kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Ημέρα Πανελλαδικής και διεθνούς υποστήριξης των εξαρχείων – Διαδήλωση

25 ΙΟΥΝΙΟΥ - ΗΜΕΡΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

Να υπερασπιστούμε τη γειτονιά του κόσμου που χωράει πολλούς κόσμους.

Μια γειτονιά που μπορούν να συνυπάρχουν με σεβασμό άνθρωποι κάθε φύλου, ηλικίας και καταγωγής. Όπου η αγωνιστική ιστορία του χθές συναντιέται με τις αγωνίες και τις αντιστάσεις του σήμερα.

Απέναντι στον εξευγενισμό, τις εξώσεις, την πολιτική απονέκρωση, την κρατική καταστολή. Να αγωνιστούμε για τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης, της εξέγερσης

ΌΧΙ Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων

Καμιά παράδοση του λόφου Στρέφη σε ιδιωτικά συμφέροντα

Να παραμείνει το Πολυτεχνείο τόπος συνάντησης και αγώνα

Μείωση στις τιμές των ενοικίων/ Καμία έξωση

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ/ 20:00

• 25 Ιούνη/Διεθνής - Πανελλαδική ημέρα υπεράσπισης της γειτονιάς των Εξαρχείων/Διαδήλωση πλατεία Εξαρχείων
• 25 June/ International day of action in defence of Exarchia neighborhood - Athens/ Demonstration in Exarchia Square
• 25 Juin/ journée internationale pour la défense du quartier d'Exarcheia- Athènes/manifestation place d'Exarcheia
• 25 de junio: Jornada internacional y nacional en defensa del barrio de Exarcheia en Atenas / Manifestación en la plaza de Exarch
• 25. Juni, Internationaler - Panhellenischer Tag zur Verteidigung des Stadtteils Exarchia - Athen / Demonstration auf dem Exarchi
• 25 Haziran: Uluslararası Eksarhia Mahallesi'ni Savunma Günü / Eksarhia Meydanı'nda Eylem

κάλεσμα : Συντονιστικό δράσεων για την υπεράσπιση των Εξαρχείων

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/87932/

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΕΦΗ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΤΑΘΜΟΥ ΜΕΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ, ΤΗ ΜΟΥΣΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, ΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ, ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

Τα Εξάρχεια παραδοσιακά αποτελούν μια γειτονιά που είναι ταυτισμένη τόσο με την ανάπτυξη μιας κοινωνικής κουλτούρας ανοιχτής στη διαφορετικότητα όσο και με τους αγώνες πολιτικής αμφισβήτησης και αντίστασης, με ένα πλήθος πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών εγχειρημάτων και δομών αυτοοργάνωσης. Εδώ στα Εξάρχεια ξέσπασε η σπίθα της μεγάλης εξέγερσης του Δεκέμβρη το 2008 που εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα. Και αυτή η γειτονιά, με τα ιδιαίτερα κοινωνικο-πολιτικά χαρακτηριστικά της και την αγωνιστική της ιστορία, στάθηκε ένας από τους στόχους της ευρύτερης αντι-εξεγερτικής πολιτικής του κράτους που εξελίσσεται από το 2009 μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχει καταφέρει ακόμα να εξαφανίσει τους χώρους, τα υποκείμενα και το πνεύμα της εξέγερσης που παραμένουν πάντα ζωντανά.

Διαχρονικά, στρατηγικής σημασίας εργαλείο (συμπληρωματικά των επίσημων κατασταλτικών μονάδων) για την επιβολή της κρατικής πολιτικής καταστολής στα Εξάρχεια αποτέλεσε σε βάθος χρόνου το ναρκεμπόριο, πάντα υπό την πλήρη καθοδήγηση και εποπτεία της αστυνομίας, ώστε να συκοφαντηθεί και να απονοηματοδοτηθεί ο ανοιχτός, δημόσιος, ελεύθερος χώρος που διαμορφώνεται από την έμπρακτη κοινωνική αμφισβήτηση και εντέλει για το παραδειγματικό χτύπημα των αγωνιστών, του κινήματος και των δομών του. Ιδιαίτερα μετά την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, στο κοινωνικό έδαφος των Εξαρχείων γειώθηκαν και αναπτύχθηκαν ακόμα περισσότερο τα προτάγματα της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης και της μαχητικής αντίστασης, αποκτώντας κοινωνική επιρροή, σε ανταγωνισμό με τις κυρίαρχες αξίες και σχέσεις του κράτους και του καπιταλισμού. Έτσι, οι ναρκομαφίες και τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού επιχείρησαν να καταλάβουν αυτό το έδαφος για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των ιδιοτελών σκοπών τους: έλεγχος, κέρδος και εξουσία. Οι ναρκέμποροι αποτέλεσαν το μακρύ χέρι του κράτους στα Εξάρχεια, αφού τόσο οι ίδιοι όσο και η κουλτούρα της επιβολής και του νόμου της ζούγκλας που φέρνει μαζί της η επικράτηση του ναρκεμπορίου σε μια περιοχή αναπτύσσονται ευθέως εχθρικά προς τις αξίες της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας. Πρόκειται για παρακρατικές συμμορίες που αποτελούν αξιοποιήσιμη δύναμη για το κράτος, το οποίο εμφανίζεται ως φύλακας της νομιμότητας, καταγγέλλοντας με τη συστράτευση των ΜΜΕ την «ανομία» στα Εξάρχεια, στοχοποιώντας αυτούς που αγωνίζονται από τα κάτω απέναντι τους, ενώ ταυτόχρονα το ίδιο καλύπτει, ελέγχει και χρησιμοποιεί το ναρκεμπόριο για να υλοποιήσει τις επιδιώξεις του.

Απέναντι σε αυτήν τη διαχρονική κρατική επιχείρηση ιδιοποίησης του δημόσιου χώρου από την κρατική καταστολή, το ναρκεμπόριο, την εμπορευματοποίηση, την ανάπλαση, τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού και τις αντικοινωνικές συμπεριφορές, εμείς δεν ήμαστε απόντες ή και κατήγοροι των αντιστάσεων που προβλήθηκαν, αλλά με πολλούς ακόμα, αγωνιστές και αγωνίστριες, κατοίκους, θαμώνες και εργαζόμενους/ες στη γειτονιά, ορθώσαμε συλλογικά αναχώματα στους κρατικούς σχεδιασμούς, σηκώσαμε τη σημαία της μαχητικής αντίστασης, της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης, και κρατήσαμε ανοιχτό το δρόμο για τον αγώνα σήμερα. Από τις συγκεντρώσεις, τις καταλήψεις, τις περιφρουρήσεις των χώρων αγώνα και τις διαδηλώσεις στους δρόμους της γειτονιάς ενάντια στην αστυνομική κατοχή, τις μαφίες, τις εκκενώσεις καταλήψεων, τις κανιβαλικές και σεξιστικές επιθέσεις και τους βιασμούς, μέχρι τις εκδηλώσεις κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης στην πλατεία και τους δρόμους των Εξαρχείων. Και αντιλαμβανόμαστε τα Εξάρχεια ως ένα πεδίο ιστορικής σημασίας για τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό αγώνα, έχοντας ως παρακαταθήκη την εμπειρία των κινητοποιήσεων που προηγήθηκαν για την επανοικειοποίηση της γειτονιάς και γνωρίζοντας πως η πολιτική αξιοπιστία του αγώνα αυτού μπορεί να στηρίζεται σε σταθερές θέσεις μάχης μέσα στον χρόνο, που να προωθούν τα προτάγματα της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης ενάντια σε κάθε μορφή της κρατικής επιβολής και απέναντι σε αντιλήψεις που προωθούν είτε την παραίτηση είτε τη διαμεσολάβηση.

