kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Αντιπολεμική - αντικαπιταλιστική συγκέντρωση και πορεία (Καμάρα)

Κάλεσμα στη μέρα αντιπολεμικής δράσης
ΠΟΡΕΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 29/6 19.00 ΚΑΜΑΡΑ

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ξεπεράσει, ήδη, τις 100 μέρες. Στα δελτία των 8 έχει ήδη πάρει τη θέση του σαν δεύτερο ή τρίτο θέμα αν δεν ανασύρεται σαν σκιάχτρο που δικαιολογεί κάθε αντικοινωνική κυβερνητική απόφαση. Ο πόλεμος έχει «κανονικοποιηθεί». Είναι πλέον «φυσιολογικό» στην «δημόσια σφαίρα» να μιλάμε για εκατοντάδες δολοφονίες μεταναστών από το ελληνικό λιμενικό στο Αιγαίο ή για χιλιάδες νεκρούς από ελλείψεις στα νοσοκομείο.

Στην ίδια την Ουκρανία, όμως, μετράμε καθημερινά εκατοντάδες νεκρούς: φαντάρους αλλά και αμάχους. Ο πόλεμος στο κέντρο της Ευρώπης επιβάλλεται να γίνει συνήθεια για την πλειοψηφία, μας λένε. Όπως έγινε συνήθεια ο πόλεμος στην Παλαιστίνη, στη Συρία, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, στην υποσαχάρια Αφρική. Ο πόλεμος επιβάλλεται να γίνει συνήθεια, να γίνει κανονικότητα, για να αιτιολογήσει στο εσωτερικό των χωρών ένα άλλον, όχι τόσο διαφορετικό, κοινωνικό πόλεμο. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

Η εισβολή του ρωσικού κράτους στην Ουκρανία είναι ένα ακόμη επεισόδιο των διακρατικών ανταγωνισμών που σκορπάνε θάνατο σε όλα τα μήκη του πλανήτη. Μετά την δια αντιπροσώπων σύρραξη στη Συρία και στη Λιβύη, την κρίση του Ειρηνικού και τις πολεμικές κορώνες στην Ταιβάν, ευρωατλαντική συμμαχία και Ρωσία συγκρούονται στο έδαφος της Ουκρανίας.

Είναι ένας πόλεμος επιθυμητός απ' όλες τις πλευρές των κρατούντων. Τόσο η ρωσική όσο και η ευρωατλαντική ολιγαρχία βλέπει στη συνέχιση αυτού του πολέμου τον τρόπο για μια άμεση, βίαιη και δίχως πολλές αντιστάσεις υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου της κοινωνικής πλειοψηφίας. Σε ανατολή και δύση η σιδερένια μπότα της εθνικής "άμυνας" συντρίβει τις κοινωνικές διαθέσεις για αντίσταση και αντεπίθεση. Στη Ρωσία το σπουδαίο αντιπολεμικό κίνημα των πρώτων εβδομάδων τσακίστηκε από άγρια καταστολή ενώ στη Δύση κάθε αντίθετη φωνή φορτώνεται το βάρος της προπαγάνδας και αποσιωπάται. Είναι η ευκαιρία που περίμεναν και επεδίωκαν οι κυρίαρχοι για να περάσουν σειρά από νέα μέτρα προληπτικής αντιεξέγερσης, φτωχοποίησης και καταστολής. Στη Σουηδία και στη Φινλανδία τους βάζουν στο ΝΑΤΟ, στη Γαλλία σκληραίνουν τους κατασταλτικούς νόμους, στη Γερμανία εξοπλίζουν τον στρατό τους πέρα από κάθε προηγούμενο όριο, στην Ε.Ε. συζητάνε για διαδικασίες fast-track για την ίδρυση Ευρωστρατού. Για τους κρατούντες στη Ρωσία η εισβολή στην Ουκρανία είναι και ένα παράδειγμα προς το εσωτερικό και το εξωτερικό της ρωσικής ομοσπονδίας πως αντιμετωπίζονται οι φιλοδοξίες για την απόσχιση από το στρατόπεδο της εκεί κρατικής εξουσίας.

Στην Ελλάδα η κυβέρνηση, αλλά και όσοι σιωπηλά και φανερά της κάνουν πλάτες, συνεχίζει το καταστροφικό έργο του ελληνικού κράτους. Η ληστεία στους λογαριασμούς ρεύματος και αερίου, η αύξηση της βενζίνης και του πετρελαίου κίνησης και θέρμανσης στο όνομα του πολέμου, οι ολοένα και μεγαλύτερες αγορές όπλων, τεθωρακισμένων και αεροπλάνων αλλά και η στρατοπέδευση των ΜΑΤ στο ΑΠΘ, έρχονται σε μία συγκυρία που η ελληνική ελίτ απαιτεί κοινωνική συναίνεση στα δολοφονικά της σχέδια. Γιατί τι άλλο από δολοφονικά και πολεμικά σχέδια είναι η εκ νέου εμπλοκή της με αποστολή όπλων και τεθωρακισμένων στην Ουκρανία, η αποστολή Patriot στην Σαουδική Αραβία για να συνεχίσει το πόλεμο στην Υεμένη, οι δολοφονίες των μεταναστών στα σύνορα του Έβρου και του Αιγαίου; Το ελληνικό κράτος απαιτεί συναίνεση και υποταγή για να μπορεί να είναι ακόμη πιο επιθετικό και έτοιμοπόλεμο στις συγκρούσεις που διεξάγουν οι ισχυροί, όπου μπορεί.

