Τετάρτη 29 Ιουνίου 2022 στις 19.00
Συγκέντρωση - Πορεία ενάντια στην πολεμική σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη
ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟΝΙΑ ΣΤΗ ΣΚΑΚΙΕΡΑ ΤΩΝ ΦΟΝΙΑΔΩΝ
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ
Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ είναι κομμάτι της αναβάθμισης της στρατιωτικής προπαρασκευής των κρατών, της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της έντασης των πολεμικών επιχειρήσεων.
ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ
- Τις πολεμικές μηχανές.
- Τη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον πόλεμο, τις πολεμοκάπηλες συμφωνίες και σχεδιασμούς του.
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ
ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΑ ΜΕΤΟΠΙΣΘΕΝ
ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ
ΠΟΛΕΣΜΟ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ: Τετάρτη 29/6 στις 19:00 πλ. Γεωργίου
κάλεσμα : αναρχική ομάδα "δυσήνιος ίππος"
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΣΤΗ ΜΑΔΡΙΤΗ (29-30 ΙΟΥΝΗ)
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΠΟΥ ΔΙΕΞΑΓΕΤΑΙ ΣΤΗ ΜΑΔΡΙΤΗ ΣΤΙΣ 29-30 ΙΟΥΝΗ ΠΟΥ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΩΝ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΗΣ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗΣ ΤΩΝ ΣΦΑΙΡΩΝ ΕΠΙΡΡΟΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΓΗΣ
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ
H ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ:ΤΕΤΑΡΤΗ 29 ΙΟΥΝΗ, 19:00, ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
κάλεσμα : αντιπολεμικός συντονισμός
Αντιπολεμική διαδήλωση
Ετήσια Σύνοδος ΝΑΤΟ, 29-30 Ιουνίου - Αντιπολεμικές Διαδηλώσεις Τετάρτη 29/6
Ετήσια Σύνοδος ΝΑΤΟ, Μαδρίτη 29-30 Ιουνίου
Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Kάτω η τυχοδιωκτική, επικίνδυνη κυβέρνηση Μητσοτάκη
ΜΑΖΙΚΟ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Κάτω η Ακρίβεια - Λεφτά για τις Κοινωνικές Ανάγκες, ΟΧΙ για Εξοπλισμούς
Όλοι στις Διαδηλώσεις Τετάρτη 29 Ιουνίου
Αθήνα: 19:00, Προπύλαια - Πρεσβεία ΗΠΑ
Θεσσαλονίκη: 19:00, Άγαλμα Βενιζέλου
Ιωάννινα: 19:00, Περιφέρεια
Πάτρα: 19:00, Πλατεία Γεωργίου
Στις 29-30 Ιουνίου γίνεται στη Μαδρίτη η Ετήσια Σύνοδος του ΝΑΤΟ. Φέτος έχει εξαιρετική σημασία, καθώς μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, η σύγκρουση των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και των «εταίρων» τους στην ΕΕ με τη Ρωσία.
To NATO ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 1949, λίγο μετά από την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου. Εκτός από μια στρατιωτική συμμαχία ενάντια στην ΕΣΣΔ, ήταν ο πιο βασικός θεσμός μέσα από τον οποίο ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός (επιβάλλοντας την ηγεμονία του στους ευρωπαίους συμμάχους του) έπαιζε το ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα ενάντια στο εργατικό και επαναστατικό κίνημα, ενάντια σε κάθε προσπάθεια ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος και της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας σε όλο τον πλανήτη.