Η σημερινή ακροδεξιά διαχείριση, λαμβάνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη σοσιαλδημοκρατική, ήρθε να ανταποκριθεί και αυτή πλήρως στις επιταγές του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και της αντι-εξέγερσης. Το εργαλείο της αφομοίωσης, που έδωσε ένα συντριπτικό αφοπλιστικό χτύπημα στα κινήματα, αντικαταστάθηκε από αυτό της ωμής καταστολής. Η δουλειά που επιτέλεσε η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση στα Εξάρχεια, δηλαδή η γιγάντωση του ναρκεμπορίου και η διαμόρφωση μιας αντικοινωνικής συνθήκης -που στάθηκαν απέναντι στην ανάπτυξη των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στη γειτονιά και αποσάθρωσαν την περιοχή-, επιχειρείται εδώ και δύο χρόνια να συμπληρωθεί. Έτσι, η τωρινή πολιτική διαχείριση, εκμεταλλευόμενη τους τόνους μιντιακής προπαγάνδας -μέσω της οποίας χρόνια επιχειρούνταν να ταυτιστούν οι αγώνες και η γειτονιά των Εξαρχείων με τις συμμορίες που τη λυμαίνονται και που στόχευε στην άντληση κοινωνικής νομιμοποίησης για εισβολή στην περιοχή- εξαπέλυσε τις δυνάμεις καταστολής στα Εξάρχεια, εγκαθιστώντας έναν στρατό κατοχής, εκκενώνοντας καταλήψεις προσφύγων/μεταναστών, τρομοκρατώντας εργαζόμενους και κατοίκους, χτυπώντας αγωνιστές και όσους αντιστέκονται στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Στρατηγικός στόχος του κράτους δεν ήταν και δεν είναι άλλος από την πλήρη κοινωνική αποσάθρωση της περιοχής, την αλλοίωση των κινηματικών και αγωνιστικών χαρακτηριστικών των Εξαρχείων, την αποστέρηση της αγωνιστικής ιστορίας τους και τη μετατροπή τους σε ελεγχόμενη ζώνη κερδοφορίας. Αλλά η καταστολή ποτέ δεν ήταν αρκετή, όσο σφοδρή κι αν ήταν εδώ και δεκαετίες, όπως και οι συμμορίες των ναρκέμπορων και τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού τα προηγούμενα χρόνια, για να κάμψουν τις αντιστάσεις στην περιοχή και να αλλοιώσουν αποφασιστικά τα χαρακτηριστικά της, διαμορφωμένα σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης μετά την πτώση της χούντας. Και με την αστυνομική εισβολή και κατοχή της γειτονιάς ξεδιπλώθηκαν ευρύτεροι σχεδιασμοί ανάπλασης κι «εξευγενισμού» της, εντάσσοντάς την στο ευρύτερο σχέδιο ανάπλασης και ελέγχου του κέντρου της πόλης.

Κομβικά στοιχεία για την ανάπλαση της γειτονιάς, τον «εξευγενισμό» και την αλλαγή χρήσης της, καθώς και την ανασύνθεση του πληθυσμού της, είναι η προγραμματιζόμενη ανάπλαση του λόφου του Στρέφη, η μετατροπή της πλατείας Εξαρχείων σε σταθμό του μετρό και η μουσειοποίηση του Πολυτεχνείου. Το Πολυτεχνείο, κεντρικό σημείο εξεγέρσεων, πολιτικών και κοινωνικών εκδηλώσεων, συναντήσεων και ζυμώσεων σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης, ουσιαστικά είναι ήδη κλειστό. Όσον αφορά τον Στρέφη, έναν λόφο άρρηκτα συνδεδεμένο με τη γειτονιά και έναν από τους ελάχιστους δημόσιους πράσινους χώρους στο κέντρο της πόλης, τον Γενάρη του 2021 ανατέθηκε από το Δήμο στην εταιρεία Prodea και την UNISON Facilities Services τόσο η ανάπλαση και οικονομική εκμετάλλευσή του όσο και η φύλαξη, η περίφραξη και ο έλεγχος της πρόσβασης σε αυτόν. Όσο για την πλατεία Εξαρχείων, αναμένεται η καταστροφή και η εκσκαφή της, ενταγμένη ως σταθμός σε μία γραμμή του μετρό για την οποία έχουν αρχίσει ήδη οι εκσκαφές στις πλατείες Κολωνακίου και Κυψέλης, την Ευελπίδων και το Γαλάτσι.

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που επιχειρείται η ανάπλαση της περιοχής (έστω κι αν αυτή τη φορά έχει γενικευμένο χαρακτήρα), με κορυφαίο παράδειγμα τα έργα στην πλατεία Εξαρχείων το 2003, πριν τους ολυμπιακούς αγώνες, τα οποία σε μεγάλο βαθμό ματαιώθηκαν, χάρη στη δυναμική και μαζική αντίσταση που προβλήθηκε, τότε που πρωτογράφτηκε και το σύνθημα «Σήμερα τα Εξάρχεια - αύριο όλη η πόλη». Και σήμερα καλούμε και εμείς με τη σειρά μας, όλους και όλες, συλλογικότητες και ατομικότητες, κατοίκους, θαμώνες και εργαζόμενους της γειτονιάς, που έδωσαν το παρών στους αγώνες που προηγήθηκαν, να πλαισιώσουν και πάλι τον αγώνα για την υπεράσπιση των Εξαρχείων της αυτοοργάνωσης, της αντίστασης και της αλληλεγγύης.

Ενάντια στη συνολική κατασταλτική και ιδεολογική επίθεση του κράτους που στοχεύει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, μέσα από τις συλλήψεις και διώξεις αγωνιστών/τριών, τα στημένα κατηγορητήρια και τις σκευωρίες που μεθοδεύονται από τα κρατικά επιτελεία, τις εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων αγώνα, την αστυνομοκρατία, τις απαγορεύσεις διαδηλώσεων και τους ξυλοδαρμούς διαδηλωτών/τριών, με σκοπό την επιβολή τρομοκρατίας και σιωπής.

Ενάντια στην επιχείρηση του κράτους να επιβληθεί και να ιδιοποιηθεί τους δημόσιους χώρους στο κέντρο της Αθήνας και τα Εξάρχεια, στα οποία ο κρατικός μηχανισμός πριμοδότησε τις ναρκομαφίες, με σκοπό τη συντριπτική εισβολή των κατασταλτικών δυνάμεων, την εγκατάστασή τους στη γειτονιά, τις επιθέσεις σε αγωνιστές και δομές αγώνα, την τρομοκράτηση εργαζόμενων και κατοίκων, επιδιώκοντας την πλήρη κοινωνική αποσάθρωση της περιοχής και την αποστέρηση της αγωνιστικής ιστορίας της.

Συγκέντρωση-πορεία: Σάββατο 25 Ιουνίου 2022, 8 μ.μ. Πλατεία Εξαρχείων

Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37

πηγή : email που λάβαμε στις 20 Ιουνίου 16h

[20/06-27/06] ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΖΙΖΑΝΙΑ - ZIZANIA WEEKLY SCHEDULE

Πρόγραμμα κατάληψης, κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια, 13/06-19/06 Φυλής Φερρών, Βικτώρια, zizaexnia@riseexup.net // Squat schedule 13/06-19/06 Zizania squatted social center, Fylis and Feron, Viktoria, zizaexnia@riseexup.net

ΤΡΙΤH 21/06

19:00 Ανοιχτή συνέλευση του Solidarity with Migrants

ΤΕΤΑΡΤΗ 22/06

21:00 Σινεμά στη ταράτσα και κοκτέιλ μπαρ οικονομικής ενίσχυσης. Encanto (2021) 1ώ42λ Ισπανικά με αγγλικούς υπότιτλους

ΠΕΜΠΤΗ 23/06

18:00 - 20:00 Ανοιχτή Κατάληψη: Δανειστική βιβλιοθήκη, χαριστικό παζάρι, πρόσβαση στην κουζίνα

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/06

18:00 Προπύλαια: Διεθνής Μέρα Αλληλεγγύης για τον αναρχικό κρατούμενο - απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη (https://athens.indymedia.org/post/1619296/)

ΣΑΒΒΑΤΟ 25/06

Ημέρα Πανελλαδικής και Διεθνούς Υποστήριξης των Εξαρχείων - 20:00 Διαδήλωση πλατεία Εξάρχειων (https://athens.indymedia.org/post/1619245/)

[ENGLISH]