Γι΄ αυτό άλλωστε ανασύρουν τώρα και το φόβητρο του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Ελληνικό και τουρκικό κράτος ανταγωνίζονται στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο όσο συνεργάζονται ενάντια στους πρόσφυγες. Όποτε απαιτούν όλο και μεγαλύτερη πειθάρχηση στο εσωτερικό των χωρών τους θυμούνται την αντιπαράθεση μεταξύ τους. Μια αντιπαράθεση άδικη και από τις δύο πλευρές. Από τη μια η εθνικιστική υστερία του ελληνικού κράτους που ενώ έχει υπογράψει σύμβαση για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, δεν την υλοποιεί και επισήμως, όπως ακριβώς και η Τουρκία με την Ίμβρο και την Τένεδο. Επίσης με την παγκόσμια πρωτοτυπία να έχει η Ελλάδα ναυτικά μίλια εθνικής κυριαρχίας 6 στη θάλασσα και 10 στον αέρα (!), ενώ απαιτεί να πάει στα 12 (!) που θα κάνει το Αιγαίο μια αποκλειστικά ελληνική λίμνη, γεγονός που δεν υποστηρίζεται με κανέναν τρόπο ακόμη και με τους δικούς τους νόμους διεθνούς δικαίου. Από την άλλη το τουρκικό κράτος που την ίδια στιγμή που φωνάζει για αποστρατιωτικοποιημένο Αιγαίο, έχει εισβάλει στη Συρία με την ανοχή και υποστήριξη ανατολικών και δυτικών, σφάζοντας τους Κούρδους στο Αφρίν. Είναι φανερό, τουλάχιστον για μας, πως αυτή η αντιπαράθεση είναι άδικη και επιθετική και από τις δυο ελίτ. Οι μόνοι χαμένοι σε κάθε περίπτωση είναι οι καταπιεζόμενες πλειοψηφίες και στις δύο πλευρές του Αιγαίου.

Ενάντια στον πόλεμο κρατών και κεφαλαίου

Στις 29 και 30 Ιουνίου στην Μαδρίτη διεξάγεται η τακτική σύνοδος του ΝΑΤΟ. Στη σύνοδο αυτή προβλέπεται η αλλαγή του καταστατικού του ΝΑΤΟ ώστε να μπορεί να έχει μεγάλου βεληνεκούς και αριθμό όπλων και στρατευμάτων στην Ανατολική Ευρώπη. Είναι δηλαδή μια σύνοδος που επιδιώκει την ακόμη μεγαλύτερη πολεμική όξυνση στην Ευρώπη. Το ΝΑΤΟ, ίσως ο μεγαλύτερος πολεμικός συνασπισμός κρατών στην ιστορία της ανθρωπότητας, έχει βάψει με αίμα κάθε γωνιά της γης. Τα εγκλήματα τους είναι αναρίθμητα: οι καταστολές εξεγέρσεων και επαναστάσεων, γενοκτονίες, τεχνητά σχεδιασμένοι λιμοί, βασανιστήρια, βιασμοί, εξαφανίσεις, δικτατορίες κ.α. είναι το ρεπερτόριο της ευρωατλαντικής "αμυντικής" συμμαχίας. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι αναδυόμενες κρατικές συμμαχίες της ανατολής, βρίσκουν στο ΝΑΤΟ τόσο τον εχθρό, όσο και το παράδειγμα που θέλουν να αντιγράψουν. Ενώνουμε τις φωνές μας ενάντια σ' όλες τις διακρατικές "αμυντικές" συμμαχίες, ενάντια στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει, ενάντια στους κυρίαρχους του κεφαλαίου.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ

ΡΩΣΙΑΣ - ΝΑΤΟ, ΕΛΛΑΔΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ,

ΚΟΙΝΟΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ Σ' ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ

ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ.

κάλεσμα : Ανοιχτή Αντιπολεμική Συνέλευση

ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥΣ

Στις 29-30 Ιουνίου θα διεξαχθεί στην Μαδρίτη η ετήσια σύνοδος του ΝΑΤΟ. Η σύνοδος αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθώς γίνεται σε μια συγκυρία όπως η τωρινή, με τον πόλεμο να μαίνεται στα εδάφη της Ουκρανίας εδώ και μήνες και με τα ιμπεριαλιστικά μπλοκ να αναβαθμίζουν σταθερά την ένταση μεταξύ τους το τελευταίο διάστημα. Στα πλαίσια αυτής της όξυνσης της πόλωσης, η ΝΑΤΟϊκή συμμαχία, σκοπεύει στην εν λόγω σύνοδο να αναθεωρήσει το καταστατικό της ώστε αυτό πλέον να προβλέπει την ύπαρξη μεγάλου βεληνεκούς και αριθμού όπλων και στρατευμάτων στην Ανατολική Ευρώπη. Να θυμίσουμε ότι έχουν περάσει μόνο λίγες μέρες από την απόφαση του Πούτιν να εξοπλίσει την Λευκορωσία με πυρηνικά πυραυλικά συστήματα. Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο ότι η Ρωσία και το ΝΑΤΟ επιχειρούν να σύρουν τους λαούς σε έναν (ακόμα) πόλεμο, πιθανώς μεγάλων διαστάσεων, όπως εκείνους που -εσφαλμένα, όπως αποδείχτηκε- νομίζαμε ότι πλέον δεν αφορούν το καπιταλιστικό κέντρο, αλλά μόνο την καπιταλιστική περιφέρεια.

Η Ρωσία, με την πρόσφατη απόφασή της να εισβάλει στα εδάφη της Ουκρανίας, έδειξε σε όλους τους τόνους ότι δεν ήταν διατεθειμένη να χάσει τα ιμπεριαλιστικά της πατήματα στην Ουκρανία και ιδίως στην περιοχή της Κριμαίας, ανεξαρτήτως της θέλησης του λαού της Ουκρανίας. Μπορεί η εξέγερση του Euromaidan να κατέληξε στο φιλοναζιστικό καθεστώς που κατέληξε, αλλά δεν υπάρχει κάποιος που αυταπατάται ότι η μη αποδοχή του καθεστώτος αυτού προέκυψε από το "αντιφασιστικό" αίσθημα της Ρωσίας ή την "ανάγκη της να προστατεύσει τους Ρώσους πολίτες". Εξάλλου, το απολυταρχικό καθεστώς του Πούτιν στη Ρωσία πριμοδοτεί τους ναζί και τους φασίστες στο εσωτερικό της χώρας φυλακίζοντας και σκοτώνοντας παράλληλα τους αντιφασίστες, ενώ οι πολυάριθμες επεμβάσεις του ρώσικου ιμπεριαλισμού σε περιοχές της πρώην ΕΣΣΔ δε χρειάζονταν ανάλογες δικαιολογίες. Ένα ήθελε και ένα θέλει η Ρωσία: να επιβάλει τους δικούς της όρους στους εξελισσόμενους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Δεν θα ανεχτεί τη στρατιωτική περικύκλωση που υφίσταται από το ΝΑΤΟ, την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων έξω από την πόρτα της, τη δυτική παρακίνηση για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, τον επιχειρούμενο ενεργειακό αποκλεισμό της από την παροχή φυσικού αερίου σε χώρες της ΕΕ και τη μείωση του ελέγχου της στην πρώην σοβιετική περιφέρεια. Στην αντιπέρα όχθη, οι ΗΠΑ και το ευρωατλαντικό στρατόπεδο, με εξέχουσα δύναμη και το Ηνωμένο Βασίλειο, πιέζουν κατά παράβαση διεθνών συμφώνων για την ανατολική εξάπλωση του ΝΑΤΟ, την άσκηση οικονομικής και ενεργειακής πίεσης στη Ρωσία προς όφελος του αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και τον έλεγχο του εμπορικού δρόμου της Αρκτικής, που ανοίγει με το λιώσιμο των πάγων λόγω της καταστροφικής επίδρασης του καπιταλισμού στο φυσικό περιβάλλον και το οικοσύστημα. Τόσο η Ρωσία, όσο και οι ΗΠΑ, προσπαθούν να εξάγουν την εσωτερική τους κρίση στο εξωτερικό, επιχειρώντας παράλληλα να προκαλέσουν ανακατατάξεις στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική ιεραρχία.

Το ελληνικό κράτος αποτελώντας προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο και όντας στρατηγικά στοιχισμένο στις επιλογές και τα συμφέροντα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού θα βρεθεί στη δίνη των πολεμικών εξελίξεων. Το ελληνικό κράτος υπακούοντας τις ΝΑΤΟϊκές προσταγές έχει αρχίσει ήδη την εμπλοκή του στον πόλεμο, αποστέλλοντας στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία. Από την άλλη μεριά, ο Πούτιν προειδοποίησε πως οποιαδήποτε αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία δε θα μείνει αναπάντητη, ειδικά αν ο απεσταλμένος στρατιωτικός εξοπλισμός αποδειχτεί ότι έχει χρησιμοποιηθεί κατά του ρωσικού στρατού. Την ίδια στιγμή απειλεί με εισβολή τη Σουηδία και τη Φινλανδία σε περίπτωση ένταξής τους στο ΝΑΤΟ, ενώ δηλώνει ότι είναι έτοιμος ακόμα και για πόλεμο με τη χρήση πυρηνικών όπλων! Οι ευρωπαϊκές χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ διαβουλεύονται για την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών τους. Ήδη η Γερμανία ανακοίνωσε ότι θα ενισχύσει με 100 δις τον εθνικό της στρατό. Κερδισμένες θα είναι σίγουρα οι μεγάλες οπλοβιομηχανίες (ειδικά οι αμερικανικές) που θα θησαυρίσουν σε βάρος των λαών, οι οποίοι θα ματώσουν για τα έξοδα των στρατιωτικών εξοπλισμών και τις διακρατικές πολεμικές συγκρούσεις. Η κοινωνική βάση οφείλει να αποτρέψει πάση θυσία την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Να εμποδίσει τη χρησιμοποίηση των εγχώριων ΝΑΤΟϊκών βάσεων για πολεμικές επιχειρήσεις, την αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού και στρατιωτικών μονάδων σε μια τοπική ή διευρυμένη ένοπλη ιμπεριαλιστική σύρραξη.

