Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2022 στις 19.00
Συνέλευση ενόψει του δικαστηρίου αστυνομικού για την κατασταλτική επίθεση της 7/11/20
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΝΟΨΕΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ 7 ΝΟΕΜΒΡΗ 2020
Το Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2020, πρώτη μέρα του 2ου lock down, υπήρχε ανακοινωμένη συγκέντρωση ενάντια στην καταστολή, την απαγόρευση κυκλοφορίας και την κρατική διαχείριση της πανδημίας, καλεσμένη από την Ανοιχτή Συνέλευση για την Αλληλεγγύη ενάντια στον ολοκληρωτισμό.
Από νωρίς διμοιρίες των ματ είχαν καταλάβει την περιοχή γύρω από την Πλ. Όλγας και το Παράρτημα. Ένας σύντροφος που έφτασε στον χώρο του Παραρτήματος δέχθηκε απρόκλητη επίθεση από τα ΜΑΤ και προσήχθη όντας τραυματισμένος στο αυτί. Την ίδια ώρα όσοι σύντροφοι και συντρόφισσες προσέγγιζαν την πλατεία, εξαιτίας της καταλήψής της από την αστυνομία, δεν μπόρεσαν να φθάσουν και αυθόρμητα κινήθηκαν προς τον Αυτοδιαχειριζόμενο Χώρο «Επί Τα Πρόσω», ώστε να συζητήσουν και να συντονίσουν την απάντησή τους.
Το Επί Τα Πρόσω ήταν ήδη ανοικτό, με ανακοινωμένο κάλεσμα για συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης στην περίοδο της πανδημίας και της οξυμένης κοινωνικής και οικονομικής κρίσης. Τα ΜΑΤ περικύκλωσαν τον χώρο του στεκιού και επιτέθηκαν απρόκλητα στον κόσμο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας με μανία συντρόφους, προσάγοντας 8 από αυτούς και σπάζοντας την είσοδο του χώρου.
Για περισσότερες από δύο ώρες, ο χώρος του στεκιού ήταν περικυκλωμένος από κάθε λογής κατασταλτικές δυνάμεις, ενώ αλληλέγγυοι σύντροφοι και συντρόφισσες ενώθηκαν και επιχείρησαν να πλησιάσουν εκ νέου στο Ε.τ.Π., το οποίο υπερασπίζονταν αρκετοί σύντροφοι από την ενδεχόμενη εισβολή των μπάτσων.
Έπειτα από μαζική συγκέντρωση και συνέλευση την επόμενη μέρα έξω από το Ε.τ.Π., καλείται διαδήλωση με τη συμμετοχή περίπου 200 αγωνιστών/τριων η οποία σπάει το κλίμα τρομοκρατίας και την απαγόρευση που είχε επιβληθεί. Ήταν μια από τις πρώτες κινήσεις στην πόλη που έσπασαν τον κρατικό μονόλογο σε σχέση με την εγκληματική ταξική και κατασταλτική διαχείριση της πανδημίας, αφήνοντας παρακαταθήκη για τη συνέχιση του αγώνα το επόμενο διάστημα.
«Δεν πρόκειται να μείνουμε σιωπηλοί και να αφήσουμε στον δημόσιο λόγο να κυριαρχεί ο φόβος, δεν πρόκειται να αφήσουμε τον ζωτικό μας χώρο, που είναι ο δρόμος και οι πλατείες, να καταλαμβάνεται από την κατασταλτική μπότα τους κράτους, που περνάει εν μέσω πανδημίας πτωχευτικούς νόμους, αντεργατικά νομοσχέδια και νομιμοποίηση του 10ωρου εργασίας. Αντιθέτως προτάσσουμε την κοινωνική - ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των "από τα κάτω" της κοινωνίας, που ιδιαίτερα στην τωρινή συνθήκη με την πανδημία και την κρατική διαχείρισή της εξαθλιωνόμαστε ακόμα περισσότερο (άνεργοι/ες, μετανάστες/στριες, κρατούμενοι/ες, ηλικιωμένοι/ες), καθώς και την έμπρακτη υπεράσπιση του προαναφερθέντα ζωτικού μας χώρου, που ανέκαθεν αποτελούσε τόπο συνεύρεσης, ζύμωσης και αγώνα της τάξης μας.
Γιατί ακριβώς μέσω των εργαλείων, των χώρων, του λόγου, των δράσεών μας αντανακλώνται οι αξίες του κόσμου που ονειρευόμαστε, ενός κόσμου μακριά από τις καπιταλιστικές λογικές του κέρδους, του ανταγωνισμού, του ατομισμού, ενός κόσμου αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας».
