Δευτέρα 23 Μαίου 2022 στις 19.00
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Γ. Μιχαηλίδη
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ/ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 23/5
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης, βρίσκεται από το 2013 στις ελληνικές φυλακές, ενώ είχε συλληφθεί και στο παρελθόν κατά τη διάρκεια συγκρούσεων σε αντιπολεμικές και αντικρατικές/ αντικαπιταλιστικές διαδηλώσεις. Από την συμμετοχή σε αναρχικές μαθητικές ομάδες στα εφηβικά του χρόνια μέχρι τους φοιτητικούς αγώνες του 2006-2007 και τον Δεκέμβρη κι από τις μάχες ενάντια στα μνημόνια μέχρι μία σειρά αγώνων των φυλακισμένων ο σύντροφος αγωνίστηκε και συνεχίζει να αγωνίζεται ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική δυστοπία χωρίς να απαρνηθεί τις ιδέες του, χωρίς να μετανοήσει για τις επιλογές του.
Ο Γιάννης συνεχίζει να βρίσκεται φυλακισμένος παρόλο που έχει εκτίσει την απαιτούμενη ποινή για την υφ' όρον αποφυλάκιση αλλά και την πειθαρχική ποινή όπως και την ποινή κράτησης (που δεν συγχωνεύεται) για το πειθαρχικό παράπτωμα της απόδρασης, ενώ από τη Δευτέρα 23 Μαΐου βρίσκεται σε απεργία πείνας ενάντια στην εκδικητική μεταχείρισή του, διεκδικώντας την ελευθερία του, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή του.
Πιο συγκεκριμένα, τον Δεκέμβριο του 2021 έπειτα από 8,5 περίπου χρόνια φυλακής, ο Γιάννης συμπλήρωσε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την υφ' όρον αποφυλάκιση του. Στις 22/02/22 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας όμως, ως άλλη αστυνομία σκέψης, αποφάσισε πως ο σύντροφος "δεν πληρεί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων", παρατείνοντας έτσι την αιχμαλωσία του. Απόφαση που βασίζεται στο ότι ο σύντροφος ύστερα από τη στέρηση των εκπαιδευτικών και τακτικών αδειών του και μπροστά στον κίνδυνο να μεταχθεί σε κλειστή φυλακή, απέδρασε τον Ιούνιο του 2019 από τις αγροτικές φυλακές Τίρυνθας, στο ότι έχει καταδικαστεί για ληστεία τράπεζας αλλά και στο ότι δεν προέβη σε δήλωση μετάνοιας, αντιθέτως υπερασπίστηκε ηθικά και πολιτικά την επιλογή της στοχευμένης ληστείας σε ένα μηχανισμό του πλούτου έναντι μιας κοινής ληστείας όπως αυτής περαστικών ανθρώπων. Μάλιστα στην ανέλπιστη προσπάθεια τους να στηρίξουν τη απόφαση αυτή, πέφτουν σε κατάφωρη αντίφαση. Παρόλο που αναγνωρίζουν ότι ο σύντροφος δεν αποποιήθηκε της ταυτότητας του αναρχικού και των επιλογών του, αποδεικνύοντας τη συνέπεια και την αμετανόητη στάση του παρουσιάζουν την επιδείχθεισα καλή διαγωγή του στη φυλακή προσχηματική και κατ'επίφαση καλή.
Γνωρίζουμε κι εμείς μαζί του πως δεν τον λένε δολοφόνο Κορκονέα, δεν είναι κομμάτι του σάπιου συστήματος, δεν είναι φασίστας, δεν είναι βιαστής ούτε γυναικοκτόνος και για αυτό δεν πρόκειται να έχει καμία επιεική μεταχείριση. Αντίθετα είναι όμηρος της δικαστικής μαφίας, μέχρι να κρίνει κάποιος δικαστής ότι πληροί τις αόριστες "ουσιαστικές προϋποθέσεις" για να αποφυλακιστεί.
Στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα μέσα σε έναν νέο ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης το εξουσιαστικό σύμπλεγμα εμπλουτίζει το οπλοστάσιο του, και η καταστολή αναβαθμίζεται διαρκώς μπροστά στους "σεισμούς που μέλλονται να 'ρθουν" (πανεπιστημιακή αστυνομία και τουρνικέ στα πανεπιστήμια, συνεχείς αναβαθμίσεις του τρομονόμου και του ποινικού κώδικα, περιστολή του δικαιώματος στη διαδήλωση και στην απεργία, ιδιώνυμο για συγκρούσεις σε πορείες, φίμωση των ελάχιστων αντιφρονούντων δημοσιογράφων, εκδικητική μεταχείριση στους πολιτικούς κρατουμένους). Με πολυποίκιλα μέσα συνεχίζεται η επίθεση σε κάθε εργαζόμενη/ο, μετανάστη/τρια, καταπιεσμένο/η, σε όσα περισσέυουν, κάθε αγωνιζόμεο κομμάτι, καθένα που εξεγείρεται. Η αλληλεγγύη αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση της επιβίωσης μας και μονόδρομο για όσους και όσες αρνούνται να υποταχθούν στην εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου.
Η ομηρία του Γιάννη και η άρνηση της αποφυλάκισης που δικαιούται από τον περασμένο Δεκέμβρη, αφορά πολλούς περισσότερους από τον ίδιο, αποτελεί ένα σημείο συμπύκνωσης της ταξικής και κατασταλτικής βίας που δεχόμαστε. Έτσι και η υπόθεση της απελευθέρωσής του, πρέπει να γίνει σημείο συσπείρωσης και πάλης όλου του κινήματος που οφείλει να στηρίζει, παρά τις επιμέρους διαφωνίες, τους πολιτικούς κρατουμένους απέναντι στο ειδικό καθεστώς εξαίρεσης που τους έχει επιβληθεί. Γιατί είναι μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, από τις μάχες χαρακωμάτων που κράτησαν ζωντανή την ύπαρξή μας στο δρόμο τα προηγούμενα χρόνια, μέχρι το φοιτητικό κίνημα πέρσι στη Θεσσαλονίκη, κι από την απεργία πείνας του κομμουνιστή Δ.Κουφοντίνα, μέχρι τους υποδειγματικούς και επίμονους εργατικούς αγώνες στον Πειραιά, στην Καβάλα, στην E-food και στη Λάρκο όπου μία γενιά αγωνιστών και αγωνιστριών ατσαλώνεται και μαθαίνει εκ νέου, κόντρα στην ηττοπάθεια που κυριαρχεί, τον τρόπο να αλλάζει τους συσχετισμούς δύναμης.
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη (Θεσσαλονίκη)
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ Γ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια, γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Η αστική «δημοκρατία» και η «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» παραβαίνουν και πάλι τους ίδιους τους τους νόμους, στη βάση πολιτικών κριτηρίων. Όπως πάντα, η στόχευση διπλή: από την μία, η τρομοκράτηση όσων ακόμα επιμένουν να αντιστέκονται κόντρα στην καπιταλιστική και κρατική κυριαρχία, κόντρα στην εκμετάλλευση και στην καταπίεση. Από την άλλη, η «χαρά» που όπως φαίνεται παίρνουν κάποια βάρβαρα ανθρωπάκια, από την ωμά εκδικητική βία που ασκούν από θέση (θεσμικής) ισχύος, προς όσες και όσους αμφισβήτησαν και αμφισβητούν την εξουσία τους.
Αυτή τη φορά, είναι η σειρά του έγκλειστου συντρόφου Γ. Μιχαηλίδη να μπει στο στόχαστρο της «δημοκρατίας» και της «δικαιοσύνης».
Όπως αναφέρει ο σύντροφος στην ανακοίνωση του στις 23/5/2022: "Στις 29 Δεκεμβρίου 2021, έχοντας εκτίσει τα 3/5 της 20ετούς ποινής μου και τα 2/5 της ποινής για την απόδραση, σύνολο 8 χρόνια και 3 μήνες πραγματικός χρόνος έκτισης ποινής, η γραμματεία της φυλακής με καλεί να υπογράψω την αίτηση για υφ' όρον απόλυση όπως προβλέπεται. Φτάνοντας στο τελευταίο επεισόδιο, αντιμετώπισα κι εγώ με τη σειρά μου την πάγια τακτική του σωφρονιστικού μηχανισμού να εκδικείται τους απείθαρχους κρατούμενους με άρνηση χορήγησης αναστολών, παρά την ουσιαστική προϋπόθεση της επιτυχούς παρακολούθησης των μαθημάτων της σχολής μου (εμποδίζοντας με από την ολοκλήρωση της) και του ότι έχω ήδη βρει εργασία. Και πάλι με νομικό παραθυράκι... Αυτή τη φορά με το επιχείρημα της δυνάμει επικινδυνότητας... προληπτικά δηλαδή". Σε παλιότερη ανακοίνωση του τονίζει: "συμπλήρωσα τις τυπικές προϋποθέσεις αποφυλάκισης για όλες μου τις ποινές. Σήμερα 22/2/2022, ενημερώθηκα για την απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Άμφισσας σχετικά με την αίτηση αποφυλάκισης μου. Οι δικαστές Σμαράγδα Μωραΐτη (Πρόεδρος), Ιωάννης Γκάτζιας (Πλημμελειοδίκης - Εισηγητής) και Κωσταντίνος Μαντζαβίνος (Δικαστικός Πάρεδρος) έκριναν ότι δεν πληρώ τις ουσιαστικές προϋποθέσεις αποφυλάκισης. Η αλήθεια είναι ότι ανέμενα αυτή την επιπλέον αδικαιολόγητη κράτηση που χρησιμοποιείται άτυπα από τη δικαστική μαφία για να τιμωρήσουν επιλογές που κατά τη γνώμη κάποιων δικαστών δεν τιμωρούνται επαρκώς από το νόμο, όπως η επιλογή της απόδρασης (για την οποία βέβαια έχω εκτίσει την πειθαρχική ποινή όπως και την ποινή κράτησης που δεν συγχωνεύεται). Για να δικαιολογηθεί αυτή η παρατυπία επιστρατεύεται το πρόσχημα ότι ο κρατούμενος "δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων". Πρόκειται φυσικά για οργουελικής σύλληψης δυστοπία, σύμφωνα με την οποία βρίσκομαι κρατούμενος όχι γιατί εκτίω ποινή για κάποια πράξη, αλλά προληπτικά, καθώς η αστυνομία σκέψης έκρινε ότι υπάρχει κίνδυνος νέων αδικημάτων, χωρίς τον χρονικό ορίζοντα κάποιου δικαστηρίου όπου θα κριθούν γεγονότα."
Ο σύντροφος, προκειμένου να διεκδικήσει το αυτονόητο, να τηρηθεί δηλαδή ο νόμος και να αποφυλακιστεί, μετά από 5 επιπλέον μήνες προληπτικής κράτησης, ξεκίνησε απεργία πείνας, σήμερα 23/5/2022.