TUESDAY 21/06

19:00 Solidarity with Migrants Assembly

WEDNESDAY 22/06

21:00 Open rooftop cinema and cocktail bar for the financial support of the squat. Encanto (2021) 1h42m Spanish with English subtitles

THURSDAY 23/06

18:00 - 20:00 Open Hours: Library, freeshop, access to kitchen

FRIDAY 24/06

18:00 Propylaia: International Day of solidarity with anarchist prisoner - hunger striker Giannis Michailidis (https://athens.indymedia.org/post/1619381/)

SATURDAY 25/06

International Day of Action in Defence of Exarchia - 20:00 Demonstration Exarchia Square (https://athens.indymedia.org/post/1619245/)

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1619402/

κάλεσμα : Ανοιχτή Συνέλευση για την υπεράσπιση του Λόφου Στρέφη

Το μετρό έρχεται, τα σχέδια ανάπλασης του Στρέφη βαίνουν στην τελική τους ευθεία και ο γενικός εξευγευνισμός των Εξαρχείων είναι σε καθημερινή εξέλιξη. Μπάτσοι παντού στη γειτονιά δημιουργούν ένα ασφυκτικό κλίμα για όσα άτομα μένουμε και οργανωνόμαστε εδώ, οι βραχυπρόθεσμες κατοικίες και τα μαγαζιά χρυσαφίζουν από τουρίστες που ερχόμενοι για διακοπές μετατρέπουν τη γειτονιά σε στείρα ζώνη κατανάλωσης και διασκέδασης, ενώ η ζωές μας γίνονταιι θέαμα και τα νοίκια μας εκτοξεύονται στο θεό.

Η ανοιχτή συνέλευση για την Υπεράσπιση του Λόφου Στρέφη καλεί στη διαδήλωση για την υπεράσπιση της γειτονιάς των Εξαρχείων για να μείνουν τα Εξάρχεια γειτονιά και χώρος αγώνα.

Σάββατο 25/06, 8μμ. πλατεία Εξαρχείων

Παραθέτουμε αποσπάσμα από παλαιότερο κείμενό μας:

Ο στόχος της ανάπλασης του λόφου Στρέφη

Τόσο ο Δήμος, όσο και η Prodea επιδιώκουν αποκλειστικά την κερδοφορία των ιδιωτών (ιδιοκτητών, Airbnb-δων και καταστηματαρχών) κόντρα στο δημόσιο συμφέρον ελεύθερης χρήσης ενός πράσινου χώρου όπως είναι αυτός του λόφου. Προαναγγέλλεται δηλαδή η μετατροπή της γειτονιάς σε τουριστική ατραξιόν, με αφετηρία το Λόφο Στρέφη και η απαραίτητη γι' αυτό το σκοπό φύλαξη του Λόφου για την αποκοπή του από όσους/ες σήμερα τον χρησιμοποιούν, καταλαμβάνει τη μερίδα του λέοντος στον προϋπολογισμό της διαχειριστικής μελέτης (περίφραξη ολόκληρου του Λόφου, δημιουργία εισόδων και τοποθέτηση φυλακίων σε αυτές, τοποθέτηση καμερών περιμετρικά και πρόσληψη security).

Είναι προφανές πως οποιαδήποτε πρόταση ανάπλασης και εκμετάλλευσης του Λόφου και των ελεύθερων και δημόσιων χώρων θα μας έβρισκε απέναντι, καθώς οι παρεμβάσεις αυτές κινούνται εκ των πραγμάτων στη λογική της κερδοσκοπίας και όχι της απελευθέρωσης χώρων μέσα στον αστικό ιστό. Για την Prodea, διαχειρίστρια και ιδιοκτήτρια ακινήτων στο κέντρο της Αθήνας, με αμφιλεγόμενο παρελθόν, η στόχευση είναι κατανοητή. Μια ιδιωτική εταιρία ενδιαφέρεται μόνο για την κερδοφορία της, και σίγουρα όχι για τις ανάγκες των κατοίκων μιας γειτονιάς. Για το Δήμο όμως; Τι όφελος όμως μπορούν να έχουν οι κάτοικοι του κέντρου της Αθήνας από την προοπτική του εξευγενισμού, αν δεν πρόκειται για μεγαλοϊδιοκτήτες ή εκμισθωτές; Ο Δήμαρχος είναι σαφής: «Στόχος είναι η επανακατοίκηση του κέντρου της Αθήνας». Κι επειδή είναι γνωστό ότι η Αθήνα κατοικείται, με μεγάλη μάλιστα πυκνότητα, προφανώς επιδιώκεται ο εκτοπισμός των φτωχότερων κατοίκων μέσω της αύξησης των αντικειμενικών αξιών ακινήτων (76% στα Εξάρχεια από το 2022), της κατακόρυφης αύξησης των ενοικίων και των εξώσεων λόγω airbnb.

Ο νέος σταθμός ΜΕΤΡΟ στα Εξάρχεια

Ο σταθμός μετρό που σχεδιάζεται στην πλατεία και θα καταστρέψει έναν από τους ελάχιστους δημόσιους χώρους που υπάρχουν στην γειτονιά, έχει διπλή χρήση. Αφενός θα είναι το βασικότερο εργαλείο των πολιτικών κυριλοποίησης και της συνεπαγόμενης κερδοφορίας του τουριστικού κεφαλαίου, των κτηματομεσιτικών και των μαγαζιών της εστίασης, αφετέρου, στοχεύει να τσακίσει την πολιτική φυσιογνωμία της περιοχής. Στη γενικότερη επίθεση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, μέσω των μεγάλων έργων, των αναπλάσεων και των ιδιωτικοποιήσεων ή των αποκλεισμών των ελεύθερων δημόσιων χώρων στο Δήμο Αθηναίων, τα Εξάρχεια κατέχουν κομβικό ρόλο, εξαιτίας του ανολοκλήρωτου πόθου μετατροπής της γειτονιάς σε τουριστικό προορισμό και της κρατικής ανάγκης για πολιτική σιγή νεκροταφείου.

Ο έλεγχος, η αστυνόμευση, η εμπορευματοποίηση και ο εξευγενισμός, που έτσι και αλλιώς έχουν κάνει έντονη την παρουσία τους τα τελευταία χρόνια, θα οδηγήσουν όχι μόνο σε περαιτέρω εκτοπισμό των πιο αδύναμων στρωμάτων, αλλά και στην βίαιη απομάκρυνση των αγωνιζόμενων και των πολιτικών/κοινωνικών εγχειρημάτων. Ο νυν υπουργός μεταφορών, όταν μιλάει για το σταθμό του μετρό στα Εξάρχεια, μόνο ως συγκοινωνιακό έργο δεν τον αναφέρει: «Αν οι πολίτες έχουν δικαίωμα στην ανάπτυξη, μία συντεταγμένη και ευνομούμενη Πολιτεία έχει και μία άλλη υποχρέωση: Να μην αφήσει οποιαδήποτε περιοχή στο ημίφως της γκετοποίησης και στο σκοτάδι κάποιων ιδεολογικών εμμονών». Και συμπληρώνει «Θυμηθείτε τι έγινε σε άλλες περιοχές, όπου πήγε το Μετρό. Για παράδειγμα το Γκάζι».

Ο σχεδιασμός εξευγενισμού των Εξαρχείων

Η γειτονιά των Εξαρχείων χαρακτηριζόταν πάντα από την έντονη και πολύπλευρη πολιτική δράση ανθρώπων που ζουν και δρουν σε αυτά, με κύρια χαρακτηριστικά την αυτοοργάνωση, την ενεργό συμμετοχή στους αγώνες που αναπτύσσονται, τη διαρκή επαγρύπνηση και τη δίκαιη αμφισβήτηση των τοπικών αρχών, των εκάστοτε κυβερνήσεων και των σχεδίων τους. Tα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, οι καταλήψεις μεταναστριών/ών, τα πολιτιστικά δρώμενα, οι λαϊκές συνελεύσεις, οι πολιτικές δομές, οι πολλαπλές εκδηλώσεις συνθέτουν ένα πάζλ που καθιστούν τα Εξάρχεια ένα χώρο ζωντανό, κάνοντάς τον παράλληλα σημείο αντίστασης απέναντι στην κρατική βαρβαρότητα.

