Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2022 στις 18.00
Οργάνωση της ανεξάρτητης, ταξικής, αντιεξουσιαστικής παρουσίας στην απεργία της 9/11
Συνέχεια της διαδικασίας για την οργάνωση της ανεξάρτητης, ταξικής, αντιεξουσιαστικής παρουσίας στην απεργία της 9/11
ΠΕΜΠΤΗ 3/11, ΣΤΙΣ 18:ΟΟ,
ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ, ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ & ΤΑΞΙΚΟΙΑΓΩΝΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
Αυξήσεις στα μεροκάματα,υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας,μείωση των εξοντωτικών ωρών εργασίας με τα κυλιόμενα ωράρια αλλά και μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς με ευθύνη της εργοδοσίας, όπως επίσης και μια ξεκάθαρη θέση ενάντια στο αυξημένο κόστος ζωής και τη φτώχεια, είναι ορισμένα από τα αιτήματα των εργαζομένων στην πανεργατική απεργία της 9ης Νοέμβρη.
Ιδίως η εντατικοποιημένη εργασία, τα μηδαμινά μέτρα προστασίας των εργαζομένων σε πολλές δουλειές αλλά και η βάρδια πάνω στη βάρδια, έχουν μετατρέψει τους χώρους δουλειάς σε εργασιακές γαλέρες, σε κάποιες από τις οποίες μετράμε κάθε εβδομάδα δολοφονημένους ή σακατεμένους εργάτες/ εργάτριες από τα εργατικά''ατυχήματα'', δηλαδή τα εγκλήματα των εργοδοτών που στοχεύουν στη μείωση του κόστους παραγωγής και συνεπακόλουθα στην αύξηση του κέρδους τους. Ενδεικτικά,αναφέρουμε πως από τις αρχές του χρόνου η εργατική τάξη μετρά πάνω από 50 νεκρούς και ακόμα περισσότερους τραυματισμένους-ες σε διάφορα εργοδοτικά εγκλήματα, γιατί τα μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια είναι κόστος, καθώς στο ζύγι του κεφαλαίου, το κέρδος του βαραίνει περισσότερο από τη ζωή του εργάτη και της εργάτριας.
Την ίδια στιγμή,το κράτος και το κεφάλαιο διαχειρίζονται το ρεύμα όχι ως κοινωνικό αγαθό αλλά ως εμπόρευμα. Έτσι,οι απανωτές αυξήσεις στο ρεύμα είναι αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων καπιταλιστικών πολιτικών που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια, με την «απελευθέρωση» της Ενέργειας, την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, το Χρηματιστήριο Ενέργειας αλλά και την «πράσινη» ανάπτυξη, δηλαδή την καπιταλιστική μπίζνα με πράσινο μανδύα. Οι αυξήσεις αυτές έχουν γίνει ακόμα μεγαλύτερες τον τελευταίο χρόνο λόγω του πολέμου στην Ουκρανία αλλά και λόγω της συμμετοχής του ελληνικού κράτους στις διεθνείς κυρώσεις. Το ηλεκτρικό ρεύμα έχει,ούτως ή άλλως,μετατραπεί σε πανάκριβο εμπόρευμα,με μόνο στόχο την ανάπτυξη και την κερδοφορία μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων και παρόχων ενέργειας, που βλέπουν τα κέρδη τους κυριολεκτικά να εκτινάσσονται, την ίδια στιγμή που άνθρωποι της τάξης μας ζουν στο φόβο, τα σκοτάδια και το κρύο.
Παράλληλα, στη δυστοπία του παρόντος,η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου πολέμου σε παγκόσμιο επίπεδο, την ίδια στιγμή που χιλιάδες νοικοκυριά απειλούνται με κόψιμο ρεύματος και φυσικού αερίου, καθώς αδυνατούν να πληρώσουν τους υπέρογκους λογαριασμούς. Η εκτίναξη των τιμών των καυσίμων έχει συμπαρασύρει σε μια αύξηση στις τιμές των βασικών αγαθών, με άμεσο αποτέλεσμα τον πληθωρισμό που εξανεμίζει το πραγματικό εισόδημα των από τα κάτω της κοινωνίας. Φόροι, χαράτσια, πλειστηριασμοί και απειλές για εξώσεις από πρώτες κατοικίες είναι στην ημερήσια διάταξη. Την ίδια στιγμή που το κράτος και η παρούσα διακυβέρνηση χαρίζουν απλόχερα αφορολόγητο πετρέλαιο στους εφοπλιστές, οι άνθρωποι της τάξης μας εκφοβίζονται από κρατικά χείλη ότι "όποιος δεν προσαρμόζεται - πεθαίνει".