Η μόνη χαμένη από τον πόλεμο πρόκειται να είναι η παγκόσμια εργατική τάξη, οι εργάτες και οι εργάτριες κάθε χώρας. Αυτούς προορίζουν για κρέας για τα κανόνια τους τα κράτη και οι καπιταλιστές. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος διεξάγεται για τον διαμοιρασμό των σφαιρών επιρροής, των ενεργειακών δρόμων και την αναδιάταξη της γεωπολιτικής ισχύος. Κανένα συμφέρον δεν έχουμε να πολεμήσουμε για τα συμφέροντα των ισχυρών, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο πόλεμος είναι μια λύση του κεφαλαίου, για να ξεπεραστούν οι δομικές κρίσεις υπερσυσσώρευσης από τις οποίες ταλανίζεται περιοδικά ο καπιταλισμός. Η καταστροφή σταθερού (μέσα παραγωγής) και μεταβλητού κεφαλαίου (εργατική δύναμη) ανοίγει τον δρόμο για την καπιταλιστική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη.

Το ταξικό μας καθήκον υπαγορεύει την οργάνωση και την ενίσχυση του διεθνιστικού, αντιπολεμικού και αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος της εργατικής τάξης. Η λογική του επιθετικότερου ή του προοδευτικότερου ιμπεριαλισμού είναι μια λογική που οδηγεί στην ήττα της εργατικής τάξης. Δεν μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή ιμπεριαλιστική οδός. Δεν μπορούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης να ταυτιστούν με αυτά των καπιταλιστών και των εκάστοτε ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Το σαμποτάζ της πολεμικής μηχανής, η οργάνωση του ταξικού και διεθνιστικού αντιπολεμικού κινήματος και η ενδυνάμωση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στην κατεύθυνση της παγκόσμιας κοινωνικής επανάστασης για την οικοδόμηση μιας ελευθεριακής κομμουνιστικής κοινωνίας είναι τα επιτακτικά και ιστορικά καθήκοντα των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να συμβιβαστούμε με μεσοβέζικες και επιζήμιες διευθετήσεις.

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και η νεολαία δεν έχουμε κανέναν λόγο να συρθούμε στον πόλεμο για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Ας έχουμε επίγνωση της κοινωνικής μας θέσης και των ταξικών μας συμφερόντων. Αυτοί να είναι οι δείκτες της στάσης και της δράσης μας και όχι τα πολεμοκάπηλα, διαταξικά και εθνικιστικά κελεύσματα που προάγουν τα αφεντικά και τα προπαγανδιστικά μέσα που ελέγχουν. Δε θα πληρώσουμε την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος με το αίμα μας. Δε θα αλληλοσκοτωθούμε με τους φτωχοδιαβόλους των άλλων χωρών. Αντιθέτως, είναι χρέος μας να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή και να ανασυγκροτήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, έχοντας ως γνώμονα την προώθηση των ταξικών συμφερόντων και των υλικών αναγκών της κοινωνικής βάσης. Να οργανωθούμε στους κοινωνικούς και ταξικούς σχηματισμούς της εργατικής τάξης, οργανώνοντας με μαζικούς και μαχητικούς όρους την αντεπίθεση της τάξης μας. Αυτό το σύστημα γεννά τους πολέμους και ευθύνεται για τη φτώχεια, την αδικία, την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Καιρός, λοιπόν, να το αμφισβητήσουμε οργανωμένα και δυναμικά, οργανώνοντας την ανατροπή του σε διεθνή κλίμακα.

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ:
ΤΕΤΑΡΤΗ 29/6
19.00 | ΚΑΜΑΡΑ
~Στηρίζουμε το μπλοκ της Ανοιχτής Αντιπολεμικής Συνέλευσης~

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)

blog: libertasalonica.wordpress.com
mail: lib_exthess@hoextmail.coexm

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 29/6 19.00 ΚΑΜΑΡΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ

Μετρώντας πλέον κάτι παραπάνω από 4 ολόκληρους μήνες από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, οι επιπτώσεις του πολέμου για τους πληβείους έχουν ήδη γίνει εμφανείς. Εκατομμύρια πρόσφυγες, χιλιάδες νεκροί στρατιώτες και άμαχοι, βιασμοί, ισοπέδωση, απαξίωση κάθε έννοιας της ζωής και καταστροφή. Η βαρβαρότητα του πολεμικού σφαγείου στο οποίο τα κράτη σέρνουν τα πληβειακά στρώματα εξελίσσεται μέρα με τη μέρα, μέσα σε μία συνθήκη παγίωσης του πολέμου καθώς οι διακρατικοί ανταγωνισμοί οξύνονται διαρκώς. Η εξοπλιστική μιλιταριστική κούρσα στην οποία έχουν εισέλθει τα κράτη, η ολοένα και εντεινόμενη σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των διαφορετικών καπιταλιστικών μπλοκ εξουσίας, οι σχεδιασμοί για επέκταση του ΝΑΤΟ με πρόσδεση σε αυτό επιπλέον κρατών σε ευθεία αντιπαράθεση με τη Ρωσία, η πριμοδότηση του εθνικισμού και του φασισμού στο εσωτερικό των κρατών και η κατασκευή του «Άλλου» ως εχθρού προκειμένου να ευθυγραμμιστούν οι καταπιεσμένοι με τα συμφέροντα της εκάστοτε αστικής τάξης, η εσωτερική καταστολή των αντιπολεμικών διαδηλώσεων στη Ρωσία, οι συνεχείς κρατικές-καπιταλιστικές δολοφονίες μεταναστών στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης -με τελευταίο γεγονός σε αυτό τον κύκλο αίματος τη σφαγή στα Ισπανο-Μαροκινά σύνορα δεκάδων μεταναστών από τις αστυνομίες των δύο κρατών-, η φτωχοποίηση της κοινωνικής και ταξικής βάσης με τις οικονομικές επιπτώσεις του πολέμου να βαραίνουν τους εκμεταλλευόμενους, σε συνδυασμό με την ολομέτωπη επίθεση που έχουν εξαπολύσει οι καταπιεστές στο εσωτερικό των κοινωνιών με σκοπό το τσάκισμα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, συνθέτουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο τίθεται επιτακτικά πως είτε θα σταματήσουμε τον πόλεμο είτε θα υποστούμε τις συνέπειές του.

Ποιος όμως οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια ξανά τους λαούς στο πολεμικό σφαγείο, από όπου ποτέ δεν ξέφυγαν οι χώρες και οι άνθρωποι που δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν στην επονομαζόμενη «ανεπτυγμένη» Δύση; Είναι ο Πούτιν και ο ανατολίτικος αυταρχισμός, είναι τα πολεμοκάπηλα γεράκια των ΗΠΑ, ή οι νεοφιλελεύθεροι χαρτογιακάδες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Η απάντηση είναι απλή: ΟΛΟΙ∙ γιατί αυτό που γεννάει τους πολέμους, τις συγκρούσεις, τις αδικίες, τους νεκρούς και τις ανείπωτες τραγωδίες της ανθρωπότητας είναι το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα. Σε καιρό ειρήνης καθυποτάσσει εκμεταλλεύεται και ξεζουμίζει τους εργαζόμενους σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, καταπιέζει και κακοποιεί τους πλέον αδύναμους και συσσωρεύει αμύθητα πλούτη για τους παγκόσμιους ολιγάρχες - όμοιοι παντού: στις ΗΠΑ, στην Ε.Ε., στη Ρωσία στην Κίνα.

Αυτή η άγρια επίθεση που βιώνουν σήμερα οι κοινωνίες, μέσα σε συνθήκες βαθιάς και συνολικής συστημικής κρίσης και απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος παγκόσμια, κλιμακώνεται και αναδεικνύονται τόσο οι αθεράπευτες αντιφάσεις του κρατικού-καπιταλιστικού μοντέλου οργάνωσης, όσο και η απόλυτη αδυναμία να παραχθεί από τα πάνω οποιοδήποτε συνεκτικό κοινωνικό όραμα, προοπτική και ελπίδα. Οι ρίζες αυτής της διαρκώς εντεινόμενης επιθετικότητας βρίσκονται στην ίδια τη φύση του καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού συστήματος. Η ανάγκη για εμβάθυνση και επέκταση της εξουσίας κατατείνει στην επιχείρηση ελέγχου κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, με σκοπό την πλήρη καθυπόταξη της κοινωνίας στις επιταγές του κράτους και των αφεντικών. Το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα έχει δομηθεί στη βάση του παραλογισμού της κοινωνικής και ταξικής καταπίεσης, η οποία επιδιώκει με κάθε μέσο τη διαιώνισή της και κατά συνέπεια τη διαιώνιση των καταστρεπτικών της αποτελεσμάτων στην κοινωνία και τη φύση. Η τόσο ορατή σήμερα αποσύνθεση του δεν είναι αποτέλεσμα της πολύπλευρης κρίσης. Αντιθέτως, η πολύπλευρη κρίση είναι αποτέλεσμα της βαθιάς αποσύνθεσης και της χρεοκοπίας του συστήματος σε κοινωνικό, πολιτικό και αξιακό επίπεδο. Αυτή ακριβώς η αποσάθρωση και ολοσχερής χρεοκοπία του κόσμου του κράτους και του καπιταλισμού αποτελεί όριο για την εποχή της παγκόσμιας ολοκλήρωσής του και ταυτόχρονα αιτία της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και της συνακόλουθης αύξησης της απειλής του πολέμου. Το κρατικο-καπιταλιστικό σύστημα φέρει εντός του τις αντιφάσεις του, ο ανταγωνισμός μεταξύ των αστικών επιτελείων για την καλύτερη τοποθέτησή τους στη σκακιέρα για την καταλήστευση και τον διαμοιρασμό των πολύτιμων και περιορισμένων φυσικών πόρων, το άπλωμα της «σφαίρας επιρροής» τους είναι που κάνει τις σειρήνες του πολέμου να ηχούν ξανά και ξανά. Γιατί όσο οι κοινωνίες βρίσκονται δέσμιες του λεγόμενου «εθνικού συμφέροντος», του ιδιωτικού κέρδους και της καπιταλιστικής συσσώρευσης ο πόλεμος θα αποτελεί τον μονόδρομο των αυτοκρατοριών σε σύγκρουση. Αυτή η καπιταλιστική νομοτέλεια, ωστόσο καθόλου δεν σημαίνει ότι το σύστημα της καταπίεσης οδεύει μόνο του στον αφανισμό του, μέσω των αδιεξόδων και των αντιφάσεων του. Αν οι λαοί δεν διεκδικήσουν να πάρουν τη μοίρα στα χέρια τους τότε οι συνολικές συνθήκες διαβίωσης θα γίνουν ακόμη χειρότερες, με κυριότερη απειλή αυτήν του πολέμου, καθώς επίσης και της περαιτέρω φτωχοποίησης και εξαθλίωσης.

Ενόσω ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός ενοποιεί τα πεδία μέσω της αποικιοποίησης του χώρου από τις σχέσεις εξουσίας που φέρει, ταυτόχρονα διαφυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού η εθνικιστική αφήγηση σε κάθε έθνος-κράτος είτε ως δήθεν απαραίτητη συνθήκη άμυνας απέναντι σε ορατές και αόρατες απειλές είτε ξεκάθαρα ως ιδεολογική προετοιμασία των πληβείων για τη συμμετοχή τους στην πολεμική μηχανή των κυρίαρχων. Παντού τα ίδια χιλιοπαιγμένα σενάρια: καλλιέργεια αποσχιστικών εθνικιστικών δυνάμεων στη Γιουγκοσλαβία, εμφύλιες συρράξεις, εμπλοκή του εκάστοτε ισχυρότερου ιμπεριαλιστικού πόλου στο πεδίο, πόλεμος, βομβαρδισμοί, φτώχεια, εξαθλίωση για τις μάζες με μοναδικό σκοπό να επιβληθεί δια της βίας η θέληση του επικυρίαρχου. Στην Ουκρανία ξανά στο ίδιο έργο θεατές, τα γνωστά δυτικά καθάρματα εκμεταλλεύονται την κοινωνική διαμαρτυρία, την εκτρέπουν σε χειραγωγήσιμο πολιτικό γεγονός, χρηματοδοτούν την ακροδεξιά που έχει αναπτυχθεί σε ένα πλαίσιο έξαρσης του αντιρωσικού εθνικισμού, κατορθώνοντας να επιβάλουν στο πολιτικό πεδίο μια δυτική φιλελεύθερη κυβέρνηση, η οποία ηγεμονεύουσα νομιμοποιεί τους νεοναζί ως εμπροσθοφυλακή για τις πολύ βρώμικες δουλειές: εξοντώνονται δεκάδες άοπλοι άνθρωποι στην Οδησσό… Από την άλλη πλευρά, οι Ρώσοι εκμεταλλεύονται την καχυποψία των Ρωσόφωνων της περιοχής, υποστηρίζουν στρατιωτικά τις απόπειρες απόσχισης τους και εν τέλει με το γνωστό πρόσχημα της υποστήριξης των μειονοτήτων και του «ζωτικού χώρου» εισβάλουν σε όλη τη χώρα από άκρη σε άκρη για να πετύχουν μια νέα ανατροπή στο πολιτικό πεδίο και να επαναφέρουν την Ουκρανία στη σφαίρα επιρροής τους. Άμαχοι βομβαρδίζονται, άνθρωποι σκοτώνονται, υποδομές και ζωές καταστρέφονται. Το να διαλέγει κάποιος πλευρά είναι σαν να βάζει ένα πιστόλι στο κεφάλι του. Το να επιλέγει πλευρά κάποιος φτωχός, κάποιος εργάτης, κάποιος που δεν έχει απολύτως κανένα συμφέρον να το κάνει αποτελεί μια απεριόριστη τραγωδία όχι μόνο γιατί βαδίζει με ταχύτερο βήμα στον όλεθρο του πολεμικού αφανισμού, αλλά γιατί σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνει την τεράστια σημασία του να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να σταματήσει αυτόν τον πόλεμο και κάθε πόλεμο. Όπως αποδείχτηκε και στην Ουκρανία η ειρήνη δεν βρίσκεται στους εθελόδουλους εναγκαλισμούς με τον έναν ή τον άλλο ιμπεριαλιστικό πόλο, ούτε στην προτεκταριοποίηση, δεν βρίσκεται στον εθνικισμό, στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, στα τάγματα και τις ταξιαρχίες των τεθωρακισμένων. Η ειρήνη βρίσκεται στον κοινό διεθνιστικό αγώνα ενάντια στους εξουσιαστές, τα αφεντικά ανατολής και δύσης, βρίσκεται στη συναδέλφωση των λαών που δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν. Σήμερα, που τα οπλικά συστήματα των κυρίαρχων μπορούν να επιφέρουν τεράστιες απώλειες στους από τα κάτω, περισσότερο από ποτέ είναι επίκαιρη ξανά η παλιά περίφημη κραυγή του διεθνισμού: ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΕΝΩΘΕΙΤΕ!

Να μην γίνουμε κρέας για τις οβίδες τον αφεντικών, να αντιπαλέψουμε τον μιλιταρισμό, να μπλοκάρουμε τον πόλεμο εδώ αλλά και παντού στον πλανήτη. Η Ελλάδα αποτελεί μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και είναι βαθιά προσδεδεμένη στο άρμα του Ευρωατλαντισμού, υπεύθυνου για τόσες και τόσες εγκληματικές επεμβάσεις τα τελευταία και όχι μόνο χρόνια. Η πρόσφατη ανανέωση της αμυντικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, η αναβάθμιση της ΝΑΤΟϊκής βάσης της Σούδας και του ρόλου της στην ευρύτερη περιοχή, η μεταφορά «ειδικών» όπλων στην αεροπορική βάση του Αράξου, η επέκταση των στρατιωτικών βάσεων σε διάφορες περιοχές της χώρας όπως στη Λάρισα, το Στεφανοβίκειο και την Αλεξανδρούπολη, με την τελευταία να αποτελεί σημείο αναφοράς για την μεταφορά έμψυχου και άψυχου ΝΑΤΟϊκού εξοπλισμού στην ανατολική Ευρώπη, η άμεση εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία με τις συνεχείς αποστολές στρατιωτικού εξοπλισμού στο ουκρανικό κράτος, οι αδιάκοπες μιλιταριστικές ασκήσεις με τα αντίστοιχα σενάρια πολεμικών εμπλοκών που τις συνοδεύουν, η νέα εξοπλιστική κούρσα για το σύνολο του στρατού με «εξελιγμένα» οπλικά συστήματα κ.α. αποτελούν κρίκους στην αλυσίδα της διεύρυνσης των σχέσεων μεταξύ του ελληνικού και του αμερικανικού κράτους, επιβεβαιώνοντας τόσο την πρόσδεση της εγχώριας αστικής τάξης στο άρμα συμφερόντων της κυρίαρχης διεθνούς πολιτικο-οικονομικής ελίτ όσο και του νέου αναβαθμισμένου ρόλου που επιδιώκει να έχει το ελληνικό κράτος στην νευραλγική περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.

Η τελευταία αυτή επιδίωξη, η οποία αναδεικνύεται σε στρατηγική επιλογή του ελληνικού κρατικού σχηματισμού με σκοπό τόσο την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών στην ευρύτερη περιοχή όσο και τον αυξημένο ρόλο στη διεθνή σκακιέρα που διεκδικεί να παίξει η εγχώρια καπιταλιστική αστική τάξη, αποτελεί κύριο σημείο αντιπαράθεσης και σύγκρουσης συμφερόντων με το τουρκικό κράτος. Τους τελευταίους μήνες ο διακρατικός ανταγωνισμός μεταξύ του ελληνικού και του τουρκικού κράτους ολοένα και αυξάνεται, τόσο σε επίπεδο στρατιωτικών κινήσεων όσο και στην εθνικιστική ρητορεία η οποία έχει κατακλύσει τον δημόσιο λόγο και από τις δύο μεριές των συνόρων, και όπως κάθε εθνικιστική κορόνα αν δεν ήταν πραγματικά επιζήμια και επικίνδυνη για την ζωή των καταπιεσμένων, θα ήταν καταφανώς γελοία. Η πριμοδότηση των εθνικιστικών αφηγήσεων στο εσωτερικό των κοινωνιών αποτελεί το κατεξοχήν εργαλείο ευθυγράμμισης των καταπιεσμένων με τα κρατικο-καπιταλιστικά συμφέροντα, αποκρύπτοντας την ουσία του εκμεταλλευτικού συστήματος πάνω στο οποίο δομούνται οι κοινωνίες, δηλαδή την ταξική εκμετάλλευση των πληβείων από τα εγχώρια και διεθνή αφεντικά, και κατασκευάζοντας τον εχθρό στο πρόσωπο των πληβείων της «απέναντι πλευράς». Προετοιμάζεται έτσι το κατάλληλο υπόστρωμα προκειμένου οι λαοί να συρθούν στο σφαγείο μίας ακόμη πολεμικής αντιπαράθεσης για τα οικονομικά συμφέροντα των αφεντικών.