Το Πολυτεχνείο, αναπόσπαστο κομμάτι της γειτονιάς, στο οποίο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η ιστορικότητά της και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της, επιχειρήθηκε να απονεκρωθεί με την εκδίωξη των φοιτητών στην Πολυτεχνειούπολη από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και τη μετατροπή του σε Μουσείο. Στην covid εποχή, όπου ο χώρος του Πολυτεχνείου αποκόπτεται από όλες του τις χρήσεις, παραδίδεται στην αστυνομική φρούρηση, ταυτόχρονα με την πλατεία Εξαρχείων και το Λόφο Στρέφη και η επιστροφή στην «κανονικότητα» τον προορίζει φυλασσόμενο από την πανεπιστημιακή αστυνομία, με ενεργά τα σχέδια για την πλήρη μουσειοποίησή του.

Γειτονιές αντίστασης και αλληλεγγύης

Δε θέλουμε τις γειτονιές μας ζώνες κατανάλωσης και τουριστικά αξιοθέατα. Δε θέλουμε τις γειτονιές μας αντικείμενο εκμετάλλευσης και κερδοφορίας. Δε θέλουμε να ζούμε σε μια διασκεδασούπολη ανάμεσα σε τουρίστες, μπαρ, μπράβους, μπάτσους και σκουπίδια.

Θέλουμε τις γειτονιές μας για να ζούμε και να δρούμε εμείς, τα παιδιά μας και οι φίλοι μας. Θέλουμε τους χώρους μας ανοιχτούς και ελεύθερους. Εκεί που κοινωνικοποιούμαστε, οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας και ορίζουμε εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι τις ανάγκες μας.

Θα κρατήσουμε το Λόφο Στρέφη ζωντανό και δημόσιο, θα αποκρούσουμε τα σχέδια εξευγενισμού και πολιτικής απονέκρωσης της γειτονιάς μας.

Καλούμε στην πορεία του Σαββάτου 8μμ. πλατεία Εξαρχείων

ΌΧΙ μετρό στην πλατεία Εξαρχείων

Καμία παράδοση του Λόφου Στρέφη σε ιδιωτικά συμφέροντα

Να παραμείνει το Πολυτεχνείο χώρος συνάντησης και αγώνα

Μείωση στις τιμές των ενοικίων/ Καμία έξωση

ΌΧΙ στα Εξάρχεια της εμπορευματοποίησης

ΝΑΙ στα Εξάρχεια της Αντίστασης

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 25 ΙΟΥΝΙΟΥ Στις 8.00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

Τον τελευταίο καιρό ακούγονται και διαρρέονται έντονα φήμες για επικείμενη έναρξη των έργων του Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων. Η συνέλευση του Αστέρα Εξαρχείων και ο κόσμος του από την πρώτη στιγμή στάθηκαν αδιαπραγμάτευτα απέναντι σε μια τέτοια προοπτική . Ήταν και είναι σαφές για όλους μας ότι εντάσσεται στο σχέδιο του "εξευγενισμού" της γειτονιάς,, σύμφωνα με το κρατικό αφήγημα, παράλληλα με την ιδιωτικοποίηση του λόφου Στρέφη και με την εντατικοποίηση της αστυνομικής καταστολής με αφορμή την διακίνηση ναρκωτικών (κάτι που γίνεται με την ανοχή της και αποδεικνύει τον συμπληρωματικό ρόλο που έχουν οι μαφίες στην χειραγώγηση και απαξίωση των κοινωνικών χώρων) καταστέλλοντας κάθε διαφορετική πολιτική άποψη.

Ο κόσμος του Αστέρα όπως και η πλειοψηφία των ανθρώπων που ζουν η συχνάζουν στα Εξάρχεια ανήκουν σε εκείνη την μερίδα των ανθρώπων που στέκονται απέναντι στην εμπορευματοποίηση της ζωής μας, που δεν ανέχονται την κοινωνική αδικία και προσπαθούν μέσω της αυτό-οργάνωσης να πάρουν τις ζωές τους στα δικά τους χέρια και να μην τις αναθέσουν σε πολιτικούς και κόμματα. Και για να μην ξεχνιόμαστε η σημερινή κυβέρνηση βαδίζει στο δρόμο που άνοιξε η προηγούμενη με Rbnb, καταστολή και εμπορευματοποίηση. Δεν θέλει η πλατεία να είναι τόπος συνάντησης, πολιτικής ζύμωσης, και αντίστασης αλλά ένας σταθμός όπου χιλιάδες άνθρωποι απλώς θα περνούν από αυτόν. Για αυτό συντασσόμαστε με όλους όσους είναι αντίθετοι στην δημιουργία σταθμού Μετρό στην πλατεία .

Το Σάββατο 25 Ιουνίου στις 8.00 το βράδυ καλούμε όλους τους φίλους του Αστέρα να στηρίξουν με την παρουσία τους την συγκέντρωση στην Πλατεία Εξαρχείων.

ΑΣΤΕΡΑΣ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Υγ. Η προγραμματισμένη εκδήλωση τουρ Σαββάτου "Open Mics" για δικαστικά έξοδα θα μεταφερθεί σε μεταγενέστερη ημερομηνία που θα ανακοινωθεί τις επόμενες ημέρες.

Υγ2.Η πλατεία θα μείνει όπως είναι ... Δεν θα την παραδώσουμε .....

πηγή : email που λάβαμε στις 24 Ιουνίου 19h

…..έχοντας ως παρακαταθήκη τις κινητοποιήσεις του παρελθόντος, διατηρώντας σταθερές θέσεις μάχης απέναντι σε κράτος, κεφάλαιο, κρατική καταστολή, ναρκομαφίες και κοινωνικό κανιβαλισμό

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

που στοχεύουν ευρύτερα στο τσάκισμα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων…

που στοχοποιούν την αγωνιστική γειτονιά των Εξαρχείων της οποίας ο πλήρης έλεγχος αποτελεί πάγια επιδίωξη των κατασταλτικών σχεδιασμών του κράτους από τα χρόνια της μεταπολίτευσης και κομμάτι της αντιεξεγερτικής πολιτικής του που εξελίσσεται από το 2009, ώστε να σταματήσει να είναι συνυφασμένη με τους αγώνες που έχουν δοθεί και δίνονται απέναντι στον σάπιο κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης προκειμένου να ανασταλεί η ανάπτυξη πολιτικών και κοινωνικών διεργασιών που έρχονται σε αντιπαράθεση με τις κυρίαρχες αξίες και σχέσεις που επιβάλει η εξουσία·

που εκκενώνουν καταλήψεις, εγκαθιστούν ένα στρατό κατοχής στην περιοχή, ξυλοκοπούν νεολαίους/ες, τρομοκρατούν και παρενοχλούν κατοίκους και θαμώνες·

που καθοδηγούν και εποπτεύουν την ανάπτυξη των ναρκομαφιών οι οποίες αποτελούν το μακρύ χέρι τους στην περιοχή, επιχειρώντας να διαβρώσουν το ανοιχτό, ελεύθερο και δημόσιο πεδίο που έχει διαμορφωθεί μέσα από τους αγώνες για ελευθερία, ισότητα και αλληλεγγύη ενώ ταυτόχρονα τις χρησιμοποιούν ώστε να συκοφαντήσουν και να απονοηματοδοτήσουν αυτούς τους αγώνες ταυτίζοντάς τους αλλά και ολόκληρη τη γειτονιά των Εξαρχείων με τα υποπροϊόντα του ίδιου του συστήματος, προκειμένου να νομιμοποιήσουν τη σαρωτική κατασταλτική επίθεση απέναντι στους αγωνιζόμενους/ες·

που στοχεύουν στην πλήρη κοινωνική αποσάθρωση της περιοχής εδώ και χρόνια με το κλείσιμο σχολείων και δομών υγείας και τη μετατροπή της σε ελεγχόμενη ζώνη κερδοφορίας και εναλλακτικό διασκεδαστήριο μέσα στο οποίο προσφέρεται προς κατανάλωση η μαχητική φυσιογνωμία των Εξαρχείων·

που προγραμματίζουν την ανάπλαση του λόφου του Στρέφη, τη δημιουργία μετρό στην πλατεία των Εξαρχείων και τη μετατροπή του Πολυτεχνείου σε μουσείο επιχειρώντας να ιδιοποιηθούν τον δημόσιο χώρο για την εμπορευματοποίησή του, κάτι που αποτελεί μέρος και των ευρύτερων σχεδιασμών ανάπλασης και «εξευγενισμού» του κέντρου της πόλης

…..έχοντας ως παρακαταθήκη τις κινητοποιήσεις του παρελθόντος, διατηρώντας σταθερές θέσεις μάχης απέναντι σε κράτος, κεφάλαιο, κρατική καταστολή, ναρκομαφίες και κοινωνικό κανιβαλισμό

ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΤΗΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ, ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Συγκέντρωση/Πορεία: Σάββατο 25/6, 20:00, Πλατεία Εξαρχείων

αναρχικό-αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1619487/

Στα Εξάρχεια ωριμάζει σήμερα μια σκληρή κοινωνικοπολιτική αναμέτρηση. Με αιχμή την κατασκευή Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, δύο κόσμοι έχουν λάβει θέση μάχης, ξεδιπλώνοντας δύο διαμετρικά αντίθετες στρατηγικές για την περιοχή. Η μία, φορέας της οποίας είναι ο κόσμος του κεφαλαίου και του κράτους, είναι σαφής: καταστροφή της πλατείας Εξαρχείων, ιδιωτικοποίηση του Λόφου του Στρέφη, παράδοση κάθε διαθέσιμου πόρου της γειτονιάς στο μεγάλο κεφάλαιο (στεγαστικό, τουριστικό, εστίασης), υποβάθμιση έως διάλυση των δημόσιων δομών (εκπαίδευσης, υγείας, πολιτισμού), κλείσιμο του Πολυτεχνείου ως χώρου ζωντανής ιστορίας και πολιτικής δραστηριότητας, αναβάθμιση της κρατικής καταστολής, διατήρηση και ανανέωση του-πλήρως ελεγχόμενου από το αστυνομικοδικαστικό σύμπλεγμα- ναρκεμπορίου, ασφυκτική πίεση στις υπάρχουσες πολιτικές και κοινωνικές δομές, μετατροπή εν τέλει των Εξαρχείων σε μια πλήρως εμπορευματοποιημένη ζώνη τουρισμού και διασκέδασης, χαμηλής αισθητικής και εντατικής και κακοπληρωμένης εργασίας, από την οποία ουσιαστικά οι κάτοικοι των Εξαρχείων θα έχουν εκτοπιστεί.

[Ταξική Αντεπίθεση] Ο αγώνας ενάντια στο Μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων ως κεντρικό πεδίο του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού στη γειτονιά

Όλοι-ες στις κινητοποιήσεις υπεράσπισης των Εξαρχείων (Διαδήλωση 25/6, 20.00 Πλατεία Εξαρχείων)

Στα Εξάρχεια ωριμάζει σήμερα μια σκληρή κοινωνικοπολιτική αναμέτρηση. Με αιχμή την κατασκευή Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, δύο κόσμοι έχουν λάβει θέση μάχης, ξεδιπλώνοντας δύο διαμετρικά αντίθετες στρατηγικές για την περιοχή. Η μία, φορέας της οποίας είναι ο κόσμος του κεφαλαίου και του κράτους, είναι σαφής: καταστροφή της πλατείας Εξαρχείων, ιδιωτικοποίηση του Λόφου του Στρέφη, παράδοση κάθε διαθέσιμου πόρου της γειτονιάς στο μεγάλο κεφάλαιο (στεγαστικό, τουριστικό, εστίασης), υποβάθμιση έως διάλυση των δημόσιων δομών (εκπαίδευσης, υγείας, πολιτισμού), κλείσιμο του Πολυτεχνείου ως χώρου ζωντανής ιστορίας και πολιτικής δραστηριότητας, αναβάθμιση της κρατικής καταστολής, διατήρηση και ανανέωση του-πλήρως ελεγχόμενου από το αστυνομικοδικαστικό σύμπλεγμα- ναρκεμπορίου, ασφυκτική πίεση στις υπάρχουσες πολιτικές και κοινωνικές δομές, μετατροπή εν τέλει των Εξαρχείων σε μια πλήρως εμπορευματοποιημένη ζώνη τουρισμού και διασκέδασης, χαμηλής αισθητικής και εντατικής και κακοπληρωμένης εργασίας, από την οποία ουσιαστικά οι κάτοικοι των Εξαρχείων θα έχουν εκτοπιστεί.

Μιλάμε, με άλλα λόγια, για τη ριζική αλλοίωση των κοινωνικών, πολιτικών και ιστορικών χαρακτηριστικών της γειτονιάς και τελικά, για την κοινωνική και πολιτική της ερημοποίηση. Στρατηγική απόλυτα συμβατή βέβαια με τη γενικότερη αστική στρατηγική εν μέσω κρίσης, την οποία συμπυκνώνει η ανελέητη επίθεση στις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις, που με αιματηρούς αγώνες κέρδισε τις προηγούμενες δεκαετίες το κοινωνικό-λαϊκό κίνημα, μια στρατηγική που ειδικά για τη μητρόπολη εκδηλώνεται με τον εκτοπισμό από το κέντρο της, της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, των φτωχών και των κοινωνικά αποκλεισμένων.

Σε πείσμα των αστικών αφηγήσεων η κατασκευή του Μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων αυτήν ακριβώς τη στρατηγική έρχεται να υπηρετήσει. Καμιά συμβολή, στο ομολογουμένως ανεπαρκές συγκοινωνιακό δίκτυο των Εξαρχείων, προς όφελος των ζωντανών δυνάμεων της γειτονίας δεν πρόκειται να εκπληρώσει, ακριβώς γιατί τα Εξάρχεια ύστερα από τα 8 και πλέον χρόνια που θα διαρκέσουν τα έργα, δεν θα στεγάζουν ούτε θα φιλοξενούν και θα υποδέχονται τον κόσμο εκείνο που έχει πραγματικά κοινωνική ανάγκη για γρήγορες, φθηνές, και ασφαλείς μετακινήσεις. Δηλαδή τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τους νέους και τις νέες, τους ηλικιωμένους/ες, τους μετανάστες και τις μετανάστριες που διαβιούν στη γειτονιά. Ουσιαστικά η αξία χρήσης του Μετρό θα είναι αυτή ακριβώς που θα επιβάλλει η νέα αξία χρήσης που θα δώσει στα Εξάρχεια το Κεφάλαιο, ως ζώνη ουσιαστικά απόλυτης κυριαρχίας των εμπορευματικών σχέσεων, πλήρως εκκαθαρισμένης από τους κατοίκους της και τους παραδοσιακούς θαμώνες της.

Μια τέτοια δυστοπία έρχεται να υλοποιήσει το Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων και υπό αυτό το πρίσμα εκφράζεται και η αταλάντευτη εναντίωση μας σε αυτό. Χωρίς καμιά δόση υπερβολής θα λέγαμε ότι το Μετρό στην πλατεία συμπυκνώνει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο τη βασική καπιταλιστική αντίθεση. Αυτήν ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής από τη μια και την ατομική- ιδιωτική ιδιοποίηση του αποτελέσματος της από την άλλη. Το Μετρό, ένα κατά τα άλλα σημαντικό επίτευγμα της κοινωνικής παραγωγής, ένα εξελιγμένο προϊόν της γενικής διάνοιας του ανθρώπου, η υλική έκφραση εργατικού μόχθου και συνδυασμένων εργατικών δεξιοτήτων, μετατρέπεται ακριβώς, όντας άξονας μιας αδυσώπητης ταξικής στρατηγικής, σε όχημα -κυριολεκτικά- εκκαθάρισης των παραγωγικών δυνάμεων των Εξαρχείων και των τελευταίων εστιών πρασίνου που έχουν απομείνει σε αυτά.

Ασφαλώς, αυτή η αντίθεση ενυπάρχει σε όλα τα προϊόντα της κοινωνικής παραγωγής, και αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να αποτελέσει την αιτία άρνησης τους. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε μια ιδεαλιστική, εξωιστορική και εν τέλει αντιδραστική άρνηση συνολικά του ίδιου του ανθρώπινου πολιτισμού. Ωστόσο, οι αντικαπιταλιστικές επαναστατικές δυνάμεις, αν θέλουν ακριβώς να είναι τέτοιες, οφείλουν να εντοπίζουν αυτήν την αντίθεση και να την οξύνουν προς όφελος του κόσμου της εργασίας∙ οφείλουν να διακρίνουν πότε αυτή, έστω ατελώς και οριακά, μπορεί στον υπαρκτό κόσμο, στη ζώσα πραγματικότητα να ικανοποιεί ζωτικές κοινωνικές ανάγκες. Όταν διεκδικούμε φθηνές και καλής ποιότητας συγκοινωνίες και δημόσιες και εξελιγμένες υποδομές υγείας , διατροφής, ενέργειας και μόρφωσης για το λαό, ή ακόμα όταν απαιτούμε προηγμένες τεχνολογίες προστασίας οικοσυστημάτων και αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι παρόλο που όλα αυτά συμβάλλουν -σε τελική ανάλυση- και στην αναπαραγωγή της ίδιας της κεφαλαιακής σχέσης, δεν παύουν να εξυπηρετούν ωστόσο και τη δική μας αναπαραγωγή ως Τάξη, να εξασφαλίζουν με άλλα λόγια τη συντήρηση της μοναδικής δύναμης που μπορεί να ανατρέψει το πολιτισμό του κεφαλαίου και του κράτους, και για αυτό το λόγο τις διεκδικούμε και τις αντιλαμβανόμαστε ως ζωτικό ταξικό επίδικό. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, στο συγκεκριμένο παράδειγμα των Εξαρχείων, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Η κατασκευή του Μετρό «επιλύει» κατά τρόπο απόλυτο προς όφελος του κεφαλαίου την αντίθεση κοινωνικού/καπιταλιστικού που ενυπάρχει σε αυτό. (Όπως αντίστοιχα θα λέγαμε είχε γίνει, για να αναφέρουμε ένα ανάμεσα στα τόσα παραδείγματα εγχώρια και διεθνώς, με το μεταλλείο χρυσού στη Χαλκιδική). Και υπό αυτήν ακριβώς την έννοια είναι καταδικασμένη να αποτύχει, αλλά και να γίνει ένας από τους βασικούς παράγοντες της ακόμα βαθύτερης κρίσης των Εξαρχείων, αφού δεν θα ανταποκρίνεται ουσιαστικά σε καμιά κοινωνική ανάγκη.

Αν λοιπόν η εκκαθάριση των ζωντανών δυνάμεων της εργασίας και της κοινωνίας από τα Εξάρχεια, ως αναγκαίος όρος για την υπέρβαση της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου, προσδιορίζει και στην περίπτωση αυτή τον χαρακτήρα και τον τελικό σκοπό της ασκούμενης κρατικής πολιτικής, τότε τόσο το περιεχόμενο μιας έκφρασης της πολιτικής αυτής -όπως είναι το Μετρό- όσο και η αντίδραση σε αυτήν δεν μπορεί να ιδωθεί έξω από τον ταξικό της καθορισμό. Ως αντιπρολεταριακή και αντικινηματική αιχμή από τη μια, και ως προλεταριακή κινηματική αντίσταση από την άλλη.

Αν έτσι όμως συνοψίζεται η αστική στρατηγική στα Εξάρχεια, πώς διαμορφώνονται τα πράγματα στην άλλη πλευρά; Ποιο σχέδιο, δηλαδή, καθοδηγεί τους φορείς της προλεταριακής-λαϊκής πολιτικής στην περιοχή, τις δομές κοινωνικής αυτοοργάνωσης και ταξικής αλληλεγγύης, τις αναρχικές και κομμουνιστικές συλλογικότητες; Τι σημαίνει για τις δυνάμεις αυτές ο αγώνας ενάντια στο Μετρό; Είναι απλά μια έκφραση αντίστασης απέναντι σε μια κατάσταση που θα επιβαρύνει πολλαπλώς την κοινωνική δραστηριότητα και τον φυσικό πλούτο της γειτονιάς ή μήπως ο αγώνας αυτός οφείλει να υπηρετεί μια γενικότερη στρατηγική για την περιοχή;

Από την πλευρά μας, ισχυριζόμαστε το δεύτερο. Σε ό,τι μας αφορά, ο σημερινός αγώνας δεν τελειώνει στην πάλη για «Εξάρχεια χωρίς Μετρό, εμπορευματοποίηση, καταστολή και μαφίες» αλλά -επιχειρεί να - ανιχνεύσει, ακριβώς για να είναι αποτελεσματικός, στο εδώ και τώρα της ταξικής πάλης τη δυνατότητα συγκρότησης μαζικών δομών προλεταριακής-λαϊκής αντιεξουσίας. Στρατηγική που επικοινωνεί και βρίσκεται σε πλήρη συνάφεια με τη γενικότερη στρατηγική του προλεταριακού- λαϊκού κινήματος στις σημερινές συνθήκες, όπου η φτωχοποίηση μεγάλων κομματιών του πληθυσμού, η εξαφάνιση των μηχανισμών κοινωνικής πρόνοιας, η στρατιωτικοποίηση της καταστολής και βέβαια ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η προσφυγική κρίση έχουν καταστήσει τις δομές κοινωνικής αυτοοργάνωσης και ταξικής αλληλεγγύης σε κεντρικούς άξονες της επαναστατικής πολιτικής.

Ως τέτοιες δομές δεν εννοούμε φυσικά κάποιους κομμουνιστικούς ή αναρχικούς μικροκόσμους αποκομμένους από τον καπιταλιστικό περίγυρο, αλλά δομές που ξεδιπλώνουν αντικαπιταλιστικές πρακτικές, δομές που εκφράζουν δυνητικές μορφές κοινωνικής απελευθέρωσης, μορφές δηλαδή, που τηρουμένων των αναλογιών, υλοποιούν την τάση για κοινωνική χειραφέτηση. Κάτι τέτοιο, βέβαια, προϋποθέτει τη ρήξη με την ιδέα του κομμουνισμού και της αναρχίας ως ιδανικών προς εφαρμογή σε κάποιο ακαθόριστο μέλλον. Η αναρχία, ο κομμουνισμός είναι κάτι πολύ διαφορετικό από ένα ιδεώδες ∙ είναι, όπως έλεγε ο Μαρξ, η «πραγματική κίνηση που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων», μια δυναμική τάση του παρόντος που διαπερνά το σύνολο των κοινωνικών και πολιτικών πρακτικών. Ως εκ τούτου, αναπτύσσεται μέσα από το σημερινό κίνημα ∙ στοχεύει στην ανατροπή των υφιστάμενων συσχετισμών και τη συγκέντρωση δυνάμεων για αναμετρήσεις που θα θέσουν επί τάπητος το κύριο επίδικο μιας επαναστατικής διαδικασίας: αυτό της συγκρότησης, της ανάπτυξης και τελικά της εδραίωσης μιας προλεταριακής αντιεξουσίας.

Μιλώντας βέβαια για προλεταριακή αντιεξουσία, δεν αναφερόμαστε εδώ στην οριακή συνθήκη όπου δύο εχθρικά ταξικά στρατόπεδα διατάσσονται εντός μια συνθήκης επαναστατικής κρίσης, αλλά για κάτι πολύ πιο άμεσο και απτό: για τη συνθήκη εκείνη όπου μέσα από τη δυναμική της ταξικής πάλης, την όξυνση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης και την άνοδο της λαϊκής συνειδητότητας, αναδύονται μορφές μιας νέας θέσμισης (κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής) σε σύγκρουση με τις υπάρχουσες αστικές-κρατικές. Μορφές που εκφράζουν την ανάπτυξη μιας επαναστατικής διαδικασίας, οι οποίες συνδυάζοντας τον πόλεμο με την οικοδόμηση συγκροτούν νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης, νέα πολιτικά και οικονομικά παραδείγματα.