Ταυτόχρονα,στην ελλαδική επικράτεια,η δυστοπία αυτή γίνεται ακόμα πιο δυσβάσταχτη για πλήθος μεταναστών /τριών που είτε δολοφονούνται στο Αιγαίο και στον Έβρο είτε στοιβάζονται έγκλειστες κι έγκλειστοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εξάλλου, ο σάπιος κόσμος της πατριαρχίας,της ετεροκανονικότητας, της ιδιοκτησίας,του κράτους και του κεφαλαίου θέλει τους ανθρώπους πειθήνιουςκαι υπάκουους ως άβουλα στρατιωτάκια στις ορέξεις του. Οι γυναικοκτονίες, η έμφυλη βία, οι βιασμοί και η κακοποίηση με θύματα γυναίκες, θηλυκότητες, τρανς ή ομοφυλόφιλα άτομα είναι καθημερινά φαινόμενα και συμπληρώνουν μαζί με τις εργοδοτικές δολοφονίες στα εργασιακά κάτεργα τοναπολογισμό των νεκρών, σακατεμένων, βιασμένων και κακοποιημένων ανθρώπων της τάξης μας. Άλλωστε, σε έναν κόσμο πατριαρχικό, που οι έμφυλες διακρίσεις και οι διαχωρισμοί αγγίζουν και επηρεάζουν καθοριστικά κάθε πτυχή της κοινωνικής μας ζωής,δεν μπορούμε να μην διακρίνουμε πως κάτι τέτοιο αφορά και στις εργασιακές σχέσεις.
Εμείς, ως άτομα που αγωνιζόμαστε για τον μετασχηματισμό της κοινωνικής πραγματικότητας,ως άτομα που στεκόμαστε στην πλευρά των από τα κάτω,των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων, θεωρούμε πως ο αγώνας ενάντια στην εξουσία πρέπει να είναι συνολικός, ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και επιβολής.
Ωστόσο, ο ταξικός αγώνας είναι αδιέξοδος, όταν οι όροι, με τους οποίους διεξάγεται, επικαθορίζονται από τους χειρισμούς της εκάστοτε κομματικής ή συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και σ΄ αυτήν την περίπτωση δεν έχει να δώσει κάτι προς μια απελευθερωτική προοπτική. Εξάλλου, η εκμετάλλευση δεν είναι ένα γεγονός που συμβαίνει μόνο τη στιγμή της παραγωγής, αλλά ακόμα και κατά την αναπαραγωγή των κοινωνικών σχέσεων και ρόλων. Σχέσεις και ρόλοι, οι οποίοι κατασκευάστηκαν, για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα και την διαιώνιση της κυριαρχίας, εφόσον ο καπιταλισμός είναι όχι μόνο οικονομικό αλλά και πολιτικό / κοινωνικό σύστημα επιβολής, καταπίεσης κι εκμετάλλευσης.
Ο ταξικός αγώνας, λοιπόν, οφείλει να μην είναι αφομοιώσιμος από τους μηχανισμούς της κυριαρχίας και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και για να το πετύχει αυτό πρέπει να μην περιορίζεται σε αιτηματικού τύπου εργασιακές διεκδικήσεις (όσο σημαντικές κι αν είναι αυτές μέσα στο πλαίσιο των ενδιάμεσων/μερικών αγώνων) αλλά ακόμα περισσότερο να στρέφεται ενάντια στη μισθωτή εργασία εν συνόλω, κατά την οποία τα αφεντικά οικειοποιούνται τεράστιο κέρδος από τη δική μας υπερεργασία. Έτσι, ο ταξικός αγώνας θα μπορέσει να δώσει μια προοπτική αγώνα για τη συνολική απελευθέρωση από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς.
Από πλευράς μας, αγωνιζόμενες-οι για την κοινωνική χειραφέτηση, παίρνουμε ξεκάθαρη θέση μάχης, μέσα από συλλογικούς, αδιαμεσολάβητους, αντιθεσμικούς και αυτοοργανωμένους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενάντια στον καπιταλισμό, το κράτος, την πατριαρχία και κάθε εξουσία. Όλοι κι όλες εμείς που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο, οι εργάτριες, οι ντόπιοι και οι μετανάστριες, τα άνεργα άτομα, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από καμιά κυβέρνηση και από καμιά συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Πρέπει να οργανωθούμε, και με αλληλεγγύη, φροντίδα και αλληλοβοήθεια ανάμεσά μας να αντισταθούμε σε κάθε πεδίο της κοινωνικής μας ζωής, σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε γειτονιά, στα σχολεία και στις σχολές. Μόνο οι δικές μας και από τα κάτω αντιστάσεις μπορούν να μας προστατεύσουν από την ολομέτωπη επίθεση κράτους-κεφαλαίου και να σφυρηλατήσουν ειλικρινείς σχέσεις ταξικής αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας ανάμεσά μας, μέχρι την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς και την οικοδόμηση ενός άλλου κόσμου ισότητας κι ελευθερίας.
ΜΑΧΗΤΙΚΗ, ΑΝΤΙΘΕΣΜΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΙ ΓΩΝΙΑ
ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΤΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
ΟΥΤΕ ΠΑΜΕ ΟΥΤΕ ΓΣΕΕ, ΠΑΡΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΛΑΕ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΡΙΩΝ / ΕΡΓΑΤΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ
ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ / ΟΛΕΣ
Προλέτ Acciόn
Ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών και την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς