίας, στον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού, οι γυναικοκτονίες καθίστανται απλά νούμερα ανωνύμων γυναικών που πέφτουν στο βωμό της αντρικής τιμής, οι βιασμοί μεταναστριών στα σύνορα και των γυναικών κρατουμένων στα κολαστήρια των φυλακών αποσιωπούνται, τα κυκλώματα παιδεραστίας δρουν ανενόχλητα και ούτω καθεξής.

Ενδεικτικά, μέσα στον Οκτώβρη έρχεται η είδηση για ένα ολόκληρο κύκλωμα trafficking, όμηρη του οποίου υπήρξε ένα 12χρονο κορίτσι στα Σεπόλια με παιδοβιαστές και βιαστές να είναι μέλη της εξουσίας και κομματάρχες. Λίγες μέρες αργότερα μαθαίνουμε για την 19χρονη κοπέλα, η οποία βιάστηκε μέσα στο ΑΤ Ομόνοιας από δύο αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ, οι οποίοι και αφεθηκαν ελεύθεροι, οπως ακριβώς και οι βιαστές -μεγάλοεπιχειρηματίες και μέλη αστικών οικογενειών- της Γεωργιας Μπικα στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, ερχόμαστε στο ΔΙΠΑΕ Θεσσαλονίκης , όπου φοιτητές και φοιτήτριες αναμένουν την εκδίκαση της έφεσης, για την απόφαση που έλαβε το δικαστήριο για τριετή αναστολή του επίκουρου καθηγητή μαιευτήρα και ενεργού γυναικολόγου στην πόλη, ο οποίος κατά εξακολούθηση παρενοχλούσε σεξουαλικά φοιτήτριες στο ιδιωτικό του ιατρείο.

Τα περιστατικά έμφυλης βίας εμφανίζονται πλέον σε καθημερινή βάση. Η πατριαρχία κανονικοποιείται, ενσωματώνεται, αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας των ανθρώπων, οι γυναικοκτονίες και οι βιασμοί είναι απλά ''ειδήσεις των 8'', είναι απλά εικόνες στο κουτί, είναι απλά πεταμένες πληροφορίες που εκπέμπει η τηλεόραση για να περνάει η ώρα του μέσου ανθρώπου που ξαπλώνει στον καναπέ του μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά. Η κοινωνία αποτελείται από φιλοθεάμονες, από άπραγους ανθρώπους που συναινούν με τη σιωπή και την αδιαφορία τους, που αφήνουν κενό έδαφος , για να σταθεί η πατριαρχία στα πόδια της, για να απλώσει τα πλοκάμια της ακόμα παραπέρα, για να εισβάλλει σε περισσότερα σπίτια και να για να στοιχίσει εν τέλει τη ζωή σε περισσότερες γυναίκες.

Το πικρό δηλητήριο της πατριαρχίας αποτελεί όπλο στα χέρια της εξουσίας, ένα όπλο που διασφαλίζει την επιβίωσή της. Οι έχοντες εξουσία είναι αυτοί που όχι μόνο ασκούν την πατριαρχική βία, αλλά έχουν το θράσος να τη σπείρουν εντέχνως σε ολάκερη την κοινωνία, να λερώσουν κάθε γωνιά του ήδη λερωμένου αυτού κόσμου. Και φυσικά, στην αναπαραγωγή και την εξάπλωσή της σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν οι κέρβεροι της εξουσίας, οι κάθε λογής ένστολοι και γραβατωμένοι, οι μπάτσοι, τα ΜΜΕ. Το τέρας της πατριαρχίας βρίσκει απίστευτα ερείσματα στην κοινωνία και δεν είναι ψέμα να πούμε πως πατριαρχία ασκούν οι πάντες, πατριαρχία ασκεί ο εξουσιάζων, πατριαρχία ασκεί και ο εξουσιαζόμενος. Η επικίνδυνη δόμηση της λαίλαπας αυτής της επιτρέπει να βρεθεί στα χέρια ακόμα και αντρών εργατών με χαμηλό κοινωνικό στάτους, ανθρώπων δηλαδή ήδη καταπιεσμένων, στους οποίους η κυριαρχία χαρίζει απλόχερα το ''δώρο'' της πατριαρχίας, ένα δώρο που τους επιτρέπει να πιστεύουν πως έχουν κι αυτοί μια μορφή εξουσίας στα χέρια τους, πως έχουν δικαίωμα και λόγο στο σώμα της γυναίκας τους, της αδερφής τους, της κόρης τους. Μια ασύλληπτη κρατική πρακτική αποπροσανατολισμού του κόσμου και διχοτόμησης της κοινωνίας, μια πρακτική που μεταμορφώνει σε τέρας όποιον βρει στο διάβα της.