Υπό αυτήν την έννοια, η περιφρούρηση των Εξαρχείων απέναντι στην πολύμορφη επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου έχει ένα βαθύτερο περιεχόμενο. Στην πραγματικότητα, από την αποτελεσματική υπεράσπιση της γειτονιάς και των κοινωνικών της δομών, κρίνεται η δυνατότητα του κινήματος να δημιουργεί ανταγωνιστικές μορφές κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης, κρίνεται η δυνατότητα σύμπηξης πλατιών κοινωνικών συμμαχιών, κρίνεται εν τέλει η ικανότητά του να δρα επαναστατικά. Και η διαπίστωση αυτή δεν μπορεί παρά να αποτελεί και ένα συμπέρασμα εν είδει απολογισμού, θετικού και αρνητικού, τόσο, για την μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη παρουσία του κινήματος στα Εξάρχεια, όσο και για τον συγκλονιστικό αγώνα ενάντια στις ναρκομαφίες και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, φυσική συνέχεια και εξέλιξη του οποίου αποτελεί, για εμάς, ο αγώνας σήμερα.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι υπάρχουσες -όσο και οι μελλοντικές- δομές κοινωνικής αυτοοργάνωσης και ταξικής αλληλεγγύης στην περιοχή είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα δίχτυ ασφαλείας για εργαζόμενους, άνεργους, νέους, προσφυγές, κοινωνικά αποκλεισμένους. Ένα λαϊκό συσσίτιο, ένα κοινωνικό ιατρείο, ένα κοινωνικό κέντρο, μια δομή αυτοάμυνας, μια πλατεία, ένα πάρκο, μια παιδική χαρά όλα αυτά δεν προστατεύουν μόνο από την ανέχεια, την αποξένωση και την καταστολή, αλλά υποδεικνύουν έμπρακτα, τόσο σε αυτούς/ες που τα λειτουργούν, όσο και σε αυτούς/ες που τα χρησιμοποιούν, μια άλλη προοπτική. Την προοπτική ενός άλλου κόσμου. Την προοπτική της κοινωνικής επανάστασης, της αναρχίας και του κομμουνισμού. Το πολιτικό και ταξικό διακύβευμα σήμερα στα Εξάρχεια και στον εν εξελίξει αγώνα, βρίσκεται εκεί ακριβώς!

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1619492/

(...)Σήμερα καλούμαστε και πάλι να αντισταθούμε στα σχέδια Επιχειρηματιών, Κράτους και Δήμου που στοχεύουν στην καταστροφή των Εξαρχείων και τη μετατροπή τους από χώρο αμφισβήτησης, αντίστασης και αγώνα σε μια αποστειρωμένη τουριστικοποιήμενη περιοχή ενναλακτικής διασκέδασης. Καλούμαστε να υπερασπιστούμε την ίδια την ύπαρξη των Εξαρχείων και τη ζωή των κατοίκων. Καλούμαστε να αγωνιστούμε για τη μνήμη, την ιστορία των αγώνων μας και την συνέχισή τους. Αγώνας για τα Εξάρχεια της Ταξικής Αλληλεγγύης και της Κοινωνικής Αυτοοργάνωσης Σάββατο 25 Ιούνη/Διεθνής - Πανελλαδική ημέρα υπεράσπισης της γειτονιάς των Εξαρχείων Στηρίζουμε/Συμμετέχουμε στη Διαδήλωση πλατεία Εξαρχείων ώρα 20.00 που καλείται από το Συντονιστικό Δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων

Εξευγενισμός των Εξαρχείων

ή ένα ακόμα πεδίο της ταξικής επίθεσης του Κεφαλαίου και του Κράτους του

Τα χαρακτηριστικά που έχει αναπτύξει η περιοχή των Εξαρχείων τα τελευταία 50 χρόνια την κάνουν, τόσο σε συμβολικό όσο και σε ουσιαστικό επίπεδο, κάτι παραπάνω από μια ακόμα γειτονιά του κέντρου της Αθήνας. Η χωροταξική της θέση, κυρίως ανάμεσα σε πανεπιστημιακές σχολές πράγμα που προσέλκυσε χιλιάδες φοιτητές είτε ως κατοίκους είτε ως θαμώνες όπως και δεκάδες εκδοτικούς οίκους, βιβλιοπωλεία, πολιτικά και πολιτιστικά στέκια κτλ, από την περίοδο της Χούντας ακόμα, την έκανε έναν τόπο συνάντησης, δράσης, γέννησης και προώθησης ανατρεπτικών ιδεών και εναλλακτικών κουλτουρών. Μια γειτονιά που με όλες της τις αντιφάσεις αποτελεί από τότε έως και σήμερα ένα χώρο ανυπακοής και αντίστασης μέσα στην καρδία της αθηναϊκής Μητρόπολης. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουν αποτελέσει τον πυρήνα των μεγαλύτερων εξεγερτικών γεγονότων της τελευταίας 50ετιας (Πολυτεχνείο 73, Δεκέμβρης 08) αλλά και ενός πλήθους ανατρεπτικών δράσεων/κινήσεων και το χώρο που βρήκαν στέγη δεκάδες πολιτικών, πολιτιστικών, κοινωνικών εγχειρημάτων.

Τα παραπάνω προσδίδουν ένα χαρακτήρα στην περιοχή που προφανώς δεν θα μπορούσε να περνάει αδιάφορος και να στοχοποιείται από τους κρατικούς μηχανισμούς. Η περιοχή ανέκαθεν αλλά ιδιαιτέρως την τελευταία 15ετια έχει βρεθεί στο στόχαστρο τους με ποικίλους τρόπους. Το κράτος αποπειράται συνεχώς να πατήσει πόδι στα Εξάρχεια είτε μέσω της καταστολής είτε μέσω της αφομοίωσης και του εξευγενισμού τους.

Μετά το Δεκέμβρη του 08, στο πλαίσιο της αντεξεγερτικής αντεπίθεσης της κρατικής πολιτικής και εν μέσω μεγάλων κοινωνικών ταραχών των πρώτων μνημονιακών χρόνων, στις οποίες τα Εξάρχεια είχαν προεξέχοντα ρόλο ως έδαφος διαδικασιών, ζυμώσεων αλλά και συγκρούσεων, η περιοχή αποτέλεσε πεδίο πολιορκίας και κατοχής από τους πραιτωριανούς της Γ' Ελληνικής «Δημοκρατίας». Αναβαθμισμένες κατασταλτικές δυνάμεις δεν έχαναν την ευκαιρία ανά πασά στιγμή να επελαύνουν στην περιοχή χτυπώντας και τρομοκρατώντας είτε διαδηλωτές είτε τυχαίους περαστικούς.

Αυτές οι αναβαθμισμένες κατασταλτικές επιχειρήσεις συντελέστηκαν παράλληλα με μια πολίτικη υποβάθμισης της γειτονιάς, υποβοηθουμένη από την κρίση που ξεσπά την ίδια περίοδο. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός κυριαρχεί, το ναρκεμπόριο ανθεί και μαζί του οι συμμορίες που λυμαίνονται την περιοχή με την ανοχή και υποστήριξη των μπάτσων. Σχήμα οξύμωρο το ότι η - ίσως - μεγαλύτερη αγορά λιανικής ναρκωτικών ουσιών βρίσκεται στην πλέον αστυνομοκρατούμενη γειτονιά της Αθήνας. Στο πλαίσιο αυτής της στοχευμένης υποβάθμισης πραγματώνεται και η απαξίωση των κοινωνικών και δημοσίων δομών και υποδομών. Σχολεία και υπηρεσίες κλείνουν ή απομακρύνονται, η Πλατεία και οι γύρω δρόμοι αφήνονται στο έλεος της παραμέλησης και των σκουπιδιών και η ζωή για κατοίκους και εργαζομένους γίνεται αβίωτη.

