kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Παράσταση διαμαρτυρίας ενάντια στο κλείσιμο του Ξενώνα Προσφύγων

Ο Ξενώνας Προσφύγων Θεσσαλονίκης

να παραμείνει Ανοιχτός, Αλληλέγγυος, Φιλόξενος!

Ο Ξενώνας Προσφύγων της Θεσσαλονίκης απειλείται ξανά με κλείσιμο. 15 οικογένειες προσφύγων θα βρεθούν στο δρόμο και η πόλη θα χάσει τη μοναδική δομή φιλοξενίας, γιατί το ελληνικό κράτος, το Υπουργείο Υγείας, ο Δήμος Θεσσαλονίκης και όποιος άλλος αρμόδιος φορέας, αρνούνται να δώσουν μια λύση και να στηρίξουν τον ξενώνα.

Το ιστορικό

Στην ίδια κατάσταση είχαμε βρεθεί και πριν από ενάμιση χρόνο, το Φλεβάρη του 2010, όταν η ΜΚΟ που διαχειριζόταν τον ξενώνα αναγκάστηκε να αποχωρήσει, μετά από συνεχιζόμενες καταγγελίες για κακοδιαχείριση και μετά από την απόφαση του Υπουργείου Υγείας να παγώσει τη χρηματοδότησή της.

Οι κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις της πόλης, δεν θέλαμε να αφήσουμε τον ξενώνα να κλείσει. Αποφασίσαμε έτσι να στηρίξουμε με κάθε τρόπο τους ενοίκους και τον Ξενώνα, ώστε αυτός να μείνει ανοιχτός, ακόμα και χωρίς καμία κρατική ή ιδιωτική χρηματοδότηση.

Η πρωτοβουλία μας αυτή είχε εξορισμού προσωρινό χαρακτήρα: σε καμία περίπτωση, όπως ξεκαθαρίσαμε από την αρχή, δεν θέλαμε, ούτε μπορούσαμε άλλωστε, να υποκαταστήσουμε το κράτος στις υποχρεώσεις του, όπως είναι η στήριξη των προσφύγων. Μέσα από αυτή την προσωρινή, αυτοργανωμένη λειτουργία του ξενώνα, επιδιώκαμε δύο κυρίως πράγματα:

• Να συνεχίσουμε με έναν έμπρακτο και άμεσο τρόπο την πίεση προς το κράτος ώστε να βρει, ως οφείλει, ένα μοντέλο λειτουργίας του ξενώνα με δημόσια χρηματοδότηση (την οποία φυσικά και δεν θα διαχειριζόμασταν εμείς) και ευθύνη, αλλά και με κοινωνικό έλεγχο.
• Να δοκιμάσουμε και να προβάλλουμε ένα εναλλακτικό, αυτοδιαχειριζόμενο μοντέλο έμπρακτης κοινωνικής αλληλεγγύης.

Απλογισμός της προσπάθειας

Παρά το μεγάλο κόστος και τη φτώχεια όλων μας, ως ένα βαθμό τα καταφέραμε.

Χάρη στην έμπρακτη στήριξη, την εθελοντική δουλειά, την οικονομική ενίσχυση και τις προσφορές σε είδη δεκάδων κοινωνικών χώρων και συλλογικοτήτων και εκατοντάδων πολιτών, ο ξενώνας έμεινε ανοιχτός για 20 μήνες, χωρίς καμία κρατική χρηματοδότηση ή ιδιωτική χορηγία, μια έμπρακτη απόδειξη ότι η αλληλεγγύη μπορεί να κάνει τα πάντα.

Σσε αυτό το διάστημα πάνω από 100.000 ευρώ σε χρήματα και είδη συγκεντρώθηκαν από χρηματικές προσφορές κοινωνικών χώρων και πολιτών, εκδηλώσεις που οργάνωσαν η Συνέλευση του Ξενώνα και αλληλέγγυοι χώροι, από τα έσοδα της «Κουτάλας του Ξενώνα» (ομάδα μαγειρικής των ενοίκων), από ευαισθητοποιημένους και αλληλέγγυους πολίτες και συλλογικότητες της πόλης και -κυρίως- από το ταμείο της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας. Με τα χρήματα αυτά πληρώσαμε το ρεύμα, τη θέρμανση, τη συντήρηση του κτηρίου, τα σχολικά είδη των παιδιών, φαρμακευτικό υλικό, είδη διατροφής, καθαριότητας και άλλων καθημερινών αναγκών.

Η συνεχής κυβερνητική επίθεση

Ωστόσο, όλο αυτό το διάστημα, όλες οι κινητοποιήσεις, οι προτάσεις και οι πιέσεις μας να δοθεί μια τελική και μόνιμη λύση στον ξενώνα, μέσα από τη δημόσια διαχείριση και χρηματοδότηση, έπεσαν σε τοίχο.

Το κράτος, μέσα από το αρμόδιο Υπουργείο Υγείας, όχι μόνο δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον, αλλά απέρριψε και προτάσεις άλλων, χρηματοδοτούμενων, οργανώσεων που θα μπορούσαν να δώσουν μια διέξοδο. Ενέτεινε μάλιστα την επίθεσή του προς το Ξενώνα, όταν η Αστυνομία (η οποία έστελνε η ίδια οικογένειες στον Ξενώνα μην έχοντας που αλλού να τις κατευθύνει) αποφάσισε ξαφνικά να μην αποδέχεται τον Ξενώνα ως τόπο μόνιμης κατοικίας των ενοίκων, με αποτέλεσμα οι ένοικοι να μην μπορούν να ανανεώνουν τις άδειες τους και να κινδυνεύουν με απέλαση.

Γνωρίσουμε ότι η σαφής αυτή κυβερνητική επιλογή να κλείσει ο Ξενώνας, αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος της συνολικότερης πολιτικής κατάργησης του κράτους πρόνοιας και ακραίων περικοπών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν οφείλουμε να αντισταθούμε, όταν μάλιστα η επίθεση αυτή στρέφεται ενάντια στους πρόσφυγες, τους εργαζόμενους δηλαδή που βρίσκονται στη χειρότερη δυνατή θέση.

Η κυβερνητική επίθεση πλαισιώθηκε από την υποκριτική απραξία της νέας δημοτικής αρχής, η οποία πριν εκλεγεί διαβεβαίωνε ότι η λειτουργία των ξενώνων οφείλει να είναι στην ευθύνη των Δήμων και στη συνέχεια αρνείται ακόμα και να υλοποιήσει την ήδη ειλημμένη, ομόφωνη απόφαση του προηγούμενη Δημοτικού Συμβουλίου για τακτοποίηση τουλάχιστον του κτηριακού (δηλ. μέσω συμφωνίας με τον Δήμο Θέρμης που είναι ο ιδιοκτήτης του κτηρίου).

Το σημερινό αδιέξοδο

Έτσι, σήμερα ο ξενώνας έχει φτάσει πάλι ένα βήμα πριν το οριστικό λουκέτο. Αυτό που κάναμε για ενάμιση χρόνο, δυστυχώς, δεν μπορούμε να το συνεχίσουμε. Όχι -μόνο- γιατί δεν είναι δική μας ευθύνη και γιατί δεν θέλουμε να απαλλάξουμε το κράτος από τις δικές του, μονιμοποιώντας την παρούσα κατάσταση, αλλά -κυρίως- γιατί δεν έχουμε πια τη δυνατότητα.

Όπως αναφέραμε, όλο το κόστος λειτουργίας του ξενώνα έβγαινε μέχρι σήμερα από συνεισφορές σε χρήματα ή είδος και από το ταμείο της Αντιρατσιστικής, χωρίς να παίρνουμε, συνειδητά, καμία κρατική επιδότηση ή ιδιωτική χορηγία. Οι δυνατότητες αυτές έχουν πια στερέψει. Η κρίση και η ανεργία μας έχει αποστερήσει όλους μας από κάθε περιθώριο προσφοράς, ειδικά σε χρήματα, ενώ το δικό μας ταμείο, το οποίο επίσης τροφοδοτείται μόνο από συνδρομές και εκδηλώσεις, έχει επίσης εξαντληθεί. Ήδη, εδώ και μερικούς μήνες, αδυνατούμε να εξασφαλίσουμε πλήρως τη διατροφή των παιδιών και των οικογενειών. Σήμερα, δεν μπορούμε πια ούτε να πληρώσουμε το ρεύμα (ύψους αρκετών χιλιάδων ευρώ) και φοβόμαστε ότι μέσα στο μήνα θα το κόψουν.

Να αγωνιστούμε για τη διάσωση του Ξενώνα

Ο Ξενώνας δεν μπορεί πια να στηρίζεται πάνω μας. Έχουμε ήδη ενημερώσει σχετικά τους ενοίκους, στην κοινή διαχειριστική συνέλευση που κάνουμε κάθε εβδομάδα. Από την πλευρά τους, μας εξέθεσαν για μια ακόμα φορά το αδιέξοδο στο οποίο θα βρεθούν αν κλείσει ο ξενώνας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για να μείνει ο Ξενώνας ανοιχτός, αλληλέγγυος και φιλόξενος, όπως ήταν ενάμιση χρόνο τώρα. Καλούμε λοιπόν όλες τις αλληλέγγυες συλλογικότητες της πόλης μας, τα εργατικά σωματεία, τους μετανάστες, όλους τους πολίτες, να σταθούν -ξανά- δίπλα στον Ξενώνα και τους ενοίκους του.

Αναγνωρίζουμε ότι η καθολική επίθεση που δεχόμαστε όλοι μας, η φτώχεια και η ανεργία στενεύουν τα περιθώρια να στηρίξουμε τον διπλανό μας. Γνωρίζουμε επίσης ότι μέσα στην κορύφωση του κοινωνικού ανταγωνισμού λίγες δυνάμεις περισσεύουν για τέτοιες, ειδικότερες μάχες. Πιστεύουμε όμως ότι τώρα ακριβώς είναι που η κοινωνική αλληλεγγύη, απέναντι στην κρίση, αποκτά το ολόπλευρο νόημα της: τώρα, πρέπει να δείξουμε ότι κανείς και καμιά, ντόπιος ή μετανάστης, εργαζόμενος ή άνεργος δεν πρέπει να μείνει μόνος του απέναντι στην απανθρωπιά του κράτους και της κυβέρνησης.

Καλούμε την Παρασκευή 14 Οκτώβρη όλες τις συλλογικότητες και τους πολίτες σε παράσταση διαμαρτυρίας και διεκδίκησης στη Γενική Γραμματεία Μακεδονίας Θράκης (πρώην Υπουργείο), απαιτώντας από την Κυβέρνηση να αναλάβει στο ακέραιο τις ευθύνες της και να δώσει άμεσα τη λύση που οι ίδιοι οι ένοικοι, οι αλληλέγγυες συλλογικότητες και η πλειοψηφία της κοινωνίας της πόλης καταθέτουν και ζητούν εδώ και ενάμιση χρόνο.

Η συγκέντρωση θα γίνει στις 12.30 στο χώρο του ξενώνα (Φιλίππου με Σιατίστης), από όπου θα κατευθυνθούμε στη Γενική Γραμματεία.

Συνέλευση Ενοίκων του Ξενώνα Προσφύγων

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

πηγή : email που λάβαμε στις 12 Οκτώβριος 15h