Φυσικά, για τον κόσμο του αγώνα, η παραβίαση του νομικού πλαισίου από τους ίδιους τους θεσμούς της «δικαιοσύνης» και η αυτό-αναίρεση της «δημοκρατίας», δεν προκαλούν έκπληξη. Είναι πλέον δεδομένο ότι όποιος αμφισβητεί έμπρακτα τον καπιταλισμό αλλά και το μονοπώλιο της κρατικής βίας καταδικάζεται και θα συνεχίσει να καταδικάζεται εσαεί με πολλαπλά μέσα: χαλκευμένα στοιχεία, test DNA μηδενικής αξιοπιστίας, μαρτυρίες μπάτσων και στελεχών της αντιτρομοκρατικής, ποινικοποίηση προσωπικών σχέσεων ώστε να καταφέρουν να βάλουν αγωνιστές στη φυλακή, καθεστώς απομόνωσης, στέρηση εκπαιδευτικών ή τακτικών αδειών, 18μηνες προφυλακίσεις χωρίς στοιχεία, άρνηση αποφυλάκισης για ιατρικούς λόγους, ακόμα και απόπειρα στέρηση των παιδιών των κρατουμένων αφού μπουν στη φυλακή, πολλαπλές νέες διώξεις με ανύπαρκτα κατηγορητήρια σε όσους καταφέρουν να αποδείξουν τη γελοιότητα των κατηγοριών της αντιτρομοκρατικής και (τελικά) αποφυλακίζονται. Η λίστα των συντρόφων/ισσων και συναγωνιστών/στριών που βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη μανία του κράτους είναι μεγάλη: Κουφοντίνας, Ρούπα, Μαζιώτης, Τ. Θεοφίλου, Περικλής, Ηριάνα, Σεϊσίδης, Σειρηνίδης, Σακκάς, Ασπιώτης, Τσιρώνης, Ρωμανός, κάτοικοι Χαλκιδικής, Χριστοδούλου, Σωτηροπούλου, Τσάκαλου, Στατήρη, Μ. Θεοφίλου και πολλές και πολλοί ακόμα κλήθηκαν να «αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες».
Κάθε περίπτωση έχει τις ιδιαιτερότητες της. Κάθε διωκόμενος εκφράζει ένα ιδιαίτερο πολιτικό περιεχόμενο. Για τους καταπιεσμένους, ανεξάρτητα με ποια πολιτικά περιεχόμενα μπορεί να ταυτίζονται, αυτό που έχει σημασία είναι ότι η κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις, αλλά και όλες μαζί, καταδεικνύουν τον ουσιαστικό πολιτικό πυρήνα κάτω από την επιφάνεια «αμεροληψίας» που η αστική δικαιοσύνη αξιώνει για τον εαυτό της. Ο πολιτικός αυτός πυρήνας παράγει μία γκρίζα ζώνη αυτό-αναίρεσης του «κράτους δικαίου», η οποία ανάλογα με τη συγκυρία μπορεί να διογκωθεί αισθητά. Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, γινόμαστε μάρτυρες μιας συστηματικής επίθεσης μέσα από την κινητοποίηση ενός ολόκληρου μηχανισμού: φωτογραφικοί νόμοι, «επανεξέταση» αποφάσεων δικαστηρίων απλά και μόνο για να στερηθούν οι κρατούμενοι τα εκ του νόμου δικαιώματα τους, καταδίκες χωρίς στοιχεία, κατασκευή «στοιχείων», αδιανόητα διογκωμένα κατηγορητήρια, αναιρέσεις αποφάσεων και «εφέσεις υπέρ του νόμου», διασπορά ψευδών ειδήσεων κ.λπ.
Η επίθεση κράτους και κεφαλαίου είναι συνολική, συνεχής και εντεινόμενη. Πλέον είναι εμφανής σε όλους και όλες. Η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας με την πλήρη αδιαφορία για την κοινωνική βάση, με μοναδική πυξίδα το κέρδος τους και την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, η κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων που κερδήθηκαν με αγώνες, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, η αδιανόητη αύξηση του κόστους ζωής, η εντεινόμενη υποτίμηση των ζωών μας με λίγα λόγια, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Αλλά ούτε και περιθώρια εφησυχασμού ή παραίτησης και ανακωχής από μεριάς μας. Γνωρίζοντας, βέβαια, ότι το κράτος και οι κατασταλτικοί του μηχανισμοί χτυπούν όλο και πιο σκληρά όσους και όσες τολμούν να αντιστέκονται.
Είναι ευθύνη όλων μας να σταθούμε δίπλα στους πολιτικούς κρατούμενους, απέναντι σε κάθε απόπειρα καταστρατήγησης των δικαιωμάτων τους, που στόχο έχει τόσο την εξόντωση των ίδιων, όσο και την εδραίωση ενός καθεστώτος εξαίρεσης για όλες και όλους τους αγωνιστές που μπορεί να βρεθούν στην θέση τους.
Απέναντι στα χίλια πρόσωπα της «δημοκρατία» τους, κανένας σύντροφος και καμία συντρόφισσα δεν είναι μόνος/μόνη. Γιατί για εμάς η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι αδιαπραγμάτευτη και ένα βασικό θεμέλιο κάθε απελευθερωτικής δράσης.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ
ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 23 ΜΑΪΟΥ 2022
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ 23/5/2022, 19:00
ΠΑΡΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
κάλεσμα : Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)
blog: libertasalonica.wordpress.com
mail: lib_thess@hotmail.com
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ 23-5-2022
Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης συνελήφθη τον Φεβρουάριο του 2013 για τη διπλή ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομείου στο Βελβεντό Κοζάνης. Μαζί με τους τρείς συντρόφους του, Νίκο Ρωμανό, Δημήτρη Πολίτη και Ανδρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο κυνηγήθηκαν και βασανίστηκαν στο Α.Τ Βέροιας, ωστόσο η στάση που έδειξαν τότε απέναντι στους κατασταλτικούς μηχανισμούς υπήρξε από τις πιο μαχητικές που ζήσαμε εκείνο το διάστημα. Σε κείμενο τους που δημοσιεύεται στα τέλη Φεβρουαρίου αναφέρουν μεταξύ άλλων και τα εξής:
"Θεωρούμε αυτονόητο πως ανάμεσα σε εμάς και το σύστημα υπάρχει μία σαφής διαχωριστική γραμμή που αποτυπώνει τον πόλεμο μεταξύ δύο κόσμων. Τον κόσμο της κυριαρχίας, της καταπίεσης και της υποδούλωσης και τον κόσμο της ελευθερίας που δημιουργούμε και κρατάμε ζωντανό μέσα από την αδιάκοπη πάλη με την εξουσία."
Όλα αυτά τα χρόνια κι ενώ βρίσκεται αιχμάλωτος του κράτους δεν παύει να αγωνίζεται εντός των τειχών όπως και να αλληλεπιδρά με το κίνημα εκτός των τειχών. Στοχοποιήθηκε όπως κι άλλοι σύντροφοι για την εξέγερση που πραγματοποιήθηκε στις φυλακές του Μαλανδρίνο σε αλληλεγγύη με τον τότε απεργό πείνας Ντίνο Γιαντζόγλου και έκανε την επιλογή να αποδράσει από την φυλακή. Πιστός στις αξίες του και μετά την απόδραση του, όντας στην παρανομία, ξανασυλλαμβάνεται στα τέλη Ιανουαρίου του 2020 στην Αγία Παρασκευή, ύστερα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής, μέσα σε κλεμμένο αυτοκίνητο μαζί με την Δήμητρα Βαλαβάνη και την Κωνσταντίνα Αθανασοπούλου. Αναλαμβάνει δε την ευθύνη του οπλισμού που βρέθηκε στο αυτοκίνητο. Έχοντας υπόψη του τις συνέπειες των επιλογών του στέκεται για ακόμα μια φορά με αξιοπρέπεια και μαχητικότητα απέναντι στους διώκτες του.
"Δύσκολη η στιγμή της απώλειας της ελευθερίας. Ειδικά όταν αυτή κερδήθηκε υπό αντίξοες συνθήκες. Η κατάσταση γίνεται πιο βαριά αν αναλογιστούμε ότι το πλήγμα που δεχτήκαμε σε υλικό επίπεδο έχει ακόμα πιο δυνατές συμβολικές προεκτάσεις. Η κινηματογραφική σύλληψη μας ακολουθούμενη πάντα και από την ανάλογη μιντιακή προπαγάνδα, η γραφική περιφορά μας με τα αλεξίσφαιρα γιλέκα και η συνήθης δικονομική διαχείριση να μας βρίσκει πάλι με ένα υπερφουσκωμένο κατηγορητήριο, είναι στοιχεία που αποτελούν τη προέκταση των χειροπέδων και των όπλων των ένστολων δολοφόνων."
