Κυριακή 17 Ιουλίου 2022 στις 19.00
Συγκέντρωση – μικροφωνική αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γ. Μιχαηλίδη
Ο αναρχικός Γ. Μιχαηλίδης βρίσκεται έγκλειστος στις ελληνικές φυλακές από το 2013 και πληροί τις τυπικές προϋποθέσεις της υφ' όρον αποφυλάκισής του από τις 29/12/21. Η αίτηση του, ωστόσο, απορρίφθηκε από το δικαστικό συμβούλιο Άμφισσας, Το σκεπτικό της απόφασης είναι το γνωστό πλέον του «κινδύνου τέλεσης νέων αδικημάτων»., καθιστώντας τον Γ. Μιχαηλίδη επ΄ αόριστον προληπτικά αιχμάλωτο στις ελληνικές φυλακές. Βάζοντας το ίδιο του το σώμα ως ανάχωμα στο βάθεμα του καθεστώτος εξαίρεσης σε βάρος των πολιτικών κρατουμένων και των μεθοδεύσεων της δικαστικής εξουσίας ξεκίνησε απεργία πείνας στις 23/05 με αίτημα την αποφυλάκιση του, αίτημα που απορρίφθηκε ήδη δύο φορές δικάζοντας τον για όσα οι δικαστές πιστεύουν ότι θα τελέσει, κρατώντας προληπτικά ως "επικίνδυνο τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων". Στη δεύτερη δική, που ο απεργός βρισκόταν στη 40η ημέρα απεργίας πείνας οι δικαστές δεν κράτησαν ούτε τα προσχήματα, δεν του έκαναν ούτε μία ερώτηση και επανέλαβαν την προειλημμένη απόφαση τους, να τον εξοντώσουν ψυχικά και σωματικά. Την ίδια περίοδο, μάλιστα, που ο Γ. Μιχαηλίδης διεκδικεί την αποφυλάκιση του, στο εφετείο Λαμίας αφέθηκε ξανά ελεύθερος ο αμετανόητος Κορκονέας, ο μπάτσος δολοφόνος του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ακολούθησε η αποφυλάκιση του μεσίτη δολοφόνου του Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh, του βιαστή Πέτρου Φιλιππίδη, και του παιδοβιαστή Δ. Λιγνάδη., αποτυπώνοντας ολοφάνερα την υποκρισία της αστικής δικαιοσύνης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία. Το κράτος εκδικείται τον Γ. Μιχαηλίδη. Τον εκδικείται για την αγωνιστική του στάση εντός και εκτός των τειχών, για τη θέση του στον ταξικό/κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται καθημερινά. Τον εκδικείται, γιατί παραμένει αμετανόητος εχθρός τους και δε συμβιβάστηκε ποτέ με έναν κόσμο εξουσίας και εκμετάλλευσης. Η απαράμιλλή αγωνιστική του στάση και ο δίκαιος αγώνας που δίνει με οδόφραγμα το ίδιο του το σώμα δεν θα μπορούσαν παρά να μας τοποθετήσουν αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό του. Γιατί, ο αγώνας του Γιάννη δεν αφορά μόνο τον ίδιο αλλά όλους και όλες εμάς. Γιατί γνωρίζουμε καλά πως το κράτος εφαρμόζει τις πιο βίαιες μεθόδους του στα σώματα των αγωνιστών, για να κάμψει κάθε αντίσταση και να επιβάλλει ανενόχλητο σε ολόκληρη την κοινωνία την πειθάρχηση και τη σιωπή. Η υπόθεση της απελευθέρωσής του Γιάννη είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικού μας αγώνα ενάντια σε όσα καταδυναστεύουν τη ζωή μας, ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά και τις εργατικές δολοφονίες, ενάντια στο κράτος, τις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του, ενάντια στην πατριαρχία, ενάντια στην εκμετάλλευση και την εμπορευματοποίηση της φύσης, ενάντια στις εθνικές ιδέες που γεννούν πόλεμο και δυστυχία, για να πλουτίζει το μεγάλο κεφάλαιο. Ο αγώνας για την απελευθέρωση μας από τα δεσμά κράτους και κεφαλαίου δίνεται ταυτόχρονα μέσα και έξω από τα τείχη με όπλα μας την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα και την ανυποχώρητη σύγκρουση με τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς.
«[…] Βαθιά μου επιθυμία, είναι η απεργία πείνας αυτή, να γίνει ένα ακόμη έναυσμα για την αναζωπύρωση του συνολικού αγώνα απέναντι στο κεφάλαιο και τα κράτη. Το κεφαλαιοκρατικό σύστημα που συγκεντρώνει το μισό πλούτο της γης σε μια ελίτ του 1% ενώ φτωχοποιεί ραγδαία τους υπόλοιπους, υποδουλώνοντας ζωντανές ψυχές, όχι μόνο του είδους μας, στη βασανιστική συνθήκη της βιομηχανικής παραγωγής. Τις εταιρείες του, που ανταγωνίζονται στη λεηλασία των φυσικών πόρων, εξαντλώντας τον φυσικό κόσμο ενώ οδηγούν τον πλανήτη στην οριακή κατάσταση της κλιματικής αλλαγής ενώ προκαλούν την εν εξελίξει μεγαλύτερη εξαφάνιση ειδών εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Την κρατική δόμηση της κοινωνίας που πλασάρεται ως αναγκαία από τους αριστερούς και δεξιούς διαχειριστές της, με τη συγκεντρωτική κοινωνική δομή, να επιβάλλει τη γενικευμένη υποδούλωση και να διασφαλίζει την κερδοφορία του κεφαλαίου. Τα κράτη, δυτικά και ανατολικά που το μονοπώλιο της νόμιμης βίας τους ξεπαστρεύει ολόκληρους πληθυσμούς, είτε με υπερσύγχρονα όπλα μαζικής καταστροφής, είτε εργαλειοποιώντας την λιμοκτονία καταστρέφοντας υποδομές, όπως σε μια σειρά πρόσφατων συρράξεων σε Παλαιστίνη, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Υεμένη, Ουκρανία. Τις διακρατικές συμμαχίες που μετέτρεψαν τη γη σε πυριτιδαποθήκη πυρηνικών κεφαλών απειλώντας να την τινάξουν κυριολεκτικά στον αέρα, αποδεικνύοντας ότι τα κράτη είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες.
Με τη γενικευμένη επίθεση που έχουν εξαπολύσει τα κράτη και το κεφάλαιο σε ολόκληρη την έμβια ζωή, συμπεριλαμβανομένου του είδους μας, είναι αναγκαίο και επίκαιρο όσο ποτέ να οργανώσουμε και να προτάξουμε τις αντιστάσεις μας, απορρίπτοντας οποιαδήποτε μορφή ιεραρχικής οργάνωσης που καθιστά τον αγώνα, ευάλωτο στην χειραγώγηση με αποτέλεσμα είτε την αναπαραγωγή του συστήματος είτε την αφομοίωση του στο σύστημα.
Γι' αυτό σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, τη μάχη που διεξάγω για την ελευθερία μου την αντιλαμβάνομαι και ως μια απελπισμένη προσπάθεια συμμετοχής στον ευρύτερο αγώνα από τον οποίο ο μακροχρόνιος εγκλεισμός μου με έχει αποκόψει. Γι' αυτό και δεν θεωρώ ότι πρέπει να διεκδικήσω την αποκλειστικότητα των κινηματικών αναφορών, αλλά να προτάξω την επανασύνδεση του αγώνα για την απελευθέρωση των φυλακισμένων αναρχικών με τις ιδέες που τους οδήγησαν στη σύγκρουση με το σύστημα και προκάλεσαν τη φυλάκιση τους. Γιατί δεν ζητάω το ενδιαφέρον κανενός ως θύμα της κρατικής καταστολής, αλλά ως ενεργό κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενο που θεωρώ τη συνθήκη της αιχμαλωσίας μου ως κομμάτι της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου σε όσους συνειδητά τάσσονται εναντίον τους. Αντίθετα καλώ σε μια σχέση επαναστατικής αλληλεγγύης στη βάση των κοινών προταγμάτων και ενός κοινού αγώνα με πολλαπλές αιχμές, που συντονίζει την οργή που αισθάνονται διαφορετικοί άνθρωποι βιώνοντας διαφορετικές συνθήκες με τις ίδιες όμως αιτίες.
Και τέλος, γνωρίζοντας ότι είναι πιθανό ενδεχόμενο αυτή η απεργία να είναι το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μου, επιθυμώ να του δώσω ακριβώς αυτή τη διάσταση η οποία με εκφράζει συνολικά:
Ο αγώνας για την ελευθερία ενός, αγώνας για την ελευθερία όλων…
…μέχρι την καταστροφή του τελευταίου κλουβιού
Γιάννης Μιχαηλίδης,
προληπτικά αιχμάλωτος στις φυλακές Μαλανδρίνου
23/5/2022»
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥΣ/ΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ-ΙΣΣΕΣ
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
αναρχική συλλογικότητα Ανάδραση
Ιούλης, 2022