Καμία εμπιστοσύνη δεν τρέφουμε για την αστική δικαιοσύνη, γνωρίζοντας καλά πως οι κρατικοί μηχανισμοί όχι μόνο δεν είναι σε θέση να αποδώσουν δικαιοσύνη, αλλά δεν το επιδιώκουν καν. Πολλές φορές είδαμε δικαστικές αρχές να ξεπλένουν βιαστές και παιδεραστές. Έτσι, για εμάς ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία οφείλει να είναι συνολικός, άρα αντικαπιταλιστικός, αντιεξουσιαστικός, αντικρατικός. Η έμφυλη καταπίεση μπορεί να αφανιστει μόνο αν αυτό γίνει παράλληλα με την πτώση του κράτους, του κεφαλαίου και του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς αποτελεί αναπόσπαστο μέρος τους. Εξουσια και πατριαρχια είναι έννοιες αλληλενδετες - η μια αποτελεί προϋπόθεση για την ύπαρξη της άλλης-. Ό,τι σιχαθήκαμε περισσότερο από όλα σε αυτόν τον κόσμο είναι σύσσωμο και ως τέτοιο πρέπει να πολεμηθεί, καθώς οι αιτηματικοί αγώνες ή οι θεσμικές διεκδικήσεις για βελτίωση της αστικής δικαιοσύνης δεν αποφέρουν καρπούς.

Πολλές φορές, μάλιστα, οι θεσμικές διεκδικήσεις επέτρεψαν στην εξουσία και σε λοιπούς θεσμικούς φορείς να αυτοπαρουσιαστούν ως υπέρμαχοι της ισότητας των φύλων, να φορέσουν τον χιλιοφορεμένο μανδύα της «γυναικείας χειραφέτησης», για την οποία τόσο λόγο κάνουν. Κι όμως γνωρίζουμε καλά, πως κάτω από τον μανδύα κρύβεται ακόμα μια επικίνδυνη πρακτική της κυριαρχίας που έχει μάθει να ελίσσεται με εξαιρετικό ταπεραμέντο όταν νιώθει ότι απειλείται. Η επίπλαστη ισότητα των φύλων που μας τσαμπουνάνε, μεταφράζεται συχνά ως ίση καταπίεση γυναικών και ανδρών σε ρόλους καταπιεστών και καταπιεζόμενων. Άλλες φορές η ίδια ισότητα που μας πλασάρουν αποτελεί τακτική της κυριαρχίας, η οποία ενσωματώνει παρελθοντικούς αγώνες και κινήματα, αλλοιώνονταςριζοσπαστικά χαρακτηριστικά που τους αποτελούσαν. Παραδείγματα αποτελούν και οι επερχόμενες 8η Μάρτη και 25η Νοέμβρη που πλέον εορτάζονται καθεστωτικά κάτι που στοχεύει στην απονοηματοδότηση των εργατικών, γυναικείων αγώνων, οι οποίοι σηματοδότησαν την αρχή του αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση.

Στην κοινωνία που εμείς οραματιζόμαστε δεν υπάρχει χώρος για εξουσιαστικές συμπεριφορές, για συμπεριφορές που καθιστούν έναν άνθρωπο κατώτερο από κάποιον άλλον, για πρακτικές διχοτόμησης των πληθυσμών που στρέφουν τον έναν ενάντια στην άλλη. Στεκόμαστε δίπλα σε κάθε καταπιεσμένο άνθρωπο, δίπλα σε κάθε κακοποιημένη γυναίκα, δίπλα στους τρανς, τους ομοφυλόφιλους, δίπλα στις σεξ εργάτριες και απέναντι στη σεξ εργασία, δίπλα στις μετανάστριες, δίπλα στα θύματα βιασμού. Κι επειδή η μνήμη δεν είναι σκουπίδι, δε ξεχνάμε το αίμα που χύθηκε και δίνουμε όρκο να πάρουμε εκδίκηση για τις νεκρές αδελφές μας, για εκείνες που δολοφονήθηκαν στυγνά από συζύγους, πατέρες, ένστολους, αλλά και για εκείνες που βρήκαν λύση στην αυτοχειρία, επειδή διέρρευσε σεξουαλικό υλικό παρά τη θέλησή τους, επειδή τις διαπόμπευσαν διαφόρων ειδών Λοβέρδοι και Γεωργιάδηδες, επειδή δεν κατάφεραν να ξεφύγουν από τα υπολείμματα που άφησε στις ψυχές τους η πατριαρχική βαρβαρότητα. Ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία είναι αγώνας για την αξιοπρέπεια, για τη γυναικεία χειραφέτηση, είναι αγώνας αντικρατικός, αντιεξουσιαστικός, είναι αγώνας ζωογόνος και συνολικός.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

25/11 ΚΑΜΑΡΑ 18.00