Η περιοχή αφήνεται βορά στον κοινωνικό κανιβαλισμό και το ναρκεμπόριο και κατακλύζεται από μπάτσους και μαφιόζους (μικρής ή μεγάλης εμβέλειας) ενώ ταυτόχρονα η υποβάθμιση αυτή της περιοχής και της κοινωνικής ζωής προλειαίνει το έδαφος για την πλήρη αλλοίωση της μορφής της. Η εναλλακτικοποίηση εμφανίζεται ως το άλλο μισό της καταστολής και ο αντισυμβατικός χαρακτήρας της περιοχής αποτελεί πεδίο εμπορικής εκμετάλλευσης. Η φυσιογνωμία της γειτονιάς ως πεδίο αντίστασης και ανάπτυξης αντικουλτούρας, από επικίνδυνη μετατρέπεται σε τουριστική ατραξιόν και ένα «Ελ Ντοράντο» ευκαιριών ξεδιπλώνεται για το «νόμιμο» και «παράνομο» κεφάλαιο.

Η ραγδαία αύξηση των ενοικίων - αναντίστοιχη με την ποιότητα ζωής και τις παροχές που προσφέρονται - όπως και η πλήρης μετατροπή της σε διασκεδασούπολη, απομακρύνουν τους μονίμους κατοίκους και τους παλιούς θαμώνες, ανοίγοντας το δρόμο για τη νέα εποχή της απόλυτης τουριστικοποίησης της περιοχής. Μεγάλα επενδυτικά funds εξαγοράζουν σπίτια και ολόκληρα κτήρια, καταλήψεις στέγης προσφύγων που εκκενωθήκαν ξεπουλήθηκαν και ανακαινίζονται ώστε και αυτά με τη σειρά τους να «φιλοξενήσουν» τους τουρίστες/κατακτητές, κόσμος κυριολεκτικά πετιέται στο δρόμο από ιδιοκτήτες διαμερισμάτων που σπεύδουν να αδράξουν την ευκαιρία. Τα Εξάρχεια αποτελούν την κορωνίδα στην αποικιακού τύπου τουριστικοποίηση της Αθήνας στη μεταμνημονιακή εποχή. Κυβέρνηση και Δήμος (από το ίδιο βαρέλι) με μια σειρά κινήσεων έρχονται να ολοκληρώσουν το έργο της καταστροφής της γειτονιάς, εξυπηρετώντας παράλληλα με τους σκοπούς του κεφαλαίου και τους δικούς τους πολιτικούς σκοπούς. Τα Εξάρχεια πρέπει να αλωθούν με κάθε τρόπο και κάθε μέσο…

Το Πολυτεχνείο, σημείο αναφοράς του ανταγωνιστικού κινήματος, ως χώρος πολιτικών και κοινωνικών εκδηλώσεων, συναντήσεων και ζυμώσεων και τόπος αγώνα, από τον καιρό της πανδημίας έχει κλείσει και προορίζεται για μουσείο. Ο λόφος του Στρέφη, από τους ελάχιστους ελευθέρους χώρους πράσινου στο κέντρο, άμεσα συνδεδεμένος με τη γειτονιά και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της, παραδίδεται - ενταγμένος στο μεγάλο φαγοπότι του δήμαρχου - στους ιδιώτες. Η πλ. Εξαρχείων θα καταστραφεί για να φιλοξενηθεί ο νέος σταθμός του Μετρό.

Η εγκατάσταση του Μέτρο στην Πλατεία δεν εξυπηρετεί κανένα απολύτως σκοπό πέραν της, στα όρια της εμμονής, ρεβανσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης απέναντι στην περιοχή και σε ότι αυτή εκφράζει και συμβολίζει. Διότι όσο αναγκαία και να 'ναι φαινομενικά μια αναβάθμιση των μέσων συγκοινωνίας για τη γειτονιά (στην οποία όντως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με κρατική ευθύνη) στην πραγματικότητα η κατασκευή του σταθμού πάνω στην πλατεία άλλα σχέδια εξυπηρετεί και όχι την διευκόλυνση κατοίκων, εργαζομένων και θαμώνων. Με λίγα λόγια, η κατασκευή του σταθμού σημαίνει την πλήρη καταστροφή της πλατείας και τη μετατροπή της από τόπο κοινωνικής συνάντησης σε χώρο διέλευσης. Μιας και αφού θα παραμείνει εργοτάξιο για 8 χρόνια - σύμφωνα με τις μελέτες - και με ότι αυτό συνεπάγεται, θα αλλάξει εντελώς μορφή με τις θέσεις των παγκακιών, των παρτεριών και των ελεύθερων χωρών να καταλαμβάνονται από τσιμεντένια κουτιά εξαερισμού και κυλιόμενες σκάλες εισόδου και στη θέση των 70 δέντρων που θα κοπούν να μπαίνει γκαζόν μιας και στο 1,5 μέτρο ωφέλιμου βάθους δεν μπορεί να φυτρώσει τίποτε άλλο. Ταυτόχρονα, η έλλειψη σύνδεσης με υπέργεια μέσα μαζικής μεταφοράς και παρκινγκ θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο το ήδη μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα στην περιοχή.

Ο εξευγενισμός των Εξαρχείων που συντελείται με τη δημιουργία του σταθμού Μετρό στην πλατεία, με την επαπειλούμενη μετατροπή του Πολυτεχνείου σε μουσείο και με την παράδοση του λόφου του Στρέφη σε επιχειρηματικά συμφέροντα, είναι μια ακόμα πράξη πολέμου από το Κεφάλαιο και το Κράτος του απέναντι στον κόσμο του αγώνα και όχι μόνο. Είναι μέρος της συνολικής επίθεσης που εξαπολύεται από την νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά διαχείριση εναντίον της κοινωνικής βάσης. Κυβέρνηση και Δήμος, εξυπηρετώντας τα αδηφάγα συμφέροντα του Κεφαλαίου, δράττονται της ευκαιρίας να επιτεθούν και σε μια περιοχή, στοχεύοντας όχι μόνο στην κοινωνική αποσάθρωση της και στην αλλοίωση του χαρακτήρα της αλλά σε ολόκληρο το ανταγωνιστικό ριζοσπαστικό κίνημα και την ιστορία του.

Η ιστορία των Εξαρχείων είναι η ιστορία των αγώνων τους. Όπως αναφέραμε και στην αρχή, τα Εξάρχεια αποτελούν και χωροταξικά και κοινωνικά σημείο αναφοράς για το κίνημα και τον αγώνα, και όπως κάθε κεκτημένο έτσι κι αυτό δεν χαρίστηκε από κανέναν, ούτε κερδήθηκε αναίμακτα. Ο κόσμος της γειτονιάς, κάτοικοι και θαμώνες, ως αναπόσπαστο μέρος του κόσμου του αγώνα κλήθηκαν να υπερασπιστούν το χαρακτήρα και την ίδια την ύπαρξη της γειτονιάς, απέναντι στα σχέδια που ήθελαν να την αλώσουν, εδώ και χρόνια: στα μέσα των 80s ενάντια στην πρέζα των μπάτσων και το Σχέδιο Αρετή, στις αρχές των 00s ενάντια στην «ανάπλαση» της Πλατείας έως και τους αγώνες της τελευταίας δεκαετίας ενάντια στο ναρκεμπόριο, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την αστυνομική κατοχή της περιοχής. Σήμερα καλούμαστε και πάλι να αντισταθούμε στα σχέδια Επιχειρηματιών, Κράτους και Δήμου που στοχεύουν στην καταστροφή των Εξαρχείων και τη μετατροπή τους από χώρο αμφισβήτησης, αντίστασης και αγώνα σε μια αποστειρωμένη τουριστικοποιήμενη περιοχή ενναλακτικής διασκέδασης. Καλούμαστε να υπερασπιστούμε την ίδια την ύπαρξη των Εξαρχείων και τη ζωή των κατοίκων. Καλούμαστε να αγωνιστούμε για τη μνήμη, την ιστορία των αγώνων μας και την συνέχισή τους.

Αγώνας για τα Εξάρχεια της Ταξικής Αλληλεγγύης και της Κοινωνικής Αυτοοργάνωσης Σάββατο 25 Ιούνη/Διεθνής - Πανελλαδική ημέρα υπεράσπισης της γειτονιάς των Εξαρχείων

Στηρίζουμε/Συμμετέχουμε στη Διαδήλωση πλατεία Εξαρχείων ώρα 20.00 που καλείται από το Συντονιστικό Δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων

Κίνηση της Βιολέττας Ιούνης 2022

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1619517/