Από το κάλεσμα της Ανοιχτής Συνέλευσης για την Αλληλεγγύη ενάντια στον Ολοκληρωτισμό, του
Αυτοδιαχειριζόμενου Χώρου «Επί τα Πρόσω» και συντρόφων-ισσών
Στις αρχές Δεκεμβρίου και ενώ είχαν προηγηθεί κι άλλα κατασταλτικά χτυπήματα σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις με ξύλο και προσαγωγές (14 Νοεμβρίου, 17 Νοεμβρίου, 6 Δεκεμβρίου), έπειτα από μηνυτήρια αναφορά δικηγόρου αναφορικά με το βίντεο που είχε κυκλοφορήσει από την επίθεση των διμοιριών στον σύντροφο έξω από το Παράρτημα, διατάσσεται από την εισαγγελία πρωτοδικών εισαγγελική έρευνα για περιστατικά αστυνομικής βίας στην Πάτρα.
Έπειτα από τις καταθέσεις μαρτύρων και των αστυνομικών της διμοιρίας, η εισαγγελία αποφασίζει να στείλει κατηγορούμενο για σωματική βλάβη έναν αστυνομικό (τον διοικητή της διμοιρίας) και να στείλει στο αρχείο την υπόθεση για τους άλλους 11. Από τις καταθέσεις των αστυνομικών καταδεικνύεται αφενός το στοχευμένο της επίθεσης στον σύντροφο εξαιτίας της συμμετοχής του στο κίνημα και αφετέρου η γελοιότητα της αφήγησής τους σχετικά με τον τραυματισμό του συντρόφου και του «στημένου σκηνικού» για να «προκληθούν επεισόδια στην πόλη».
Από την πλευρά μας αντιλαμβανόμαστε την παρουσία μας εκείνη την ημέρα ως αφορμή για την ανάδειξη εντός και εκτός της δικαστικής αίθουσας των επιλογών μας για την παρουσία στον δρόμο για την υπεράσπιση της ζωής, της υγείας και της ελευθερίας. Ως αφορμή για την κατάδειξη για ακόμα μια φορά των παραγόντων που συνθέτουν την εγκληματική ταξική και κατασταλτική διαχείριση της πανδημίας. Μια διαχείριση που κόστισε χιλιάδες ζωές συνανθρώπων μας και επιβεβαίωσε ακόμα μια φορά την αδιαφορία του κράτους για την ανθρώπινη ζωή, που αντί να ενισχύσει το ΕΣΥ και να λάβει πραγματικά μέτρα υγειονομικής προστασίας, εργαλειοποίησε την πανδημία για να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του κεφαλαίου, για να περάσει μια σειρά από αντικοινωνικά - αντεργατικά - αντιεκπαιδευτικά - αντιπεριβαλλοντικά νομοσχέδια, για να οχυρωθεί κατασταλτικά και να επιχειρήσει την επιβολή σιγής νεκροταφείου στην κοινωνία, χτυπώντας σκληρά κάθε φωνή αμφισβήτησης και διεκδίκησης.
Είναι εκ των ων ουκ άνευ η παρουσία μας εκεί να έχει ως περιεχόμενο την ανάδειξη της δολοφονικής αστυνομικής βίας ως δομικό και αναπόσπαστο στοιχείο της εξουσίας του κράτους και του κεφαλαίου. Την κατάδειξη της αστυνομίας ως ενός δολοφονικού μηχανισμού που λειτουργεί ως χωροφύλακας των συμφερόντων του κεφαλαίου. Ενός μηχανισμού που έχει ως στόχο να περιφρουρεί και να επιβάλλει τη διαιώνιση της ταξικής κυριαρχίας. Οι επιθέσεις των αστυνομικών, τα δολοφονικά κατασταλτικά χτυπήματα, οι κρατικές δολοφονίες, οι βασανισμοί και οι βιασμοί μέσα στα αστυνομικά τμήματα δεν αποτελούν κάποιου είδους παραφωνία μερικών αστυνομικών αλλά κομμάτι της συστημικής βίας που εξαπολύεται καθημερινά πάνω στη ζωή μας. Είναι η ίδια η πολιτική του συστήματος που γεννάει τέτοια φαινόμενα. Ενός συστήματος που είναι σε βαθιά σήψη και γίνεται ολοένα και πιο επιθετικό.
Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τον ρόλο της αστικής δικαιοσύνης. Από τις αποφυλακίσεις του παιδοβιαστή Λιγνάδη και του βιαστή Φιλιππίδη και την αθώωση των βιαστών της Γ. Μπίκα στη Θεσσαλονίκη με την υπόθεση να πηγαίνει στο αρχείο, έως τις αποφυλακίσεις των δολοφόνων του Ζακ Κωστόπουλου, Δημόπουλου και Χορταριά και την παράλληλη αθώωση των αστυνομικών που τον βασάνισαν, συνεχίζοντας την παράδοση της ατιμωρησίας στην αστυνομική αυθαιρεσία. Από τη συγκάλυψη των αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ που βίασαν ομαδικά 19χρονη μέσα στο κολαστήριο του Α.Τ. Ομόνοιας μέχρι τη συγκάλυψη των βασανιστών του Β. Μάγγου, που τον ξυλοκόπησαν άγρια και τον βασάνισαν μέχρι θανάτου κατά τη διάρκεια κινητοποιήσεων κατά της καύσης των σκουπιδιών στον Βόλο, έξω από τα δικαστήρια αλλά και μέσα στο Α.Τ., έως και την εκδικητική στάση της δικαιοσύνης κατά την επιχείρηση εξόντωσης του απεργού πείνας και αναρχικού αγωνιστή Γ. Μιχαϊλίδη, που παραμένει έγκλειστος παρά το ότι έχει ξεπεράσει κατά πολύ τον χρόνο έκτισης της ποινής του. Από την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης στα σωματεία και τους χώρους δουλειάς, έως τη σωρεία αθωωτικών αποφάσεων για εργοδότες και αφεντικά που ευθύνονται για πλήθος εργατικών δολοφονιών και παράτυπων συνθηκών εργασίας, ένα είναι σαφές. Η αστική δικαιοσύνη είναι βαθιά ταξική, υπερασπίζεται σταθερά το υπάρχον σύστημα εξουσίας χωρίς να υποκρίνεται.
Η παρουσία μας στα δικαστήρια δεν εναποθέτει τις ελπίδες στην αστική δικαιοσύνη, ούτε ο αγώνας ενάντια στην κρατική καταστολή καθορίζεται από την καταδίκη ή όχι ενός αστυνομικού. Άλλωστε, όλα κρίνονται με βάση τους υπάρχοντες κοινωνικούς και ταξικούς συσχετισμούς, με βάση τη δυναμική του κινήματος και των διεργασιών που υπάρχουν στην κοινωνία. Δεν θα μπορούσαμε άλλωστε να εναποθέσουμε καμία ελπίδα σε μια ανύπαρκτη δικαιοσύνη, που δείχνει με κάθε ευκαιρία το ταξικό της πρόσωπο και τον ρόλο που επιτελεί. Το δίκιο κρίνεται και θα κριθεί στους δρόμους του αγώνα. Εκεί η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία με τους αγώνες της μπορεί να απαντήσει στην κρατική τρομοκρατία, στην περιστολή των ελευθεριών και στην επίθεση στα κοινωνικά και ταξικά κεκτημένα. Εκεί προασπίζεται τα συμφέροντά της, εκεί μπορεί να ανατρέψει την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η παρουσία μας όμως και μέσα στα δικαστήρια επιβάλλεται, καθώς δεν πρόκειται να παραχωρήσουμε χωρίς μάχη κανένα πεδίο. Ακόμα και η δικαστική αίθουσα μπορεί να γίνει ένα πεδίο υπεράσπισης των επιλογών του αγώνα μας και ανάδειξης της αστυνομικής βίας ως βίας του συστήματος που αυτή υπηρετεί.
Να στήσουμε αναχώματα αντίστασης και αλληλεγγύης απέναντι στην επέλαση της κρατικής βίας και τρομοκρατίας. Να οργανώσουμε την ταξική αντεπίθεση και την κοινωνική αυτοάμυνα απέναντι στο σύστημα της φτώχειας, της ακρίβειας, της πατριαρχικής βαρβαρότητας, της εκμετάλλευσης, της καταστολής και των πολέμων.
Καλούμε σε συνέλευση την Τετάρτη 26 Οκτωβρίου, στις 19:00, στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί Τα Πρόσω για τη διοργάνωση αντικατασταλτικής συγκέντρωσης στα δικαστήρια στις 15 Νοεμβρίου, ημέρα που έχει οριστεί η δίκη.
αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»