Αυτήν την αδιάλλακτη στάση του θέλουν να εκδικηθούν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί και η δικαστική εξουσία μέσα από τις τακτικές του σωφρονιστικού συστήματος τιμωρεί και "ξαναδικάζει" τον σύντροφο γιατί είναι το παράδειγμα της αξιοπρεπούς αναρχικής υπόστασης που φοβούνται να μην ακολουθηθεί και από άλλους. Είναι η δράση της διαρκούς αναρχικής σύγκρουσης που μετουσιώνει την αναρχική θεωρία σε πράξη που θέλουν να καταστείλουν και που την βλέπουν στο πρόσωπο του συντρόφου γι'αυτό και τον κρατούν όμηρο.
Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης, μετά από 8 μιση χρόνια εγκλεισμού στις φυλακές, συμπλήρωσε ήδη από τον Δεκέμβρη του '21 τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την υφ' όρον αποφυλάκιση του που όμως στις 22/02/22 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας αποφάσισε πως δεν την δικαιούται γιατί "δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων" παρατείνοντας έτσι την αιχμαλωσία του επ'αόριστο.
Η απόφαση αυτή του Συμβουλίου βασίζεται στην απόδραση που πραγματοποίησε ο σύντροφος τον Ιούνιο του 2019 από τις αγροτικές φυλακές της Τίρυνθας. Μια απόδραση που έγινε έπειτα από την στοχοποίηση του και την πιθανότητα να μεταφερθεί πάλι πίσω σε κλειστή φυλακή. Προφανώς και το κράτος δεν ξεχνά τους εχθρούς του, δεν ξεχνά ότι ο σύντροφος υπερασπίστηκε πολιτικά τις επιλογές αγώνα που έκανε, την συνέχιση της αναρχικής του δράσης και με το κεφάλι πάντα ψηλά δεν προέβη ποτέ σε δήλωση μετάνοιας.
Έτσι, η εκδικητικότητα και η εχθρότητα που δείχνει η δικαστική εξουσία εναντίον του συντρόφου δε μας εκπλήσσει ούτε μας είναι δυσνόητη. Από την μια, αυτός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει τους εκάστοτε εχθρούς της η αστική δημοκρατία και από την άλλη, εντάσσουμε αυτήν την αντιμετώπιση σε ένα συνολικότερο πλαίσιο αναβάθμισης και αυταρχικοποίησης του κατασταλτικού μηχανισμού και κάθε κρατικού θεσμού που δουλεύουν για την εξασφάλιση και την ομαλή λειτουργία του καπιταλιστικού εξουσιαστικού συστήματος, με όπλο τους την ισχυροποίηση και όξυνση του δόγματος του νόμου και της τάξης, ώστε να ελέγχουν κάθε πτυχή της παραγωγικής διαδικασίας, του κοινωνικού γίγνεσθαι, τις ζωές των ανθρώπων κι όσων αγωνίζονται, αντιστέκονται, εξεγείρονται και διεκδικούν.
Εμείς, από την πλευρά που βρισκόμαστε, βλέπουμε και νοιώθουμε τα αιχμάλωτα συντρόφια μας ως μέρος του εαυτού μας, του κοινού μας αγώνα για την αναρχία και του μίσους μας απέναντι σε κάθε εκμεταλλευτικό, καταπιεστικό μηχανισμό και αξία αυτού του κόσμου. Η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη εκεί όπου χτυπά η άγρια φλέβα της ελευθερίας, σε κάθε έκφανση του πολέμου απέναντι στα δεδομένα και τις σταθερές τους όπως και η διαρκής πολύμορφη δράση που ανοίγει προοπτικές εξεγερτικές, απελευθερωτικές. Στεκόμαστε αλληλέγγυα σε όσους πολέμησαν αυτό το σύστημα με οποιονδήποτε τρόπο και ανέλαβαν ακλόνητα την ευθύνη των πράξεων τους.
Η έμπρακτη αλληλεγγύη για μας, εκτός από την συνέχιση του αγώνα των αιχμάλωτων συντρόφων μας, με όποια μέσα επιλέξουμε να χρησιμοποιήσουμε κάθε φορά, καθώς όλα τα μέσα είναι εφικτά, είναι και το να στεκόμαστε πλάι τους σε κάθε τους αγώνα εντός των τειχών, είτε αυτός είναι ατομικός είτε συλλογικός. Όπως όταν εξεγείρονται διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες και δικαιώματα ως κρατούμενοι έως και όταν στασιάζουν καίγοντας τις φυλακές. Υπήρξαν αρκετές φορές που η διεκδίκηση στιγμών ελευθερίας ή η άμεση απελευθέρωση κερδίθηκαν μέσα από σκληρές μάχες που δόθηκαν εντός και εκτός των κελιών, όπου σύντροφοι/ες έβαλαν την ίδια τους την ζωή μπροστά χρησιμοποιώντας το ύστατο μέσο αγώνα, την απεργία πείνας. Σε τέτοιους αγώνες που παίζονται με όρους ζωής και θανάτου εμείς έχουμε μια ευθύνη παραπάνω, να είμαστε αλληλέγγυα ως το τέλος, στηρίζοντας την επιλογή των συντρόφων μας.
Γι'αυτό κι εμείς είμαστε κοντά στον σύντροφο μας Γιάννη Μιχαηλίδη στηρίζοντας την απεργία πείνας που ξεκίνησε στις 23.5.22 για να διεκδικήσει την άμεση αποφυλάκιση του. Ο ίδιος, κατεβαίνοντας σε απεργία πείνας βάζει μπροστά την ζωή του, εμείς θα βάλουμε την αλληλεγγύη μας για να λήξει η ομηρία του και να κερδίσει την ελευθερία του.
Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης ανήκει εκεί που στάθηκε με το τόξο στο χέρι, στους δρόμους!
"Γι' αυτό σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, τη μάχη που διεξάγω για την ελευθερία μου την αντιλαμβάνομαι και ως μια απελπισμένη προσπάθεια συμμετοχής στον ευρύτερο αγώνα από τον οποίο ο μακροχρόνιος εγκλεισμός μου με έχει αποκόψει. Γι' αυτό και δεν θεωρώ ότι πρέπει να διεκδικήσω την αποκλειστικότητα των κινηματικών αναφορών, αλλά να προτάξω την επανασύνδεση του αγώνα για την απελευθέρωση των φυλακισμένων αναρχικών με τις ιδέες που τους οδήγησαν στη σύγκρουση με το σύστημα και προκάλεσαν τη φυλάκιση τους. Γιατί δεν ζητάω το ενδιαφέρον κανενός ως θύμα της κρατικής καταστολής, αλλά ως ενεργό κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενο που θεωρώ τη συνθήκη της αιχμαλωσίας μου ως κομμάτι της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου σε όσους συνειδητά τάσσονται εναντίον τους. Αντίθετα καλώ σε μια σχέση επαναστατικής αλληλεγγύης στη βάση των κοινών προταγμάτων και ενός κοινού αγώνα με πολλαπλές αιχμές, που συντονίζει την οργή που αισθάνονται διαφορετικοί άνθρωποι βιώνοντας διαφορετικές συνθήκες με τις ίδιες όμως αιτίες. Και τέλος, γνωρίζοντας ότι είναι πιθανό ενδεχόμενο αυτή η απεργία να είναι το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μου, επιθυμώ να του δώσω ακριβώς αυτή τη διάσταση η οποία με εκφράζει συνολικά:
Ο αγώνας για την ελευθερία ενός, αγώνας για την ελευθερία όλων…
…μέχρι την καταστροφή του τελευταίου κλουβιού''
Γιάννης Μιχαηλίδης, προληπτικά αιχμάλωτος στις φυλακές Μαλανδρίνου. 23/5/2022
ΆΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ Γ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ ΠΟΥ ΚΡΑΤΕΙΤΑΙ ΟΜΗΡΟΣ.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ-ΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.
κάλεσμα : ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΙΑΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