Μετά το 1999, το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε ενάντια στη Ρωσία, παραβιάζοντας όλες τις υποσχέσεις προς αυτή, εντάσσοντας σχεδόν όλες τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, με μια τρομακτική ανάπτυξη βάσεων και στρατευμάτων στην περιοχή. Έτσι, οι δυτικοί ιμπεριαλιστές και πρώτες οι ΗΠΑ πυροδότησαν την ένταση και τελικά την έκρηξη του πολέμου στην Ουκρανία, μετά από την οποία κινήθηκαν αστραπιαία για να αυξήσουν ακόμα περισσότερο την στρατιωτική τους παρουσία στα σύνορα της Ρωσίας. Απειλούν με το άνοιγμα πολλών μετώπων, σε όλο τον πλανήτη (στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού κ.ά.), σε μια προσπάθεια να αναχαιτίσουν την υποβάθμισή τους και τον υποσκελισμό τους από ανταγωνιστές όπως η Κίνα και άλλες «αναδυόμενες» δυνάμεις. Επόμενος σταθμός της «σταυροφορίας» τους είναι η προσπάθεια να εντάξουν στο ΝΑΤΟ τη Φινλανδία και τη Σουηδία. Μια κίνηση που θα αυξήσει κατακόρυφα τον κίνδυνο νέων πολεμικών συγκρούσεων. Αυτή η απειλή εξάπλωσης και γενίκευσης των πολέμων, μαζί με την ξέφρενη παγκόσμια κούρσα εξοπλισμών (ξεπέρασαν τα 2 τρισ. δολάρια το 2022) απειλεί κυριολεκτικά την επιβίωση της ανθρωπότητας. Την ίδια στιγμή, η Ευρώπη είναι σπαρμένη με νατοϊκές βάσεις, όπου αποθηκεύονται και πυρηνικά, όπως στον Άραξο.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όλη η ελληνική αστική τάξη και ελίτ πρωτοστατούν σ' αυτή την κλιμάκωση. Ελπίζουν έτσι να ανακόψουν την υποβάθμιση του ελληνικού καπιταλισμού - και να έχουν σταθερό στήριγμα των ΗΠΑ-ΕΕ ενάντια στο εργατικό κίνημα στο εσωτερικό της χώρας. Κάνουν θηριώδεις εξοπλισμούς δεκάδων δισ. ενώ ο λαός στενάζει από την ακρίβεια και την φτώχεια. Ανεβάζουν διαρκώς την ένταση ενάντια στον τουρκικό καπιταλισμό, για να εκβιάσουν την παρέμβαση των ιμπεριαλιστών υπέρ τους. Με γκαγκστερικές ενέργειες και προκλήσεις, στην υπηρεσία των ΗΠΑ, ανατινάζουν τις σχέσεις με χώρες της περιοχής (π.χ. η πειρατεία τους στο ιρανικό πετρέλαιο, που παρέδωσαν στους αμερικάνους ιμπεριαλιστές), εκθέτοντας τον ελληνικό λαό σε τρομακτικούς κινδύνους. Όλη η χώρα έχει μετατραπεί σε απέραντη αμερικανο-νατοϊκή βάση, ενώ η Αλεξανδρούπολη είναι βασικό ορμητήριο για τις πολεμικές ενέργειες των δυτικών ιμπεριαλιστών στην Ουκρανία.
Υπεύθυνη δεν είναι μόνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που πρωτοστατεί ως πρωτοπαλίκαρο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην αποστολή όπλων στη Ουκρανία, στις ρωσικές κυρώσεις και την αντικομμουνιστική υστερία. Αλλά και η κοινοβουλευτική «αντιπολίτευση» (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κ.ά.), που στηρίζει την επέκταση του ΝΑΤΟ, ψηφίζει τους εξοπλισμούς, ζητάει ακόμα πιο «σκληρούς τόνους» ενάντια στην Τουρκία.
Όσο κυριαρχούν τέτοιες δυνάμεις, οδεύουμε προς νέα πολεμικά σφαγεία και καταστροφές. Ενώ η ακρίβεια και η φτώχεια θα σαρώνουν τον λαό, τα εργατικά δικαιώματα και οι δημοκρατικές ελευθερίες θα τσακίζονται στο όνομα των «εθνικών κινδύνων». Χρειαζόμαστε άμεσα ένα μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα. Με όπλο τον διεθνισμό των εργατών και λαών, τους κοινούς αγώνες μας, να σταματήσουμε τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, να ξηλώσουμε τις βάσεις και τα πυρηνικά, να σταματήσουμε την κούρσα των εξοπλισμών και να αποκρούσουμε την απειλή του πολέμου.
ΟΧΙ στην είσοδο Σουηδίας - Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Πάλη για τη διάλυσή του.
ΕΞΩ η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ. Καμία συμμετοχή στον πόλεμο. Έξω Βάσεις και Πυρηνικά.
ΟΧΙ στους Ιμπεριαλιστικούς Ανταγωνισμούς, στον πόλεμο των Κυρώσεων στις πλάτες των λαών.
Αντιπολεμική συγκέντρωση/πορεία ενάντια στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη στις 29-30 Ιουνίου
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ
ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ
Τις Τετάρτη και Πέμπτη 29-30 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί στην Μαδρίτη της Ισπανίας η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ, με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία. Μια σύνοδος κορυφής μείζονος σημασίας για τον πολεμικό-γεωπολιτικό δολοφονικό σχηματισμό του δυτικού παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, καθώς τα περιεχόμενα του θα διαμορφώσουν τις κινήσεις του για το επόμενο χρονικό διάστημα γύρω από τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και γύρω από τους επιμέρους διακρατικούς ανταγωνισμούς που μαίνονται εντός του (ανταγωνισμός ελληνικού-τουρκικού κράτους για τον πρώτο λόγο στην διαχείριση των φυσικών πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο καθώς και την επιρροή τους στο Αιγαίο, βέτο του τουρκικού κράτους για την ένταξη Σουηδίας-Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ λόγω της στάσης που έχουν κρατήσει στο κουρδικό) και υποσκελίζουν τη συμμαχία έναντι της Ρωσίας στην νέα γεωπολιτική σκακιέρα που διαμορφώνει ο πόλεμος.
Με τον πόλεμο να φτάνει σε ένα στάδιο κομβικό για την έκβαση του, με το ρωσικό κράτος να έχει υπό τον έλεγχο του ολοένα και περισσότερες επικράτειες του ουκρανικού κράτους, αφήνοντας πίσω του εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες εκτοπισμένους και εξαθλιωμένους ανθρώπους, είναι πλέον γεγονός πως και ιστορικά ο νεο-διαμορφωμένος πολυ-πολικός καπιταλιστικός κόσμος ταυτόχρονης αλληλο-εξάρτησης και ανταγωνισμού των μπλοκ εξουσίας, αμφισβητεί σε βαθύ πολιτικό και ιστορικό επίπεδο τα ιδεολογικά,στρατιωτικά θεμέλια του λεγόμενου "Δυτικού Κόσμου".
Όσο και να ευαγγελίζεται η δύση και το ΝΑΤΟ πως η επιθετική ενέργεια της Ρωσίας δεν έχει προηγούμενο, πόσο μάλλον στην ήπειρο της Ευρώπης, οι δεκάδες πόλεμοι, ένοπλες συγκρούσεις και «ανθρωπιστικές επεμβάσεις» σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη για τα πετρέλαια και τον έλεγχο των ενεργειακών δρόμων από τους μεν ή τους δε καπιταλιστές συνεχίζονται. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν μας εκπλήσσει καθόλου. Ούτε χτυπάει την πόρτα της Ευρώπης πρώτη φορά μετά τον ψυχρό πόλεμο. Πολύ πρόσφατος είναι ο εμφύλιος πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία και οι νατοϊκοί βομβαρδισμοί του '99, ενώ η συνεχής επέκταση του ΝΑΤΟ στην ανατολική Ευρώπη, παρά τις μεταψυχροπολεμικές διακρατικές συμφωνίες ΗΠΑ-Ρωσίας, δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από καμία πρόφαση ειρήνης. Ενώ η προσπάθεια του κυρίαρχου μιντιακού λόγου να προσδώσει πρωτοφανή για τα δεδομένα σημασία στον πόλεμο της Ουκρανίας, την ώρα που μαίνονται πολυετείς και πολύνεκρες εμπόλεμες διαμάχες σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Σομαλία, Υεμένη κλπ, την ώρα που Παλαιστίνιοι που διεκδικούν γη και ελευθερία σκοτώνονται, αιχμαλωτίζονται, εκτοπίζονται και στιγματίζονται ως τρομοκράτες, την ώρα που υποκινούμενα πραξικοπήματα και οικονομικοί στραγγαλισμοί εφαρμόζονται σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, εκθέτει την επιλεκτική ευαισθησία, την υποκρισία και το ρατσισμό των εκφραστών του και όσων τον αναπαράγουν.
Ο πόλεμος και η στρατιωτική ισχύς είναι οργανικό κομμάτι της καπιταλιστικής πραγματικότητας. Με τον πόλεμο οι κυρίαρχοι αυτού του κόσμου, επιλύουν τις διαφορές τους, αιματοκυλούν και καταδικάζουν στην εξαθλίωση ολόκληρους πληθυσμούς, επαναχαράσσουν σύνορα και αναδιαρθρώνουν σφαίρες επιρροής για την επέκταση και θωράκιση των συμφερόντων και της κερδοφορίας τους. Ο πόλεμος από την πλευρά του κεφαλαίου είναι μια προωθητική διαδικασία. Δίνεται η ευκαιρία για καταστροφή υποδομών και παραγωγικών σχέσεων, ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο για επανοικοδόμηση και καπιταλιστική ανάπτυξη σε ένα ρευστό περιβάλλον με αποδυναμωμένο τον κοινωνικό παράγοντα και τις αντιστάσεις του. Ταυτόχρονα, δίνεται η ευκαιρία στο στρατιωτικό-βιομηχανικό κεφάλαιο να καταστρέψει υλικές πτυχές του, να δοκιμάσει οπλικά συστήματα στο πεδίο της μάχης και να ανακαλύψει νέα πεδία ανάπτυξης αιματοβαμμένου κέρδους.
Εξάλλου ο πόλεμος δεν είναι μόνο βόμβες. Από την στρατικοποίηση των δημόσιων χώρων, τις διαρκείς καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, την «πολεμική» ρητορική εναντίων των μεταναστών-στριών, μέχρι την αναβάθμιση της αστυνομίας, τον «εξευγενισμό» στα κέντρα των πόλεων και τη φτωχοποίηση ολοένα και περισσότερο των ανθρώπων των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, ο καπιταλισμός και ευρύτερα η εξουσία πλέκει ένα διαρκές ιδεολογικό πλέγμα πολέμου.
Έτσι, πολύ μεγάλος είναι και ο κοινωνικός αντίκτυπος του πολέμου ως εργαλείο του καπιταλισμού. Η καλλιέργεια ενός κλίματος φόβου από τα μίντια που διαμορφώνουν τον κυρίαρχο λόγο δίνει την ευκαιρία στο κράτος να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Έτσι διαμορφώνεται ένα πειθήνιο στο κράτος κοινωνικό υποκείμενο, το οποίο θα δέχεται χωρίς αντιστάσεις την καπιταλιστική επέλαση στις ζωές μας, ένα κοινωνικό υποκείμενο που θα υιοθετεί παθητικά το αφήγημα για τον εκάστοτε κίνδυνο-εχθρό που το κράτος και το κεφάλαιο καταδεικνύουν, ένα κοινωνικό υποκείμενο του οποίου οι σχέσεις και οι έννοιες που τις χαρακτηρίζουν θα διαμεσολαβούνται από το κράτος. Ταυτοχρόνως τα κράτη ευκαιριακά διαχειρίζονται εσωτερικά τους ζητήματα ικανοποιώντας τα συμφέροντά τους και αυτά των μεγάλων κεφαλαίων και καλλιεργούν τον εθνικισμό και το μιλιταρισμό κατακερματίζοντας τις κοινωνικές σχέσεις. Επιπλέον, με την στρατικοποίηση του δημόσιου χώρου γίνονται και όλοι οι, απαραίτητοι για τον καπιταλισμό, κατασταλτικοί πειραματισμοί μεθόδων που θα χρησιμοποιηθούν μελλοντικά. Συγκεκριμένα στην Ελλάδα, ακόμα και την περίοδο 2009-2015, υπό την απειλή χρεωκοπίας εν μέσω οικονομικής κρίσης, το κράτος θεώρησε σημαντικό να μη μειώσει τις στρατιωτικές δαπάνες του, (έναντι του βασικού μισθού ή του προϋπολογισμού για την υγεία) διατηρώντας έτσι τη δεύτερη θέση μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ σε αμυντικές δαπάνες/ΑΕΠ. Ενώ το αμυντικό δόγμα περί «κινδύνου εξ ανατολών» σε συνδυασμό με την καλλιέργεια και την κοινωνική αποδοχή της ξεκάθαρα επιθετικής και επεκτατικής λογικής του αλυτρωτισμού συντηρεί τα εθνικιστικά αντανακλαστικά στην ελληνική κοινωνία, απαραίτητα για την ύπαρξη των χρήσιμων, για το κράτος και το ντόπιο κεφάλαιο, εφεδρειών ακροδεξιών, εθνικιστών, πατριωτών.
Για την ελληνική πραγματικότητα όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία αλλά και ο γεωστρατηγικός ρόλος του ελληνικού κράτους ως μέρους του ΝΑΤΟ τη διαμορφώνει, η συνθήκη που πλάθεται βρίσκει το ελληνικό κράτος σε μια προσπάθεια ιδεολογικής, στρατιωτικής και πολιτικής αναβάθμισης για να επιτελέσει τον ρόλο του ρυθμιστή των ενεργειακών πόρων και δρόμων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Αυτούς τους σκοπούς έχει και το τουρκικό κράτος που ακόμη επιθυμεί να κρατήσει ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με τη Ρωσία ενώ παράλληλα να υφίστανται ως ο κυρίαρχος πυλώνας εδραίωσης της παρουσίας του ΝΑΤΟ στη περιοχή. Και τα δύο κράτη επιδίδονται σε εθνικιστικά παραληρήματα περί κυριαρχικών δικαιωμάτων(ο λόγος για τα ελληνικά νησιά και την επέκταση των ναυτικών μιλίων από το ελληνικό κράτος), ιστορικού αναθεωρητισμού συνοριακών συμφωνιών (η επανοηματοδότηση της συνθήκης της Λωζάνης και οι "γκρίζες ζώνες" του Αιγαίου που θέτει στη κυρίαρχη ρητορική του το τουρκικό κράτος), με το ελληνικό κράτος να επιχειρεί να καλλιεργήσει ένα μιλιταριστικό κλίμα εντός του κοινωνικού ιστού τόσο εσωτερικό του (καταστολή των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων είτε από τους μπάτσους είτε στο επίπεδο του δημόσιου λόγου με τη κοινωνία να αποπροσανατολίζεται από τις συνέπειες που ο καπιταλιστικός τρόπος κοινωνικής οργάνωσης και συνάμα οι πόλεμοι επιφέρουν) όσο και στο επίπεδο των διακρατικών ανταγωνισμών (συμμετοχή των ολοένα και περισσότερο φτωχών κοινωνικών στρωμάτων στον τακτικό στρατό σε περίπτωση γενικής επιστράτευσης).
Εμείς από τη μεριά μας ως αναρχικοί/ές, ως μέρος των «από τα κάτω» αυτού του κόσμου που είναι πάντα το πληθυσμιακό κομμάτι που βιώνει τη βαναυσότητα των πολέμων και του καπιταλισμού στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους μετανάστες και τις μετανάστριες «από όπου κι αν προέρχονται». Ως αγωνιστικό υποκείμενο που επιδιώκει την καταστροφή του συστήματος που δημιουργεί τους πολέμους δηλώνουμε ρητά στους καπιταλιστές πως δε θα γίνουμε «κρέας» για τις οβίδες τους. Δεν πολεμάμε για κανένα μπλοκ εξουσίας, για κανένα εθνικό ιδεώδες, για κανένα συμφέρον του συστήματος που καθημερινά μας εξαθλιώνει οικονομικά, μας πειθαρχεί στις διατάξεις του, μας αλλοτριώνει ως προς τον διπλανό/ή μας, εν ολίγοις μας ενσωματώνει στις καπιταλιστικές αξίες και τρόπο ζωής. Μια ακόμα δομική κρίση του καπιταλισμού γίνεται με τους πιο συμπυκνωμένους όρους αυτούς του πολέμου ένα ακόμα φορτίο στις πλάτες των καταπιεσμένων. Η ανάδυση των εθνικισμών και η πολεμική προετοιμασία των κρατών μας βρίσκουν ολομέτωπα απέναντι και σε θέση μάχης. Γιατί εμείς γι'αυτό πολεμάμε. Για έναν κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας πάνω στα συντρίμμια των κρατών, του κεφαλαίου και των φασιστών.
ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΡΩΣΙΑ, ΟΥΚΡΑΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ
ΤΑΞΙΚΟΣ - ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΩΣΙΚΟΥΣ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΑΤΟΊΚΟΥΣ ΠΥΡΑΥΛΟΥΣ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ
Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Πάτρας / Κάθε Δευτέρα στις 19:00 στην Κατάληψη Παραρτήματος
asapatras.espivblogs.net / asapatras@espiv.net