Η εναντίωση στον πόλεμο στην Ουκρανία δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση το υποκριτικό πρόσχημα για την έμμεση υποστήριξη οποιουδήποτε εξουσιαστικού στρατοπέδου. Με την ίδια πίστη στις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού που καλούμε σε αντιπολεμικές κινητοποιήσεις εδώ ενάντια σε όλους τους στρατιωτικούς συνασπισμούς με την ίδια ένταση υποστηρίζουμε τις αντιπολεμικές συγκεντρώσεις στη Ρωσία και όπου αλλού οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι το πεδίο του πολέμου αποτελεί το σφαγείο των αδύναμων. Είναι λοιπόν καθήκον να αγωνιστούμε ενάντια στην επίσημη εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο και σε κάθε καπιταλιστικό πόλεμο συνολικά. Γιατί εμείς μπορεί να δρούμε σε αυτό το κομμάτι γης, όμως ο εχθρός είναι παντού είναι το κράτος και ο παγκόσμιος καπιταλισμός σε όλες τις εκδοχές του.

Παντού όμως βρίσκονται επίσης αναρχικοί και άνθρωποι που θέλουν να παλέψουν ενάντια στην πολεμική κρατική και καπιταλιστική μηχανή. Οι αναρχικοί στη μεγάλη ιστορία τους δεν έπαψαν ποτέ να αγωνίζονται απέναντι στους εξουσιαστές όποια προβιά κι αν αυτοί φορούσαν για να ικανοποιήσουν τα ιδιαίτερα συμφέροντα τους: τα συμφέροντα των αφεντικών. Είτε αγγλικός ιμπεριαλισμός, είτε αμερικάνικος «αντιτρομοκρατικός πόλεμος» είτε σοβιετική «σοσιαλιστική και αντιμπεριαλιστική» επέμβαση, οι αναρχικοί χτυπούσαν τον συναγερμό ενάντια στον πόλεμο και τον μιλιταρισμό, προσπαθώντας να καλύψουν τις σειρήνες των επικείμενων βομβαρδισμών, της επικείμενης βαρβαρότητας. Αυτό θα πράξουμε και σήμερα! Γιατί ή θα σταματήσουμε τον πόλεμο ή θα πρέπει να υποστούμε τις φοβερές συνέπειές του. Συνέπειες που θα έχουν άμεσο αντίκτυπο στις ζωές των φτωχών και των αδύναμων, είτε αυτές αφορούν το κόστος ζωής είτε την ίδια τη ζωή, η αξία της οποίας αρχίζει να ευτελίζεται και στο ευρωπαϊκό έδαφος, όσο την έχουν ευτελίσει τα πλανητικά αφεντικά στην καπιταλιστική περιφέρεια και στα κορμιά των προσφύγων και των μεταναστών που ξεριζώνονται.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρόκειται να πραγματοποιηθεί αυτές τις μέρες στη Μαδρίτη η τακτική σύνοδος του ΝΑΤΟ. Μία σύνοδος η οποία γίνεται με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία και τον κίνδυνο γενίκευσης του πολέμου, έχοντας ως σκοπό την ένταξη νέων κρατών, την περαιτέρω ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων και εξοπλισμού στην Ανατολική Ευρώπη και την προετοιμασία για μία ακόμη μεγαλύτερη πολεμική εμπλοκή. Ταυτόχρονα, η σύνοδος αυτή διαγράφεται και ως πεδίο έκθεσης των εσωτερικών ανταγωνισμών των κρατών που συναποτελούν αυτή την φονική πολεμική μηχανή, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση τον διακρατικό ανταγωνισμό ελληνικού και τουρκικού κράτους. Τα πλανητικά αφεντικά λοιπόν της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας συνέρχονται προκειμένου να χαράξουν τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία θα σύρουν τους λαούς στους καπιταλιστικούς πολέμους, καλώντας τους να σκοτωθούν για τα συμφέροντα των λίγων που εξουσιάζουν τους αδύναμους.

Εμείς από την άλλη, οφείλουμε να αναδείξουμε τις πραγματικές αιτίες που γεννούν την φτώχεια, την εξαθλίωση και τον πόλεμο και να τις αντιπαλέψουμε έμπρακτα, δηλαδή να αντιταχθούμε συνολικά απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο. Είναι καθήκον μας λοιπόν ως αναρχικοί επαναστάτες να αγωνιστούμε για την ενίσχυση του ακηδεμόνευτου χαρακτηρα του αντιπολεμικού κινήματος που θα παλεύει για το δίκιο των από τα κάτω εν αντιθέσει με τα υποκριτικά καλέσματα των φιλελεύθερων που προσπαθούν να καπηλευτούν την ανθρωπιά για να την κάνουν καύσιμα για τα νέα πολεμικά τους σχέδια. Απέναντι στη δυστοπία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, όπου η μεγάλη πλειοψηφία εξαθλιώνεται και υποτάσσεται, να αντιπαραθέσουμε την ελευθεριακή κοινωνία που οργανώνεται μέσα από τα ομόσπονδα κοινωνικά συμβούλια «για την Ελευθερία του καθενός και την Ισότητα όλων». Καμία εμπιστοσύνη σε οποιονδήποτε δεν κρατά ψηλά τη σημαία του προλεταριακού διεθνισμού - και μόνον αυτή!

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ & ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ - ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗ ΡΩΣΙΑ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟ ΝΑΤΟ - ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ!

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 29/6 19.00 ΚΑΜΑΡΑ

Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων